สวด ภาวนา ในชีวิตประจำวัน ฉบับมนุษย์เงินเดือน

ความโกรธทำให้เราเป็นผู้แพ้ ประการแรก..แพ้กิเลส ประการที่สอง...ปัญญาเสื่อมถอย สติปัญญาที่จะไปต่อสู้กับอีกฝ่ายนั้นด้อยลง เพราะโดนความโกรธนั้นบดบังอยู่

หลวงพ่อเล็ก
เทศน์ทำวัตรเย็นบนศาลาวัดท่าขนุน
๓ ต.ค. ๕๔

 

พระอาจารย์กล่าวว่า “วิกฤตไวรัสโควิด-๑๙ ครั้งนี้ ส่วนที่เห็นชัดเจนที่สุดก็คือ หน่วยงาน บริษัท ห้างร้าน ใหญ่เท่าไรเจ็บตัวเท่านั้น โดยเฉพาะบรรดาสายการบินที่แข่งขันกันทั่วโลก เครื่องบินบินว่อนไปทั้งอากาศ...จอดเรียบ ปรับโครงสร้างบ้าง ดุลพนักงานออกบ้าง ยอมล้มละลายบ้าง กิจการเล็ก ๆ กลับรอดตัวง่ายกว่า

คราวนี้วิกฤตครั้งนี้เราก็มาพิจารณาว่าปัจจัยสี่ ที่เรียนกันตั้งแต่รุ่นอาตมาเด็ก ๆ มีอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค จะว่าไปแล้วนี่เขากำหนดตามความสำคัญเลยนะ ว่าอาหารที่มาก่อนเพราะว่ากินทุกวัน เครื่องนุ่งห่มใช้ทุกวัน แต่ใช้น้อยกว่าอาหาร ส่วนมากก็โน่น...ใส่กันทั้งวัน ที่อยู่อาศัย...อย่างดีก็นอนวันละครั้งหนึ่ง ใครมีนอนกลางวันก็สองครั้ง..! ยารักษาโรค...ไม่ได้ป่วยทุกวัน นาน ๆ ป่วยที ถ้าป่วยทุกวันนั่นถือว่าโชคดี ห้ามยกตัวอย่าง เป็นชนกลุ่มน้อยแปลกแยกจากสังคม..!

เราจะเห็นว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ที่มีอยู่นั้น ส่วนสำคัญที่สุดก็คืออาหาร ก็เลยทำให้ Foodpanda และอีกสารพัด กิจการรุ่งเรืองมาก แม้ว่าจะโดนปักหมุดเข้าไปอยู่ในสุสานบ้าง หรือสั่งแล้วเทบ้างก็เถอะ..! สมัยอาตมาเด็ก ๆ พี่ ๆ ทุกคนถ้าเป็นผู้หญิงต้องทำอาหารเป็น ต้องไปวัด ถึงเวลาหุงข้าว ต้มแกงไปถวายหลวงปู่หลวงตาหลวงพ่อ วันพระทีหนึ่งก็อวดฝีมือกันทีหนึ่ง ว่าลูกบ้านไหนจะทำกับข้าวอร่อยกว่ากัน เราจะเห็นว่าคนที่ทำอาหารอร่อย ถึงเวลาตกงานโควิดอาละวาด เปิดขายออนไลน์เอาตัวรอดได้ แม้ว่าจะติดก้นถุงอยู่นิดหนึ่ง ๑๕๐ บาทก็ช่างเถอะ ขายได้ก็แล้วกัน

คราวนี้สิ่งที่ท่านกำหนดเอาไว้แต่โบราณในเรื่องของปัจจัยสี่ คือสิ่งที่จำเป็นในชีวิตทั้งหมด มาถึงโลกยุคปัจจุบันนี้ต้องมีปัจจัยห้า คือสมาร์ทโฟน ไม่อย่างนั้นทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าสารพัดแอปพลิเคชันอยู่ในนั้น จะสั่งจะซื้อจะโอนเงินก็อยู่ในนั้นทั้งหมด ดังนั้น..ปัจจัยที่ห้าก็เลยงอกขึ้นมา แต่โปรด...ลบแอป Lazada ออกไปบ้าง ลบแอป Shopee ออกไปบ้าง แล้วชีวิตนี้จะมีเงินเหลือ..!”

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
(หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน)
เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๓

 

คำว่าเอกัคคตารมณ์ก็คืออารมณ์เป็นหนึ่ง อารมณ์เป็นหนึ่งในที่นี้เรานิยมเรียกว่า ฌาน อารมณ์มันจะทรงตัว ก็มีหลายคนเคยถามว่า อารมณ์เป็นหนึ่งดิ่งอย่างนี้จะทำอย่างไรต่อไป ก็ขอตอบว่า เวลานั้นไม่ใช่เวลาที่ทำอย่างอื่น ถ้าจิตเป็นฌาน มีอารมณ์ทรงตัวเป็นเอกัคคตารมณ์ อารมณ์เป็นหนึ่งอย่างนั้นต้องปล่อยไปตามนั้น เพราะอะไรจึงปล่อย เพราะเราต้องการให้อารมณ์ว่างจากกิเลส เวลานั้นถ้าจิตมีอารมณ์เป็นหนึ่งในลมหายใจเข้าออกก็ดี ในคำภาวนาก็ดี ในนิมิตก็ดี ถ้าจิตจับเฉพาะอย่างนั้น กิเลสจะเข้ากวนใจไม่ได้ มันจึงเป็นหนึ่ง มีอารมณ์ดิ่งก็ควรจะพอใจ ว่าเวลานี้จิตเราว่างจากกิเลส เราต้องการจุดนี้

จากหนังสือ โอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม ๕ หน้าที่ ๗๘
โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
คัดลอกโดย ด.ญ.ปุณยนุช ขจรนิธิพร

 

ถาม : วันก่อนหลวงพ่อแนะนำคาถาเงินล้าน ให้สวด ๑๐๘ จบ ?
ตอบ : คือว่าคนเราถ้าจะเอาดีต้องใช้ความพยายามมากหน่อย ไม่ใช่อยากรวย ถามสวดกี่จบ บอก ๓ จบ สวดคาถาเงินล้าน ๓ จบ แล้วจะเอารวยรอไปก่อนเถอะ

ถาม : ผลจะช้ากว่ากันหรือครับ ?
ตอบ : สำคัญที่เราทำถูกไหม ? ถ้าเราทำถูกผลก็เร็วคือ ต้องไม่อยากท่องก็เป็นการบูชาคุณพระรัตนตรัย แล้วถ้าให้ดีทำเป็นกรรมฐานไปเลย คิดเสียว่าผลมันจะเกิดอย่างไรก็เรื่องของมัน เรามีหน้าที่รักษาไว้ให้ดีที่สุดด้วยการท่องบ่นภาวนา

ถาม : ช่วงนี้ถ้าเกิดเราปฏิบัติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราไม่ต้องอธิษฐานขออะไรเลย ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องเสียเวลาขอ มีหน้าที่ถึงเวลาเราก็ว่าของเราไป ผลจะเกิดอย่างไรแล้วแต่ท่าน แล้วก็คอยสังเกตก็แล้วกัน ถ้าได้ทำทรงตัว สม่ำเสมอต่อเนื่องกัน ไม่เกิน ๓ เดือน ต้องเห็นผลแน่นอน แรก ๆ จะเห็นผลในลักษณะเงินเกินมา

สมัยก่อนอาตมาเป็นประเภทคุณละเอียด คุณละเอียดนี่ทำไร แหม! จะต้องเช็คแล้วเช็คอีก แล้วก็ทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายส่วนตัวของเราอยู่แล้ว สันดานเสียอยู่อย่างหนึ่งก็คือว่าเห็นอะไรที่ชอบต้องซื้อให้ได้ ก็กลายเป็นว่าถ้าจะออกข้างนอกนี่ต้องคำนวณให้ดีเราจะไปซื้ออะไร ราคาประมาณเท่าไร ค่ารถเท่าไร ค่ากินเท่าไร แล้วเอาแค่นั้น เอาไปเท่าไรก็หมด เห็นแล้วชอบแล้วจะซื้อ เสร็จแล้วสันดานเสียหนักเข้าไปอีกคือ พอได้แล้วหมดอยาก ตกลงแล้วจะซื้อมาทำไมกองพะเนินเทินทึกอยู่ ก็เลยใช้วิธีนี้

มีอยู่เที่ยวหนึ่งหลังจากที่ทำคาถาไปสักพักใหญ่ ตอนนั้นเป็นคาถาแค่คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า ยังไม่เป็นคาถาเงินล้าน ทำไปได้สักพักหนึ่ง สม่ำเสมอ จริงจัง ต่อเนื่องกัน ก็จดราคาจะไปซื้อ ของราคาประมาณ ๓๐๐ บาท เราก็ติดเงินไปประมาณ ๓๐๐ บาทเท่านั้น คือกะว่าใกล้แค่นี้ต่อให้เงินหมดเราก็เดินกลับบ้านได้ เสร็จแล้วเราก็ซื้อของไปเรื่อย เฮ้ย! กว่า ๓๐๐ บาทแล้ว แล้วเงินมันมาจากไหน ?

ก็เอะใจควักกระเป๋าดูยังเหลืออยู่ ๓๐๐ กว่าบาท แล้วหลังจากนั้นก็จะเป็นอย่างนั้นอยู่เรื่อย ๆ จะเป็นลักษณะอย่างนั้นอยู่ระยะหนึ่ง แล้วก็จะเกิดมาเป็นความคล่องตัวในรายรับ ทำอะไรมันไม่น่าจะได้เงินมันก็ได้ กลายเป็นว่าจับอะไรเป็นเงินเป็นทองไปหมด แต่เจ้าประคุณเอ๋ย! เหนื่อยลิ้นห้อยเลย เหนื่อยเพราะว่างานไหลมาเทมาพอ ๆ กับเงิน

เพราะฉะนั้นคุณอยากได้เงินก็เหนื่อยหน่อย หลังจากนั้นความคล่องตัวอย่างอื่นมันก็เพิ่มมากขึ้น ๆ จนกระทั่งมาตอนก่อสร้างวัด ก่อสร้างอะไรนี่ ตอนมารับสังฆทานที่นี่ใหม่ ๆ เดือนแรก ๆ เดือนนั้นได้เงินประมาณ ๔๘,๖๐๐ กว่าบาท แต่ว่าเราจะต้องไปจ่ายเกือบแสน เพราะติดหนี้วัสดุก่อสร้างเขาไว้ ก็เออ! มีเท่าไรก็ให้เขาเท่านั้นแหละ พอกลับไปนับปรากฏว่าได้พอจ่าย แล้วยังเหลืออีก ไม่รู้ว่ามันงอกไปตอนไหน

ตอนที่เงินเพิ่มนี่มีเคล็ดอยู่หน่อยเดียวว่า ถ้ากำลังใจเราไม่ทรงตัวอย่าไปคุยอวดเขา ถ้าไปคุยอวดเขาใจมันจะฟู จะทำให้ผลตรงนั้นเสีย จะหายไปนานเลยบางทีไป ๒-๓ อาทิตย์ แล้วหายไปเป็นเดือนกว่า ๆ จะงอกขึ้นมาอีก

ถาม : ปกติหลวงพ่อท่องคาถาอะไรครับ ?
ตอบ : ทุกวันนี้นะหรือ นึกได้เมื่อไรก็ว่าเมื่อนั้น ไม่ใช่นั่งเฉย ๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งพระปัจเจกพุทธเจ้าท่านบอกว่า พระจะเป็นเจ้าอาวาสอะไรก็แล้วแต่เถอะ ถ้าคิดจะสร้างโบสถ์ให้ท่องคาถาเงินล้านต่อเนื่องกันอย่างน้อยวันละครึ่งชั่วโมง จะสร้างสักกี่หลังก็ได้ วันละอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงต้องให้ต่อเนื่องกันเลยนะ

ของอาตมานี่บางทีแบ่งเป็นเช้า ๓๐ จบ กลางวัน ๓๐ จบ เย็น ๓๐ จบอะไรอย่างนี้ มีอยู่ระยะหนึ่งก็เช้า ๓๐๐ จบ กลางวัน ๓๐๐ จบ เย็น ๓๐๐ จบ เคยทำได้เต็มที่เช้า กลางวัน เย็น ประมาณวันละ ๑,๒๐๐ จบ ไม่ได้เร่งท่องไฟแลบหรอก เอาช้า ๆ ประเภทได้คุณภาพ

ถ้าเร่งท่องไฟแลบน่าจะได้มากกว่านั้น เยอะขนาดนั้นก็เริ่มภาวนาตั้งแต่ตีสามแล้วไปเลิกเอาหนึ่งทุ่ม ได้ประมาณ ๑,๒๐๐ จบ ก็น่าจะเสียเวลาหยุดได้ประมาณ ๑๕ นาที แค่นั้นเอง เพราะว่าฉันมื้อเดียวตอนช่วงนั้น เวลาที่เหลือเราก็ภาวนาไปเรื่อย ลองเช็คดูว่าได้เท่าไร ไหวไหม เอาสักวันละ ๑,๒๐๐ จบ
...........................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ผู้ก่อตั้งสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

 

ในเรื่องของพรหมวิหาร ๔ โดยเฉพาะตัวเมตตาความรัก เราต้องรู้จักรักตัวเองด้วย

สมัยก่อน หลวงปู่มหาอำพัน วัดเทพศิรินทราวาส กล่าวไว้เสมอว่า รักษาตัวกลัวกรรมอย่าทำชั่ว จะหมองมัวหม่นไหม้ไปเมืองผี จงเลือกทำแต่กรรมที่ดี ๆ จะได้มีความสุขพ้นทุกข์ภัย

ในเมื่อเรารักตัวเอง กลัวตัวเองจะตกสู่ที่ชั่ว ถ้าหากว่าเป็นดังนั้น เราก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาขวนขวายในการปฏิบัติ เมื่อเรารักตัวเอง เมตตาต่อตัวเอง เราจึงมีความรักความเมตตาต่อคนอื่นเขาได้ แปลว่าทุกอย่างต้องเริ่มต้นจากข้างในเสียก่อน ถ้าหากว่าในดี ข้างนอกมันจะดีไปด้วย ถ้าหากว่าข้างในไม่ดี ข้างนอกมันจะดีแค่ไหนก็ตาม มันก็เหมือนกับผลไม้ที่เน่าใน อย่างเช่น ลูกมะเดื่อ เปลือกนอกสวยงามแต่ว่าไม่สามารถจะใช้ประโยชน์ได้ เพราะข้างในแมลงหวี่ปรากฏอยู่มากมาย

ดังนั้น การที่เราจะทรงพรหมวิหาร ๔ แผ่เมตตานั้น เป็นเรื่องที่พึงกระทำทุกครั้งในการปฏิบัติ เพราะว่าสภาพจิตที่เยือกเย็นจะทำให้สมาธิทรงตัวได้ง่ายและมั่นคง ขณะเดียวกันการควบคุมศีลก็จะบริสุทธิ์บริบูรณ์ได้ด้วย

การที่เรามีสภาพจิตที่ประกอบไปด้วยเมตตาพรหมวิหาร ผีก็รัก เทวดาก็รัก สัตว์ทั้งหลายก็รัก ดังนั้น...บุคคลที่ทรงเมตตาพรหมวิหาร ๔ เป็นปกติ อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ไม่มีอันตราย สัตว์ทั้งหลายตลอดจนผีและเทวดา แทนที่จะทำอันตราย ก็กลับกลายเป็นว่ามาดูแลรักษาเรา

การแผ่เมตตาก็กำหนดภาพพระพุทธเจ้าเป็นหลัก ให้ท่านค่อย ๆ ครอบร่างกายของเราลงมา จนกระทั่งร่างของเราและพระพุทธเจ้าสว่างไสวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แล้วกำหนดให้พระรัศมีของพระองค์ท่านแผ่กว้างออกไป ว่านั่นเป็นสิ่งที่แทนเมตตา ซึ่งเกิดจากพระทัยขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่งผ่านร่างกายของเราออกไป สู่สรรพสัตว์ทั้งหลายทุกภพทุกภูมิทุกหมู่ทุกเหล่า ขอให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นพ้นจากทุกข์ ขอให้มีแต่ความสุข ขออย่าได้เบียดเบียนและมีเวรมีกรรมต่อกันและกันเลย ขอให้ล่วงพ้นจากความทุกข์โดยถ้วนหน้ากันเทอญ

หลังจากที่แผ่เมตตาแล้วก็กำหนดถึงภาพพระ แบบใดก็ได้ที่เรารักเราชอบ ควบกับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าภาพพระก็ไหลเข้าไปด้วย หายใจออกภาพพระก็ไหลออกมาด้วย หายใจเข้าพร้อมกับคำภาวนา หายใจออกพร้อมกับคำภาวนา โดยที่กำลังใจของเราไหลเข้าออกพร้อมกับภาพพระที่ไหลตามลมหายใจอยู่นั้น

ความชัดเจนไม่ใช่สาระสำคัญ สำคัญตรงที่เรานึกได้หรือไม่ได้ ถ้ามีการฝึกซ้อมบ่อย ๆ ภาพพระก็จะปรากฏชัดเจนเหมือนตาเห็น ถ้าไม่มีการฝึกซ้อมนาน ๆ ทำ หรือว่าเดือนหนึ่งมาเริ่มกันครั้งหนึ่ง ภาพพระก็จะมัวไม่ชัดเจนหรือไม่เห็นภาพเลย มีแต่ความรู้สึกว่ามีภาพพระอยู่แค่นั้น ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ใช้ได้

ขอให้เราทุกคนมั่นใจว่าพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้อยู่ที่ใดเลย นอกจากพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระองค์ท่าน เราอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระองค์ท่านก็คือเราอยู่บนพระนิพพาน ให้เอาใจจดจ่ออยู่กับภาพพระและลมหายใจเข้าออกอยู่เช่นนี้
.......................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ผู้ก่อตั้งสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

 

: #วิธีฝึกจับภาพพระให้มีกำลังเข้มข้น :

"..เมื่อตอนที่ องค์ปฐม ท่านมา
ท่านบอกให้จับภาพพระพุทธเจ้าเป็นปกติ
#ให้จิตทรงกำลังฌาน ๔ #เป็นปกติ
ไอ้ทรงฌาน ๔ เป็นปกติ ฌาน ๔ นี่
#เวลาเราออกจากร่างกายนี่เราเป็นฌาน ๔ แล้ว
แต่นั่นเป็นฌาน ๔ เบื้องต้นที่มีกำลังอ่อน
ต้องใช้ให้มีกำลังเข้มข้น

นั่นก็คือนึกถึงภาพพระพุทธรูปเมื่อไร
#นึกพับเห็นทันที
#นึกจับพระรูปพระโฉมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ชัดเจนแจ่มใสตามกำลังให้ได้ทุกวัน #และทุกเวลาที่เราต้องการ
#ไม่ใช่นั่งรอเวลา เงียบสงัด ไม่ใช่อย่างนั้น

เดินไปเดินมา ทำงานอยู่นึกพับให้เห็นเลย
เห็นแล้ว อธิษฐานพระพุทธเจ้า
ขอพระองค์ทรงโตขึ้น ใหญ่ขึ้น
สว่างกว่านี้ เล็กลง อยู่ข้างบน สูงมาก สูงน้อย
เราทำอย่างนั้นอย่าคิดว่าเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย"

โดย : หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

: How to practice capturing images of the Buddha in strength:

".. When the first Lord came
He told me to capture the Buddha image normally.
#Give your mind strength to contemplate 4 # Be normal
His Highness contemplation 4 is normal.
# When we come out of the body, we are already contemplating 4.
But that is the primary 4 contemplation with weak strength
Must be used to be strong

That is, when is the image of the Buddha image
#Think immediately folded
#Think about capturing the image of the Lord Buddha in a clear and bright way every day. # And anytime we want
#Not waiting for time
Quiet, not like that

Walked back and forth to work, thought to fold and see
Saw and prayed for the buddha
May he grow up
Brighter, smaller, higher up, higher, less high
We do that, don't think of it as an adulterous jewel. "

By: # Luang Pho Phra Ratchapromayan

-----------------------------------------------------