ความปราถนาพุทธภูมิของผม

ผมตั้งจิตอฐิษฐานทุกคืนว่า
ให้กระผมนี้รำลึกถึงความปรานาในพุทธภูมิอันแรงกล้านี้ได้ ทุกชาติไป
เพื่อจักเป็นประโยชน์แก่ผู้ร่วมทุกข์ทั้งหลาย
เพื่อให้กระผมมิย่อท้อ ลาพุทธภูมิไปเสียก่อน
จนบัดนี้ผมยังเพียงปราถนาในใจ
จะทำอย่างไรเพื่อในชาติต่อๆไปนี้ ให้กระผมมิได้ลืมความปราถนานี้ครับ

 

แนะนำให้ทำบุญใหญ่ๆนะ เช่น วิหารทาน สังฆทาน เป็นต้น แล้วอธิษฐานเอาเลยว่า
ขอผลบุญนี้เป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าสำเร็จพระโพธิญาณ หากบารมี30ทัศยังไม่เต็ม
เพียงใด ขอให้ได้พบเจอและได้บำเพ็ญบารมีกับครูบาอาจารย์ที่สอนตรงต่อพระนิพพาน
ทุกๆชาติ จนกว่าบารมี 30 ทัศจะเต็มบริบูรณ์

ส่วนคำอธิษฐานอื่นก็แล้วแต่จะคิดเอา แต่ต้องตรงต่อพระนิพพานจึงจะดี
อย่าไปอธิษฐานแปลกๆ แหวกแนว จะทำให้เสียเวลาได้นะ

หลังจากนี้ก็หมั่นทำทาน รักษาศีล นั่งสมาธิหรืออื่นๆ คิดในใจเสมอเพื่อพระนิพพาน

 

การลาพุทธภูมิจริงๆ แล้วไม่ง่ายนักหรอกครับ
โดยเฉพาะถ้าปรารถนามานาน และได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว
ลาแล้วก็กลับมาปรารถนาอีก วนเวียนอยู่แบบนี้ไม่ขาด
เพราะฉะนั้นถ้าอธิฐานปรารถนาอยู่แบบนี้ เกิดใหม่ยังไงก็ต้องปรารถนาอีก
แต่ยิ่งบารมีสูง โจทย์ที่เข้ามาทดสอบก็ยิ่งยากขึ้นๆ
ถ้าท้อใจก็คิดเสียว่า เดินทางไกล แม้เดินทีละน้อย เดินบ้างพักบ้าง
แต่ถ้ายังเดินอยู่ยังไงก็ถึงครับ สู้ๆ

 

ยินดีด้วยครับที่เป็นพุทธภูมิ..

 

บางท่านก็สามารถทำสมาธิจนสามารถรู้เห็นหรือระลึกชาติได้ รู้ว่าตนเองเคยสร้างบารมีมาทางพุทธภูมิ แต่ก้เป็นไปได้ยากยิ่ง
บางท่านก้ได้เจอผู้ที่มีญาณแล้วทำนายหรือบอกให้เรารู้ว่า เราบำเพ็ญพุทธภูมิมาและขอให้บำเพ็ญต่อไป แต่การที่จะเกิดมาเจอท่านผู้มีญาณ ก็เป็นของยากอีก
บางท่านพิจารณาด้วยปัญญาของตน และรู้เฉพาะตนว่า เราไม่อาจที่จะลาพุทธภูมิได้แล้ว เพราะเห็นเหตุผลบางสิ่งที่ทำให้ไม่อาจลาได้ จะต้องได้สำเร็จพระสัพพัญญูเป็นแน่แท้จึงวางกังวลลงได้ ไม่มีความกังวลว่าตนเองจะลาจากพุทธภูมิ แต่ก้เป็นของยากถ้าเหตุปัจจัยไม่พร้อม และก็ไม่อาจยืนยันได้ว่า เมื่อท่านเกิดใหม่แล้วจะระลึกได้มั้ย
แต่ที่สำคัญที่สุดที่พอมีทางเป็นไปได้ คือ ทำสิ่งนั้นให้เป็น อุปนิสัย และการอธิฐานเพื่ออาศัยผลบุญกุศลช่วยอีกทางหนึ่ง เคยสังเกตมั้ยครับ ว่า ทำไมเด็กเมื่อเกิดมา ทำไมจึงมีนิสัยแตกต่างกัน บางคนมีความเมตตาต่อสัตว์ บางคนชอบเบียดเบียนสัตว์ ก็เพราะการสั่งสมอุปนิสัย มาต่างกัน สิ่งที่ติดตัว สัตว์ไปเมื่อตาย ก้คือ บุญ ปาบ และอุปนิสัย
อุปนิสัย ก็คือ สิ่งใดที่สัตว์ กระทำบ่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน และในที่สุด กลายเป็นอุปนิสัย ซึ่งเป็นสิ่งที่จะติดตัวไปในเวลาเมื่อตาย และอะไรที่จะเป็นเหตุให้ถึงความเป็นพระสัพพัญญู ถ้าเจริญเหตุนั้นให้เป็นกลายอุปนิสัยแล้ว ผมคิดว่าคงจะสามารถระลึกได้ถิงแม้จะยังไม่ได้ ญาณ หรือ ถึงแม้จะยังระลึกชาติไม่ได้ ก็มีทางเป็นไปได้ครับ

 

ผมและคณะที่ปราถนาพุทธภูมิกำลังจะสร้างมหาเจย์ดีและมหาวิหารเพื่อสร้างบารมีทางพุทธภูมิ วันเวลาที่แน่นอนจะแจ้งอีกครั้ง

 

ทำแบบนี้ระวังพิษความไมแน่นอนของโลก จะมาทำให้บารมีเต็ม นะ เช่น เกิดความสูญเสียต่างๆ ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก อะไรประมาณเนี้ย ระวังเราเตือนท่านแล้ว ความปราถนาอายกให้ติดตรึงอยู่ในจิต ก็ให้หมั่นคิดบ่อยๆ อธิฐานบ่อยๆ ปฏิบัติตนตามแบบอริยะที่ตนนับถือ ให้มันติดเป็นนิสัย เป็นสัญญาไปในชาติต่อไป จะดีกว่าจ้า

 

ยากแล้วไง นานแล้วไง ทุกข์แล้วยังไง...
การสำเร็จเป็นพระสัพพัญญู แม้เป็นสิ่งที่ยาก ต้องผ่านความทุกข์นานับประการ
แต่ก็มีผู้ที่กระทำสำเร็จมาแล้ว มากมายดั่งเม็ดทราย
แสดงว่ายังไม่เหลือวิสัย ของพวกเราที่จะทำได้เช่นกัน...

 

สาธุ สาธุ อนุโมทามิ
ทุกครั้งที่ท่านทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ก็ขอให้อธิษฐานจิตตั้งความปรารถนาพระโพธิญาณไว้เสมอนะครับ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านสมหวังดังความปรารถนาอันเปี่ยมด้วยเมตตาหาประมาณมิได้ครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ




_____________________


บุญกุศลเหล่าใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำจัก จำได้ก็ดี จำไม่ได้ก็ดี ร้อยชาติก็ดี หมื่นชาติก็ดี อสงไขย์ชาติก็ อนันตชาติก็ดี

ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมอำนาจพระพุทธคุณอันไม่มีประมาณแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ทั่วทั้งอนันตจักวาลที่มิได้มีประมาณ ทั้ง ห้วงอดีต ปัจจุบัน และอนาคตกาล โดยมีสมเด็จ ภันเต ภควา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมเด็จองค์พระประถม
องค์พระสิริมิตร องค์พระธรรมสามี พระธรรมราชา สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระ สิขี ทศพล ญาณที่1 เป็นสมเด็จองค์พระประธาน แห่งองค์พระพุทธคุณ

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมอำนาจคุณพระธรรม พระสัจธรรมคำสอนแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ อั้นไม่มีประมาณ เป็นองค์พระธรรมคุณ

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมอำนาจแห่งองค์พระปัจเจกพุทธคุณ แห่งองค์พระปัจเจกพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์ อันไม่มีประมาณ ทั่วทั้งอนันตจักวาล ทุกกาล ทุกกัปป์ ทั้ง อดีต ปัจจุบัน และอนาคต เป็น องค์พระปัจเจกพุทธคุณ

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมอำนาจ แห่งคุณพระสงฆ์ พระสาวกแห่งพระผู้มีพระภาค องค์ภันเต ภควา สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ทั่วทั้ง อนันตจักวาล อันไม่มีประมาณ อันหาที่สุด มิได้ เป็น พระสังฆคุณ

ข้าพระพุทธขอน้อมอำนาจ แห่งคุณพระบิดา พระมารดา พระอรหันต์ แห่งบุตร ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย และของข้าพเจ้าทุกๆชาติ ทุกๆภพ ทุกๆภูมิ เป็น คุณแห่งบิดาและมารดา

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมอำนาจแห่งคุณพระอาจารย์ ทุกๆรูป ทุกๆนาม ทุกๆภพ ทุกๆภูมิ ตลอด อดีต ปัจจุบัน และอนาคต มีพระคุณที่ได้ประสิทธิประสาท วิชา สั่งสอนในคุณความดี ตั้งมั่นในสัมมาทิฐิ เป็น
คุณแห่งครูบาอาจารย์

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมอำนาจแห่งคุณของ พระพรหม และเทพ เทวดา พระยายมราช ทุกรูป ทุกนาม ทุกๆชั้นฟ้า ทั้วทั้ง อนันตจักวาล สากลพิภพ อันไม่มีประมาณ จงร่วมกันบันดาล ปกป้องรักษาและอนุโมทนา

ขออำนาจแห่งพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระปัจเจกพุทธคุณ พระสังฆคุณ คุณแห่งบิดา มารดา คุณแห่งครูบาอาจารย์ และ ทวยเทพเทวดาทั้ง โปรดดลบันให้....

กุศลผลบุญ เหล่าใด ที่ข้าพระพุทธเจ้าได้ทำมา ได้บำเพ็ญมาโดยชอบ จำได้ก็ดี จำมิได้ก็ดี ข้าพระพุทธเจ้าขออุทิศกุศลเหล่านั้น แด่ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกรูป ทุกนาม ทุกภพ ทุกภูมิ ขอให้ได้ร่วมอนุโมทนา ขอให้มีส่วนร่วมในกองกุศลของข้าพเจ้า เพื่อยังผลให้ที่สุดแห่งกองทุกข์ จงหมดสิ้นไปด้วยเทอญ....

 

เข้าฌาณสมาธิ แล้วอธิฐานครับ ขอให้ข้าพเจ้าจดจำคำอธิฐานและคำปรารถนาของข้าพเจ้าทุกภพทุกชาติ
ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน หรือถ้าได้มโน ก็นึกภาพพระพุทธรูปแล้วตัวเราอธิฐานต่อหน้าพระท่านได้เลยครับ

 

เป็นกำลังใจให้อีกคน

 

ชาติเชื้อหน่อพุทธธางกูลมันไม่ได้ลากันง่ายๆนะครับ....พุทธภูมิจริงๆ...ไม่ได้คิดทำเพื่อตัวเองนะครับ...ลองตรวจดูใจตัวเองดีๆ......

เมื่อใดก็ตามแม้เกิดชาติใหม่....แม้ตั้งแต่เกิดออกมา...ทั้งที่ยังไม่รู้สักนิดว่าพุทธภูมิมันสกดอย่างไร.....แต่มันสัมผัสได้กับคำๆนี้ครับ.......

ไม่ต้องไปห่วงนะ....ทำบุญอะไรก็ตามแม้แต่น้อยนิด....แม้แต่ช่วยสัตว์ตัวเล็กๆตกน้ำ...ยังไม่ทันอธิฐานเลย...มันเป็นอัตโนมัตินะครับ(มันอยู่ในสายเลือด).......การจะเป็นพุทธภูมิไม่ได้อยู่ที่การไปอธิฐานหน้าพระนะครับ.......แต่การอยู่ที่เราตั่งอยู่ในใจต่างหาก......

จะต้องทนนะครับ...บารมี 30 ทัศ....ต้องทำให้ครบ....กรรมฐาน 40 ทั้งหมด(รวมสติปัฏฐาน)...ต้องทำให้ได้.........งานของมหาบุรุษ....ไม่ใช่งานธรรมดา...และง่ายๆ...ไม่ได้หวังเพื่อตัวเองด้วยนะ.....

สู้ๆต่อไปนะครับ.......โมทนาสาธุ.....

 

ขอให้ดวงจิตที่ตั้งมั่นดีแล้ว ความสำเร็จจงบังเกิดด้วยเทอญ
ขออนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ

 

การปรารถนาพุทธภูมินั้น ต้องลงมาเกิด บ่อยมาก ไม่มีเวลาอยู่บนสวรรค์เลย

แล้วเวลาเราลงมาเกิดนั้น เราลืมสัญญาต่างๆ หมด เปรียบเหมือนเรากำลังลอยคออยู่ในทะเล

ถ้าเราขาดหลักยึดที่จะนำทางเราให้ไปในทางที่ถูกแล้วนั้น มันน่ากลัวนะครับ

ที่จะบอกก็คือ หลักที่เราควรยึด ไม่ว่าเราจะทำอะไร ปรารถนาอะไร อย่าลืมพระพุทธเจ้าครับ

ขอให้สมปรารถนานะครับ

 

อย่างนี้ต้องทำจาย........

 

พยายามครับ ถือเป็นอารมณ์กันเลยก็ว่าได้
อันนี้ต้องอาศัยการอธิฐานเข้าช่วยด้วยนะครับ ไม่งั้นเกิดใหม่ก็ลืมหมด
ผมเห็นด้วยนะครับ ที่ว่าพุทธภูมิไม่ได้ลากันง่ายและถ้าเคยปรารถนามาก่อน
ถึงจำไม่ได้แต่การกระทำมันจะเป็นในทางที่จะช่วยคนจำนวนมากๆ

ของผมเองแม้บารมีไม่สูงแต่ก็มีความคิดว่าต้องช่วยผู้คนจำนวนมากๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ส่วนเรื่องการลาพุทธภูมินั้น ก็มีความคิดช่วงที่มาฝึกมโนฯใหม่ๆ แต่ไปๆมาๆ ก็ตัดสินใจลุยต่อ ช่วงที่คิดเข้าสาวกภูมินั้นมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่เหมือนกับว่าใจลึกๆมันไม่อยากลา แล้วก็รู้สึกกำลังใจตกไปมาก

ยังไงก็โมทนาด้วยนะครับที่ปรารถนาพุทธภูมิ

 

พุทธภูมิย่อมไม่กลัวอุปสรรคโดยคิดว่าอุปสรรคทั้งหลายที่ประเดประดังเข้ามานั้นเป็นเหมือนข้อสอบยิ่งยากยิ่งดีเพราะถ้าเราทำได้ก็จะเป็นการก้าวไปสู่บารมีที่เต็มขึ้นสมบูรณ์ขึ้นแต่ถ้าทำไม่ได้ก็ยังดีที่เรายังได้ชิมลางกับข้อสอบระดับสูงเปรียบเสมือนเตรียมตัวไว้ล่วงหน้า เรียกว่าชอบที่จะเจอกับอุปสรรคก็ว่าได้ การจะลาหรือไม่ลาการจะเป็นหน่อเนื้อพระโพธิญาณเป็นเมล็ดพันธ์ที่สมบูรณ์หรือแห้งตีบนั้น ใจเราเองเท่านั้นจะเป็นผู้ทำความมั่นคงนั้นได้และรู้ได้ที่ใจของเราเองเท่านั้น ถ้าท่านหมั่นทำความมั่นคงในใจท่านอยู่เป็นนิจก็ไม่ต้องกลัวหรอกครับยังไงซะบุญบารมีเดิมจะนำท่านกลับมาสู่ทางสายนี้เองไม่ว่าท่านจะพยายามเดินเบี่ยงเบนออกไปไกลจนสุดกู่ขนาดไหน โมทนาในความเพียรพยายามในการสั่งสมบารมีของทุกท่านด้วยครับและขอท่านทั้งหลายจงได้รับผลแห่งความดีผลแห่งการสั่งสมบารมีธรรมอันน้อยนิดของข้าพเจ้าดังเดียวกับที่ข้าพเจ้าจะพึงได้จงทุกประการเทอญ