เกล็ดวิชา จากตำราโบราณ คาถาแท้ๆ ไม่มีบัง by suttip2

กระทู้นี้เปิดขึ้นเพื่อให้พี่ๆ เพื่อนๆ ท่านใดที่มีความสนใจที่อยากจะศึกษาเกี่ยวกับวิธีการสร้างวัตถุมงคล เครื่องราง ของขลัง ได้ศึกษาหาความรู้เป็นวิทยาทาน บอกเล่าตามสไตล์คุณ suttip2 ที่ได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันว่ามีประวัติความเป็นมาอย่างไร รวมถึงรายละเอียดวิธีการสร้าง มวลสาร อักขระ การปลุกเสก

การแสดงความคิดเห็นในกระทู้ขอให้เป็นเชิงสร้างสรรค์
ไม่ใช้คำหยาบ ส่อเสียด หรือด่ากันในกระทู้นะครับ ขอสงวนพื้นที่สำหรับคนที่อยากจะศึกษาจริงๆ เท่านั้น​

 

ยินดีเท่าที่เปิดเผยแพร่ได้ครับ ใครอยากรู้ขอเชิญมาศึกษา ออกความเห็นกันเบาๆ แบบว่าอยากรู้จริงๆ ก็จะตอบให้จริงๆ แบบที่ได้รับการอบรมมาจาก ครูบาอาจารย์ชั้นรู้จริงตอบกัน คุณความดีขอยกให้ครูบาอาจารย์ทุกท่านที่ได้สั่งสอนมา

 

ขอบคุณครับ อ.ปุ้ม

 

มาปูเสื่อ จิบชารอฟังครับพี่ปุ้ม พี่หนุ่ย

 

ต้องเรียนให้ทราบว่า โดยส่วนตัวก็ยังเป็นผู้ที่ศึกษาอยู่ แต่ก็ถือว่าได้รับการอมรมมาจากครูบาอาจารย์ชั้นรู้จริงมาบ้าง

ถ้าถามว่าเคยผิดพลาด หรือเดินหลงทางมั้ย ก็ต้องบอกไปตามตรงว่าเคย เคยเดินหลงทาง เคยเดินผิดทาง แต่ด้วยเหตุอันที่ได้รับการอบรมย์มา พอสมควร จึงได้รู้จักพิจารณา แก้ไข ให้อยู่ในกรอบที่ครูบาอาจารย์ได้อบรมย์มา หรือ ไม่ก็ครูบาอาจารย์ท่านเห็นว่ากำลังเดินผิดทาง หรือท่านก็แนะนำบอกกล่าว

ดังคำอุปมาว่า ” สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ” เราผู้เป็นคนธรรมดาสามัญยังไม่ได้เป็นผู้และชำนาญในทุกสิ่ง ก็ย่อมมีการผิดพลาดได้

ด้วยเหตุนี้จึงเห็นว่าควรนำสิ่งที่ได้รับการอมรมมา มาเพื่อบอกเล่าประสพการณ์ เป็นเชิงวิชาการ อย่างสร้างสรรค์ สิ่งที่ผมรู้อาจจะไม่ถูกต้องที่สุด แต่ผมเชื่อว่าถูกทาง..

พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ และท่านที่สนใจ ก็ขอเชิญเลยครับ...

 

จริงๆแล้ว พุทธาคม สรรพเวทย์ วิทยานั้น อยู่คู่คนไทยมายาวนานแล้ว ในสมัยโบราณากาล ก็ได้เล่าเรียนจากครูบาอาจารย์ จากสำนักวิทยาคม โดยมีครูบาอาจารย์ที่เป็นทั้งพระสงฆ์ผู้ทรงคุณ และฆราสาส ผู้ทรงวิชา ตามแต่จะได้เล่าเรียนสืบทอดกันมา โดยในสมัยโบราณจริงๆ แหล่งให้ความรู้ก็จะเป็นที่วัด เป็นส่วนมาก ที่รู้จักกันเป็นที่แพร่หลายก็ได้แก่ วัดประดูทรงธรรม วัดพระญาติการาม วัดเขาอ้อ วัดปากคลองมะขามเฒ่า วัดกลางบางแก้ว เป็นต้น (จริงๆแล้ว มีหลายสำนักหลายสายวิชามากมาย แต่จะขอยกกล่าวให้ทราบพอสังเขป)

 

กุลบุตรผู้ที่ได้รับการอบรมมา ครูบาอาจารย์มักจะอบรมสั่งสอน ให้อย่างดี ปลูกฝังคุณงามความดี ปลูกฝังคุณธรรม เพราะเสียงสะท้อนจากการปฏิบัติตัวของศิษย์ ย่อมสะท้อนถึงครูบาอาจารย์ ดังคำกลอนที่ว่า

"วิสัยครูดูอย่างเหมือนช่างปั้น ต้องคาดคั้นโขลกสับแทบจับไข้
ไม่สันทัดขัดแต่งรุนแรงไป ก็บรรลัยแยกร้าวลงแหลกราญ
อันภูมิครูดูได้จากลูกศิษย์ เหมือนดูช่างชาญประดิษฐ์จากเชิงสาน
มีลูกศิษย์หัวรั้นอันธพาล เขาประจานด่าครูไม่ดูแล ”

อุปมาว่า เมื่อต้นคดแล้ว ก็ยากที่ปลายจะตรง ก็มีความหมายดุจเดียวกัน

 

ผมเคยได้พบสหธรรมิกท่านหนึ่ง ท่านได้ถามคำถามผมว่า ทำไมถึงสนใจอยากเล่าเรียนศึกษา วิชาไสยศาสตร์ เรียนวิชาพุทธาคม เพื่ออะไร "ผมก็ตอบว่า เพราะผมชอบ และคิดว่า วิชาที่ได้เล่าเรียนมาสามารถเอามาใช้เพื่อช่วยตนเอง และช่วยผู้อื่นได้ในกาลข้างหน้า "
สหธรรมิก ผมก็ตอบว่า "ถุกต้อง ประการแรก ก่อนอื่นต้องชอบก่อน ประการที่สอง ต้องช่วยตัวเองได้ ประการที่สาม ไว้สงเคราะห์ช่วยเหลือผู้อื่นได้ หากมีโอกาส" ประการที่สี่ ครูบาอาจารย์ผู้ชาญฉลาดมักจะสอนศิษย์ด้วยวิชชา และสุดท้ายผลสำเร็จก็คือ วิมุติ ก็คือสอนวิชาแทรกด้วยการปฏิบัติ "

 

สิ่งที่ผู้ที่ศึกษาควรมีคู่ตัว ก็คือ คุณธรรม อันเป็นเครื่องหมายคนดี จัดทำวิชาได้ขลัง คุณพระรัตนไตร คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ คุณเทพเทวดา ย่อมมาประสิทธิ ทำสิ่งใดก็ขลัง ก็สำเร็จ
ต้องรู้จักเคารพและบริบาล พระภายใน ก็คือคุณบิดา มารดา หากไม่รู้เคารพและบริบาลพระภายในแล้ว ก็อย่าไปหากราบไหว้ พระภายนอกที่ไหนเลย
ต้องรู้จักเคารพ และรู้กตัญญู ผู้มีคุณ ครูบาอาจารย์ผู้ที่ได้สั่งสอน นะหนึ่งตัว โมหนึ่งตัว ถ้าได้สอนกันแล้ว ก็ถือว่าเป็นครูบาอาจารย์กันแล้ว แต่ผู้ศึกษาวิชาในยุคโลกไซเบอร์ วิชาหาได้จาก Internet หรือได้จาก Facebook ขอมาบ้างแลกมาบ้าง บางคนก่อนจะเรียน นี่ยอมทำทุกอย่าง พอได้เรียนไปแล้ว ก็เอาวิชาอย่้างนั้นอย่างนี้ มาเป็นการแลกเปลี่ยน ก็จบกันไป หรือ ก็อุปมาว่า ไม่ได้สอนกันหรอก แลกกันมา
ต้องเป็นผู้มีสัจจะวาจา หากเอ๋ยคำไหนแล้ว ที่รับปากกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ต้องทำให้ได้ตามที่ได้เอ๋ยสัจจะวาจา การที่เป็นผู้มีสัจจะหรือถือสัจจะ จะก่อเกิดตบะเดชะ จะทำวิชชาใดๆ ก็ขลัง
หากเป็นครูบาอาจารย์คนแล้ว ก็ต้องทรงไว้ซึ่งพรหมวิหารสี่ คือต้องมีเมตตา มีกรุณา มีมุทิตา อุเบกขา

เพียงเท่านี้ ก็ถือได้ว่าเป็นผู้ที่มีคุณธรรม อันเป็นเครื่องหมายของคนดี (ระดับหนึ่ง) ที่เหมาะสม จะเล่าเรียนวิชา และเป็นครูบาอาจารย์ในภายภาคหน้าต่อไป


_เคล็ดลับของวิชา ที่ได้สืบมาจากปากครูบาอาจารย์ คือ วิญญานของวิชานั้นๆ _

 

มีผู้สอบถามเรื่องหุ่นพยนต์ เดี๋ยวมาเล่าเรื่องหุ่นพยนต์ให้ฟังดีกว่า


สำหรับคำจำกัดความที่เขาเขียนไว้เป็นข้อมูลอ้างอิงกล้าวไว้ว่าอย่างนี้

หุ่นพยนต์

ภาษาไทย
การออกเสียง

IPA: [hùn pa jon]
คำอ่านภาษาไทย : หุ่น–พะ–ยน

คำนาม

หุ่นพยนต์

รูปที่ผู้ทรงวิทยาคมเอาวัตถุมาผูกขึ้นแล้วเสกเป่าให้เป็นเหมือนรูปที่มีชีวิต เป็นความเชื่อในวิชาไสยศาสตร์ไทยโบราณ เรียกว่าวิชาผูกหุ่น โดยใช้หญ้าแพรก ไม้ไผ่ ขี้ผึ้ง ผ้า เป็นต้น ทำเป็นหุ่นคนมีแขนขา แล้วปลุกเสกด้วยคาถาอาคม มีการตั้งธาตุ หนุนธาตุ เรียกอาการ 32 จนหุ่นนั้นเสมือนมีชีวิต เชื่อว่าใช้งานตามคำสั่งของเจ้าของ ดังปรากฏในวรรณกรรมเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน สมัยโบราณนิยมทำไว้เฝ้าบ้านหรือเรือกสวนไร่นา ทำเป็นเครื่องรางพกพาติดตัวก็มี

ตามตำหรับการสร้างหุ่นพยนต์นั้น ครูบาอาจารย์แต่โบราณาการ ได้รจนาและสืบทอดกันมา ตามตำหรับของครูบาอาจารย์นั้นๆ แต่ตำหรับที่เป็นที่รู้จักกันยุคปัจจุบัน ที่เสาะหากันมากก็จะเป็นตำหรับในสายอยุธยา อ่างทอง เป็นอาทิ แต่โดยส่วนตัวได้เรียนสืบวิชาทำหุ่นพยนต์มาในสาย เขาอ้อ สายวัดปากคลองมะขามเฒ่า และสายสำนักวัดโพธิ์ศรีธาตุ จึงจะเล่าให้ฟังเป็นวิทยาทาน ในตำหรับที่ได้เล่าเรียนศึกษามา แต่ในความเห็นส่วนตัวก็เชื่อและเคารพในทุกๆ สายวิชานี้ ว่ามีอิทธิคุณไม่ได้ย่อหย่อนไปกว่ากัน ถ้าผู้จัดสร้างได้เข้าถึงกฤติยาโดยแท้จริง

แต่ทุกสรรพสิ่งย่อมอยูในวงเวียนอันนี้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้แน่นอน

 

มาต่อกันครับ

คำว่าพยนต์นั้น มิได้จำกัดแต่เพียงรูปลักษณ์ของคนเท่านั้น ครูบาอาจารย์ผู้สามารถและทรงวิทยาคม อิทธิฤทธิ์ อภิญญานั้น สามารถ อธิษฐานจิต เสก กำหนดธาตุ ก่อกำเนิดมา เป็น สัตว์พยนต์ เพื่อเป็นพาหนะ หรือใช้ตามจุดประสงค์ใดๆ ตามประสงค์ ได้แก่ เสือพยนต์ ช้างพยนต์ วัวพยนต์ เป็นต้น ในสายวัดปากคลองมะขามเฒ่า หลวงปู่ศุข ท่านจะมีนะวิเศษ อันได้แก่ นะทำเป็นคน นะทำเป็นเสือ นะทำเป็นช้าง นะทำเป็นยักษ์ เป็นต้น และหัวใจของสรรพสิ่งและสรรพสัตว์ต่างๆ เช่น หัวใจช้าง หัวใจมนุษย์ หัวใจเสือ เป็นต้น เมื่อท่านจักสร้างหรือนิรมิตรสิ่งใด ก็จะลงกำกับด้วยนะวิเศษ และหัวใจของสิ่งนั้นๆ แล้วอธิษฐาน กำหนดธาตุ ก่อกำเนิด ชุบชีวิต สำเร็จเป็นสรรพสิ่ง หรือสรรพสัตว์ นั้นๆ ขึ้นมา ดุจดังตอนที่ท่านได้ กำหนดเสกหัวปลี ขึ้นมาเป็นกระต่าย โยนให้เด็กเล่น ยามที่เสด็จกรมหลวงชุมพรฯ ได้เสด็จไปพบหลวงปู่ศุข ครั้งแรก เสกเชือกเป็นงู เพื่อป้องกันศัตรู เป็นต้น

ครูบาอาจารย์ผู้ทรงฤทธิ อภิญญา ในสมัยก่อน ท่านมักจะใช้หุ่นพยนต์ หรือสัตว์พยนต์ เพื่อส่งข่าวคราว หรือ เป็นพาหนะในการเดินทาง แต่้ท่านจะไม่แสดงให้เห็นเป็นสาธารณะ จักรู้เฉพาะคณะศิษย์ หรือ สหธรรมิก ผู้ทรงอภิญญาเช่นกัน

 

ก่อนจะเล่าถึงตำหรับการสร้างหุ่นพยนต์ ตามตำหรับที่ได้เรียนมานั้น จะขอพูดถึงหลักวิชาในการสร้างพยนต์ ถ้าเอาตามโบราณบางตำหรับก็บอกว่า เป็นตำหรับการปล้ำผีลุก ปลุกผีนั่ง คือการใช้วิชชา นิพพานสูตร อันต้องสร้างโดยใช้ของอาถรรพ์ตามตำรา อันได้แก่ ผ้าห่อศพ ด้ายตราสังข์ ตะปูโลงศพ หรือ ดินป่าช้า เป็นต้น เอามาผู้ปันรูปขึ้นมา แล้วทำการ ตั้งธาตุ เรียกอาการ 32 เรียกรูปเรียกนาม แล้่วเสก หุ่นพยนต์ของอาถรรพ์ ด้วยคาถานิพพานสูตร ดังนี้

นิพพานสูตร

คาถาขับ ใช้ภาวนาขับผี หรือสั่งงานพยนต์ให้ทำตามประสงค์
จิเจรุนิ จิตตัง เจตะสิกัง รูปัง นิพพานัง ตังนิพพุติง นะมะพะทะ อาโปธาตุ ทีฆังวา จะภะกะสะ วาโต เสนโต อัสสาโส นิพพานังสูญญัง คัจฉะติ

คาถาปลุก ใช้ภาวนาปลุกผี หรือปลุกพยนต์ให้มีชีวิต ให้มีฤทธิ์ มีอำนาจ
จิเจรุนิ จิตตัง เจตะสิกัง รูปัง นิพพานัง ตังนิพพุติง มะพะทะนะ ปถวีธาตุ ทีฆังวา ภะกะสะจะ วาโต เสนโต ปัสสาโส หัทธะยังสิวัง ชีวัง อุตเตหิ

คาถาเรียก ใช้ภาวนาเรียกผี หรือเรียกพยนต์ให้มาหา เพื่อที่จะได้สั่งการ
จิเจรุนิ จิตตัง เจตะสิกัง รูปัง นิพพานัง ตังนิพพุติง พะทะนะมะ เตโชธาตุ ทีฆังวา กะสะจะภะ วาโต เสนโต เอกะชานัง ปะรังยัตตะวา อาคัจฉาติ

คาถาผูก ใช้ภาวนาเรียกผูกหรือผูกพยนต์ให้อยู่กับที่ ไม่ให้ไปไหน
จิเจรุนิ จิตตัง เจตะสิกัง นิพพานัง ตังนิพพุติง ทะนะมะพะ วาโยธาตุ ทีฆังวา สะจะภะกะ วาโต เสนโต พุทธาพันธะ นายะกัง พันทัตวา

หัวใจนิพานสูตร

สะอะนิโส (เรียก)
โสสะอะนิ (ปลุก)
นิโสสะอะ (ขับ)
อะนิโสสะ (ผูก)

หมายเหตุ พระคาถานี้เป็นคาถาจริง เพื่อเป็นวิทยาทาน เป็นข้อมูลในการสืบค้น ผู้ที่จักนำไปใช้จักต้องผ่านการอบรมจากครูบาอาจารย์ก่อน จึงดี ด้วยมีครูคุ้มภัย มิต้องธรณีสาร

 

คราวนี้ มาเล่าถึงสายวิชาที่ได้ศึกษามาบ้าง ผมขอเรียนไว้ก่อนว่า เป็นสิ่งที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างนี้ ได้เรียนสืบจากปากครูบาอาจารย์มาโดยตรง ครูบาอาจารย์ได้เล่าให้ฟังถึงวิชาพยนต์ให้ฟังว่า ในสมัยครูบาอาจารย์แต่โบราณ ลูกผู้ชายชาตรีทุกคน จักต้องผ่านการบวชเรียน และได้เล่าเรียนสรรพวิชา ไว้คุ้มตัว คุ้มครอบครัว ผู้ที่ได้รับการศึกษาวิทยาคม และครูบาอาจารย์ผู้ทรงฤทธิ์ จะทำการผูกหุ่นพยนต์ และสัตว์พยนต์ ไว้เพื่อจุดประสงค์ในการ ทำงานในเลือกสวนไร่นา เผ้าไร่ เ้ฝ้านา เฝ้าบ้านช่องเคหะ สถาน เฝ้าทรัพย์สมบัติ หรือ เป็นองค์รักษ์ พิทักรักษาตัวเอง เป็นอาทิ

หรือหากเมื่อบ้านเมืองมีการรณรงค์สงคราม แม่ทัพนายกอง ผู้ได้รับการ อบรมวิทยาคม ก็จักทำการผูกชุป รูปหุ่นแทนมนุษย์ แลสัตว์ เป็นหุ่นพยนต์และสัตว์พยนต์ เพื่อเข้ารณรงค์สงครามแทนตน อันจะเรียกว่า หุ่นพยนต์รบ หรือ หุ่นราวี ซึ่งเป็นการลดซึ่งการสูญเสียกำลังพลของฝ่ายผู้ที่มีวิชาเหล่านี้เป็นอย่างยิ่ง แต่กับฝ่ายตรงกันข้าว หากไม่มีวิชาอันเทียบเคียงกันได้ ก็ต้องพ่ายแพ้ไปอย่างยับเยินแน่นอน

 

ตามตำหรับที่ได้ศึกษามานั้น ครูบาอาจารย์ท่านจะให้ไปหาของอาถรรพ์ ของทนสิทธิ์หรือของวิเศษตามตำรา มาทำการจัดสร้างเป็นหุ่นพยนต์ อันได้แก่ การปั้นรูปแทนคน ด้วยการใช้ ชันโรงผสมครั่งพุทธา การใช้ธนูน้ำไหลมาแกะ การใช้กาฝากต้นสักมาแกะ เป็นต้น แล้วทำการลงหัวใจหุ่นหยนต์ ที่ได้สืบทอดมา พร้อมคาถากำกับหุ่นพยนต์ ลงไปที่ ตัวหุ่นนั้น หากใช้ของอาถรรพย์ในการจัดสร้าง เช่นใช้ดินโป่ง ดินเจ็ดจอมปลวก เจ็ดทุ่ง เจ็ดท่า เจ็ดป่าช้า และว่านยาตามตำรา เป็นต้น มาบวงสรวงผสม ปั้นขึ้นรูปเป็นหุ่นมนุษย์ และก็จะมีการบรรจุหัวใจตะกรุดเรียกวิญญาน อันเป็นวิชชาเฉพาะ (วิชชานี้ จะมีลูกท้าวเวสสุวรรณ นางเอื้อยอารี นางอี่อาราม นางงามกาหลง นางจงคะวะดี และนายผีทั้งหลาย และครูผู้ที่สำเร็จวิชชานี้เป็นครูทิพญาน คอยช่วยเหลือและประสิทธิให้) อาจารย์ท่านบอกว่า หากใส่ตะกรุดเรียกวิญญาน เข้าไปด้วยจะแรง และเสกชุปหุ่นพยนต์ขึ้นได้เร็ววัยมาก และมีฤทธิ์ มีอำนาจมาก...

ครูบาอาจารย์ท่านเคยบอกว่า "ถ้าเธอจะสร้างของที่มีตัว ให้ใส่ตะกรุดเรียกวิญญาน ไปด้วย จะเรียกปลุกเป็นตัวได้ง่ายและขลังดี"

ด้วยคำของครูบาอาจารย์ท่านได้บอกสอนมา ได้นำมาสร้างวัตถุมงคล เพื่อใช้เองและมอบเพื่องานบุญ อันได้แก่ควายธนู และหุ่นพยนต์ ได้บรรจุตะกรุดเรียกวิญญาน เข้าไปด้วย ก็พบว่า แรงดี มีฤทธิ์มากเลยที่เดียว

 

แต่ในตำหรับวัดโพธิ์ศรีธาตุ ท่านอาจารย์แทนท่านจะให้บรรจุเหล็กไหลฤาษี อันมีฤทธิ์ มหาอิทธิฤทธิ์ มหาอำนาจ คุ้มครอง แล้วลงหัวใจพยนต์ตามตำรา จึงเสกชุปขึ้นมาเป็นหุ่นพยนต์จนสำเร็จ

เรื่องเสก อธิษฐานจิตวัตถุมงคลที่มีตัวตน เช่นหุ่นพยนต์ กุมารทอง ลูกกรอก วัวธนู โดยท่านอาจารย์แทน ผมต้องขอเรียนโดยตรงว่า ผู้ที่ได้รับไป หรือผมเอง ต่างก็ได้พบเจอประสพการณ์ ทั้งสิ้น เพราะมีตัวมีตน สัมผัสได้จริง มีประสพการณ์จริง (ผู้ที่ไม่มีประสพการณ์คือผู้ที่ไม่ได้ใช้ หรือ ผู้ที่ไม่มี)

ส่วนมาก อาจารย์ท่านจะเสกให้อย่างดี ก่อนมอบประสิทธิให้กับลูกศิษย์ลูกหา ไปใช้งาน

ประสพการ์มีทั้งเหตุกันซึ่งๆหน้า กันเลยหลังจากรับประสิทธิมาไม่นาน แต่จะขอเล่าให้ฟังในภายหลัง

เพิ่มเติม สำหรับตำหรับท่านอาจารย์แทน และอาจารย์โอม ท่านสามารถเสกชุบเรียกเจตภูติ เฉกเช่นหรือคล้ายกับวิชาพรายนางจันทร์ ให้หุ่นพยนต์หรือสัตว์พยนต์มีฤทธิ์มาก มีธาตุรู้ สามารถบอกกล่าว อธิษฐานได้

 

ด้วยความที่ตำหรับนี้แรงมาก ครูบาอาจารย์จึงมักจะเสกหุ่นให้เพียง แปดในสิบส่วน เพื่อที่ลูกศิษย์ที่ได้ไป จักไม่เป็นโทษ หรือ ไปใช้ในทางที่ผิด แต่หากเป็นศิษย์ที่ได้เรียนสืบวิชามา ครูบาอาจารย์ก็จะเสกอธิษฐานให้ดูก่อน และเสกให้อย่างเต็มสูตร แล้วจึงให้ลูกศิษย์อธิษฐานจิตเสกให้ดู ตามแบบจนสำเร็จ

จากประสพการณ์ที่ได้เจอหุ่นพยนต์ในสายนี้ เมื่อครั้งไปงานพิธีปลุกเสกตะกรุดพิชัยสงคราม ที่ชุมพรเมื่อหลายปีก่อน อาจารย์ได้ให้คณะศิษย์ไปหากาฝากไม้สัก มาทำการแกะรูป แล้วลงหัวใจและคาถาหุ่นพยนต์ ก่อนที่จำทำการอธิษฐานจิตให้จนแล้วเสร็จ

โดยลูกศิษย์ หลายๆท่าน ที่ได้ร่วมในพิธีวันนั้น เมื่อได้เข้านอนหลังพิธีเสร็จ บางคนก็ได้เจอเงาคนขนาดใหญ่สูงขนาดเสาไฟฟ้า เดินไปมา เหมือนยามที่คอยระวังภัย โดยมีจำนวนเงา เท่ากับจำนวนหุ่นพยนต์ที่เสกชุปขึ้นมา จึงนับว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์ยิ่งนัก

ลูกศิษย์ของอาจารย์บางท่านที่จิตดีหน่อย ก็มองเป็นหุ่นพยนต์ในนิมิต พร้อมบอกรูปลักษณ์ ได้ตรงกับที่อาจารย์ได้กำหนดชุบเสกหุ่นหยนต์ขึ้นมา

 

ส่วนตำหรับวัดปากคลองมะขามเฒ่า ท่านก็จะใช้ของทนสิทธิตามธรรมชาติ ของอาถรรพ์ ของวิเศษตามตำรา มาปั้นเป็นรูป มาสานขึ้นเป็นหุ่นไม้ แทนรูปลักษณ์ ของหุ่นพยนต์ หรือ สัตว์พยนต์ที่จะจัดสร้าง แต่ของสายนี้ ทางหลวงปู่ศุขท่านจะมีนะวิเศษต่างๆ และหัวใจของ สรรพสิ่งทั้งหลาย จึงทำให้วิชาในสายนี้ก็ไม่เป็นสองรองใคร (เรื่องนี้ครูบาอาจารย์ท่านได้เมตตาเล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ศุขท่านมีนะวิเศษ และหัวใจของทุกสรรพสิ่ง หากท่านจะสร้างหรือนิรมิตสิ่งใด ท่านจะใช้อภิญญญาจิต วิชาธาตุ ผนวกกับนะวิเศษ หรือหัวใจสิ่งที่ท่านจะนิรมิตรขึ้นมานั้น เสกชุบขึ้นมา)

ยกตัวอย่างเช่น หลวงพ่อบุญยัง วัดหนองน้อย ผู้ที่ได้สืบวิชาจากหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ท่านได้ได้ผูกสานวัวธนูพยนต์ ขึ้นมา เพื่อเฝ้ารักษาวัด เป็นต้น

หรือในตำราหลวงพ่อกวย ได้กล่าวถึงการเสกงูพยนต์ โดยจำแนกจากชนิดของเชือก บางชนิดท่านเขียนไว้เลยว่า ใช้เสกเชือกนี้ กลายเป็นงู (เพื่อกันศัตรู) ฉกตายด้วย อันนี้ก็เป็นตัวอย่างอย่างหนึ่ง

สายวัดปากคลองมะขามเฒ่า วิชาจัดสร้างพยนต์ เป็นวิชชาฝ่ายอิทธิฤทธิ์ เพื่อใช้ปราบมาร คุ้มครองป้องกัน ปกป้องทรัพย์สิน และเป็นองค์รักษ์พิทักษ์ตัว ตามตำหรับ ท่านจะลงนะวิเศษ และหัวใจสรรพสิ่งที่จะจัดสร้างชุปเสกมาเป็นพยนต์นั้นๆ แล้วทำการ เรียกธาตุ ประชุมธาตุ ตั้งธาตุ หนุนธาตุ แผลงธาตุ ชุบกำเนิดสำเร็จเป็น หุ่นพยนต์ หรือสัตว์พยนต์อันมีฤทธิ์

เท่าที่ได้จัดทำหุ่นพยนต์ที่ใช้วิธีจัดสร้างตามตำหรับนี้ ก็พบว่า สามารถเสกชุบขึ้นได้ีดี มีเหตุอัศจรรย์ให้เห็นในระหว่างชุปเสก ตามที่กำหนดไว้ในตำรา.

 

รูปหุ่นพยนต์ ตามรูปแบบต่างๆ ที่ครูบาอาจารย์ได้ประสิทธิมาคุ้มตัว คุ้มกาย

 

ในตำหรับพยนต์อื่นๆ ก็ยังมีอีก ที่เสกให้เป็นพยนต์ คือให้ช่วยเตือนภัย กำบัง จากศัตรู อันได้แก่ ตำหรับแหวนพิรอดแขน ของหลวงพ่อกวย ตัว พ ของหลวงปู่เย็นวัดสระเปรียญ หรือตำหรับวิชาสักยันต์ในบางสำนัก ที่ได้ปลุกชุบพยนต์ เพื่อเป็นผู้พิทักษ์ประจำกาย

หรือหากจวนตัว หรือ เป็นพยนต์ที่ผูกมาจาก ก้านธุป เพื่อรักษาบ้าน เฝ้าบ้าน แต่จะเป็นลักษณะบังตา หรือ ทำให้ผู้ที่ประสงค์ต่อทรัพย์ เมื่อจะเข้าบ้านก็จะเจอคนเผ้าบ้านอยู่เป็นต้น

 

ตัวอย่างบันทึกในสมุดข่อยโบราณ เกี่ยวกับวิชาไสยศาสตร์ เกี่ยวกับภูติผี ปิศาจ ทุกชนิด ก็ยังมีการบันทึกไว้ถึงพระคาถานิพานสูตร