เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...พบ"ฤาษีตาไฟ" ฯ ....!!!
----------------------------------------
------------------------------------------

ผมก้มลงสำรวจรูหรือโพรงปากถ้ำ มันเล็กมาก น่าจะแค่มุดหัวลงไปเท่านั้น ถ้าจะดันไหล่-ลำตัวเข้าด้วย คงครูดถลอกปอกเปิก ทุลักทุเลแสนสาหัส แต่จากการฝึกสองปีมีทฤษฏีที่เคยเรียนในการตรวจสอบสถานที่ว่า ตรงไหนที่หัวมุดได้ ให้ห่อไหล่ เอามือแนบชิดลำตัวให้มากที่สุด จะมุดเข้าไปได้ แต่ผมคงไม่อยากลองแบบนั้น ไม่รู้ว่าปากถ้ำอยู่ต่ำหรือสูงจากพื้นด้านในมากน้อยเท่าใด ขืนมุดสุ่มสี่ สุ่มห้า มีปากเหวรอรับอยู่ล่ะ ซวยไปทั้งชาติ ตายไปอายหมาที่ไม่รอบคอบ

ผมยื่นมือส่องเจ้าไฟสามท่อนเข้าไป ตะแคงหัวตามองจากด้านนอกเพราะเข้าทั้งหัวกับแขนไม่ได้ มองไม่เห็นอะไรมากนักจากท่านี้ มีแต่ความสลัวลาง เพราะแสงสว่างด้านนอกโดนลำตัวผมบังรูหมด...ผมไล่สำรวจรอบๆแล้วก็ยิ้มอย่างยินดี เมื่อพบว่ารอบโพรงนั้น ด้านซ้ายหญ้ารกหนาเป็นดินไม่ใช่ผนังหินเหมือนด้านอื่น ผมขยุ้มหญ้าหนาออกแรงฟืดฟาด ยันตัวถีบพื้นดึงมันออกทีละกระจุกไม่รั้งรอ พอเหงื่อโซมก็พบโพรงปากถ้ำขยายขนาดพอยื่นทั้งหัว-ลำตัวเข้าพร้อมกันสบาย สบาย

รีบมุดหัวและตัวเข้าไปครึ่งท่อน ฉายไฟสำรวจ ผมเห็นถ้ำพื้นสะอาดอยู่ตำ่กว่าปากโพรงแค่ความสูงระดับตัวเอง ภายในกว้างขวางราวกับโถงใหญ่ ไม่มีกลิ่นอับชื้น ปราศกลิ่นแอมโมเนีย ขี้ค้างคาว หูแว่วเสียงน้ำไหลรินจากที่ไกลๆ ต้องอยู่ลึกภายในถ้ำแน่

ด้วยสภาพที่บริสุทธิ์ผุดผ่องยองใยเท่าที่ตาเห็นผ่านลำแสงไฟฉาย ฉายกราดทั่วโถงผมมั่นใจว่า ถ้ำนี้ไม่เคยถูกผู้ใดรุกล้ำ หากมีคนโบราณนำสมบัติมาไว้แต่บรรพกาลนานกาเล มันก็คงอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนย้ายสูญหายไปไหน

ได้เวลาที่ผมจะเป็นเจ้าของมันแล้ว ถ้ามีจะแบ่งพรรคพวกร่วมทางให้เป็นเศรษฐีด้วยกัน ใช้เงินให้มันชุ่มฉ่ำปอด ขอดผ้าขี้ริ้วกรรมกรเหมืองทิ้ง ไปเป็นคุณเอ็กซ์เมืองกรุงกันล่ะ

ฝันหวานคาปากโพรงเสร็จแล้ว ผมก็ไถลตัวผ่านปากถ้ำ ส่งปืนยาวลงไปพิงผนังไว้ก่อน หย่อนปืนโคลท์ในระยะที่ปืนกระทบพื้นแล้วไม่พังหรือลั่นปัง ผมมุดตัวเอาหัวลง มือยันพื้นม้วนตัวตีลังกาเข้าถ้ำ ด้วยท่วงท่างดงามมั่นใจ!!!

 

ผญจภัยสุดขอบเทือกเขาตะนาวศรี...

 

เข้ามาแล้วอย่างราบรื่น...ผมลุกตบเนื้อตัวไล่ฝุ่นดิน หยิบอาวุธสองชิ้นจัดเข้าที่ทาง มือส่องไฟสำรวจถ้ำทันที ตอนนี้แสงสว่างจากปากถ้ำเล็ดลอดเป็นลำเข้ามาได้เพราะการแหวกเปิดกว้างของผม ช่วยให้แสงสว่างในถ้ำเพิ่มมาก ผมเดินลึกเข้าไปตามทางที่สะอาดโล่งเตียนราวกับมีคนเช็ดปัดถู หรือกวาดทุกวัน ไม่มีแม้แต่ฝุ่นติดปลายเท้า

ถ้ำนี้สะอาดจนลงไปนอนกับพื้นได้เลย อากาศเย็นสบายโปร่งโล่ง เหมือนมีอากาศถ่ายเท เชื่อว่าต้องมีโพรงอากาศด้านบนอยู่ตรงไหนสักแห่ง...ผมสำรวจช้าๆมองหาซอกมุมหรือสิ่งผิดสังเกตพื้นถ้ำ ผนังถ้ำ เหนือหัว ตรงตระพักที่เป็นชานเหมือนชั้นลอย หาความผิดปกติที่อาจเป็นทางไปสู่ที่ซ่อนขุมทรัพย์ เคร่งครัดแต่ไม่เคร่งเครียด ถือโอกาสชื่นชมความสะอาด งดงาม น่าพิศวงของถ้ำไปเรื่อยๆ ยิ่งผนังถ้ำด้านบนบางแห่งเป็นเกล็ดเพชรแวววาวทั้งล้อ ทั้งสะท้อนแสงไฟฉายวูบวาบ งามจับตาเหมือนมีใครเอากากเพชรโรยติดเพดานไว้ ยิ่งดู ยิ่งเพลินเดินทะลุเข้าด้านในเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว

ผมหลุดเข้ามาอีกห้องเป็นโถงใหญ่กว่าโถงนอก ที่กลางห้องสว่างเหมือนมีใครเอาโคมไฟขนาดใหญ่ฉายแสงจับตรงกลาง ประหนึ่งเวทีการแสดงมียกพื้น และมีไฟสปอตไลท์จับไปที่ตัวละครตัวเอกชูโรง

บนแท่นหินธรรมขาติที่ทำเป็นยกพื้นอย่างเหมาะเจาะนั้น มีร่างคนนั่งอยู่สงบนิ่ง นั่นไม่เท่าไหร่ เบื้องล่างข้างกายคนนั่นสิ

เจ้าลายพาดกลอนตัวมหึมา ใหญ่กว่านางสางที่ผมเพิ่งปราบ ใหญ่กว่าประมาณหนึ่งเท่า ไม่ต้องตะปบ หรือขบกัด

แค่มันแยกเขี้ยว คำรามเบาๆ ก็หัวใจวาย ทรุดลงกับพื้นยอมศิโรราบเป็นเหยื่อให้มันเดี๋ยวนั้น...พ่อเจ้า แม่เจ้าเสือ ในนิทานยังไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำว่ามีใครเล่าถึงเสือใหญ่ขนาดนี้!!!

 

พักช่วงที ไทม์ครับ...ท่านผบ.สั่งให้ลุกไปดื่มเดี๋ยวนี้!

 

ติดตามเรื่องราวดีๆ บนขุนเขาตะนาวศรีอย่างไม่ลดละ
ลุ้นทุกตอนเหมือนร่วมอยู่ในเหตุการณ์

 

ผมว่ามันกว่าอ่าน เรื่องเพชรพระอุมา เมื่อ 40 กว่าปีที่แล้วอีก ชนิดต้องคอยเฝ้าทีเดียว ว่าเมื่อไรจะมีตอนต่อไป

 

ชะแว่บมาเจอกันอย่างว่องไว

ไม่สนสายตาเขียวๆของหลานกับผบ.

บอกว่ายังทำวิทยานิพนธ์ไม่จบ ขอไปเขียนต่อ

ท่านผบ.บอกว่า...เออ บ้าเข้าไป กอล์ฟก็ไม่ตี

กำลังก็ไม่ไปออก เดี๋ยวห้าโมงเย็น

เธอต้องลุกไปไดร๊ฟ์กอล์ฟน่ะ...

เป็นอันตกลง ทำสนธิสัญญาแวร์ซายด์เรียบร้อย555

 

ขอบคุุณครับ(โดยเฉพาะะท่านผบ.)

 

(ต่อ)...พบ"ฤาษีตาไฟ"ฯ !!!
---------------------------------------
---------------------------------------

ยังไม่ทันที่ผมจะขาดใจตายเพราะความกลัว...เสียงนุ่มทุ้มของคนที่นั่งบนแท่นก็เอ่ย..."มาแล้วสิ ไหนดูของที่ให้ไว้"

ท่ามกลางความมึนงง ตาพร่าลาย กลัวสุดชีวิต จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้แล้วนี่คือความฝันหรือความจริง ไม่กล้ากระดิกตัวเพราะกลัวเสือ เสียงนุ่มทุ้มเย็นระรื่น เมตตาของคนบนแท่นก็ยังช่วยไม่ได้มากนัก

กลางลำแสงไฟสว่างพร่างตา และการจ้องเขม็งของพยัคฆา คนบนแท่นยกมือจากท่านั่งประสานสมาธิหน้าตัก มือขวายกช้าๆขึ้นเสมอหน้าอกเหมือนพระพุทธรูปปางประทานพร

พระท่ากระดานที่ห้อยกับเชือกร่มตรงหน้าอกของผมในถุงผ้า ดิ้นขลุกขลักเหมือนมีชีวิต วิญญาณสิงสู่กระทันหัน

และแล้วสิ่งสุดยอด พ่อแก้ว แม่แก้วเอ๋ย ตายแล้วเกิดใหม่อีกหลายชาติก็ไม่อาจจะได้เห็นอีก เพราะคงไม่มีใครทำได้

พระท่ากระดานคู่ชีวิตของผม แหวกองค์ท่านเองออกจากผ้าเก่าคร่ำที่หุ้มท่านอยู่ องค์พระเปลือยมีเพียงลวดถักคลุมหน้า-หลัง ค่อยๆลอยออกจากคอผมช้าๆ ท่านลอยช้าๆ เชื่องช้ามากๆเหมือนเดินไปบนอากาศเห็นเต็มคลองจักษุ ยุคสมัยนั้น ไม่มีคำว่า สโลว์-โมชั่นในพจนานุกรมการพูด...ผมเพิ่งมาเห็นในหนัง จากหนังชอว์ บราเดอร์ ที่สร้างโดยเจ้าพ่อ รัน รัน ชอว์ เข้าฉายในเมืองกรุงอีกหลายสิบปีต่อมา ภาพดาบตัดอากาศลงมาเชื่องช้า และการเหินหาวสู่เวหาของนักแสดงกำลังภายในให้เห็นลีลาอันน่าตื่นตา ตื่นใจ หนังกำลังภายในจอมยุทธยุคนั้นเอง ที่นำเอาภาพสโลว์-โมชั่น เข้ามาให้คนไทยรู้จัก

วิทยาการทันสมัยหรือวิทยาศาสตร์ล้าหลัง ศาสตร์ทางจิตเนิ่นนานนับเป็นพันปี...นับตั้งแต่วินาทีนี้ ผมฟังและเชื่อถือวิทยาศาสตร์เท่าที่ตัวเองต้องพึ่งและตาเห็น อะไรที่หาคำตอบไม่ได้ทางวิทยาศาสตร์ และหมู่นักวิทย์ฯคนหัวใหม่ พากันคัดค้านว่า ...เฮ้ย บังเอิญ และเหลวไหลน่า

ผมได้แต่หัวร่อ ในความ"หน่งเกี๊ยะ"(เด็กๆ)ของหนอนตำรา รู้แต่เรื่องโลกภายนอก หารู้เรื่องโลกภายในแห่งจิตแม้นปลายขี้เล็บนิ้วก้อยไม่

พระคู่ชีวิตลอยอ้อยอ่ิ่ง แล้วหย่อนองค์เองลงสงบนิ่งบนฝ่ามือของคนบนแท่นที่รอรับ

ท่านผู้นั้น แย้มยิ้มอย่างเมตตา ห้องโถงเหมือนสว่างขึ้นอีกหนึ่งเท่า...พิเคราะห์ดูองค์ท่าน เอาหัวแม่มือเขี่ยเบาๆ ลวดหนาเหนียวที่ห่อหุ้มหน้าหลังก็หลุดร่อนออกจากองค์เหมือนเชือกกล้วย เปื่อยๆ...สายตาเบิกโพลงราวคนบ้าของผมจ้องและจำภาพตรงหน้าไม่ลดละ ไม่วางตา

"ยังดูดี"...ท่านว่า แล้วพูดกับผมอย่างปราณี

เราทำเอง...เรา ฤาษีตาไฟ!!!

 

ได้เวลาไดร๊ฟ์กอล์ฟ พอดีครับ พักผ่อนรีแลกซ์สักหน่อยก็ดีครับท่านพี่ ด้วยความเป็นห่วง

 

"มา...จะพาเธอไปดู ที่เราทำ"...เสียงทุ่มนุ่มปราณี ดังเบาๆ

ผมเปลี่ยนท่าจากเก้ๆกังๆครั้งแรกที่เห็นท่านกับเสือ เป็นหมอบกราบฟุบกับพื้นถ้ำทันที ที่ได้ยินเสียงกล่าวนามของท่านออกมา หัวซุกกับพื้นถ้ำไม่กล้าเงย

"เงยหน้าเถอะ"...เสียงปราณีลอยมาเหนือหัว...ความกลัวระดับวิญญาณหลุดจากร่างผมเริ่มคลาย ค่อยๆเงยหน้ามองไปทางพยัคฆ์ร้ายเจ้าของดวงตาพญามัจจุราชก่อนอื่น ร่างมหึมาในท่าหมอบของมัน บัดนี้นอนตะแคงสบายเหมือนแมวเลี้ยงเซื่องๆตามบ้านทั่วไป แต่ในท่านั้น ให้ทองผมท่วมหัว ก็สาบานไม่มีวันเฉียดกรายใกล้มันเสียล่ะ

ผมเหลือบตามองท่านฤาษี ท่านยกมือขวาขึ้นอีกครั้ง...ไม้เท้าหงิกสีดำอันสั้นๆ ปรากฏขึ้นที่มือท่านราวนักมายากลระดับโลกแสดงให้ชม

 

ถ้าท่านผู้เขียนเองไม่ใช่นักเขียนตัวจริง ก็ต้องยอมรับว่าสังคมเรานี้มีพยัคฆ์ซ่อนมังกรซุ่มจริงๆ
ทั้งเนื้อหาสำนวน การเรียบเรียง ถ้อยคำที่ใช้ ตลอดจนการสะกดคำทำได้ดีมาก
ถ้าจะว่าเป็นผู้บริหารเก่า ข้าราชการหรือ เจ้าของกิจการ ปกติก็ไม่ค่อยจะพบคนที่รู้จักประดิษฐ์ถ้อยคำมากขนาดนี้ อยากให้ได้เรียบเรียงเป็นหนังสือให้คนทั่วไปได้อ่านจริงๆครับ

 

ขอบคุณครับมาก สำหรับความรู้ใหม่ๆ เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้สังสรรค์ผลงานชิ้นเยี่ยมนี้ ต่อไปเรื่อยๆ นะครับ คิดๆดูน่าทำเป็นหนังสือขายนะครับ ผมจะจอก่อนเลย ^^

 

ถึงตอนนี้ผมได้พิเคราะห์ท่านเต็มตาจากความสว่างราวสปอตไลท์ที่อาบเรือนร่างท่านอยู่

ท่านนั่งบนแท่นหินที่ยกพื้นขึ้นเหมาะสมสูงระดับหน้าอกหากผมยืน ก็นับว่าสูงจากพื้นไม่น้อย แต่เครื่องกายนี่สิ ถ้าเป็นฤาษีเคยแต่ได้อ่าน ได้ฟังจากจินตนาการนักเขียนทั่วๆไป ต้องนุ่งห่มหนังเสือ สวมประคำลูกโตๆเส้นโต มุ่นมวยผมก็พันด้วยผ้าลายเสือเช่นเดียวกับเครื่องนุ่งห่ม ลักษณะเคร่งขรึม จริงจัง น่าเกรงขาม

นามแห่ง ฤาษีตาไฟ ยังเป็นนามหมายเลขหนึ่งที่ต้องเอ่ยถึงเสมอ เมื่อยามเขียนถึง ไม่ว่าจะเป็นตำนาน นิทาน พงศาวดารเรื่องใด...แต่บุคลิคมิใช่ฤาษีตาไฟเบื้องหน้าผู้ต่ำต้อยเช่นผมไม่

ท่านผู้นี้ สวมเสื้อผ้าขาวโปร่งราวใยไหม ผมขาว หนวดเคราขาวสะอาดเป็นยองใย มุ่นมวยผมยกสูงเหมือนกันแต่รัดเกล้าไว้เฉยๆไม่มีผ้าโพก คอไร้ลูกประคำดังจินตนาการ ผิวพรรณท่านอิ่มเอิบ ใบหน้าเมตตาส่องประกายเหมือนรัศมีพวยพุ่งออกมาเลือนราง ประดุจรัศมีแห่งภาพวาดพระพุทธองค์...เนื้อหนังของท่านโปร่งใส ราวกับมองทะลุเนื้อเข้าถึงภายใน

หากนำท่านไปยืนกลางแสงแดดจ้า เราผู้อยู่เบื้องหลังอาจเห็นลำแสงส่องทะลุความโปร่งเบาบางของผิวพรรณท่านได้เลย...ผมเปรียบเทียบได้เพียงเท่านี้...ท่านเหมือนเซียนในภาพวาดชาวจีน ที่ล่องลอยอยู่ท่ามกลางปุยเมฆ งดงามทั้งยามหลับและตื่น เห็นแล้วจำติดตาไปทุกภพชาติ มิรู้ลืม!!!

 

เผ่นก่อนละครับ...ไม่น่าเชื่อบทนี้เขียนแล้วลบเองสี่หน
ต้องพิมพ์สั้นแล้วโพสท์ ขนหัวลุกต้องจุดธูป
ไปแล้ว ผบฺ.โกรธจริงๆแล้วครับ

 

เป็นแบบนี้ต้องให้ไวเลยครับ ไม่งั้นเป็นแบบเรื่องที่กำลังเขียนแน่นอน...ฤาษีตาไฟ....

 

ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับคุณลุง
อะแฮ่ม จะรอนะครับ

 

ขอบคุณ. มากครับ.
เรื่องราว ตื่นเต้นมากครับ. ทำให้รู้ว่า องค์ปู่ฤาษีตาไฟ ท่านเป็นเช่นไร ได้ความรู้ประดับสมอง ขอบคุณครับ แต่คุณพี่เอ็ก มีวาสนามากครับได้เจอ องค์ปู่ฤาษี ติดตามครับ สนุกอีกแล้วๆๆๆๆ

 

ขอบคุณมากครับที่เสียสละเวลามาเรียบเรียงสุดยอดผลงานที่ต้องจารึกไว้ให้ลูกหลานและชนรุ่นหลังได้อ่านทั้งเนื้อหาและสำนวนการเขียนน่าหลงใหลในมนต์เสน่ห์จริงๆครับ

 

ไม่ว่าวันเวลาจะเนิ่นนานสักเท่าใด..
ก็จะเฝ้ารอติดตามท่านwanwiมาร้อยเรียงเรื่องเล่าโดยมิคิดแม้แต่จะปริปากบ่น...
จะรอคอยด้วยความหวัง..
ยินดีที่จะรอติดตามขอรับ...