เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ยินดีคุณมะฬาฯ ได้พระหายาก เพราะราคาไม่แพงมาก
จึงเป็นของที่คนส่วนใหญ่"เก็บไว้ดีกว่า"...ไม่อยากขาย
ขอคุณพระคุ้มครองทุกประการ สำเร็จทุกเมื่อครับ

 

ขอปิดท้ายการตอบโพสท์ ก่อนเขียนเรื่อง
ด้วยบทเพลงอมตะฟังไม่รู้หน่าย"สายฝน"

เพลงที่พร่างพรมด้วยมหาเมตตาแห่ง"ฟ้า"
ที่หลั่งรดสู่"พสุธา"ประดุจมนตราศักดิ์สิทธิ์
ประพรมชโลมใจ ประหนึ่งสายฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัย สู่แดนดิน...!

ขอบคุณคนแดนไกล กับสิ่งดีงามที่มอบให้กระทู้นี้
และท่านผู้อ่านทุกคืนวัน มิรู้เบื่อคลาย!

ต่อจากนี้พักตอบโพสท์ จิ้มเรื่อง
นำทุกท่านเข้าตะลุยไพรตะนาวศรี
โปรดรอชั่วครู่

 

55555 ที่สำคัญนะครับ อาจารย์ ในวรรณกรรมติดคุกตลอดT-T

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...พวกมันมาจากแดนสนธยาแห่งป่า เสมือนทไวไลท์ โซน!!!
__________________________________________________

หนนี้หากไม่มีสัตว์อื่นติดปลายหอก มันก็มีสัตว์มนุษย์แล้ว 3 ตัว...!

ไม่มีอะไรเป็นข้อกังขา ผมบอกลุงพรานกับบักสม...

"ไปล่าพวกมันคืน...สอนมันรู้จักโลกพวกเราบ้าง ถ้ามันคืนของดีๆก็แล้วไป ไม่คืนก็ลุย"!

ลุงพรานกับบักสมไม่คัดค้าน ลุยมาแล้วชนิดถึงไหน ถึงกัน มากต่อมาก จะต่อด้วยคนเถื่อนอีกสักยก เป็นไรไป?

"เดี๋ยวค่ะ"...คุณนงร้องห้าม น้ำเสียงกังวล..."นงกับคุณชาติละ" เธอกลัวเราพลาดพลั้งเป็นไรไป เหลือแม่เสือสาวกับคนเจ็บเจียนตายข้างหลัง จะยุ่ง!

"รอตรงนี้ครับ ผมกลับมารับแน่นอน พวกเราไม่เป็นไร ให้สัญญา"

ผมประสานตาในความมืดกับเธอ แต่ระยะใกล้เห็นประกายตาที่เต็มไปด้วยรักและห่วงใย หากไม่มีสองคนหรือคุณชาติอยู่ เธอคงโผกอดกระซิบกำลังใจให้เหมือนทุกครา

"เอาห้านัดมานี่ ถือไรเฟิ้ลไว้ อย่ายิงโดยไม่สั่ง"...ผมบอกไอ้น้องรัก เลือดนักสู้จากที่ราบสูง แต่เจ้าบักสมร้องค้าน

"พี่ ไอ้ยักษ์ใหญ่ตัวนี้ ยิงยังไง?"

อ้าว...ลืมไรเฟิ้ลล้มช้าง ผมสอนบักสม วิธีขึ้นลำ เซฟตี้ ประทับบ่ายิง อย่าซี้ซั้วลั่นไกในท่าไม่ถูกต้องเดี๋ยวบ่าหัก หรือแขนหัก ซวยหนักอาจคอหักตาย วิธียืดหยุ่นต้านแรงถีบ

หลักสูตรเร่งรัด บักสมผู้ไม่สนเรียนหนังสือ แต่หัวไวกับปืนผาหน้าไม้ แนะนำรอบเดียว เจ้าหนุ่มน้อยที่ราบสูงพยักหน้าเข้าใจ ไม่ถามซ้ำชวนรำคาญ!

พวกเราสามทหารเสือพร้อมหน้าอีกครั้ง อาวุธครบมือ ริปูใดก็ไม่หวั่น ผมเดินนำหน้า ลูกซองห้านัดพาดบ่า นิ้วหลวมๆกำใกล้โกร่งไก พร้อมเลื่อนเข้าสอดตวัดยิงทุกวินาที มาดยิ่งกว่า จอห์น เวย์น เทพบุตรคาวบอยอมตะแห่งยุค เสียอย่างเดียว ไม่มีหมวกปีกกว้าง เข็มขัดกระสุนปืนรอบเอว

แต่ท่าเดินตรงกลาง มีบักสมกับลุงพรานเฒ่า ขนาบซ้าย-ขวา ด้วยตัวที่สูงโย่ง พออุปโลกน์ กะโหลกกะลาได้ว่า เหมือนคาวบอยเดินไปกลางทุ่ง กลางแสงตะวันเพื่อท้าดวลกับหอก-ธนู ของอินเดียนแดงคนเถื่อน!!!

ผมเดินสบายไม่เร่งร้อน ข้อมูลที่ได้จากบักสมกับลุงพราน ทำให้มั่นใจ...คนป่าแดนเถื่อนกลุ่มนี้ มีพลังนักล่าน้อยกว่าอานุภาพกระสุน...

ยุทธการ"รุก"คือการ"รับ"ที่ดี ถูกผมนำมาใช้อีกครั้ง หลังจากไม่เคยผิดหวัง ได้ผลสูงสุดในการศึกแห่งขุนเขาตะนาวฯ ทั้งกับหมาหมู่ สู้กับภูติผีปีศาจ...

ลองไม่กลัว ไล่ตีมันก่อน ขวัญกระเจิงทั้งสิิ้น!

จากลานเล็กศพคนป่ายังนอนกลิ้ง เราเดินตัดฝ่าความมืดไปทางลุงพรานชี้ ไม่เกินร้อยหลา ก็พบกระต็อบโย้เย้สามหลัง แต่สภาพดูดีพอซุกหัวนอน กลุ่มคนเถื่อนออกันแน่นหน้ากระท่อม ไฟกองใหญ่สว่างไสว เจ้าเถื่อนหลงโลกบางคนนอนบิดครวญครางบนพื้น...คนที่โดนลูกหลงดาวกระจาย

ผมเดินเข้าใกล้ไม่เกิน10ก้าว พวกมันล้วนหันหลังให้เรา ไม่มีใครรู้ตัว...ผมตะโกนเสียงดัง ปานพญาราชสีห์แผดโกญจนาท

"เฮ้ย...พวกมึง"...แล้วเหนี่ยวไกเจ้าห้านัด..."เปรี้ยง..."!

ยัดเข้ากระท่อมยิงเหนือหัวพวกมัน เล็งหลังคาใบไม้ ตรงคานที่รับน้ำหนัก มันหักตูม ใช้อานุภาพเสียงปืนตัดไม้ ข่มนามซ้ำสอง

อำนาจกระสุนก่อมิคสัญญี ทำผึ้งแตกรัง บักสมกับลุงพรานนั่งคุกเข่า ประทับปืนแยกออกห่างตัวผม...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ผมเดินเข้าไปหาไอ้คนป่าที่ยืนตะลึงยิ่งกว่าโดนผีป่า ห่าไพรที่มันหวาดกลัวลุกขึ้นหลอกหลอน...พานท้ายปืนตวัดเปรี้ยงเข้าปลายคาง มันถลาล้มฟุบไม่ลุก อีกคนยกหอกทำท่าซัด ผมยิงเปรี้ยงลงพื้น กระสุนดาวกระจายกระดอนใส่ทั้งกลุ่มร้องโอดโอย

พวกมันทิ้งหอก ธนู อาวุธทำเองง่าย ๆ แหกปากวิ่งกระเจิง หายลับเข้าป่าหลังกระท่อม วิ่งกันน้ำบาน ป่าราบตื่นตระหนกตกใจแทบสิ้นสติสมประดี ผมไม่ต้องทำบาปด้วยการฆ่าสักราย

ชั่วพริบตา หน้ากระท่อมทุกหลังว่างเปล่า


"สมกับลุง เร็ว หาของ"...

ผมมุดเข้าหลังแรก เจอคนนอนครางอยู่บนแคร่ ห่อข้าวของวางกองครบ ไม่ต้องไปหาหลังอื่น...

"อยู่นี่ หลังนี้ มาช่วยกันหิ้ว"...ผมตะโกนบอกสองพรานเฒ่ากับหนุ่ม

ทุกช็อตที่เกิด กินเวลาไม่น่าถึงห้านาที พอแว่บถึงเวลา ผมก็เห็นไอ้คนนอนแคร่ ข้อมือสะท้อนแสงไฟ...

"หนอย ไอ้เถื่อน ริใส่นาฬิกาเชียวมึง กูยังไม่มีใช้เลย เอามานี่"...ผมเข้าไปรูดนาฬิกาคุณชาติจากข้อมือไม่ปราณีปราศรัย มันแยกเขี้ยวร้องด้วยความเจ็บปวด คงไปโดนนิ้วที่หัก

"ไปโว้ย มึงอย่าตามพวกกูนะ...ตาย เข้าใจมั้ย?"...ผมตะคอกใส่มันยิ่งกว่าตัวเหี้ยม ตัวโกงในหนัง เหนี่ยวไกปืนอีกเปรี้ยงซัดหลังคากระจุยเป็นรูโหว่ เศษใบไม้พรูร่วงใส่ตัว มันแหกปากยกมือปิดหน้า ปิดตาร้องโหยหวน ท่ากลัวลาน...

"ไอ้เสือถอย"...ผมตะโกนสั่งให้ตัวเองคงความฮึกเหิมไว้ รู้แล้วทำไมพวก"ไอ้เสือ"ตัวจริง ต้องดุ ต้องตะคอก กระเหี้ยนกระหือรือท่ากักขละเหมือนผู้ร้ายในหนังตลอดเวลา

มันคือ จิตวิทยา ปลุกหัวใจให้กร้าวแกร่งต่อเนื่อง อย่าถดถอยกลัวตาย ในยามปฏิบัติการชนิดเอาชีวิตเข้าเสี่ยงนี่เอง!!!

ขบวนไอ้เสือตัวปลอม ถอยกลับที่มั่นในดงไม้ว่องไว ขาเดินไปเอาเรื่องไม่เร่งร้อน แต่หลังปราบเจ้าทรัพย์แล้ว ต้องรีบและไวปานจรวดเข้าไว้

ลุงพรานชี้ทิศให้ไป ผมประคองคุณชาติเข้าปีก มีบักสมช่วย ส่งห้านัดให้คุณนงถือ เติมกระสุนทดแทน ที่ยิงแล้วเต็ม

ปืนยิงช้างผมเอาสะพายบ่าอีกข้าง ส่วนลุงพรานก็มีอีแก่ อุปกรณ์ครบ ข้าวของทุกชิ้นแบ่งกันสะพายหลัง พร้อมรบทุกยก ถ้ามีศัตรูมาราวี

เราเดินตัดลานเล็ก ตรงเข้าแนวป่ารกครึ้มในความมืดด้านหน้า ลุงพรานนำแถว ผมหิ้วปีกคุณชาติกับบักสมตรงกลาง...แม่เสือสาวถือเจ้าห้านัดปิดท้ายขบวน

ศึกนี้ยังไม่จบ เหล่าคนเถื่อนที่กระเจิงเข้าป่า อาจรวมพลหวนกลับมาตามล่าเอาคืน ด้วยความโกรธแค้น...หรือมันกลัวเราขี้หด ตดแตก ไม่กล้ากลับมายุ่งกันอีก ก็ยากจะรู้แน่ แลเดาได้?

ทางที่ดี หนีพวกมันให้ไกลสุดกู่ แบบ ทางใคร-ทางมันไว้ก่อน!

 

สองท่อนยาวสะใจ
พักนิ้ว พักสายตา
มาไล่คุยโพสท์ช่วงค่ำ
สวัสดี ทีไทม์ ก่อนครับ
อ่านให้มีความสุขทุกท่าน

 

เริ่มรวมกลุ่มกันล่ะ ความมันกำลังตามมาอีกระลอก สู้ๆ 555

 

ขออีกครับอาจารย์

 

สวัสดีครับ
ขอแสดงความยินดีและโมทนากับทุกท่านที่ได้รับพระได้ร่วมบริจาคเงินทำบุญกับทางเว็บนะครับ อนุโมทนามิ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อนที่รอคอย
ยกนี้ชนะด้วย
ตะโกนดังๆ(ห้านัด)
คนป่าจะโต้ตอบ
ได้ไหม อย่างไร

 

ขอบคุณครับคุณอาสนุกตื่นเต้นสมกับการที่รอคอย...

 

วันนี้ได้โอนเงินทำบุญร่วมสนับสนุนค่าโฮสเว็บพลังจิตจำนวน300บาทโดยโอนเข้าบัญชีกรุงไทยครับ

 

สวัสดี คุณอา และสมาชิกทุกท่าน

เรื่องราวมาถึงจุดคลี่คลายไปเปลาะหนึ่ง เส้นทางกลับไปรวมกับสมาชิกที่เหลือ ของทั้ง 5 ชีวิต คาดเดาไม่ออกเลยว่าจะเจออะไรรออยู่อีก

เสร็จภารกิจงานบุญ ในหัวข้อมังกรบูรพา ยินดีและอนุโมทนาบุญกับทุกๆท่าน ทั้งผู้โชคดีทายถูกและผู้ลงชื่อร่วมบุญ และทั้งคุณอาด้วยครับ

ยังคงไว้ซึ่งน้ำใจไมตรี ของท่านผู้อาวุโสทั้งสองประจำกระทู้นักขุดกรุ
พี่ suthamma ออกตัวไม่ขอทายอีกหนในหัวข้อพยัคฆาตะวันตก พร้อมให้ข้อมูลแก่เพื่อนสมาชิก
คุณอา wanwi ออกตัวบอกกล่าว แก่เพื่อนสมาชิก ว่าไม่ใช่ ลพ.อุตตะมะ อย่างแน่นอน ( เรียนตามตรง ผมเองมี ลพ.อุตตะมะ เป็นตัวเลือกถึง 1 ใน 5 รูป ของหัวข้อนี้ เลยตัดไปหนึ่ง หุหุหุ )

พักเบรคทายพระสักช่วง มาอ่านเรื่องราวนักขุดกรุ ก็ดูรีแลกซ์ดีนะครับ ก่อน Go west มุ่งหน้าสู่เมืองพระปฐมเจดีย์ ถึงด่านพระเจดีย์สามองค์

 

สวัสดีครับท่านพี่ wanwi ได้รับพระประจำวันแล้ว ขอบคุณครับ ( เอ.. สงสัยว่าสำหรับการลุ้นเสี่ยงโชคของผมคงยาก คงต้องใช้ฝีมือแทน 555)

 

สวัสดีครับท่าน wanwi ผมได้รับพระประจำวันแล้วครับ ขอขอบคุณท่าน wanwi และน้องน้ำฝน และขออนุโมทนาบุญกับท่าน wanwi ด้วยครับ

 

น้องไพเรทฯมาตั้งแต่เช้าหลายโพสท์
ผมไล่ไลค์แล้วรวมตอบที่เดียว
--เรื่องทำบุญร่วมกัน เชิญตามสบาย
สะดวกก็ทำ ไม่เป็นไร อย่าเคร่งครัด
--การเขียนเรื่อง ผมจะเขียนสองท่อนพอ
เพราะตอบโพสท์ด้วย เขียนเกินนี้ไม่ไหว
--เรื่องอื่นๆ ก็สนทนาพอหอมปาก หอมคอ
ขอบคุณการทักทาย ตั้งแต่เช้ายันเย็น

 

ภาพงามน้องเมษมาตั้งแต่เช้า
ค้างเติ่งตอบตอนค่ำ ยังพอทัน

เมฆกอดฟ้า.......แลลานตา
เรือพึ่งพา..........กระแสสินธุ์
น้ำกับดิน.........ถิ่นทำกิน
2 แม่ริน.........หลั่งเลี้ยงคน!

 

หัวใจกุหลาบขาวสะพรั่งจากน้องสอยดาว
แทนคำพูดและบอกกล่าวทั้งหมด
ดูสวยงามหมดจดทุกโมงยาม
เช้ายันค่ำหลับฝันดี

 

พรดียามเช้าน้องสุทิน
เปลี่ยนเป็นคำพรตอนค่ำก็พอไหว
อ่านช่วงไหนก็ได้ความรู้สึกที่ดี มีไมตรี
ขอบคุณการทักทาย ใกล้ชิด สนิทมิตรไม่ห่างหาย