สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

ยังมีของของท่านอีกชิ้นนึง ที่ท่านทำให้ผม ให้ผมเอามาติดไว้ที่หน้าบ้าน เป็นแผ่นกระจก น่าจะเป็นยันต์ หยินหยาง ด้านล่างเป็นหน้าเสือคาบดาบ วันที่ถือว่าเป็นวันย้ายเข้าบ้านใหม่ ผมก็ไปรับกับมือท่านวันนั้นเลย คือก่อนหน้าท่านสั่งให้ผมก็ไปหาซื้อกระจกสะท้อนที่มีหน้าเสือมาให้ท่าน ท่านจะลงอะไรให้ไว้และให้ไปติดไว้ที่หน้าบ้าน ท่านบอกกับผมว่า ที่ที่ผมอยู่มันเป็นที่ ชายธง ถ้าไม่แข็งจะอยู่ไม่ได้ ผมก็ลองสังเกตุดูก็เห็นว่าในซอยมีบ้านทั้งหมด 14 หลัง แต่อยู่จริงแค่ 7 หลัง โดยเฉพาะบ้านหลังที่ติดกันกับผม เปลี่ยนเจ้าของมาสองสามรอบตอนนี้ก็ไม่มีคนอยู่แล้ว ส่วนอีกหลายหลังก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น นานๆจะมาดูบ้านสักทีนึง ...ก็น่าจะเข้าเค้าตามที่ท่านบอกไว้

 

อ่านทีคุณ poon-pan เล่า สนุกและได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ ตัวหนูไม่ค่อยชอบเกี่ยวกับสำนักทรง เนื่องจากไม่รู้ว่าที่ไหนของจริงบ้างค่ะ เลยไม่ไปดีกว่า แต่ถ้าได้เจอสมเด็จแม่นางพญางิ้วดำจริงๆก็ดี เสียดายที่ท่านไม่อยู่โปรดแล้วค่ะ

 

ใช่ครับ น่ากลัวมากเพราะคนจำพวกนี้ ท่านบอก ส่วนมากจะอาศัยหากินกับความทุกข์ของคนอื่น

ผมเจอมากับตัว เกือบเสียท่าเพราะตอนนั้นมีความทุกข์เรื่องเงินใช้จ่ายมาก จิตจมอยู่กับความทุกข์จนสติปัญญาหดหาย ไปหลงเชื่อนักบวชที่อวดอ้างสรรพคุณวิเศษสามารถดลบันดาลอะไรต่อมิอะไรให้ได้

คนพวกนี้เก่งรู้จักวิธีการพูดที่ทำให้เราเชื่อ ทั้งพูดหว่านล้อม ดักหน้าดักหลัง ผมรอดมาได้หวุดหวิดเกือบต้องเสียเงินให้เขาตั้งสามสี่หมื่นบาท

พอกลับมาหาท่าน ท่านบอกโชคดีมากที่รอดมาได้ เพราะเรามีครูบาอาจารย์ ท่านบอกไม่นานหรอกสำนักนั้นจะต้องรับกรรม

พอเวลาผ่านไปผมไม่แน่ใจว่าจะสักกี่ปี น่าจะราวๆ 5 ปีเห็นจะได้ สำนักนี้ก็ต้องมีอันเป็นไป โดนมวลน้ำในอ่างเก็บน้ำที่อยู่ด้านบนยอดเขา ไหลบ่าลงมากวาดสำนักนี้เสียหาย แม่ชีหายสาบสูญไป 5 คน สำนักนี้มีอันต้องปิดตัวอย่างกระทันหัน ผมลองค้นในเน็ทดูเหมือนกับมันฟื้นคืนชีพได้อีก เพราะเห็นมีชื่อคล้ายๆเดิมแต่อยู่อีกที่นึงไม่ไกลจากที่เดิม

 

จากเรื่องนี้ คงจะมีหลายคนสงสัยว่า ทำไมผมถึงต้องดั้นด้นไปหาสำนักต้มตุ๋นนี้แทนที่จะขอความช่วยเหลือกับสมเด็จนางพญางิ้วดำ

ตัวผมเองก็แปลกอย่าง เรื่องจะกราบวิงวอนขอบารมีจากท่านช่วยดลบันดาลให้ผมมีโชคมีลาภ ร่ำรวย ผมกับไม่กล้าที่จะเอ่ยปากขอท่านเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่ก็มีหลายครั้งอยู่ที่นึกอยากขอบารมีจากท่าน แต่ปากมันพูดไม่ออก

ตอนหลังสมเด็จนางพญางิ้วดำ ท่านบอกกับผมเองว่า ให้รู้จักขอเสียบ้าง ขนาดท่านบอกแบบนี้ ผมก็ยังเฉย คงเป็นเพราะว่าเรามีนิสัยเป็นแบบมั้ง คือไม่ชอบเอ่ยปากกับใคร

 

ที่ผมได้มีโอกาสมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับสมเด็จนางพญางิ้วดำ ในเวบพลังจิตนี้ผมรู้สึกดีใจมากๆครับเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ดีต่อตัวผม มันทำให้ผมกลับมาใส่ใจกับคำว่ากตัญญู- กตเวทิตา ต่อครูบาอาจารย์ของเรา ซึ่งจะทำให้ตัวผมเองได้มีความสำนึกตระหนักในพระคุณขององค์สมเด็จนางพญางิ้วดำ ที่มีต่อผมและสมาชิกครอบครัวให้มากขึ้นกว่าที่ผ่านๆมา

และตอนนี้ผมก็กำลังจะนำพระสมเด็จนางพญามาแขวนขึ้นคอบูชาพร้อมกับจะสวดมนต์บทบูชาสมเด็จนางพญางิ้วดำซึ่งก่อนหน้านี้ผมเองไม่เคยคิดจะทำเลย ทั้งๆที่ผมควรจะต้องทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว และนอกจากแขวนพระและสวดมนต์บูชาท่านแล้ว ผมก็ให้สัญญากับตัวผมเองว่า ผมจะต้องกลับไปช่วยดูแลวัดใหม่บ้านดอน กลับไปดูแลตำหนักของท่านบ้างตามกำลังตามความสามารถของเราอย่างน้อยปีละครั้ง

และถึงแม้ว่าสิ่งที่เราจะได้ไปทำอาจจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่อลังการ แต่ใจเรามีความศรัทธาเต็มเปี่ยมมันก็น่าจะใช้ได้

 

ดีแล้วครับที่ไม่ไปหาคนทรงเจ้าที่ไหน เพราะว่าเราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นจริง จะให้เราเชื่อที่เขาพูดทุกเรื่อง ก็คงไม่ใช่ มันจะขัดต่อคำสอนของพระพุทธเจ้า

สมเด็จนางพญางิ้วดำ ท่านไม่เคยบังคับให้ใครเชื่อท่านเลย ท่านเพียงแค่บอกแค่ชี้แนะ ไม่เชื่อท่านท่านก็ไม่ว่า บางคนไม่เชื่อไม่ทำตาม เวลาเกิดปัญหามา ท่านก็เมตตาให้ความช่วยเหลือ ท่านไม่เคยตั้งแง่กับใคร เวลาท่านลงทรง ผมได้อยู่ใกล้ๆกับท่านแล้วจะมีความรู้สึกว่าเย็นกายสบายใจอย่างไรก็บอกไม่ถูกครับ

 

ผมเคยถามพระอาจารย์ว่า ทำไมเวลาเราไปวัดที่มีพระพุทธรูปองค์สำคัญๆ อย่างเช่น หลวงพ่อวัดไร่ขิงหลวงพ่อโสธร ฯลฯ เราจะรู้สึกว่ามีลมพัดเย็น สบายทั้งๆที่เราก็ไปถึงวัดตอนเที่ยง ตอนบ่าย

ท่านบอกว่าเป็นเพราะที่วัดนั้นมีเทพเทวาคอยปกปักษ์รักษา จึงทำให้รู้สึกเย็นสบาย เราก็นึกตามที่ท่านพูดเออ !!! จริงด้วยตอนที่เราไปไหว้พระพุทธรูปองค์เดิมซ้ำๆหลายครั้งในรอบไม่กี่เดือน ก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่าย ไปแล้วเย็นใจทุกครั้ง มันก็น่าแปลกดี

 

ขอเล่าถึงวันวานที่ผมกับแม่ได้เคยพาญาติและคนรู้จักไปหาสมเด็จนางพญางิ้วดำ...

...คือตอนที่ลูกผมยังเล็กๆ ผมเคยพาอาผู้หญิง(น้องของพ่อ)ไปที่ตำหนักของสมเด็จนางพญางิ้วดำซึ่งเป็นครั้งแรกของอาที่ได้ไป ท่านก็ทักออกมาเองว่าคนในบ้านของอาผมกำลังจะถอยรถใหม่ป้ายแดง อาผมก็ยิ้มๆปนหัวเราะ หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ได้ข่าวว่าลูกสาวของอาผมเขาออกรถคันใหม่ป้ายแดงจริงๆ

และในวันนั้นผมก็ได้พาคนเลี้ยงลูกผมไปด้วย เขาเป็นเพื่อนของแม่ผม ชีวิตพลิกผันจากคนที่เคยร่ำรวยแต่ต้องมีชีวิตตกอับหลังเกษียณราชการ ชีวิตก่อนเกษียณราชการแกเป็นคุณนายมีชีวิตที่แสนจะสุขสบายเป็นที่สุด แกมีสามีเป็นนักธุรกิจ มีรายได้ดีมากแต่พอมาประสบกับภาวะเศรษฐกิจฟองสบู่เลยกู่ไม่กลับ ชีวิตความเป็นอยู่ของบ้านแกตกต่ำย่ำแย่ลงมากถึงมากที่สุด แม่ผมสงสารและเห็นใจเพราะตอนที่เขาร่ำรวยเขาก็ช่วยอุดหนุนซื้อสินค้าทุกอย่างของแม่ผมที่นำไปเสนอขายให้ แม่ผมอยากให้เขามีรายได้ เพื่อจะได้นำไปเลี้ยงดูจุนเจือครอบครัว แม่เลยพามาเป็นพี่เลี้ยงรับจ้างเลี้ยงเด็กคือลูกชายของผมเอง

ผมจำได้แม่นว่าวันนั้น คนเลี้ยงเด็กที่ไปหาสมเด็จนางพญางิ้วดำด้วยกัน แกดูจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แถมยังพูดทำนองว่าบ้านผมนั้นงมงาย แต่พอถึงคราวที่คนเลี้ยงเด็กได้พูดคุยกับสมเด็จนางพญางิ้วดำ แกก็พยายามจะพูดถามในทำนองคาดคั้นจะเอาคำตอบอย่างไม่ลดละ ว่าชีวิตของเขาจะดีขึ้นไหม ดีขึ้นเมื่อไหร่ อย่างไร เมื่อไหร่ จริงไหม วนเวียนอยู่แค่สองสามคำ จนผมรู้สึกว่าไม่ดีเลยที่พูดตาแบบนี้ ผมรู้สึกไม่พอใจมากแต่ก็ไม่กล้าพูดขัดคนเลี้ยงเด็กเพราะคิดว่าชีวิตเขาคงบีบคั้นเลยจึงทำให้เขาเป็นแบบนี้ แต่พอผมได้มองไปที่สมเด็จนางพญางิ้วดำเห็นสีหน้าที่ดูเรียบเฉยและดูเยือกเย็น ส่วนน้ำเสียงของท่านเวลาตอบคำถาม ท่านก็ตอบด้วยเสียงนุ่มเย็นทุกคำถามทำให้ผมคลายความรู้สึกโกรธลงไปได้บ้าง

ข้อสังเกต เวลาท่านลงทรง ตาขาวของพี่ร่างทรงจะเหลือบลอยขึ้นด้านบนทุกครั้ง อันนี้ไปตรงกับลักษณะของผู้ทรงฌานที่ผมเคยเล่ามาก่อนหน้า และอีกอันนึงที่ผมเพิ่งจะนึกขึ้นได้ คือ ผมเคยอ่านเรื่องราวของคนที่ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับคนที่ปฏิบัติสมาธิ เขาบอกว่าลักษณะทางกายภาพลูกตาของคนที่ทำสมาธิ เวลาที่หลับตา ตาขาวมันจะเหลือบขึ้นด้านบน เพราะว่าลูกตาเวลาหลับตา ตาดำจะพลิกเข้าหาด้านในตัว ....ถูกผิดอย่างไรผมก็ไม่อาจทราบได้เพราะรู้ไม่ถึง แต่ก็น่าแปลกใจที่ว่ามันมีความสอดคล้องกันระหว่างพุทธศาสตร์กับทางวิทยาศาสตร์

 

มีเพื่อนถามมาว่า ถัาจะบูชาพระสมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน โคราช จะต้องเตรียมอะไรบ้าง เป็นคำถามที่ดีน่าจะเป็นประโยชน์ ที่ผมก็ไม่เคยนึกถึงมาก่อน เพราะว่าก่อนหน้านี้ผมก็ไม่เคยบูชาท่านอย่างจริงจังเป็นเรื่องเป็นราว ไหว้บ้างไม่ไหว้บ้าง

ผมขอลอกเอาคำตอบที่ผมตอบเพื่อนในเวบพลังจิตไป ตามนี้ครับ

ที่จริงผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เท่าที่จำจากสมเด็จนางพญางิ้วดำ เคยบอกให้ผมแต่งพานขันธ์ 5บูชาท่าน มีธูป 5 เทียน 5 พวงมาลัย 5 (เป็นดอกกุหลาบสีแดงก็น่าจะดีเพราะท่านชอบกุหลาบ) เงินใส่พาน 12 บาท

ที่สำคัญคงต้องสวดมนต์บทของวัดใหม่บ้านดอน และมีทาน ศีล ภาวนาเป็นการบูชาท่าน

 

อ้างอิงจากข้อความโพสที่ # 31

(ผมจะค่อยๆนึกสิ่งที่ผมเจอมาในอดีตมาเล่าสู่กันฟังเท่าที่ผมจะนึกได้นะครับและยังมีเรื่องโชคลาภที่สุดของที่สุดแต่ตัวผมยังไม่กล้าเล่า ยังคิดบวกลบคูณหารอยู่ว่าจะเล่าดีหรือไม่ เรื่องนี้ถึงแม้ผมจะฟังมาจากปากพี่คนทรงก็ตามแต่ผมก็เขื่อมั่นว่าจริงเพราะมีพยานบุคคลที่ผมรู้จักอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย)


มีเรื่องเล่าจากพี่ร่างทรง จำไม่ได้ว่าเคยเล่าไปแล้วที่ห้องไหน แต่ห้องนี้น่าจะเหมาะสุดครับ

คำที่ท่านบอกไว้ว่า อะไรที่จะเป็นของของเราแล้ว อย่างไรก็ต้องใช่ ส่วนอะไรที่ไม่ใช่มันก็ไม่ได้ คือมันมีที่มาอย่างนี้ครับ ผมขอแบ่งเป็น 2 ตอนนะครับ กลัวจะยาวไป

ตอน 1

เรื่องนี้ผมฟังมาจากพี่คนทรงสมเด็จนางพญางิ้วดำ พี่เขาเล่าให้ฟังว่า พี่เขาก็เป็นทุกข์เรื่องเงิน เรื่องฐานะความเป็นอยู่ที่ค่อนข้างอัตคัต เวลาแกเครียดแกก็ชอบท้าทายลองของกับสมเด็จนางพญางิ้วดำอยู่เสมอ มีอยู่คืนนึงก่อนหวยจะออกหลายวัน พี่เขาก็ฝันเห็นท่าน ท่านมาบอกเลขครบทั้ง 6 ตัว พอแกตื่นมาแกก็จดเอาไว้แต่ยังไม่ได้ไปหาซื้อ พอวันหวยจะออกตอนสายๆ มีคนขายล็อตเตอรี่มาขายล๊อตเตอรี่ที่หน้าบ้าน แกก็เลยกะจะขอซื้อเลขที่แกฝัน ปรากฏว่ามีล๊อตเตอรี่ที่มีตัวเลขในฝันครบทั้ง 6 ตัว ตรงเป๊ะ เหลือเชื่อมาก แกเลยจะขอซื้อสัก 2 ใบ แต่คนขายบอกไม่แบ่งให้เพราะเป็นหวยชุดใหญ่สุด เป็นเงินรางวัลน่าจะหลักหลายสิบล้าน (ผมจำตัวเลขไม่ได้)

คือแกต้องการจะซื้อ แกพยายามอ้อนวอนขอซื้อจากคนขายแค่ 1 ใบ คนขายก็ไม่ยอมแบ่งขายท่าเดียว เรื่องที่เขาเล่าว่าหาเงินติดตัวไม่มีเลยนั้น ผมเชื่อครับเพราะว่าพี่เขาลำบากมากครับ วันที่แกลำบากขัดสนแกไม่มีเงินจริงๆ และช่วงนั้นผมเองก็ไม่ได้เข้าไปหาสมเด็จนางพญางิ้วดำเลย ผมเว้นช่วงไปนานมากเป็นหลายปีเลยที่ไม่ได้เข้าไป ผมได้เข้าไปหาท่านอีกทีก็ตอนช่วงท้ายของท่าน ก่อนที่ท่านจะหมดวาระ

 

อ้างอิงจากข้อความโพสที่ # 31

(ผมจะค่อยๆนึกสิ่งที่ผมเจอมาในอดีตมาเล่าสู่กันฟังเท่าที่ผมจะนึกได้นะครับและยังมีเรื่องโชคลาภที่สุดของที่สุดแต่ตัวผมยังไม่กล้าเล่า ยังคิดบวกลบคูณหารอยู่ว่าจะเล่าดีหรือไม่ เรื่องนี้ถึงแม้ผมจะฟังมาจากปากพี่คนทรงก็ตามแต่ผมก็เขื่อมั่นว่าจริงเพราะมีพยานบุคคลที่ผมรู้จักอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย)

มีเรื่องเล่าจากพี่ร่างทรง จำไม่ได้ว่าเคยเล่าไปแล้วที่ห้องไหน แต่ห้องนี้น่าจะเหมาะสุดครับ

คำที่ท่านบอกไว้ว่า อะไรที่จะเป็นของของเราแล้ว อย่างไรก็ต้องใช่ ส่วนอะไรที่ไม่ใช่มันก็ไม่ได้ คือมันมีที่มาอย่างนี้ครับ ผมขอแบ่งเป็น 2 ตอนนะครับ กลัวจะยาวไป

ตอน 2

ผมขอเล่าแทรกเพิ่มเติมอีกนิดนึงเผอิญมันเกี่ยวเนื่องกันครับ คือช่วงท้ายที่ผมได้เข้ามาหาสมเด็จนางพญางิ้วดำนั้น มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ของลูกสาวของพี่คนทรงพอดี คือน้องกำลังจะเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยพอดีพี่คนทรงก็เครียดเรื่องค่าใช้จ่ายของลูกมาก เพราะว่าแก โนแฮพมันนี่ พี่เขาเป็นทุกข์ใจมาก หมดที่พึ่งหมดหนทาง แกเหลือที่พึงอยู่ที่เดียวคือสมเด็จนางพญางิ้วดำ แกเล่าให้ผมฟังว่าแกทั้งตัดพ้อต่อว่าสมเด็จนางพญางิ้วดำต่างๆนาๆ

แกเล่าให้ผมฟังว่า ตอนที่แกลงทรงสมเด็จนางพญางิ้วดำ ลูกสาวกับน้องสาวก็จะอยู่ด้วยเป็นส่วนมาก สมเด็จนางพญางิ้วดำก็ฝากให้ลูกสาวกับน้องสาวช่วยบอกคนทรงด้วยว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าเล่าเรียนของลูกสาว อย่างไรก็ต้องได้เข้าเรียนแน่ พอแกเลิกทรง มาได้ฟังคำของลูกสาวกับน้องสาวพูดตามที่สมเด็จนางพญางิ้วดำสั่งไว้ แกยังหัวเราะเลย ว่าอีกไม่กี่วันจะต้องลงทะเบียนจ่ายเงินค่าเรียนอยู่แล้ว เงินมันจะมาจากไหนกัน ขนาดแกเป็นคนทรงสมเด็จนางพญางิ้วดำเอง แกยังไม่เชื่อเลย...และวันที่ต้องลงทะเบียนจ่ายค่าเทอมนั้นเองก็มีเงินมาดังคำของเด็จนางพญางิ้วดำ

เดี๋ยวขอต่อตอน 3 นะครับ เรื่องเล่าแทรกดันยาวเกิน ต้องขออภัยด้วยครับ

 

อ้างอิงจากข้อความโพสที่ # 31

(ผมจะค่อยๆนึกสิ่งที่ผมเจอมาในอดีตมาเล่าสู่กันฟังเท่าที่ผมจะนึกได้นะครับและยังมีเรื่องโชคลาภที่สุดของที่สุดแต่ตัวผมยังไม่กล้าเล่า ยังคิดบวกลบคูณหารอยู่ว่าจะเล่าดีหรือไม่ เรื่องนี้ถึงแม้ผมจะฟังมาจากปากพี่คนทรงก็ตามแต่ผมก็เขื่อมั่นว่าจริงเพราะมีพยานบุคคลที่ผมรู้จักอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย)


มีเรื่องเล่าจากพี่ร่างทรง จำไม่ได้ว่าเคยเล่าไปแล้วที่ห้องไหน แต่ห้องนี้น่าจะเหมาะสุดครับ

คำที่ท่านบอกไว้ว่า อะไรที่จะเป็นของของเราแล้ว อย่างไรก็ต้องใช่ ส่วนอะไรที่ไม่ใช่มันก็ไม่ได้ คือมันมีที่มาอย่างนี้ครับ ผมขอแบ่งเป็น 2 ตอนนะครับ กลัวจะยาวไป

ตอน 3 จบแน่นอนครับ

กลับมาตอนที่พี่คนทรงจะขอแบ่งซื้อล๊อตเตอรี่จากคนขายช่วยตอนสายๆของวันที่หวยจะออกพอดี สรุปว่าแกซื้อไม่ได้แม้กระท้่ง 1 ใบ เสร็จสับแกก็ต้องขึ้นทำงาน เพราะว่ามีคนมาหาสมเด็จแม่นางพญางิ้วดำ ก่อนที่สมเด็จนางพญางิ้วดำท่านจะเลิกทรง ท่านได้สั่งให้ลูกสาวกับน้องสาวของพี่คนทรงไว้ว่า บ่ายวันนี้ขอให้ช่วยกันดูแลร่างให้ดีๆ มันจะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่าง ท่านก็สั้งกำชับไว้ คนทีรับคำสั่งท่านก็ยังไม่ได้ทันถามอะไรกับท่าน ท่านก็ไป

พอตกบ่ายหวยออกรางวัลที่ 1 คือเลขที่แกฝันว่า สมเด็จนางพญางิ้วดำมาบอกแก และก็มีคนขายมาขายให้แกถึงหน้าบ้าน พอแกรู้ว่าเป็นเลขนี้ ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด แกเป็นลมล้มลง ดีที่ได้ลูกสาวกับน้องสาวช่วยกันรับเอาไว้ ทั้งสองคนก็ช่วยกันปฐมพยาบาลร่างกัน จนฟื้นขึ้นมา...แกเล่าให้ผมฟังแบบปลงๆ มันเป็นไปตามที่สมเด็จนางพญางิ้วดำบอกไว้ทุกประการ

เรื่องราวที่เล่ามาทั้งหมดนี้จึงเป็นที่มาของคำกล่าวของท่านที่ว่า

อะไรที่จะเป็นของของเราแล้ว อย่างไรก็ต้องใช่ ส่วนอะไรที่ไม่ใช่มันก็ไม่ได้

 

สวัสดีค่ะ พี่ poon-pan
หนูอ่านที่พี่เขียน ตรงจุดนี้ค่ะ คนที่นั่นรู้วิธีการรักษาคนอื่น แต่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเอง ตอนหลังอาจารย์ที่นั่นมักจะเป็นโรคมะเร็งกันเกือบหมด พี่เค้าเคยแนะนำแล้วแต่ที่นี่มีอัตตาสูง ไม่ยอมฟัง พี่เค้าก็ต้องปล่อยเลยตามเลย เลยอยากจะทราบว่า มีวิธีป้องกันอย่างไร พี่พอจะเล่าให้ฟังได้ไหมคะ

 

ผมขอตอบเท่าที่ผมจำได้นะครับ ผมพยายามนึกอยู่ แต่จำได้แบบเลือนลางนะครับ ผ่านมาเกือบจะ 5 ปีแล้วครับ ต้องขออภัยด้วยครับ

พี่เขาบอกว่าการที่คนที่จะเข้าไปช่วยเหลือคนอื่น คนๆนั้นจะต้องได้รับผลกรรมของเขาติดมาด้วย..เริ่มนึกออกแล้ว

มันเป็นสองลักษณะ คือ

1.ทางด้านจิตวิญญาณ : พี่ลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำบอกว่า คนที่มารับการรักษานั้นมีเจ้ากรรมนายเวรทุกคน มีหลายเคสที่ จกนว. ไม่ยอมแกบอกว่าถ้าไปฝืน คนที่ไปรักษาให้เขาคนนั้นจะโดน แกบอกว่าอันดับแรกจะต้องให้ เจ้ากรรมนายเวร เขายอมอโหสิก่อน จึงจะรักษาให้ได้โดยที่ตัวคนรักษาจะไม่เป็นอันตราย

2 . ทางด้านร่างกาย : คนรักษาต้องมีการชำระล้างเพื่อเอาสิ่งที่จะเข้าตัวออก อันนี้ผมจำไม่ได้จริงว่า เป็นอะไร

ที่จริงผมก็อยากจะไปตามถามให้นะครับ แต่หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาอีกเลย เพราะว่า รู้สึกเกรงใจพี่เขามากๆครับ อาจเป็นด้วยเพราะว่าเกรงในบุญญฤทธิ์ของพี่เขาด้วยครับ แต่ที่จริงพี่เขาเป็นคนนิสัยดีมากๆ ตอนที่ผมขอความช่วยเหลือจากพี่คนนี้ แกก็โทรหาผมเพื่อติดตามผลอยู่ตลอด

 

พี่เขาเล่าให้ฟังว่า ตอนที่พี่ได้เข้าไปช่วย ที่สถาบันนี้รักษาคนป่วย พี่บอกว่าพอรักษาให้หายแล้วก็กลับมาเป็นอีกเพราะว่า เขาไม่ยอมปฏิบัติตามคำแนะนำ คือไม่รักษาศีล ไม่ปฏิบัติธรรม กลับไปใช้ชีวิตเหมือนตอนก่อนที่เขาเป็น ทั้งๆที่ก่อนที่จะรักษาให้ก็เตือนแล้ว บางคนมีทิฐิมานะสูง ว่ารวยว่ามีการศึกษาสูงกว่าคนรักษา ไม่ยอมฟัง สุดท้ายก็เสร็จทุกราย

 

นึกเรื่องนึงขึ้นมาได้ เผื่อจะเป็นประโยชน์กันครับ

หลวงปู่องค์นึงแถวสมุทรสงครามมาสงเคราะห์ให้แท้ๆ

ตอน 1

เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวผมเอง เรื่องแรกคือปู่ผมเป็นโรคอัมพฤกษ์-อัมพาต ต้องนอนรักษาตัวอย่างน่าเวทนาอยู่ประมาณ 2 ปี

ตอนแรกปู่ผมก็เป็นโรคหลอดเลือดสมอง มีเส้นเลือดแตกในสมอง ทำให้เป็นอัมพฤกษ์ ร่างกายใช้งานได้ครึ่งซีก แต่หลังจากนั้นปู่ผมไปยกประตู เลยล้มทั้งยืนต้องนำส่งเข้าโรงพยาบาลวชิระพยาบาล และตั้งแต่นั้นมาปู่ผมเลยต้องนอนอย่างเดียวไม่สามารถขยับเขยื้อนอะไรได้เลย รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนานนับเดือน สุดท้ายก็ต้องนำกลับมาไว้ดูแลกันต่อที่บ้าน ที่บ้านย่าผมก็ดูแลกันตามสภาพ ให้อาหารเหลวทางสายยาง ตอนนั้นผมอยู่ ป.6เท่าที่ผมจำได้สภาพปู่ดูไม่ดีเลย น่าจะทรมาน

ก็ดูแลรักษากันมานานมาก ปู่ก็ยังไม่เป็นไร จนมาถึงวาระที่ปู่ต้องทิ้งร่างกายไปแบบที่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป ตอนเช้าวันที่ปู่จะจากไป ที่บ้านย่าผมนิมนต์พระ 4 รูปมารับสังฆทาน ที่ข้างเตียงนอนของปู่ ผมจำได้ว่ามีถังสังฆทาน 4 ถัง จำได้เท่านี้ หลังจากนั้นช่วง 2ทุ่ม ปู่ผมก็สิ้นใจภายในวันที่ทำสังฆทานนั่นเอง

 

หลวงปู่องค์นึงแถวสมุทรสงครามมาสงเคราะห์ให้แท้ๆ

ตอน 2

ย้อนกลับไปก่อนที่ปู่ผมจะเสีย อาผู้หญิงของผมเล่าให้ฟังว่า อาได้ไปทำธุระที่ไหนสักแห่ง และได้เดินสวนทางกับหลวงปู่องค์นึง พออาเห็นหลวงปู่ก็นึกอยากทำบุญถวายปัจจัยกับท่าน หลังจากนั้นอาก็ได้พูดคุยกับหลวงปู่จนเริ่มคุ้นเคยกัน อาผมเลยนิมนต์หลวงปู่มาที่บ้าน หลวงปู่ท่านก็มาให้ จนมากับเจอปู่ผมที่นอนอยู่บนเตียง หลวงปู่ท่านบอกอาให้ นิมนต์พระมารับสังฆทาน จะได้ส่งบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของปู่เขา เขายังไปไม่ได้เพราะเจ้ากรรมนายเวรเขากักไว้ให้ทรมานอยู่

พออาทำตามที่หลวงปู่สั่ง ปู่ผมก็เลยไม่ต้องทรมานอีกต่อไป นับว่าเป็นบุญแท้ๆ
ผมมานั่งคิด ผมว่าหลวงปู่ท่านน่าจะตั้งใจมาหาอาผม คงอาจมีบุญสัมพันธ์อะไรกันมาก่อน ท่านเลยมาช่วยสงเคราะห์ให้

เรื่องที่สองที่อาเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับหลวงปู่องค์นี้ อาผมก็ไม่ได้จดจำชื่อของหลวงปู่เอาไว้เลย รู้แต่ว่าท่านอยู่วัดแถวสมุทรสงคราม คือหลังจากที่อาผมได้รู้จักกับหลวงปู่ได้ไม่นาน อาผมหงายหลังตกจากมอเตอร์ไซค์ อาเขาซ้อนท้ายอาเขยขี่ วันนั้นฝนตกอาผมเลยกางร่มตอนซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ เลยโดนลมกระชากหงายหลังศรีษระตกกระแทกพื้นถนนจนสลบเหมือน เลือดไหลเปียกโชกไปหมด พากันไปส่งโรงพยาบาลยันฮี อาเล่าให้ฟังว่า ตอนฟื้นขึ้นมาเหมือนกับจำไม่ได้ว่าเป็นอะไร แต่พอฟื้นขึ้นมาอาผมก็ตรวจดูอาการแล้ว หมอก็บอกว่า กลับบ้านได้ ทุกคนก็งงๆ เพราะดูสภาพตอนที่ตกมอไซค์นั้นดูแล้วน่าจะอาการหนัก แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร กลับไม่เป็นอะไรมากนัก

 

หลวงปู่องค์นึงแถวสมุทรสงครามมาสงเคราะห์ให้แท้ๆ

ตอน 3 จบแล้วครับ

ตอนที่ผมได้ยินอาเล่ามาก็นึกขึ้นเลยว่า หลวงปู่ท่านเหมือนกับเจาะจงมาเพื่อสงเคราะห์อาผมเป็นแน่ เหมือนกับท่านตั้งใจมาช่วยอาผมจริงๆ ท่านมาให้อาผมได้เจอกับท่านก่อนที่อาจะตกมอไซค์แค่ไม่กี่วัน สองเหตุการณ์นี้ผมลำดับเหตุการณ์ไม่ถูกว่าอันไหนเกิดก่อน ระหว่างตอนที่อาผมตกมอไซค์ก่อนหรือว่าปู่ผมเสียไปก่อน จำไม่ได้ชัด

เรื่องที่สาม อาเล่าให้ฟัง ว่าน่าจะหลังงานศพของปู่ หลวงปู่ท่านก็มาเยี่ยมที่บ้าน
อาผมก็เอารูปของหลานๆ ให้หลวงปู่ช่วยดูให้ คืออาคงเชื่อว่าหลวงปู่ท่านเก่ง เลยเอารูปของหลานชายกับลูกสาวให้ท่านดู

ปู่ย่าผมมี หลานชาย 3 คน หลานสาว 2 คน

หลวงปู่ดูรูปหลานชายคนโต คือพี่ชายของผม ท่านบอกว่า เด็กคนนี้จะเรียบจบปริญญาหลายใบ เรียนหนังสือเก่ง....พี่ชายผมเรียนหนังสือเก่งและจบปริญญา 4-5 สาขา จริงตามที่หลวงปู่บอกไว้

หลวงปู่ดูรูปหลานชายคนที่ 2 คือลูกชายของป้า หลวงปู่บอกเห็นสร้อยเส้นโต ลูกป้าผมโตขึ้นมาต้องโทษติดคุกจริงดังที่หลวงปู่บอกไว้

หลวงปู่ดูรูปหลายสาวคนโตคือลูกของอาผม หลวงปู่บอกเห็นใส่ชุดครุยสีขาว อาผมยังเล่าให้ฟังแบบตลกๆว่า ลูกสาวคงจะเรียบจบ มสธ. เพราะว่าชุดครุยมีสีขาว ....น้องสาวลูกอาผมจบ จุฬา ชุดครุยสีขาวจริงตามคำหลวงปุ่

หลวงปู่ดูรูปหลานสาวคนเล็ก ลูกของอาผม หลวงปู่บอกว่า จะเรียนไม่จบเพราะเกเรมาก...สุดท้ายก็เรียนไม่จบต้องออกจากมัธยมต้นกลางคันเพราะว่ามีเหตุทะเลาะวิวาท และก็ไม่ได้เรียนหนังสืออะไรต่ออีกเลย

ขาดไปหนึ่งคนที่หลวงปู่ไม่ได้ดูให้ คือรูปหลานชายคนที่ 3 คือตัวผมเอง ผมได้ฟังอาบอกอย่างนี้มาผมยังนึกแปลกใจเลย ว่า หลานปู่ย่ามีอยู่ 5 มีผมคนเดียวที่อาไม่ได้ให้หลวงปู่ดูรูปให้ ผมล่ะเง็งจริงๆ ไม่น่าเป็นไปได้ที่อาผมไม่มีรูปของผม เพราะว่าเวลาถ่ายรูปก็จะถ่ายพร้อมกัน ๆ ผมล่ะยังงงไม่หายเลย แต่ก็ไม่กล้าไปคาดคั้นกับอะไรกับอา เพราะว่าอาเขาเป็นผู้ใหญ่เขาคงไม่โกหกหลานเป็นแน่ เพราะว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกหลานชาย

 

เหนื่อยเหมือนกันเนอะ

 

ได้มื้อกลางวันแล้วค่อยยังชั่วหน่อย

ผมนั่งนึกไปนึกมา เลยนึกออกเรื่องอนาคตังสญาณของสมเด็จนางพญางิ้วดำขึ้นมาได้อีกเรื่องครับเรื่องนี้น่าจะออกแนวขำๆ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่ผมจบทำงานใหม่ก็ยังคบหากับรุ่นน้องที่ มหาลัยอยู่ ผมได้ไปหาท่านที่ตำหนัก ท่านก็ทักบอกว่า แฟนที่คบอยู่ไม่ได้กันหรอก ตอนที่ได้ยินคำท่านผมรู้สึกเศร้าใจมากที่ต้องผิดหวังจากคนที่เรารัก ...แต่พอมาถึงวันนี้กับรู้สึกดีใจที่คำทักของสมเด็จนางพญางิ้วดำถูก...555 เพราะว่า แฟนรุ่นน้องเข้ากันกับที่บ้านไม่ค่อยได้ ขืนดันทุรังไปไม่รู้จะมีจุดจบอย่างไร นึกแล้วก็เสียวไส้