เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ยินดีไม่มีปัญหาน้องคีรีฯ
ถ้าไปตีกอล์ฟแถวนั้น
ดูแลหน่อยแล้วกัน-ฮ่า

 

เช้าหม่นฝนแต่ไม่หม่นใจ
ได้ดอกไม้งามทักทายงาม
จากน้องมากิก็สุขใจทั้งวัน

 

บุญหลามไหลยังกับบุญบั้งไฟ
ใส่กันไม่ยั้ง ไหนเขียนหน่อย

นางเนื้อนวล.......ในน้ำหนาว
เพ่งพิศพราว.......สาวแสนสวย
มวลหมู่ไม้..........รื่นรมย์รวย
เมฆมุ่นมวย.........สวยสบสาง!

เล่นคำทุกบรรทัดเมามันส์
ประชันรถที่ขับมึนเมา-ฮ่า

 

โมทนาบุญน้องชุฯแม่เสือสาวปืนไวเมืองคนดี
ตอนเด็กจับชื่อขึ้นมา เธอร้อง"เอ๊ะ คนนี้อีกแล้ว"
(ผมให้เก็บสลากทั้งหมดไว้ เดี๋ยวถ่ายให้ดู)
ผมก็บอกว่า ดวงใคร-ดวงของเขา ห้ามไม่ได้
ส่งของแล้ววันนี้ เจริญในบุญ-ในธรรมครับ

 

ปูเสื่อนั่งรอคุณอาพาตลุยถ้ำสุสานช้างคับผม

 

ครับ-รับคำพรร่ำรวยคุณสุวิน
ยิ่งรวยจะได้ยิ่งทำบุญหนัก-ฮ่า

ใครว่าทำบุญไม่สำคัญที่เงิน
ลองไม่มีตังค์แต่อยากทำดูสิ
มันหนักและอึดอัดใจเหลือทน
ได้แต่บ่น ใยไม่รวยจะได้ทำหนำใจ
ก็เพราะรอให้รวย จึงไม่ได้ทำสักที
มีน้อย-ทำน้อยค่อยบรรจงไปครับ
เงินสำคัญเสมอ ในทุกสถานะการณ์
แต่อย่าให้สำคัญล้ำหน้าความเป็นคน
จนมันกลายเป็น"พระเจ้า"...

คุณสุวินทักให้พรบรรทัดเดียว
ผมพล่ามลากไปซะยาวเฟื้อย
ถ้ารำคาญก็ต้องขออภัยมณี

 

เอางั้นหรือน้องสกายฯ
งั้นไปกันเลยรอจิ้มชั่วครู่
เราวัยรุ่นใจร้อนพอกัน...ฮ่า

 

อ้าว...มีขยักรอบสองด้วย...ไม่ทันพระขรรค์ซะแล้ว ฮ่าๆๆ รออ่านเรื่องสนุกๆดีกว่า กำลังปวดหัวเชียวงานล้นมือเลยคับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."สุสานช้าง"...คุณชาติแก้คำพูดให้ ตะโกนลั่นเสียงก้องถ้ำเถื่อนมหัศจรรย์!!!
___________________________________________

ป่าดงทึบตรงนี้ สมการช่างลงตัว ด้านนอกเป็นแดนสวรรค์ดุจแชงกรีล่า สถานปิคนิกหย่อนใจสวรรค์พงไพรจัดให้เป็นแหล่งชุมนุมพญาคชสาร พัง พลาย ลูกเล็กเด็กแดง

ด้านในหลังม่านน้ำงดงามที่ซ่อนเร้นกลางไพร เดินลึกเข้ามาไม่เท่าไหร่ ก็จะพบห้องโถงกว้างใหญ่เป็นสุสาน

ความเป็นกับความตาย...สุข-ทุกข์พลัดพราก...สวรรค์กับนรกอยู่ เป็นโลกคู่ขนาน ถิ่นเขตคามอาณาจักรนี้ จึงมีแต่ฝูงช้างเป็นใหญ่เราเห็นเพียง2 โขลง แต่ของจริงอาจมากกว่านั้นอีกหลายเท่าตัว

ในหมู่เราที่ทะลุเข้ามาพบเจออีกโลกอัศจรรย์ ก็หามีใคร เจนจบบรรลุศาสตร์ว่าด้วย"สุสานช้าง"ไม่?!

เป็น"หนแรก"ของทั้งคณะ ที่ได้ผนึกสิ่งน่าทึ่งเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตร่วมกัน กลิ่นสาบสางคละคลุ้ง ดังโดนความอัศจรรย์ใจกลบลบเลือนหาย...

เราสาวเท้าเข้าหากองกระดูกพะเนินเทินทึกมหึมาอย่างตะลึงลาน กองกว้างใหญ่ สูงทับถมกัน บางช่วงเกือบจรดเพดานถ้ำ!

กลางลำแสงไฟฉายที่งัดออกมาส่องพร้อมกันทุกกระบอก กระดูกสีขาวหม่นปนเหลืองอ่อน-แก่ตามสภาพอายุ มีเป็นโครงทั้งตัวสมบูรณ์ ผสมที่แตกหักปรักพัง มองไม่ออกว่า เหล่าคชสารเข้ามาทิ้งร่าง ณ ตรงนี้กี่ตัว?...นานกี่ชาติภพ กัปกัลป์?

หรือเป็นสุสานที่มีอายุไม่มากนัก ก็ไม่มีผู้ใดคำณวนออก!

งาคู่งามกลิ้งอยู่บนพื้น ประดุจอัญมณีเลอค่า วางจมดิน!!

ผมส่องไฟลูบไล้งางามคู่ใหญ่ ถ้าจับตั้งขึ้น น่าจะสูงกว่าตัวผมที่สูงยาวเกินมาตรฐานชายไทยยุคนั้น...สะกิดลุงเฒ่าให้ดู...

"คู่นี้หลายนะลุง...แบกไปขายตั้งตัวได้"!

ผมพูดทีเล่น ทีจริง ประเภทได้ก็เอา ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

ลุงเฒ่าสั่นหัว...ร้อง"ฮึ"เสียงกระเส่า...

"อย่า นายทหาร...อาถรรพ์ ของพวกนี้ห้ามแตะ"

ลุงพูดไม่ขาดคำ สายลมแรงกรรโชกวูบเข้ามาผ่านเราอื้ออึง มันเซาะเสียดสีโครงกระดูกยักษ์ใหญ่ บังเกิดเสียงกระหึ่มหวีดหวิว ฟังแล้วแสยงถึงก้นบึ้งหัวใจ...

สลับสำเนียง เสียงกระซิบไม่เป็นภาษามนุษย์ ประหนึ่งภูติคร่ำครวญ!!!

คุณชาติ ผงะถอยออกห่างกองกระดูก คว้าแขนลากคุณนงถอยหลังกรูดตามมาด้วย...

"อะไรกัน ลมมาจากไหน?"...คำถามเดียวกับที่ทุกคนอยากร้องถาม รวมทั้งผม

มีลม แสดงว่าถ้ำมีทางขึ้นด้านบน หรือบางส่วนอาจเปิดทะลุเห็นท้องฟ้าแต่ไฉนลมแรงอื้ออึงยังกับอยู่ในที่โล่งแจ้ง?

ที่อาถรรพ์เช่นนี้ อยู่นานไม่ได้...สุสานช้าง เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เราควรเคารพให้เกียรติสัตว์ใหญ่คู่บ้าน-คู่เมือง...

สุดยอดจตุบาทที่แม้นแต่พระมหากษัตริย์เราในอดีตกาล ยกย่องมียศศักดิ์บางเชือกเป็นถึงเจ้าพระยา พาหนะระดับขุนนางคู่พระทัย...

มิใช่เจ้าสัตว์ยิ่งใหญ่เกรียงไกรพันธุ์เหล่านี้ดอกหรือ ที่องค์สมเด็จพระนเรศวร มหาราชเจ้า ทรงใช้กระทำยุทธหัตถี ปลดบ้าน แปงเมืองจากเงื้อมพม่ารามัญ!?

 

เข้ามากราบสวัสดีคุณลุงวันวิ และพี่ป้าน้าอาทุกท่านครับ ติดตามอ่านมานาน ผมเคยเป็นสมาชิกแต่เมื่อหลายปีก่อนอยู่ๆ เครื่องคอมพ์ดันมีปัญหา ลงโปรแกรมใหม่ ดันจำรหัสสมาชิกไม่ได้ ก็เลยกลายเป็นคนเร่ร่อน ได้แต่ติดตามอ่านมาตลอด ...วันนี้นึกยังไงไม่รู้ลองสมัครสมาชิกใหม่ ปรากฏว่าไม่ยาก .. ดีใจมาก ก็เลยขออนุญาต ลุงวันวิ และพี่ป้าน้าอาทุกท่าน เข้ามาร่วมผจญภัยไปกับเรื่องราวที่ผ่านการร้อยเรียง จากลุงวันวิ ด้วยคนนะครับ ... ขอบคุณครับผม

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เราล้วนอึ้ง ทึ่ง ตะลึงดังต้องสาบ ยินดีได้พบประสบการณ์ล้ำค่าหาใดเทียม แต่อยู่ชื่นชมนานหาได้ไม่...อาณาเขตคามแถวนี้มิบังควร สุงสิง พักพิง แวะเวียนข้องใกล้หรือหยิบฉวยสิ่งใดอย่างยิ่ง

สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ สถานที่อวลกลิ่นไอมฤตยู เจ้าทิ้งร่างไปแล้วยังเปี่ยมพลังมหาศาลปานประหนึ่งกองทัพคชสาร วนเวียนอยู่ตรงนี้

เสียงย่ำเท้ากระแทกพสุธาเถื่อนถ้ำสนั่นไหว ตึง! ตึง! ตึง! ดั่งคนลั่นเภรีรบสะท้อนก้องกังวาน ทุกรูหูล้วนได้ยิน

ลุงพรานยกมือวันทา ปากขมุบขมิบ กะหร่างเฒ่าขอขมาไม่ขอต่อตีกับผีช้าง จตุบาทผู้ยิ่งใหญ่...ยามตัวเป็นๆเรายังหาทางหนีแทบตาย

ยิ่งตายเป็นผี ด้วยภาวะแก่ตาย ทิ้งร่างจากไปตามอายุขัยยืนยาว ช้างบางตัวอายุเป็นร้อย ไม่รู้สั่งสมบารมีเพียบถึงขั้นไหน...ผีช้างย่อมมีฤทธิ์ เหลือจะต้านไหว?

บักสมตาเหลือกขาว ปราดเข้ามายืนประกบข้าง เอาร่างโย่งผมบังเพื่อความอุ่นใจ คุณชาติกับคุณนงก็แถเข้ามาเบียดรวมกลุ่มเป็นกระจุกเดียว

อาณาจักร สุสานช้างทำขนหัวลุกกรูเกรียว ไม่ใช่ลุกชูชันปัจจุบันทันด่วนเยี่ยงโดนผีหลอก...หากขุมขนแห่งความสะพรึง ลุกไล่แถวไรผมต้นคอขึ้นถึงท้ายทอย ขยับไปหาหนังหัวทีละส่วน

ขนลุกอย่างที่บังเกิด ยามจิตคร้ามเกรงบางสิ่ง ที่รู้ว่ามิบังอาจต่อกร แตะต้อง ยุ่งขิง!

ผมเอามือแตะหน้าอกเบื้องซ้ายที่สถิตย์องค์ปู่...ขอความเมตตาคุ้มครอง จิตบางกระแสบงการ ขับสำเนียงจากหลอดเสียงครูดผ่านลิ้นแหบเครือ...

=====พฤษภกาสร............อีกกุญชรอันปลดปลง
=====โททนต์เสน่งคง.......สำคัญหมายในกายมี
=====นรชาติวางวาย.........มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
=====สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี.......ประดับไว้ในโลกา!

จากบท กฤษณาสอนน้อง (อินทรวิเชียรฉันท์)
ในพระนิพนธ์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า
กรมพระยาปรมานุชิตชิโนรส

คำฉันท์ มหากาพย์อมตะ ถูกผมร่ายขับขานสรรเสริญ เหล่าข้าน้อย ขอนบน้อมคารวะ มิบังอาจ บังควรลบหลู่...!

 

ขอบคุญมากๆครับคุณอา
สองท่อน
สุสาน
อันยิ่งใหญ่
ได้แต่เสาะหา
บังเอิญถึงเจอ
ใครจะหาญกล้า
ล่วงเกินได้

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวชวนติดตามครับคุณอาWanwi รวมถึงเรื่องราวและรูปภาพเสริมจากท่านอื่นๆด้วยครับ

 

ขอส่งแรงใจแรงเชียร์ให้กับสมาชิกทุกท่านด้วยครับ..โชคดี..โชคดี..โชคดี..ครับ

 

จะได้เจอผีอีกแล้ว ลุ้นๆๆ

 

สวัสดียามเช้าวันพฤหัสแด่ท่านอวันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ
*อ่านไปๆก็ถอนใจหลายเฮือกกับท่านพรานX