จิตเที่ยง

[

นั้นชินะ ทำตามพระพุทธเจ้นบอกไว้
ละชั่ว ทำดี ทำจิตให้บริสุทธ์ จบ

 

ภูมิจิตภูมิธรรมท่านนิวรณ์ น่าสนใจไม่น้อย

ประเด็น ทั้งสองปีกว่ามา ก็ คุยกับนิวรณ์มาเรื่อย

เพราะกำลังภาวนา หาทางทำลายกิเลสอยู่

ยี่สิบปีมานี้ ภาวนาเรื่อยมา กิเลสก็มีเท่าเดิมครบทุกตัว
เพราะภาวนาไม่ได้ไต่ขั้น แบบละสังโยชน์ที่ละขั้นเป็นแบบท่านนิวรณ์

เราภาวนา มุ่งไปที่จิต ค้นหาจิต

เราไม่ได้พิจารณาขันธ์ห้าแบบ ท่านนิวรณ์
ท่านนิวรณ์ถามมา เราไม่ตอบ เพราะไม่พิจารณาขั้นห้า เที่ยง ไม่เทียง แบบนิวรณ์ที่เขาทำมา

มันถึงเป็นสองเส้นทาง เหมือนแม่น้ำสองสาย

 

ของเรา มุงหา จิต ตาม หลวงตาแนะนำไว้
ยกมาประกอบครับ
"เอาธาตุขันธ์ของเราท่านขันธ์ของเขามาเทียบมาเคียงกัน เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ เป็นของเล็กน้อยเมื่อไร
นี้ทำลายภูเราทั้งลูกเลยภูเรานี่เต็มอยู่นี่ ภูเขาคือต้นไม้ หรือภูเขาคือเขาคือเรา นี่ภูเขาภูเรา ภูเขาต้นไม้ดินฟ้าอากาศอยู่นู่นไม่ต้องพูด
ภูเขาคือร่างกายของเขา ภูเราคือร่างกายของเรา มันติดอันนี้ละนะ เอาอันนี้เข้าไปจับไปแยกดูซิ เกสาเป็นยังไง ไล่เบี้ยมันลงไป
สถานที่เกิดที่อยู่มันเป็นยังไง โลมา นขา ทันตา มันอยู่ในที่เช่นใดเกิดในที่เช่นไร เราไปสำคัญมั่นหมายมันว่าเป็นอะไร"

เราก็เดินมาตามนี้ ต่อมาก็พบดวงจิตจริงๆ

 

ต่อมาท่านก็พูดเกี่ยวกับดวงจิตดวงสว่างเหมือนดวงไฟให้ฟัง

"เป็นดวงไฟก็แก้วไม่ใสสะอาดดี เวลาไฟส่องออกมาจากดวงไฟนี้มันก็มัว ๆ ถึงสว่างก็สว่างด้วยความมัว ความมัวนั้นแลคือกิเลสมันปิดแก้วครอบ เหมือนมลทินติดแก้วครอบ พอเปิดอันนั้นออกหมดไม่ให้มีเหลือ แก้วครอบก็ไม่มีที่นี่นะ เวลามันเปิดนะ แก้วครอบว่าใสอย่างนั้นใสอย่างนี้ไม่มี เพราะแก้วครอบก็เป็นสมมุติอันหนึ่ง เวลาเปิด เปิดออกหมด ดวงไฟก็ไม่มี ดวงไฟที่เป็นต้นเหตุแห่งการแสดงสีแสงออกมานั้นก็พังไปด้วยกัน เพราะอันนี้ก็เป็นสมมุติ"

นี้เป็นความรู้จากการภาวนาอยู่กับท่านยี่สิบกว่าวัน

 

เห็นดวงจิตแล้ว แต่ยังมีกิเลสทุกตัวครบ ทั้งกาม ทั้งตัณหา ความโกรธ โลภ หลง

 

จากนั้นก็เฝ้าสังเกตุเรียนรู้ดวงจิตเจ้าของ เรื่อยมา
จนพบการทำงานของดวงจิต ของเจ้าของ

 

ฉะนั้น ท่านนิวรณ์ ก็จง ไปตามทางของท่านเถิด

เราก็ไปตามเส้นทางของเรา

เป็นแม่น้ำคนละสายครับ สรุป

 

จากข้อความข้างต้นส่วนตัวผมเห็นว่า คุณกล่องไม้ขีดไฟกับคุณนิวรณ์นิ พูดเรื่องเดียวกันแต่อยู่ในคนละส่วนเท่านั้นเอง
คุณนิวรณ์ว่า กิจอื่นไม่มีนอกจาก พิจารณาขันธ์ 5 ซึ่งพูดสั้นๆขันธ์ 5 นี้คือ รูปและนาม เอามาแปลเป็นภาษาชาวบ้านก็ พิจารณา กายและใจ ซึ่งอันนี้เขาก็พูดถูกของเขานะ เพราะเมื่อเหตุแห่งทุกข์นั้นมาจากกายและใจ ถ้าจะดับทุกข์ก็ต้องดับที่เหตุซึ่งต้องมาพิจารณาที่กายและใจเท่านั้น

ส่วนคุณไม้ขีดไฟว่า พิจารณาขันธ์ 5 เพื่อหาดวงจิต เพราะว่าดวงจิตปัจจุบันนั้นเต็มไปด้วยอาสวกิเลส... ซึ่งจริงๆอันนี้ส่วนตัวผมว่าก็ไม่ผิดอีก เพราะการพิจารณาขันธ์ 5 รูปและนาม กายและใจ ก็เพื่อให้จิตเห็นถึงความจริง เป็นไปเพื่อให้จิตเกิดความเบื่อหน่ายก็จะคลายจากกิเลสความยึดมั่นถือมั่น ซึ่งเมื่อจิตละจากอาสวกิเลสได้ จิตก็กลับไปเป็นสภาพเดิม... ในส่วนนี้ก็คือการเจอดวงจิต...


แต่เมื่อผมอ่านความเห็นอื่นๆของคุณกล่องไม้ขีด.. ผมว่าคุณกล่องไม้ขีดอาจจะเข้าใจคลาดเคลื่อนนิดนึงเกี่ยวกับการหาดวงจิต... เพราะจริงๆคุณกล่องไม้ขีดไม่ต้องพยายามหาดวงจิต แต่คุณกล่องไม้ขีดต้องทำความเพียรให้จิตละจากอาสวกิเลสให้ได้ และเมื่อนั้น ถึงแม้ว่าคุณกล่องไม้ขีดไม่อยากหา คุณก็ยังต้องเจอดวงจิตอยู่ดี เพราะมันจะเกิดขึ้นเองอัตโนมัติ..

แค่ความเห็นส่วนตัว...

 

ครับ
การภาวนาหาทางพ้นทุกข์จากการเวียนว่ายในสังสารวัฏ ของหมู่สัตว์ในฝั่งสมมุติ
ทุกคน เส้นทางเป็นของตัวเอง เหมือนแม่น้ำสายต่างๆที่ใหลลงทะเลหลวง

ดูอย่างพระศาสดาใช้เวลาหกปี ให้การค้นหา ลองผิดลองถูกเพราะไม่มีใครบอกทาง
แล้วก็มาจบด้วยการค้นคว้าทางจิต สิ้นอาสวะต่างๆ

ตรัสรู้เป็น พระสัมมาสัมโพธิญาณ
ก็บุคคลที่ถึงยอดภูเขาแล้ว ก็ย่อมมองเห็นทางขึ้นภูเขา มีหลายเส้นทาง...
ทางสบายก็มี ทางลำบากก็มี แต่จุดหมายคือยอดเขาเหมือนกัน

ด้วยเครื่องมือโพธิญาณ(ญาณสูงสุดที่มีในจิตท่าน)
ก็สำรวจหมู่สัตว์ จิตของบุคคลต่างๆได้สั่งสมบารมีมามากน้อยเพียงใด
และจะบรรลุธรรมได้ด้วยอุบายภาวนาแบบไหน

ท่านก็ไปโปรด บุคคลนั้นๆ
บางคนเริ่มที่โสดาบัน บางคนก็อรหันต์เลย
มันอยู่ที่บารมีแต่ละคนที่สั่งสมมา..

 

ลองดูอันนี้นะครับ หลวงปู่หล้าท่านแสดงไว้นานแล้ว และไม่ผิดเพี้ยน หรือคลาดเคลื่อนจากที่แสดงไว้ในพระอภิธรรมเลย

 

ครับ นั้นก็ปล่อยให้ หลวงพ่อ หลวงปู่ หลวงตา ท่านบรรยาย อธิบาย ของท่านไป

เราไม่ไปก้าวล่วงภูมิถูมิธรรมของท่าน

เราเดินภาวนา เพื่อความพ้นทุกข์ จากการเวียนว่ายตายเกิดให้ได้ ก็จบครับ

 

ถ้าเราเดินภาวนา เพื่อความพ้นทุกข์ จากการเวียนว่ายตายเกิด จริง

ก็คงเริ่มคิดว่าจะเริ่มภาวนาอย่างไร

บางคนภาวนาไม่ได้เลย จิตไม่เคยสงบเลย
บางคนภาวนาไม่นาน จิตสงบตั้งมั่นเร็ว
บางคนไม่เคยภาวนาเลย เป็นนักอ่าน นักฟัง นักวิเคราะห์
บางคนไม่สนใจอะไรเลย อ่านก็ไม่อ่าน ภาวนาก็ไม่เอา ใช้ชีวิตไปตามอำนาจกิเลสบงกาล

 

การภาวนา ฆ่ากิเลส ไม่ใช้เรื่องง่ายเลย
ดูหมู่สัตว์ในโลก ทั้งคนทั้งสัตว์ต่างๆมากาย นับไม่ได้
กำลังใช้เวลาของเขาไป ความความพอใจเจ้าของ
อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบ พอใจ ใหลไปสิ่งยั่วยุมากมาย

คนที่จะเห็นสัจจะธรรม แห่งการเวียนว่ายตายนะน้อยมาก
คนที่ค้นหาทางเพื่อดับทุกข์นี้ ก็น้อยลงไปอีก

เส้นทางภาวนาดับทุกข์ ก็ข่วนขายภาวนาอย่างหนัก เพราะพระศาสดาไม่อยู่แล้ว
ทิ้งคำสอน พอเป็นแนวทาง

คนที่ภาวนา ที่เลิกกลางทางก็มีไม่น้อย ตั้งใจฆ่ากิเลส เเต่กิเลสฆ่าเราก่อน
มันไม่ยอมให้ภาวนา

ระหว่างการภาวนาก็มีอุปสรรค์มากมาย ทั้งเวลา ร่างกาย กำลังใจ ความเพียร

ถ้าไม่ทุ่มเทจริง ก็ยากที่จะพ้นจากอำนาจกิเลสต่าง ที่คอยหลอกให้พอใจในการเกิด

 

นั่น มันเรื่อง ปุถุชนไม่เคยสดับ

แต่............

อ้ายปุถุชนหมั่นสดับ แต่ไป ฟังธรรมเฮียๆ จาก สาว...
แล้ว เข้ารกเข้าพงไป แล้วคิดว่าใช่ เชื่อเอาว่าของจริง สันติ !!!

คำของศาสดา ดันยัดใส่ตู้ ...................

พระศาสดา ลำบากเลือดตาหลั่งเป็นมหาสมุทร บัญญัติธรรมไว้มากมาย

ดันมายัดใส่ตู้

คำของศาสดา เล็งญาณไว้5000ปี ต่อให้แปลกันผิด หากยังเหลือ
เพียง อักขระเดียว พระพุทธศาสนา จะยังอยู่

แต่ ดัน ยัดใส่ตู้ ลั่นกุญแจ

จิตไม่เที่ยง จิตไม่เกิดไม่ดับ พิจารณาเอา จะเอา มุขนัยของใคร สืบสานต่อ


ขอสามคำเลยได้ไม๊
อย่าปล่อยให้สัทธรรมแท้หายไป เธอก็รู้ทั้งหัวใจ
กิเลสไกลเธอหมดแล้วตอนนี้
อยากได้ยินคำว่ารักษ์
แทนคำบอกลาพุทธวจนบนฟ้าคงรู้ดี
คืนนี้ให้...จิตไม่เที่ยง...ได้อยู่ใกล้ๆ เธอ

 

ศาสนา5000ปี นานนะ ท่านนิวรณ์
ผมว่าถ้าฟังแต่นิวรณ์ปิฏก รับรองเหลือ50ปี

 

พวกเรียนอภิธรรม แปลกนะ
พวกชอบยกตนเอง ว่า เข้าใจทุกเรื่อง

 

ผมจะศึกษาภาวนากับท่านไหน ผมเลือกเองได้
แต่ที่แน่ ไม่เอาท่านนิวรณ์แน่
เพราะเขียนอะไรไม่รู้เรื่องเลย
อ่านก็ไม่เข้าใจ พูดก็ไม่สุภาพ
ยกอภิธรรมมา มีแต่คำศัพท์

เราไปตามทางหลวงตาดีกว่า
ตามสาวกก็ยังดี ดีกว่าหลงทางตามท่านนิวรณ์

 

มุตโตทัย
ธรรมะจากหลวงปู่มั่น

1. การปฏิบัติ เป็นเครื่องยังพระสัทธรรมให้บริสุทธิ์

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงว่า ธรรมของพระตถาคตเมื่อเข้าไปประดิษฐานในสันดานของปุถุชนแล้ว
ย่อมกลายเป็นของปลอม (สัทธรรมปฏิรูป) แต่ถ้าเข้าไปประดิษฐานในจิตสันดานของพระอริยเจ้าแล้วไซร้ ย่อมเป็นของบริสุทธิ์แท้จริง
และเป็นของไม่ลบเลือนด้วย เพราะฉะนั้นเมื่อยังเพียรแต่เรียนพระปริยัติถ่ายเดียว จึงยังใช้การไม่ได้ดี ต่อเมื่อมาฝึกหัดปฏิบัติจิตใจ

กำจัดเหล่ากะปอมก่า คือ อุปกิเลส แล้วนั่นแหละ จึงจะยังประโยชน์ให้สำเร็จเต็มที่ และทำให้พระสัทธรรมบริสุทธิ์
ไม่วิปลาสคลาดเคลื่อนจากหลักเดิมด้วย

 

หลวงตา กับหลวงปู่หล้า ท่านรู้จักกันดี เพราะเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่นเหมือนกัน หลวงตาเองท่านก็ยังเคยเทศนา รองรับคุณธรรมของหลวงปู่หล้า นั่นแสดงว่าท่านก็ต้องเห็นตรงกันอยู่ ลองดูรายละเอียดตาม link ด้านล่างนะครับ

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?t=44372

ที่หลวงตาท่านแสดงไว้ว่าจิตเที่ยงนั้น ผมเข้าใจว่ามันเคลื่อนกันตรงการบัญญัติศัพท์

จิตที่หลวงตาท่านว่าเที่ยงนั้น ไม่ใช่วิญญาณขันธ์ ในขันธ์ 5 และ จิตนี้เห็น หรือสัมผัสได้ในขณะที่มีการรู้เห็นธรรม หรือบรรลุธรรม ส่วน จิต ในบัญญัติของพระอภิธรรมแสดงไว้คือ วิญญาณขันธ์ จะเห็นว่า บัญญัติคำว่า จิต นั้นไม่ตรงกันแล้วครับ เพราะฉะนั้น จะเอาตรงนี้มาเทียบกัน ก็คงไม่ได้

ถ้าเอาตามความคิดผม ผมคิดว่าหลวงตาท่านใช้บัญญัติศัพท์เคลื่อนไปจากพระอภิธรรม (ตรงนี้เป็นธรรมดาของพระสายป่า เพราะท่านเน้นไปทางการปฏิบัติภาวนา ไม่ได้เน้นไปทางปริยัติ จึงทำให้การใช้คำ ใช้ภาษาต่างๆ นั้นเคลื่อนไปได้)

ทีนี้มาดูกันว่า ที่หลวงตาบัญญัติใช้คำว่าจิต นั้นมันน่าจะคืออะไร ?

ในปรมัตธรรม 4 ที่พระพุทธเจ้าแสดงไว้ในพระอภิธรรมนั้นมีแค่ จิต เจตสิก52 รูป28 นิพพาน มีแค่นี้ครับ

รูป28 คือ รูปขันธ์
เวทนาเจตสิก คือ เวทนาขันธ์
สัญญาเจตสิก คือ สัญญาขันธ์
เจตสิกที่เหลือ 50 คือ สังขารขันธ์
จิต คือ วิญญาณขันธ์

ซึ่งทั้งหมดนี้ รูป จิต เจตสิก (หรือขันธ์ 5) พระพุทธเจ้าแสดงไว้ชัดว่าเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง และเป็นทุกข์ (ตรงนี้คงเห็นตรงกันหมด ไม่ไม่ขัดแย้งกัน)

ก็จะเหลือ สภาพธรรม อีกแค่อันเดียว ที่นอกเหนือจากขันธ์ 5 และพระพุทธเจ้าท่านแสดงไว้ว่า เป็นสิ่งที่ เป็นสุข และเที่ยง ซึ่ง นั้นก็คือ นิพพาน นั้นเองครับ

อีกจุดนึงซึ่งผมคิดว่ามีน้ำหนัก นั้นคือในพระอภิธรรมแสดงไว้ชัด ว่าในขณะที่เกิดมรรคจิตนั้น จิตจะเห็นสภาพธรรม สภาพธรรมหนึ่ง ซึ่งเที่ยง และไม่เกิด ไม่ดับ นั้นก็คือ นิพพาน หรือเรียกว่า ขณะนั้นมีนิพพาน เป็นอารมณ์นั้นเองครับ

ยังไงลองย้อนไปฟังคลิปหลวงปู่หล้าคลิปแรก ที่นาทีที่ 1.32 กันอีกทีนะครับ ท่านเน้นย้ำเรื่อง การบัญญัติมาก เพราะธรรมมันจะไม่ลงกัน ก็เพราะบัญญัติไม่ตรงนั้นเอง

 

สวัสดีครับท่านMikas เขียนได้ละเอียดมาก

สมมุติบัญญัติ เข้าไปบัญญัติเพื่อสื่อสภาวะจิตที่เกิดจากการภาวนา
ตรงนี้แหละมีปัญหา

บางคนภาวนาเจอสภาวะบางอย่างเข้า ก็เอาสมมุติบัญญัติเข้าไปจับ
เกิดความรู้แจ้งขึ้นมา จนเข้าใจว่าตนรู้แจ้งแล้ว
ทั้งที่มีกิเลสอยู่เต็ม

อย่างท่านนิวรณ์ ไม่ลง กับหลวงตาบัว
หลวงตาบัวบอกถึงสถาวะจิตวิมุตติ
แต่ท่านนิวรณ์ยังไม่เจอสภาวะจิตวิมุติ
เพราะยังหมกมุ่นอยู่ในกาม ใหนเลยจะเข้าใจจิตวิมุตติ

นี้แหละพวกอ่านตำรา ภาวนานิดหน่อย แล้วอวดรู้ไปหมดทุกเรื่อง