ท้อได้ แต่ไม่ถอยอย่างน้อยก็ไม่ถึงร้อยปี ธรรมมะคลายทุกข์ครับมีอะไรปรึกษาได้ครับ

".เราจะทำความดีได้ก็ต่อเมื่อเรามีชีวิตอยู่ในเมืองมนุษย์เท่านั้น เมื่อลมหายใจเข้าออกอย่เท่านั้น เมื่อลาลับสังขารแล้ว ก็ย่อมได้เสวยผลบุญ หรือกรรมเพราะฉนั้นเราต้องเลือกเดิน เลือกทำสิ่งที่ดีเพราะการเกิดมาเป็นมนุษย์และมีร่างกายครบ32

 

ถ้าปฏิบัติสม่ำเสมอแล้ว ผมก็ช่วยคนโดยการตรวจเช็คคลื่นดีและไม่ดีครับและหาวิธีแก้ไขในเส้นทางธรรม การจะมีคลื่นได้นั้นต้องมีศีล5ก่อนครับเอาแค่ศีล5ครับแค่นี้ก็เป็นเกาะกำบังให้ชีวิตเราครับแม้ตายก็ไม่ลงนรก....ชีวิตนี้น้อยนักอย่าคิดว่ามันยาว

 

รบกวนขอคำชี้แนะด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

ขอบารมีพุทธคุ้มครองกายและสังขารผู้นีนั้นบุญเก่าคอยส่งเสริมเรานะดีกว่าคนอื่นนะคุณyawamonคนที่อยูไกล้ชิดคุนก็บอกก็ทักแล้วสำหรับที่ผมสำผัสได้ถือว่าเป็นคนที่เอาตัวรอบแม้ประสปปัญหาชีวิตก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี บุญเรามีเพียรทำไปผมกราบอนุโมทนามีครูบาอาจารย์คุ้มครองตัวเราที่จริงก็มีดีไม่ถามผมคุนก็มีที่พึ่งขอให้โชคดี

 

เหนื่อยคับ เหมือนชีวิตอยู่กรงที่ขาดซึ่งอิสระภาพ ท้อคับพยายามไม่ถอย

 

คิดถึงกระทู้ครับ ชีวิตคนเราเหมือนสายน้ำที่ใหลไปแล้วย่อมไม่ใหลกลับ ชิวิตคนเราก็เป็นเช่นนั้น เรื่องดีก็ผ่าน เลวร้ายก็ผ่าน คนเกลียดเรามี คนรักเรามี เพราะการปรุงแต่งการมีกาย เวทนา จิต แท้ๆ เบื่อมันก็ต้องอยู่กับมัน โลกนี้ขออย่าได้ลงมาบ่อยเลย อย่างน้อยเราต้องทำโสดาให้ได้ การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก แต่ที่ยากไปกว่าเราเตรียมตัวกับการ้กิดใหมของเราหรือยัง..

 

ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแนะนำ

 

ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ เพราะพึ่งเริ่ม ไม่รู้ว่าที่คิดที่ทำมันถูกทางหรือป่าว อยากบอกว่าบางครั้งเราก็งง เราก็สับสน

 

ไม่ต้องสับสนนะครับที่คิดไว้ถูกทางแล้วแต่ต้องค่อยเป็นค่อยไปสวดมนต์รักษาศีล ให้ดีจะมีแต่ความเจริญขอโทษที่ตอบช้าผมพึงเข้ามาดูกระทู้ครับ

 

โมทนาบุญด้วยนะคะ ทำดีต่อไป เอาใจช่วยค่ะ เข้ามาโพสต์โมทนาเพราะรู้สึกได้ถึงจิตใจที่สะอาด ปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ของคุณ Thitiwats ค่ะ สาธุ โมทนาขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปจนกว่าจะเข้าถึงพระนิพพานนะคะ

 

ห่างหายไปนานไม่ได้เข้ามาเลยครับ
แล้วเรารู้สึกว่าเราดีกว่าคนหลายคนที่แย่กว่าเรา ความทุกข์มันเข้ามาในชีวิตก็จริงแต่มันก็อยู่กับเราไม่นานหรอกครับ อยู่ที่เรา ว่าจะอยู่กับมันยังไงและแก้ไขมันยังไง ถึงจะทำให้เรามีความสุข
ความทุกข์มันเข้ามา ก็ขอให้เราปล่อยวางปล่อยวางให้มากๆ และทุกข์มันก็จะคลายตัวไปเองครับ

 

สุขก็ไม่จีรัง ทุกข์ก็ไม่จีรัง ปฏิบัติให้เหนือสุข เหนือทุกข์เลยจะดีกว่า

จะได้ไม่ต้องมาเจอ สุขๆ ทุกข์ๆ อีก หากไม่บรรลุธรรม ยังต้องเกิดอีก ก็ต้องเจอสุขๆ ทุกข์ๆ อีก หนีไม่พ้นวัฎฎะสงสารสักที

 

ขอบคุณนะครับที่Muang99 การที่ผมมาโพสที่พี่เห็นคือตั้งแต่กระทู้แรกผมทรมานทรมานเหลือเกิน
และผมก็ผ่านความทุกข์ทรมานนั้นมาได้ ด้วยตัวเอง และไม่สามารถที่จะมีใครมาช่วยผมได้ ผมก็เลยรู้สึกว่าความทุกข์มันก็อยู่กับเราไม่นานความสุขมันก็อยู่กับเราไม่นาน เพียงแต่ว่าเราจะอยู่กับมันยังไงแค่นั้นเอง ส่วนตัวผม ก็รักษาศีลสวดมนต์เป็นประจำ และทำบุญต่างๆ ตามวาระและโอกาศ
เหลือเชื่อว่า พระนิพพานมีอยู่จริง แต่การไปพระนิพพานผมคิดว่ามันต้องมีบารมีมาก ผมก็ค่อยๆทำไป เรื่อยๆดีกว่าครับ ถึงไม่ถึงไม่เป็นไร ขอให้เราทำดีไว้ก่อน เราเชื่อว่าความดีเราเกิดมาใหม่ก็จะพบแต่สิ่งดีๆ จนเข้าถึงพระนิพพานในที่สุดครับพี่ ขอบคุณมากนะครับพี่