เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สมควรจัดให้เป็นกรณีพิเศษ
ในฐานะเจ้าของไอเดีย

 

สมัครสมาชิกเข้ามาใหม่ เป็นคนเดียวกับใต้ร่มพุทธศาสน์ อันเก่ายกเลิกอีเมล์เพราะจำรหัสไม่ได้ครับ แต่ก็ติดตามอ่านมาตลอด หลวงปู่โต๊ะที่ได้จากพี่ ผมแขวนทุกวัน แม้นอนก็ไว้ใต้หมอน ช่วยผ่านอุปสรรคการเงิน และสุขภาพ ชนิดที่เรียกว่าตายแล้วฟื้น กล่าวคือ หัวใจเต้นถี่เร็วมาก จนน็อคหยุดเต้น พยาบาลปั้มหัวใจ และแพทย์ฉีดยาสลายลิ่มเลือดทัน แพทย์บอกลุงคงทำบุญมามาก หยุดไปสามนาทีกว่า ปลายเท้าเริ่มเขียวไปแล้ว ผมบอกหลวงปู่หลวงพ่อ เทพ พรหมหลายองค์ และคาถาที่ผมพยายามท่องให้ได้ตลอดวัน ในรอบหลายปีมานี้ ระหว่างที่ไปโรงพยาบาลคือคาถาวิระทะโย เริ่มตั้งแต่สัมปะจิตฉามิ ฯ และนึกภาพสมเด็จองค์ปฐมบนศรีษะตลอดทาง

 

เล่นแบบนี้มีค่ากับข้าวทุกวัน รอบคอบไม่โลภ
ยึดหลักนี้อย่าหลุด อีกหน่อยก็มีค่ารถเบ็นซ์-ฮ่า

 

โอ้-ประสบการณ์จริงท่านใต้ร่มพุทธะขึ้นมาให้อ่านอย่างระทึก แต่ก็มีความสุข เมื่อผลสรุปออกมาอย่างที่เห็น

---ยินดีต้อนรับการกลับมา ระหว่างเส้นแบ่งแห่งความตาย รวมทั้งการกลับเข้าเว็ปในยูสเซอร์ใหม่ที่ไพเราะกระชับกว่าเดิมมาก บารมีพุทธะโปรดปกป้องให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป

---ออกกำลังกายบ้างครับ บางทีพระจะได้ไม่ต้องออกแรงช่วยเสียทั้งหมด

 

ตารางบุญผู้โชคดี 9 ท่าน กับผู้ร่วมทำบุญต้นน้ำ บริจาคทานน้องสี่ขา น้องต้อดลืมชื่อน้อง khampee ไปหนึ่งท่าน ร่วมทานน้องสี่ขา มา 500 บาทนอกนั้นสมบูรณ์ดีทุกประการ

---ท่านที่ได้รับโชคครั้งแรก อย่าลืมแจ้งชื่อ-ที่อยู่จัดส่งให้คุณน้ำฝนด้วย ส่วนผู้รับเป็นประจำไม่ต้อง...พรุ่งนี้ผมจะเริ่มแพ็คท่านส่งทันที ขออนุญาตตัดจากช่อครบคนแล้ว

---โมทนาบุญ สาธุธรรมครับ โดยเฉพาะน้องต้อดยอดฝีมือผู้จัดทำตารางบุญไม่เคยเบื่อหน่าย

 

ขอบคุณน้องต้อด จับข้อความล้อมกรอบเรี่ยมเร้เรไร อ่านง่ายสบายตา ก็คงรบกวนสายตาท่านผู้อ่านร่วมกระทู้เพียงนี้ ต่อไปจะคาดตอนท้าย"เรื่องล่า-นักขุดกรุ"ฯ"เพียงบรรทัดสั้นๆ ไม่ให้รกรุงรัง แค่พอทราบกันว่า กรุณาอย่าละเมิด

 

---เป็นความสูญเสีย พระสงฆ์ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สายหลวงพ่อฤาษีอีกรูป กราบส่งพระเดชพระคุณหลวงพ่ออนันต์ล่วงสู่แดนเกษม

----เสียดายท่านอายุเพียง 69 ถือว่าไม่มากนัก เป็นพระนักปฏิบัติ-พัฒนา ตามรอยครูได้ยอดเยี่ยมท่านหนึ่ง

 

ถ้านาน ผมไม่ปูเสื่อรอละ ..... ขอปลูกบ้านรอเลยครับ นานแค่ไหนก็ไม่หวั่น ของดีแบบไม่ธรรมดาแบบนี้ รุ่นลิมิเตทอิดิชั่น ใครจะเอาช้างมาลากไปไหน ผมก็ม่ายป้ายยยย ^__^

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เช้าวันนี้ ขับรถออกมาจากบ้านแต่เช้า (ปรกติจะไปออกรอบ แต่วันนี้ที่สนามมีการแข่งขันกอล์ฟ จึงไม่ได้ออกรอบ ) พุ่งตรงมายังวัดชัยมงคล เดินไปๆมาๆ รอเณรมาเปิดประตูโบสถ์ ไม่นานเณรเปิดประตูโบสถ์แล้ว จึงเข้าไปกราบพระ สวดมนต์และอธิษฐาน ขอให้ความโชคดีมีชัย และ ศิริมงคล (เหมือนชื่อวัด) ได้บังเกิดแก่ คุณอา Wanwi และเพื่อนสมาชิกนักขุดกรุ พร้อมทั้งครอบครัว ก่อนออกมาได้ทำบุญหยอดตู้ตามสมควร

ขอให้ทุกท่านมีความสุข

 

----น้องไพเรทฯมาติดต่อ3 โพสท์ รวบตอบ

---ทุกคนก็เป็นแบบเดียวกัน( เข้าเว็ปไม่ได้)
---เป็นไปตามที่ตอบสำหรับนักก็อป
---มีตำราเขียนโดยผู้รู้เป็นตั้ง ผสมประสบการณ์ตรง จะเขียนแทรกเป็นระยะให้เป็นความรู้ เมื่อว่างจากงานเขียนหลักๆกับทำบุญ

 

ภาพงามวันหยุด น้องมากิขุดชมไม่เบื่อ
เอ้า...ผมก็เขียนกลอนไม่ระย่อเช่นกัน...

แนวไม้มั่น...........ลดหลั่นเรียง
เขียวขอบเขียง.....เบี่ยงหินผา
ลดทอนทึบ..........หนึบดวงตา
อ่อนหยุ่นพา.........กระด้างเบา!

อีกพักใหญ่พาน้องมากิเข้าป่าแน่
ก่อนหน้าจะวิ่งไปไกลเกิน30หน้า

 

น้องเด็กบ่อฯได้เพื่อนอาการเดียวกัน
หลายท่าน รวมทั้งผมด้วย-ฮ่า

 

สวัสดีวันอาทิตย์ อากาศค่อนข้างดีมากน้องปราย หนาวไม่กี่วัน พลิกมาโหมดต้องพึ่งแอร์อีกแหล่ว

 

---ขอบคุณและอนุโมทนาบุญวัดชัยมงคล(นามขลัง ฉมังสิริจริงๆ)ที่น้องไทยฯกรุณานำฝาก ขอให้ทั้งชัยและสิริมงคล เกิดกับน้องมากล้นดุจกัน

---ผมก็ไม่ได้ออกรอบเลยอาทิตย์นี้ แต่อาศัยซ้อมออกกำลังวันละ3-5 ถาดทุกวัน สัปดาห์หน้าค่อยเริ่มลุย ช่วงนี้อากาศเมืองกรุงแย่มาก มี"สม็อค"หมอกลงอย่างเลวร้ายหลายพื้นที่ ยังกับแอลเอหรือปักกิ่ง สมาชิกที่อยู่รอบนอกถือว่าโชคดีกว่าคนกรุงเยอะ

 

ท่านล่วงรู้วาระแห่งความไม่จีรังของวัฏฏะว่ากำลังมาเยือน ท่านจึงเทศน์ว่าด้วยความเสื่อม กราบอริยสงฆ์หนึ่งรูปซึ่งละไป กว่าจะสร้างพระสงฆ์ดีๆได้สักองค์ ไม่ใช่ของง่าย

 

รักปักทรวงแน่นเหนียวอย่างงี้
ไม่มีวันทำชื่อน้องสไปฯตกสำรวจ
เป็นแม่นมั่น

สัปดาห์หน้าจะลองถามไถ่ท่านดูว่า
พอมีคิวว่างลงมาเยือนลูกศิษย์ลูกหา
แถวเมืองกรุงบ้างไหม? ต้องรีบตาม
กะเดี๋ยวท่านเข้าป่า หายจ้อยไปอีก

 

เก็บโพสท์เพื่อนๆสมาชิกอย่างใจเย็น และทรหดอดทน ได้เวลาเข้าป่าทุ่งใหญ่...เอ้ย ตะนาวศรีกันแล้ว ความเดิมอยู่ที่หน้า 1123 ตามที่น้องบานชื่นบอกลายแทง...

---อาทิตย์เดียวหน้าวิ่งมาที่ 1151...รวม28หน้า โอ้ คุณพระช่วยพระเจ้าจ้อด รีบไปกันดีกว่า ก่อนจะกลายเป็น 30 หน้า-ฮ่า

 

คนที่ละเว้นไม่เอาท่อก๊าซหมื่นล้านคืน ดันไม่จับ
คนที่ละเว้นไม่เก็บภาษีเชฟร่อนพันล้าน ก็ดันไม่จับ
แต่ดันจะมาจับคนที่ละเว้นไม่เก็บค่าเข้าอุทยาน 110 บาท

เฮ้อ..ผมขอเพลงที่มีควายออกมาหน่อยสิครับ
หรือถ้าเพลงนี้ไม่มีก็ขอเพลงที่มีวรนุชออกมา แทนก็ได้ครับ
(คลายเครียดกันวันหยุดก่อนเข้าตะนาวศรีนะครับ)

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม.....ปัง!ปัง!
==============

คลื่นเสียงแหวกอากาศยามต้นราตรีเหมือนเสียงฟ้าคำรามไกลไกล...พลพรรคภูนมฯอดรนทนไม่ไหว ส่งสัญญาณถามไถ่ด้วยความคิดถึง...

"ปืนพี่เทพ"...คุณชาติยืนยัน เสียงนี้ไม่ผิดกระบอก

ผมคว้าปืนโตที่บักสมพิงหินก้อนใหญ่ กระชากลูกเลื่อนขึ้นลำ จับประทับบ่ากระชับแล้วเหนี่ยวไก

"เปรี้ยง...เปรี้ยง"!

2 นัดซ้อน เผดียงออกไปด้วยเสียงคำรณแก้วหูแทบแตก เหนือภูน้อยที่ปักหลักกันอยู่ครืนครันด้วยคลื่นแหวกอากาศจากอานุภาพกระสุนล้มช้าง 2 นัดส่งให้รู้ว่า 5 ชีวิตยังอยู่ดี และไม่ลืมเลือน4 ชีวิตที่รั้งรออยู่เบื้องหน้า

อุปสรรคโภยภัย ภยันตรายมากนักในป่าดิบกับเทือกทิวสลับซับซ้อน ความยิ่งใหญ่สถานที่แห่งนี้กดข่มให้มนุษย์อย่างเราเหลือเพียงเศษธุลีกระจ้อย เส้นทางทับซ้อนรกทึบกับจตุบาทเขี้ยวงาดุร้ายที่พลุกพล่านทั่วอาณาบริเวณ ทำให้การเดินป่าเหมือนเดินไต่ลวดผ่านหุบเหว...ชีวิตดั่งแขวนบนเส้นด้าย!!!

หากเส้นทางในเมือง ต้องผจญรถติด อุบัติเหตุ การจราจรคับคั่ง ไปถึงที่หมายช้าสักชั่วโมงหรือ2 ชั่วโมงเต็มที่

ป่าเป็นยิ่งกว่านั้นเทียบไม่ติด เห็นเป้าหมายรำไรเบื้องหน้า เพียงก้าวขาผิดทิศ อาจนำเราหมุนวนเดินเป็นวัน หรือเลี้ยวผิดอีกนิดเดียว เส้นทางรกเรื้อผสมภัยไม่คาดฝัน มีสิทธิ์นำเราอ้อมโลกไปไม่รู้เหนือ-ใต้ ผลาญเวลาไปอีกวันไม่รู้ตัว

อาหารจานด่วนพ่อครัวหัวป่าก์ทะยอยเสร็จทีละชิ้น เรากินอย่างเรียบง่าย เนื้อที่แย่งจากปากเสือล้วนๆ ไร้เครื่องเคียง มีเพียงเกลือเหยาะโรยเข้าเนื้อ แต่บักสมย่างอย่างประณีตสุดฝีมือ เนื้อเกรียมนอก-นุ่มสุกใน หั่นเป็นชิ้นโตกว่าฝ่ามือเล็กน้อย

ลุงพรานช่วยส่องไฟหาใบไม้ใหญ่ซึ่งมีดาษดื่น เอามาล้างน้ำสะอาด รองเนื้อแทนจาน แค่นั้นก็เป็นมื้อค่ำอันสุโข ใต้แสงดาวสกาวเกลื่อนฟ้า นั่งตีวงห้อมล้อมกองไฟอบอุ่น

กินด้วยกัน 5 ชีวิต ไม่แบ่งแยกวรรณะ ผิวพรรณ อากาศบนที่สูงสดชื่นแต่เริ่มเยือกหนาว เสียงฟืนในกองไฟประทุฟังอบอุ่นในอารมณ์ คละเคล้าแสงรัศมีที่สาดออกไปไล่ความยะเยือก ผสานดนตรีธรรมชาติอึงอลกึกก้องรอบตัว

คนฟันเหลือน้อยเคี้ยวไม่สะดวกอย่างลุงพราน บดเอื้องเนื้อกวางส่วนนุ่มสุดที่บักสมคัดให้ ผมอดชวนคุยไม่ได้...

"ดูท่าทางแถวนี้เป็นไงบ้าง...ลุง"?... การสนทนาทำให้ความเงียบสงัดวังเวงผ่อนคลาย ลุงเฒ่ายกหัวไหล่เอาเสื้อเช็ดปาก ตอบอ้อมแอ้มเพราะปากเต็มด้วยเนื้อโอชะ

"อือ...ฮึ ดีนายทหาร"!

แค่นั้นก็ถือว่ามั่นใจอักโขสำหรับพรานเจนป่า...ผมหันไปหาคุณชาติบ้าง มีบางอย่างกวนใจเป็นบ้า อยากถามแต่มีเหตุการณ์มาคั่นทำให้ลืมทุกครั้ง

คราวนี้นึกได้ปุบปับ ต้องรีบปุจฉา ก่อนเวลาผ่านให้หลงลืมอีกหน...

"คุณชาติครับ คนทำเหมืองรู้ได้อย่างไรว่า ในป่าเขาช่วงไหนมีแร่พอลงทุนทำเหมือง"?

==========(ยังมีต่อ)==========

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำ ทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***