ไม่รู้จักกัน

ผู้ที่ขอขมาอโหสิกรรม.กลับไม่ได้รับ.ผู้ที่ได้รับกลับเป็นผู้ไห้อโหสิกรรม.ต่างคนต่างขอก็ไม่มีผู้ใดได้รับ.เพราะมีแต่ผู้ขอ.ต่างคนต่างอโหสิกรรมให้กัน.ไม่ต้องขอรอรับได้ทันที.เพราะมีแต่ผู้ให้อภัย...เป็นทาน.

 

คาวมร้อน.อยู่ในที่มืด.หากยังไม่เกิดแสงไฟ.หรือเปลวไฟ.....ย่อมไม่เห็นคาวมสว่าง.ปุถุชนก็เหมือนอย่างที่กล่าวมา.....คาวมร้อนก็คือความทุกนั่นเอง

 

การให้ทานด้วยความจริงใจ.เป็นชนวนเหตุ.ก่อให้เกิดความเมตตา.ความกรุณา.มุทิตา.จนในที่สุด.ก็เกิดปัญญา.

 

โง่แล้วเห็นความจริง.ดีกว่าฉลาด.แล้วหลอกลวงผู้อื่น.โง่แล้วมีความสุข.ดีกว่าฉลาด.แล้วจมอยู่กับความทุกข์.

 

นิพพานไม่ได้มีใว้ให้ตั้งหน้าปราถนา.แต่อย่างเดียว.หากปราถนาแล้วได้.คงไปนิพพานกันหมดแล้ว.แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า.ไม่ไห้ปราถนา.

 

สิ่งทั้งปวงเป็นธรรมชาติ.ผู้ที่ออกจากธรรมชาติ.คือผู้ที่อยู่เหนือธรรมชาติทั้งปวง.

 

สวัสดีค่ะคุณเพื่อนผู้รอนาน วันนี้พรั่งพรูเลยนะคะ ยิ้มๆ

 

คิดถึงเพื่อนผู้ลงเรือลำเดียวกัน

 

มีแต่คนอยากเห็นคนอื่นดี ซึ่งมันก็ดีต่อจิตตน เพราะได้ทำ ได้เห็นในสิ่งที่ตนชอบ เราเองเป็นพวกผัดกระเพรา ไม่คิดแทนใคร คิดแค่เฉพาะตน

 

สำหรับเราแล้ว ถ้าไม่ได้ผูกใจเจ็บเราจะไม่ขออโหสิกรรม การขออโหสิกรรมสำหรับเรานั้นคือให้อภัยต่อกิเลสในจิตตน ให้อภัยต่อความเห็นผิดของตน

เพราะหลงเข้าไปยึดว่ากิเลสนั้นเป็นของตน จึงเกิดการต่อต้าน เมื่อเกิดการต่อต้านก็มีความอยากเอาชนะเกิดขึ้น ซึ่งในความเป็นจริงแล้วกิเลสจะทำกิจเมื่อหลงเข้าไปยึดในอัตตา

เมื่อใดที่จิตยึดจึงขอปลดปล่อยด้วยอภัยทาน

 

เพราะมีตนจึงมีสรรพสิ่ง มีเกิด มีดับ วนอยู่ที่กาย ที่จิต หาใช่ภายนอกไม่ ดูดีๆ ซิ

กว่าจะถูก...ล้วนต้องผิดด้วยกันทั้งนั้น ดอกบัวกว่าจะขึ้นหิ้งบูชาได้ ก็ต้องเกิดขึ้นมาจากตมก่อนเหมือนกันทุกดอก ฉันใดก็ฉันนั้น

เรียนรู้จากตนนี่แหละค่ะ

 

นำเรื่องราวดีๆ มาฝากจากเฟสบุคค่ะ

อ่านกี่ครั้งก็ชอบ..

#หลวงพ่อดีเนาะ
มีหลวงพ่อองค์หนึ่ง มีแต่ความสุข ไม่เคยมีทุกข์...

วันหนึ่ง โยมนิมนต์ไปเทศน์ แต่ไม่มาสักที ท่านบอกว่า “ไม่มาก็ดีเหมือนกันเนาะ ฉันข้าวเลยดีกว่า" ฉันได้ไม่กี่คำ โยมก็มารับ กราบขอโทษว่ารถเสีย

หลวงพ่อจึงหยุดฉัน “ก็ดีเนาะ ไปฉันที่งานเนาะ”

ไปสักพักรถก็ดับ คนขับบอก “รถเสียครับ”

หลวงพ่อก็ว่า “ดีเนาะ ได้หยุดพักชมวิวเนาะ”

คนขับทำยังไงเครื่องก็ไม่ติด จึงขอร้องให้หลวงพ่อช่วยเข็นรถ แม้ท่านจะแก่แล้ว ข้าวก็ฉันไปไม่กี่คำ แต่แทนที่จะบ่น กลับยิ้มบอกว่า “โอ้ดีเนาะ ได้ออกกำลังเนาะ” กว่าจะถึงงานก็เลยเที่ยงแล้ว หมดเวลาฉันอาหาร เป็นอันว่าวันนั้นหลวงพ่ออดข้าวทั้ง 2 มื้อ ขึ้นเทศน์เลย ท่านบอกว่า “ดีเนาะ มาถึงก็ได้ทำงานเลยเนาะ”

เทศน์จบ มีคนชงกาแฟถวาย แต่เผลอตักเกลือใส่แทนน้ำตาล ท่านจิบแล้วก็บอกว่า “ดีเนาะ”

ตามธรรมเนียมของผู้ที่ศรัทธาเกจิอาจารย์ เวลาท่านฉันอะไรเหลือ ลูกศิษย์ก็อยากทานต่อ ถือเป็นมงคล แต่จิบกาแฟนิดเดียวก็พ่นพรวดออกมา

“เค็มปี๋เลยหลวงพ่อ ฉันเข้าไปได้ยังไง !”

“ดีเนาะ ฉันกาแฟหวานๆมานาน เค็มมั่งก็ดีเหมือนกัน”

ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นแย่แค่ไหน หลวงพ่อก็มองเห็นแต่แง่ดี จึงไม่มีความทุกข์เลย

เคยมีลูกศิษย์ทำผิด ถูกจับติดคุก ท่านก็ว่า ..“ก็ดีเนาะ มันจะได้ศึกษาชีวิต”

วันหนึ่งมีโจรบุกจี้หลวงพ่อบนกุฏิ “นี่คือการปล้น อย่าได้ขัดขืนนะหลวงพ่อ” ท่านกลับยิ้มบอกว่า “ปล้นก็ดีเนาะ”

โจรจึงถามว่า “ถูกปล้นทำไมว่าดีล่ะหลวงพ่อ”

หลวงพ่อตอบว่า “ทำไมจะไม่ดีล่ะ ก็ข้าต้องทนทุกข์ทรมาน เฝ้าไอ้สมบัติบ้าๆนี้ตั้งนานแล้ว เอ็งเอาไปเสียให้หมด ข้าจะได้ไม่ต้องเฝ้ามันอีก”

โจรตอบว่า ..“ไม่ใช่ปล้นอย่างเดียว ฉันต้องฆ่าปิดปากหลวงพ่อด้วย” หลวงพ่อก็ตอบ “ฆ่าก็ดีเนาะ”

โจรแปลกใจ “ถูกฆ่ามันจะดีได้อย่างไรล่ะหลวงพ่อ” ท่านตอบ “ข้ามันแก่แล้ว ตายก็ดี จะได้ไม่ทุกข์”

โจรเลยบอกว่า “ไม่ฆ่าแล้ว”
หลวงพ่อก็พูด “ไม่ฆ่าก็ดีเนาะ”

โจรถามอีก “ทำไมฆ่าก็ดี ไม่ฆ่าก็ดีอีก” ท่านตอบว่า “การฆ่ามันเป็นบาป เอ็งจะต้องใช้เวรทั้งชาตินี้และชาติหน้า ตำรวจเขาจะต้องตามจับเอ็งเข้าคุก หรือไม่ก็ถูกฆ่าตาย ตายแล้วก็ยังตกนรกอีก”

โจรเลยเปลี่ยนใจ “ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ปล้นท่านแล้ว” หลวงพ่อก็ตอบว่า “ไม่ปล้นก็ดีเนาะ”

โจรเลยสำนึกบาปเข้ามอบตัว เมื่อพ้นโทษก็ขอบวชกับหลวงพ่อ คนจึงให้ฉายาท่านว่า “หลวงพ่อดีเนาะ” มาจนทุกวันนี้

หลวงพ่อดีเนาะ.. เป็นผู้ที่มองเห็นข้อดีของทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่าน มองคนอื่นในแง่ดีเสมอ ไม่เคยว่าหรือจับผิดใคร เจอปัญหาอะไรๆ ก็พูดว่า “ดีเนาะ”

ท่านได้รับพระราชทานสมณะศักดิ์ เป็น “พระเทพวิสุทธาจารย์ สาธุอุทานธรรมวาที” ซึ่งแปลว่า...ผู้เปล่งอุทานเป็นธรรมะ

วัดมัชฌิมาวาส ต.หมากแข้ง อ.เมือง จ.อุดรธานี

อายุ 98 ปี (พ.ศ.2415 - 2513)

อ่านแล้วชอบก็แชร์ต่อเนาะ

 

...คนเฒ่าเฝ้ารำพัน...

สวดมนต์ดีกว่าไปพูดจาด่าว่าเหน็บแนมใคร ทำมงคลให้เกิดที่ปากเรา ใจเรา

นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ แค่นี้ก็เป็นกุศลแล้ว รักตัวเองต้องหามงคลใส่ตัวเอง ตัวเองไม่รักตัวเอง แล้วใครจะมารัก ความหลงเกิดได้เป็นธรรมดา ให้อภัยไปเพื่อรักษาจิตตน ไม่ต้องไปรู้อะไรมากหรอก แค่รู้จักรักตัวเองให้เป็นก็พอ

วันเวลาผ่านไป เหมือนสายน้ำที่ไหลไปแล้วไม่หวนกลับ คิด พูด ทำ สิ่งใดแล้ว ต้องไม่มานั่งเสียใจในภายหลัง ถ้าเราตายตอนนี้นะ มีสุคติเป็นที่ไปแน่นอน

เรื่องว่าใครจะเป็นอะไรในอนาคต จะสำเร็จหรือไม่ ประมาณกันไม่ได้ แค่พลิกจิตก็จบกิจได้ทุกคน อยู่ที่ว่าจะไปพลิกตอนไหน ก็อยู่ที่เหตุปัจจัยของแต่ละคน พยากรณ์ให้ใครไม่ได้

สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่ สิ่งที่ใช่อาจไม่เคยเห็น ความลับที่อยู่ในกายนี้ จิตนี้ ยังค้นได้ไม่หมดเลย

กระแสจิตเป็นพลังงานไฟฟ้า มีอานุภาพเหมือนพลังแม่เหล็ก พลังงานไฟฟ้ามีอยู่ทั่วไปในอากาศธาตุ

เรื่องภายในเล่าไปก็เป็นเรื่องโม้ เพราะรู้ได้แค่เจ้าของ ดังนั้น อย่าทำอะไรให้ผิดไปจากปกติ ผู้วิเศษต้องไม่ตาย แต่เราต้องตาย ดังนั้นจึงไม่มีอะไรวิเศษสำหรับเรา ทุกเรื่่องที่เกิดปรากฏล้วนเป็นเรื่องธรรมดา

 

สพานหากไม่หยั่งเสา.ลงไปในโคลนตม.ก็หาได้มีคาวมหมั่งคงและแข็งแรง.หน้าที่ของสะพาน.คือส่งคนข้ามฝั่งเท่านั้น.

 

ผลย่อมเกิดแต่เหตุ.เมื่อเห็นผลแล้วสาวหาเหตุ.เราก็จะรู้ที่มาของผลนั้น.พิจารนาโดยแยบคาย.

 

ทำไมต้องเป็นสะพาน

 

อนุโลมญาน ปฏิโลมญาน จะบอกให้รู้เอง

 

สะพานเมื่อสร้างเสร็จ.และเปิดเป็นที่สาธาระณะ.บุคคลใดจะข้ามก็ข้าม...เคยเห็นสะพานไหม.ข้ามสะพานแล้วรู้สึกอย่างไร.ก็ไห้ทำอย่างเดียวกันกับ..การข้ามสะพานไปแล้ว.

 

ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ ไม่ว่าสะพานจะทอดไปถึงแห่งใด

 

สะพานที่เสริมสร้างขึ้นมา.ปราถนาไห้ผู้คนทั้งหลาย.ข้ามมหาสมุทร.ผู้ใดอยากข้ามเมื่อไหร่.ก็ข้ามได้เลย.ไม่ต้องรอเรือ.