เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เมื่อก่อนป่าไม้เมืองไทยอุดมสมบูรณ์ จวนผู้ว่าแต่ละแห่งเฉพาะภาคเหนือ ไม้สักท่อนนึงหลายคนโอบทั้งเสาเรือน ฝาบ้าน ประตู-หน้าต่าง นานเป็นร้อยปี ก็เอี้ยดอ้าดเก่าตามเวลา แค่เดินกลางคืนเสียงไม้ลั่นก็ชวนขนลุกขนชัน จึงอย่าได้แปลกใจที่ทุกจวนโบราณมีบรรยากาศหลอนอย่างไม่ตั้งใจ ยิ่งบวกกับประวัติศาสตร์ของผู้เคยอยู่อาศัยใช้สอยเข้าไปด้วย ก็ทำให้มีเรื่องเล่าไม่รู้เบื่อ

น้องเด็กบ่อฯช่วยเติมเรื่องจวนเชียงใหม่ เสริมอรรถรสอีกเล็กน้อย มีแต่เรื่องจวนภาคเหนือ หากใครมีประสบการณ์จวนภาคอื่นๆบ้าง จะเขียนเล่าเข้ามา ก็เป็นเรื่องเล่าที่น่าสนใจ เชิญตามสบายครับ ขอขอบคุณล่วงหน้า และขอบคุณน้องเด็กบ่อฯด้วย

 

เลขจัดส่งวันนี้
--EI 0148 5844 8 TH จีรพัฒน์ สันทราย
--EI 0148 5845 1 TH ศศริฯ ปราณบุรี
--EI 0148 5846 5 TH คัมภีร์ พลิ้ว

 

ทำบุญกันมาสิบกว่าวัน ยังไม่ได้เข้าป่าหาความตื่นเต้น ดูเวลายังมีพอควรก่อนไปออกกำลัง ก็แวบเข้าป่าสักยกสองยกให้เลือดสูบฉีดสลับกับงานยุญที่ทำให้จิตใจอิ่มเอิบ

รอการจิ้มกับแก้ตัวผิดสักครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม....."ถ้ำอรหันต์"!!!
____________________

เสียงผมค่อนข้างดัง กระตุกทุกคนร้อง...หา?!

"น้องพรานตั้งชื่อตรงเผง...ถ้ำอรหันต์ เป็นอื่นไม่ได้"

อาจารย์เลิศว่าพลางควักผ้ายันต์ที่เคยห่อหุ้มเหล็กไหล ห่อทันตธาตุอย่างทนุถนอมใส่กระเป๋าเสื้อ...ภาพนี้ทำให้ผมนึกถึงบางอย่าง รีบมุดออกออกถ้ำ...

"ลุง...ขอเศษจีวรผมเถอะ"

พรานเฒ่าส่งเศษจีวรคร่ำคร่าที่เกือบเป็นเศษธุลีให้ไม่อิดออด ผมปัดทำความสะอาดเศษดินฝุ่นด้วยนิ้วอย่างบรรจง ระวังไม่ให้ผ้ากลายเป็นผุยผง เศษผ้าขนาดฝ่ามือเผยสีกรักจาง ๆ หยิบองค์ปู่วาง ห่อระวังสุดชีวิตดุจกัน

จีวรอรหันต์กับองค์ปู่ รวมเป็นสุดยอดของขลังเหนือโลกเหนือปฐพี หามีสิ่งใดเลอค่าเทียบเทียมแลกได้!

ถ้ำอรหันต์กับช้าง 4 ตัวผลาญเวลาพวกเราราว ๆ ชั่วโมง เป็นหนึ่งชั่วโมงล้ำค่าแห่งชีวิต แต่ภารกิจเอาชีวิตรอดต้องดำเนินไป ปากท้อง 9 ชีวิตแต่ละมื้อก็สำคัญไม่แพ้กัน ทั้งที่ค้างอ้างแรมกับป่าลึกลับที่เราขาดความชำนาญเส้นทาง

วารีจึงมิรอท่า เวลาไม่รอใคร!

โชคดีเป็นบ้า...ที่อันตรายที่สุด กลายเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด!!!

เรากราบลาโครงกระดูกมหัศจรรย์ ซึ่งบัดนี้ทอดยาวทั้งเรือนร่างในท่วงท่านอนหงายเต็มแท่นหิน กราบ 3 ครั้งด้วยใจอาวรณ์ ขอพรบุญฤทธิ์ศิษย์พระศาสดาผู้ก้าวล่วงพ้นห้วงกิเลส พิชิตโลกอย่างขาวสะอาด ขอพลังนั้นพิทักษ์รักษาเราให้ไปรอดตลอดฝั่ง

ผมเชื่อและมองโลกแง่ดี ถ้าพวกเราเป็นกลุ่มคนบาปหยาบช้าสามานย์ระดับเทวดาไม่เห็น นรกเมิน ก็ไม่มีวันเสียล่ะที่จะพานพบ "ถ้ำอรหันต์" กับสิ่งมหัศจรรย์เหนือคนธรรมดาจักเข้าใจนี้

ลุงพรานเลิกลุยทางด่าน เปลี่ยนแนวเลาะเลียบ มุดป่าไม้ใหญ่ยอดทิวสูง ดีกว่าเดินทางราบประจันหน้ากองทัพช้าง หรือเจ้าสี่ขาเขี้ยวงาระดับเบญจเทพ เราทำเวลาช้าลง ป่าเดินยาก แต่ชีวิตรอบด้านล้วนสดใสร่าเริง เป็นยอดป่าอุดมสมบูรณ์ที่สุดแห่งหนึ่งเท่าที่เคยเหยียบย่าง เหนือหัวอึกทึกกับเสียงโยนตัวสวบสาบ ลิงค่างพันธุ์แปลกตาหายากสร้างความต่ื่นตะลึง

ครั้งหนึ่งคุณนงหลุดอุทาน..."ต้าย ดูนั่น ลิงพันธุ์อะไร?"

ผมกับทุกคนมองตามเธอชี้ ก็เจอร่างโตโยนตัวพริ้ว ขนปลิวไสวไปตามกิ่งไม้ แสงสว่างที่ส่องลอดลงมากระทบขนยาวส่งประกายระยิบระยับเป็นสีทอง ยามมันเหวี่ยงไกวไปบนยอดไม้ก็เหมือนเราเห็นก้อนทองคำไหลลื่นตัดกับใบไม้เขียวเข้ม สวยเหลือเกิน

"ค่างสีทอง"!...ทุกคนอุทานพร้อมกัน หาใช่ลิงดังคนงามเข้าใจ อีกสักพักเดินทะลุแมกไม้รกครึ้ม ฟ้ากว้างเผยเห็นสีครามงามกระจ่างตา ฝูงนกเงือกบินเรียงแถวเป็นหมู่ยังกับฝูงบินรบเตรียมโจมตีอริราช ทั่วทั้งนภากาศอึงอลด้วยเสียงกระพือปีกกับเสียง แก็ก แก็ก แกว๊ก กว๊ากจากจงอยปากใหญ่สีเหลืองชวนตื่นตาตื่นใจ

ก่อนหน้านั้นผมยื่นไอ้ห้านัดให้บักสม พร้อมสั่ง...

"เจอมื้อค่ำก็จัดการ...ปืนโตไม่ไหว เนื้อเละหมด"

ใจเพชฌฆาตอ่อนล้าตั้งแต่ออกจากถ้ำอรหันต์ ผมครุ่นคิดถึงการเหนี่ยวไกสังหารชีวิตสัตว์ที่ไม่เคยบาดหมางกันมาก่อนที่หลงพลัดเข้าทางปืน ความจำเป็นต้องล่าเพื่อยังชีพมีมากเหนือทุกเหตุผล

แต่ "ใจ" นักล่าถดถอย ผมจะกระดิกนิ้วเหนี่ยวไกได้อย่างไร?

โอนถ่ายหน้าที่เพชฌฆาตเต็มตัวให้เจ้าน้องเล็ก ผู้ลิขิตชะตาชีวิตตนเองแน่วแน่ว่าต้องเป็นพรานไพรใจหาญ ไม่แปรเปลี่ยนใจหักเหวิถีเป็นอื่น...

หน้าที่เหนี่ยวไกเพื่อล่า ฆ่าเพื่ออยู่รอดและยังชีพ สมควรอยู่ในกำมือบักสมที่สุด!

เจ้าบักสมก็แสนยินดีปรีดา..."เฮ้อ..ดีแต้น้อ ไอ้ยักษ์ยิงทีถีบบ่าระบมหลาย"

ขบวนแถวเรียงหนึ่งเดินหน้าเชื่องช้า ผมคุมขบวนมอง 8 ชีวิตสูง ๆ ต่ำ ๆ ข้างหน้า แถวเรียงเดี่ยวผลุบโผล่คล้ายลำตัวงูเลื้อย แต่นาทีนี้อยากเปรียบเป็นนาวาลำน้อย เรือที่มีลุงพรานเป็นเนวิกฯ นำผ่าทะลวงน่านน้ำอันตราย เกาะแก่งหฤโหด ป่าลึกลับรอบตัวล้อมทุกด้านคือสายน้ำเชี่ยวกราก คุณเทพเป็นกัปตันคุมพังงาใจเย็นกลางลำเรือ ผมคัดท้ายไหลล่องไปตามสายธารโหดที่อุดมด้วยกับดักยากหยั่งถึง วนาหนาทึบสลับโปร่งโล่งบางส่วน มิอาจทำนายได้ว่ามหันตภัยซุกซ่อนซอกหลืบบังใบแห่งหนใด ดุจเดียวกับใต้สายธาราแก่งมหาภัยน้ำขุ่นคลั่กที่เรามองด้านล่างไม่เห็น

เรือน้อยเลาะผ่านแก่งมฤตยู "ถ้ำอรหันต์" ได้อีกหนึ่งแก่ง รอดรูเข็มมัจจุราชผ่านงวงงาคชสาร 4 ตัว ไม่โดนอาถรรพ์ "ประตูยมโลก" นาวาชีวิตยังล่องต่อไป ไม่อับปาง!
__________________

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

เรื่องเล่าก่อนนอนคืนนี้ จากหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพงครับ

สมัยหนึ่ง อาตมาไปบริหารพระ ๓-๔ องค์ ไปอยู่ในป่า ไฟไม่ค่อยจะมี เพราะอยู่บ้านป่า

องค์หนึ่งก็ได้หนังสือธรรมะมาอ่าน อ่านอยู่ที่หน้าพระประธานที่ทำวัตรกัน อ่านอยู่ก็ทิ้งตรงนั้น แล้วก็หนีไป ไฟไม่มีมันก็มืด

พระองค์มาทีหลัง ก็มาเหยียบหนังสือ จับหนังสือขึ้นมาก็โวยวายขึ้นว่า “พระองค์ไหนไม่มีสติ ทำไมไม่รู้จักที่เก็บหนังสือ” สอบสวนถาม ก็ไปถึงพระองค์นั้น

พระองค์นั้นก็รับปากว่า “ผมเอาหนังสือเล่มนี้ไว้ที่นี่”

ทำไมท่านไม่รู้จักที่เก็บหนังสือ ผมเดินมาผมเหยียบหนังสือนี้

โอ…อันนั้นเป็นเพราะท่าน ไม่สำรวมต่างหากเล่า

เห็นไหมมันมีเหตุผลอย่างนั้น.. จึงเถียงกัน

องค์นั้นบอกว่า “เพราะท่านไม่เอาไปไว้ในที่เก็บ
ท่านไม่รู้จักเก็บหนังสือ ท่านจึงไว้อย่างนี้”

องค์นี้บอกว่า “เป็นเพราะท่านไม่สำรวมต่างหาก
ถ้าท่านสำรวมแล้ว คงไม่เดินเหยียบหนังสือเล่มนี้”

มีเหตุผล ว่าอย่างนั้น มันก็เกิดเรื่องทะเลาะกัน
ทะเลาะกันไม่จบด้วยเรื่องเหตุผล

เรื่องธรรมะที่แท้จริงนั้น ต้องทิ้งเหตุ ทิ้งผล คือธรรมะมันสูงกว่านั้น ธรรมะที่พระพุทธองค์ท่านตรัสรู้ ระงับกิเลสทั้งหลายได้นั้น มันอยู่นอกเหตุเหนือผล ไม่อยู่ในเหตุ อยู่เหนือผล ทุกข์มันจึงไม่มี สุขมันจึงไม่มี

ธรรมนั้น.. ท่านเรียกว่าระงับ ระงับเหตุ ระงับผล ถ้าพวกใช้เหตุผลอยู่อย่างนี้ เถียงกันตลอดจนตายเหมือนพระสององค์นั้น

ธรรมที่พระพุทธองค์ท่านตรัสรู้ ต้องอยู่นอกเหตุ เหนือผล นอกสุขเหนือทุกข์ นอกเกิดเหนือตาย ธรรมนี้มันเป็นธรรมที่ระงับ

หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เมื่อคืนมีฝนตก เช้าวันนี้อากาศสดชื่นดีมาก เป็นนิมิตรหมายที่ดีว่าเราจะได้ถล่มเจ้ามือกัน

ใส่บาตรเช้าวันนี้ 4 รูป ชุดแรกเจอ 3 รูปเดินมาด้วยกัน มีพระ 2 รูป สามเณร 1 รูป

มังคุดที่ชุมพรยังคงออกมาอย่างต่อเนื่อง ขายกัน กก.ละ 10 บาท ต้นหลังบ้านก็เริ่มสุกมาหลายวันแล้ว พอจะมีใส่บาตรไปได้อีกหลายวัน

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ทางไปมองไม่เห็น
ทางกลับไม่รู้ที่
ทำได้แค่เพียง
ย่ำ ที่ ละ ก้าว

 

ช่วงนี้ทุเรียนกับมังคุดออกมาเยอะ ราคาก็ไม่สูง
ใครที่ชอบกินทุเรียน ก็อย่าลืมกินมังคุดตามไปด้วยนะครับ
กินทุเรียนร้อน กินมังคุดเย็น ราชาคู่กับราชินี 2 อย่างนี้เป็นของคู่กัน
ส่วนลายแทงก็ลงไว้ให้เรียบร้อยตั้งแต่ช่วงเช้า ใครอยากรู้ก็ตามไปดูเอา

 

เคยเป็นข่าวมาแล้ว ผมเคยดูข่าวสัมภาษณ์หมอ เขาบอกทุเรียนดีมาก พวกเราไม่รู้เอง แตงโมก็เหมือนกันกินแล้วเส้นเลือดเปิดและเลือดไหลเวียนดี ผู้ชายกินแล้วเป็งเลย เขาบอกครับ..อิอิ

 

ดูเวลาที่ส่งข้ามทวีปมา ต้องยอมรับว่า รอโงก รอเงกข้ามขอบฟ้า เจอเขียนไป ทำงานไป แถมตัวผิดบานตะไท กว่าจะได้สักท่อน คนเขียนถอดความก็หืดจับนิ้วหงิกพอกัน-ฮ่า

 

ธรรมะก่อนนอนเมื่อคืน อย่าข้ามมาคืนนี้
อ่านจบรวบบริบทมาเข้าพุทธวจนะว่า...

## พุทธวจนะในธรรมบท##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
=================

@@"ถ้าเธอทำตนให้เงียบเสียงได้เหมือนฆ้องแตก
ก็นับว่า เธอเข้าถึงนิพพานแล้ว
เธอก็จะไม่ต้องทะเลาะเบาะแว้งกับใครอีก"@@

If you silence yourself
As a broken gong,
You have already attained Nibbana.
No contention will be found in you.

สเจ เนเรสิ อตฺตานํ,
กํโส อุปหโต ยถา;
เอส ปตฺโตสิ นิพฺพานํ,
สารมฺโภ เต น วิชฺชติ. ฯ ๑๓๔ ฯ

 

วันนี้ประชุมเยอะมากกว่าได้ตอบน้องปรายฯ ล่อซะค่อนวัน

 

หยิบภาพน้องมากิเขียน
อย่างที่น้องจั่วหัวไว้ตามนั้น...

ศุกร์สำราญ.....งานสร้างสุข
บรรเทาทุกข์....สนุกเหลือ
น้ำเหนืออ่าง....ช่างเหลือเฟือ
จงจุนเจือ.........เหนือเขื่อนบ้าง!

 

ได้วันทาอนุโมทนาบุญใส่บาตรยามเช้า
ช่วงดึกก่อนนอนก็แปลกดี เก๋ไปอีกแบบ

 

ว่าจะเข้ามาต่อยามดึกอีกสักท่อน แต่จิ้มตอบโพสท์ไป ตาชักลาย เอาไว้ลุยต่อพรุ่งนี้ดีกว่า ความสนุกอย่าเขียนตอนง่วง ม่ายงั้นตัวหนังสือจะง่วงตาม-ฮ่า

 

เป็นคลิปที่ดี ข่าวที่ให้ความรู้ และผมก็รู้สึกดีมากเพราะมื้อค่ำวันนี้ ล่อหมอนทอง-ราชาตัวจริงเสียงจริงเม็ดเบ้งไปหนึ่งเม็ด ล้างปากด้วยราชินี-มังคุดอีก6-7ลูก ทันสมัยซะไม่มี เข้ากับคลิปนี้พอดีเปี้ยบ-ฮ่า

 

โอนและแจ้ง PM คุณน้ำฝนแล้วครับพี่วัน