เรื่องเด่น เป็นภูมิแพ้ทำอานาปานสติไม่ได้

ถ้า "ตกใจ"

ถ้า คราวนี้พูดว่า "ตกใจ"

นิมิตใด เป็นเหตุ ให้ อกุศลเกิด ก็อย่าไปเสียดาย ให้เพิกเสีย
อย่าไป ยุ่งอีก

แต่ไมได้ห้าม หากวันไหน จิตดี แล้ว สามารถ หน่วงได้
ก็จะ หน่วงได้ทันที อันนี้ ก็จะไม่ห้าม เดินทางอยู่บนรถ
เมล หน่วงปัป ได้ทันที ก็ ภาวนาไป ซึ่ง มันก็จะ ดูดๆ
และ ทำให้ ตกใจ เช่นเคย ได้อีก

แต่จะไม่ไป สาระวน กับ อาการตกใจ หรือ ไม่ตกใจ
หรือ เห็นนั้น เห็นนี้

สิ่งที่จะได้ คือ การ สังเกต จิต ที่พ้นกิเลส อุปทาน
จะเป็น จิต ที่ควรแก่การงาน น้อมไป ..........

อาการ น้อมไปใน ....... เมื่อ เอามา พิจารณบ่อยๆ
หากเป็นไปทางกุศล ก็ภาวนาไป

แต่ถ้าอกุศลเกิดมากกว่า กรรมในชีวิตประจำวัน ปดังเข้า
มา ถาโถม ก็ต้องเว้น นิมิต นั้นเสีย เพราะไปดึงมัน
เข้ามา

หากเป็นกุศล ก็ ภาวนาไปเรื่อยๆ

สำคัญที่ "ความคล่องตัว"

พอเข้าใจ ความคล่องตัว ก็ให้พิจารณา บทว่าด้วย อาหาร4

อย่าภาวนา อานาปานสติ กรรมฐานเดียว ข้าวเหนียวตายนึ่ง

 

ถ้าลัทธิไม่กินหมู เกิดความรู้มีวิชชา
พวกสว่างคงถูกไม่จับโยนลงเหวใช่ไหมครับ
ท่านเม่าปัง

 

สัมมาทิฏฐิ ไม่เกิดนอกเขต ฮับ

เป็น อฐานะ

คือ พวกเที่ยงเป็น นิยตมิจฉาทิฏฐิ ในโลก มี ( มะใช่น้อย )

 

ดูๆเฉพาะการเข้าถึงสัมมาทิฏฐิ
ก็ยากเย็นแสนเข็นอย่างท่านเม่าปังบอกจริงๆครับ

 

เป็น อุคหนิมิต ของอานาปานสติ
ย่อมเกิดขึ้น เมื่อจิตเริ่มเข้าสู่ความสงบกายใจ

เริ่มเป็น อุปจารสมาธิ ก่อนเข้าอัปนาสมาธิ
มีปฐมฌานเป็นเบื้องต้น

เหมือนกันครับ เป็นอุคหนิมิต เมื่อจิตเริ่มมีความสงบปราณีตลง

เมื่อจิตจะเริ่มเข้าสู่ภวัง จะมีอาการดิ่ง จะเริ่มรวมลงในปฐมฌาน

จะฝึกต่อไป ก็ทำบ่อยๆ เนืองๆ ต่อเนื่อง

รู้เพียงลมเข้า ลมออก นิมิตเกิดขึ้น
แสงสว่างเกิดขึ้น เป็น ตัวประกอบ
สงสัยปั๊ป จิตที่กำลังจะเดินลงสมาธิ อันมีปฐมฌานก็จะตกไป

มีแสง มีวุป มีดิ่ง รู้ลมเข้า ลมออกอย่างเดียว
แม้ ลมจะหายใจ แผ่วเบา หายไป
ก้ให้นึกให้รู้ ว่ามีลมเข้า ลมออก



คนที่ทำอานาปานสติ หากเป็นภูมิแพ้ ยิ่งหายไว
แรกๆจะดูเหมือน อึดอัดไม่ไหว
ขอเพียง มีขันติ มีความเพียร ก็จะหาดขาด

แรกๆก็นั่งรู้ลมดูน้ำมูกไหล อย่างทุลักทุเล
แต่ทำไปเรื่อยๆ เนืองๆ ต่อเนื่อง มันจะหายขาด

สำคัญอย่างเดียว ที่ใจ ใจถึงป่าว

เรื่องกรรมฐานมันเป็นของคู่ใจ ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้

 

ชะม่ะ โดย เฉพาะ ข้อสุดท้าย ใน 10 ข้อ

" มี ความเพียร แล้วเห็นผล มีจริง "

บ้างก็แปลว่า เห็น พระพุทธ พระสงฆ์ ( พวก มายาคติ มาแปล )

บ้างก็ใส่ "ผู้" ให้เป็นตัวเป็นต่อน พบใจ พบใจ พบจิต ตะติ๊งโหน่ง มุตโตรงหนัย

 

โน้น ประไร

ยังไม่ทันซา

มาแว้ว " ฐีติสังคตัง "

ยังไม่ทันไร ตบหน้า พระสารีบุตร
แล้ว อุคหนิมิตอานาปานสติ คือ อันนั้น อันนี้

ไม่รอด " ฐีติสังคตัง "

เบื้องต้นพรหมจรรย ไม่เคยสัมผัส

สัมมาทิฏฐิ10 ไม่เคยเห็น

 

มีวิชชาแล้วก็ละวิชชาอีกทีครับท่านปังเม่า

 

อันนี้ ต้องไป ถาม กาว้อง ฮับ

วันนี้ กาว้อง เขา แจ่มใส

เขาพูดถึง สิ่งหนึ่ง ไม่ใช่เป็นสิ่งไปเป็น ปัจจัย ให้กับ อะไร

เรียกได้ว่า ตบ ฐีติสังคตัง คว่ำ เลย ไม่ต้องไปเสียเวลากับ มุตโตรงหนัย

 

ไม่มีสิ่งหนึ่งปัจจัย
แล้วเข้ามาในเวปพลังจิตได้ไงครับ

 

หา !

 

อะไรหายครับ

 

เออ แปล ถูก เรียกว่า ถูกสี ไม่ตรงตำแหน่ง ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

 

ผักขมหนึ่งกระป๋องครับ ท่านอายป๊อป
ท่านป๊อปอายเม่าปัง

 

ท่านนึงแนะนำไม่สนใจนิมิต สนใจรู้ลมเข้าออก อีกท่านแนะนำว่าจิตดีแล้วให้หน่วงนิมิต ตกลงยังไงกันคะ

 

อย่าดู ที่ คำคน ข้างนอก ฮับ

ให้ พินา ฉันทะ ที่เกิด

เอา ข้อเท็จจริง สัจฉิกริยา

 

นี่ ถ้า ไร้กรม เอาเรื่อง ผ้าขี้ริ้ว ให้ห่างๆ

ไร้กรม ก็จะ หนึ่งใน ตองเจ ได้เลยหน่า

 

ต้องการฤทธิ์ก็ไปกสินครับ
ต้องการปัญญาก็วิปัสสนาคือพิจารณา
ต้องการทั้งฤทธิ์ทั้งปัญญา
ก็ควบคู่กันไปเลยครับ
ได้ทั้งฤทธิ์ได้ทั้งปัญญา
ต้องการเเบบไหนก็เลือกฝึกเองครับ

 

ไร้คมไร้ตองเจ แม้แต่หนึ่งก็ไม่เอาครับ

 

อย่าให้เห็นละกัน แปปแปป

เอา ผ้าขี้ริ้ว อัดเขารูตะหมูก จ๊ะจ๋า


เว้นแต่ จะ ปริญญาญะ ( กำหนดรู้ )