เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

หลวงตารับบาตรตรงคิวรถรอบเมือง ยามเช้าผู้คนไม่พลุกพล่าน กิจวัตรที่ต้องรักษาระยะห่าง เป็นภาพที่เริ่มเจนตา และผู้คนก็คุ้นชินในการปฏิบัติ

อยากให้หลายๆวัดหลายจังหวัดที่หยุดปฏิบัติศาสนกิจเรื่องบิณฑบาตร ได้ดูพระที่ชุมพรเป็นแบบอย่าง ขอเพียงระมัดระวังทั้ง 2 ฝั่ง การบุญย่อมดำเนินเป็นปกติไม่ข้องขัด รวมทั้งการร่วมอนุโมทนาก็มิตัดขัด

 

อ.ปราสาท สุรินทร์มากปราสาทหิน
เพิ่งเห็นโฮม สเตย์กลางทุ่งน่ารัก...

บ้านกิ๋บเก๋...สเตย์ โฮม
ลมเล้าโลม...โนมเนื้อทุ่ง
มุ่งขายฝัน......วันหน่ายกรุง
ปรับแปลงปรุง....ยุ้งอยู่เหย้า
...โฮม สเตย์...เท่สมัย
...สูดกลิ่นไอ...ไร้สิ่งเร้า
...เขม่าฤทธิ์.....มลพิษเน่า
...สังคมเขลา...เกลาเกลี้ยงการ!

 

สวัสดีคุณอาวันวิและสมาชิกทุกท่านครับผม
นักขุดกรุมือขลังจอมขมังเวทย์(ตอนที่95)

ขอบพระคุณครับ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงทุกๆท่านครับ

 

เลขจัดส่งวันนี้
--ED 8106 9368 8 TH รามอินทรา
--ED 8106 9369 1 TH ราษฏร์บูรณะ

 

เรื่องเล่าทางเสียง มาสนองนี้ดว่องไวมาก เผลอหน่อยเดียวจะถึง "หลักร้อย" เข้าแล้ว และกำลังเข้าตอนประจันบานเจ้าถ้ำตามชื่อเรื่อง โหด มันส์ ดี มีคติคุณธรรม กับสรรพวิชาอาถรรพ์ประกอบหลากหลาย เขียนให้ตายก็ไม่ได้ ถ้าคนไปเจอจริงไม่ได้บันทึกไว้ ส่วนการต่อเติมเสริมแต่ง ก็เป็นไปตามวิถีทางการเขียน การเล่า ให้หนุกหนานอย่าเย็นชาน่าเบื่อหน่ายเท่านั้น

เชิญฟังกันให้มีความสุข แล้วก็อย่าลืม...มอบความสุขกลับคืนให้ผู้ใช้เสียงบรรยาย"น้องทำจิตฯ" คนละทีสองทีในการกดไลค์ กดติดตามด้วยจ้า

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เหรียญกงจักรฯ-อาจารย์ทิม
ประสบการณ์2-ไล่ผีแม่น้ำแคว
================
3.

แยกแก่งเสี้ยน เพื่อนสั่งเลี้ยวซ้ายไปตามถนนดำลาดยางแคบเล็ก รถสวนกันได้แบบต้องระวัง ขับตรงเรื่อยๆในความมืดมีแต่แสงไฟหน้ารถสาดไปข้างหน้า 2ข้างทางเปลี่ยว ตะคุ่มหมู่ไม้ น่ากลัวในยุคปี2กว่า

ผมได้แต่นึกด่าเพื่อนอยู่ในใจ ไม่น่าหลวมตัว บ้าตามมันเล้ย ตูเอ๋ย... แต่ไม่พูดมากเพราะขับรถทางไม่คุ้นชิน ต้องผนึกสมาธิเอาเรื่อง...เจ้าเพื่อนตัวดีก็สะกิดอีกที

"ทางเล็กๆข้างหน้าซ้ายมือ เลี้ยวเข้าไปเลยเพื่อน"

เจ้าเฟี้ยต 125 สเปเชี่ยลที เลี้ยวอย่างว่าง่ายตามคำบงการ ผมประคองพวงมาลัยไปตามถนนดินแดงขรุขระ แต่ก็เห็นว่ามีการกรุยทางไว้ดี เส้นทางนี้อ้อมตลบหลังเข้าหาสะพานมรณะข้ามแม่น้ำแควอีกด้าน ไม่ใช่ลัดตัดตรงเข้าหาง่ายๆอย่างฝั่งในเมือง

โขยกช้าๆไปอีกไม่เกิน 5 นาที เจ้าเกลอก็บอก...

"ถึงแล้ว เสียบหัวจอดตรงไหนก็ได้"

เราลงจากรถสำรวจภูมิประเทศในความมืด ดีที่มีไฟฉายติดรถเป็นเรื่องปกติเผื่อรถเสียกลางทางมืดๆ ผมส่องไปทั่วบริเวณ

เป็นริมน้ำแควน้อยที่เหมือนชายหาดหิน หาดกรวด หาดกว้างลาดลงหาแม่น้ำ รอบด้านเป็นป่าและสุมทุมพุ่มไม้ั ทั้งฝั่งตรงข้ามและฟากที่เราปักหลัก ไกลไปทางขวามือ เงาของสะพานมรณะทะมึ่นพาดผ่านเงาฟ้าดังตัวประหลาดตัดกับแสงดาว

เป็นสถานที่เหมาะกับการตั้งแค้มป์ เล่นน้ำเสียนี่กระไร!

กลางวันต้องเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของคนรู้ที่ พวกเราช่วยกันสำรวจหาที่หย่อนก้นตั้งวงดื่มกิน มีเศษกองฟืนของคนตั้งแค้มป์เก่าอยู่กองนึง รีบเก็บกวาดมากองรวมกับหาเศษไม้เพิ่ม เอาน้ำมันไฟแช็ครอนสันราด จุดก่อกองใหม่ให้ความอบอุ่น แต่จะว่าไปความหนาวเย็นไม่มากนักเพราะเป็นช่วงฤดูร้อน มีลมแม่น้ำที่โชยความเย็นผ่านตัวเป็นระยะ พอทนไหว

ด้วยแสงไฟกองน้อย ผมมองหาความงามในม่านมืดมีแต่หริ่งหรีดเรไรขับกล่อมพร้อมเสียงน้ำแควน้อยที่ไกลไปหลายสิบก้าว ไหลรินร้องประสานเป็นท่วงทำนองแห่งสายธารา บนฟากฟ้ามืดมิด มีแสงดาวนับล้านดังที่เพื่อนบอกระยิบระยับ สถานห่างไกลแสงสีศิวิไลซ์ทั้งปวง ทั้งที่ห่างออกมาจากตัวเมืองไม่กี่กิโล...อดมิได้ที่จะขับขาน...

เงาตะคุ่ม.....คุมลี้ลับ
ดาวประดับ...วับวิบหวาน
สะพานตัด....รัตติกาล
มรณะม่าน....ผ่านผิวกาย
...น้ำแควน้อย......อ้อยอิ่งริน
...ป่าอวลกลิ่น......ดินร่วมร่าย
...หน่ายลมหนาว...สาวกอดคลาย
...แมลงกรีดกราย...คล้ายมโหรี!

ทุกบททดแทนบรรยากาศทั้งหมด ไม่ต้องเล่ามาก หนุ่ม3-3สาว นั่งซดเหล้าเบียร์มีกับแกล้มเหลือเฟือสนทนากันเบาๆไม่รบกวนแมลงกลางคืน แม่สาวคู่ผมเอาเบียร์ขวดหนึ่งไปแช่น้ำริมตลิ่งแควน้อยเอาหินกั้นไว้ น้ำเย็นเยียบทำให้เบียร์เย็นอร่อยชื่นลิ้น ลื่นคอ

สาวๆทุกคนมีอัธยาศัยไมตรีล้ำเลิศ สมัยใหม่นี้ีต้องเรียกว่า เป็นยอด "เอนเตอร์เทนเนอร์" ซึ่งต้องเล่าประดับความรู้สักนิดว่า สมัยก่อนนั้น พวกเธอไม่ใช่ผู้หญิงหากิน เธอเป็นเพียงพาร์ทเนอร์ คู่เต้นรำ คู่สนทนา คู่ดื่ม มีกฏเหล็กในสถานประกอบการ"ห้าม"หลายอย่าง อาทิ...

--ห้ามรับแขกหรือไปกับแขกก่อนเวลางาน นอกจากต้องซื้อชั่วโมงเป็น2หรือ3เท่าของเวลาทำงานปกติ
--ห้ามมีพฤติการจับแขก แย่งแขก หรือขายตัว
--มีกฏหยุมหยิมอีกมาก ดังนั้นวลี "เงินมา ผ้าหลุด" นั้น...แม้เป็นเรื่องจริง แต่พวกเธอต้องเต็มใจด้วย ซึ่งนักเที่ยว-นักทุ่มอาจต้องใช้เวลาในการเกี้ยวพาราสีนานหน่อย ไม่ใช่มักง่ายอย่างสมัยใหม่

ผ่านไปชั่วโมงเศษ สาวสวยคู่หูเพื่อน ร้องบอกจะไปเก็บดอกไม้ละนะ เพื่อนชี้ส่งๆไปที่สุมทุมพุ่มไม้

"ตามสบายเธอตรงไหนก็ได้ ระวังงู เอ้า ไฟฉาย"

สาวน้อยหายไปสักพักก็กลับมาร่วมวง แต่อีกไม่เกิน2-3 นาที หัวเธอก็หลุบพับลง พร้อมมีเสียงคราง ฮือ ฮือ เพื่อนผมนึกว่า เธอง่วงก็จับแขนเขย่าพูดกลั้วหัวเราะ...

"อาไร้ ไปฉี่หน่อยเดียว กลับมาหลับซะแล้ว ยังไม่เมาสักหน่อย"

จังหวะจับเขย่า เธอก็ผงกหัวขึ้นเส้นผมกระจาย แสงเพลิงจากกองไฟส่องเห็นแววตาประหลาด ผมนั่งฝั่งตรงข้ามเห็นชัด มันไม่ใช่แววตาสาวน้อย แต่ยังไม่ทันตั้งหลักคิดอะไรต่อ เธอก็พลันสะบัดมือเพื่อนผมกระเด็น กระโดดขึ้นยืนร้องไห้ ฮือ ฮือ หันหลังกลับวิ่งไปทางแควน้อยทันที

ความโกลาหลบังเกิด ผมกับเพื่อนร้องเสียงหลง...

"เฮ้ย เฮ้ย จับ จับเร็ว ช่วยกันจับ"

5 คนวิ่งตาม 1 คนชุลมุนในความมืดไม่รู้ใครเป็นใคร จำได้แต่ว่า เจ้าเพื่อนพุ่งรวบเอวเธอไว้ทันก่อนวิ่งลงน้ำแควน้อยที่ไหลเอื่อยด้านบนพื้นผิว แต่ด้านล่างนั้น มีกระแสเกลียวเชี่ยวกรากเอาเรื่อง ถ้าเป็นช่วงกลางน้ำความรุนแรงกับความลึกอันตรายยิ่ง

เรากรูช่วยจับ เพื่อนสาวๆร้องตะโกนเรียกชื่อ แต่คุณพระเป็นพยาน พวกเรา 5 คนโดนเธอซึ่งเป็นสาวร่างแน่งน้อยอ้อนแอ้นอรชรเหวี่ยงกระเด็น

"ออกแรง ออกแรงจับหน่อย"...ผมตะโกนเพราะรู้ว่า ขืนจับ แบบหน่อมแน้มกลัวเธอเจ็บเอาไม่อยู่แน่ คราวนี้เพื่อนกระโจนคร่อมกดทับไว้ พวกเราช่วยกันจับแขนจับขาทุกข้าง หิ้วร่องแร่งมาน้่งข้างกองไฟทุลักทุเล เธอเอาแต่ร้อง ฮือ ฮือ ปล่อยกู ปล่อยกู กูจะไปเล่นน้ำ!

เจ้าเพื่อนอีกคนปฏิภาณว่องไว มันร้องบอก...

"จับไว้ดีๆ มันต้องเจอนี่"

ว่าแล้วก็ถอดเชือกร่มที่มีอาจารย์ทิม กงจักรพิฆาตเหรียญเดียวที่ผมให้และห้อยติดคอประจำ สวมหมับเข้าช่วงคอขาวผ่องของเธอ พลางร้อง

"หลวงปู่ช่วยด้วย ช่วยพวกลูกที"

สาวน้อยร้องกรีดโหยหวนอีกครั้ง เสียง ฮือ ฮือขาดหาย หุบปากนิ่งเงียบ พวกเรารีบจับตัวเธอเอาน้ำเย็นประพรมหน้า สักพักก็ลุกขึ้นทำหน้าตาเลิ่กลั่ก

"มารุมล้อมชั้นทำไม ที่นี่ที่ไหน"

เธอยังเบลอๆพูดตะกุกตะกักฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เอามือจับเชือกร่ม...

"ใครเอาพระมาห้อยให้นี่?"

เพื่อนผมค่อยๆปลอบประโลม เล่าว่าพอดีเธอเป็นลมหมดสติ ก็เลยอาศัยคุณพระช่วย เธอเอามือกุมศีรษะ รำพันว่า...ปวดหัว กลับบ้านกันเถอะ

แน่นอนครับ วงดื่มเหล้าเอาบรรยากาศเคล้าภูมิประเทศแปลกใหม่ต้องแตกกระจายโดยปริยาย เรารีบทำลายกองไฟ ขึ้นรถบึ่งกลับกรุงเทพฯ จัดแจงส่งเป็นคู่บ้านใคร-บ้านมัน

เมื่อหวนกลับมาคำนึงเรื่องนี้หนหลัง ผมเห็นความจริง ร้าย+ดีง่ายๆ 2 ประการ

--ถ้าเธอลงน้ำหายไปจับไม่ทัน พวกเราอาจกลายเป็นคนพาเธอไปตายหรือสมรู้ร่วมคิดฆ่าคนโดยไม่เจตนา น่าหวาดเสียวที่สุด!

--บารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือโลกนั้น เป็นที่พึ่งได้จริงแท้ เหรียญกงจักร พระอาจารย์ทิม กับการผ่านพิธีรับญาณวิเศษ หลวงพ่อทวด วัดช้างให้ โดยการปลุกเสกของ ท่านอาจารย์นอง กับ เหล่าคณาจารย์ จัดการเรื่องยากแบบกล้วยๆ เรียกว่า...ทีเดียวอยู่!

สุดท้าย ฝากไว้สำหรับท่านที่ชอบท่องเที่ยวสถานที่แปลกๆ ป่าเขา ลำเนาไพร แม่น้ำ น้ำตก หรือ ฯลฯ ทุกหนแห่งล้วนมีเจ้าของ มีผู้ครอบครองเก่าก่อน ดังนั้น..."ขี้-เยี่ยว" อย่าลืมขออนุญาตเจ้าที่เจ้าทาง-จบครับ!

 

โอ้วโหว มันสุดยอด สมการ ลอยคอ เอ๊ย รอคอย

ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้... หนูคงได้อุ่นใจนิดนึง
ฉันใส่ไป 2 เส้น เอาไปใส่ผีเส้นนึง... เอาไว้กันผีเข้าตัวเองอีกเส้นนึง

ฮ่า.......

 

เก็บทักยามเย็นน้องปรายฯ
ไม่ปล่อยข้ามราตรีไปอีกวัน

 

ดีใจที่แม่น้องนางชอบ แต่คนอยู่ในที่เกิดเหตุไม่ชอบ ได้แต่ร้อง ไปที่ชอบ...ไปที่ชอบเถิดนะ-ฮ่า

ผ่านไป 2 ประสบการณ์สุดติ่ง "โชคลาภ" กับ "ไล่ผีทีเด็ด" เหลืออีกกลเม็ดเด็ดสุด ซึ่งเป็นภาค "ช่วยชีวิต" ก็ต้องรอสักพัก มีอารมณ์ตอนไหนก็จะเขียนตอนนั้น ช่วงนี้เจ็บนิ้วกับเจ็บตาที่ไม่ใช่ผัวยายบ่อย ต้องพักนานถนอมมันหน่อย

ส่วนการพกสร้อย 2 เส้น ไล่ผีเส้น ป้องกันตัวเองเผื่อผี เล่นบันจี้ จั้มป์ กระโดดใส่ตัวนั้น ขอบอกว่า...เรื่องแบบนั้นมีแต่ในนิยาย ที่นักเขียนเรื่องผีแต่งหลอกคนอ่านเอาสตางค์...ในเรื่องจริง ผีไม่มีฤทธิ์ปานนั้นเข้าใคร ถูกไล่ออกไบ่แล้วก็แล้วกันไป ถ้าดื้อก็ใช้วิชาสูงขึ้นปราบ แต่การกระโดดใส่ต่อคนอื่นแบบตัวอะมีบ้าหรือไวรัสขยายพันธุ์ ทำไม่ได้

วิญญาณเป็นพลังงานที่ต้องสั่งสมพละกำลังเหมือนคน ใช้ไปที ก็หงอยไปนาน อย่านึกว่าผีจะมีฤทธิ์เดชเกรียงไกรใหญ่โต ถ้าเป็นเช่นนั้น โลกนี้ถูกผียึดครองไปหมดแล้ว ไม่ต้องมานั่งรำคาญใจกับมนุษย์ขี้เหม็น เคี่ยวเข็นขอหวยผี ทวงบุญคุณผีอยู่ทุกวัน-ฮ่า

แบบเดียวกับ พระเครื่อง พระเกจิอาจารย์ เก่งทุกเรื่องก็มีแต่ในนิทาน ถ้าเก่งเลอเลิศประเสริฐศรียิ่งกว่าเทวดา พระเครื่อง-เครื่องรางของขลัง ป้องกันได้ทุกอย่าง ป่านนี้ไทยแลนด์เป็น "เจ้าโลก" แน่นอน ไม่จำเป็นสิ้นเปลืองเงินซื้ออาวุธหรือสร้างกำลังกองทัพ

ศาสนาพุทธในอินเดียก็คงเป็นศาสนาอันดับ1 มาถึงวันนี้ิพระสงฆ์คงไม่ถูกกะอีแค่ดาบโค้งอิสลามตัดคอตายนับหมื่น ถ้าหนังเหนียวอย่างไอ้พวกขายพระมันแต่งนิยายคุยน้ำลายฟองฟอด มีเกลื่อนเว็ป เกลื่อนยูทูป

ศาสนาพุทธหรือเก่งคาถาอาคมอย่างขอม ก็คงไม่สิ้นชาติ วิชาเก่งกาจแบบ"ของเขมร" ก็คงไม่ถูกเขมรแดงยิงทิ้งลอยเกลื่อนแม่น้ำ หมอผีขมังเวทย์หนีตายมาฝั่งไทยทุลักทุเลในยุคเขมรสามฝ่ายรบกันตายไปกว่า "4 ล้านคน"ทั้งประเทศ เป็นจอมขมังเวทย์ พระเก่งๆนับไม่ถ้วน

ตอนนี้ก็ดู "พม่า" แล้วกัน นั่นก็พุทธแบบเรา แต่ไม่มีข่าวพระพม่าออกมาแสดงอิทธิฤทธิ์ "สยบปืน" ฝ่ายรัฐบาลที่ไล่ฆ่าประชาชนเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก็เพราะมันทำไม่ได้ไงละ ขนาดพระพม่านั้นทั้งเคร่งทั้งเก่งมีมากกว่าบ้านเราเสียอีก

ดังนั้นการนับถือวัตถุมงคล จึงดูที่การปฏิบัติของครูบาอาจารย์ควบคู่กันไป อาจารย์ที่คลั่งแต่ทำของขลังไม่เคยปฏิบัติธรรมจะศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร ทุกอย่างต้องควบคู่กันไปแบบ "ทางสายกลาง" ขลังก็ทำ ธรรมก็ปฏิบัติ...ถ้าเจอะอาจารย์อย่างนี้ใช้ได้ คุ้มกัน เป็นกำลังใจชีวิตเราได้ แต่ไม่ได้คุ้มครองทุกเรื่อง

ไอ้พวกขี้โม้ มันโม้เปลืองน้ำลายเหม็นขี้ฟัน ใครจะเก่งทุกอย่าง พระพุทธองค์ยังไม่เก่งขนาดนั้น

เขียนเรื่องสร้อย2 เส้นกับไล่ผีแท้ๆ ไหงยาวมาถึงขนาดนี้ จบดีกว่านะแม่น้องนาง อย่าคิดอุตริไปไล่ผีจริงๆ ผมเจอมาแล้วเพื่อนผมต้องไปรดน้ำมนต์หลายเดือน แต่ถ้าฉุกเฉินป้องกันตัว หรือเอาตัวรอดอย่างในเรื่องละก้อ ทำได้!

 

ปัญหารถติด โควิดแก้ได้

 

วันที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๗ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

เรียน พี่ wanwi
ได้รับหลวงพ่อเรียบร้อยแล้วครับ
ขอบคุณครับ

 

เรีบน คุณWANWI ได้รับพระแล้วครับ ขอบพระคุณครับ

 

วันที่ ๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๗ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีครับคุณอา วันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
วันนี้วันดีโชคดีกันทุกคนนะครับ
ประสบการณ์เหรียญกงจักร ตอนที่ 2 ของคุณอาสุดยอดการร้อยเรียงตัวอักษรเช่นเคยนะครับ
รอตอนที่ 3 ตอนทีเด็ดนะครับผม

 

บุญใส่บาตร พลาดร่วมอนุโมทนาตามวัน เพราะเจ็บตากับเจ้าภูมิแพ้แห่กันมาเยี่ยมยามอากาศสับปรับเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจำต้องพักยาว

กลับมาเข้ากระทู้ อนุโมทนาย้อนหลัง พลังบุญยังอยู่

 

สำหรับเช้านี้ ไม่พลาดได้ร่วมอนุโมทนากับคุณป้าและหลวงตา ยามเข้าช่วงเพลพอดี ขอให้คุณป้า ค้าดิบขายดีตลอดวันด้วย

 

ย้อนชมภาพเมืองวุ่นวาย
ที่แทบกลายเป็นเมืองร้าง...

นครา......ฤาลาร้าง
รถราว่าง.....อ้างว้างแสน
แดนประหาร...ผีผ่านแทน
มิเหมือนแม้น....เมืองแมนมนต์
..ครั้งเก่ากาล...บุราณบ่ง
..โรคห่าลง......ศพหลงล้น
..คนเหยื่อแร้ง...ทุกแห่งหน
..โลกหมุนวน....มืดมนอนธการ!

หมายเหตุ...อ่าน (มืด-มน-อน-ทะ-กาน)