สุญญาตา หมายถึงอะไร

เดี๋ยวก็โดนใบแดงหรอก ทำเป็นเล่น

 

คอนเฟริ์ม

แม้มี อากาสานัญจา ก็ยังมีการหมายมั่น จิตเข้าไปสังเกตอยู่
เนวสัญญา ก็คือ จิตก็ยังมีการหมายมั่น ในความไม่มีอะไรอยู่

ปล่อยหมดไปนั่นแหละ จิตไม่ติดเลย

ทีนี้คำถามคือ แล้วมันจะเห็นได้อย่างไร
มันก็ต้องรุ้จัก การกำหนด รูป นาม ให้ดับไป
คือ ปล่อย ไม่ได้สังเกตุในสภาวะอะไร

ละเีอียดที่สุดแล้วนั่นแหละ

 

ก็จิตที่ มีปัญญา และ ถอนอวิชชา ในความไม่รู้ไม่เห็นนั้นได้ครับ

 

จะหลุดพ้นแบบไหน

----------------------วิมุตติ (การหลุดพ้น)------------นิโรธ
1.วิกขัมภนวิมุตติ -------หลุดพ้นโดยกำลังณาน -------------ข่มด้วยกำลังณาน (เจโต)
2.ตทังควิมุตติ ----------หลุดพ้นโดยองค์ธรรมคู่ปรับ --------ทำลายทิฏฐิ
3.สมุจเฉทวิมุตติ -------หลุดพ้นโดยมรรคญาณ -------------ตัดขาดด้วยมรรค
4.ปฏิปปัสสัทธิวิมุตติ ---หลุดพ้นโดยผลญาณ ---------------ระงับด้วยผล
5.นิสสรณวิมุตติ --------หลุดพ้นโดยสมบูรณ์ ----------------โล่นแล่นออกไป (นิพพาน)

 

วันนี้ขี้เกียจมาก ขอดูอย่างเดียวพอ ขอผ่านครับ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">โลกุตตรจิตล่ะ ใครอธิบายได้บ้างครับ </TD></TR></TBODY></TABLE>

ก็คือ จิต ที่ปราศจากเจ้าของ ปราศจากผู้ชักจูง ปราศจากเรา ผู้ควบคุม
เพราะ ถ้า จิต อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา ก็คือ อยู่ใต้โลก เพราะตัว
เรานั้นแหละคือ โลก ถ้า เราสั่ง จิต ให้ตัดอารมณ์ได้ ก็แปลว่า จิต มัน
ไม่พ้นโลก

 

-

ผมแนะนำให้ ทุกท่าน ศึกษาตรงนี้ให้ดีว่า เข้าใจทุกตัวหรือยัง ผ่านมาทุกตัวหรือยัง
สามารถอธิบายได้ว่า แต่ละตัวนั้น ปรากฎกับจิตตนอย่างไร
ถ้าทำได้แบบนี้ ถือว่า เป็นโลกุตระจิต แน่นอน

 

ถ้า สุญญาตานี้ หมายถึงมรรคผลนิพาน ก็ลองดูว่าหลวงปู่ดุลย์ท่านเปรียบไว้ดังนี้
ตัวอย่างเปรียบเทียบ​

มรรคผลนิพพาน เป็นสิ่งปัจจัตตัง คือ รู้เห็นได้จำเพาะตนโดยแท้ ผู้ใดปฏิบัติเข้าถึง ผู้นั้นเห็นเอง แจ่มแจ้งเอง หมดสงสัยในพระศาสนาได้โดยสิ้นเชิง มิฉนั้นแล้วจะต้องเดาเอาอยู่รํ่าไป แม้จะมีผู้อธิบายให้ลึกซึ้งอย่างไร ก็รู้ได้แบบเดา สิ่งใดยังเดาอยู่สิ่งนั้นก็ยังไม่แน่นอน ฯ

ยกตัวอย่างเช่น เต่ากับปลา

เต่าอยู่ได้สองโลกคือ

โลกบนบกกับโลกในนํ้า

ส่วนปลาอยู่ได้โลกเดียวคือในนํ้า

ขืนมาบนบกก็ตายหมด ฯ

วันหนึ่ง เต่าลงไปในนํ้าแล้ว

ก็พรรณนาความสุขสบายบนบกให้ปลาฟังว่า

มันมีแต่ความสุขสบาย แสงสีสวยงาม

ไม่ต้องลำบากเหมือนอยู่ในนํ้า ฯ

ปลาพากันฟังด้วยความสนใจ

และอยากเห็นบก จึงถามเต่าว่า

บนบกลึกมากไหม เต่าว่า มันจะลึกอะไร ก็มันบก ฯ

เอ บนบกนั้นมีคลื่นมากไหม มันจะคลื่นอะไรก็มันบก ฯ

เอ บนบกมีเปือกตมมากไหม มันจะมีอะไรก็มันบก ฯ

ให้สังเกตดูคำที่ปลาถาม

เอาแต่ความรู้ที่มีอยู่ในนํ้าถามเต่า

เต่าก็ได้แต่ปฏิเสธ

"จิตปุถุชนที่เดามรรคผลนิพพาน ก็ไม่ต่างอะไรกับปลา."

http://www.nkgen.com/pudule3.htm​

<!-- / message -->

 

ก็เพราะว่า ผมเข้าใจว่างั่้นนะสิ
แต่ความเป็นจริงหละ มันจะตรงกับที่เข้าใจว่างั้นหรือเปล่า

ผมยืนยันว่า พระอริยะเจ้า ทุกท่าน ต้อง รู้จักทุกประการ ตามข้างต้น

 

1 2 เป็นโลกียะ
3 4 5 เป็นโลกุตระ

ต้องผ่านหมด เรียงตามลำดับ
เช่น เพราะมีมรรค จึงมีผล
เพราะมีมรรคและผล จึงมีวิมุตติ
แต่ก่อนหน้านั้น ควรฝึกจิตด้วย 1 2

 

ไม่เหมือนดูจิตผ่านทางอายตนะ นะ

 

ข่มด้วยกำลังฌาณ และ ตัดขาดด้วยมรรค
ท่านมองเหมือนกันหรือ

 

อยู่กับคำตอบได้ตลอดหรือไม่
ทำอย่างไรจึงเข้าถึงซึ่งคำตอบนั้น

 

2.ตทังควิมุตติ ----------หลุดพ้นโดยองค์ธรรมคู่ปรับ --------ทำลายทิฏฐิ
3.สมุจเฉทวิมุตติ -------หลุดพ้นโดยมรรคญาณ -------------ตัดขาดด้วยมรรค
4.ปฏิปปัสสัทธิวิมุตติ ---หลุดพ้นโดยผลญาณ ---------------ระงับด้วยผล
5.นิสสรณวิมุตติ --------หลุดพ้นโดยสมบูรณ์ ----------------โล่นแล่นออกไป (นิพพาน)

จะอธิบายแต่ละตัวให้ฟัง
1 ทำลายโดยทิฎฐิ นี้ คือ ดับ สภาวะด้วย ปัญญาเบื้องต้น คือ เห็นความไม่เที่ยง เห็นความไม่ใช่ตน เห็นสภาวะตรงข้ามแล้ววางเฉยได้
2 ทำลายโดย มรรค คือ ถอน ด้วย ปัญญาว่า นี้เกิดมาแต่เหตุนี้ สิ่งนั้นเกิดมาแต่เหตุนั้น ดับที่เหตุ ค่อยๆ เห็นเหตุ ที่เป็นต้นสายมากขึ้น ดับที่ต้นสาย ได้สูงขึ้นไป
3 ดับด้วย ผล คือ ให้ องค์ธรรม ที่ได้จากมรรค นั้น สัมประยุต ด้วยองค์สมาธิ ที่เป็นโลกุตระ ถอนสังโยชน์ได้สิ้นตามภูมิธรรม เป็นตัวดับ
4 ดับด้วย พระนิพพานแล่นไป คือ ออกจากสภาวะ ทั้งปวง ระลึกไปถึง อายตนะที่บริสุทธิ์อยู่ แล้วเอาใจไปสู่ตรงนั้น เรียกว่า ไปสู่วิหารธรรม หรือ สุญญตา ตามที่พระพุทธองค์ กล่าวในพระสูตร

 

ว่างจากจิตที่ยึดถือตัวตนทั้งหมด ตั้งแต่หยาบจนถึงละเอียดที่สุด
แต่ในความว่างที่เหมือนไม่มีนั้น กลับรับรู้ตัวตนได้ทั้งหมดอย่างชัดเจน

 

ครับ ศิล สมาธิ ปัญญา ก่อเกิด วิมุตติมรรค
วิมุตติมรรค ก่อเกิด วิสุทธิมรรค 3 คือ
ศีลวิสุตติ จิตวิสุทธิ ทิฏฐิวิสุทธิ

 

ภาวะที่ผู้ใด ฝึกภาวนา เมื่อเจอกิเลส ก็ตัด เมื่อเจออะไรก็โยนทิ้ง

เมื่อเจออะไร ก็สละ ไม่เอาสักอย่าง จะได้ภาวะว่างเหมือนกัน แต่
ภาวะว่างนั้นไม่ใช่ของแท้

พวกนี้ หลวงปู่ดูลย์กล่าวว่า ก็คือ พวก ผีใหญ่ ผีใหญ่ คือ อะไร ก็คือ
พวกอนาคามีที่มาถึงจุดว่างแบบนั้นแล้ว เกิดพอใจ ยินดีและพัก เหมือน
เดินหาเหมืองทอง แต่มาเจอเยาวราช ก็หยุดพัก พอใจว่าได้พบทองเป็น
อันมากแล้ว ก็เลยหยุด พวกนี้ตายไปก็ไปเป็นพรหมชั้นสุทธาวาส ไม่ได้
ไปนิพพาน

 

แต่ถ้าพวกไหน ไม่รู้ว่า วิปัสสนาญาณ เป็นอย่างไร ไม่เคยรู้รส
ไม่เคยสัมพัส แต่ทะลึ่ง เจออะไรก็ทิ้งหมด เจอกิเลสก็ทิ้ง เจอ
ความคิดผุดขึ้นก็ทิ้ง ก็เข้าสู่ภาวะว่างเหมือนกัน

ตายไปก็ถ้าไม่ไปเป็นเปรต ที่บอกบุญไม่รับ ก็เป็นสัมภเวสีล่องลอย
เรื่อยไป ไม่สิ้นสุด เป็นพวก บุณก็ไม่ถือ บาปก็ไม่ถือ ไม่รู้เรื่องอะไร
เลย กูหลงทิ้งหมดอย่างเดียว โดยมี กู ของกู เป็นผู้ทิ้ง

พวกนี้ สังเกตดีๆ กู จะชัดมาก

บาป บุญ ไม่เอา แต่ กามสุข จะยินดี อาหารคาวหวานจะยินดี
นี่ก็ชัดว่า ไปเป็นเปรต เพราะ ไม่เอา บุญ หรือ บาป แต่กูขอ
แสวงหาของกิน กูขอแสวงหาทรัพย์ วิธีไหนก็ช่าง กูแทงหมด

 

นิพพานเป็นของแปลก…ยิ่งต้องการยิ่งหนีไกล
เมื่อไม่ต้องการอะไร…ก็วิ่งมาหาเอง

สวรรค์อยู่ในอก…นรกอยู่ในใจ
นิพพานอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล…อยู่ที่จิตใจเรานี่เอง

http://www.sos-sds.org/spread_dhamma...d353386ba6bc79
<!-- / message -->

 

รู้จากการเรียนรู้ กับ รู้จากการปฏิบัติ​

ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ ที่กระผมจำจากตำราและฟังครูสอนนั้น จะตรงกับเนื้อหาตามที่หลวงปู่เข้าใจหรือ ฯ

หลวงปู่อธิบายว่า

"ศีล คือ ปรกติจิตที่อยู่อย่างปราศจากโทษ

เป็นจิตที่มีเกราะกำบังป้องกันการกระทำชั่วทุกอย่าง,

สมาธิ ผลสืบเนื่องมาจากการรักษาศีล

คือ จิตที่มีความมั่นคง มีความสงบเป็นพลัง

ที่จะส่งต่อไปอีก, ปัญญา ผู้รู้ คือ จิตที่ว่างเบาสบาย

รู้แจ้งแทงตลอดตามความเป็นจริงอย่างไร ฯ.

วิมุตติ คือ จิตที่เข้าถึงความว่าง

จากความว่าง คือ ละความสบาย

เหลือแต่ความไม่มี ไม่เป็น

ไม่มีความคิดเหลืออยู่เลย."

http://www.nkgen.com/pudule2.htm​

<!-- / message -->