สมาชิกพลังจิต ชลบุรี รวมพลัง

ได้สนทนากับ คุณจินตวดี ซึ่งอยู่ทางบางเสร่ สัตหีบ เรื่องการหย่อนเหรียญนำมนต์ตามแหล่งน้ำเพื่อบรรเทาภัยพิบัติ นั้น จะต้องไปหย่อนเฉพาะที่เป็นแหล่งน้ำ หรือ หย่อนที่ทะเลได้มั้ยคะ ..

หากทราบรายละเอียดแล้ว เธออาสาที่จะช่วยหย่อนเหรียญทำมนต์ทางด้านนี้ ค่ะ ..

เนื่องจากระหว่างนี้ เธอไม่สดวกเข้าอินเตอร์เน็ท น่ะค่ะ เลยฝากถามมานะค่ะ ..

พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ .. ;aa24

 

ขอบคุณน้องดั๊กมากค่ะ หยอดเฉพาะแม่น้ำ หรือ แหล่งน้ำทั้งหมด เช่น ห้วย หนอง บึง ทะเล ฯลฯ รบกวนคุณคณาอัน แจ้งด้วยค่ะ

 

เป็นแหล่งน้ำครับได้หมด


สำหรับทะเลเราหย่อนหน้าอ่าวสำคัญๆก็พอครับ

เน้นอธิฐานให้น้ำในแหล่งน้ำเป็นน้ำมนต์ รักษาผู้คนจากโรคภัยไข้เจ็บและภัยพิบัติทั้งปวงครับ

 

ปัญหาเร่งด่วนตอนนี้ ต้องรีบแก้ไข ไม่ใช่ภัยธรรมชาติแล้ว ถ้าประเทศชาติพังก่อน ภัยธรรมชาติมาที่หลังก็ไม่เกิดประโยชน์ที่จะป้องกัน

 

ชาวชลบุรีหลายๆคนที่ออกไปก่อกรรม ให้ประเทศชาติ ใครมีญาติพี่น้องช่วยเตือนสติกันหน่อยครับ

 

ใครคิดร้ายต่อชาติบ้านเมือง ทำความแตกแยกให้เกิดขึ้นกับพี่น้องคนไทยด้วยกัน ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศล และแผ่เมตตาให้ ช่วยๆๆๆๆๆกันนะ

 

สวัสดีค่ะ ชาวพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ ชลบุรี - ภาคตะวันออก

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เนื่องจาก ติดภารกิจอื่น คิดถึงเพื่อน ๆ นะคะ ..
ในระหว่างนี้ ได้สนทนากับคุณจินตวดี หลายเรื่อง ค่ะ มีเรื่องที่น่าสนใจโดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บริเวณอู่ตะเภา ซึ่งเป็นเหตุในท้องที่ของคุณจินตวดี ค่ะ
และนี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ เลยนำมาให้อ่านกัน ค่ะ

รายละเอียดอื่น ๆ คงต้องรอให้คุณจินต์ มาเล่าให้อ่านกันต่อไป ..

ขอเป็นกำลังใจ ให้คุณ จินต์ ค่ะ ..:VO


<TABLE class=tborder id=post1700159 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 30-11-2008, 12:38 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#6561 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>JINTAWADEE<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1700159", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Sep 2007
ข้อความ: 517
พลังการให้คะแนน: 197




</TD><TD class=alt1 id=td_post_1700159 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message --><!-- ads code -->สองขั้วที่แตกต่างในอู่ตะเภา

ในสถานการณ์อย่างนี้มีเกร็ดเล็ก ๆน้อย ๆที่น่าชื่นใจมาเล่าให้ฟังกัน ท่ามกลางนักท่องเที่ยวมากมายที่อู่ตะเภาที่ต่างก็นั่งรอเครื่องกลับประเทศ หลายท่านเงินเริ่มร่อยหรอ จึงยึดพื่นที่บริเวณอู่ตะเภากินอยู่หลับนอน ร้านอาหารบริเวณนั้นถือโอกาสขายของกันอย่างราคาแพง โดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของคนที่มีเงินจำกัด ในขณะที่เหลียวมองไปอีกฟากหนึ่ง กลับเห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังแจกน้ำ และ อาหารฟรีให้กับนักท่องเทียวพร้อมนำการแสดงไปแสดงให้แขกชมฟรีเป็นการลดความเครียดในสภาวการ์ณแบบนี้ จินตวดีกำลังชื่นชม และซาบซึ้งกับคนกลุ่มนี้พอดี กลับเสียอารมณ์เพราะได้ยินคนข้างหลังกำลังคุยโทรศัพท์ ใจความว่า "เฮ้ย ตอนนี้นักท่องเที่ยวติดค้างที่อู่ตะเภาเต็มเลย โดยเฉพาะอาหารกับน้ำกำลังขาด รีบไปหาซื้อน้ำกับทำอาหารมาเยอะ ๆ เลย" ไอ้เราก็นึกว่าจะนำมาแจกนักท่องเที่ยวฟรี ที่ไหนได้เพราะคำพูดต่อมาว่า "ถ้าเอามาขายตอนนี้ต้องได้เงินดีแน่ ๆ เพราะแพงเท่าไร มันก็ต้องซื้อ ตอนนี้ยังไงก็ต้องโกยกันไว้ก่อน" ฟังแล้วเสียอารมณ์ไหมล่ะ

จินตวดีเลยหันกลับไปมองกลุ่มที่เขาแจกน้ำอาหารฟรีกันอีกครั้ง (เชื่อไหม ว่าแย่งกันเอาจนหมดในพริบตา) พร้อมคิดว่าอยากจะช่วยหาของที่ทานได้โดยเฉพาะน้ำและอาหารไปช่วยพวกเขาเหมือนกันให้โลกรู้ว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สยามเมืองยิ้มอย่างไทยเรา ไม่ขาดไร้น้ำใจอย่างแน่นอน"




<!-- / message -->

</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1700159")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

 

ปีนี้เป็นปีแรกที่ไม่ได้รับพรจากพ่อ ในวันพ่อ ขอจิตที่บริสุทธ์ทุกดวง ถวายบูชาพระคุณพ่อ ให้ทีพระชนม์ ยิ่งยืนนาน หายจากอาการพระประชวล ที่เกิดขึ้นและเป็นอยู่

 

<TABLE class=tborder id=post1715387 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_1715387 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">สองขั้วที่แตกต่าง (2) ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด ๆ ก็ตามล้วนแต่มี 2 ขั้วที่ตรงกันข้ามใน 1 อยู่เสมอ ต่างกันแต่ว่า ขั้วไหนจะเยอะกว่ากันเท่านั้น

หลังจากการโพสต์ข้อความล่าสุด ฉันก็ได้ไปหัวหกก้นขวิดอยู่ในอู่ตะเภา แล้วยังกับบางอย่างล่วงรู้ถึงความตั้งใจของฉันจึงมีรายการ "จัดให" ให้ฉันต้องไปปฏิบัติการอยู่ที่อู่ตะเภาจนกว่าเหตุการณ์จะปกติ

ฉันต้องทำงานหนักกว่าปกติอีกหลายเท่า เพราะฉันต้องพยายามจำไฟล์ท และ รายละเอียดการบิน การเช็คอิน ของแต่ละแอร์ไลน์ให้มากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ งานที่ฉันได้รับมอบหมายจากบริษัทคือ การเสนอให้ลูกค้าที่ตกไฟล์ทเข้าไปพักในโรงแรม และ ทานอาหารฟรี 3 มื้อ โดยปราศจาก การจ่ายเงิน ซึ่งโครงการนี้เป็นการช่วยเหลือนักท่องเที่ยวภายใต้งบของรัฐบาล ซึ่งแต่ละโรงแรมสามารถนำเอกสารสำเนาตั๋วเครื่องบิน และ พาสปอร์ตไปขึ้นเงินได้ในภายหลัง ฉะนั้นจึงมีคนจากโรงแรมมากมายเลยทีเดียวถือป้ายเชิญชวนอยู่ บางโรงแรมก็นำแซนวิชและน้ำมาแจกด้วย แต่น่าเสียดายที่อู่ตะเภาตอนนั้นไม่มีพนักงานจากการท่าไปประจำเลย ทำให้ข้อมูลเรื่องการบินของไฟล์ทต่าง ๆ ไม่มี จะมีก็ต้องเข้าไปเช็คด้านใน ซึ่งก็แน่นมากเพราะมีอยู่จุดเดียวทำให้บริการไม่ทัน (เยอะชนิดจะเหยียบกันตาย จริง ๆ )

นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจในสิ่งที่โรงแรมต่าง ๆนำเสนอ แต่ส่วนใหญ่มุ่งแต่จะกลับบ้านอย่างเดียว ฉันเข้าใจเป็นอย่างดีเพราะใครก็อยากกลับบ้านทั้งนั้น ซึ่งส่วนใหญ่ตกไฟลท์มาตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย.ทีเดียว ฉันดูเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวเพราะห้อยสปี๊กเกอร์โฟนไว้ที่เอว พร้อมประกาศตลอดเวลาว่าใครมีปัญหา หรือต้องการสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับ ไฟล์ทของท่าน ขอเชิญมาทางนี้ (งานนี้ฉันยอมบ้า) ปรากฏว่ามีนักท่องเที่ยวเข้ามาสอบถามอย่างไม่ขาดสาย ฉันดีใจที่ได้ทำหน้าที่แนะนำชาวท่องเที่ยวเหล่านั้นในข้อมูลที่ถูกต้องและไม่มีหมกเม็ด (ชาวต่างชาติบางคนโดนหลอกให้เดินทางไปโน่นไปนี่แล้วก็ชาร์ตค่ารถแพง ๆ) แรก ๆ ที่ไปปฏิบัติงานที่นั่น หลายต่อหลายครั้งที่ฉันต้องทิ้งเคาน์เตอร์ไปเพียงเพื่อพาแขกเข้าไปเช็คข้อมูลการบินกับพนักงานข้างใน และพยายามช่วยแขกไม่ให้ตกไฟล์ท มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งฉันประทับใจมาก มีแขกผู้หญิงนั่งร้องไห้อยู่บนกระเป๋าเดินทาง หลาย ๆโรงแรมได้เข้าไปสอบถามเพื่อเสนอโรงแรมของตน แต่แขกคนนั้นยืนกรานว่าเธอจะรอจนกว่าเขาจะประกาศเช็คอิน (ปัญหาตอนนั้นคือ เครื่องเอ็กซเรย์กระเป๋ามีเครื่องเดียว ก่อนนั้นมีไฟล์ทมารับคนอินเดียประมาณหลายร้อยคน จึงมีแขกรอเอ็กซเรย์กระเป๋า และ เช็คอินเป็นคิวยาวเหยียด ประกอบกับพนักงานไม่เพียงพอ และไม่มีข้อมูล จึงไม่มีการประกาศเรียกผู้โดยสารของสายการบินอื่นเข้าไปเช็คอินได้ทั้งที่ถึงเวลาแล้ว)

จินตวดีมองหน้าผู้หญิงคนนั้นพร้อมขอดูตั๋ว เมื่อมองเข้าไปจะเห็นได้ว่าเหลืออีกแค่40นาทีเครื่องหล่อนก็จะขึ้นแล้ว เหตุใดจึงไม่มีประกาศเรียกเช็คอิน มาดามคนนั้นเริ่มร้องไห้ ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปด้านหลัง (แอบ ๆ เพราะด้านหน้าปิดไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้าเพราะมันแน่นมาก ๆ) เข้าไปเช็คกับเจ้าหน้าที่ ซึ่งเจ้าหน้าที่บอกว่า เครื่องจะบินอยู่แล้วค่ะ ได้เวลาเช็คอินตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีประกาศ ฉันรีบวิ่งมาบอกมาดามพร้อมทั้งลากเธอให้ไปทางด้านหลังกับฉันและส่งหล่อนข้ามรั้วกั้นเข้าไปข้างใน (ที่อื่นทำไม่ได้นะ แต่ที่นี่สามารถค่ะ) พร้อมกับบอกว่าอย่าห่วงกระเป๋าเพราะฉันจะลากมันมาให้เองทีหลัง มาดามหายเข้าไปข้างในพร้อมกับฉันเดินออกมาลากกระเป่าที่ขอประทานโทษ ใหญ่มากและหนักมากเช่นกันพร้อมกับเพื่อนอีกคน (ถือคนเดียวไม่ไหว) เราเข้าไปรอเธอสักพัก ก็ได้ข่าวดีเธอได้บอร์ดดิ้ง พาสแล้ว เธอได้กลับบ้าน แม้ว่าจะกลับที่เคาน์เตอร์ฉันจะโดนดุบ้าง แต่ฉันก็มีความสุข

หลายครั้งที่แขกมาแล้วพลาดไฟล์ทไม่สามารถบินได้ จึงต้องมาแสตนบายทุกวัน โรงแรมต่าง ๆ ก็มักได้แขกพวกนี้แหละกลับไป มีแขกมาติดต่อฉันมากมายเพื่อขอเข้าพัก ฉันก็แจกจ่ายให้แต่ละโรงแรมที่มารอ ฉันคิดว่าในสถานการณ์อย่างนี้ ทุกโรงแรมมีปัญหาทั้งนั้นซึ่งกระทบกระเทือนกับพนักงานทุกคน ฉันว่าในสถานการณ์อย่างนี้ถ้าจะรอดก็ต้องรอดกันทุกคนถึงจะถูกต้อง (แต่บางคนก็ไม่คิดเช่นฉัน)

เป้าหมายการทำงาน ฉันมีเป้าหมายการทำงานที่แตกต่างจากคนอื่น เพราะฉันตั้งใจเต็มที่ที่จะให้ข้อมูลที่ถูกต้องกับลูกค้า เพื่อที่เขาจะได้ไม่หลงทางหรือคลำสะเปะสะปะอีกต่อไป ทุกเช้าที่ฉันมาฉันจะต้องมาอัพเดทข้อมูลเรื่องไฟล์ทบิน และสายการบินว่าแต่ละสายการบินนั้นเช็คอินที่อู่ตะเภาได้ไหม ถ้าไม่ได้ต้องไปที่ไหน หรือต้องทำอย่างไรก่อน ช่วงหลังโชคดีหน่อยเพราะเขาไปตั้งศูนย์ที่ไบเทคบางนา (ทุกสายการบินไปตั้งเคาน์เตอร์ที่นั่นทั้งหมด) แต่ทีจียังเช็คอินที่อู่ตะเภาได้ (และนี่แหละคือปัญหาคือแขกมีเยอะเกินเครื่องจะรับทั้งหมดได้ ต้องแสตนบายกันอย่างเดียว และแขกส่วนใหญ่ยังคงไม่รู้และหลั่งไหลมาแต่ที่อู่ตะเภาเท่านั้น) เวลามีแขกมาถามรายละเอียดฉันจะดูเวลาก่อนถ้าเขาเดินทางไปไบเทคบางนาทันฉันจะอธิบายให้แขกทราบและเรียกแท๊กซี่พร้อมต่อราคาให้เสร็จ แต่ถ้าดูแล้วว่าเย็นแล้วเดินทางค่ำมืดอันตราย (โดยเฉพาะรถแท็กซี่ช่วงนี้ทำเวลากันมากเพื่อกลับมารับกรุ๊ปใหม่) ฉันจะแนะนำให้เขาเข้าพักที่โรงแรม สรุปที่ฉันทำก็ได้ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านไปพร้อม ๆ กัน

ช่วงเวลาที่ฉันอยู่ที่อู่ตะเภา ฉันกลับบ้าน หลังตี 1ตลอดเพราะฉันไม่สามารถที่จะทิ้งนักที่องเที่ยวบางคนที่ยังคงรอคอนเฟิร์มเวทติ้งลิสต์ (มีหลายไฟล์ทกว่าจะรู้ผลประมาณเที่ยวคืนถึงตีหนึ่ง) หลายคนเดินมาบอกฉันว่า "สัญญานะว่าคุณจะรอฉันจนถึงเที่ยงคืน" ฉันตอบกลับไปเลยว่า "ทั้งคืนยังไหว" อย่างน้อยฉันก็ได้พาเขาไปนอนบนเตียงอุ่นสบายมีอาหารเครื่องดื่มพร้อมรออยู่ ซึ่งคงดีกว่านอนหนาวที่นั่นเป็นไหน ๆ มีหลายคืนที่ฉันก็รอเก้อ เพราะแขกที่ขึ้นแสดนบายไว้ได้กลับทุกคน แต่ข้างในของฉันมันกลับดีใจมากที่พวกเขาได้กลับซักที

หลายครั้งที่หัวหน้าของฉันเห็นการแบ่งปันแจกจ่ายแขกให้กับโรงแรมอื่นของฉัน และเห็นฉันเรียกแท๊กซี่ให้แขกไปไบเทคแทนที่จะพากลับโรงแรม
"ทำไมเธอไม่แนะนำให้พักที่โรงแรมเราก่อน"
"นี่ไม่ใช่เป้าหมายการทำงานของหนู"
"อึ้ง อึ้ง อึ้ง"
"เป้าหมายการทำงานของหนูคือ การทำให้นักท่องเที่ยวได้กลับบ้านได้เร็วที่สุดเท่านั้น ยกเว้นถ้าเขามีความจำเป็นที่ต้องพัก หนูถึงจะหาโรงแรมให้"

พูดเสร็จก็เดินออกมาพร้อมกับคิดว่า เออ นี่ฉันจะโดนไล่ออกไหมเนี่ย
<!-- / message --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1715387")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --> </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ช่วง4 -5 วันที่ฉันอยู่ที่นั่น ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะอดทนได้ขนาดนี้ เท้าฉันถูกรองเท้ากัดจนเป็นแผลถลอกเกือบทุกนิ้ว ทั้งเจ็บทั้งทรมาน แต่ฉันก็ยังเดินไม่หยุด โดยเฉพาะถ้ามีคนมาขอความช่วยเหลือฉันเดินชนิดลืมความเจ็บปวดเลย ในขณะที่โรคประจำตัวของฉันมันก็หยุดเล่นงานฉันเหมือนกัน เพราะฉันสามารถทำงานช่วงนั้นได้อย่างไม่รู้จักเหนื่อย เพลีย หรือหิวซะด้วยซ้ำ เรียกว่า ทำลืมตายเลยแหละ และในเหตุการณ์นี้มีหลายอย่างที่ฉันต้องขอบคุณ

ขอขอบคุณธรรมชาติและสรรพสิ่งทั้งหลายที่ร่วมกันส่งพลังมาให้ฉัน จนฉันสามารถทำงานได้สำเร็จลุล่วง ถึงแม้ฉันไม่อาจจะช่วยได้ทุกคน แต่สิ่งที่ฉันทำฉันถือว่า ฉันทำดีที่สุดแล้วในขณะนั้นเพื่อยังประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน ถึงแม้พลังที่ท่านส่งมาจะร้อนเกินไปนิดทำเอาฉันกินพาราทุกวัน

ขอขอบคุณเพื่อนไกด์ในทีมเดียวกัน ที่พวกเขาอุตส่าห์ทำงานแทนในส่วนตารางงานของฉัน เพื่อเปิดโอกาสให้ฉันได้ไปทำงานอยู่ที่นั่น ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าพวกเขายินดีอย่างมาก เพราะการทำทัวร์นั่นหมายถึง "เงิน" แต่สำหรับฉันแล้ว เงินไม่มีความหมายใด ๆ เลย ถึงแม้ตอนนั้นฉันเองก็ไม่มีเงิน แถมเงินเดือนไม่ออกซะอีก (แถวบ้านเขาเรียก จนแต่หยิ่ง)

ขอบคุณน้องชายฉัน ที่เขาอุตส่าห์อดตาหลับขับตานอนอยู่ที่อู่ตะเภากับฉัน โดยฉันบอกว่าที่นั่นเขาจะเห็นเครื่องบินได้อย่างชัดเจน (เขาบ้าเครื่องบินมาก) แต่วัตถุประสงค์ที่แท้จริงก็คือพาเขาไปกินข้าวฟรี (ก็บอกแล้วว่าไม่มีเงิน)

ขอบคุณหมา 5 ตัวของฉันที่ยอมอดข้าวเย็นไปกินข้าวตอนเช้ามืดแทน (กว่าจะกลับถึงบ้านก็ ตี 2เข้าไปแล้ว) แต่แย่หน่อยตรงที่ว่า ข้าวกล่องที่ฉันนำไปฝากพวกมัน บางกล่องเริ่มเสีย และนั่นทำให้ น้องฮิฮ่า ลูกหมาวัย 2 เดือนป่วยเป็นลำไส้อักเสบ ลำบากฉันต้องกระเตงมันไปฉีดยาอีก (ยิ่งประหยัดยิ่งเสีย โอย)

ขอบคุณเพื่อน ๆ จากทุกองค์การที่มาช่วยร่วมมือร่วมใจทำให้สถานการณ์นี้ผ่านพ้นไปได้ ถึงแม้บางท่านจะมาเพราะมีผลประโยชน์อิงก็เถอะ แต่งานนี้มาก็ยังดีกว่าไม่มาเลย

ขอบคุณเจ้าหน้าที่สวย ๆ จากโรงแรมต่าง ๆ เพราะพวกเขาช่างเป็นดอกไม้ที่ปักอยู่ในหัวใจอันแห้งเหี่ยวของฉันเหลือเกิน ถึงแม้บางคนจะสวยแค่รูปลักษณ์ภายนอกก็ตาม

ขอบคุณ มิสเตอร์สตีเว่น ลี ที่หลังจากต่อว่าฉันในคืนแรก (แกคิดว่าฉันจะไปหลอกแก) แกบอกว่า NOTHING FREE IN THE WORLD ฉันบอกให้เขาเรียนรู้ที่จะเชื่อใจใครบางคนบ้างในสถานการณ์แบบนี้ ตอนนี้คุณลีแกเปลี่ยนใจไม่กลับแล้ว แต่แกขอต่อวีซ่าอยู่ต่อ บอกว่าประทับใจเมืองไทยจริง ๆ ฉันก็เพิ่งรู้ว่า ภายใต้สถานการณ์ซีเรียสแบบนี้สามารถสร้างความรู้สึกดี ๆ และ ประทับใจได้ด้วยเช่นกัน และก็มีนักท่องเที่ยวอีกหลายคนที่บอกกับฉันแบบนี้


ขอบคุณหัวหน้าของฉัน ที่ไม่ตำหนิฉัน แม้คำพูดของฉันอาจทำให้เขาอึ้งบ้างเล็กน้อย แต่ยังไงก็ตามวันรุ่งขึ้นยังเดินมากำชับฉันอีก "เตะเข้า GOAL นะยะ ไม่ใช่เตะออกนอก GOAL ฉันพยักหน้ารับ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ได้บอกก็คือ "เตะเข้าโกลแน่ค่ะ เพียงแต่ GOAL ของหนู กับ GOAL ของคุณนั้นมันต่างกันเท่านั้น ฮิ ๆๆ"


ขอบคุณเหตุการณ์นี้ เพราะทำให้ฉันตระหนักได้ว่า "เป้าหมายของฉันคืออะไร และฉันต้องการเรียนรู้อะไร" และทำให้ฉันได้รับรู้ว่า ไม่ว่าฉันจะอยู่ใต้เครื่องพรางชนิดใด แต่ตัวตนภายในของฉันไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเลย

ฉันคิดถึงตำแหน่ง อาสากู้ภัย และคิดว่าคนที่จะทำงานนี้ได้พวกเขาต้องมีความเสียสละ และอดทนอย่างใหญ่หลวง โดยคิดถึงประโยชน์ส่วนรวมก่อนส่วนตัว และฉันก็ไม่คิดว่าทุกคนจะทำได้เหมือนกันหมดเพราะมนุษย์แตกต่างที่ภาวะจิต ฉันเคยดูสารคดีเวิด์ลเทรด ที่เจ้าหน้าที่บางส่วนต้องเสียชีวิตเพราะยังมีความต้องการที่จะช่วยคนบางส่วนที่ตกค้างและรอความช่วยเหลืออยู่ซึ่งพวกเขาไม่อาจทอดทิ้งไปได้ ฉันมารู้ซึ้งก็คราวนี้แหละ ถึงแม้สิ่งที่ฉันทำมันจะเล็กน้อยเหลือเกินจนไม่อาจเปรียบเทียบกับความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาได้ก็ตาม

 

สยามไม่เคยสิ้นคนดี ;aa12

 

รักเธอประเทศไทย

 

ชลบุรีอากาศดีมากวันนี้

 

;aa25 .. สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ
คงได้อ่านเรื่องราวของคุณจินตวดี กันแล้วนะคะ
ทุกท่านจะได้เห็นแล้วนะคะ การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในการเกิดภัย
หากทำด้วยใจ แล้วจะเกิดประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน

ขออนุโมทนา และขอส่งกำลังใจให้คุณจินต์ ค่ะ

พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ ..;aa24

 

<!-- / close content container --><!-- / post #1713675 --><!-- post #1713929 --><!-- open content container -->

<!-- this is not the last post shown on the page --><TABLE class=tborder id=post1713929 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> 06-12-2008, 08:39 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #70 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>kananun<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1713929", true); </SCRIPT>
หัวหน้ากลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ



วันที่สมัคร: May 2006
ข้อความ: 6,861
Groans: 3
Groaned at 11 Times in 11 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 24,321
ได้รับอนุโมทนา 142,292 ครั้ง ใน 7,011 โพส
พลังการให้คะแนน: 9404


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1713929 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->นครพนมคนเก่งมาแล้วครับ น้องเต้ขอโมทนาบุญด้วยอย่างมากๆเลย

จะได้จัดส่ง เหรียญทำน้ำมนต์ พระบรมสารีริกธาตุ พระเครื่อง ดีวีดีธรรมมะ และหนังสือธรรมมะไปให้ช่วยแจกเผยแพร่ครับ


อยากให้เต้ช่วยเป็นศูนย์กลางของจังหวัดนครพนมครับ ทำตามกำลังครับ
<!-- / message --><!-- sig -->__________________
จิตใจที่ดีงามจะคงอยู่ตลอดไป

วิชชาที่จะทำให้อยู่จากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติhttp://palungjit.org/showthread.php?t=44604
แจกเหรียญทำน้ำมนต์เพื่อบรรเทาภัยพิบัติ ทั่วประเทศไทย ฟรี
http://palungjit.org/showthread.php?t=142323
บัญชีเพื่องานพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ คณานันท์ ทวีโภคบัญชีออมทรัพย์ ธ.กรุงเทพ สาขาคลองสานเลขที่ 151-0-91868-1
บัญชี เพื่องานพระบรมสารีริกธาตุ และการสร้างพระเจ้าองค์แสน ธ.กรุงเทพ สาขาสยามพารากอน เลขที่ 855-0-14998-6
<!-- / sig --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1713929")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --> </TD></TR></TBODY></TABLE>
​

สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ

วันนี้อ่านเจอข้อความในกระทู้ของสายอีสานค่ะ มีข้อความที่ทำให้ต้องนึกถึงศูนย์กลางจังหวัดชลบุรี - ภาคตะวันออก

ใครเป็นจุดศูนย์กลางขอสายชลบุรี - ภาคตะวันออกบ้างคะ ขอเสียงหน่อยค่ะ ..

พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ.. ;aa24

 

อากาศดีอีกวัน

 

ถึงคุณ kananun ผมอยู่นราธิวาสจะขอเหรียญน้ำมนต์มาโปรยที่นราบ้างได้ไม๊เพื่อให้เหตุการต่างๆมันจะได้ดีขึ้นถือว่าช่วยชาติกันถ้าได้ก็โทรมาบอกกันหน่อยที่ 0815428819ขอบคุณล่วงหน้า

 

รูปองค์พระพิฆเนศนี้กำลังก่อสร้างอยู่ที่นราธิวาสเป็นปูนปั้นความสูง15.50เมตรหน้าตักกว้าง5.50เมตรถ้ามีความคืบหน้าในก่อสร้างแล้วจะเอารูปมาลงให้ชมกันใหม่สูงที่สุดในประเทศเลยนะ(ไม่ได้โม้)ใครที่มีจิตศัรทธาลงมาชมด้วยตัวเองได้นะรับรองความปลอดภัย

 

สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ สมาิชกพลังจิพิชิตภัยพิบัติสายชลบุรี - ภาคตะวันออก

เพื่อน ๆ อยู่ที่ไหนกัน จังหวัดอะไร รายงานให้ทราบด้วยนะคะ

สมาชิกท่านใด ได้ไปปฏิบัติภารกิจที่ไหน อย่างไร แจ้งเข้ามาให้ทราบด้วยนะคะ เพื่อน ๆ รออ่านกันอยู่ค่ะ ..

และ สมาชิกท่านใดบ้าง ที่ได้ไปหย่อนเหรียญน้ำมนต์ที่ไหนกันบ้าง ช่วยแจ้งเข้ามาดว้ยนะคะ จะได้ ไม่ซ้ำที่กัน น่ะค่ะ


พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ .. ;aa24