ปิดรับบริจาค รวมบันทึกการเดินทางตามรอยพระอาจารย์ ณ บึงลับแล ๒๕๕๒/ร่วมบุญใหญ่หน้า ๑๐๘

วันศุกร์จะอยู่ที่วัดเขาวง สระบุรี ของหลวงตาวัชรชัยช่วงเช้าค่ะ เพราะมีงานมุฑิตาจิตหลวงตาพร้อมๆกับงานสมโภชน์พระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยค่ะ แล้วจึงจะเข้าไปบ้านเสาวรีย์ช่วงเย็นเพื่อไปกราบหลวงพ่อเล็กและนั่งกรรมฐานค่ะ
ที่จริง ชไมเคิลจะเดินทางไปวัดเขาวงตั้งแต่เย็นวันพฤหัสค่ะ เพราะจะรีบไปช่วยเตรียมงานในวันศุกร์ค่ะ เพราะคนช่วยงานที่วัดมีน้อย ต้องการแรงงานที่เต็มใจจะมาช่วยวัดจัดเตรียมสถานที่พร้อมทั้งช่วยทำอาหารด้วยค่ะ เพราะว่าที่วัดมีงานทีไร ก็จะมีคนมาช่วยกันออกร้านแจกอาหารทุกทีค่ะ
ใครที่จะไปบ้านเสาวรีย์เย็นวันศุกร์ก็พบกันได้เลยนะคะ ที่จริงวันศุกร์นี้ก็เป็นวันแรงงานแห่งชาติอยู่แล้ว คงมีคนว่างหลายคน พี่น้องคนไหนว่างๆ ก็เข้ามากราบหลวงพ่อเล็กกันนะคะ;welcome3

 

สวัสดีครับ ทุกท่าน

ผมขอนำข่าวสารงานบุญมาให้ทุกท่านพิจารณาร่วมบุญกันครับ

http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=417

งานบุญกฐินปีนี้ คุณซันได้จัดทำพระขรรค์โสฬส (ปลุกเสกในพิธีโสฬสที่จะถึงนี้)
โดยได้รับความเห็นชอบจากหลวงพ่อเล็กแล้วด้วยครับ

สำหรับท่านใดที่ยังไม่มี หรือต้องการสะสมวัตถุมงคลของหลวงพ่อเล็ก ขอเชิญแวะเข้าไปร่วมบุญได้นะครับ

แต่จะเป็นคนละส่วนกับตะกรุดมหาสะท้อน ที่สามารถร่วมบุญกับหลวงพ่อเล็กได้โดยตรง
ที่บ้านอนุสาวรีย์ชัยครับ

ขอโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านล่วงหน้า สาธุ

ขออานิสงค์นี้ จงเป็นปัจจัยให้ทิพย์จักขุญาณของข้าพเจ้าแจ่มใส ชัดเจน ตั้งแต่บัดนี้
ตลอดทุกชาติไปด้วยเทอญ...

 

ของฝากจากบ้านอนุเสาวรีย์ครับ...
คำสอนระหว่างฝึกพระกรรมฐาน 2/5/2552

"... ลมหายใจเข้าออกเป็นพื้นฐานใหญ่ของกรรมฐานทุกกอง เป็นเรื่องสำคัญที่สุด ถ้าให้ความสำคัญก็ต้องบอกว่าลืมลมหายเมื่อไหร่ ก็แปลว่าเราลืมความดีเมื่อนั้น การภาวนากำหนดลมหายใจเข้าออก อย่างต่ำที่สุด ต้องให้มันรู้ลมอัตโนมัติโดยที่เราไม่ต้องบังคับใหัมันภาวนา พูดง่ายๆ ก็คือให้มันภาวนาของมันเอง เราแค่เอาสติไปกำกับไว้เท่านั้น ถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้ กำลังของเราจะเริ่มแข็งแรงขึ้น สามารถต่อต้านกิเลสได้มากขึ้นไปตามลำดับ หลังจากนั้นก็ทำให้มันมากยิ่งกว่านี้ไปเรื่อยๆ

ส่วนใหญ่แล้วพวกเราเมื่อปฏิบัติมาถึงระดับนี้ สิ่งที่ขาดมักจะเป็นวิริยะบารมี คือความเพียรพยายาม กับปัญญาบารมี การที่เราจะพลิกแพลงหาช่องทางต่างๆ ในการรักษาใจของเราไม่ให้เศร้าหมองไปตามรัก โลภ โกรธ หลง
เรื่องของวิริยะบารมี เราเข้าใจได้ง่าย เพราะว่าทุกคนรู้อยู่ว่าตัวเองขยันหรือว่าขี้เกียจเพียงใด ก็ต้องพยายามกระตุ้นตัวเอง ให้มีความขยันมากขึ้น ปฏิบัติภาวนามากให้ขึ้น เพราะว่าการกระทำทั้งหลายเหล่านี้ ผลประโยชน์เกิดขึ้นที่ตัวเราเอง ไม่ใช่ว่าเราทำแล้วคนอื่นได้รับแทน หรือว่าคนอื่นทำแล้วเราได้รับแทน เมื่อตัวเราทำ ตัวเราได้ รู้ว่าทำน้อยไป ทำไม่เพียงพอ ก็ต้องเร่งรัดตัวเองให้มากขึ้น

ส่วนในเรื่องของปัญญาบารมีนั้น ถ้าหากว่ากำลังของวิริยะบารมีเข้มแข็ง สมาธิทรงตัวได้ง่าย ปัญญาจะเกิดขึ้น จะเห็นช่องทางว่าเราจะพลิกแพลงอย่างไรถึงจะรักษากำลังใจของตนไม่ให้เศร้าหมอง ไปกับเหตุการณ์ต่างๆ เฉพาะหน้า ทำอย่างไรเราถึงจะรักษากำลังใจของเราเอาไว้ ให้ผ่องใสให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เราจึงต้องมากำหนดลมหายใจเข้าออกทุกครั้ง ถ้าถามว่าเราทำแค่ไหนถึงจะพอ ต้องบอกว่าทำไปจนตายถึงจะพอ เนื่องเพราะจากว่าตราบใดที่มีชีวิตอยู่ ตราบใดที่ยังรู้ลมหายใจเข้าออกอยู่ ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ ก็ต้องรู้ลมหายใจเข้าออกนั้น

การกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก คือการอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับตอนนี้ อยู่กับเดี๋ยวนี้ ความทุกข์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเรานั้น มักจะเกิดจากจิตปรุงแต่ง ฟุ้งซ่านไปในอดีตบ้าง ไปในอนาคตบ้าง ถ้าฟุ้งซ่านไปในอดีตก็หวนหาอาลัยอยู่กับมัน มันควรจะเป็นอย่างนั้น มันควรจะเป็นอย่างนี้ มันไม่น่าจะทำอย่างนั้น มันไม่น่าจะทำอย่างนี้เป็นต้น ฟุ้งซ่านไปถึงอนาคตก็ไปคิดเผื่อเอาไว้ว่า มันน่าจะเป็นอย่างนั้น มันน่าจะเป็นอย่างนี้ ซึ่งทั้งสองอย่างนั้นเป็นเรื่องของการเสียเปล่า หาประโยชน์อะไรไม่ได้ ถ้าเปรียบก็เหมือนกับการขึ้นรถ รถที่เลยไปแล้ว เราไม่สามารถจะขึ้นมันได้ เพราะว่ามันออกจากท่าไปแล้ว รถที่ยังมาไม่ถึงคืออนาคต เราก็ขึ้นไม่ได้เพราะมันยังไม่เข้าท่ามา มันก็เหลือแต่รถที่จอดอยู่ในท่าปัจจุบันที่เราจะอาศัยขึ้นเพื่อโดยสารไปสู่จุดหมายปลายทางได้

ดังนั้นการกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก คือการทำให้กำลังใจของเราหยุดการปรุงแต่งเรื่องอื่นๆ ที่สร้างขึ้น เป็นการหยุดอยู่กับปัจจุบัน เมื่อเราอยู่กับปัจจุบัน ความทุกข์ต่างๆ ลดน้อยลง ความสุขกายสุขใจมีมากขึ้น ความปีติก็เกิดขึ้น เราต้องพยายามฝึกหัดทำให้ได้บ่อยๆ อยู่กับลมหายใจเข้าออกให้ได้มากที่สุดในแต่ละวัน ต้องทำย้ำแล้วย้ำอีกซ้ำแล้วซ้ำอีกจนมีความคล่องตัว นึกจะทรงกำลังสมาธิเมื่อไหร่ต้องได้ทันที เพื่อประโยชน์ตรงที่ว่าถ้ามีรักโลภโกรธหลงเข้ามา เราจะได้ป้องกันได้ทัน ถ้าเราไม่สามารถจะทรงสมาธิได้ทุกเวลาที่ต้องการ เมื่อรักโลภโกรธหลงเข้ามาเราก็ไม่สามารถจะป้องกันได้ทัน มันก็จะสร้างความเดือดร้อนให้เกิดขึ้นกับเรา

ดังนั้นในการปฏิบัติทุกครั้งเราจะทิ้งลมหายใจเข้าออกไม่ได้ ต้องตามกำหนดรู้มันไปเรื่อย ตั้งแต่วิตก นึกอยู่ว่าจะภาวนา วิจาร ลมหายใจเข้าออกสั้นหรือยาว เบาหรือแรง คำภาวนาว่าอย่างไร กำหนดภาพพระอยู่ด้วยหรือไม่ ถ้าทำอย่างนี้ได้ทรงตัว จะเกิดอาการปีติต่างๆ ขึ้น เช่น ขนลุก น้ำตาไหล ร่างกายโยกโคลง หรือว่าร่างนี้ลอยขึ้น หรือไม่ก็สั่น หรือไม่ก็รู้สึกตัวพองตัวใหญ่ตัวแตกตัวระเบิดเป็นต้น ตลอดจนเห็นแสงสีต่างๆ อันนี้เป็นขั้นต้น

ถ้าหากเราทำใจให้สงบ มีลมหายใจรู้ลมหายใจอยู่ มีคำภาวนารู้คำภาวนาอยู่ มันก็จะก้าวข้ามไปเป็นความสุขเยือกเย็นใจ อย่างที่อธิบายเป็นคำพูดได้ยาก เนื่องจากว่าปรกติแล้ว จิตใจของเราโดนไฟใหญ่ ๔ กอง ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ เผาอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่กำลังใจก้าวเข้ามาถึงตรงจุดนี้ มันมีกำลังเพียงพอที่จะกดไฟทั้ง ๔ กองนี้ให้ดับลงชั่วคราว เราจะมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเรากำหนดใจต่อจากนี้อีกนิดเดียวเท่านั้น จิตก็เป็นอัปปนาสมาธิทรงตัวในระดับปฐมฌานขึ้นไป ซึ่งจะเป็นพื้นฐานเป็นกำลังให้เราสามารถตัดกิเลสในระดับโสดาบันได้

ถ้าหากว่าเป็นปฐมฌานละเอียดก็สามารถตัดกิเลสในระดับสกิทาคามีได้ ถ้าถามว่าแล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นปฐมฌานหยาบหรือละเอียด ก็ต้องไปกำหนดดูว่าเราสามารถรู้ลมหายใจเข้าออกผ่านจมูก อก ท้อง ท้อง อก จมูก ได้โดยสมบูรณ์บริบูรณ์หรือไม่ ถ้ารู้ได้ครบถ้วนสมบูรณ์ นั่นก็เป็นปฐมฌานอย่างหยาบ แต่ถ้าหากว่ารู้ลมหายใจอัตโนมัติ ไม่ต้องบังคับให้ภาวนา มันก็ภาวนาของมันเอง มีสติรู้รอบอยู่ตลอดเวลาว่าตอนนี้ลมหายใจเข้า ตอนนี้ลมหายใจออก ตอนนี้มันแรง ตอนนี้มันเบา ตอนนี้มันยาว ตอนนี้มันสั้น ตอนนี้มันภาวนาว่าอย่างไร มันรู้อัตโนมัติเป็นเองโดยไม่ต้องบังคับ ถ้าอย่างนั้นจะเป็นปฐมฌานละเอียด

ถ้าทำได้ถึงตรงจุดนี้เราจะมีกำลังพอตัดกิเลสได้แล้ว ก็ให้มาดูในสิ่งที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นได้ อันดับแรกของอารมณ์พระโสดาบัน ถ้าเราจับได้ก็จะหลุดพ้น จากการเวียนตายเวียนเกิดในอบายภูมิชั่วคราว มาเกิดอย่างแย่ที่สุดก็เกิดในโลกมนุษย์เท่านั้น กติกาของความเป็นพระโสดาบันได้แก่ ต้องมีความเคารพพระพุทธเจ้าจริงๆ เคารพพระธรรมจริงๆ เคารพพระสงฆ์จริงๆ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา หรือว่าด้วยใจ ทั้งต่อหน้าหรือลับหลัง ต้องเป็นผู้รักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์ตามสภาพของตนเอง ฆราวาสก็ศีล ๕ หรือศีล ๘ สามเณรก็ศีล ๑๐ พระภิกษุก็ศีล ๒๒๗ เป็นต้น จะไม่ล่วงศีลให้ขาดด้วยตนเอง จะไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นทำให้ศีลขาด จะไม่มีความยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นทำศีลให้ขาด

และท้ายสุดรู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย หายใจเข้าไม่หายใจออกมันก็ตายแล้ว หายใจออกไม่หายใจเข้ามันก็ตายแล้ว ถ้าหากว่ามันตายลงไปเมื่อไร เราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว จิตสุดท้ายจดจ่อตั้งมั่นอยู่ที่พระนิพพาน เมื่อวางกำลังใจอย่างนี้ได้ ก็ให้เอาใจจดจ่อแน่วแน่อยู่ที่พระนิพพาน ถ้าหากว่ายังรู้ลมหายใจอยู่ ยังมีคำภาวนาอยู่ ก็กำหนดรู้ลมหายใจรู้คำภาวนาไป ถ้าหากว่ามันไม่มีลมหายใจ ไม่มีคำภาวนา ก็กำหนดรู้อยู่ว่าขณะนี้ไม่มีลมหายใจ ขณะนี้ไม่มีคำภาวนา อย่าไปกลัว อย่าไปดิ้นรน อยากให้มันพ้นไปก็ไม่ได้ อยากหนีจากมันก็ไม่ได้ แค่มีหน้าที่รับรู้ไว้แค่นี้ มันจะเป็นอย่างไรก็ปล่อยไปตามสภาพของมัน

เหมือนอย่างกับเราดูของสิ่งหนึ่ง ดูเฉยๆ ไม่ต้องไปแตะไปต้องไปยุ่งไปเกี่ยว เพราะถ้าแตะต้องเมื่อไหร่จะเป็นการที่เราไปตกแต่งแล้วกำลังใจจะถอยออกมา ก้าวไม่ถึงจุดที่ต้องการ ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกพร้อมคำภาวนา ถ้ามีคำภาวนาและลมหายใจเข้าออก ให้กำหนดรู้ว่ามันไม่ภาวนามันไม่มีลมหายใจเข้าออก ถ้ามันไม่มีคำภาวนาและลมหายใจเข้าออก โดยเอาใจจดจ่อตั้งมั่นอยู่ที่พระนิพพาน จะกำหนดภาพพระก็ได้ หรือไม่กำหนดก็ได้ ให้รักษากำลังใจอย่างนี้เอาไว้จนกว่าจะบอกว่าเลิกได้..."

 

ไปเจอพี่ๆน้องๆที่บ้านเสาวรีย์ทีไร ไม่เคยได้พูดคุยกันยาวๆเลยสักครั้ง ต้องขออภัยด้วยนะคะ เพราะนั่งอยู่แต่ข้างหน้า เอาจะมองหลวงพ่อเล็กอย่างเดียว เลยไม่มีสายตาไปมองท่านใดได้อีก(smile)

แต่ที่จริงแล้วก็คือตั้งใจนั่งรับฟังคำสอนของหลวงพ่อเล็กมากกว่าค่ะ ท่านเมตตาสอนพวกเราแบบนี้ ก็ต้องยิ่งตั้งใจมากขึ้นเป็นพิเศษให้สมกับที่ท่านต้องลำบากขันธ์ ๕ มาสอนเราทุกๆเดือนแบบนี้ค่ะ

คราวหน้าถ้ามาแล้วเห็นชไมเคิลนั่งอยู่ข้างหน้า ก็เข้ามานั่งด้วยกันได้นะคะ (จะได้ใกล้ชิดหลวงพ่อเล็กด้วยค่ะ นั่งแบบชั้น ringside) ;36

 

สุดยอดเลยท่าน

 

วันวิสาขบูชา นี้มีใครไปที่ไหนกันบ้างครับ

 

ไปงานบวชพระที่วัดท่าขนุนจ๊ะ ไปด้วยกันมั้ย

 

ไปวัดท่าซุงค่ะ
ไปฟังธรรมจากท่านจิตโตในวันเสาร์-อาทิตย์ด้วยค่ะoishi_

 

ไปวัดท่าขนุนมาครับ มีงานบวชพระ 21 รูป ครับ และได้สนทนากับหลวงพี่หน่อยด้วยครับ ท่านถามถึงชาวคณะบึงลับแลอยู่นะครับ ยังแนะนำให้รู้จักกับคนอื่นด้วย เดี๋ยวท่านจะนำเรื่องราวที่ไปพม่ามาลงในเว็ปวัดท่าขนุนนะครับ ตามอ่านกันนะครับ ท่านผอมลงไปเยอะครับ แต่ก็ดูสดใสเหมือนเดิมครับ

 

ไปสวดมนต์ตอนเย็น ฟังเทศ และเวียนเทียนที่วัดโคกสมานคุณ ใกล้ ๆ ที่พักที่หาดใหญ่จ้า เป็นวาระที่ดีมาก เพราะเป็นครั้งแรกที่เวียนเทียนครบ 3 รอบแล้วเทียนไม่ดับเลย มาดับก็ตอนครบ 3 รอบแล้วกำลังจะปักลงกระถางพอดี อิอิ ตกกลางคืนก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ ช่วงนี้เริ่มนั่งสมาธิแล้ว แต่จิตยังไม่นิ่ง ก็ต้องค่อย ๆ หมั่นฝึกฝนไปเรื่อย ๆค่ะ

 

ไปหลงทางย้อนอดีตมาเพิ่งถึงบ้านเมื่อตีสี่กว่าๆ

เอ้า...ไปถึงไหนกันบ้างแล้วเรา

ลืมคนแก่ขี้บ่นคนนี้ยังจ้ะ

แจ้งให้ทราบว่า สิ้นเดือนนี้นะคะ ที่บ้านอาจารย์ศิวโมกข์ คุณ พรรณรายคงลงไว้ ไปตามสัญญากันเองนะคะ

 

ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับพี่ยาย

ไปงานบวชที่วัดท่าขนุน แม่เห็นพี่ยายเลย เสียดายจัง

 

ถ้ามีเวลาเหลือเราแวะไปกราบหลวงลุงที่ราชบุรีมั้ยครับ ขากลับแวะกินข้าวที่ศาลยากันมั้ยครับ

 

เป่ายันต์จะไปบ้านสบายใจค่ะ

แต่รอพี่หญิงจัดรถไปงานพิธีโสฬสแทนค่ะ
ใกล้ๆกัน;aa44

 

สวัสดีครับพี่หญิง
นึกว่าไปงานเป่ายันต์ จะได้ไปมุดถ้าอีกแระ ^^
จาไปด้วยนะครับ
แต่ว่าเดี๋ยวสิ้นเดือนน้องนะ โอนเงินไปให้คุณพี่แล้วกันเด้อครับ
^^

 

อยากได้มั่งอ่ะ เสื้อทีมเนี่ย
แต่ไม่อยากให้เป็นสีขาวเลยค่ะ
เพราะพวกเราบุกตะลุยไปทุกที่
ใส่สีขาวจะเป็นอุปสรรคมากๆเลยค่ะ
อีกอย่าง เวลาไปวัด ใครๆก็ใส่แต่สีขาว ถ้าเราทำแหวก (ฉีกแนว) ใส่สีดำหรือกรมท่าล่ะก็ เท่อย่าบอกใครเลยเชียว
:z8