ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ถ้าอย่างนั้นอาจจะได้เจอกัน ในอนาคตครับ ^^

ไม่เกิน 1 ปี ได้ใกล้ชิดกันแน่ ๆ เลย (อย่าคิดไปอย่างอื่นนะคร้าบ ฮ่า ๆ)

ช่วงนี้มีผู้อ่านหลายคน ค่อย ๆ เปิดเผยตัว มาเรื่อย ๆ แล้ว

ใครยังซุ่มอยู่ก็เปิดเผยตัวด้วยน้า

 

ครั้งแรกที่พี่สาวทางธรรมส่งกระทู้นี้มาให้ พอเปิดอ่าน เป๊ะเลย
จากที่เคยพายเรือวนๆในอ่าง ไม่รู้ทิศทาง ไปต่อไม่ถูกอยู่หลายปี
ตอนนี้เหมือนจะเห็นลู่ทางโอลิมปิคแระ
สามสี่วันมานี่เร่งอ่านกระทู้เพราะความอยากรู้และกระหายในสิ่งที่อาจารย์ me,myself นำมาถ่ายทอด รวมถึงกัลยาณมิตรท่านอื่นๆด้วยนะคะ

ปกติทุกวันจะออกกำลังกายด้วย เพราะคิดเสมอว่า ถ้ากายแข็งแรง จิตย่อมสดใสไปด้วย
และเคยอ้วนมากๆด้วยค่ะ สูงสุด 67โล ทำให้ขี้เกียจสวดมนต์ ขี้เกียจนั่งนานๆ
ลองคิดดูว่าถ้าอ้วนคงจะอึดอัดน่าดูเวลานั่งทำสมาธิ ก็เลยลดๆลงมา ตอนนี้อยู่ที่ 51-52 โล (หนูสูงประมาณ163ค่ะ) ก็รู้สึกว่าสบายเนื้อสบายตัวดีค่ะ

แต่เมื่อวานขี้เกียจ คิดไปเองว่าตอนนี้เวลาไม่มีแล้ว ไม่ต้องออกมันแระกำลงกำลัง
เอาเวลามาอ่านกระทู้ดีกว่า ปรากฏว่าเมื่อคืน อืดอัดค่ะ กว่าจะนอนได้สมาธิ(อันน้อยนิด)ไม่ค่อยนิ่งสักเท่าไหร่ ต้องชักคะเย่อกันอยู่นาน

วันนี้มาเห็นข้อความของอาจารย์ me,myself โป๊ะเชะเลยค่ะ ขออนุโมทนาค่ะ กำลังจะเข้ามาถามอาจารย์อยู่พอดีค่ะว่าออกกำลังกายเนี่ยะมันมีผลต่อการปฏิบัติธรรมหรือไม่ แล้วมันจะผิดไหม ตอนนี้ได้คำตอบแระค่ะ ขอบคุณเจ้า ^_^

 

ไม่อยากอวดความโง่ของตัวเองเลยค่ะ เริ่มตั้งเเต่

สมัยมัธยม อิทธิบาท 4 กับพรหมวิหาร 4 เอามาปนกันมั่วเลยค่ะ ขันธ์ 5 เหรอคะ โง่ขนาดคิดว่ามันคือ ขัน 5 ใบเรียงวางต่อกัน มันจะคืออะไรก็ช่างมันเหอะ ไปมั่วในห้องสอบเอา

หลังจากนั้นไม่เคยข้องเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาอีกเลย

จนกระทั่งกลับเมืองไทยเพราะเเม่เสีย จึงได้มีโอกาสเจอพระอาจารย์ ถามท่านไปว่า อุเบกขา คืออะไรคะ ท่านตอบว่าเรายังไม่ได้ฌาน 4 ครั้งเเรกในชีวิตเลยมั้งที่ได้ยินคำๆนี้ พระธาตุก็ไม่รู้จัก

ที่วัดพระอาจารย์ ตอนนั้นได้มโนยิทธิเเล้ว ช่วงเวลาที่สมเด็จองค์ปฐม ถามเราว่า จะเอาพระธาตุของท่านไหม เราตอบไปอย่างมั่นใจว่า เอาค่ะ ถ้าให้หนูเอาไปนอนกอดเล่น

หลังจากนั้นเห็นญาติๆเราออกมาจากกุฏิพระอาจารย์ทำท่าทางตื่นเต้นกันใหญ่ ความว่าสมเด็จองค์ปฐม ท่านเสด็จนำพระบรมสารีริกธาตุมาให้พระอาจารย์ เพื่อให้ญาติๆเรา

เราเองยังไม่สลดตอบไปเเบบนั้น ยังงงๆตัวเองว่ามีคนไปกราบพระอาจารย์ตั้งเยอะ ท่านก็ไม่ค่อยมองจ้องมองเราด้วยสายตาดุๆ อย่างเดียวเลย ยังไม่รู้ตัว จนไปถึงทางเข้าพระธาตุนาดูน ที่ปากทางเข้า นั่งอยู่ดีๆคิดออกว่า พระธาตุนั้นสำคัญ ไม่งั้นคงไม่มีใครสร้างพระเจดีย์เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุหรอก

เมื่อรู้ตัวเอง รีบวิ่งไปขอพระอาจารย์ให้ท่านให้พรเรา เพื่อให้เราฉลาดในทางธรรมมากขึ้น ท่านบอกว่าให้ไปขอที่องค์พระธาตุ

หลังจากนั้นมาเราเริ่มที่จะฉลาดขึ้นบ้าง ถึงยังไงพระอาจารย์ท่านยังบอกว่าเป็นเเค่เปลือกไม้ค่ะ ต้องปฏิบัติให้ถึงเเก่น

เป็นกำลังใจให้ในการปฏิบัติค่ะ

:z3:z3:z3:z3:z3

 

อยากจะรบกวนถามคุณ Me,myself กับคุณ Cookieberrie หรือเพื่อนๆกัลยาณมิตรที่รู้ว่าการเห็นในมโนมยิทธินี้ สำหรับผู้เริ่มเห็นนั้นเหมือนกับการอ่านหนังสือหรือเปล่า เช่นเวลาเราอ่านนิยายเราจะจินตนาการเองได้ว่าหน้าตาใครจะเป็นอย่างไร ถ้าไม่ใช่รบกวนช่วยอธิบายด้วยนะครับ....ขอขอบคุณและขออนุโมทนาด้วยครับที่ให้ธรรมเป็นทาน...สาธุ

 

ได้คำตอบจากน้องฝนไปแล้วนะคะ ทีนี้จะมาบอกเล่าเกี่ยวกับวิธีเลี้ยงหน่อย

ไม่ทราบว่าเวลาตีคุณเอาอะไรตีค่ะ การเลี้ยงสุนัขเวลาดื้อก็ต้องตีอ่ะถูกแล้ว เพื่อสอนให้รู้แล้วให้จำ แต่วิธีตีคือให้เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาม้วนๆแล้วใช้แทนไม้ในการตีค่ะ พยายามตีแถวๆสะโพกสุนัข กระดาษหนังสือพิมพ์เวลาตีจะเกิดเสียงดัง สุนัขจะกลัวแล้วเราก็ต้องทำเสียงดุให้สุนัขจำด้วยค่ะ ต้องบอกว่าอันนี้กัดไม่ได้ ทำลายไม่ได้ เขาฟังรู้เรื่องนะคะ ให้เอาน้ำส้มสายชูใส่กระบอกฉีดน้ำฉีดพ่นสิ่งของที่ไม่อยากให้สุนัขกัดทำลาย (สำหรับสิ่งที่คิดว่าฉีดได้แล้วไม่เสียหายนะคะ) ส่วนของอื่นๆก็พยายามเก็บให้เป็นที่ค่ะ

อีกอย่างวิธีกำหราบสุนัข เวลาเห็นเขากัดทำลายสิ่งของแล้วต้องบอกให้เขารู้ โดยการขยุ้มตรงต้นคอสุนัขค่ะ ต้องสอนว่าอย่างนี้ทำไม่ได้ ไม่ทราบว่าสุนัชที่เลี้ยงเป็นขนาดเล็ก หรือขนาดกลาง หรือว่าขนาดใหญ่ค่ะ จริงๆมีวิธีฝึกสุนัขอีกเยอะเลยนะคะ แบบว่าดิฉันเลี้ยงบางแก้วไว้ตัวนึง ฝึกทุกอย่างเลยตั้งแต่ยังเล็ก ก็เชื่อฟังดีนะคะ แต่บางคนเวลาเอามาเลี้ยงแล้วไม่ศึกษานิสัยของมันแล้วไม่ฝึก จนบางทีก็โดนสุนัขที่ตัวเองเลี้ยงกัดเอาหรือกัดคนในบ้าน นั่นเพราะไม่รู้จักฝึกเขาค่ะ แล้วเหนือสิ่งอื่นใดคุณก็ต้องให้ความรักกับเขามากๆด้วย

 

การเห็นภาพนั้นเกิดจากบารมีของพระพุทธเจ้าท่านทำให้เห็นเอง ไม่มีการนึกจินตนาการนะคะ ถ้าเมื่อไหร่คุณนึกคิดเอง นั่นคือวิปัสสนึกแล้วค่ะ ไม่ได้เห็นจริง การเห็นที่ถูกต้องคุณต้องไม่ได้นึกคิดสิ่งนี้ไว้ก่อน ไม่มีจินตนาการ แล้วแต่ละคนจะเห็นก็แตกต่างกันไป ไม่ใช่ว่าเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว อย่าไปเชื่อ เพราะจิตและบารมีของแต่ละคนไม่เท่ากัน ผู้ที่เห็นได้ถูกต้องโดยไม่ผิดจากความเป็นจริงเลยคือพระพุทธเจ้าค่ะ อย่างเราๆคงไม่ชัดเจนอย่างท่าน เอาแค่ให้เห็นได้ก่อน ถ้าคุณเห็นได้โดยที่คุณไม่ได้นนึกคิด ไม่ได้จินตนาการไว้อันนั้นละถูกต้องแล้ว

 

มีปัญหาสงสัยถามคุณMe, myself ค่ะ คือว่าเมื่อวานขับรถอยู่คนเดียวปรากฏว่าได้ยินเสียงจัดรายการวิทยุค่ะเสียงขาดๆหายๆเหมือนคลื่นที่เปิดแล้วไม่ตรงคลื่นประมาณนั้นจึงเหลือบไปดูวิทยุในรถค่ะ ปรากฏว่า วิทยุในรถปิดค่ะ จึงขับรถไปเรื่อยแต่เสียงก็ยังไม่หายไปค่ะ เลยคิดว่าหรือว่าหูเรารับคลื่นวิทยุได้เองโดยที่ไม่ต้องเปิดจึงตัดสินใจเปิดวิทยุค่ะ(แค่เปิดไม่ได้หมุนหาคลื่น)ปรากฏว่าเป็นรายการเดียวกับที่เราได้ยินตอนที่ยังไม่เปิดวิทยุค่ะ แต่ชัดเจนกว่าแค่นั้นเอง กรณีเช่นนี้ขอให้คุณMe, myself ช่วยอธิบายเป็นวิทยาทานหน่อยนะค่ะ เพราะบางครั้งก็จะได้ยินเสียงเหมือนคลื่นบางอย่างอยู่ในหู แต่จูนไม่ได้ค่ะ อิอิ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องไร้สาระก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเราเองก็เป็นคนช่างสงสัยอยู่ไม่น้อยค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

 

คาดว่าคุณอาจจะได้ทิพยโสตญาณค่ะ เพียงแต่ยังไม่ชัดเจนเท่านั้นเอง ลองพยายามฝึกฟังไปเรื่อยๆค่ะ ไม่แน่นะคะ ถ้าชัดเจนเมื่อไหร่ ก็อาจจะได้ยินเสียงอย่างอื่นด้วย แล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังนะคะ อนุโมทนาในบุญเก่าด้วยค่ะ

ลป.(ลืมไป) อย่าลืมฝึกวิธีปิดการรับฟังด้วย เพราะไม่อย่างนั้นจะเหมือนดิฉันในตอนแรกๆ ที่ได้ยินทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอนแล้วจะบ้าเอาค่ะ

 

ขอบารมีของหลวงพ่อสุชินที่ได้สอนกรรมฐานแก่ลูกโปรดช่วยลูกเพื่อให้ก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้นด้วยเทอญ

ก่อนอื่นต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่า ข้าพเจ้ามิได้ตั้งใจโอ้อวดใดๆทั้งสิ้น เพียงแต่ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ส่วนตัว เพราะยังไปไม่ถึงไหน มันติดกับอะไรสักอย่างที่ข้าพเจ้าเองก็ไม่รู้ เผื่อว่าท่านผู้รู้จะได้ช่วยชี้แนะเด็กน้อยตาดำๆคนนี้ด้วยค่ะ
<O
เริ่มจากที่คิดว่าเดือนเกิดของตนเองจะไปปฏิบัติธรรม เพื่อความสบายใจและเพื่อให้เป็นสิริมงคลกับตัวเองรวมถึงจะได้สร้างบุญเพื่อตอบแทนพระคุณแม่ด้วย ตอนนั้นคิดแค่นี้จริงๆ เดือนเม.ย หลังจากกราบและขอพรจากแม่เสร็จก็ออกจากบ้านเพื่อไปสำนักวิปัสสนาที่ อ.จอมทอง ไปถึงหลวงพ่อให้พักก่อนจากนั้นให้เปลี่ยนเป็นชุดขาว แล้วเตรียมตัวขอสมาทานศีล8
<O</O
ตอนนั้นยังไม่เคยไป ก็จะมีพี่เลี้ยงคือคนที่เคยมาปฏิบัติธรรมก่อนหน้า ช่วยดูแลและสอนให้
ก็จะมีการเดินจงกลม ยก ย่าง เหยียบ จากนั้นพอจิตนิ่งแล้ว ก็ให้นั่งสมาธิไปเรื่อยๆ ทำแบบนี้อยู่หลายวัน

และวันหนึ่ง หลวงพ่อบอกว่า วันนี้จะให้ฝึกกรรมฐาน ก็ได้ยินพี่ๆพูดกันถึงเรื่องสภาวะ ก็ยัง งง อยู่ว่า สภาวะอะไร(ตอนนั้นยังบรมโง่อยู่ค่ะ) ก่อนฝึกก็จะมีพระอาจารย์ และหลวงพ่อ คอยดูแลอยู่
จำได้คร่าวๆว่า ให้นึกถึงบารมีพระพุทธเจ้า แล้วท่องอะไรสักอย่าง จากนั้นก็ให้เข้าสมาธิกัน หลังจากที่เคยฝึกนั่งสมาธิมาหลายวัน ก็เริ่มที่จะชิน ก็นั่งไปเรื่อยๆ ภาวนาพุธ โธ ไปเรื่อยๆ นั่งจนรู้สึกเป็นสุข ไม่รู้สึกปวดขาอะไรทั้งนั้น จากนั้นอีกสักพักก็เริ่มมีน้ำตาไหล ไม่รู้ว่าทำไมต้องไหล แต่ความรู้สึกคือเป็นสุข จากนั้นก็เห็นเหมือนแสงสว่างอยู่ด้านหน้า มันกลมๆ จากนั้นจู่ๆก็หายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ(ปกติเป็นคนที่ไม่หายใจแรง) ตอนนี้เริ่มรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้างแล้ว จากนั้นมีความรู้สึกว่า ร่างกายที่นั่งอยู่มันเป่งๆยังไงไม่รู้ แล้วจู่ๆร่างกายที่นั่งอยู่มันหมุนค่ะ หมุนแบบเกือบจะ180องศาน่ะค่ะ จิตที่ยังมีสติอยู่ตกใจค่ะ นึกอย่างเดียวว่า กรูตายแน่ มันโยกหมุนอย่างนี้แอวกรูเดาะแน่ๆ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เลยกำหนดจิตว่าเป็นไงเป็นกัน ไม่ฝืนดูซิจะเป็นยังไงต่อ มันก็หมุนไปเรื่อยๆเสียงลมดังวืดๆๆๆ แรงขึ้นเรื่อยๆค่ะ คือมาถึงตอนนี้ต้องบอกก่อนว่า มันครึ่งๆน่ะค่ะ เหมือนจะรู้สึกตัวแต่ต้านไม่ได้ จะว่าไม่รู้สึกตัว แต่ก็รู้อยู่หน่อยนึง ตอนนี้ความกลัวเริ่มไม่มีแล้วเพราะอุ่นใจว่าพระอาจารย์กับหลวงพ่อคงไม่ปล่อยให้ลูกเป็นอะไรแน่ ได้ยินเสียงหลวงพ่อบอกว่า ไปต่อไป
<O</O

จะให้ไปไหนละคะหลวงพ่อ หมุนเป็นวงเดี๊ยะอยู่เงี๊ยะ (เถียงในใจ ยังทึ่มได้อีกเน๊อะคนเรา ยังมีหน้าไปเถียงหลวงพ่ออีก แต่เค้าเถียงในใจเบาๆเองน๊า) จากนั้นอีกสักพักเริ่มหายจากอาหารหมุน ลมหายใจเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ มือที่วางซ้อนกันอยู่ ไปวางแปะอยู่บนเข่าได้ไงไม่รู้(สงสัยเอาค้ำกลัวล้ม) แต่ยังรับรู้ว่าเข้าสมาธิอยู่ ตอนแรกเสียงรอบตัวมันหาย จะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย (หรือจะตกใจเพราะกำลังหมุนอยู่ก็ไม่ทราบค่ะ) นั่งไปได้อีกสักพัก หูเริ่มได้ยินเสียง แต่ยังอยู่ในสมาธิอยู่ นั่งต่อไปอีกราวๆชั่วโมงก็ค่อยๆออกจากสมาธิ เกือบสองชั่วโมงได้ ลืมตามาในห้องเหลือเราคนเดียว ก็รู้สึกโล่งสบายเนื้อสบายตัวดีค่ะแต่แปลกที่ไม่ยักกะเจ็บคอเลยค่ะ หลวงพ่อท่านนั่งรออยู่ ออกจากสมาธิมาก็ยิ้มอย่างเดียว ท่านก็ไม่ได้บอกอะไรยิ้มๆอย่างเดียวเหมือนกันค่ะ
<O</O

เรื่องของเรื่องคือฝึกแค่วันเดียวค่ะ เลยไม่รู้ว่า ให้ไปต่อของหลวงพ่อคือไปไหน แล้วจะไปยังไง
เวลาอยู่บ้านหากเข้าสมาธิลึก มันก็จะมีอาการหมุนโยกแบบไม่ได้รับเชิญมาทุกทีน่ะค่ะ กลุ้มใจว่าทำยังไงมันถึงจะไม่หมุน บางทีไปข้างนอก หากมีเวลาได้นั่งสมาธิแบบลึกก็จะเริ่มหมุนอีก ก็เลยรีบออกเพราะเกรงว่าคนอื่นจะหาว่าเราบ้า เป็นแบบนี้หลายปีแล้วก็ไม่ถึงไหนน่ะค่ะอีกอย่างไม่กล้าทำคนเดียวที่บ้านด้วยค่ะ มีความรู้สึกว่าคงไม่ปลอดภัย เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงพ่อต้องเข้าไปตามในสมาธิเพราะหลงกลับไม่ถูกค่ะ มีวิธีไหนบ้างที่จะขจัดความกลัวออกไปและทำอย่างไรถึงจะปลอดภัยไม่หลงคะ
<O</O

สรุปแล้วมันคืออะไรคะ แล้วการไปต่อไปต้องทำยังไงบ้างคะ
กลุ้มมากไม่รู้ว่าจะฝึกอะไรยังไงต่อไปเพื่อให้ก้าวหน้า
กะว่า ปีนี้คงไม่เก็บความสงสัยไว้ จะลองถามหลวงพ่อดูไม่งั้นมันอัดแน่นจะระเบิดเอาค่ะ
และอีกอย่าง คิดว่าตัวเองช้ามาก จะรออีกไม่ได้แล้ว
</O
หลังจากได้มาอ่านมโนมยิทธิของอาจารย์ me,myself ในกระทู้นี้รวมถึงได้อ่านข้อความจากคุณฝนและพี่ๆหลายคน ก็มีความคิดอยากจะลองฝึกบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะต่อกันติดหรือเปล่านะคะกับสิ่งที่เคยฝึกมา

<O</O
ที่เขียนมานี้เป็นเหตุการณ์หลายปีที่ผ่านมาค่ะ อาจจะตกหล่นหรือเบลอๆไปบ้างต้องกราบขอประทานโทษด้วยนะคะ หากบางประโยคบางตอนมันแปร่งๆไปก็ต้องขออภัยด้วยเพราะพยายามนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาเมื่อหลายปีมันทึมๆชอบกลค่ะ ก็เริ่มปล่อยแล้วเพราะคิดว่าเราคงไม่ไปถึงไหนแน่ เลยไม่สนใจติดตามอีก แต่พอได้มาอ่านกระทู้นี้แล้ว บอกตรงๆว่าดีใจปิติมากมายจริงๆเลยค่ะเลยคิดว่า คงจะถึงเวลาเคาะสนิมแล้วค่ะ ก็ว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่เดิมอีกในวันที่ 17-25นี้ แต่ถ้ายังไปต่อไปได้อยู่ก็จะอยู่ต่อเรื่อยๆน่ะค่ะ ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ
<O</O

ก็นั่งคิดนานเหมือนกันว่าจะเล่าดีไหม แต่ด้วยความอยากรู้จริงๆค่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อ แล้วที่มันติด มันเป็นเพราะอะไร ก็เลยตัดสินใจโพสค่ะ เผื่อว่าก่อนไปปฏิบัติธรรมจะได้เตรียมตัวและพอถึงวันนั้นจะได้ไม่ติดขัดอีก สุดท้ายนี้ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านมากๆนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ และขออนุโมทนาบุญกับทุกๆข้อความเลยนะคะ

 

โห..น้องฝน มันไม่ได้เหมือนอยู่ใกล้ๆแบบบางนากับพระโขนงนะคะ จะได้ไปบ่อยๆ พี่ก็จนตายพอดี อิอิ

 

สาธุค่ะ ขออนุญาตยึดเอาคำสอนของพระอาจารย์มาปฏิบัติด้วยนะคะ จะพยายามยิ่งๆขึ้นไปค่ะ ^_^ ขอบคุณ คุณฝนมากมายเลยนะคะสำหรับกำลังใจค่ะ

 

โอเชค่ะ เพื่อนรุ่นพี่นะคะ เรียงตามลำดับอาวุโสทางธรรมและการปฏิบัติค่ะ
หนูก็จะเตาะแตะตามพี่ๆไปนี่แหล่ะค่ะ พี่ๆก็ยื่นขนม น้ำให้หนูกินมั่งนะคะ เผื่อหนูจะได้โตไวๆ ขอบพระคุณมากๆนะคะ รู้สึกอบอุ่นจริงๆค่ะ จริงๆแล้วเคยมาสมัครสมาชิกตั้งหลายปีแล้ว แต่ตอนนั้นเข้ามาแบบเฉพาะกิจมากกว่าค่ะ ไม่ได้อ่านไม่ได้ปฏิบัติสักเท่าไหร่ มาเจอกระทู้นี้ทำให้หายโง่ไปเยอะเลยค่ะ ทำให้อายตัวเองว่า มัวทำอะไรอยู่หว่า ขออย่าเพิ่งรำคาญกันเลยนะคะ ขออนุโมทนากับอาจารย์ me,myselfด้วยนะคะที่ตั้งกระทู้ดีๆแบบนี้ขึ้นมาค่ะ

อยากพบอาจารย์ me,myselfจังเลยค่ะ อยากพบมากมายจะได้พบกันไหมหนอ เผื่อบารมีของอาจารย์จะได้เผื่อแผ่มาถึงหนูบ้างอ่ะค่ะ

 

การที่คุณนั่งสมาธิแล้วมีอาการน้ำตาไหลออกมาเอง แล้วก็ตัวหมุนนั้นเกิดจากการปิติค่ะในระยะของอุปจารสมาธิ ที่หลวงพ่อบอกว่าให้ไปต่อนั้น ท่านหมายถึงให้นั่งต่อไปให้ผ่านขั้นของอุปจารสมาธิไงคะ ตอนที่คุณหยุดหมุนแล้วคาดว่าเข้าถึงปฐมฌานแล้วค่ะ หากฝึกไปเรื่อยๆคาดว่าน่าจะพัฒนาขึ้นได้

แต่ละคนจะมีอาการไม่เหมือนกันค่ะ อย่างดิฉันเวลาเกิดปิติมุมปากมันจะยิ้มอยู่อย่างเดียว ยิ้มเองโดยอัตโนมัติ แล้วเคยนอนภาวนา พอภาวนาๆไปตัวมันกระตุกเองแบบบังคับไม่ได้ แล้วก็หายใจเป็นช่วง ภาวนาก็สะดุดเป็นช่วงๆ แต่สติรู้ตัวตลอดค่ะ ส่วนใหญ่ที่คนไม่สามารถฝึกไปให้ไกลได้นั้น คาดว่าเกิดจากอาการกลัวนี่แหละค่ะ

ถ้าต้องการฝึกมโน ตอนที่คุณได้อุปจารสมาธิแล้วเริ่มเห็นแสงสว่าง ให้คุณพิจารณาตัดขันธุ์ห้าได้เลย แล้วก็ขอบารมีพระพุทธเจ้าให้ได้ทิพย์จักขุญาณ ไปดูไปเห็นอะไรก็แล้วแต่คุณจะขอ เมื่อเห็นภาพก็ให้เลิกภาวนาได้เลย เอาจิตตามรู้ไปตามภาพได้เลยค่ะ ฝึกได้ยังไงก็มาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ

 

ดีใจมากๆเลยค่ะ เฝ้ารอว่าอาจารย์จะมาตอบยังไง
ค่อยๆอ่านเหมือนกลัวตัวหนังสือช้ำเลยค่ะเนี่ย งือ
คืออยากจะซึมซับน่ะค่ะ หนูสมองทึบหน่อย
ตอนนี้ก็พยายามนั่งทำความเข้าใจว่า วิธีตัดขันธุ์ห้าเนี่ย(ตอนแรกเขียนผิดเขียนเป็นดับขันธุ์ห้า ขอบคุณพี่ๆที่ท้วงมานะคะ) เค้าทำกันยังไง
ต้องคิดยังไงเหรอคะ มันเหมือนเส้นยาแดงผ่าแปดน่ะค่ะ ถ้าหนูผ่านจุดนี้ไม่ได้ หนูก็ไปไหนไม่ได้สักกะทีน่ะค่ะ ขออาจารย์และผู้รู้ทุกท่านช่วยสงเคราะห์หนูผู้ด้อยปัญญาคนนี้ด้วยเถอะค่ะ จะพยายามทำความเข้าใจเพื่อนำไปปฏิบัติให้ได้น่ะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุกับคำตอบของอาจารย์ me,myselfเป็นอย่างสูงค่ะ ตื้นตันใจจริงๆเลยค่ะ

 

ขอโทษนะคะข้อความมันซ้ำกันค่ะ กดเร็วเพราะมัวแต่ดีใจน่ะค่ะ ^^

 

รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้โดนเรียกว่าอาจารย์ อึ๊ยย..ขนลุก ไม่อาวว อย่าเรียกเลย เอาเป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนเป็นญาติธรรมกันดีกว่าเยอะเลย ดิฉันยังห่างชั้นกับคำว่าอาจารย์มากมายนัก มิบังอาจ

อย่าว่าแต่คุณเสียเวลาเลย ดิฉันเองก็ยังเสียเวลาไปตั้งยี่สิบกว่าปี ต้องไปผฐญกับทุกข์ซะก่อนถึงจะหายตาบอด ตอนนี้ตาสว่างแล้วค่ะ เลยต้องรีบเร่งปฏิบัติเดี๋ยวจะไม่ทันการ

สักวันเราคงมีโอกาสได้พบเจอกันละค่ะ See you when I see you (เจอกันเมื่อเจอกันแหละค่ะ อิอิ)

 

กราบสมเด็จองค์ปฐม

ขอน้อมเศียรกราบแทบพระบาทสมเด็จองค์ปฐม

ที่ทรงมีพระกรุณาธิคุณต่อมวลมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม

กราบ....กราบ....กราบ

 

วิธีตัดขันธุ์ห้า ก็ให้พิจารณาว่าร่างกายของเรานี้มันเป็นทุกข์ เป็นสิ่งไม่แน่นอน ไม่ช้าไม่นานก็ต้องต้องแตกดับ ร่างกายนี้เราไม่ต้องการ เราต้องการไปนิพพานในชาตินี้ พิจารณาเพื่อตัดความห่วงใยในร่างกายน่ะค่ะ พิจารณาให้เห็นทุกข์ แล้วก็ตัดกิเลสให้ได้ ถ้าตัดได้ จิตก็สะอาด แล้วจิตก็จะรับภาพได้ค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะ อ้าว...ยังไงดีค่ะ หรือไม่เอาดีค่ะเพราะไม่เคยฝึกของพวกนี้เลยค่ะถ้ายังไงก็รบกวนแนะนำวิธีปิดการรับฟังก่อนได้ไหมค่ะ เพราะกลัวว่า จะได้ยินไปเรื่อยๆจิตยังไม่แข็งเท่าคุณเลยค่ะ รบกวนแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าอีกแล้วค่ะ รอคำตอบค่ะ