22.สวนน้ำตาลอัมพวา กับกาลเวลาที่ผ่านไป

๒๒

สวนน้ำตาลอัมพวา กับกาลเวลาที่ผ่านไป​

​

วันที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ สร้อยฟ้ามาลาได้ไปเที่ยวซนแถวๆ สวนมะพร้าวอัมพวา ซึ่งมีที่ดินของคุณพ่ออยู่ที่นั่น แต่ตอนนี้ให้คนเขาเช่าทำน้ำตาลมะพร้าว​

​

สวนมะพร้าวที่ปลูกเป็นขนัดไปเป็นแนวตามร่องสวนมีพะองพาดขึ้นไปสุดยอดต้นมะพร้าว ​

เมื่อก่อน ต้นมะพร้าวหนึ่งต้นกว่าจะปลูกให้โตมาจนสามารถเก็บน้ำตาลได้นั้น ต้องใช้เวลานานเชียวหล่ะ​

​

น้ำมะพร้าวที่นำมาทำเป็นน้ำตาลนั้น มาจากส่วนที่เป็นงวงตาล คนปาดตาลต้องตื่นแต่ไก่โห่ ออกจากบ้านแต่เช้ามืด ที่เอวก็ผูกกระบอกตาลพะรุงพะรังพร้อมเหน็บมีดปาดตาลไปด้วย กระบอกตาลนี้ทำจากบ้องไม้ไผ่ขนาดใหญ่ แต่ปัจจุบันใช้ท่อพีวีซีบ้าง ท่ออลูมิเนียมบ้าง ​

​

เมื่อถึงต้นมะพร้าวก็ปีนพะองขึ้นไปถึงยอดมะพร้าว แล้วก็ใช้มีดปาดงวงตาลเพื่อให้น้ำหวานตาลไหนออกมาแล้วใช้กระบอกตาลรองไว้ผูกติดกับงวงตาล และทิ้งไว้อย่างนั้นให้น้ำหวานจากงวงตาลไหลออกมา ปีนขึ้นปีนลงอย่างนี้ไปจนสุดที่ดินทำกินของตนเอง พอเวลาบ่ายๆ คล้อยก็กลับมาเก็บ คล้ายๆ กับการกรีดยางเลย นิ​

เมื่อได้น้ำหวานจากงวงตาลแล้วก็หิ้วกระบอกตาลกลับบ้าน นำมาเคี่ยวในกระทะใบบัวขนาดใหญ่ ที่ในกระทะรู้สึกว่าจะใส่รากไม้อะไรสักอย่างจำไม่ได้แล้วหล่ะ เพื่อไม่ให้น้ำตาลเสีย เมื่อเครี่ยวเข้านานๆ ก็จะกลายเป็นน้ำตาลที่มีความข้น จากนั้นก็จะนำน้ำตาลทรายมาผสมเพื่อให้น้ำตาลจับตัวเป็นก้อนได้ ถ้าน้ำตาลดีๆ จะมีลักษณะเหนียวๆ ไม่ค่อยจับตัวเป็นก้อน แต่ตอนนี้นำตาลจับตัวเป็นก้อนแข็งเพราะใส่น้ำตาลทรายเยอะ รสชาติจะผิดกันเลยหล่ะ ไม่อร่อยเหมือนก่อน น่าเสียดาย​

​

จากนั้นเมื่อได้น้ำตาลที่ยังอุ่นๆ อยู่ ก็จะนำมาปั่นให้แห้ง แล้วหยอดใส่หลุมทำน้ำตาลปึก หรือหยอดลงปี๊ปเป็นน้ำตาลปี๊ป​

ทุกวันนี้การทำน้ำตาลค่อยๆ ที่จะถึงกาลอวสาน เนื่องจากลูกหลานที่เกิดมาใหม่ๆ ไม่นิยมทำเพราะว่าลำบาก ได้สอบถามกับชาวบ้านทราบว่า ไปทำงานโรงงานดีกว่า สบายกว่า วันหนึ่งได้เงินจากการทำงานที่โรงงานก็สามสี่ร้อยบาท ก็เลยทิ้งสวนไปเหลือแต่เตาน้ำตาลร้างให้เห็น อีกหน่อยก็คงจะสูญจากภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ เหลือไว้เพียงตำนาน น้ำตาลอัมพวา......​

​

​

ลุงที่เช่าที่ดินบอกว่า วันไหนอยากมาพักค้างคืนที่บ้านก็มาได้ตลอดเลย เดี๋ยวจะพาไปชมหิ่งห้อยในคลองอัมพวา น่าสนใจทีเดียว.... อากาศดีๆ มีแต่ต้นไม้ และความเงียบสงบแบบธรรมชาติของสวน มีแต่เสียงนก แมลง จิ้งหรีด และเสียงเรือติดเครื่องยนต์ นานๆ จะได้ยินสักลำ ส่วนมากยังใช้วิธีพายเรือกันอยู่ ถ้าไปไกลก็จะใช้เรือเครื่องหรือรถยนต์.............​

​

สำหรับใครที่ไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนที่ใกล้ๆ กรุงเทพมหานคร ต้องการหนีความวุ่นวายมาสัมผัสกับธรรมชาติและวิถีชีวิตอันเรียบง่ายไร้แสงสีไฟนีออน อัมพวา สมุทรสงคราม ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจ ไม่น้อยเลย........​

​

บทความโดย : สร้อยฟ้ามาลา
ภาพโดย : สร้อยฟ้ามาลา


​

.....................................​

 

ตอนเด็กๆพายเรือข้ามเจ้าพระยาไปเก็บลูกจาก ผ่าแล้วแคะ
ใส่ชาม ใส่น้ำเชื่อม ใส่น้ำแข็ง ใส่ปาก

 

น่าทำโฮมสเตย์ นะจ๊ะแม่สร้อย ชอบบรรยากาศบ้านสวน ตอนเด็กๆ ไปอยู่บ้านย่ามีสวนผลไม้เต็มเลยเหมือนกัน อิ่มพุงกางเหมือนกัน หุหุหุ

 

ที่สมุทรสงคราม ต้นจากเยอะเลยนะ เพราะว่าต้นจาก ขึ้นได้ดีในน้ำกล่อย นึกแล้ว น่าทาน.....

 

เคยคิดเหมือนกันอ่ะจ่ะ แต่เห็นว่าตอนนี้ชาวบ้านกำลังร่วมมือกันกำลังคัดค้านการสร้างประตูน้ำหรืออะไรสักอย่างไม่แน่ใจ ถ้าสร้างขึ้นมาจะทำให้ระบบนิเวศน์เสียหาย และวิถีชีวิตของชุมชนเปลี่ยนไป หิ่งห้อยก็จะหายไปด้วย โฮมสเตย์ก็อาจจะเจ๊ง ตามๆ กัน.....

 

<LEGEND>

บรรยากาศดีมากๆค่ะ น่าไปพักผ่อน

 

ปุ๊กก้าชอบกิงน้ำตาลสดอะ ไปที่นี่คงกิงจนพุงกางเยย อิอิ

 

ที่แม่กลอง โดยเฉพาะอัมพวา มีแหล่งท่องเที่ยวมากมายจริงๆ ชอบๆมากๆ...

 

บรรยากาศดีจัง...อย่าน้องบุษว่าน่าทำโฮมสเตย์นิ.....




อย่างนี้แถว เกยไชย จ.นครสวรรค์ก็มีเยอะนะน้องสร้อย.....พี่แก้วทานบ่อยเพราะผ่านไปบ่อยๆค่ะ

 

บรรยากาศก็ดี ภาพก็สวย
คุณสร้อยถ่ายรูปสวยมาก ๆ ๆ เลย

 

แต่ขนมตาล นี่ไม่แน่ใจจะว่ามีป่าว แถวนนทบุรีก็มีร้านขึ้นชื่อเรื่องขนมตาลด้วยนะพี่แก้ว ขนมตาลเวลาทานต้องมีกลิ่นของลูกตาลอออกมาด้วย จะได้อรรถรสดีเชียวล่ะ

 

ขอบคุณจ้า......

 

อัมพวาแปลว่าสวนมะม่วง
แล้วไปเกี่ยวกับสวนมะพร้าว-สวนตาล-ต้นจาก ได้ยังไงครับ

 

นั่นจิ......