มาดูสมเด็จกัน

สำหรับพระของคุณ sinsen เนื้อพระออกเหลืองแนวน้ำมันตั่งอิ๋วโดยแท้....
ช่างเหมาะเจาะเหลือเกินครับ....ผมเองกำลังจะหาเนื้อพระที่ผสมตั่งอิ๋ว นำมาเทียบกับน้ำอ้อยเคี่ยวอยู่พอดีเลยครับ.....หุหุหุ

สำหรับองค์นี้คิดว่าน่าจะเป็นพิมพ์ชายจีวรบาง เกศทะลุซุ้ม บางขุนพรหม (ตกเบ็ด) ครับ

ศิลปะการแกะพิมพ์เป็นช่างสิบหมู่ ที่ช่วยกันแกะพิมพ์ ดังนั้นจึงแลดูคล้ายกับแม่พิมพ์ของหลวงวิจารในบางส่วน....สิ่งที่บ่งชัดก็คือ

ช่องแขนสูงเสมอกัน....แต่ไม่มีผ้าปูอาสนะ แนวเส้นสายจะแลดูแข็งหนักแน่น....ฐานกระดานตัดเฉียงเป็นเอกลักษณ์ของช่างสิบหมู่ (ไม่ใช่ของหลวงวิจาร)

รายละเอียดเพิ่มเติมเดี๋ยวผมจะค่อยๆ ทะยอยนำเสนอครับ...
v
v

 

เรื่องพระเนื้อดินว่าจะเก่าถึงยุคหรือไม่นั้น.....ปกติถ้าเป็นพระที่สร้างอายุการสร้างช่วงสมัยอยุธยา เนื้อดินจะแดงจัด ปรากฎแร่เม็ดมะขามจำนวนมาก....และก็ต้องมีความพรุนในเนื้อดินเผาปรากฎด้วยนะครับ...
(ถ้าอายุของพระเก่ากว่าอยุธยาตั้งแต่สุโขทัย ลพบุรี ละโว้ ทวารวดี สีของเนื้อดินก็จะยิ่งแห้งซีดหนักยิ่งๆ ขึ้นไปครับ)

และที่สำคัญก็คือ ราดำ ราขาว ตะไคร่ กลิ่นแร่ธาตุในดิน ยังงัยซะก็ต้องมีให้เห็นบ้างจะมากหรือน้อยก็ควรจะมีครับ....

ที่สำคัญความพรุนของเนื้อ ที่เกิดจากการหดตัวของเนื้อดินจะต้องมี....

วิธีทดสอบมี 2 วิธีคือ
1. นำน้ำมาทาพระดูการดูดของน้ำว่าแห้งเร็วหรือช้า...ถ้าแห้งช้าหรือไม่แห้งเลยแสดงว่าเป็นพระใหม่....ถ้าแห้งเร็วภายในพริบตาแสดงว่าเนื้อพระมีความพรุนสูงผิวจึงแห้งไว...จัดเป็นพระเก่าจริงครับ

2. นำพระมาแช่ในน้ำเพื่อดูว่ามีฟองอากาศจับตามองค์พระหรือไม่
ถ้าไม่ปรากฎว่ามีฟองอากาศจับที่องค์พระเลยแสดงว่าเป็นพระใหม่....



สำหรับพระองค์นี้นั้น.....เรื่องพิมพ์ผมคงตอบไม่ได้ครับเพราะไม่สันทัดครับ.....
เท่าที่ดูจากผิวพระด้านหลังเป็นเนื้อดินดิบ สองสี คือเหลืองกับดำ....จัดได้ว่าเป็นพระที่เนื้อสวยดูแกร่งดีมากครับ.....

ถ้าดินดิบล้างน้ำแล้วไม่ละลายก็ถือว่าเป็นพระเก่าได้อายุ...จัดเป็นพระสวยหาชมยากครับ

โดยเฉพาะคราบดินขาวๆ ที่เกาะด้านหน้าพระนั้นถ้าพิสูจน์โดยการล้างน้ำแล้วคราบดินขาวไม่หลุดหละก็....องค์นี้จะดูแท้เข้าไปถึง 90% ทีเดียวครับ....

เนื่องจากคราบดินขาวถ้าฝังนานไม่พอคราบดังกล่างจะไม่เกาะแน่น....อย่างน้อยต้องฝัง 200-300 ร้อยปีขึ้นไป หรืออาจจะมากกว่านี้ครับ

ยังงัยก็ลองพิสูจน์ดูด้วยตนเองนะครับ....(ปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตนขอรับ หุหุหุ)

 

เรื่องพระเนื้อดินว่าจะเก่าถึงยุคหรือไม่นั้น.....ปกติถ้าเป็นพระที่สร้างอายุการสร้างช่วงสมัยอยุธยา เนื้อดินจะแดงจัด ปรากฎแร่เม็ดมะขามจำนวนมาก....และก็ต้องมีความพรุนในเนื้อดินเผาปรากฎด้วยนะครับ...
(ถ้าอายุของพระเก่ากว่าอยุธยาตั้งแต่สุโขทัย ลพบุรี ละโว้ ทวารวดี สีของเนื้อดินก็จะยิ่งแห้งซีดหนักยิ่งๆ ขึ้นไปครับ)

และที่สำคัญก็คือ ราดำ ราขาว ตะไคร่ กลิ่นแร่ธาตุในดิน ยังงัยซะก็ต้องมีให้เห็นบ้างจะมากหรือน้อยก็ควรจะมีครับ....

ที่สำคัญความพรุนของเนื้อ ที่เกิดจากการหดตัวของเนื้อดินจะต้องมี....

วิธีทดสอบมี 2 วิธีคือ
1. นำน้ำมาทาพระดูการดูดของน้ำว่าแห้งเร็วหรือช้า...ถ้าแห้งช้าหรือไม่แห้งเลยแสดงว่าเป็นพระใหม่....ถ้าแห้งเร็วภายในพริบตาแสดงว่าเนื้อพระมีความพรุนสูงผิวจึงแห้งไว...จัดเป็นพระเก่าจริงครับ

2. นำพระมาแช่ในน้ำเพื่อดูว่ามีฟองอากาศจับตามองค์พระหรือไม่
ถ้าไม่ปรากฎว่ามีฟองอากาศจับที่องค์พระเลยแสดงว่าเป็นพระใหม่....

--------------------------------------------------------------------

ผมเคยลองทดสอบพระเก่าของคุณย่าผมตามข้อแรกครับ....แห้งเร็วจริงๆครับ (^_^)

 

สำหรับองค์นี้ของคุณพ่อเลี้ยง 2 ผมไม่แน่ใจว่าออกวัดไหนนะครับ....ไว้รอคุณวาซาบิช่วยดูให้อีกแรงจะดีกว่าครับ


พระของคุณวาซาบิ พระนางพญาองค์นี้ มีราดำ ราขาว ให้เห็นทั้งหน้าและหลัง
เสียดายตรงที่ราขาวนั้นยังไม่ตายสนิท....เพราะถ้าราขาวตายสนิทมานานหลายร้อยปีจะทิ้งร่องรอยจุดด่างดวงสีขาว...จะไม่กระจายฟุ้งเหมือนผงแป้ง การฟุ้งกระจายบ่งบอกว่าเชื้อรายังไม่ตายซึ่งเราจะเห็นราขาวแบบนี้ได้ในแจกันดินเผาที่ใช้ปลูกต้นไม้ทั่วไปครับ

จุดสำคัญอีกประการก็คือ พระนางพญา พิษณุโลกนั้น จริงๆ แล้วเป็นการสร้างพระเนื้อดินผสมว่าน ดังนั้นเมื่อว่านในเนื้อพระเกิดการหดตัวลง ผิวของพระนางพญาจะต้องหดและเหี่ยวผิวเหมือนคนแก่ จะเห็นมากหรือน้อยก็ต้องมีครับ.....มวลสารเกสรดอกไม้ก็ดี จะต้องมีให้เห็นด้วยครับ

สรุป สำหรับพระนางพญาของคุณวาซาบิองค์นี้นั้น จัดเป็นพระสวย ที่มีความเก่าในระดับนึงครับ ยังไม่โดนใจ 100% ขอรับ

 

ต้องขอขอบคุณคุณwasabiที่เตือนสติการศึกษาและชมพระควรใช้ความสำรวมเป็นที่ตั้งข้อความและมารยาทที่ไม่ดีก่อนหน้านี้ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งโดยเฉพาะคุณxlmenผมแก้ไขข้อความแล้วคงไม่เพียงพอคงต้องขออภัยอีกครั้ง

 

เกิดอะไรขึ้นหนอจู่ๆ ก็ Upload รูปไม่ได้ครับ.....หุหุหุ



คงต้องอธิบายแบบไร้ภาพประกอบไปก่อนแล้วหละครับ....หุหุหุ

เนื้อแท้ของพระองค์นี้เป็นสีเหลือง....(เหลืองเพราะตั่งอิ๋ว) สังเกตตรงอกพระ....ส่วนสีขาวๆ มีรอยแตกลายงานั้น....เป็นผงพุทธคุณที่ผุดขึ้นบนเนื้อพระ.....(จุดสังเกตผงพุทธคุณแตกลานบริเวณขอบซุ้มด้านบนซ้ายของพระ....จะพบว่าเป็นผงสีขาวตุ่นอมเทาดำจับผิวเนื้อพระบางมาก....)

เนื้อพระจริงๆ แล้วเมื่อผสมกับตั่งอิ๋วจะไม่ค่อยแตกลาน....

บริเวณขา และฐานหมอน พบผงดำ เป็นเศษแม่พิมพ์ชิ้นออกจะเหลี่ยมชัดเจนดีจริงๆ ครับ...

มีเกสรดอกไม้ ทั่วองค์พระ....เกสรมีความแห้งซีด มีการหลุดร่อนของเกสรทิ้งไว้มีหลุมขนาดเล็กเหมือนรอยปูไต่...ทั่วองค์เชียวครับ

ด้านข้างมีเส้นบังคับขอบพิมพ์ชัดเจน....เป็นการบ่งบอกว่าองค์นี้นั้นสร้างขึ้นช่วงที่กำลังมีการทำพระบางขุนพรหมบรรจุกรุครับ....

ในวัดระฆังทั่วไปนั้นจะไม่ค่อยพบเส้นบังคับแม่พิมพ์....วิธีการพิมพ์โดยใช้กรอบบังคับแม่พิมพ์เพิ่งจะเริ่มมีการนำมาใช้เมื่อคราวสร้างพระพิมพ์บางขุนพรหมเพราะสามารถกดพิมพ์ได้เร็วโดยไม่ต้องตัดขอบพระครับ....

ส่วนด้านหลังพระ....บริเวณด้านล่างพบน้ำมันตั่งอิ๋วเป็นเม็ดๆ สีน้ำตาลแก่ผุดขึ้นจำนวนมาก.....มีเส้นเชือกดึงพระติดที่ด้านหลัง งดงามจริงๆ ครับ

สรุป องค์นี้น่าจะเป็นพิมพ์ชายจีวรบาง เกศทะลุซุ้ม บางขุนพรหม (ตกเบ็ด) สวยโดนใจครับผม

 

ขอบคุณ คุณ xlmen และคุณวาซาบิ มากครับ ที่ช่วยกรุณาชี้แนะครับ

 

ผมมีมารบกวนถามอีก 1 องค์ครับ ว่าเป็นยังไงบ้างครับ

 

ขอโทษครับรูปไม่ขึ้น จะลองอีกทีครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณ XLmen สำหรับคำอธิบาย ขนาดไม่ได้เห็นองค์จริง ๆ ยังอธิบายได้มากขนาดนี้ ยอดเยี่ยมจริง ๆ

 

ถ้าเราแม่นพิมพ์ แค่มองเราก็รู้แล้วว่าพระสมเด็จองค์นี้เป็นพิมพ์ของวัดระฆัง ไม่ใช่พิมพ์ของพระวัดบางขุนพรหมแต่อย่างไร



แล้วเรารู้ได้อย่างไร

ผมมีข้อชี้แนะให้คุณดู

ประการแรก ดูที่พระพักตร์ครับ

ประการที่สอง การดูเส้นมัดหวายว่าโค้งของทั้งสองวัดจะไม่เหมือนกัน

ประการที่สาม ความห่างของขั้นฐานทั้ง 3 ฐาน

อันนี้ลองนำไปใช้ดู หลักง่ายๆ แล้วจะรู้ว่า วัดไหนเป็นวัดไหน

 

ต้องขอขอบคุณคุณwasabiที่เตือนสติการศึกษาและชมพระควรใช้ความสำรวมเป็นที่ตั้งข้อความและมารยาทที่ไม่ดีก่อนหน้านี้ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งโดยเฉพาะคุณxlmenผมแก้ไขข้อความแล้วคงไม่เพียงพอคงต้องขออภัยอีกครั้ง<!-- google_ad_section_end -->


ต้องขออนุโมทนา ไม่ว่าเราจะอยู่กันห่างไกล แต่ความเป็นมิตรกะจิต มิตรกะใจ นั้นไม่มีอุปสรรคครับ

 

ผมส่งสัยพิมพ์นี้ จากการพิจารณาการแกะทรงพิมพ์ เลยเอาภาพพระสมเด็จมาให้พวกเราชมดูว่าเป็นอย่างไร

ถ้ามีการสรุปว่าพระสมเด็จพิมพ์นี้เป็นพิมพ์เดียวกัน หรือใกล้เคียงกัน ก็จะต้องตีพิมพ์นี้เข้าวัดระฆังทันที

ผมมีข้อชี้แนะให้คุณดู

ประการแรก ดูที่พระพักตร์ครับ

ประการที่สอง การดูเส้นมัดหวายว่าโค้งของทั้งสองวัดจะไม่
เหมือนกัน

ประการที่สาม ความห่างของขั้นฐานทั้ง 3 ฐาน

อันนี้ลองนำไปใช้ดู หลักง่ายๆ แล้วจะรู้ว่า วัดไหนเป็นวัดไหน



<table class="tborder" id="post3166202" width="100%" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0"><tbody> <tr valign="top"> <td class="alt1" id="td_post_3166202" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);">

<!-- google_ad_section_end -->
</td></tr> <tr> <td class="alt2" style="border-style: solid; border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 0px 1px 1px;">
</td> <td class="alt1" style="border-style: solid; border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 0px 1px 1px 0px;" align="right"> </td></tr></tbody></table>
ลองสังเกตพระพักตร์ และฐานล่างสุดนะครับ

วันนี้ผมพยายามปรับขนาด แต่ไม่สำเร็จ จึงทำได้เพียงเท่านี้ครับ

 

ข้อที่คุณวาซาบิ วินิจฉัยมานั้นก็สมเหตุสมผลอยู่ครับ.....

สำหรับสาเหตุที่ผมตีเป็นบางขุนพรหมก็เพราะว่า....ในการสร้างพระบางขุนพรหมนั้นจาก...ประวัติสมเด็จโตที่บันทึกโดยลป.คำระบุไว้ว่า...มีการนำแม่พิมพ์ของวัดระฆังทั้งหมดที่ยังไม่แตกหักหรือชำรุดมาใช้ในการกดพิมพ์พระที่บรรจุกรุบางขุนพรหม.....

ด้วยเหตุผลนี้เองจึงทำให้พบแม่พิมพ์วัดระฆังไปปรากฎอยู่ในกรุของบางขุนพรหมครับ....

เหตุผลประการที่ 2 ที่ผมตีว่าเป็นพระลงกรุก็คือ...
ผงพุทธคุณที่จับบนผิวพระมีการแข็งตัวหดแห้งและแตกลายงา....(สังเกตุได้บริเวณซุ้มบนซ้ายของพระ) บางตำราเรียกผงนี้ว่า "แป้งโรยพิมพ์" ส่วนใครจะเรียกคราบนี้ว่าอย่างไรก็สุดแท้แต่ความชอบส่วนตัวครับ

ถ้าเป็นวัดระฆังจริง....โดยมากคนที่ได้พระไปเขาก็จะห้อยบูชา การที่ผงแป้งโรยพิมพ์ หรือผงพุทธคุณจะมีเวลาพอที่จะจับตัวแข็งจึงไม่มีโอกาสเป็นไปได้...(กรอบสแตนเลสยังไม่มีในยุคนั้น)

แม้จะเก็บไว้บนหิ้งตลอดผงพุทธคุณชนิดนี้ก็จะไม่ผุดขึ้นมาได้โดยง่ายถ้าปัจจัยไม่เหมาะสม...

นั่นก็คือ จะต้องมีความชื้นเข้าประกอบ....เมื่อเกิดความชื้นจากเหงื่อผงพุทธคุณก็ลอยขึ้นมาได้...แต่การจะแข็งและล้างน้ำไม่หลุดออกนั้น...จำเป็นต้องอาศัยความร้อนในกรุเป็นตัวอบร่วมด้วย

ด้วยเหตุผลที่กล่าวมานี้เองที่ผมตัดสินใจว่าเป็น "กรุบางขุนพรหม" ครับ.....แต่เนื่องจากคราบกรุน้อยเกินไปจึงสันนิษฐานว่าน่าจะเป็น "รุ่นตกเบ็ด" นั่นเองครับ....

------------------------------------------
ปล. สำหรับข้อวินิจฉัยของผมนั้นมิใช่ข้อตัดสินชี้ขาด....ฟังหูไว้หูจะดีกว่าครับ
(อย่าไปซีเรียสหรือจริงจังมากเกินเดี๋ยวจะร้อนใจเปล่าๆ ครับ หุหุหุ)

 

กว่าจะตามมาจนหน้าสุดท้าย ปวดตาเลย

เอามาโพสมั่งดีกว่า องค์นี้ได้มาประมาณ 8ปีที่แล้ว

เริ่มใช้ประมาณ 4ปีแล้ว

 

ภาพของคุณ
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->่ีjustapierce<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3172711", true); </SCRIPT>
ไม่ค่อยชัดเวลาที่ขยายใหญ่....ถ่ายรูปมาใหม่ดีกว่าครับ

 

ขอบคุณคุณ xlmen กับคุณวาซาบิ มากครับ ที่ช่วยชี้แนะ ผมมีมาถามอีก 1 องค์ ครับ ไม่ทราบว่าเป็นยังไงบ้าง?

 

ต้องขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นเรื่องพระกำแพงพลูจีบพิมพ์โบราณ เดิมทีเดียวเมื่อ14 ปี ก่อนตอนได้มาใหม่ๆผมได้ใช้ตะปูและค้อนเล็กๆเเกะเอาคราบกรุออกเพราะอยากเห็นองค์พระชัดๆ ด้วยนิสัยที่ไม่ละเอียดอ่อน ในชีวิตนี้ผมทำพระสมเด็จสวยๆงดงามทั้งประวัติและที่มาหัก เป็นพระสมเด็จองค์แรกที่คล้องคอ องค์นี้ผมคล้องคอเป็นอยู่ร่วม10 กว่าปีก่อนจะหักลง ผมถ่ายภาพแล้วนำไปเลี่ยมกรอบใหม่ก่อนนำไปเก็บ ไว้ในธนาคารเช่นกัน คงต้องรบกวน คุณwasabiและคุณxlmen วิเคราะห์และวิจารณ์ ตามอัธยาศัย ผลเป็นเช่นไรผมถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนและร่วมกันศึกษา(ครั้งนี้ภาพชัดเจนครับสแกรนมาจากภาพถ่าย)

 

คุณjustapierce ปวดตามากไหมครับ ส่วนผมรู้สึกสบายตามากๆ แบบว่า บอกไม่ถูก


พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ สวยมากๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ต้องบรรยายนะครับ ดูด้วยตา แล้วจำด้วยสมอง เหนือคำบรรยายจริงๆ