ปิดรับบริจาค โรงเรียนบ้านกิ่วสะแวกเก่า อ.แม่แจ่ม จ.เชียงใหม่

วัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร เดิมชื่อ วัดพระธาตุเจ้าศรีจอมทอง ตั้งอยู่ถนนเชียงใหม่-ฮอด หมู่ 2 ต. บ้านหลวง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่

สร้างเมื่อพุทธศักราช 1994 โดยนายสร้อย นางเม็ง เป็นผู้สร้างขึ้นบนดอยจอมทอง จึงได้ชื่อว่า “ วัดพระธาตุเจ้าศรีจอมทอง ” สูงจากที่ราบ 10 เมตร อยู่ทางทิศใต้ของจังหวัดเชียงใหม่ ห่างจากอำเภอเมือง เชียงใหม่ 58 กิโลเมตร ทางทิศตะวันตกมีเทือกเขาเรียกว่า "ดอยอินทนนท์" และลำน้ำแม่กลาง วัดนี้สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย




ป้ายด้านหน้าก่อนผ่านเข้าไปยังภายในวัดค่ะ..



อ่านรายละเอียดสักนิดนึงก่อนเข้าไปข้างในต่อเจ๊า..



พระเจดีย์สีทองอร่าม ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ภายในวัด..งดงามนักเจ๊า..สาธุ๊..



ภาพถ่ายจากอีกมุมนึงค่ะ..



ขอวีวี่ถ่ายภาพเพื่อเป็นที่ระลึกก่อนนะเจ๊า..



ประเพณีเด่นของวัดคือ “การแห่ไม้ค้ำโพธิ์” ซึ่งเป็นประเพณีของชาวล้านนาที่ถือว่าการเอาไม้มาค้ำโพธิ์ เป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนา

​

ตำนานวัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร

ตอนที่ ๑ . “ ดอยจอมทองในสมัยพุทธกาล ”

ดอยจอมทอง หรือ ดอยศรีจอมทองนั้น ได้แก่ที่ตั้งของวัดพระธาตุศรีจอมทองในเวลานี้ ซึ่งมีลักษณะเป็นภูเขาดินสูงจากระดับที่พื้นราบอื่น ๆ ที่ตั้งพระวิหารอันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมธาตุเจ้าจอมทองนั้น เป็นยอดของดอยลูกนี้ในสมัยพุทธกาล และเมืองอยู่เมืองหนึ่งชื่อว่า “เมืองอังครัฏฐะ” เจ้าผู้ครองเมืองนั้นมีนามว่า พระยาอังครัฎฐะ ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับดอยลูกนี้.

ตอนที่ ๒ . “ พระพุทธเจ้าและอรหันต์สาวก เสด็จสู่ดอยจอมทอง ”

พระยาอังครัฎฐะนั้นได้ทราบข่าวจากพ่อค้าที่มาจากอินเดียว่า “ บัดนี้พระพุทธเจ้าได้บังเกิดในโลกแล้ว เวลานี้ประทับอยู่ที่เมืองราชคฤห์ในประเทศอินเดีย ” จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานขอให้พระพุทธเจ้าเสด็จมาโปรด เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบด้วยพระญาณแล้ว จึงเสด็จสู่เมืองอังครัฏฐะพร้อมด้วยภิกษุสาวกทางอากาศ ได้มารับอาหารบิณฑบาตจาก พระยาอังครัฏฐะ และทรงแสดงธรรมโปรดพร้อมทั้งได้ตรัสพยากรณ์ไว้ว่า “ เมื่อเรานิพพาน แล้วธาตุพระเศียรเบื้องขวา( พระทักษิณโมลี ) ของเราจักมาประดิษฐานอยู่ ณ ที่ดอยจอมทองแห่งนี้ ” แล้วเสด็จกลับส่วน พระยาอังครัฏฐะเมื่อได้ทราบจากคำพยากรณ์นั้นแล้ว จึงได้สร้างสถูปไว้บนยอดดอยจอมทอง ด้วยหวังว่าจะให้เป็นที่ประดิษฐานพระบรมธาตุตามที่ทรงพยากรณ์ไว้นั้น แล้วอยู่ครองราชย์จนสิ้นพระชมมายุ.

ตอนที่ ๓ . “ พระทักษิณโมลีธาตุเสด็จมาสู่ดอยจอมทอง ”

กาลล่วงมาจนถึงพระพุทธเจ้าได้เสด็จดับขันธ์ปรินิพพานไป ณ เมืองกุสินารา และเมื่อได้จัดการถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระแล้วจึงได้แบ่งพระบรมธาตุเจ้า โดยพระมหากัสสัปปะเถระ ผู้เป็นพระสังฆเถระในที่นั้นได้ขอเอาซึ่ง พระทักษิณโมลีธาตุ ( พระบรมธาตุพระเศียรเบื้องขวา ) จากพระเจ้ามัลลกษัตริย์เมืองกุสินาราได้แล้ว จึงอธิษฐานขอให้พระบรมธาตุเจ้าเสด็จไปประดิษฐานอยู่ที่ยอดดอยจอมทอง ตามที่พระพุทธองค์ได้พยากรณ์ไว้.

ตอนที่ ๔ . “ พระเจ้าอโศกมหาราชเสด็จสู่ดอยจอมทอง ”

กาลเวลาล่วงมาถึง พ.ศ. ๒๑๘ พระเจ้าอโศกมหาราชกษัตริย์อินเดียในสมัยนั้น ได้เสด็จไปสู่ดอยจอมทอง ได้สั่งขุดคูหาให้เป็นอุโมงค์ใต้พื้นดอยจอมทอง แล้วให้สร้างสถูปไว้ภายในคูหานั้นแล้ว เอาพระบรมธาตุเจ้าที่อยู่ในสถูป ทีพระยาอังครัฏฐะ ให้สร้างไว้บนยอดดอยนั้น เข้าไปไว้ในสถูปที่สร้างใหม่ในคูหาใต้พื้ดอยจอมทองแล้วรับสั่งให้เอาก้อนหินปิดปากถ้ำคูหาเอาไว้ แล้วทรงอธิษฐานว่า “ ต่อไปข้างหน้า ถ้ามีพระเจ้าแผ่นดินและศรัทธาประชาชน มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ขอให้พระบรมธาตุเจ้าเสด็จออกมาปรากฏแก่ผู้ชนให้ได้กราบไว้สักการะบูชา ” แล้วจึงได้เสด็จกลับ.

ตอนที่ ๕ . “ ผู้เริ่มสร้างวัดพระธาตุศรีจอมทองครั้งแรก ”

กาลกล่าวมาถึง พ.ศ. ๑๙๙๕ นายสร้อย นางเม็ง สองสามีภริยาบ้านอยู่ใกล้กับดอยจอมทองนั้น จึงได้เริ่มสร้างขึ้นบนยอดดอยจอมทองนั้น แล้วให้ชื่อว่า วัดศรีจอมทอง การสร้างวัดยังไม่เสร็จดี นายสร้อย นางเม็ง ก็ได้ถึงแก่กรรมไป ต่อมาถึง พ.ศ.๒๐๐๙ มีชายสองคน ชื่อ สิบเงินและสิบถัว ได้ช่วยกันบูรณะก่อสร้างวัดพระธาตุศรีจอมทองต่อมา (มีพระสารีบุตรเถระ เป็นเจ้าอาวาสองค์แรก).

ตอนที่ ๖ . “ พระบรมธาตุเจ้าเสด็จออกจากคูหาใต้พื้นดอยจอมทอง ”

กาลล่วงมาถึง พ.ศ. ๒๐๔๒ สมัยนี้ พระธัมมปัญโญเถระ เป็นเจ้าอาวาสวัดพระธาตุศรีจอมทอง ได้มีตาปะขาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ที่วัดนั้นเกิดนิมิตฝันว่า เทวดาได้มาบอกว่าใต้พื้นวิหารบนยอดดอยที่ตั้งของวัดนี้มีพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้า และพระบรมธาตุนั้นจักเสด็จออกมาให้ฝูงชนได้กราบไหว้สักการะบูชาต่อไป ตาปะขาวจึงได้ไปเล่าความฝันนั้นให้แก่เจ้าอาวาสฟัง เจ้าอาวาสจึงได้ทำการอธิษฐานจิตว่า “ถ้ามีจริงดังความฝันนั้น ขอให้พระบรมธาตุจงได้เสด็จออกมา ในเมื่อข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่นี้เถิด” เมื่ออธิฐานแล้วในวันรุ่งขึ้นก็ได้พบพระบรมธาตุเจ้าอยู่ในรูพระเกศโมลีของพระพุทธรูป ซึ่งตั้งประดิษฐานอยู่ภายในพระวิหารนั้น จึงได้เก็บรักษากันไว้โดยเงียบ ๆ และรู้กันเพียงแค่เจ้าอาวาสและตาปะขาว.

ตอนที่ ๗ . “ ลำดับเจ้าอาวาสผู้รักษาพระบรมธาตุเจ้า ”

กาลล่วงมาถึง พ.ศ. ๒๐๕๘ สมัยนั้นพระมหาสีลปัญโญเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีจอมทอง มีพระเถระรูปหนึ่งชื่อ พระมหาพุทธญาโณ มาจากเมืองพุกามได้สั่งให้พระอานันทะ ผู้เป็นลูกศิษย์ไปสืบดูพระบรมธาตุที่วัดศรีจอมทอง ซึ่งบางทีอาจจะทราบระแคะระคายว่าที่วัดนั้นมีพระบรมธาตุ เมื่อพระอานันทะได้ไปถึงวัดศรีจอมทองแล้ว ได้ทำการสักการะบูชาอธิฐานจิตอยู่ ฝ่ายพระมหาสีลปัญโญ เจ้าอาวาสเมื่อได้เห็นอาการเช่นนั้นจึงนำเอาพระบรมธาตุ ซึ่งเก็บรักษากันต่อมานั้นออกมาแสดงให้พระอานันทะทราบ พระอานันทะจึงได้นำความไปทูลพระดิลกปนัดดา ( พระเมืองแก้ว ) ซึ่งเป็นเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ในสมัยนั้น ให้ทรงทราบ.

ตอนที่ ๘ . “ ความเป็นมาแห่งพระบรมธาตุเจ้าในกาลต่อมา ”

ครั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๐๖๐ พระรัตนราช (พระเมืองแก้ว) เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ เมื่อได้ทราบความที่ พระมหาพุทฺธญาโณว่า “พระบรมธาตุเจ้าได้เสด็จมาประดิษฐานอยู่ที่วัดพระธาตุศรีจอมทอง ภายในอาณาเขตแว่นแคว้นของพระองค์เช่นนั้นแล้ว” ก็มีพระทัยยินดีปิติปราโมทย์เป็นกำลัง จึงรับคำสั่งแก่พระมหาพุทฺธาญาโณเถระว่า “ขอพระคุณเจ้าจงไปจัดการเรื่มปฏิสังขรณ์ปลูกสร้างพระวิหารหลังหนึ่ง ให้เป็น ๔ มุขเหมือนวิหารวัดชัยศรีภูมิ แล้วได้ก่อปราสาทหลังหนึ่งให้เหมือนปราสาทอันมีอยู่ในพระอุโบสถวัดมหาโพธิหลวง (วัดเจ็ดยอด) ไว้ภายในท่ามกลางพระวิหารนั้นเพื่อเป็นที่ประดิษฐานพระบรมธาตุเจ้า ให้เป็นอัครสถานอันประเสริฐต่อไป” ดังนี้ แล้วทรงประทานเงินหมื่นหนึ่งเพื่อเป็นค่าอุปกรณ์ในการก่อสร้าง พระเถระเจ้ารับคำพร้อมด้วยปะขาวนักบุญ และนายช่างทั้งหลายไปสู่วัดพระธาตุศรีจอมทอง แล้วร่วมกับเจ้าอาวาสเริ่มการปลูกสร้างพระวิหารและปราสาท ในปีชวดอัฏฐศก พ.ศ. ๒๐๖๐ ตามแบบที่พระเมืองแก้ว เจ้าผู้คร้องนครลั่งนั้นทุกประการ

เมื่อการก่อสร้างพระวิหารและปราสาทสำเร็จบริบูรณ์แล้ว พระเถระจึงไปทูลถวายพระพรให้เจ้าผู้ครองนคร ทรงทราบ พระเมืองแก้วเจ้าผู้ครองนครมีใจยินดีมากนัก จึงรับสั่งให้สุวรรณช่างทองสร้างโกศทองคำน้ำหนักได้ ๕๖๐ คำ เพื่อเป็นที่บรรจุพระบรมธาตุและพร้อมด้วยเถรานุเถระ เสนาอำมาตย์ชาวบ้านชาวเมืองออกไปทำมหกรรมฉลองเป็นมหาปางใหญ่ แล้วเชิญพระบรมธาตุเจ้าเข้าไว้ในโกศทองคำตั้งไว้ภายในปราสาทนั้นแล้ว ทรงโปรดพระราชทานวัตถุไทยทานและเครื่องแห่ไว้กับพระบรมธาตุเจ้าเป็นอันมาก และถวายข้าคนไร่นาตามเขตป่า ที่ดิน ย่านน้ำ ไว้สำหรับให้ปฏิบัติรักษาทำนุบำรุงพระบรมธาตุให้เจริญถาวรสืบต่อไปตลอด ๕๐๐๐ พระวัสสา.

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : วัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร อ.จอมทอง เชียงใหม่ chomthong

 

เริ่มทำบุญที่จุดแรกกับวีวี่เลยจ้า..สาธุ ๆ ๆ..^-^



ถึงวีวี่จะตัวเล็กไปหน่อยนึง แต่ก็จะพยายามปักให้ถึงค่ะ..



บุญลำดับต่อไปของวีวี่ คือ ตักบาตรบูชา 12 ราศี..:d



อนุโมทนาร่วมกันกับวีวี่นะคะ..^-^



บาตรใบสุดท้ัายแล้ว เป็นปีเกิดของวีวี่เองด้วยแหละ..เทหมดเลยยยยยย..



จากนั้นก็นำดอกไม้ ธูป เทียน ไปกราบพระประธานภายในพระอุโบสถกันต่อค่ะ



รอวีวี่สวดมนต์ กราบพระแป๊บนึงนะคะ..



เสร็จแล้วก็ถวายผ้าห่มพระพุทธรูป สีทองจำนวน 1 ผืนด้วยค่ะ..สาธุ..



เนื่องจากทางวัดกำลังทำการลงรักเพื่อปิดทองหลวงพ่อเพชร จึงยังห่มผ้าถวายให้ไม่ได้ จึงถวายผ้าใส่พานไว้
เพื่อให้ทางวัดดำเนินการห่มให้ หลังจากที่ปิดทองเรียบร้อยแล้วค่ะ



พระเจดีย์ภายในพระอุโบสถ สีทองอร่าม งดงามมาก ๆ ค่ะ..



เมื่อเดินต่อเข้าไปภายในก็จะพบห้องกระจก ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ และพระธาตุ อีกจุดนึงค่ะ..
มีรั้วรอบขอบชิดป้องกันหนาแน่นมากกกกก..



แล้ววีวี่ก็ทำบุญเพื่อบูชาแม่โพสกต่อ..เชื่อว่าจะได้มีกิน มีใช้ตลอดไปจ้า..



มีคนทำบุญกันเยอะเลย..สาธุ..



ทำบุญจนหมดแรง..ขอชาร์จแบตฯ แป๊บนึงก่อนนะคะ เดี๋ยวไปรับแท้งก์น้ำเสร็จแล้ว วีวี่จะไปแจกของเพื่อน ๆ ต่อค่ะ

 

หลังจากที่เจงได้พบกับคุณอ้อยทีุ่จุดนัดหมายแล้ว พวกเราก็ได้ shopping ต่อกันที่ตลาด otop หน้าวัด ได้สินค้าพื้นเมืองติดไม้ติดมือคนละชิ้น สองชิ้น เป็นการวอร์มอัพกระเป๋า..อิ..อิ..

เสร็จเรียบร้อยแล้วเราก็ออกเดินทางไปรับแท้งก์น้ำที่ได้โทรสั่งไว้ที่ร้านภู่พิสิฐค่ะ แล้วก็แวะไปตุนเสบียงที่ตลาดเล็กน้อยก่อนเดินทางต่อไปยังสวนสนบ่อแก้ว พักยืดเส้น ยืดสาย ทำธุระเข้าห้องน้ำกันเล็กน้อย จึงออกเดินทางต่อไปยังอุทยานแห่งชาติดอยแม่โถ ซึ่งเป็นที่พัก รวมใช้เวลาไปประมาณ 2 ชม กว่า ๆ ค่ะ

ต่อจากนั้นก็ได้รับประทานอาหารกลางวัน ซึ่งเป็นอาหารพื้นเมืองง่าย ๆ ที่แวะซื้อมาจากตลาดร่วมกัน อย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเรียบร้อยแล้วก็ช่วยกันขนถ่ายสัมภาระก่อนออกเดินทางไปส่งต่อยังน้อง ๆ แล้วชาวบ้านค่ะ



มาถึงที่พักแล้วววววววววววววววว..เย้ ๆ ๆ..



ขนถ่ายสัมภาระ เตรียมนำไปส่งมอบให้น้อง ๆ และชาวบ้านค่ะ..



มัดให้แน่นหนา และตรวจสอบความเรียบร้อย ก่อนออกเดินทางกัน!!..



รับประกันว่า..สิ่งของทุกชิ้นที่ได้รับมา ถึงปลายทางอย่างแน่นอนค่ะ..



2 ประชาสัมพันธ์ที่น่ารักของคณะนี้ค่ะ..คุณอ้อย และน้องวีวี่..



วีวี่รู้สึกจะตื่นเต้นกับบรรยากาศ และธรรมชาติมาก ๆ โดยที่มีคุณอ้อยคอยเป็นพี่เลี้ยง ให้ข้อมูล และรายละเอียด
รวมถึงให้พิสูจน์ด้วยตัวเอง เป็นการเรียนรู้ และเสริมทักษะให้แบบที่ในหลักสูตรการเรียนในเมืองไม่มี..

คุณอ้อยเป็นเพื่อนในเวปที่เพิ่งรู้จักกัน แต่มีความน่ารัก และเป็นกันเองอย่างมากกกกก

เจง และทุกคนในคณะ ดีใจที่ได้พบคุณอ้อยในครั้งนี้ค่ะ คุณอ้อยอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง
ทำให้ program นี้ราบรื่น เรียบร้อย และสำเร็จบรรลุตามวัตถุประสงค์ ต้องขอขอบคุณอีกหลาย ๆ รอบ
และขออนุโมทนาไว้ ณ โอกาสนี้ค่ะ

 

เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว..พวกเราก็ออกเดินทางกันเล้ยยยยยยย..โย่ว..โย่ว..



ทางไม่แพ้แม่ฮ่องสอนเลยแหละ..โค้งเยอะมั่ก ๆ แถมเป็นถนนลูกรังอีกต่างหากกก..



ถ้าเป็นช่วงฤดูฝนคงเดินขึ้นได้อย่างเดียว..หมดสิทธิ์ขับรถขึ้นมาแน่ ๆ..:'(



บรรยากาศ 2 ข้างทาง ฝั่งนึงเป็นภูเขา ส่วนอีกฝั่งก็เป็นเหวววว..:'(



ระยะทางประมาณ 12-16 กม. แต่ใช้เวลาเกือบ ๆ 1 ชม แน่ะ..



ไม่ค่อยแน่ใจว่านั่งรถขึ้นไป หรือขี่ม้าขึ้นไปกันแน่..ตับไตไส้พุง ขึ้นมากองรวมกันที่คอเลยแหละ..



มาถึงครึ่งทางแล้วล่ะ!!..เห็นป้ายแล้ววววววว..



หมูยังผอมเลยยยย..คุณครูที่ขับรถให้เล่าให้ฟังว่า หมูพวกนี้ต้องหากินเองนะ ต้องเดินหากิน 3-5 กม แน่ะ
บางทีถ้าเข้าไปกินข้าวโพดที่ชาวบ้านปลูกก็โดนส่องเอาบ้างก็มี เง้อ!!..น่าฉงฉ๋านจังงง..



ในที่สุดก็ถึงซะที!!..สมกับเป็นบ้านกิ่วสะแวกเก่า ขนาดป้ายยังเก่าเลยอ่ะ!!..



ป้ายนี้ก็เก่า..อ่านเกือบไม่ออกกกกกก..[Embarrass

 

ลานหน้าห้องเรียน และเสาธงของโรงเรียนค่ะ..



สภาพโรงเรียนแห่งเดียวของหมู่บ้านกิ่วสะแวกเก่า..



ไม่กล้าเปิดประตูห้องเรียนแรง ๆ..กัวหลุดค่ะ..



โรงเรียนนี้มีห้องเรียนเดียว..มีโต๊ะสำหรับนักเรียนแค่ 2 ชุด อย่างที่เห็นในภาพค่ะ..



สภาพห้องเรียนเป็นไม้เก่า ๆ ตีทึบ ๆ ไม่มีหน้าต่าง มีแต่ประตู 2 บานเท่านั้น



ส่วนนักเรียนก็เรียนกันไม่ค่อยเป็นเวลาเท่าไหร่ เพราะต้องช่วยพ่อแม่ทำไร่ เสร็จจากงานจึงจะได้มาเรียนกัน



เรียนที่นี่ไม่มีเวลาราชการ ต้องเรียนกันทุกวัน ไม่มีเสาร์-อาทิตย์ด้วยแหละ..:'(



โปสเตอร์ภาพที่ติดบนผนังที่ทำให้คณะเราได้รู้ว่า พวกเค้าก็คือคนไทยเหมือน ๆ กันกับเรา



แต่วิถีชีวิต และความเป็นอยู่ของพวกเค้าเหล่านั้นต่างกันกับพวกเรา ๆ โดยสิ้นเชิง



ภาชนะของพวกเค้าที่บอกกับเราว่า ได้รับการพัฒนาปรับปรุงอย่างดีขึ้นแล้วววว..:'(



อาหารหลักของคนที่นี่ค่ะ..เห็นมีพริกแห้ง หอมแดง เค้าทำอารัยกินกันเป็นอาหารหลักน๊ะ!!



อุปกรณ์ทำสวน..แต่ที่โรงเรียนนี้ยังไม่มีโครงการอาหารกลางวันเลยค่ะ ยังไม่มีแปลงผักเลย เค้าจากินอารัยกันน๊ะ?? แล้วอีกอย่างนึง ตั้งแต่ขึ้นไป..เจงก็ยังไม่เห็นชาวบ้านเลี้ยงไก่สั๊กกะตัวอ่ะ!!..เห็นมีแต่หมูผอม ๆ เดินไป-เดินมา คุณครูเล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านเลี้ยงหมูไว้สำหรับไหว้ผีกันค่ะ



ใครที่คิดว่าทนความยากลำบากได้..อยากลองไปเป็นครูสอนหนังสือชาวบ้าน และเด็ก ๆ..เชิญท้าพิสูจน์ตัวเองได้เลยค่ะ เจงคนแรกแหละ......ที่ขอบายยยยยยยยยยยยย..แหะ..แหะ..

​

ชีวิตความเป็นอยู่แบบนี้ หากเมื่อได้เห็นแล้ว จะมีใครแบ่งปันน้ำใจ สนับสนุนในสิ่งที่ยังขาดแคลนอยู่อีก
เป็นจำนวนมาก หรือหยิบยื่น สื่อสารส่งข่าวคราว ผลักดันเพื่อให้ช่วยเหลือกันต่อ ๆ ไปในอนาคต น้อง ๆ
และชาวบ้านก็น่าจะมีวิถีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

ในความรู้สึกส่วนตัวที่ได้ไปสัมผัส ได้ไปบริจาคสิ่งของ และให้ความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ
ให้กับพวกเค้าเหล่านั้น สำหรับ trip นี้บอกได้คำเดียวว่า รู้สึกคุ้มค่า และไม่ผิดหวังกับการเิดินทางเลยจริง ๆ ค่ะ..

 

ต่อไปก็จะเป็นรายการแจก..แจก..แจก..แล้วก็แจกกกกกก..



ภาพแท้งก์น้ำ 1250 ลิตร จำนวน 2 ใบที่เพื่อน ๆ ร่วมกันสมทบบริจาคเข้ามาเพื่อนำไปจัดซื้อ และนำไปช่วยเหลือชาวบ้านค่ะ..



สิ่งของที่เพื่อน ๆ ส่งเข้ามาร่วมบริจาคทั้งหมด ไม่ขาดตกแม้แต่ชิ้นเดียว



เด็ก ๆ เข้าแถวรอรับสิ่งของกันแล้ว



รู้สึกว่า..จะมีเด็กคนนึงแอบเนียนกะเค้าอ่านะ!!..อิ..อิ..



น้องวีวี่กำลัง Show ผลงานของพี่หยี และเพื่อน ๆ อยู่จ้า



วีวี่จะเริ่มแจกแล้วนะคะ..



พี่ให้น้อง..แล้วน้องก็เอาไปแจกต่อให้กับพวกพี่ ๆ จ้า..



ผลงานของใครกันมั่งจ๊ะ??..ดูเอาเองนะ..



กับอีกมุมนึงของบรรดานายแบบ..นางแบบบบบบ..



ใจเย็น ๆ ดิพี่!!..เด้ววีวี่เอามาแจกให้ ได้รับกันทุกคนแหละจ้า..:d



ดูสีหน้าของผู้ที่ได้รับดิ..ชอบป่าวหว่า??..



น้องนู๋ตัวน้อย ๆ นี่ แม่ก็พามารับแจกสิ่งของเหมือนกัน..



แม่อุ้ยก็ได้รับแจกพร้อมหลานเลยเจ๊า..^-^



งานนี้..รู้สึกว่าวีวี่ เค้าจะมีความสุขมากกับการแจกสิ่งของให้กับเพื่อน ๆ พี่บนดอยค่ะ..



แบ่ง ๆ กันนะ!!..วีวี่ขนมาเยอะแยะเลย เอาไปเยอะ ๆ เลย..



พี่วีวี่ให้ตุ๊กตากับน้องตัวเล็กด้วยนะ..



สีหน้าของเด็ก ๆ ที่ได้รับสิ่งของบริจาคค่ะ..



ยัง..ยังไม่หมดจ้า วีวี่เอาหนมมาแจกด้วยแหละ..



พี่วีวี่ให้หนมน้องนะ หม่ำ ๆ จะได้โตเร็ว ๆ เหมือนพี่วีวี่งายยยย..



ถึงน้อง ๆ จะมอมแมม แต่พอใส่เสื้อ ใส่หมวกแล้ว ดูดีขึ้นเยอะเลย..ว่าม่ะ!!..อิ..อิ..



แท้งก์น้ำ 2 ใบนี้ มอบไว้ให้ที่โรงเรียนสำหรับเก็บน้ำดื่มค่ะ เด็ก ๆ นักเรียนที่นี่มีอยู่ 30 กว่าคน คงพอจะช่วยให้น้อง ๆ ไม่ขาดแคลนน้ำแล้วนะ



น้อง ๆ ทุก ๆ คน ที่บ้านกิ่วสะแวกเก่า ส่งเสียงขอบคุณมายังพี่น้องลุงป้าน้าอาที่เวปพลังจิตด้วยค่ะ..

 

ระหว่างที่คุณอ้อยไปสำรวจแหล่งน้ำ เจง และคณะก็ออกไปเยี่ยมชมชีวิตความเป็นอยู่บริเวณใกล้เคียงกันค่ะ



บางบ้านอยู่รวมกัน 4-5 คน หลังเท่าที่เห็นเนี่ยะแหละค่ะ



ช่วงเวลาที่เดินไปดูนั้น..เจ้าของบ้านยังไม่กลับจากไปทำงานที่ไร่ เลยไม่มีใครอยู่สักคน



ส่วนห้องนี้!!..เป็นห้องพักครูที่อยู่ในโรงเรียนค่ะ..แหะ..แหะ..



คุณครู 2 ท่านที่เอื้อเฟื้อนำรถมารับสิ่งของขึ้นไปส่งมอบให้กับชาวบ้าน และนักเรียน และขับรถกลับลงมาส่งคณะเราอีกทียังที่พักค่ะ..ขอบคุณอีกครั้งนะคะ



เสร็จภารกิจแล้วจ้า..อากาศเริ่มเย็นลงอีกแล้ว ขอตัวไปอาบน้ำ + ทานมื้อค่ำก่อนนะคะ..



Dinner มื้อใหญ่บนดอยแม่โถ ได้บรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเองมั่กมั่กเลยจ้า..ประทับใจที่สุดเลยยยย ^-^



อาหารมื้อนี้เป็นมื้อบังคับ เพราะบนอุทยานไม่มีร้านอาหารเลย และไม่มีการสั่งทำอาหารไว้ล่วงหน้า ฉะนั้นอร่อยหรือไม่ ทุกคนก็ต้องทนกินค่ะ..5555+



ทอดมันน่ากินป่าว??..หิวแล้วแหละ หม่ำกันเลยดีก่าาาาาาาาาาาาาาา..



วีวี่แจกของจนหมดแรงงงงง ก็ขออนุญาติเติมพลังก่อนเหมือนกันค่ะ..อ้ำ ๆ หม่ำ ๆ ..



อาหารมื้อนี้อร่อยสุดยอดดดดดด เพราะทุกคนหมดแรงกันถ้วนหน้าจ้า..

​

ภารกิจ trip นี้จบลงอย่างเรียบร้อยเสร็จสิ้น ตามความตั้งใจ

เจงขอขอบคุณผู้สนับสนุน และร่วมบริจาคที่มีส่วนผลักดัน และขอบคุณคุณอ้อยที่เป็นผู้นำทาง รวมถึงประสานงานกับทุก ๆ ฝ่าย รวมถึงอำนวยความสะดวกให้กับคณะมา ณ โอกาสนี้ค่ะ

ขออนุโมทนาบุญนี้กับเพื่อน ๆ ทุก ๆ คนค่ะ..สาธุ ๆ ๆ..

 

ยอดเงินบริจาคทั้งสิ้นเป็นจำนวนเงิน = 26,631 บาท

นำมาจัดสรรดังนี้ :

ซื้อแท้งก์น้ำขนาด 1250 ลิตร จำนวน 2 ใบ ------ เป็นเงิน = 24,400 บาท
ซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติม คือ ตัวต่อ ก๊อกน้ำ เทปพันเกลียวเป็นเงิน = ***250 บาท
ช่วยค่าน้ำมันรถ ในการบรรทุกแท้งก์น้ำไปยังชาวบ้าน เป็นเงิน = *1,000 บาท
ส่วนที่เหลือนำไปบริจาคสมทบในการสร้างฝายชะลอน้ำเป็นเงิน = 1,050 บาท

รวมเป็นเงินทั้งสิ้น = 26,700 บาท

โครงการนี้สำเร็จลุล่วง เรียบร้อยบริบูรณ์ ขออนุโมทนากับทุก ๆ ท่านทุกประการค่ะ..สาธุ ๆ ๆ..

 

อนุโมทนาสาธุ กับพี่เจง พี่อ้อย และชาวคณะทุกๆท่านนะคะ

ที่สำคัญ "น้องหนูวีวี่" ด้วยนะจ๊าา

ดีใจจังเลยค่ะที่กระเป๋าใบเล็กๆจากการร่วมมือกันของคนทางนี้

ได้เป็นส่วนหนึ่งที่จะแบ่งปันให้น้องๆบนดอยมีความสุข

สุดท้ายก็ขออัญเชิญอำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
ดลบันดาลให้พี่เจง พี่อ้อย และผู้ร่วมโครงการทั้งบริจาคก็ดี ร่วมอนุโมทนาก็ดีรวมทั้งทุกท่านทุกคนบนดอยและร.ร.บ้านกิ่วสะแวก
ประสบพบเจอแต่ความสุข ความเจริญ ความมงคล อุปัทวอันตรายใดๆอย่าได้กร้ำกราย
เจริญยิ่งๆทั้งทางโลกและทางธรรม คิดสิ่งใดก็จงสมดังใจปรารถนา ทุกประการนะคะ





ป.ล. น้องหนูวีวี่น่ารักมากมายเลยค่ะ ชอบๆ

 

อนุโมทนา สาธุ .... อิ่มบุญกันทั่วหน้า

++++++++++++++++++++++




เห็นภาพนี้ของคุณอ้อย ...นั่งคิดว่า เด็กดอยคนที่ยืนคนแรก ทำไมดูแปลก ๆ 555+


มาดูเฉลยถึงได้ทราบว่าคือ น้องวีวี่ .... ไม่เจอกัน 1 ปี ยิ่งโตยิ่งดูดี น่ารักมาก


.

 

วีวี่ทำเนียนค่ะ..55555+

เด็ก ๆ น้อง ๆ เป็นพวกกระเหรี่ยง พอดีวีวี่มีชุดแม้ว (คุณยายซื้อมาฝากตอนไปเที่ยว) ถือโอกาสเนียนเลย..

 

อนุโมทนาสาธุกับ พี่เจงและคณะ ด้วยครับ



แต่รู้สึกว่า น้องเขาจะอิ่มบุญมากนะครับ ยิ้มไม่หุบเลยครับ

 

<!-- google_ad_section_end -->
ขออนุโมทนาด้วยค่ะเห็นจากภาพแล้วชื่นใจค่ะ
ดีใจที่ได้มีส่วนร่วมกับน้องเจงและคณะ

 

ยิ่งเห็นรูป ยิ่งคิดถึงน้องวีวี่ค่ะ น่ารักเกินคำบรรยายค่ะ chearr
ก่อนนอนมีการสวดมนต์ด้วยนะคะ
แถมยังมีการออกกำลังกายก่อนนอนด้วยค่ะ เล่นเอาอ้อยยิ้มไม่หุบเลยค่ะ ยิ้มกับความน่ารักของน้องวีวี่ตลอดงานค่ะ ^_^

 

ต้องยกนิ้วให้คุณเจงเลยค่ะ สำหรับการถ่ายรูปขณะที่นั่งในรถ ในสภาพถนนลูกรังหัวสั่นหัวคลอนแบบนั้น เห็นครูพัฒน์บอกว่า รถคันที่คุณเจงนั่งเป็นแบบคอยสปริงด้วยนะคะ(เขียนถูกหรือเปล่าไม่รู้นะคะ) ครูพัฒน์บอกว่านั่งแล้วนิ่มนะคันนั้น แต่คันที่พี่อ้อยนั่งเนี่ย เป็นคอยเหมือนกันนะพี่ แต่เป็น คอยไปเหอะ :'(

ก่อนเดินทางออกจากอุทยานเพื่อไปยังหมู่บ้าน รถสตาร์ทไม่ติดค่ะ :'( แต่อย่างน้อยก็อุ่นใจ ในรถคันนั้นยังมีน้องเขยคุณเจงนั่งไปด้วย อย่างน้อยมีคนช่วยเข็นแร่ะ อิอิ

ระหว่างทางกะว่าจะถ่ายรูป แต่คิดๆดูแล้ว เอาตัวยังแทบไม่รอดค่ะ กระเด้งกระดอนยิ่งกว่าฝึกกังฟูอีกนะคะเนี่ย เลยบ๊ายบายกล้องชั่วขณะค่ะ อิอิ

ระหว่างทาง จอดรถแวะเอาของให้น้องเจ้าหน้าที่ พอสว. เห็นครูพัฒน์ก้มๆเงยๆกับรถแล้ว อ้อยคิดในใจ เกี่ยวน้องไปด้วยดีกว่า อย่างน้อยมีกำลังพลคนช่วยเข็นเพิ่มอีกคนละว๊อยยยย อิอิ

แถมก่อนจะกลับ ก็ยังคงเส้นคงวา สตาร์ทไม่ติดอีกแล้วฮ๊าบบบบบบบ สมกับที่น้องพัฒน์บอกว่า คอยไปเหอะจริงๆเลยค่ะ อิอิ

 

คิดถึงคุณอ้อยเช่้นกันค่ะ..ยิ่งนั่งดูภาพที่พักบนอุทยานแห่งชาติดอยแม่โถแล้ว เจงก็นึกถึงคืนที่พวกเราพักร่วมกัน มีแต่เสียงหัวเราะ เพราะขำยัยวีวี่เนี่ยะแหละ เสียดายที่คุณอ้อยกลับไปก่อน แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเราก็กลับตามลงไปติด ๆ เหมือนกันค่ะ



แสงแรกของเช้าวันที่ 30 เดี๋ยวต้องเดินทางลงจากดอยแม่โถแล้วล่ะ..เสียดายจัง!!



ถ่ายบริเวณด้านหน้าเรือนพัก หลังจากที่ส่งคุณอ้อยกลับแล้ว..



กุหลาบพันปีบนดอยแม่โถ งามแม่แพ้บนดอยอินทนนท์ อย่างที่คุณอ้อยบอกไว้เลยล่ะค่ะ



ฝีมือยังไม่ค่อยดี ทนดูไปก่อนละกานนนนน..555+



สีชมพูก็งามไม่แพ้สีขาวเลยล่ะ..



เก็บบรรยากาศที่หน้าบ้านพักกลับมาเป็นของฝากจ้า มองไปเห็นยอดเขาหลายสิบลูกเลยล่ะ!!..สวยงามมากกก ที่เห็นลูกหลังสุดไกลลิบ ๆ นั่นเลยคือ ยอดดอยอินทนนท์ค่ะ..สูงป่าวววว??



จากหน้าบ้านมองไปสะดุดตาต้นสนคู่นึงที่ทางอุทยานดูแล สูงเด่นเป็นสง่า งดงามมั่ก ๆ เราตามไปดูกันจ้า..



เป็นสนฉัตรคู่ประวัติศาสตร์ของอุทยานแห่งชาติดอยแม่โถค่ะ..



ต้นสูงใหญ่มาก ๆ เลยล่ะ..



ภาพถ่ายจากมุมบ้านพักข้างบน เห็นเต็มต้นเลย..สูงเน๊าะ สวยงามมากกกกกก



ที่นี่..อุทยานแห่งชาติแม่โถ เป็นอีกหนึ่งความประทับใจ ที่พวกเราคงต้องเก็บไว้ในความทรงจำไปอีกนานเลยล่ะค่ะ..

​

เสียดายที่เจงมีเวลาน้อย เพราะมัวแต่รับหน้าที่เป็นแจ๋วอยู่ก้นครัว ไม่งั้นคงมีภาพสวย ๆ

มาฝากเยอะกว่านี้ เอาไว้รอบหน้าค่อยแก้ตัวใหม่ละกันเน๊าะ..ต้องหาเรื่องไปเที่ยวอีก (ประมาณนั้น)..

 

อ้อยนั่งอ่านที่คุณเจงpostละนั่งหัวเราะไปด้วยค่ะ ดูบางรูปพร้อมคำบรรยายแล้วนั่งหัวเราะหน้าคอมคนเดียวอ่ะโดยเฉพาะเรื่องป้ายโรงเรียนสมกับชื่อจริงๆค่ะ
แต่บางรูปก็ นะ ใต้ฟ้าเดียวกัน ยังมีอะไรที่เราคาดไม่ถึงอีกเยอะเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่า ในความห่างไกล พวกเค้าดำรงชีพกันแบบนั้น
คุณเจงถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกได้ลึกซึ้งมากเลยค่ะ

แต่รูปจากกล้องของคุณเจงสวยมากค่ะ คุณเจงเป็นคนที่มีความละเอียดอ่อนมากค่ะ
ขนาดไปด้วยกัน บางมุมมอง อ้อยก็นึกไม่ถึง แต่ดูรูปและคำบรรยายจากคุณเจงแล้ว บอกได้คำเดียวว่า สุดยอดแต้ๆเจ้า ^_^

จากใจนะคะ
ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน รู้จักกันผ่านเว็บไม่นานด้วยการประสานงานของท่านอาจารย์ชนะ สิริไพโรจน์ ว่าให้มาช่วยดูหน่อย ทางคุณเจงจะมาแม่แจ่มเพื่อมาช่วยคนแม่แจ่ม ตอนที่เข้ามาดูกระทู้ครั้งแรก บอกได้เลยว่า อ้อยเต็มที่กับคุณเจงค่ะ

ถึงไม่เคยเจอกันมาก่อน ไม่เคยพูดคุยกันมาก่อน แต่รับรู้ว่า คุณเจง เป็นคนดี
อ้อยก็สบายใจ ยิ่งประสานงานยิ่งเห็นความละเอียดรอบคอบของคุณเจง และยิ่งได้พบเจอก็ยิ่งประทับใจค่ะ อ้อยได้กัลยาณมิตรเพิ่มอีกหลายท่านด้วยกันจากงานนี้ และจากกระทู้นี้หลายคนยังไม่เคยพบเจอกันมาก่อนแต่ก็ดูเหมือนคุ้นเคยกันมานาน ^_^
เด็กๆใส่เสื้อที่ได้รับมาจากคุณวีแล้ว ดูเหมือนคุณวีเสกเพี้ยงให้เด็กๆกลายเป็นคนใหม่เลยค่ะ
ขอบคุณคุณผ่อนคลายสำหรับแท้งค์น้ำอันมีค่าสำหรับคนบนดอยนะคะและขอบคุณทุกท่านทั้งที่ได้เอ่ยนามและไม่ได้เอ่ยนามค่ะ

ประทับใจในทุกความรู้สึกและน้ำใจอันงดงามของคุณเจงและคณะ โดยเฉพาะน้องวีวี่ขวัญใจของอ้อยค่ะ ^_^

มีพบ ก็ย่อมมีจาก
แต่ความทรงจำที่ดีงามจะยังตรึงอยู่ในใจค่ะ

วันนั้น ก่อนจากลา ใจหายเหมือนกันค่ะ
เวลาเพียงไม่นาน แต่กลับสร้างความประทับใจเป็นอย่างมาก
คิดถึงคุณเจง น้องวีวี่ และทุกคนค่ะ ขออนุญาตเรียกคุณเจงว่าพี่ละกันนะคะ

ไว้เจอกันใหม่นะคะ เมื่อเวลาและโอกาส เอื้ออำนวยค่ะ ^_^
ฝากความคิดถึง ถึงน้องวีวี่ด้วยนะคะ
ขอบคุณจากใจอีกครั้งค่ะ ^_^

 

<TABLE cellPadding=6 width=500><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขวัญใจของโครงการนี้เลย"วีวี่"

 

ภาพเก็บตก

เจงมีภาพอีกส่วนนึงที่อาจจะเรียกว่าเป็นเบื้องหลังสำหรับ trip นี้ บางภาพก็เป็นภาพที่ชอบโดยส่วนตัว
ซึ่งก็เป็นอีกหนึ่้งความประทับใจ บางภาพก็เป็นภาพความขำ ๆ ของวีวี่ ก็เลยนำมาแชร์ และเล่าสู่กันฟังต่อค่ะ..^-^



ช่วงเช้าหลังจากที่พวกเราตักบาตรร่วมกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ไปเติมพลังที่ร้านโจ๊ก สั่งกันคนละชาม สองชามตามภาพ แล้วก็ตบท้ายด้วยกาแฟ พอวีวี่เค้าได้ยินผู้ใหญ่สั่งกาแฟ ก็หันไปทางคนขาย แล้วบอกว่า "ของวีวี่เอาน้ำชาค่ะ" (กัวไม่ in trend กะเค้าอ่านะ)..เล่นเอาคนรับ order อึ้งไปเลยยย!!..



สำหรับภาพนี้ : เป็นเบื้องหลังฟามน่าร้ากส์ส์ส์ น่าแอบหยิกของยัยตัวแสบ วีวี่เค้าเป็นเด็ก hyper มากกกกกก
ไม่ค่อยอยู่นิ่ง แล้วก็มีคำถามเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา พอเห็นเค้าอยู่เฉย ๆ ก็น่าเอ็นดูไปอีกแบบ แต่แอบทำหน้ากวน ๆ
ใส่เราอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าเอาเชื้อความกวนพวกนี้มาจากใคร!!..หุ..หุ..

ดูเองละกานนนนนนน..



ภาพนี้ : เป็นพานใส่ผ้าสไบห่มพระที่เจงนำไปถวายที่วัดพระธาตุศรีจอมทอง เห็นแล้วก็นึกถึงตอนที่วีวี่เค้าคลาน แล้วนำพานนี้ไปวางถวาย แล้วก็ก้มกราบอีก 3 ครั้่ง โดยที่ไม่ต้องมีใครบอกบท แค่เจงบอกเค้าว่า"วีวี่เอาพานผ้าไปถวายพระนะลูก" เค้าทำเองโดยอัตโนมัติเลยค่ะ



ภายในวัดมีกี่ตู้วีวี่เค้าจะหยอดเงินทำบุญหมดทุกตู้ แม้จะเขย่งแล้วไม่ถึงก็จะขอให้แม่อุ้มขึ้นไปหยอดค่ะ..สาธุ๊..^-^



ส่วนเจ้าต้นไม้เล็ก ๆ ที่เป็นต้นไม้ปริศนานี้ เจงถ่ายไว้ที่สวนสนบ่อแก้ว ซึ่งเป็นทางผ่านที่คุณอ้อยพาพวกเราแวะพัก ก่อนที่จะขึ้นต่อไปยังอุทยานแห่งชาติแม่โถ..

ตอนแรกเจงก็ไม่รู้ว่าคืออะไร?? แต่พอคุณอ้อยเฉลยชื่อ แล้วก็ที่มา ที่ไป ทำเอาเจงขำกลิ้งเลยแหละ..

ใครรู้มั่งว่าต้นนี้คือต้นอารายยยยยยยยย??..5555555+



สำหรับภาพนี้..วีวี่กำลังพิสูจน์คำตอบของคุณอ้อยค่ะ ดูท่าทางเอาจริงเอาจังมากเลยยยยยย..



อนาคตวี่วี่คงเป็นช่างภาพฝีมือดีอีกคนแน่ ๆ ดูหน่วยก้านเค้าดิ!!..พอจาไหวมั๊ยเนี่ยะ..



ภาพนี้ฮามากกกกกกก..ตอนที่วีวี่เค้าเข้าไปถ่ายรูปคู่กะน้อง ๆ ที่ รร บ้านกิ่วสะแวก พอวีวี่เค้าขยับเข้าไปน้องคนที่ยืนคู่ด้วยเค้าก็จะเขยิบออกมาจิ๊ดนึง วีวี่ก็ขยับเข้าใกล้เบียดเข้าไปอีก น้องเค้าก็เขยิบออกอีก จนวีวี่ถามน้องเค้าว่า "จะไปไหนอ่ะ?? ถ่ายรูปกับวีวี่หน่อยดิ"น้องเค้าถึงยอมอยู่เฉย ๆ ..555+



คนอื่นเค้าตื่นเต้นกะแสงแรกของเช้าวันใหม่ ส่วนวีวี่ไม่สนใจใคร ตื่นมาก็หิวหนมแล้วล่ะ!!..^-^

ว่าแต่ใส่ถุงมือไว้แบบนี้ วีวี่จะหม่ำหนมยางงายล่ะเนี่ยะ!!..



หลังจากที่คุณอ้อยกลับไปได้แป๊บเดียว ก็มีชายหนุ่มคนนึงมาป้วนเปี้ยนแถว ๆ หน้าบ้านพัก..
พอวีวี่เห็นก็หันไปถามหม่ามี้ว่า.."เค้ามาหาใครอ่ะ??"..แขกคนนี้ถึงกับหลุดขำเลยนะ



เขาไม่ใช่ใครค่ะ คือ คุณเป้ ภาณุพงศ์ นั่นเอง..แรก ๆ ที่วีวี่เห็นคนแปลกหน้าก็งอแงเล็กน้อย ไม่ยอมเ้ข้าใกล้..:'(

พวกเราก็ต้องบอกว่าอาคันตุกะคนนี้ไม่ใช่ใคร เป็นคนที่พวกเรา ๆ รู้จัก พอวีวี่เค้าเห็นพวกเราคุยกัน ทักทายกันถึงจะยอมโอเค และยอมเข้าไปเล่นด้วย..



สุดท้ายวีวี่ก็ยอมไปวิ่งเล่นกะพี่เป้ และถ่ายภาพร่วมกันเป็นที่ระลึกก่อนกลับด้วยล่ะ!!..^-^

ซา ราง เฮ โย ไม่ค่อยถึง วีวี่แขนสั้นไปจิ๊ดนุงอ่ะจ้า..55555+