เหตุที่พระพุทธเจ้าไม่นับถือพระผู้สร้าง

เพราะพระผู้สร้าง

เป็นผู้สร้าง

เป็นผู้แบ่งแยก ฟ้า ดิน ดี เลว ขาว ดำ

เทพ มาร สวรรค์ นรก เรา เขา เกิดอัตตา

ทำให้ทุกจิตวิญญาณต้องตกอยู่ภายใต้กฏเกณฑ์

หรือเกมของพระผู้สร้าง

ที่อ้างถึงความเมตตาของตนว่ายิ่งใหญ่นักหนา



มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่เป็นจิตวิญญาณอันสูงส่ง

พยายามจะนำพาให้จิตวิญญาณ ทุกภพทุกภูมิทั้งดีและเลว

กลับไปสู่อิสระเสรี หลุดพ้นจากเกมของพระผู้สร้างที่นึกสนุกขึ้นมา



ผมคิดเอง....ท่านว่าจริงมั๊ย

 

เพราะพระผู้สร้าง

เป็นผู้สร้าง

เป็นผู้แบ่งแยก ฟ้า ดิน ดี เลว ขาว ดำ

:boo:

พระผู้สร้าง สร้างแต่ความดีแบบธรรมชาติ

เลว มนุษย์เลือกกระทำเอง มนุษย์ทำให้เกิดความชั่วด้วยตัวมนุษย์เอง

 

มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่เป็นจิตวิญญาณอันสูงส่ง

พยายามจะนำพาให้จิตวิญญาณ ทุกภพทุกภูมิทั้งดีและเลว

กลับไปสู่อิสระเสรี หลุดพ้นจากเกมของพระผู้สร้างที่นึกสนุกขึ้นมา

:boo:

พระผู้สร้าง เท่าที่ผ่านมา ท่านไม่เคย โชว์ตัว ไม่ปรากฎตัวว่า ข้าคือพระเจ้า ไม่เคยโปรโมตตัวเอง เลย
พระผู้สร้าง ไม่เคยอวดตัว ไม่เคยเอาดีเข้าข้างตัวท่านเอง
พระผู้สร้าง ไม่เคยยกย่องตัวเองว่า สูงส่ง
พระผู้สร้าง ที่จริงแล้ว ท่านให้มนุษย์มี อิสระ ในการกระทำและการคิด

 

ขึ้นชื่อว่าพระผู้สร้าง

ก็ย่อมสร้างทุกอย่าง

สวรรค์และนรก



พระผู้สร้างก็เพียงแต่นั่งดู

สัตว์เลี้ยงของพระองค์ว่า วันๆหนึ่ง

สัตว์เลี้ยงของพระองค์จะเลือกกิน อาหารชนิดที่หนึ่ง และชนิดที่สอง

แล้วเพียงทำหน้าที่ในการคัดแยกสัตว์เลี้ยงที่เลือกอาหารต่างกันออกจากกัน

 

เหตุที่พระพุทธเจ้าไม่นับถือพระผู้สร้าง

:boo:

ประโยคข้างบนนี้แปลก


<!-- google_ad_section_end -->

 

พระผู้สร้าง ที่จริงแล้ว ท่านให้มนุษย์มี อิสระ ในการกระทำและการคิด


นอกจากอิสระแล้ว พระผู้สร้างยังมอบอวิชชาและความไม่รู้ให้แก่สรรพสัตว์


ท่านให้มนุษย์มีอิสระในการเลือก ผ่านความไม่รู้ ความไม่ชัดเจน

ปล่อยให้มนุษย์และสรรพสัตว์ ต้องเดินอย่างโดดเดี่ยวและไร้จุดหมาย

ถ้าพระผู้สร้างจะเมตตาให้สรรพสัตว์หลุดพ้นนั้น แท้จริงมันง่ายนิดเดียว

แต่ทำไมล่ะ... ทำไมพระองค์ยังนึกสนุกอยู่เล่า

ปล่อยให้บรรดาสรรพสัตว์ต้องทนทุกข์ เวียนว่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

พอตายแล้ว จึงค่อยมาปลอบประโลม แล้วผลักไสให้ทุกจิตวิญญาณ

กลับมาเกิดเพื่อเล่นเกมของพระองค์อยู่ร่ำไป

 

ถ้าเราไม่มีความทุกข์ แล้วเราจะทราบซึ่งถึงความสุขไหม ถ้าไม่มีทวิภาวะ แล้วเราจะรู้ค่าของสิ่งทั้งหลายไหม

 

ขึ้นชื่อว่าพระผู้สร้าง

ก็ย่อมสร้างทุกอย่าง

สวรรค์และนรก

:boo:

สวรรค์และนรก
สถานที่ทั้ง 2 แห่งนี้ มีใครได้เดินทางไปเห็นจริงๆกับตาหรือไม่
ทั้ง 2 แห่ง ถ้ามีจริง มนุษย์ก็สามารถเดินทางไปได้
สวรรค์และนรก ก็มาจากความคิดคำนึง ความคาดการณ์เดาเอาของพระพุทธเจ้าว่า มีเป็นสถานที่

พระผู้สร้าง เท่าที่เห็น เท่าที่ผ่านมา สร้างจริง เห็นได้จริง ทำได้จริง ไม่เคยคาดเดา

พระพุทธเจ้า มักสร้างแต่ความเชื่อ ซึ่งไม่มีจริง เช่น เทวดา นางฟ้า เป็นต้น

 

ถ้าพระผู้สร้างจะเมตตาให้สรรพสัตว์หลุดพ้นนั้น แท้จริงมันง่ายนิดเดียว

:boo:

ทำไมมนุษย์ถึงต้องการหลุดพ้น
รู้ไม๊ คนที่ต้องการหลุดพ้น ส่วนมากต้องการหนีความผิด สร้างกรรมเลวไว้ แล้วเอาบุญบังหน้า หนีคุกหนีตารางรีบบวชทันที

สำหรับคนดี ที่ถูกกระทำย่ำยี ก็ต้องการหลุดพ้นจากคนชั่ว คนดีหันหน้ามานั่งสมาธิ ทำบุญ เพื่อต้องการหลุดพ้น ไม่อยากเกิดมาเพื่อเจอกับคนชั่วอีกเลย

 

ปล่อยให้บรรดาสรรพสัตว์ต้องทนทุกข์ เวียนว่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

:boo:

มนุษย์เกิดมาแล้ว การกระทำเป็นสิ่งสำคัญ
ทำดี หรือว่า ทำชั่ว ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง

มนุษย์กินเนื้อสัตว์ กันแทบทุกคน
เพราะฉะนั้น มนุษย์ก็เลย อายุสั้นๆๆๆ
ยังไม่ทันได้ชดใช้
ยังไม่ทันได้ผลตอบแทนแห่งความดีงาม

ตายซะก่อน
การเวียนว่ายตายเกิด จึงเหมาะสมแล้ว

 

พอตายแล้ว จึงค่อยมาปลอบประโลม แล้วผลักไสให้ทุกจิตวิญญาณ

กลับมาเกิดเพื่อเล่นเกมของพระองค์อยู่ร่ำไป<!-- google_ad_section_end -->

:boo:

การกระทำของมนุษย์แต่ละคน ทำอะไรไว้บ้าง นี่คือ มนุษย์กำหนดชาติภพใหม่ของตนเอง
ทำเอง กำหนดเอง ชาติใหม่ก็คือ สิ่งที่ตนเองได้กระทำเอาไว้แต่ชาติก่อน

เพราะฉะนั้น พระผู้สร้างไม่ได้เล่นเกมกับชีวิตมนุษย์

ชาติใหม่ๆๆๆ ไปเรื่อยๆๆๆๆ คือ การที่มนุษย์ต้อง รับผิดชอบ

 

พระผู้สร้าง อะไรผมไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรกับผมเลย ผมรู้แต่ พ่อแม่ผม ทำให้ผมเกิดมา ผมจะตอบแทนพ่อแม่ผม ผมจะตอบแทน แผ่นดินเกิด ผมจะตอบแทนประเทศไทย แต่พระผุ้สร้างเป็นใครผมไม่เคยรู้จัก และไม่เคยสัมผัส ทางใครทางมันครับ

 

ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ

 

นอกจากอิสระแล้ว พระผู้สร้างยังมอบอวิชชาและความไม่รู้ให้แก่สรรพสัตว์

:boo:

อวิชชา เกิดจากจิตมนุษย์เอง คิดเอง ทำเอง
เด็กทารก เกิดมาก็ไม่รู้กันทุกคน ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง โดยอาศัยประสบการณ์ และสิ่งแวดล้อม โตขึ้นมาหน่อยก็ไปโรงเรียนเรียนหนังสือ เพื่อรู้ รู้ รู้ รู้

มนุษย์ต้องเรียนรู้ด้วยตนเองกันทุกคน
ผิดชอบชั่วดี ตัดสินใจกันเอง

แบบนี้แหละ ถึงจะเรียกว่า มนุษย์ มนุษย์

 

บะแล้วๆๆ
ตามที่ผมคิดนะ พระพรหม คือพระผู้สร้าง
ตถาคตท่านไม่เคยเอ่ยว่าไม่ได้นับถือเลย
แต่ธรรมของพระบิดาพรหมไม่ใช่การหลุดพ้นการเกิดแก่เจ็บตายตายไงครับท่านคงต้องค้นคว้าจนกระทั่งตรัสรู้

 

เรื่องบางอย่างเป็นอจินไตย และระวังการกล่าวคำปรามาสด้วยนะครับ

อจินไตย 4 คืออะไร ?

คัดลอกจาก
http://www.84000.org/tipitaka/book/nana.php?q=25

สิ่งที่เป็นอจินไตย นี่เป็นวิสัยของพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ได้ ไม่ใช่วิสัยของปุถุชนคนธรรมดาหรือพระอรหันต์ธรรมดาจะรู้ได้ใช่ไหม

สิ่งที่เป็นอจินไตยนั้นมี ๔ อย่าง คือ
๑. พุทธวิสัย วิสัยของพระพุทธเจ้า
๒. ฌานวิสัย วิสัยของผู้ได้ฌาน
๓. กัมมวิบาก ผลจากกรรม
๔. โลกจินดา ความคิดเรื่องโลก

ทั้ง ๔ อย่างนี้พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่าไม่ควรคิดผู้ที่คิดจะพึงมีส่วนแห่งความเป็นบ้า ได้รับความลำบากโดยเปล่าประโยชน์

ในอจินไตย ๔ อย่างนี้ อย่างแรกคือ พุทธวิสัย คือวิสัยของพระพุทธเจ้านั้น ผู้ที่ไม่ใช่พระพุทธเจ้าคิดอย่างไร ก็เข้าไปไม่ถึงวิสัยของพระพุทธเจ้า มีอานุภาพของพระพุทธคุณและพระสัพพัญญุตญาณเป็นต้น

อย่างที่ ๒ ฌานวิสัย วิสัยของผู้ที่ได้ฌานอภิญญา ผู้ที่ไม่ได้ฌานคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่า ทำไมผู้ที่ได้ฌานอภิญญาจึงสามารถแสดงฤทธิ์ต่างๆ มีเหาะได้ หายตัวได้ ดำดินได้ เป็นต้น ผู้ที่ได้อภิญญาประเภทนั้นๆ เท่านั้นจึงจะรู้ได้
อย่างที่ ๓ กัมมวิบาก ผลของกรรม คือคนธรรมดาๆ ย่อมไม่อาจรู้ว่า ผลของกรรมที่ตนได้รับอยู่ในปัจจุบันนี้มาจากกรรมอะไร ทำไว้แต่เมื่อใด คิดไปเท่าไรก็คิดไม่ออก คิดมากไปจะเป็นบ้าไปเสียเปล่าๆ ผู้ที่รู้ผลของกรรมได้อย่างถ่องแท้ต้องเป็นผู้ที่ระลึกชาติก่อนๆ นับย้อนหลังไปได้โดยไม่จำกัดอย่างพระพุทธเจ้า จึงสามารถจะทราบได้ถูกต้องแท้จริงไม่ผิดพลาด ท่านที่ระลึกชาติได้จำกัด เช่นระลึกได้ ๕๐๐ ชาติ แต่กรรมที่ทำไว้ ทำไว้เมื่อชาติที่ ๕๕๐ ผู้ที่ระลึกชาติได้ ๕๐๐ ชาติก็ไม่สามารถระลึกได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่สามารถจะรู้กรรมและผลของกรรมได้ถูก<WBR>ต้อง<WBR>ตาม<WBR>ความ<WBR>เป็น<WBR>จริง เพราะพระองค์ทรงมีบุพเพนิวาสานุสสติญาณ ที่ระลึกชาติย้อนหลังได้โดยไม่จำกัด มียถากัมมูปคญาณ ญาณที่เข้าถึงกรรมของสัตว์ตามความเป็นจริง พระพระสัพพัญญุตญาณ ญาณที่ทรงรอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนอื่นไม่มี ทั้งยังมีพระอนาวรณญาณ ญาณที่ไม่มีอะไรมาปิดกั้น ที่คนอื่นที่ไม่ใช่พระพุทธเจ้าไม่มี เพราะฉะนั้น ป่วยการคิดเรื่องผลของกรรมว่ามาจากกรรมไหน เมื่อใด เป็นต้น คิดมากไป อาจเป็นบ้าได้
อย่างที่ ๔ โลกจินดา ความคิดเกี่ยวกับเรื่องโลก เช่นคิดว่าใครสร้างพระจันทร์-พระ<WBR>อา<WBR>ทิตย์ ใครสร้างภูเขา ต้นไม้ เป็นต้น คิดมากไปไร้ประโยชน์เพราะไม่อาจจะรู้ได้
ด้วยเหตุนี้ อจินไตยทั้ง ๔ อย่างนี้ บางท่านอาจจะคิดว่าตนเองคิดแล้วรู้ได้ ซึ่งก็รู้ได้เพียงวิสัยของตนเท่านั้น พระอรหันต์ก็รู้เท่าวิสัยของพระอรหันต์ จะรู้เท่าความรู้ของพระพุทธเจ้านั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น ท่านจึงเตือนว่า สิ่งทั้ง ๔ นี้ไม่ควรคิด คิดไปอาจเป็นบ้า ลำบากโดยเปล่าประโยชน์ ทั้งนี้เพราะท่านเหล่านั้นไม่ได้สั่งสมสติปัญญาบารมีความรู้มาเสมอด้วยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งต้องอบรมมาอย่างน้อยถึง ๔ อสงไขยแสนกัปป์ทีเดียว


- จบข้อความที่คัดลอกมา -

 

อย่ามัวไปเสียเวลาอยู่กับโมฆะบุรุษอยู่เลย

 

มนุษย์อยากหลุดพ้น มนุษย์ต้องชดใช้ให้หมด
เมื่อชดใช้ไม่หมด หลุดพ้นไม่ได้แน่นอน

เกิดแก่เจ็บตาย พระพุทธเจ้ายังฉันเนื้อสัตว์ เพราะฉะนั้น การเกิดแก่เจ็บตาย ก็ย่อมเกิดกับพระพุทธเจ้า อย่างแน่นอน

 

ความคิดเรื่องพระผู้สร้างเป็นเรื่องของคนโง่เขลา
ใครสร้าง ถ้าเก่งก็ต้องสร้างได้ดีไปแล้ว ไม่ใช่สร้างห่วยแบบนี้

 

:boo:

ห่วย หรือ ไม่ห่วย เกิดจากการกระทำของมนุษย์เอง
มนุษย์เมื่อเอาดีไม่ได้ ทำอะไรต่างๆๆๆให้ดีไม่ได้
ก็มาโทษคนอื่น

มนุษย์ห่วยเอง