การจะบรรลุธรรมต้องทำอย่างไรบ้าง

อยากมาก่อน..............ผ่อนทีหลัง
เกาที่คัน....................ยันนิพพาน
ควานหาทุกข์..............สุขไม่มี
ดีเพราะเบื่อ................เชื่อกฏกรรม
ย้ำความจริง...............ล้วนมี ไม่
ใช้จริต.....................จิตต้องตรง
มุ่งสู่ลง.....................องค์ภาวนา
อวิชชานั่นใช่ใหญ่........อยู่ในใจกายนี้แล
แล่กายใจออกให้สิ้น......เห็นจริงจัง
นั่นกายนั่นใจนั่นใยเล่า...เขาคือเรา
สิ้นเราเขา........สิ้นสังโยชน์........สิ้นภพเอย

 

ขออนุโมทนา ค่ะ

ขอให้กำลังใจ ไปอ่านเรื่องคุณแม่จันดี ค่ะ

 

"แรงบันดาลใจในการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง ควรมาจากความเชื่อว่า ที่สุดของทุกข์มีอยู่ และเราสามารถทำให้ถึงความสิ้นทุกข์ได้ด้วยการปฏิบัติธรรม"พระกัมมัฏฐานาจริยะ พระปัณฑิตาภิวงศ์

ดีจังมีผู้แสวงหาความหลุดพ้นเพิ่มขึ้นอีกท่านหนึ่งแล้ว ดูเหมือนท่านจะมีความลังเลสงสัยมิใช่น้อยซึ่งสิ่งนี้ก็เป็นหนึ่งในกองทัพมารที่ท่านต้องพยายามฟ่าฝันไปให้ได้(ลองหาไฟล์ที่หลวงพี่เล็กเทศน์เรื่อง"มโนมาร"ในเว็ปมาฟังดูนะครับ) การบรรลุธรรมทางสายแบบไม่ต้องใช้กำลังจากสมาธิมากมายก็มีอยู่ การบรรลุธรรมแท้จริงแล้วสามารถวัดผลได้ด้วยตัวท่านเองโดยพิจารณาดูเถิดว่า ณ บัดนี้ท่านยังมีสังโยชน์ไว้ในครอบครองอยู่กี่เส้น^_^ สาธุๆๆ

aroka007

 

บรรลุธรรม คือ รู้กระจ่างในธรรม ทั้งปฏิบัติ และ ทฤษฎี

ปฏิบัติ คือ ทำจิตทำใจ ให้กระจ่างเอง ในธรรม ปรากฎขึ้นเอง รู้เอง เห็นเอง

เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ว่า จิตนี้เมื่อดับกิเลสไป จะรู้เองโดยอัตโนมัติ เพราะธรรมชาติรู้ และ ธรรมชาติของจิตนั้น เวียนว่ายตายเกิด ผ่านอะไรมาหลากหลาย เกินกว่าเราจะคาดเดา แต่เพราะมีกิเลสหุ้มห่อ ก็เลยเหมือนไม่รู้อะไร

ทีนี้ พอดับกิเลสลงไปตามส่วน ธรรมชาติของธาตุรู้จะเผยตัวออกมา ทำให้รู้เห็นไปหมด ดังที่พระศาสดา พระอรหันตสาวก รู้เห็นเหมือนกัน เพียงเพราะกำจัดกิเลส อวิชชา ของตนไปเท่านั้น นี้เรียกว่า บรรลุธรรม

สำหรับ ทฤษฎี คือ แนวทางในการปฏิบัติ เมื่อคนเรายังมีกิเลส แนวทางปฏิบัตก็เป็นไปในแนวของกิเลส
ผู้สิ้นกิเลสแล้ว ท่านก็บอกว่า หากจะดับกิเลสทั้งหมด ให้เกิดธาตุรู้ที่ตนนั้น จะต้องดำเนินแนวทางแบบนี้ๆ
ซึ่งเรียกว่า มรรค ผู้ใดเดินตามทางไป ปัญญาก็จะเกิดเอง เห็นเองรู้เอง ดังที่ ท่านผู้รู้ท่านผ่านมาแล้ว
เกิดเป็น ญาณหยั่งทราบ ในอริยสัจ ตามๆ กันไป

นี้เรียกว่า บรรลุธรรม

 

ถามว่า การกำจัดกิเลส นั้นปฏิบัติอย่างไร

การกำจัดกิเลส ก็ต้องเริ่มจากการรู้เนื้อรู้ตัวว่า อะไรเป็นกิเลส อะไรทำให้เราไม่สบายใจ อะไรทำให้เราร้อนรน

บางคน ก็ร้อนรนไปแบบนั้น ทนมันให้ร้อนรนไปแบบนั้น เรื่อยไป อุปมา คนไข้นอนทนเจ็บนอนรอความตายไปวันๆ มีวิถีเหมือนเดิมทุกๆวัน แบบนี้ถึงแม้ว่า รู้ แต่ไม่รู้ตัว ไม่หาหนทาง ยังไม่เกิดความหน่าย ไม่เกิดปัญญาที่จะหาหนทางเดินออกจาก กองเพลิง เพราะว่า เรายังเต็มไปด้วยความไม่รู้อีกมาก

เมื่อรู้เนื้อ รู้ตัว รู้ว่าอะไรเป็นภัย จนใจมันตื่นขึ้นว่า นี้เป็นภัยทำไมเรายังอยู่อย่างนี้ จนเต็มในภูมินั้นๆ เรียกว่า วิปัสสนาญาณ เกิดขึ้นใน การมองเห็นภัย ของกองทุกข์ที่เราทนมันอยู่

ทีนี้ อะไรเล่า ที่ทำให้เราทนอยู่ได้ บ้างก็เพราะว่า หลงว่า มันต้องเป็นอย่างนั้นเอง บ้างก็เพราะเปลี่ยนวิถีชีวิตไปเรื่อยๆ เช่น อยากได้ของ ก็ไปซื้อของสนองความอยาก แต่ว่า มันอยากไม่รู้จบ ก็เปลี่ยนเวียนผันไปเรื่อยๆ

สิ่งเหล่านี้แหละ ที่ทำให้เราไม่เห็นโทษภัย

หัดรู้โทษภัย จากสิ่งเล็กๆ น้อย แล้ว ละมันเสีย เมื่อ ธรรมไหลเข้าสู่ใจ ทุกข์ภัยถูกกำจัดไปทีละน้อย จะทำให้ เรากำจัดตัวที่ยากๆ ได้ในที่สุด

 

อนุโมทนา สาธุ

 

เริดๆๆ

 

ต้องฝึกสมาธิจนถึงขั้นไหนคะ
- ไม่ต้องกังวลว่าจะได้ขั้นไหนของสมาธิ ขอให้รู้ว่าจิตมีสมาธิก็พอ

และจำเป็นต้องสวดมนต์หรือเปล่า
- บางท่านชอบสวดมนต์ยาวๆ เป็นเวลานานๆ บางท่านไม่ชอบสวดยาวๆนานๆ ก็แล้วแต่ความชอบ ไม่จำกัด

ต้องรู้อริยสัจ4 หรือขันธ์ห้า ทำนองนี้มั้ยคะ
- อันนี้ต้องอย่างที่สุด คิดว่าเจ้าของกระทู้ก็พอจะทราบแล้ว

สรุปคำถามเลยคือ ต้องมี ต้องทำ ต้องรู้อะไรบ้างคะ ถึงจะบรรลุธรรมสำเร็จอรหันต์ ที่ทราบคือว่าต้องมีการสั่งสมบุญและฝึกสมาธิจากชาติก่อนๆมาด้วยถึงจะทำได้เร็ว
- การที่มีความปรารถนาที่จะบรรลุธรรมขั้นอรหัตผล ขึ้นชื่อว่ามีการสั่งสมบุญบารมีมามากแล้ว ไม่งั้นก็ไม่อาจจะมีความปรารถนาอย่างนี้ได้
- (ต้องมี) ทรงบารมี ๑๐ ครบถ้วน อิทธิบาท ๔ ครบถ้วนเพื่อสร้างบารมี ๑๐ ให้เต็ม โดยมี พรหมวิหาร ๔ เป็นพื้นฐานของจิต
- (ต้องทำ) ตัดสังโยชน์ ๑๐ ให้ขาดไป ถ้าไม่ตัดสังโยชน์ก็จะยังไม่มีโอกาสบรรลุธรรมได้
- (ต้องรู้) อริยสัจ ๔ ทางนี้ทางเดียวที่จะบรรลุธรรมทางอื่นไม่มี

การปรารถนาในธรรมก็เป็นที่รักของเทวดา พรหม มนุษย์ทั้งหลาย ครูบาอาจารย์ตั้งแต่พระพุทธเจ้าตลอดจนพระอริยะเจ้าทั้งหลาย ก็จะให้การช่วยเหลืออยู่แล้ว และการเกิดในหลายๆ ชาติที่ผ่านมา ก็ต้องมีการสั่งสมบุญร่วมกับครูบาอาจารย์และญาติธรรมมาแล้วมากมาย เมื่อถึงเวลาอันควรก็จะได้พบเจอกับท่านเหล่านั้นเพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกันจนถึงที่สุดแห่งธรรม
　
ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้ได้บรรลุธรรมตามที่ตั้งเจตนาปรารถนาจงสำเร็จทุกประการเทอญ

อนุโมทนาสาธุครับ
　
　
　

 

ขอกราบอนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ให้ความกระจ่าง..ทุกข้อความ..ทุกความรู้ที่ได้ค่ะ...ได้ความรู้จริงๆ...ขอความเจริญในธรรม..จงมีแด่ทุกๆท่านค่ะ..สาธุ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆ ท่านด้วยค่ะ ดิฉันมีศีลห้าครบแล้วค่ะทั้งสี่ข้อค่ะ
แต่อาจผิดบ้างในข้อสี่ คือ อาจพูดโกหกบ้าง แต่ถ้าไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนนี่ยังไงก็ถือว่าผิดใช่มั้ยคะ

 

สาธุ มีท่านผู้มีบุญมาบอกทางหลุดพ้นมากมาย ตามคำสั่งสอนของพระธรรมของพระพุทธเจ้า ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ

 

ศีลข้อมุสาฯนี้เป็นปัญหาสำหรับท่านที่ยังไม่สามารถทรงศีลได้ จะมีความสังสัยกันมาก

เอาเป็นว่าเราจะไม่โกหกเพื่อผลประโยชน์ของเราและจะไม่โกหกเพื่อให้ผู้อื่นเสียผลประโยชน์ที่จะพึงได้ ให้อยู่ในพื้นฐานของพรหมวิหาร ๔ ควบคู่กันไป เมื่อพรหมวิหาร ๔ มั่นคงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ศีลจะเป็นอัตโนมัติเอง

พรหมวิหาร ๔ ทิ้งไม่ได้จนกว่าจะตาย

อนุโมทนาครับ

 

ไม่ผิดๆ อย่างมากก็แค่ด่างพร้อย ยืนยันว่า ไม่ผิด

 

อนุโมทนาทุกท่านที่อธิบายไว้ชัดเจนแล้ว กระจ่างแล้ว เหลือเพียงขั้นตอนสำคัญยิ่งคือการลงมือปฏิบัติค่ะ

 

ไม่ยากเน๊อะ ว่าป่าว
คงทำกันได้เยอะแล้ว ดีใจด้วยนะเค๊อะ

 

เริ่ดๆ เชิดๆเข้าไว้ โอ.เค เลยแบบนี้...

 

ขอบคุณค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ จะพยายามค่ะ

 

ด่างพร้อยนี่จะต้องได้รับกรรมแบบไหนหรือคะ

ตอนนี้พยายามไม่พูดเพ้อเจ้ออยู่ค่ะ คิดว่าน่าจะทำได้แล้วด้วย เหลือแค่รอเวลามาตัดสินค่ะ

 

ไม่ได้ให้ ใช้เวลา มานั่งรออย่างประมาท แล้วจึง ตัดสิน

แต่ให้พิจารณาที่ ความยินดี ยินร้าย หรือ แสร้งเฉย ที่เกิดขึ้นตามมานั้นๆ มีหรือไม่

หากมี วัดดันตรงนั้นเลยว่า หมอง

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ช่วยคลายความสงสัยให้ดิฉันค่ะ

ตอนนี้อยู่ในช่วงเรียนหนังสือ แต่ยังไงก็จะพยายามปฏิบัติตลอดค่ะ