เรื่องเด่น ☆☣~ พลังจิตสัมผัส ~☣☆

เมล์ล้นแน่ ^-^ !!!....

 

วันที่ 9 สิงหาคม 2554

วันนี้ ขอเล่าเรื่องจริงยิ่งกว่า นิยายอีกเรื่องให้ฟังนะคะ...
เป็นช่วงอายุ 25 ปีของดิฉัน ซึ่งตอนนั้น ดิฉันได้ทำงานเป็นผู้จัดการมิสทีน...ของสาขาพิษณุโลก เขต 216 ... ขณะที่ทำงานได้ 3 เดือน ซึ่งเขากำลังพิจารณารถประจำตำแหน่ง...แล้ว ... ซึ่งดิฉันทำงานอย่างขยันขันแข็ง เช้ามาก็ไปหาลูกค้าทั้งเก่าและใหม่และเก็บออเดอร์...ทุกวันอยู่แล้ว...กลับบ้านก็ดึกๆ บางวันถึงกับ 4 ทุ่ม...บางช่วงก็เดินทางไปรับสมัครลูกค้าถึงต่างอำเภอ เคยไปไกลสุดก็ อำเภอชาติตระการ ห่างจากอำเภอเมืองประมาณ 2 ชม.

ช่วงนั้น กำลังลุ้นรถประจำตำแหน่งละคะ...เรียกว่า เป็นช่วงดีสุดของการทำงานทีเดียว...แต่มีอยู่วันนึงเป็นวันอาทิตย์...ดิฉันใจคอไม่ดีเลยทั้งวัน และแว่บภาพ เห็นพ่อแม่รถชน ดิฉันใจหายมาก รีบไปบ้านแม่ในทันที (ตอนนั้นไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันค่ะ เพราะมีบ้านอยู่ 3หลังแต่ไม่ไกลกันนัก) แล้วก็ไม่เห็นรถ ก็เลยรีบไปถาม ย่า เขาก็บอกว่า พ่อกะแม่ ไปงานกฐิน ที่อำเภอวังทอง (ไกลจากที่นี่ประมาณ 20 กิโล) ดิฉันก็อยากจะขับรถตามไป แต่ย่า ก็ไม่รู้ชื่อวัด เฮ้อ... วันนั้นไม่เป็นอันทำงานเลยค่ะ ... ขับรถไป ขับรถมา ผ่านแต่หน้าบ้าน ด้วยความกังวลสุดขีด แล้วดิฉันก็เลยไปเข้าร้านเน็ตเพื่อสั่งออเดอร์ผ่านเน็ต
เวลาประมาณ บ่าย 3 โมง ...สิ่งที่ดิฉันกลัวก็เกิดขึ้น เมื่อมีพยาบาล โทรเข้ามาว่า "พ่อแม่ดิฉัน ประสบอุบัติเหตุรถชนต้นไม้" ซึ่งดิฉันขาแข้งอ่อนไปหมด ถามพยาบาลว่า เป็นอะไรมากเปล่า พยาบาล ก็บอกให้มาดูเอง

ดิฉันจึงขับไปหาแฟนเก่า ให้เค้าไปเป็นเพื่อน จะได้ช่วยกันได้...แล้วภาพที่ดิฉันไปพบ ก็คือ แม่หัวแตก เย็บแบบฉุกเฉินตั้งแต่หน้าผาก จนถึงหลังหู ยาวมาก ส่วนไหล่ซ้ายหัก ซี่โครงหัก 3 ท่อน และที่สำคัญซี่โครงหักทิ้มที่ ปอด 1 ข้าง ทำให้แม่หายใจไม่ค่อยออก ส่วนพ่อ ดูเหมือนไม่เป็นไรมาก เพราะพูดคุยได้ดี

ดิฉันจึงขึ้นรถพยาบาลไปกะรถพยาบาลอำเภอวังทอง เพื่อไปส่งที่โรงพยาบาลรัตนเวช ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่มีเครื่องมือผ่าตัด ส่วนพ่อดิฉันก็ให้ไปกะแฟนเก่า

แต่เมื่อดิฉันขึ้นรถพยาบาลมา ก็มีโทรศัพท์เข้ามา บอกว่า "พ่อดิฉันช๊อก" เพราะกระดูกต้นขาหัก กำลังแย่สุดๆ ดิฉันจะขาดใจเลยละคะ เห็นแม่ก็จะหายใจไม่ออก ...ในรถ พยาบาลต้องปั้มหัวใจแม่ เพราะกำลังจะสิ้นใจแล้ว ดิฉันสุดจะทน กับภาพที่เห็นทั้งหมด ทั้งแม่ ทั้งพ่อ กำลังจะตายไปต่อหน้า

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลรัตนเวช พ่อก็ไปผ่าตัด 1 ห้อง แม่ก็ไปผ่าตัดอีก 1 ห้อง ดิฉันใจจะขาด ได้แต่โทรให้พี่ชาย น้องชายที่กทม. รีบกลับมาด่วน เรียกน้าของดิฉันมาช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วย เออ...พูดแล้วดิฉันก็เจ็บใจจริงๆ เพราะก่อนที่ทั้งคู่จะผ่าตัดได้นั้น พยาบาลมาให้เซ็นรับผิดชอบ และให้ดิฉันจ่ายล่วงหน้า 2 หมื่นบาท ตอนนั้น ก็เลยต้องจ่ายไป
แล้วดิฉันก็นั่งรอทั้งคู่ จนค่ำ...ได้แต่ภาวนา ว่า อยากให้ทั้งคู่เป็นอะไรไปเลย...ดิฉันคงรับไม่ได้แน่ๆ... คำภาวนา เป็นจริง ทั้งพ่อ ทั้งแม่ รอด... แต่พ่อ ต้องผ่าตัดอีก รอบ เพราะต้องใส่เหล็กที่กระดูก ครั้งนั้นเป็นอะไรที่น่ากลัวจริงๆ ค่ะ
ถ้าใครไม่มีเงินสำรอง ก็คงแย่แน่ๆ...ยังดีได้ พรบ.มาช่วย 80000 บาท แต่ก็ไม่พอค่ารักษาเพราะยังอยู่โรงพยาบาลไปถึง เดือนกว่าๆ หมดไปหลายแสนบาท แต่เมื่อเทียบกะชีวิตของพ่อแม่แล้ว มันถูกมาก...
สุดท้าย เมื่อพ่อกลับบ้าน เค้าก็ไม่สามารถเดินได้อีกเลย 8 ปีก่อนที่เค้าจะตายเพราะโรคเบาหวาน ส่วนแม่ ก็ตายด้วยมะเร็งลำไส้ ก็หมดกรรมไปแล้ว ชีวิตอย่าประมาท...ที่พ่อรถชนก็เพราะเมาแล้วขับ เพราะสมัยนั้นงานกฐินมีเลี้ยงเหล้าเลี้ยงเบียร์ ใครที่ไม่อยากให้คนในครอบครัวเสียใจ ก็อย่าดื่มเลยนะคะ เลิกเหล้าได้ จะดีที่สุด เออ...ลืมบอกไป รถกะบะที่พ่อแม่ชน เอาไปขายเศษเหล็กได้ 5 พันบาท ค่ะ

 

จะแจ้งว่า วันที่ 10-11 ลงชื่อที่ interpoo@gmail.com มีแจกได้แก่ ล๊อตตาลี่ / ชุดเช็ทอาหารเด็กโดราเอมอน / ขนมจากพิษณุโลก ...แจกโชคให้จ๊ะ... ได้รางวัลแล้วจะโชคดี ^.^

 

อืมม....คุณปู เห็นภาพล่วงหน้าบ่อยจริงๆด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจเรื่องพ่อ กะ แม่ด้วยนะคะ

 

ขอบคุณค่ะ... เค้าทั้งคู่ไปอยู่ด้วยกันแล้ว... ไปดีละคะ แต่แอบมาช่วยปูอยู่บ่อยๆ นะ หลายๆ เรื่อง ได้พ่อกะแม่ ช่วย ตลอด... แคล้วคลาดได้มาทุกเรื่อง... ใกล้วันแม่แล้ว ... รีบๆ ไปกอดท่านด้วยนะคะ กอดเผื่อปูด้วย.. กอดเยอะ.. รักให้มากๆ ขอบคุณค่ะ (k)

 

คิดดี ทำดี... ได้ดี....
คิดชั่ว ทำชั่ว... ได้ชั่ว....

ไม่ได้ชาตินี้ ก็ได้ชาติหน้า แต่เดี๋ยวนี้กรรมติดจรวด มักได้ในชาตินี้ละไม่ต้องรอชาติหน้า ... ขอแค่คิดดี ทำดี ... ผลดีจะตกในชาตินี้ ด้วยค่ะ

ใครเป็นคนดี ขอให้ได้ผลดีนะคะ

 

ประมาท ทั้งนั้น....เห้อออ

 

-ลงชื่อนี้ ต้องใช้ชื่อจริงนามสกุลจริง หรือว่าชื่อเล่น หรือว่าชื่อในเว้ปครับ

 

ขอเป็นชื่อ นามสกุลจริงเลยค่ะ ถ้าได้ จะเมลไปขอที่อยู่ หรือว่า จะให้ที่อยู่มาเลยก็ได้ถ้าสะดวก รับรองว่า ไม่เอาชื่อใครไปทำเสียหาย แน่นอนค่ะ

 

คุณปูเห็นเลขข้ามประเทศ บ้างมั้ยคะอิอิ แต่พี่อ่ะนะเหมือนคิดว่าตัวเองไม่มีโชค ทุกอย่างต้องได้มาด้วยหงาดเหงื่อแรงกาย แรงสมอง จึงไมค่อยได้สนใจซื้อ ขนาดตอนพ่อเสียไม่นานนัก มีฝันซ้อนฝัน ในฝันรู้ว่าพ่อเสียแล้วก็พูดในฝันแบบเล่นๆว่า แม๊น่าจะมาให้หวยกันหน่อยในฝันก็เลยฝะนว่า พ่อให้ไปซื้ออายุพ่อ เช้าขึ้นมาตื่นไปทำงาน เจอบรรดาลูกน้องก็เล่าให้ฟัง เราก็ไม่ได้สนใจซื้อ ป้าด งวดนั้น ล่างก็ออกตรงๆเลยล่ะ แต่เราก็เฉยๆไม่ได้คิดไร
แล้วเมื่อก่อนอยู่เมืองไทยชอบฝันจังเลยนะ เลข หกหลักเนี่ย ก่อนตื่นนะ บางทีนึกครึ้มก้จดไว้ แต่ไม่เคยเช็คว่ามีออกตามนั้นรึปล่าว เรื่องซื้อไม่ต้องฑุดถึงจะไปหาเลขตรงๆแบบนั้นได้ที่ไหน
พอมาอยู่ต่างแดนนะ แบบว่าเรากำหนดเลขที่จะซื้อเองได้ทั้งหกตัว กลับไม่เคยฝันสะงั้น เวลาเพื่อนจะซื้อก็เกิดกิเลส ฝากเขาซื้อบ้างรันเอาตามบุญตามกรรมจากเครื่องนะแหละ ก็ฝากเขาซื้อบ่อยอยู่ช่วงนึง แต่แทบไม่สนใจตรวจรางวัลซะงั้น เรียกว่าที่ซื็อมา เก้าสิบเปอร์เซ้นต์ ไม่ได้ตรวจ เฮ้อแล้วโชคจะมาจากไหนเนี่ยะ เล่าสู่กันฟังเฉยๆจ้ะ(deejai)(deejai)(deejai)

 

เรื่องฝันล่วงหน้า เป็นความสามารถที่ทุกคนทำได้ค่ะ... อยู่ที่เราจะใช้ความสามารถตรงนั้นได้ไหม... ลองเชื่อในญาณของตัวเอง ทุกคนมีหมดค่ะ...บางคนก็เรียกว่า ลางสังหรณ์ ... ไม่ถึงกะ ญาณหยั่งรู้ แต่ก็เชื่อได้พอควรค่ะ...ลองซื้อดูนะคะ...บุญเก่ามี ก็จะถูกแน่นอนค่ะ

 

คืนนี้ เที่ยงคืนพอดี... ขอเล่าเรื่องน่ากลัวๆ หน่อยละกันค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องฝันเป็นเรื่องการทัก

อย่างที่รู้ๆ ว่า ปูเป็นคนมีญาณล่วงหน้า... ปรากฏว่า มีอยู่ครั้งนึง ... จู่ๆ ก็ทักเค้า ว่า "พี่ไปประกันชีวิตหรือยังค่ะ" ...พอดี รู้จักกะคนทำประกันชีวิตเดี๋ยวจะแนะนำให้นะคะ... คนที่ทัก ก็คือ แม่ค้าขายของตามบ้าน (เป็นรถมอไซค์ มีของกิน ราคาไม่แพง ขี่รถขายประจำที่บ้าน) เขาอายุ 50 กว่าๆ ชื่อไก่ ... เป็นคนขยันขันแข็ง เพราะไม่เคยเห็นแก หยุดสักที ขนาดฝนตกแดดออก ก็มาทุกครั้ง

แต่วันนั้น จู่ๆ ก็ทักเค้า ว่า มีประกันชีวิตหรือเปล่า? เค้าก็บอกว่า มีแล้วแต่ว่า กำลังจะได้เงินประกันชีวิตคืน 1 แสนบา่ท ในเดือนหน้านี่ละ... ซึ่งเป็นเดือนตุลาคม... เราก็บอกแก ให้ทำประกันชีวิตใหม่... โดยที่เราก็โทรให้คนรู้จัก ที่เป็นหัวหน้าของไทยประกัน ไปที่บ้านแก โดยที่เราก็ไปด้วย เพราะหัวหน้าเค้าไม่รู้จักบ้าน... พูดกันไปพูดกันมา อยู่ 3 วัน... สรุปว่า อย่างไง เค้าก็จะไม่ทำต่อแล้ว (ตอนนั้นไม่รู้ทำไม แต่เป็นห่วงเค้ามาก)

แล้วเวลาก็ผ่านไป จนถึง ปีต่อมา เดือนมีนาคม พี่ไก่ แกหายไป... หลายอาทิตย์... เราก็เป็นห่วงแก เลยให้อา ไปหาที่บ้าน ปรากฏว่า มีข่าวร้าย คือ แกเป็นโรคมะเร็งที่ช่วงท้อง ... ซึ่งแก ก็ไปหาหมอปัจจุบัน และกินยาพระด้วย... แล้วอีกประมาณ 1 เดือน แก ก็มาขายของต่อ... แต่พี่ไก่ แกผอมมาก เหลือน้ำหนักแค่ 38-39 กิโล จากเมื่อก่อน ประมาณ 45-46 เพราะเป็นคนตัวเล็ก ... ซึ่งทุกคนก็ตกใจในความผอมลงๆ

ไม่ช้า แก ก็หายไปอีก เราก็ไปที่บ้าน ปรากฏว่า แกไปฉายรังสี ให้คีโม จนหัวล้าน ... เราก็คิดในใจว่า "ถ้าแกได้ทำประกันชีวิต แกคงไม่ต้องไปรักษาในโรงพยาบาลรัฐ (ไม่ใช่ว่ารพ.รัฐไม่ดีหรอกนะคะ แต่เราก็รู้ๆ กันอยู่ว่า รพ.รัฐคนเยอะ การดูแลก็ตามมีตามเกิด)" และในเงื่อนไขประกันชีวิตที่นำเสนอนั้น ก็มีเงื่อนไขว่า ถ้าเกิดเจอมะเร็ง จ่ายทันที 50000 บ. คงจะเป็นค่ารักษาตัวให้พี่ไก่ได้ดีกว่านี้ ...
ต่อมา อีก ไม่ถึงเดือน หลังจากไปเยี่ยม พี่ไก่ ก็เสียชีวิต... ดิฉันก็ได้แต่บ่น กับตัวเองว่า ไม่น่าเลย... ถ้าแกทำประกันชีวิตตอนนั้น คงมีเงินให้ลูกๆ เป็นอย่างน้อย 1 แสนบาท .....ถึงจะไม่มีส่วนนั้น แต่ที่พี่ไก่มี คือ มีลูกที่เป็นอภิชาตบุตรค่ะ... เขาบอกว่า คนเราจะไม่ได้ทุกอย่างดีหมด เพราะสามีแก ติดการพนันขนาดหนัก ถึงกะเคยเอาบ้านไปจำนอง มาเล่นการพนัน ซึ่งพี่ไก่ หมดกรรมไปแล้ว ขอให้วิญญาณพี่ไก่ ไปสู่สุขคติ ค่ะ

ส่วนอีกราย ที่ดิฉันทัก ว่า "เค้าจะมีเคราะห์" ก็คือ เด็กราชภัฏ อายุ 18 ปี ซึ่งตอนนั้นดิฉันทำร้านเน็ต ได้รู้จักกะ เด็กคนนี้ เพราะเค้าอยู่ใกล้ร้านเน็ตของดิฉัน หนึ่งเป็นเด็กดีมาก ชอบมาทำรายงานกะดิฉันประจำ บ้านเค้าก็จะอยู่ไม่ไกลร้าน เปิดเป็นร้านขายของชำ และขายผักหน้าบ้าน ซึ่งหนึ่งกตัญญู มาก เช้ามาก่อนไปเรียนหนังสือ จะต้องไปช่วยแก เอาผักจากตลาด มาขายหน้าร้าน
ดิฉันก็ชื่นชม ในความน่ารักของเค้า เค้าเป็นคนยิ้มง่าย ดิฉันได้ทักเค้าไปว่า ระวังตัวหน่อยนะ ขี่มอไซค์ระวังรถด้วย... เค้าก็บอก "ไม่ต้องห่วง เพราะเค้าให้เพื่อนขี่" (เพื่อนมารับไปเรียนด้วยกัน)
ในคืนนึง ตอนตี 3 ซึ่งวันนั้น ดิฉันอยู่ร้านดึก ... จู่ๆ ก็มีผู้ชายวัยรุ่น เข้ามากะผู้หญิง แล้วถามดิฉันว่า รู้จักบ้านขายของชำไหม? ดิฉันก็บอกเค้าไปว่า มีอยู่ 2 ร้านใกล้ๆ นี้ เค้าก็บอกว่า เพื่อนเค้าโดนยิง
ดิฉัน ก็ตกใจ นึกถึง หนึ่ง ทันที ... แล้วก็ต้องตกใจ เพราะเป็นหนึ่ง จริงๆ ดิฉัน รีบพาไปที่บ้านของเค้า แล้วก็สอบถามว่า ทำไมโดนยิง เพื่อนก็บอกว่า "เขากลับมาจากไปงานวันเกิดเพื่อน กำลังจะพามาส่งที่บ้าน" จู่ๆ มีกลุ่มวัยรุ่น มายิง หนึ่ง ซึ่งซ้อนท้ายรถมอไซค์เค้า...

เมื่อไปบอก แม่เค้า แม่ของหนึ่งเป็นลม แล้วเมื่อได้สติ เราก็รีบไปที่พยาบาล เค้าก็กำลังผ่าเอากระสุนออก ... แต่เมื่อออกมา สิ่งที่ดิฉันกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น เมื่อ หนึ่ง พิการไปเสียแล้ว ตั้งแต่ เอว จนถึง ขา ... ดิฉันสงสารหนึ่งมาก...เพราะหนึ่งเป็นเด็กดีมาก ตั้งใจเรียน และกตัญญู ... เมื่อเห็นหนึ่งแล้วดิฉันก็น้ำตาไหลพราก
ที่เค้าโดนยิง ก็ด้วยสาเหตุที่ แย่ที่สุด คือ เก็บแต้ม (ถ้าใครยิงตายได้ 5 แต้ม สาหัสได้ 3 แต้ม) เกมอุบาต ของเด็กวัยรุ่นเลวๆ ที่ทำให้เด็กดีๆ ต้องเสียอนาคต... แล้วในไม่กี่วัน มันก็ไปยิง นักศึกษาสาว ที่หลังมหาลัย คาตู้โ่ทรศัพท์ ที่เธอกำลังคุยกะ พ่อ ...
มารสังคม เดนสังคม ขยะสังคม โดยแท้....แล้วสุดท้าย พวกมันก็โดนจับ .. ดิฉันได้แต่ภาวนา ให้พวกมันได้รับผลกรรมที่ทำให้สาสม...

ขออภัย นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ดิฉันจะมีอารมณ์ทุกที ....ใครทำดี ย่อมได้ดี... แต่บางที กรรมเก่า ก็ตามมาให้ได้รับทุกข์ไว จริงๆ T.T

 

เห้อ สร้างเวรแท้ๆ แต่ดูความคิดของเด็กที่ยิงคนอื่นเหมือนเล่นเกมส์แบบนี้สิ ใจไม่รู้ทำมาด้วยอะไร

 

เวรแท้ชาวพลังจิต หลง งมงายกับตัวเลข ธรรมะในนี้ไม่ได้ขัดเกลากันเลย พอทีกระทู้นี้ ผมไม่ขอเข้ามาอีกแล้ว

 

ไม่ทราบว่าคุณปูได้ดูข่าวการจลาจลที่อังกฤษไหมค่ะ จะตรงกับที่ฝันหรือเปล่า ว่าจะมีคนตายเยอะอยู่

 

ขอส่งชิงเข้าชิงโชคด้วยคร้า นัท ชญานิศ อินใหม่ (kim_berry25@hotmail.co.th)อิอิ

 

คนเราก็มีธรรมะอยู่ในใจกันทุกคนแหละครับ จะมากหรือน้อยก็ต่างกันไป ที่คุณหรือผมต้องทนทำงานอยู่ทุกวันนี้ ก็ไม่เพราะตัวเลขเงินๆทองๆเหรอครับ เหอๆๆ..

 

ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ

เข้าผิดเวบแล้วคุณน่ะ

ชื่อเวบก็บอกแล้วว่า "พลังจิต" ไม่ใช่เวบ ธรรมมะ ล้วน 100% มีทั้ง ดูดวง วิทยาศาสตร์ เรื่องลี้ลับ เรื่องผี เรื่องเหลือเชื่อ


ยินดีมากๆครับ อย่าเข้ามาน่ะ ดีแล้ว ไปที่ชอบๆ เถอะ

 

มาอ่านคราวนี้มีแต่เรื่องเศร้าๆ นะคะ...สู้ต่อไปคะ

 

อวดอุตริมนุษย์ธรรม หรือไม่??

ผู้มีญาน คือ"ปัญญา" ย่อมไม่ตกเป็นเหยื่อของ "หมู่มาร"
เพราะเขาสามารถแยกแยะออกว่า อันไหนของแท้ อันไหนของเทียม