up date ล่าสุดๆ ความคืบหน้า นักบวชเกษม โดนหลายเด้ง

การประนามผู้อื่น ย่อมเกิดกรรม

 

สมณะ แปลว่า สงบ

ท่านนี้สงบตรงไหน???

 

ไม่มีใครทำลายศาสนาได้
มีแต่ทำลายตนเอง

ศาสนาคงอยู่ แน่นอน ไม่ต้องกังวล

 

มองด้วยใจสงบสิคะ แล้วจะลดการเกิดภพได้

 

เช่นนั้นแล้ว คุณแสนสวาท ทำไมยังเข้ามาแย้งคนอื่นอยู่หละครับ
ดูเหมือนคุณจะแก้ต่าง ทั้งๆ ที่พระพุทธรูปถูกทำลายเห็นๆ
ถ้าจะผิดทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ที่ต้องมีการหักล้างคงผิดไปหมดนะครับ

 

เมื่อมีเรืองเข้ามากระทบจิต
เจตสิกก็เริ่มปรุงแต่งจิต
เพราะภาพเดิมที่ฝังแ่น่นอยู่เปนข้อมูลเก่า เปนเรืองที่คุ้นเคยอีกแบบหนึ่ง
ทำให้ยอมรับไม่ได้ เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ตนไม่คุ้นเคย
ทำให้เกิดการปรุงแต่งจิต
ทีนี้แหละทำอกุศล ตามความคิดที่ปรุงแล้ว
ก็เกิดการกระทำบางอย่างที่เปนอกุศลเข้า
อกุศลกรรมก็เกิดขึ้นโดยสมบูรณ์

เริ่มต้นจาก เจตนาเปนหลัก
แล้วทำ
กรรมสำเร็จตามเจตนา
วิบากกรรมเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์

พึงแก้ไข โดยพิจารณาแล้วไม่ให้กระทบจิต
หรือไม่ให้เกิดการปรุงแต่ง
ไม่นำข้อมูลเก่ามาผสมโรง
สุดท้ายไม่เกิดวิบากกรรม
กาล เช่นนี้ จึงไม่ก่อให้เกิดภพค่ะ
เมื่อภพไม่มี ชาติย่ิอมไม่มี
ชรามรณะจะมาได้อย่างไร

พึงพิจารณา

 

พึงหลีกเลี่ยง ภัยเวรสามประการ
การช่วยเหลือคนให้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้องเปนเรืองที่ควรทำ

 

ไปก่ิอนนะคะ มีงานต้องไปทำ
หากพิจารณาข้อมูลที่ดิฉันพูดและเข้าใจ
ก็พ้นภัยเวรได้

 

คุณจะว่าบาปได้อย่างไร ในเมื่อทำความเห็นและความจริงให้เป็นความจริง
ย่อมได้อนุสงค์สูง (ข้อ 10) อ่านดูก่อนนะครับ

บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ​

บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ คือ สิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งการทำบุญ หรือกล่าวอย่างง่ายๆว่า การกระทำที่เกิดเป็นบุญ เป็นกุศล แก่ผู้กระทำดังต่อไปนี้

๑. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการบริจาคทาน (ทานมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือการเสียสละนับแต่ทรัพย์ สิ่งของ เงินทอง ตลอดจนกำลังกาย สติปัญญา ความรู้ความสามารถ เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่นโดยส่วนรวม รวมถึงการละกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ออกจากจิตใจ จนถึงการสละชีวิตอันเป็นสิ่งมีค่าที่สุดเพื่อการปฏิบัติธรรม

๒. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการรักษาศีล (สีลมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือการตั้งใจรักษาศีล และการปฏิบัติตนไม่ให้ละเมิดศีล ไม่ว่าจะเป็นศีล ๕ หรือศีล ๘ ของอุบาสกอุบาสิกา ศีล ๑๐ ของสามเณร หรือ ๒๒๗ ข้อของพระภิกษุ เพื่อรักษากาย วาจา และใจ ให้บริสุทธิ์สะอาด พ้นจากกายทุจริต ๔ ประการ คือ ละเว้นจากการฆ่าสัตว์ ละเว้นจากการลักทรัพย์ ละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม และเสพสิ่งเสพติดมึนเมา อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท วจีทุจริต ๔ ประการ คือไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดปด ไม่พูดเพ้อเจ้อ และไม่พูดคำหยาบ มโนทุจริต ๓ ประการ คือ ไม่หลงงมงาย ไม่พยาบาท ไม่หลงผิดจากทำนองคลองธรรม

๓. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการภาวนา (ภาวนามัย )<!--colorc--><!--/colorc--> คือการอบรมจิตใจในการละกิเลส ตั้งแต่ขั้นหยาบไป จนถึงกิเลสอย่างละเอียด ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นโดยใช้สมาธิปัญญา รู้ทางเจริญและทางเสื่อม จนเข้าใจอริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค เป็นทางไปสู่ความพ้นทุกข์ บรรลุมรรค ผล นิพพานได้ในที่สุด

๔. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ (อปจายนมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือการให้ความเคารพ ผู้ใหญ่และผู้มีพระคุณ ๓ ประเภท คือ ผู้มี วัยวุฒิ ได้แก่พ่อแม่ ญาติพี่น้องและผู้สูงอายุ ผู้มี คุณวุฒิ หรือคุณสมบัติ ได้แก่ ครูบาอาจารย์ พระภิกษุสงฆ์ และผู้มี ชาติวุฒิ ได้แก่พระมหากษัตริย์ และเชื้อพระวงศ์

๕. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการขวนขวายในกิจการที่ชอบ (เวยยาวัจจมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ การกระทำสิ่งที่เป็นคุณงามความดี ที่เกิดประโยชน์ต่อคนส่วนรวม โดยเฉพาะทางพระพุทธศาสนา เช่น การชักนำบุคคลให้มาประพฤติปฏิบัติธรรม มีทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น ในฝ่ายสัมมาทิฎฐิ

๖. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการให้ส่วนบุญ (ปัตติทานมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ การอุทิศส่วนบุญกุศลที่ได้กระทำไว้ ให้แก่สรรพสัตว์ทั้งปวง การบอกให้ผู้อื่นได้ร่วมอนุโมทนาด้วย ทั้งมนุษย์และอมนุษย์ ได้ทราบข่าวการบุญการกุศลที่เราได้กระทำไป

๗. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนา (ปัตตานุโมทนามัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ การได้ร่วมอนุโมทนา เช่น กล่าวว่า “สาธุ” เพื่อเป็นการยินดี ยอมรับความดี และขอมีส่วนร่วมในความดีของบุคคลอื่น ถึงแม้ว่าเราไม่มีโอกาสได้กระทำ ก็ขอให้ได้มีโอกาสได้แสดงการรับรู้ด้วยใจปีติยินดีในบุญกุศลนั้น ผลบุญก็จะเกิดแก่บุคคลที่ได้อนุโมทนาบุญนั้นเองด้วย

๘. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการฟังธรรม (ธัมมัสสวนมัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ การตั้งใจฟังธรรมที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อน หรือที่เคยฟังแล้วก็รับฟังเพื่อได้รับความกระจ่างมากขึ้น บรรเทาความสงสัยและทำความเห็นให้ถูกต้องยิ่งขึ้น จนเกิดปัญญาหรือความรู้ก็พยายามนำเอาความรู้และธรรมะนั้นนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ สู่หนทางเจริญต่อไป

๙. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จด้วยการแสดงธรรม (ธัมมเทสนามัย)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ การแสดงธรรมไม่ว่าจะเป็นรูปของการกระทำ หรือการประพฤติปฏิบัติด้วยกาย วาจา ใจ ในทางที่ชอบ ตามรอยบาทองค์พระศาสดา ให้เป็นตัวอย่างที่ดีแก่บุคคลอื่น หรือการนำธรรมไปขัดเกลากิเลสอุปนิสัยเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น ให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธา มาประพฤติปฏิบัติธรรมต่อไป

๑๐. <!--coloro:blue--><!--/coloro-->บุญสำเร็จได้ด้วยการทำความเห็นให้ตรง (ทิฏฐชุกัมม์)<!--colorc--><!--/colorc--> คือ ความเข้าใจในเรื่อง บาป บุญ คุณ โทษ สิ่งที่เป็นแก่นสารสาระหรือที่ไม่ใช่แก่นสารสาระ ทางเจริญทางเสื่อม สิ่งอันควรประพฤติสิ่งอันควรละเว้น ตลอดจนการกระทำความคิดความเห็นให้เป็นสัมมาทิฏฐิอยู่เสมอ

บุญกิริยาวัตถุทั้ง ๑๐ ประการนี้ ผู้ใดได้ปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งหรือยิ่งมากจนครบ ๑๐ ประการแล้ว ผลบุญย่อมเกิดแก่ผู้ได้กระทำมากตามบุญที่ได้กระทำ ยิ่งได้มีการเตรียมกาย วาจา ใจ ให้สะอาดบริสุทธิ์ ตั้งใจจรดเข้าสู่ศูนย์กลางกาย หยุดในหยุด เข้าไปแล้วก็ยิ่งได้รับบุญมหาศาลตามความละเอียดประณีตที่เข้าถึงยิ่งๆ ขึ้นไป

 

จะรีบไปไหนหละครับคุณแสนสวาท

ตอบผมสักนิดเถอะนะครับ ว่าคุณเห็นด้วยไปได้ยังไงที่เค้าทำลายพระพุทธรูป
และยังใช้คำที่แม้แต่คุณเอง ก็คงไม่กล้าใช้ เช่นนี้แล้วคุณคิดว่าควรเป็นตัวอย่าง
กับพระที่ดีหรือไร ถ้าคุณคิดว่าพระนั่นสอนสั่งดีแล้ว ก็นำไปปฏิบัติเลยครับ

พอนำไปปฏิบัติแล้ว ก็อยากให้คุณมาตอบด้วยนะครับ ว่ามีคนยกย่อง หรือว่าประนาม

 

แสนสวาท ..มองด้วยใจสงบสิคะ แล้วจะลดการเกิดภพได้
============================

ตัวพี่เกษมน่ะ เป็นสมณะ เป็นตัวอย่าง เป็นปูชนียบุคคล

ตัวพี่เกษมน่ะ ต้องสำรวม กาย วาจา และใจ

ท่ีแสดงอาการอยู่นี่ ไม่ไช่สมณะ เป็นแค่นักบวชถ่อยๆ

 

ทางสายกลาง Center way

 

นิทานเซน: ลมพัดหรือธงไหว​

อาจารย์เซนฮุ่ยเหนิง(เว่ยหล่าง) สังฆปรินายกองค์ที่ 6 แห่งแผ่นดินจีนในสมัยราชวงศ์ถัง
แรกสุดได้จำวัดอยู่ที่วัดฝ่าซิ่ง ซึ่ง ณ ที่นั้น ท่านพบพระสองรูปซึ่งกำลังถกเถียงกันอย่างคร่ำเคร่ง
เกี่ยวกับเรื่องของธงและลม


พระรูปหนึ่งกล่าวว่า "เห็นชัดๆ ว่าธงกำลังปลิวไสว"

พระอีกรูปหนึ่งค้านว่า "เป็นลมต่างหากที่ไหว หากไม่มีลมธงจะปลิวได้อย่างไร?"

พระทั้งสองรูปต่างก็ยึดเหตุผลของตนเป็นใหญ่ ต่างถกเถียงกันไม่เลิกรา
โดยไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร

ในที่สุดอาจารย์เซนฮุ่ยเหนิงที่ฟังอยู่ด้านข้าง จึงกล่าวขัดขึ้นว่า

"มิใช่ธงไหว และมิใช่ลมไหว
แต่เป็นใจของพวกท่านต่างหากที่ไหว"
​

ที่มา : หนังสือ 《禅的故事精华版》, 慕云居
เรียบเรียง, สำนักพิมพ์ 地震出版社, 2006.12, ISBN 7-5028-2995-4


http://www.manager.co.th/china/viewnews.aspx?NewsID=9540000101561

 

คุณน่ะ ต้องไปเตือน ไปบอกนักบวชเกษม
ไม่ไช่มาเตือน มาบอกคนอื่น อย่ามั่ว
มีที่ห้ามสูบบุหรี่ แต่เคุณห็นคนสูบบุหรี่ ในที่ห้ามสูบ
แต่คุณมาบอก มาเตือนคน ที่ไม่ได้ ทำผิด คนที่ไม่ได้สูบบุหรี่
คุณนี่ท่าจะ....ผมและเอือมคุณจริงๆ

 

ศาสนาจะเสื่อมหรือไม่ก็อยู่ที่พุทธบริษัทสี่ นี่แหละ ถ้าการปฎิบัติไม่ยึด ธรรมวินัย ก็เป็นการปฎิบัติที่ผิด

 

ขนาดถึงทำลายพระพุทธรูป ใช้วาจาหยาบคาย
ก็ยังมีคนเห็นด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับประเทศนี้กันเนี่ย

ตัวท่านว่าคนอื่นหาเงินเข้าวัด แต่กลับไม่ดูตนเอง
ทุกวันนี้หากินด้วยอะไร เอาเงิน 2 แสนประกันตัวได้ยังไง
สร้างวัด สร้างศาลาด้วยเงินใคร ทั้งหมดนี้ก็อยู่ในตัวท่านเอง
แล้วยังมีหน้าไปกล่าวว่าคนอื่น ไม่ละอายใจบ้างหรือไร

 

พวกที่เชื่อและเห็นด้วย พวกท่านเข้าข่ายงมงาย ไร้เหตุผลไปแล้ว...

 

ท่านมัวมองคนอื่นทำมัย ตัวท่านเองไม่ได้ด้อยกว่าใคร เพียรอีกหน่อยก็ถึงแล้ว ตัดตัวยึดถือออก ท่านไปไกลได้ สนใจท่านทำไม ออกความคิดให้คนอื่นฟัง คิดรึว่าเค้าจะค้อยตาม ท่านมีภูมิเก่าดี ลองทบทวนดีๆ

 

ประเด็นที่๑ คุณเกษม อ้างว่าตนไม่มีเงินฝาก ไม่หาเงิน แต่มีเงินประกันตัวสองแสน (หาได้ตามคลิปตอนเข้ามอบตัวปีก่อนๆ) หรือเป็นไปได้ว่าญาติโยมประกันตัวให้

ประเด็นที่๒ คุณเกษม อ้างว่าตนหลุดพ้นแล้ว (หาดูได้ตามคลิปข่าว) แต่ทำไมยังอยากเป็นพระ ไม่ยอมสึก ทั้งที่คนอยากให้สึกเต็มบ้านเต็มเมือง ที่ว่าหลุดพ้นแล้วก็ยังยึดอยู่กับผ้าเหลืองอยู่? อย่างนี้หลุดแท้หรือหลุดเทียม

ประเด็นที่สาม ท่านสามารถอ่านพระไตรปิฏกได้แตกฉาน(หรือเปล่า?) ไม่ขอวิจารณ์เพราะท่านอาจแตกฉานจริงๆก็ได้ แต่เราฟังท่านไม่เข้าใจเอง

ประเด็นที่สี่ การเรียกท่านว่าพระหรือไม่ ไม่เป็นสารัตถะสำคัญของความเป็นผู้ปฏิบัติผู้ทรงด้วยศีล

 

ลองหลับตาฟังดิครับ ไม่ต้องดูท่าทาง ^^