......ยิ่งคิดว่าได้อยู่ใกล้...แต่กลับเหมือนอยู่ไกล..............

วันนี้เราขอเขียนเรื่องขึ้นมาเรื่องหนึ่ง **ซึ่งทั้งหมดเป็นจินตนาการของเราเองและเป็นเรื่อง
ที่สมมุติขึ้นมา หากมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ไม่ดีไป ก็อย่าได้ถือสากันเลย.........



คือเรากำลังคิดตอนนี้...........
ตัวเราตอนที่ชอบอ่านพวกกระทู้ ภัยพิบัติต่างๆที่อาจ
จะเกิดขึ้นทีโลกมนุษย์ของเรา หรือ เรื่องกำเนิดพระศรีอารย์ต่างๆ การถกเถียง และอีก
มากมายเป็นต้น สิ่งเหล่านี้ได้ทำให้เรารู้สึกเกร็ง หรือค่อนข้างจะกังวลมากเกินไป
ตอนที่เราเข้ามาใหม่ๆ เราก็เข้าไปค้นหาธรรมะและคาถาต่างๆ มาอ่าน และพักหลังก็เริ่มลง
มาแจมกับชาวบ้านเขา ตอนนั้นก็รู้สึกดีว่าตอนนี้เราได้เข้ามาอยู่ใกล้พระพุทธศาสนาและน้อ
ก็รู้สึกดี แบบหลงผิด คือรู้สึกดีที่ได้ตอบ รู้สึกดีที่ได้อ่าน จนหลังๆจึงมีมารเข้ามาอยู่ในความคิด
และเมื่อเมื่ิอวานรึสองวันที่แล้วไม่รู้ เราได้เกิดอารมณ์โทสะ กับคุณ brushedก็เลยพูดไม่
ค่อยดีกับเขาไป ยังไงเราก็ขอโทษด้วยนะคุณ brushed(f)
และในเวลานี้ตอนนี้ เราได้ค้นพบสื่งหนื่งที่ว่า........
ยิ่งคิดว่าได้อยู่ใกล้...แต่กลับเหมือนอยู่ไกล..
ซึ่งก็คือ ตัวเราที่นำข่าวสารที่นำความเร่าร้อน มาโพสต์ในที่นี้นั้น เป็นเรื่องที่
ไร้ส่าระนักและไม่สร้างประโยคแก่ใครเลยนอกความทุกข์ และชอบเสาะหาเรื่องต่างๆจริงหริอเท็จไม่รู้
มาบอกเล่าแก่ชาวบ้าน ทำให้ข้าพเจ้าและคนในหมู่บ้านวิตกและเกิดความคิดและความเชื่อ
นานาประการขึ้น ช่างไม่สงบเลย เหมืิือนเราได้คิดว่าเราอยู่ใกล้ความดี ใกล้พระพุทธศาสนา
แต่ความจรืงนั้นช่างห่างไกลเหลือเกืน.....
ในทางตรงกันข้ามในที่หางไกลตามีคนคนหนึ่ง พระพุทธเจ้าได้เสด็จมาทำการสอนธรรมะ
แก่เขา จนเหมือนว่าเขาได้อยู่ใกล้พระพุทธเจ้า ใกล้นิพพาน.



ตัวเราด้วยตอนนี้ก็คิดได้มั่งและ
และเรารู้สึกดีใจมากเลยที่ได้เขียนสิ่งนี้ขึ้นมา

(i) (i)

 

ผมเห็นด้วยครับ การโพสต์ข้อความ แสดงความคิดเห็น อวดตัวออกมา (ดีหรือไม่ดี) ก็อาจทำให้คนที่อ่าน รับรู้ตัวเรา ณ ขณะนั้น และอาจตัดสินเราตรงนั้น
กระทู้ทุกเว็บจึงมีเรื่องทะเลาะกันทุกเว็บ การหมั่นไส้กัน หรือการอคติต่อกัน ในเว็บ ก็เป็นตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์ ทุกคน
การแสดงความคิดเห็นอะไรในกระทู้สาธารณะ จึงต้องมีการพิจารณาอย่างมาก ต้องผ่านกระบวนการ การยั่วยุ การท้าทาย อวดเก่งต่อกัน ต้องบังคับตัวเองอย่างเต็มที่ ที่จะไม่ตกหลุม ราคะจริต เหล่านั้น
แม้แต่คนที่คิดว่าตัวเองสมบูรณ์ที่สุด ดีที่สุด ก็ยังไม่สามารถ ละ กิเลศ ความต้องการการยอมรับในสังคมได้ จึงมีการอวดอุตริต่อกันตลอดเวลา เกิดการทะเลาะเบาะแว้ง เกิดอคติต่อกัน ไม่มีความจริงใจต่อกัน
ความรู้สึกว่า กูเก่ง ยังมีอยู่ในมนุษย์ทุกคน (ไม่เว้นแม้แต่ข้าพเจ้า)
แท้จริงแล้ว ผู้ที่อยู่ในธรรมะ คำว่ากูเก่ง มันก็เท่านั้น

 

เห็นด้วยกันคุณ "noone" เรารู้สึกดีที่คุณมองเห็นความเป็นไป ของตัวเองและคนรอบข้าง
และพิจารณามันด้วยสตินั้นนับเป็นเรื่องที่ดีมาก

 

เมื่อเราจะตัดสินคนอื่น
ก็ต้องยอมรับให้ได้ว่า
คนอื่นก็จะต้องตัดสินเรา
จากการตัดสินของเรานั้น

 

เห็นด้วย

 

เราต้องเริ่มพิจารณา...ที่ตัวเราเองก่อน
อย่า...พึ่งไปพิจารณา การกระทำของคนอื่น
การกระทำ...เป็นของตัวเอง ของใครของมัน
การกระทำของเขา...ก็เป็นของเขา
เราต้องนำตัวเองให้ได้....ก่อนที่จะไปนำคนอื่น

"สัจจะ ไม่เห็นผู้อื่นผิด"
"สัจจะ ไม่คิดว่าตนดีแล้ว"
ทำให้ได้จริงวันละ ๑ ข้อ ๑ ชั่วโมง..ก็ติดตัว เป็นกรรมเที่ยงแล้ว
ทำแบบ "ไม่มี สัจจะ" ...คือ ทำแบบตามใจ เดี๋ยวได้ เดี๋ยวไม่ได้ ตามใจตัวเอง
วันพรุ่งนี้เดินได้ วันต่อๆไปก็วิ่งได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ตั้งสติได้แล้ว ประเสริฐ...

ต่อไปให้สติอยู่กับตัวตลอด ดูจิตตนเอง
ว่าเราวิตกไหม กังวลไหม ทุกข์ไหม เพราะอะไร อะไรคือเหตุแห่งทุกข์
เรากลัวตายใช่ไหม? แล้วเราหนีมันได้ไหม? ทุกคนต้องตายใช่ไหม?
แล้วเราอยู่วันนี้ ตอนนี้เพื่ออะไร? เราเตรียมอะไรไว้บ้างหากมันมาถึง


การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก หากไม่รีบละกิเลสดั่งหนีไฟใหม้เรือนแล้ว
พลาดชาตินี้ จะต้องวนเวียนใน "วัฏสงสาร" เกิดเป็นสารพัดสัตว์ และถ้าหาก
ไม่เจอพระพุทธศาสนาเล่า? จะหลงชาติหลงภพไปไกลขนาดไหน....


รีบละกิเลสให้ได้มากที่สุด ภาระติดตัวไปกี่ชาติก็ลดลงมากที่สุด
เกิดมาเจอพระพุทธศาสนาแล้ว อย่าได้เสียชาติเกิด...

 

หลายคนเริงความสุขในวัตถุของชาตินี้ พอพลาดชาตินี้
เกิดใหม่ไม่เจอพระพุทธศาสนา แล้วไม่มีใครสอน พอทำผิด
ก็ตกนรก เป็นเปรตหิวโหยบ้าง พอเกิดใหม่ ความหิวโหยนั้น
ทำให้แก่งแย่งแข่งขันหากิน ทำผิดรอบสอง ลงนรกอีก


วนนรกไม่รู้กี่รอบ เฮ้อ อนิจจัง...

 

อนุโมทนา กับทุกๆท่านที่มองเห็นธรรม
และขอให้ทุกท่านมีความเจริญในธรรมค่ะ

 

สามารถเห็นความดีของผู้อื่นได้

ความดีนั้นย่อมสถิตย์อยู่ในใจท่านทวีคูณ

อนุโมทนาสาธุค่ะ คิดดี ทำดี พูดดี ความดีย่อมมาสู่ท่าน

 

mflv[

ทดสอบ

 

ผมอยากบอกว่า



แท้จริงโลกมันก็เป็นปกติของมันอยู่อย่างนี้ แต่ที่เราเห็นว่ามันไม่ปกตินั้นแท้จริงสิ่งที่ไม่ปกติคือตัวเราเองต่างหาก

 

ถ้า เยอะจัง ถ้านี้คือเหตุการณ์ที่เกิดแล้วหรือยังไม่เกิดหนอ

 

ที่ว่าไกลนี้ไกลที่ความคิดไหมหนอ(คิดว่าไกลมันก็ไกล)คิดว่าใกล้มันก็ใกล้ เราอยากอยู่ไกลหรืออยู่ใกล้หละ

 

แล้วทุกข์นั้นเป็นเช่นไรแล้วสุขนั้นเป็นเช่นไร

 

แล้วเหตุที่ทำให้สุขและทุกข์หละ

 

สร้างบุญต่อไป ผมขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน ที่จะเอาชนะมาร

เอาความนิ่งเข้าปราบมาร การรบกันมันยิ่งให้เกิดความชั่ว ให้ความนิ่งสิถึงจะชนะ

เมื่อใดที่สู้กับความชั่ว อย่าคิดว่าสู้อยู่คนเดียวแต่ยังมีพวกเรา ผม และคนรอบข้าง และดวงวิญญาณญาติของคุณต้องการจะให้คุณชนะมัน เพราะใกล้ถึงเวลาที่กรรมทั้งหลายจะปรากฏแล้วมีเพียงความนิ่งถึงเอาชนะกรรมที่จะมาได้ แต่อย่าสนใจในอนาคตทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอครับ ทุกคน

ร่วมกันปราบเหล่ามารร้าย ด้วยความนิ่งสิครับ
คุณไม่ได้เป็นคนเดียวที่แบกโลกแต่ทุกคนก็แบกโลกเหมือนกับคุณนั่นแหละ

อย่าคิดว่ามันหนัก คิดว่ามันเบามันก็จะเบาเอง


เทพสังหรณ์...ที่ไร้คู่