หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

ขออนุญาตคั่นรายการด้วยพระพุทธปฐวีธาตุของคุณเก๋ที่พึ่งไปเลี่ยมมา มาอวดพวกเราให้อิจฉาเล่นครับ

รอยพระพุทธบาทด้านล่าง

รอยพระพุทธบาทด้านบน

รวมด้านบน

รวมด้านล่าง...งามบ่?

 

- จากนั้นก็ออกเดินทางไปตลาดพลอยและคุณแม่ชมก็เป็นลมตามเหตุการณ์ที่ได้กล่าวมาข้างต้น พ่อแม่ครูอาจารย์จึงให้มาพักฟื้นที่บ้าน
- ตอนเย็นพวกเราได้ร่วมฟังธรรมร่วมกันพร้อมกับแม่ชม และแม่ชมก็ได้ขออนุญาตลงมาพักผ่อนข้างล่าง
- พ่อแม่ครูอาจารย์ได้มอบภาพให้ญาติธรรมและได้ลงมาดูอาการคุณแม่ชม
- ส่วนคุณอู๊ดก็เป็นอาการถ่ายไม่หยุด ทำให้ตัดสินใจอาจจะชลอแผนการเดินทางที่ว่าจะเดินทางไปแม่สะเรียงตามกำหนดการเดิม (14 พย.)

 

- ตื่นเช้ามาปรากฏว่าคุณแม่ชมกะคุณอู๊ด แจ้งว่าอาการเป็นปกติดีแล้ว และสามารถเดินทางต่อได้ ก็ทำให้ทุกคนรีบเตรียมตัว
- ทว่าญาติธรรมที่อยู่ทางแม่สอดอยากขอถามธรรมและขอกราบท่าน จึงได้เปิดโอกาสให้เข้ามากราบฟังธรรมก่อนออกเดินทางไปยังแม่สะเรียง แล้วฉันเพลตามเส้นทางที่ผ่านต่อไป


พ่อแม่ครูอาจารย์"ยืน"สอนธรรม พวกเราเพลิน...จนลืมหาเก้าอี้ให้ท่านนั่ง...

แจกปฐวีธาตุ...

 

คุณแม่ชม: โบกมือบอกว่า สบมยห.

แม่ระเชิญ: บอกว่า...แค่นี้จิ๊บๆ ภูดานไหกว้างกว่านี้เยอะ

 

บันทึกภาพท่านไว้...แทนความทรงจำ

 

ออกเดินทางราวๆ 9 โมง ถึงเขตท่าสองยาง ประมาณ 11 โมง
- ต้องแวะร้านอาหารครัวขวัญข้าว เพื่อถวายภัตตาหาร
- เจ้าของร้านก็เผอิญเป็นคนทางอิสานและก็พูดคุยสนทนากันพอประมาณ
- แล้วเจ้าของร้านจึงได้ถวายปัจจัยร่วมค่าเดินทาง
- พ่อแม่ครูอาจารย์จึงมอบพระพุทธปฐวีธาตุเป็นการตอบแทนน้ำใจอันดีต่อกัน

 

ระหว่างทาง แวะชมถ้ำแม่อุสุ แต่ไม่สามารถลอดเข้าไปด้านในได้มากนัก เนื่องจากดินชุ่ม ลื่นมากครับ (เกิดจากน้ำท่วมสูงปิดถ้ำ)




ภูดานไห...ถ้าจะไป...หมื่นไพรีก็ไม่กลัว

"พ.สุรเตโช"

 

ถึงสะพานก่อนเข้าอำเภอสบเมย
- คุณบี้...ภรรยาคุณอู๊ดขอลงรับอ๊อกซิเจ่นและปลดปล่อยส่วนเกินในกระเพาะอาหาร (เมาภูเขาและโค้งอตร.)
- ผมเองก็ไม่ต่างกัน แหม...ไม่ได้เมามานาน หึหึ
- (ดูแม่ชมกะคุณอู๊ด..."ขำ"...ท่าทางจะไม่เข้าใจอาการ "เมาค้าง" เหอๆ)


- พ่อแม่ครูอาจารย์ไม่ปล่อยนาทีทอง...
- เดินลงสะพานเพื่อสรรค์หาก้อนหินที่เข้าข่ายปฐวีธาตุ (ท่านกระซิบว่า...สู้ที่แม่น้ำโขงไม่ได้)
- โชคดีมากที่เราได้ก้อนหินสีขาวขนาดใหญ่ไว้เขียนรอยพระพุทธบาท
- ส่วน ดร.นนต์ได้ Amethyst ก่อนหินสีม่วงสวยงามมากครับ


เดินตากแดดมากันไกลมาก...สังเกตุดูรถตู้บนสะพาน

 

พวกเราแวะที่แม่สะเรียง เนื่องจากพี่ท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นหัวหน้าศูนย์ที่นั่นกับพนง.ใน office ขอถวายน้ำ,น้ำปานะและปัจจัยร่วมการเดินทาง
ขอโมทนาสาธุครับ



รู้สึกจะมีคนโชคดี 2 คนในวันที่ 16 ครับ หึหึ

 

สภาวะธรรมบนเส้นทางสัญจร

การธุดงค์ธรรมสัญจรภาคเหนือในครั้งนี้ ได้เกิดปรากฏการณ์ต่างๆมากมาย ซึ่งเป็นสภาวะธรรมดา แต่ได้กลายเป็นสภาวะธรรม เพื่อสอนเหล่านักรบธรรมให้เห็นถึงความไม่เที่ยงของกายสังขารตลอดเส้นทาง นับตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย อาทิ หลายคนมีอาการเมารถถึงกับอาเจียนสองคน ท้องเสียอย่างรุนแรงสองคน ท้องเสียปานกลางหนึ่งคน ท้องผูกสองคน ต่างคนก็ต่างหาวิธีแก้ไขอาการของตัวเองตลอดเส้นทาง ผมเองก็เกิดอาการท้องผูกต้องกินยาระบาย และนั่งภาวนาสมาธิเพื่อป้องกันอาการเมารถเพราะนั่งเบาะหลังสุด ส่วนผู้ท้องเสียก็ต้องกินยาแก้ท้องเสีย ส่วนผู้เมารถจากถนนหลายพันโค้งก็ต้องกินยาแก้เมา...

โอ้หนอ...ถ่ายไม่ออกก็ทุกข์ ถ่ายออกก็ทุกข์ อาเจียนก็ทุกข์ ไม่อาเจียนผะอืดผะอมก็ทุกข์ อิ่มก็ทุกข์ หิวก็ทุกข์ จึงต้องพิจารณาความทุกข์กันไป คนท้องเสียกับคนท้องผูกต่างพยายามเข้าห้องน้ำพอๆกัน นั่งไปพิจารณากันไป แน่นหนอ ไหลหนอ เป็นอยู่อย่างนั้น แต่ก็มีความสุขกันดี หัวเราะกันไป นี่หละหนากายสังขารทั้งหลายมันมิใช่ของเรา พ่อแม่ครูอาจารย์บอกว่า หากมันเป็นของเรา เราต้องสั่งมันได้ แต่นี่มันไม่เคยฟังคำสั่งของเราเลย มันอยากจะเกิดก็เกิด มันจะดับมันก็ดับ...สภาวะธรรมเช่นนี้ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเน้นเสมอว่า นักภาวนาจักต้องเผชิญกับความทุกข์จริงๆ ความสุขๆจริง การเฉียดตายจริงๆ จึงจะเข้าใจในสัจธรรมเหล่านั้น ความรู้จากตำรานั้นมันต่างกันกับสภาวะของจริงราวฟ้ากับดิน ไม่เห็นความทุกข์ความสุขจริงๆ แล้วจักละวางความทุกข์ความสุขนั้นได้อย่างไร ก็ลองพิจารณาดูนะครับ


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
22 พฤศจิกายน 2554

​

พักอาเจียนก่อนถึงอำเภอแม่สะเรียง 14 พย. 2554​

​

​

พ่อแม่ครูอาจารย์และนักรบธรรม จึงถือโอกาสลงไปค้นหาหินปฐวีธาตุ และก็ได้มาหลายก้อน​

 

คืนนี้ที่ 14 พ.ย. เราจะนอนไหนกันดี????
- เป้าหมายปลายทางก็คือ ถ้ำแก้วโกมล อ.แม่ลาน้อย เราขึ้นดอยขึ้นไปก็เย็นมากๆแทบมองไม่เห็นอะไรแล้ว แถมอากาศก็เย็น
- คืนนี้จำต้องนอนที่ที่ทำการ อบต. ห่างจากปากถ้ำประมาณ 2 กม. ซึ่งรถตู้ไม่สามารถขึ้นได้ครับ
- และได้ถวายการนวดแด่พ่อแม่ครูอาจารย์ เป็นที่ปลื้มปีติกับพวกเรา 5 หนุ่มมาก
- ครบเครื่องครับที่นี่ ต่างได้นิมิตอันดีถ้วนหน้าในค่ำคืนอันสงัด...ราตรีสวัส

 

เช้าอันสดชื่น...ระหว่างถวายน้ำอุ่นและกาแฟ...รอรถพาขึ้นไปชมถ้ำแก้วโกมลยลธรรมชาติและนกออกหากินในยามเช้าไปพลางๆก่อนนะ

 

การพักคืนใกล้ถ้ำแก้วโกมลนั้น ขณะพ่อแม่ครูอาจารย์นั่งภาวนา ปรากฏมีเทวดาใส่ชุดขาวสง่างามลงจากเขามาหาพ่อแม่ครูอาจารย์ ส่วนคุณอู๊ดนิมิตเห็นเทวดาผู้หญิงเข้ามาหา ส่วนท่านสมบัติก็นิมิตเห็นเทวดาคล้ายใครหนา...โปรดเฉลย

 

ผมฝันเจอเทวดาหน้าสีเงินเพียงครึ่งเดียวมาหาผม แล้วบอกผมว่าเป็น ดร.นนต์ หุหุ ผมก็ว่า ไม่ใช่ ดร.นนต์ไม่ใช่หน้าแบบนี้ (เนื่องจากเทวดาตนนี้มีใบหน้ารูปไข่งดงามมาก(ก็เขาเป็นเทพบุตรนิ) หุหุ) แล้วเขาก็เอาน้ำลูบหน้าไปเรื่อยๆ ลูบทีไรหน้าก็เป็นสีเงินเรืองๆ ผมก็แย้งในใจตลอดว่าไม่ใช่ๆๆๆ จากนั้นก็เลยตื่นขึ้นมาภาวนา

ขณะภาวนา...ปรากฏเห็นนิมิตสีขาวสว่างไปทั่วแดน มีเกล็ดสีขาวเป็นหิมะระยิบระยับเต็มไปหมดและมีสติรู้ว่าเราจักได้เจอสิ่งนี้...พอออกจากสมาธิแล้ว และออกจากเต๊นมา แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นกลุ่มก้อนเมฆสีขาวเต็มผืนฟ้าเหนือศรีษะอีกด้วย งามจริงๆที่นี่!

ยังมีต่อที่ถ้ำแก้วโกมล ทำให้เกิดปีติจนน้ำตาหลั่งออกมาโดยไม่รู้ตัวทีเดียว

 

เรารอรถนานมาก และทราบว่าปากถ้ำเปิดบริการประมาณ 8:30 น. เนื่องจากรู้สึกสดชื่นและมีกำลังกันทุกคน จึงตกลงว่าไม่รอรถกระบะแล้ว เราจักเดินขึ้นกัน...สำหรับผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่หารู้ไม่ว่า...เกือบตาย555+ เหนื่อยมากๆ 2 กิโลแม๊ว...มีแต่ชันไปเรื่อยๆ ดีที่ได้คุณเก๋กะครูชาติช่วยลาก,ดึงแขนคนละข้าง ดันก้น จนไปถึงจุดพักแรก แล้วได้ลูกอมวิเศษจากพ่อแม่ครูอาจารย์มาช่วยอีก 1 แรง สาธุ....

 

ภาพชุดต่อมาเก็บตกอาการของคนหมดสภาพกัน ดดยมีพ่อแม่ครูอาจารย์คอยยืนดูอยู่อย่างใกล้ชิด...ท่านบอกว่า หากเดินตามปกติก็ไม่เป็นไรกัน แต่นี่จะเดินให้เร็ว เพื่อตามพ่อแม่ครูอาจารย์ก็เลยเป็นกันแบบนี้...งานนี้ต้องประเมินกำลังตัวเองให้มากๆครับผม

ผมจำต้องเหยียดขา เพราะเกรงตะคริวจะรับประทาน ลำบากเพื่อนอีก หุหุ

 

อีกนิดเดียวก็ถึงปากถ้ำแก้วโกมลหนึ่งในสาม(ไทย,จีน,ออสเตรเลีย)ของโลกครับ จึงขอถ่ายรูปก่อนและหลังเข้าถ้ำมาให้ชม (ภายในถ้ำเขาไม่ให้นำกล้องหรือมือถือเข้าไปครับ)

ภายในถ้ำแห่งนี้แม้จักพบเจอความงดงาม ทึ่งในธรรมชาติ และมีเหล่าพญานาคท่านปกปรักรักษาไว้ แต่ก็อดสังเวชใจไม่ได้ เนื่องจากอ๊อกซิเจ่นเข้าไปมากเกินไป จนผนังถ้ำหินงอกหินย้อยที่ต้องใช้เวลานับร้อยๆนับพันล้านปีในการก่อกำเนิด แต่กลายเป็นสีดำเต็มไปหมดเลย

คณะเราเป็นคณะแรกในการเข้าชมถ้ำ และเนื่องจากเจ้าหน้าที่ให้เวลาเพียง 20 นาทีเอง พ่อแม่ครูอาจารย์ก็ได้นำทำวัตรเช้าขนาดย่อๆ ขอขมาฯ สวดพระคาถาแผ่เมตตาให้เหล่าพญานาค เทวดาผู้พิทักษ์รักษาสถานที่ นั่งสมาธิเพื่อบูชาสถานที่ด้วยครับ...ใครเจออะไรบ้างครับที่นี่ หึหึ!

 

ผมไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป จึงใช้วิธีโน้มจิตภาวนาตลอดเส้นทางการเดินขึ้นเขา เมื่อเข้าไปในถ้ำสามารถสัมผัสพลังมหาศาลได้ จึงลองเปิดจักรกะของตัวเองเพื่อขอดึงพลังนั้นมาใช้ เป็นพลังแฝง แล้วปรับธาตุขันธ์ ขอดึงพลังธาตุทั้งสี่ พลังเกล็ดแก้วเพชรมณี พลังครอบแก้วจักรวาล และพลังแห่งพุทธะตามวิธีที่ตัวเองเรียนรู้พลังแฝง ผมพยายามเดินตามหลังสุด เดินภาวนา ดึงและและถ่ายพลังเข้าออก บางครั้งมีมวลพลังเข้ามาจนซาบซ่าน บางครั้งก็ปีติเมื่อโน้มจิตถึงพระพุทธองค์หรือโน้มจิตถึงเทวดาที่อยู่ภายในถ้ำแห่งนี้ เมื่อเดินลงไปลึกจนถึงก้นถ้ำที่อากาศน้อยที่สุด สภาวะธรรมบางอย่างก็เกิดขึ้นในขณะนั่งภาวนาสมาธิ จิตสงบ เงียบสงัด มีแต่พลังหมุนเวียนภายใน ช่วงใดโน้มจิตถึงพ่อแม่ครูอาจารย์ที่นั่งอยู่ข้างหน้า น้ำตาแห่งความปีติก็หลั่งไหลออกมา ช่างมหัศจรรย์จริงหนอ เสียดายมีเวลาน้อยเกินไป แต่สภาพภายในนั้น สวยงามมากๆ เป็นเกล็ดเพ็ชรระยิบระยับเต็มไปหมด นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายมองเห็นเป็นแร่ชนิดหนึ่ง แต่นักภาวนาเห็นลึกมากไปกว่านั้น คืออจินไตยที่ไม่สามารถอธิบายได้ เป็นของใครของมัน


ปล. ให้ศึกษาพลังแฝง (ตัวแฝง) ของหลวงปู่โง่น โสรโย ดูนะครับว่าคืออะไร


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
22 พฤศจิกายน 2554

​

 

โมทนาบุญครับ ที่ได้ภาพสวยๆเสมือนหนึ่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย
สาธุ สาธุ

 

ติดตามชมภาพและเรื่องราวธรรมสัญจร แง่มุมธรรมะต่างๆ และรอติดตามตอนต่อไปครับ ขอบคุณผู้ถ่ายภาพสวยๆและถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆมาแบ่งปัน
อนุโมทนาบุญครับ