ขอกำลังใจค่ะ

สวัสดีค่ะ เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ
วันนี้ดูละคร แววมยุรา ชีวิตคล้ายๆกันค่ะ ปัญหาหนี้สิน เพราะสาเหตุจากคนในครอบครัว แต่ที่ไม่เหมือนกันคือ ไม่มีนายจักรนั่งอยู่ข้างๆค่ะ
ใจจริงๆ ก็อยากจะโทรคุยกับเพื่อนสนิท แต่ก็เปลี่ยนใจ ใครคงจะเคยเป็นนะคะ อยากคุยกับใครซักคน แต่ก็เปลี่ยนใจ แต่ลึกๆ ก็ยังอยากได้ฟังคำพูดดีๆ
เพื่อให้มีแรงใจ แม้เล็กน้อย

ปัญหาเกิดจากเมื่อปีก่อน พ่อกับแม่เลิกกันค่ะ พ่อหนีหายไปเฉยๆ พ่อเคยทำแบบนี้มาครั้งนึงค่ะ ก่อนหน้านี้ 9 ปี หายไป 3 เดือน
แต่ครั้งนี้คิดว่าจริงจังมาก สาเหตุยอดนิยมค่ะ ผู้หญิง ความรู้สึกครั้งนี้ ไม่ได้ฟูมฟาย อาจจะเพราะโตแล้ว อายุ 27 ค่ะ
นี่คือจุดเริ่มต้นของปัญหาค่ะ ปัญหาใหญ่คือแม่ แม่รักพ่อมากค่ะ ถ้าให้พูดกันตามตรง ออกจะหลงงมงายมากค่ะ
เพราะพ่อคือรักแรก แต่นิสัยเดิมพ่อคือ เจ้าชู้มาก
ที่บ้านพยายามอย่างหนักในการให้กำลังใจแม่ค่ะ จากที่ตัวเองทำงานอยู่ต่างจังหวัด ก็ย้ายกลับมาชั่วคราวเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ
แรกๆ ก็พอเข้าใจค่ะ ผู้หญิงอกหักทั่วไป อาการฟูมฟาย แต่อาการของแม่หนักกว่าที่เคยเจอจากบรรดาเพื่อนๆ แม่ดื่มทุกคืน เมาแล้วเพ้อ ใช้เงินฟุ่มเฟือย เข้าบ่อน
ทีแรกก็เข้าใจค่ะ พยายามคิดว่า ไม่เป็นไร ให้แกไปเจอเพื่อน จะได้สบายใจ

ช่วงนั้นเพิ่งจะขายบ้านไปหลังนึง อีกอย่างเพิ่งซื้อบ้านใหม่ค่ะ (โครงการบ้านหลังแรกน่ะค่ะ) ได้กำไรมาไม่เยอะมาก มีแผนเก็บเงินกันค่ะ เพราะต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ
หลังจากย้ายกลับมาได้ประมาณ 3 เดือน ก็ย้ายกลับต่างจังหวัด เพราะสภาพของแม่เหมือนจะดีขึ้นค่ะ แต่ก็ยังไปๆมาๆ นะคะ
หลังจากนั้น 8 เดือน ได้รับโทรศัพท์จากธนาคาร ว่าบ้านจะถูกฟ้อง เพราะไม่ผ่อนชำระ ตกใจเลยค่ะ เพราะปกติจะโอนเงินให้แม่จัดการให้ทั้งหมด
แต่กลายเป็นว่า ไม่เคยผ่อนเลย ถามแม่ ก็เลยทราบว่าเอาเงินเข้าบ่อนค่ะ ต้องจ่ายคืนเึค้า เป็นหนี้ค้าง 80000
ช่วง 8 เดือนที่ผ่านมา เริ่มมีปัญหาเรื่องเงินตลอดค่ะ พยายามบอกแม่ว่าอย่าไปเล่น แต่อยู่ไกลกันค่ะ ห้ามได้แค่คำพูด
พยายามแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากัน แต่ก็เริ่มเอะใจ เหมือนว่าแม่จะปิดบังตลอด คาดคั้นไปก็ไม่ได้อะไรเลย เพราะห่างกัน
แม่กับน้องชายก็ทะเลาะกันบ่อย เพราะแม่ใช้ชีวิตไร้สาระจริงค่ะ มีเพื่อนใหม่จากบ่อนมาหาตลอด เงินที่เก็บก็ให้คนอื่นยืมง่ายๆ
จากที่มีก็หมด หนี้เพิ่ม และแม่เริ่มมีผู้ชายคนใหม่ค่ะ ลึกๆรู้เลยค่ะ ว่าออกแนวประชดรัก เริ่มทะเลาะกันเรื่องผู้ชายของแม่ค่ะ

พอหลังจากเรื่องบ้านก็เรื่องรถค่ะ สาเหตุเดียวกัน ตอนนี้เอารถไปจำนำ เอาเงินไปปิดที่ธนาคารค่ะ เพื่อไม่ให้โดนยึด ปัญหาเริ่มหนักมากเรื่อยๆ
ครั้งล่าสุดกลับบ้าน รถมอไซต์อีกคันแม่ก็เอาไปจำนำค่ะ

จวบจนตอนนี้ หนี้สินพรุงพรังค่ะ ท้อมากค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด นอนไม่หลับเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวัน เกิดคำถามรึเปล่าคะ ว่าเคยคิดฆ่าตัวตายบ้างมั้ย
ยอมรับค่ะ ว่ามีบ้าง แต่ไมไ่ด้คิดทำอะไรค่ะ ยังหวังลึกๆค่ะ ว่าทุกอย่างต้องดีขึ้น
ทุกครั้งที่โทรหาแม่ แม่จะบอกวกไปวนมา แต่ก็เชื่อค่ะ เชื่อทุกอย่าง รักแม่มาก ไม่ว่าแม่จะทำอะไร แต่รู้สึกผิดหวังมากๆค่ะ
แม่ทำเหมือนกับว่าไม่สนใจ ว่าเราจะเดือดร้อนยังไง ทุกครั้งที่ปัญหาบีบรัดแม่จะปิดเครื่องหนี

ตอนนี้ทรมานมากเลยค่ะ ไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าเรื่องราวจะแย่ได้ขนาดนี้ ที่จริงรายละเอียดยังมีอีกเยอะค่ะ

ที่ผ่านมาก็ทะเลาะกันเรื่อยมาค่ะ พูดดีก็แล้ว พูดไม่ดีก็เยอะ รู้ตัวเองเลยค่ะตกนรกแน่ๆ

แม่เหมือนเด็กไม่รู้จักโต หนักเข้าก็กินยาฆ่าตัวตาย ผู้ชายของแม่โทรมาบอก แต่ไม่ตายนะคะ รู้ค่ะว่าไม่ได้อยากตายจริงๆ
อาจจะเพราะก่อนหน้าแม่ทะเลาะกับน้องชายค่ะ
ปัญหาแบบนี้ยากจริงๆค่ะ ที่จะไปเล่าให้ใครฟัง

อยากขอแค่กำลังใจค่ะ มันเกินรับมือจริงๆค่ะ หากใครมีคำแนะนำดีๆ ก็ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ

 

คนเราเกิดมาก็ตัวเปล่า ตายไปก็ตัวเปล่า

จงบอกตัวเองไว้ว่าไม่มีสิ่งไหนที่เป็นของเรา

อย่าหวังว่าสิ่งไหน หรือคนไหนจะมีเป็นของเรา

ไม่มีใครในโลกที่สามารถเพิ่งได้เท่าตัวเอง

อย่าหวังว่าใครคนไหนจะอยู่ยืนนานไว้เป็นหลักให้เรา

เพราะไม่มีใครมารถเป็นหลักให้เราเกาะได้ตลอด

วางทุกสิ่งทุกอย่างลง แล้วค่อยๆ ทำไปทีละเรื่องนะคะ

 

ควรเจริญสติ จะปล่อยวางได้ง่ายขึ้น พ่อแม่ก็จะดีขึ้นด้วยนะ ปล่อยวางซะ ทั้งหมดนี่เป็นวิบากที่ตามมาให้ผลจากการกระทำของคุณเองทั้งนั้น

 

ขอใหคุณอดทนน่ะค่ะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง คุณยังมีหน้าที่การงานที่ดีทำ ถ้าไม่มีคงแย่กว่านี้เยอะค่ะ

 

ใน 1 วัน
ควรนอนหลับไม่ต่ำกว่า 5 ชม.
และอยู่ในอิริยาบถสบายๆ ไม่ใช้ความคิดใดๆเลย อย่างน้อย 1 ชม.
แล้วจะมีกำลังใจเพิ่มขึ้นค่ะ

 

ลองเข้าไปอ่านสนทนาภาษาธรรม ในกัลยาณธรรม ของดร.สนอง วรอุไร จะมีปัญหาแบบนี้มากมาย และมีคำตอบที่ดีมากมาย ลองเข้าไปอ่านดูน๊ะค๊ะ

 

เตี้ยอุ้มค่อมไปไม่รอดหรอก

ตกลงกับแม่คุณ ถ้าสร้างหนี้ก็ต้องใช้เอง

 

สู้ๆ นะครับ ปัญหาชีวิตมีกันทุกคน บางคนนั้นสามีหรือภรรยาติดการพนันหนี้สินมากมาย แล้วอีกฝ่ายหนีไปต้องมาแบบรับหนี้สินเองพร้อมเลี้ยงลูกอีก ฐานะยากจน เงินก็ไม่มี วุฒฺการศึกษาไม่มีก็มี บางครั้งคุณอาจจะเพรียบพร้อมกว่าบุคคลที่ผมยกกล่าวมาก็ได้ครับ ดังนั้นแค่เมื่อทุกข์ใจ ก็หลับตาพักทำสมาธิ เพื่อลบขยะในสมองแล้วสร้างกำลังใจให้ตนเองกลับมาสู้ใหม่ ผมก็ทำเช่นนี้อยู่เหมือนกันครับ และที่สำคัญอยากให้คุณเข้าใจสัจธรรมนี้ครับ

- ติดข้องใจ-พอใจยินดีสิ่งใดก็เป็นทุกข์ เพราะพยายามขวานขวายที่จะได้มาตามความทะยานอยากตน
- ติดข้องใจ-ไม่พอใจยินดีสิ่งใดก็เป็นทุกข์ เพราะอยากที่จะไม่ให้เกิดกับตน อยากที่จะไม่ให้พบเจอ จนเกิดความคับแค้นกาย-ใจ ความทุกข์ทุกข์-ใจ ความกลัวที่จะได้พานพบมัน
- ปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นก็เป็นทุกข์
- ความพรักพรากจากสิ่งที่รักที่จำเริญใจทั้งหลายก็เป็นทุกข์
- ประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์

เมื่อรู้แล้วเมื่อเกิดความทุกข์คับแค้นกายใจ ก็ทำสมาธิแล้วก็วางความติดข้องใจ พอใจยินดี และ ไม่พอใจยินดีสิ่งนั้นเสีย อย่าหยิบจับเอามาเป็นอารมณ์ ให้วางใจไว้กลางๆ ระลึกนึกคิด พูด และ กระทำแต่สิ่งดีๆ พึงกระทำเพื่อประโยชน์สุขไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ชีวิตคุณก็จะสุขได้พร้อมมีกำลังใจก้าวเดินต่อไปในชีวิตครับ

 

ลองอ่านนี่ดูครับรวบรวมไว้ครบแล้ว
http://www.mattaiya.org/index.php?lay=show&ac=article&Id=539194954

3.แต่หากมีหนี้แล้ว ใช้หลักความขยันขันแข็งและไม่ติดในอบายมุข ทั้งต้องเลือกคบเพื่อน
....
ทีฆชาณุสูตร
[๑๔๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ นิคมแห่งชาวโกฬิยะชื่อ กักกรปัตตะ ใกล้เมืองโกฬิยะ ครั้งนั้นแลโกฬิยบุตรชื่อทีฆชาณุ เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เป็นคฤหัสถ์
ยังบริโภคกาม อยู่ครองเรือน นอนเบียดบุตร ใช้จันทน์ในแคว้นกาสี ยังทรงดอกไม้ของหอมและเครื่องลูบไล้ ยังยินดีเงินและทองอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมที่เหมาะแก่ข้าพระองค์ อันจะพึงเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขในปัจจุบัน เพื่อประโยชน์เพื่อความสุขในภายหน้าเถิด ฯ

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพยัคฆปัชชะ ธรรม ๔ ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขใน ปัจจุบันแก่กุลบุตร ๔ ประการเป็นไฉนคือ
อุฏฐานสัมปทา ๑
อารักขสัมปทา ๑
กัลยาณมิตตตา ๑
สมชีวิตา ๑ ฯ

ดูกรพยัคฆปัชชะ ก็อุฏฐานสัมปทาเป็นไฉน กุลบุตรในโลกนี้ เลี้ยงชีพด้วยการหมั่นประกอบการงาน คือ กสิกรรมพาณิชยกรรม โครักขกรรม รับราชการฝ่ายทหาร รับราชการฝ่ายพลเรือน หรือศิลปอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นผู้ขยันไม่เกียจคร้านในการงานนั้น ประกอบด้วยปัญญาเครื่องสอดส่องอันเป็นอุบายในการงานนั้น สามารถจัดทำได้ ดูกรพยัคฆปัชชะ นี้เรียกว่าอุฏฐานสัมปทา ฯ

ดูกรพยัคฆปัชชะ ก็อารักขสัมปทาเป็นไฉน กุลบุตรในโลกนี้ มีโภคทรัพย์ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร สั่งสมด้วยกำลังแขน มีเหงื่อโทรมตัวชอบธรรม ได้มาโดยธรรม เขารักษาคุ้มครองโภคทรัพย์เหล่านั้นไว้ได้พร้อมมูลด้วยทำไว้ในใจว่า ไฉนหนอ พระราชาไม่พึงบริโภคทรัพย์เหล่านี้ของเรา โจรไม่พึงลัก ไฟไม่พึงไหม้ น้ำไม่พึงพัดไป ทายาทผู้ไม่เป็นที่รักจะไม่พึงลักไป ดูกรพยัคฆปัชชะ นี้เรียกว่าอารักขสัมปทา ฯ
ดูกรพยัคฆปัชชะ ก็กัลยาณมิตตตาเป็นไฉน กุลบุตรในโลกนี้ อยู่อาศัยในบ้านหรือนิคมใด ย่อมดำรงตน เจรจาสั่งสนทนากับบุคคลในบ้านหรือนิคมนั้น ซึ่งเป็นคฤหบดี หรือบุตรคฤหบดี เป็นคนหนุ่มหรือคนแก่ ผู้มีสมาจารบริสุทธิ์ ผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา ศีล จาคะ ปัญญา ศึกษาศรัทธาสัมปทาตามผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา ศึกษาศีลสัมปทาตามผู้ถึงพร้อมด้วยศีล ศึกษาจาคสัมปทาตามผู้ถึงพร้อมด้วยจาคะ ศึกษาปัญญาสัมปทาตามผู้ถึงพร้อมด้วยปัญญา ดูกรพยัคฆปัชชะนี้เรียกว่ากัลยาณมิตตตา ฯ

ดูกรพยัคฆปัชชะ ก็สมชีวิตาเป็นไฉน กุลบุตรในโลกนี้ รู้ทางเจริญทรัพย์และทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ แล้วเลี้ยงชีพพอเหมาะ ไม่ให้ฟูมฟายนักไม่ให้ฝืดเคืองนัก ด้วยคิดว่า รายได้ของเราจักต้องเหนือรายจ่าย และรายจ่ายของเราจักต้องไม่เหนือรายได้ ดูกรพยัคฆปัชชะ เปรียบเหมือนคนชั่งตราชั่งหรือลูกมือคนชั่งตราชั่ง ยกตราชั่งขึ้นแล้ว ย่อมลดออกเท่านี้ หรือต้องเพิ่มเข้าเท่านี้ ฉันใด กุลบุตรก็ฉันนั้นเหมือนกัน รู้ทางเจริญและทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ แล้วเลี้ยงชีพพอเหมาะ ไม่ให้ฟูมฟายนัก ไม่ให้ฝืดเคืองนัก ด้วยคิดว่า รายได้ของเราจักต้องเหนือรายจ่าย และรายจ่ายของเราจักต้องไม่เหนือรายได้ ดูกรพยัคฆปัชชะ ถ้ากุลบุตรผู้นี้มีรายได้น้อย แต่เลี้ยงชีวิตอย่างโอ่โถงจะมีผู้ว่าเขาว่า กุลบุตรผู้นี้ใช้โภคทรัพย์เหมือนคนเคี้ยวกินผลมะเดื่อฉะนั้น ก็ถ้ากุลบุตรผู้ที่มีรายได้มาก แต่เลี้ยงชีพอย่างฝืดเคือง จะมีผู้ว่าเขาว่า กุลบุตรผู้นี้จักตายอย่างอนาถา แต่เพราะกุลบุตรผู้นี้
รู้ทางเจริญและทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์แล้วเลี้ยงชีพพอเหมาะ ไม่ให้ฟูมฟายนัก ไม่ให้ฝืดเคืองนัก ด้วยคิดว่า รายได้ของเราจักต้องเหนือรายจ่าย และรายจ่ายของเราจักต้องไม่เหนือรายได้ ดูกรพยัคฆปัชชะ นี้เรียกว่าสมชีวิตา ฯ

ดูกรพยัคฆปัชชะ โภคทรัพย์ที่เกิดโดยชอบอย่างนี้แล้ว ย่อมมีทางเสื่อม ๔ ประการ คือ
เป็นนักเลงหญิง ๑
เป็นนักเลงสุรา ๑
เป็นนักเลงการพนัน ๑
มีมิตรชั่ว สหายชั่ว เพื่อนชั่ว ๑
ดูกรพยัคฆปัชชะ เปรียบเหมือนสระน้ำใหญ่มีทางไหลเข้า ๔ ทาง ทางไหลออก ๔ ทาง บุรุษพึงปิดทางไหลเข้า เปิดทางไหลออกของสระนั้น ฝนก็มิตกต้องตามฤดูกาล ด้วยประการฉะนี้ สระน้ำใหญ่นั้นพึงหวังความเสื่อมอย่างเดียว ไม่มีความเจริญเลย ฉันใด โภคทรัพย์ที่เกิดโดยชอบอย่างนี้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมมีทางเสื่อม ๔ ประการ คือ เป็นนักเลงหญิง ๑ เป็นนักเลงสุรา ๑ เป็นนักเลงการพนัน ๑ มีมิตรชั่ว สหายชั่วเพื่อนชั่ว ๑ ฯ

ดูกรพยัคฆปัชชะ โภคทรัพย์ที่เกิดโดยชอบอย่างนี้แล้ว ย่อมมีทางเจริญ ๔ ประการ คือ
ไม่เป็นนักเลงหญิง ๑
ไม่เป็นนักเลงสุรา ๑
ไม่เป็นนักเลงการพนัน ๑
มีมิตรดี สหายดี เพื่อนดี ๑
ดูกรพยัคฆปัชชะ เปรียบเหมือนสระน้ำใหญ่ มีทางไหลเข้า ๔ ทางไหลออก ๔ ทาง บุรุษพึงเปิดทางไหลเข้าปิดทางไหลออกของสระนั้น ทั้งฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล ด้วยประการฉะนี้สระน้ำใหญ่นั้นพึงหวังความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อม ฉันใด โภคทรัพย์ที่เกิดโดยชอบอย่างนี้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมมีทางเจริญ ๔ ประการ คือ ไม่เป็นนักเลงหญิง ๑ ไม่เป็นนักเลงสุรา ๑ ไม่เป็นนักเลงการพนัน ๑ มีมิตรดีสหายดี เพื่อนดี ๑ ดูกรพยัคฆปัชชะ ธรรม ๔ ประการนี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์เพื่อความสุขในปัจจุบันแก่กุลบุตร ฯ
...ฯลฯ...

 

สาธุผมติดตามกระทู้ของท่าน บลูเบบี้มา ผมว่าท่านเข้าถึงสภาพจิตใจคนมากและให้ข้อแนะนำที่ดีน่าเลื่อมใสและเป็นประโยชน์อย่างมากเลยครับ ขออนุโมทนาสาธุกับแนวทางอันประกอบด้วยประโยชน์ที่ท่านตอบในหลายๆกระทู้จากใจครับ ผมเลื่อมใสจริงๆครับ

 

ครับ ขอบคุณที่เข้าผมครับ บางครั้งผมจะพูดมากกว่าที่เขาถามก็ไม่ได้ พูดในสิ่งที่เขาไม่อาจจะเข้าใจก็ไม่ได้ พูดให้เขาทำหรือไม่ทำอะไรก็ไม่ได้ พูดปัญหาของคนอื่นโดยที่เขาไม่ถามก็ไม่ได้ถึงแม้ผมจะรู้ก็ตาม นี่เป็นแนวทางที่ผมยึดถือมา

 

เป็นกำลังใจให้คุณอีกคนนะคะ สู้ๆค่ะ ความทุกข์ความสุขไม่ได้อยู่กับเราตลอดหรอกค่ะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป แต่เวลาที่มันกำลังอยู่กับเรานี่ซิ ต้องมีสติ และสัมปชัญญะให้มากๆนะคะ คนเราเลือกคนที่จะมาเป็นพ่อและแม่ของเราไม่ได้ มันจึงเป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับค่ะ คุณอาจจะเหนื่อยใจในการทำหน้าที่ลูกที่ดี แต่ในเวลาที่เรารู้สึกได้ถึงลมหายใจเข้าและลมหายใจออกในการมีชีวิตอยู่ ขอให้เราตระหนักรู้นะคะว่านั่นเป็นเพราะท่านทั้งสองที่ได้ให้ชีวิตเราเป็นผู้ที่ทำให้ร่างกายเนื้อประกอบกันขึ้นมาได้ค่ะ คุณเป็นลูกที่ดี เป็นพี่ที่ดีค่ะ เข้มแข็งๆนะคะ.....^__^

 

สาธุค่ะ อันนี้เห็นด้วย เพราะร่างกายสดใส จิตใจก็อิ่มเอม ฉุ้ๆ ค๊ จขกท ไปนอนนก่อน๊จ๊ บุย บ๊ย :VO

 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ
ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ หลังจากที่ได้ระบายออกมาบ้าง อัดอั้นมานาน
ไม่ได้โกรธอะไรพ่อกับแม่มากหรอกค่ะ เข้าใจเหตุผลค่ะ
มันเป็นความรู้สึกน้อยใจอยู่ลึกๆน่ะค่ะ เหมือนคำตอบด้านบนน่ะค่ะ ทุกข์เพราะอยากให้เค้าเข้าใจ
ยากจริงๆค่ะ ความทุกข์ที่เกิดจากการคาดหวังจากคนอื่น

ขอบคุณนะคะ สำหรับธรรมมะดีๆ

 

เป็นกำลังใจให้ครับผม เข้าใจในทุกข์ มองให้เห็นทุกข์ และจะมีความสุขกับสิ่งที่เป็นจริงครับผม ปัญหาต้องแก้ที่ละปมครับผม ถ้ามองเป็นปมใหญ่รวมจะแก้ยาก ให้คลายออกมาทีละปม แล้วค่อยแกะออกทีละปม ปมใหญ่ก็จะค่อยๆเล็กลง และเราจะมองออกได้ชัดเจนยิ่งขึ้นครับผม

 

ขอเป็นกำลังให้แก่คุณ

:VO:VO:VO

เป็นหนึ่งเดียวกัน

:::: ::::

 

อย่าให้เงินแม่หมด
แบ่งรายได้เป็นสี่ส่วน ไม่ต้องเท่ากัน
ส่วนหนึ่งไว้ใช้จ่าย ส่วนหนึ่งเก็บออม ส่วนหนึ่งให้พ่อและแม่ ส่วนหนึ่งเอาไปทำบุญ

ธุระการเงินอะไรควรทำเอง อย่าฝากคนอื่น

 

มอบเพลงนี้เป็นกำลังใจให้นะครับ

bakery song - YouTube

 

ทำได้ถูกต้องแล้วครับที่เข้ามาระบายปัญหาที่เว็บพลังจิต จะได้แง่คิดดีๆ กำลังใจดีๆ จากที่นี่

คุณเป็นคนกตัญญูครับ แม้เจอบททดสอบที่ยากลำบาก

ความเป็นคนกตัญญู บำรุงบิดามารดา เป็นธรรมที่อยู่ในมงคลสูตร 38 ประการ
ถึงเรื่องนี้จะลำบากมากแค่ไหน แต่อยากให้คุณคิดว่า คุณได้ทำสิ่งที่เป็นมงคลอยู่


ขอย้ำนะครับว่าสิ่งที่คุณกำลังทำนั่นเป็นมงคลชีวิต มีสักกี่คนกันที่มีโอกาสตอบแทนพระคุณพ่อแม่ ถึงแม้ต้องทำในรูปแบบนี้ก็เถอะ

การที่คุณไม่ได้โกรธอะไรพ่อแม่มาก ก็บ่งบอกว่าคุณมีเมตตาธรรม(ความรัก) กรุณา(ความสงสาร) ในพรหมวิหาร 4 คนที่มีพรหมวิหารประจำใจ คนนั้นย่อมมีจิตใจสูงส่งกว่าคนธรรมดา จิตใจดั่งพรหม

 

ก่อนอื่น เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณเป็นลูกที่ดีมาก ปัญหาที่คุณเจอก็ไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขกันง่ายๆ เพราะขึ้นอยู่กับคุณแม่ซึ่งเป็นผู้มีพระคุณของคุณด้วย

เห็นด้วยกับคุณ aetipp ค่ะ ปัญหาต้องแก้ทีละปม อยากให้ลองแยกแยะปัญหาออกเป็นส่วนๆ แล้วลองคิดหนทางแก้ไขดู เวลาที่ปัญหาต่างๆ รุมเร้าอาจทำให้เรามองไม่เห็นทางแก้ พอใจเย็นลง ตั้งสติได้มากขึ้น ลองแยกแยะดู อาจจะพอแก้หรือคลายปมได้บ้างไม่มากก็น้อย

ตัวอย่างที่คุณ samnido แนะนำก็ดีนะคะ ถ้านำไปใช้ น่าจะแก้หรือคลายปัญหาได้เป็นบางส่วน ประมาณว่าคุณจำเป็นต้องควบคุมการใช้จ่ายเงินของคุณแม่ให้มากขึ้นน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ท่านเสพติดการพนันอยู่ ไม่ใช่ภาวะของคนที่มีสติสัมปชัญญะปกติ ค่าใช้จ่ายที่สำคัญและจำเป็นไม่ควรให้คุณแม่เป็นผู้รับผิดชอบ

และที่ดิฉันเห็นอีกอย่างคือ เหมือนคุณแม่จะขาดเพื่อนที่ดี (กัลยาณมิตร) ถ้าเป็นไปได้ตัวคุณเองควรหาทางใกล้ชิดกับคุณแม่ให้มากขึ้น ใช้เวลาในช่วงวันหยุดพาท่านไปทำบุญ ฟังเทศน์ ฟังธรรม หรือกิจกรรมที่สร้างสรรค์จรรโลงใจต่างๆ หรือท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจแบบประหยัดๆ กันบ้างก็ได้

สังเกตจากที่คุณเล่าว่า ช่วงที่คุณย้ายกลับมาได้ประมาณ 3 เดือน ก่อนจะย้ายกลับต่างจังหวัด สภาพของแม่เหมือนจะดีขึ้น อาจเป็นเพราะท่านมีคุณเป็นเพื่อน ทำให้ไม่รู้สึกว้าเหว่ มีกำลังใจพอหรือมีสิ่งที่จะดึงให้คุณแม่อยู่ห่างกับบ่อนพนันและเพื่อนๆ กลุ่มที่พากันไปบ่อนได้บ้าง

หรือจะลองหากลุ่มเพื่อนกลุ่มใหม่ให้กับท่านก็ได้ค่ะ กลุ่มที่จะพาท่านไปในทางที่ดีที่งามให้ลองคบหาเข้ากลุ่มกันดู กลุ่มที่จะพาไปทำกิจกรรมดีๆ ไปวัด ไปทำบุญ ไปวิปัสสนา ฯลฯ

ดิฉันคาดว่า ท่านกำลังขาดความรักและกำลังใจค่ะ ท่านจึงหันไปติดพนัน ติดเหล้า ติดเพื่อนชาย มีโอกาสน่าจะลองเปิดใจพูดคุยกันตามประสาแม่ๆ ลูกๆ ดู แต่พยายามอย่าใช้อารมณ์นะคะ คุยกันแบบสบายๆ ปรึกษาหารือ ปรับทุกข์กัน

ส่วนเรื่องหนี้สิน ก็ค่อยๆ แก้ค่ะ