ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เล่าจากเรื่องเล่า

โอ้ยายจ๋า พอแก่มา ช่างอาภัพ
ญาติไม่นับ ว่าเป็นญาติ ขาดที่หมาย
ทุกวันสิ้น ดิ้นรนสู้ อยู่รอตาย
สุขไม่กราย เข้ามาใกล้ วัยชรา

อายุหนอ ก็เลยไป วัยเก้าสิบ
จะยื่นหยิบ จับข้าวของ ต้องผวา
มีเด็กน้อย หนูอัญชัญ คอยเมตตา
ช่วยนำมา ภาษาเพื่อน เยี่ยมเยือนยาย

แต่วันนี้ ตะวันสาย ไยไม่โผล่
มัวเล่นโล้ เล่นพาย อยู่แห่งไหน
หรือว่าเจ้า ตัวน้อยน้อย ไม่สบาย
ยายใจหาย ตั้งตารอ พ้อรำพึง

บ่นบ่นไป ไม่ทัน จะขาดปาก
เจ้าประคุณ ของคนยาก ก็มาถึง
ใจดวงเดียว ที่ห่อเหี่ยว คิดคำนึง
พอบ่นถึง เจ้าก็มา แก้วตายาย.

อาจเพี้ยนๆไปบ้าง ขออภัยนะครับ อิอิอิ

 

เยี่ยมห้องลำนำเพลงรัก....นักกลอน
ครูติงอรชร..................ท่านสร้าง
หลากกวีประลอง...........เติมแต่ง
แอ๊บขอฝากตัวบ้าง........นะเอย ^_^

แม้มิได้บ่อยมาเคย.........เฝ้าแล
เนื่องเหตุข้องผันแปร.......รุมเข้า
พักเนตจ้องดวงแด..........มุ่งหมาย
สยบสลัดสงบง้าว...........แล้วพบ เจอกัน _/|\_

 

สวัสดีค่ะท่านแอ๊บแบ้ว....
เดี๋ยวติงไปทำงานบ้านก่อนเดี๋ยวมานะคะ
ติงกลับบ้านค่ำทุกวัน แทบไม่ได้เขียนกลอนเลยค่ะ

 

วันนี้ลูกศิษย์นำหนังสือธรรมะจากวัดหลวงปู่จามมาฝาก ๕ เล่ม
ติงก็เลยอ่านๆๆๆๆ
แล้วก็ยังค้างอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับหลวงปู่ใหญ่อีก ๔ เล่ม

...
อ่านหนังสือของครูบาแจ๋ว ที่แทรกคำสอนของหลวงปู่จามแล้วก็ซาบซึ้งเหลือเกินค่ะ
อยากให้เพื่อนๆได้อ่านด้วย

 

อยากอ่านกลอนธรรมะของคุณพี่เกตุ คุณพี่เจนวิทย์ ท่านหน่อนรคุณ คุณคมสันต์ และคุณแอ๊บแบ้วจังค่ะ

 

ขอส่งกำลังใจให้คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->SuperSaiya<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6223268", true); </SCRIPT>นะคะ สู้ๆๆค่ะ

 

สาธุค่ะ เป็นมุมมองที่น่าสนใจมากค่ะ
คงต้องรอวันที่พอมีเวลาว่างๆ พอที่จะสนทนากันในเรื่องนี้นะคะ

 

   มาแล้วครับทางไกลรายงานตัว นักเรียน.......ตรง

เริ่มต้นกันเลยน๊ะ     ปาณาที่  หนึ่ง    อย่าได้รำพึง คิดถึงใจตน
                              เป็นวิบ้ติขัดสนจนถึงเวทนา
                        อทินาที่  สอง    อย่าได้จับจองรักของเขามา
                             ของเขาไม่ให้ด้วยกายวาจา
                             ตกนรกสิหนาอย่าได้สงสัย
                        กาเมที่  สาม    อย่าได้ลวนลามกระหยิ่มในใจ
                             ลูกเขาเมียเขาเฝ้าควรรู้อย่าได้สงสัย
                        มุสาวาที่  สี่   พูดจาให้ดีอย่าเอาแต่หลอกหลอน
                             ไปเบียดเสียดเอาจนเขาร้อนฯ
                             เข้ามาผันผ่อนตัดรอนเรื่องตน
                        สุราเมที่  ห้า      ไม่ให้ดื่มสุราเมรัยทศพล
                              เปลืองเงินเปลืองทองของไม่เป็นผล
                              ตระหนักใจตนดื่ม  น้ำ  ทอง  แดง
  
                        
               

 

ถ้าแม้ว่า จำเป็นนัก จักต้องเลือก
ก็ขอเป็น ข้าวเปลือก แทนข้าวสาร
จากปัญญา อันน้อยนิด เหลือประมาณ
เปรียบข้าวสาร และข้าวเปลือก ในหนึ่งกอง​

ข้าวสารนั้น หุงกินได้ ในหนึ่งมื้อ
เพียงอิ่มตื้อ ไปสักพัก พอรองท้อง
แต่คุณค่า ของข้าวเปลือก ในหนึ่งกอง
สามารถรอง รับประโยชน์ ตลอดไป​

ข้าวเปลือกนั้น ทำเป็นพันธุ์ ปลูกนาหว่าน
จะประมาณ มากผลิตผล จนเป็นถัง
แบ่งไว้ปลูก แบ่งไว้กิน สิ้นชีพยัง
ได้ประทัง ถึงลูกหลาน สานสืบไป​

​

สายโด่งสวัสดิ์ค่ะคุณครู อิอิอิ (f)​

 

กลอนธรรมะ  วาระนี้  มีมาฝาก
      เริ่มต้นจาก  ชวนเข้ามา   รักษาศีล
           หมั่นสวดมนต์  ภาวนา  เป็นอาจิณต์
               วางเสียสิ้น  เรื่องที่ร้อน   พักผ่อนใจ
   อยู่ใกล้พระ  มาฟังธรรม  อันล้ำเลิศ
       ปัญญาเกิด  ประเสริฐล้น  คนทั้งหลาย
           เกิดเป็นมนุษย์ สุดประเสริฐ เลิศกว่าใคร
               ฟังธรรมใว้   ให้ได้ธรรม ดั่ง คำ กลอน
 
 อายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาน ธรรมะสารสมบัติ จงบังเกิดมีแด่ผู้ใฝ่ธรรมเทอญ

 

กระแสจิต ครูท่าน ช่างแรงเหลือ
อุ่นอกเอื้อ สัมผัสเข้า ในความฝัน
แต่ก่อนนั้น ยังไม่เคย ฝันถึงกัน
เพราะใจท่าน ใจฉันลง ตรงทา่งธรรม

ผมดอกเลา จำได้ คลับคล้ายฝัน
เมื่อคืนนั้น หลับไป ให้ฉงน
สัมผัสบอก ครูท่านใช่ไหม...เอ๊ะ ยัง งง งง!
ยังสับสน ไม่แน่ใจ เลยเข้ามาดู

พอเปิดมาเจอกระทู้ ถึงบางอ้อ
ครูคงรอ สดับธรรม นำวิถี
น่าโมทนา ครูท่าน กุศลดี
หน่อยินดี ในธรรมท่าน ผู้เพียรภาวนา

อันธรรมะบัณฑิตชน คนสรรเสริญ
ปราชญ์ชวนเชิญ สหมิตร น่าคบหา
เสวนาธรรม นำธรรมะ ไปพัฒนา
ยิ่งสดับศึกษา จิตบริสุทธิ์ หยุดกรรม

สวัสดีเพื่อนนักกลอน ทุกท่านครับ

 

คุณ เก่ง หายไปไหนนะ ไม่เห็นเข้ามาแต่งกลอนเพลงบรรเลงสุขสันต์ ?

 

ข้าวสารหรือข้าวเปลือก เลือกอย่างไหน?
ฉันขอไป เป็นข้าวสุก แสนสุขสันต์
สำเร็จแล้ว มุ่งดำรงค์ ตรงทางธรรม
จุดหมายนั้น มีที่สุด หยุดวนเวียน

อันข้าวสาร หรือ ข้าวเปลือก ยังไม่สุข
ข้าวไม่สุก สูตรสำเร็จ ยังดิบหลาย
หลงสืบเชื้อ สันตติธรรม กรรมมากมาย
ยังไม่หาย คลายความดิบ สุขไป่มี

เปรียบนิพพาน เป็นดั่ง ข้าวขาวสุก
ใจบริสุทธิ์ ดุจสังข์ขัด สุขสดใส
เปรียบคนดิบ ฝึกตน ภายใน
ตบะไซร้ ใช้ทมะต้ม บนน้ำธรรม

เมื่อถึงกาลเวลา หม้อข้าวเดือด
กลิ่นข้าวเปลือก หรือข้าวสาร ย่อมจางหาย
เหมือนดั่งคน ศีลงาม หอมฟุ้งกำจาย
อิ่มเหลือหลาย เมื่อข้าวสุก สุขนิพพาน



(นิพพานัง ปรมัง สุขัง...พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง)​

 

บ้านลำนำ เพลงรัก ของนักกลอน
เมื่อครั้งก่อน คือที่พัก ของนักฝัน
คนอกร้าว ไร้ความหวัง มาฟังกัน
จู่จู่พลัน ก็แปรเปลี่ยน เปรียญธรรม

ศาลาเศร้า มากลายเป็น เช่นกุฏิ
ธรรมมะมี ครูท่านสอน บทกลอนกลั่น
คนผ่านมา ศึกษาอ่าน เป็นธรรมทาน
จิตเบิกบาน ห่างกิเลส วิเศษคน

ขอน้อมนำ โมทนา กล่าวสาธุ
ให้บรรลุ สู่จุดหมาย ตั้งแต่ต้น
จนถึงที่ สุดแห่งทุกข์ ทุกทุกคน
อย่าวกวน ติดอยู่ กระทู้กลอน

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ นะครับ

 

ไก่ขัน เจื้อยแจ้ว แว่วเสียง
เก็บเสบียง ไว้คราว ขัดสน
ข้าวเมล็ด มีไว้ ไม่จน
เปลือกปน เชื้อชาติ อนุสัย

 

ยับไว้ สติรู้ เชี่ยวชาญ
ยั้งอยู่ สำราญ จิตได้
ดูจิต เบิกบาน ไกลใกล้
ตนตื่น จึงให้ ไปดี

 

จงอย่าได้เกียจคร้าน นิ่งนอน
จำจดทุกบทตอน ให้รู้
คำบ่นที่พร่ำสอน ค่ำเช้า
ครูพักลักจำสู้ ศิษย์ได้ ไปดี

 

ดินนี้สัมผัสได้ ตัวตน
น้ำไหลไปปะปน อยู่ทั่ว
ลมพัดซัดเวียนวน ท่องทั้ง กายา
ไฟโหมระอุตัว ธาตุพร้อม ประชุม

 

รักนี้มีทุกข์ให้ โศกตรม
ดวงจิตจึงเศร้าซม ร่ำไห้
โหยหามิสุขสม จิตร่ำ อาดูร
ตัดรักหักใจได้ สุขแท้ แน่จริง

 

สาธุเจ้าค่ะ น้อมอนุโมทนายิ่งแล้ว