♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ทิวาผ่าน เดือนพ้น คิดถึงเจ้า.....จอมใจเรา เจ้าอยู่ หนใดหนอ
จักลำบาก เศร้าเหงา นวลละออ....มาตัดพ้อ จอมใจหนอ ไม่โทรมา

แก้มนวล ทำตาหรี่ ยิ้มปรี่หวาน...นวลสะครา ญยั่วเย้า ให้ฝันหา
โอ้หนอเจ้า จอมใ จของพี่ยา...แก้วตา รักเจ้าล้น พ้นหัวใจ
.....

 

เออ รักหนอ ช่างแปลกนัก
ทำความมืด ให้จัก สว่างได้
เมื่อมีรัก ก็มีแรง ให้ก้าวไป
ทำอะไรๆ ก็ได้ ที่ไม่เคยทำ
เหมือนหน้ามืด ตามัว ก็คงใช่
เพียงแต่ไม่ ทันคิด จิตสุขล้ำ
ทำทุกอย่าง เพราะรัก รักจีงทำ
ช่างน่าขำ ยามรู้ตัว
พอรักหมด ทุกข์มาเยือน เตือนตัวรู้
ดูซิดู หนทางหมด สลด สลัว
เหมือนคนบ้า คุ้มคลั่ง ลืมตัว
สติกระเจิง ธรรมะมัว รู้ไม่ทัน
เออ รักหนอ ช่างใหญ่ยิ่ง
น่ากลัว จริงๆ ทั้งสองด้าน
แต่ไม่เคยเข็ดรัก ยังยืนยัน
รักๆๆๆ รักกัน เฮ้อ ทุกวันไป

 

เข้ามารัก ด้วยคน อย่าบ่นนะ (เดี๋ยวแก่เร็ว:'()
รัก แท้ คือ ธรรมะ แสนยิ่งใหญ่
ทั้งหลอกล่อ ยั่วเย้า เราอ่อนใจ
แต่ยังแอบ ยิ้มได้ ทั้งน้ำตา

แค่แอบรัก แอบฝัน หวั่นหวั่น หวิว
เพียงสายลม พรมพริ้ว คิดถึงหน้า
สดุ้งตื่น สติตั้ง นั่งหลับตา
แค่ฝันก็ เอาหละหวา (มัน) น่าชื่นใจ

 

อ่านคำกลอนเด่นล้ำคำเฉลย
ไฉนเลยจะเขียนเลียนแบบอย่าง
อ่านแล้วรู้ผู้เขียนเซียนปรมาจารย์
ไม่กล้าผ่านอ่านตามติดคิดเป็นทาง

 

ฉันรักเธอ เพ้อผินคำ สำนวนดิ้้น
ดิ้นสำนวน คำผินเพ้อ เธอรักฉัน
คำกล่าวกัน ราวเรื่อง เนื่องสำคัญ
สำคัญเนื่อง เรื่องราว กล่าวคำกัน
ฝ่ายเดียวแค่ เธอรักฉัน รำพันเพ้อ
เพ้อรำพัน ฉันรักเธอ แค่ฝ่ายเดียว​

กลบทถอยหลังเข้าคลอง​

 

จักบรรจงค่อยแต่งแถลงถ้อย
เป็นบทน้อยบาทหนึ่งถึงกระทู้
อย่าได้เร่งบานบิดปิดประตู
ยังตามอยู่ชื่นชอบขอบพระคุณ

 

ฟังทำนองคล้องสระประโยคสร้าง
นั้นมิต่างดั่งกวีวจีศิลป์
ทุกคำถ้อยร้อยเรียงดั่งเสียงพิณ
อ่านชื่นกลิ่นสิ้นกังขาว่ากวี

 

ขอบคุณที่ท่านเต่า..........ยังจำ
แอ๊บขอบคุณในคำ..........ระลึก
ก็ยังคิดถึงกัน................ท่านอยู่
นี้เพียงแวะเพราะนึก.........ใครตาม ธูปแรง?

 

(ขอบ่นตัวเองบ้าง)

แม้โลกนี้ แสนกว้างใหญ่ ใจกว้างกว่า
เพียรเพื่อ สิ่ง ปรารถนา กว้างกว่ากว้าง
เก็บรอยยิ้ม ความจริงใจ ในระหว่างทาง
เติมช่องว่าง ระหว่างใจ ในวันล้า

เมื่อวันโลก โหดร้าย ใจคนทุกข์
ขอเพียงลุก ขึ้นสู้ อย่างผู้กล้า
แบ่งความหิว ปันความอิ่ม ปริ่มเมตตา
ธรรมแห่งองค์ ศาสดา จะนำทาง

ฝึกต่อเถิด จิตเอย ที่เคยท้อ
จงเพียรต่อ เพื่อคว้าดาว ที่พราวพร่าง
โลกหลอกล่อ ดึงหน่วง ลับ ลวง พราง
ทุกก้าวย่าง ใช้ปัญญา เฮ้อ อย่ามัวยึด

 

หอมระรื่นรวยรินกลิ่นสวรรค์ อีกพฤษ์พรรณสดสีมีใดเหมือน
ฟ้ากระจ่างดวงใจใต้แสงเดือน ระรึกเหมือนเหงาหมดสิ้นทั้งอินทรีย์

แสนสนุกสุขทั่วทั้งตัวกาย ฟังเพลงคลายใจว่างกระจ่างแสน
ทั้งเด็กปั๊มตาผุยดีเจแดน นอนสต๊อปแทนที่ว่างห่างเหงาจริง

 

เปลี่ยนความเหงาเฝ้าผันเป็นอักษร
เปลี่ยนตะกอนความคิดวิจิตรศิลป์
เปลี่ยนคำเคยพูดจาเป็นอาจิณ
เปลี่ยนเรียงคำได้ยินเป็นลำนำ

 

ยินคำกลอนทุกท่านแผ่วแล้วละหนา
คุณสร้อยฟ้ามาลาแจ้งแถลงไข
ตอบทุกบททุกบาทอย่างใส่ใจ
อ่านแล้วได้อรรถรสทุกบทความ

 

ขอแต่งแต้มสีสันของวันนี้
ด้วยกวีมีคำร่ำพร่ำคำหวาน
ขอมีส่วนสานฝันของวันวาน
ร้อยรสผ่านบทกลอนไว้สอนใจ


สวัสดีค่ะขอร่วมกระทู้ด้วยคนนะคะ

 

กระทู้เก่า เศร้าความหลัง ครั้งอดีต
อดีตครั้ง หลังความเศร้า เก่าในกระทู้
กระทู้เศร้า เก่าในอดีต จำทรงความหลัง
หลังความทรงจำ ในอดีตเก่า เราเพียงมีเธอ
เธอมีเพียงเรา เก่าเป็นอดีต ในกระทู้เศร้า
กระทู้ในความเก่า เธอเป็นอดีตเศร้า! เรามีเพียงเธอ!


​

 

ท่านสร้อยฟ้าเจ้าข้า.........งานเข้า
ล้อเล่นกวีเอกเฝ้า............วาจา
อีกท่านหน่อนรเย้า..........พรรณนา
ประสานขวาซ้ายมา.........ต่อกลอน ใดฤา ^_^

 

แค่แต่งกลอนย้อนยอก......หยอกเย้า
ประสาที่คนเรา...............คุ้นหน้า
เพียงอวดภาษาเก่า..........กลอนขับ
ได้ทีหัวเราะร่า................ด้วยเพี้ยง.. พร้ำคำ

...ไม่ต้องมาหัวเราะเลย....

 

บอกกับใคร ไหนเลย เอ่ยออกคำ
คำออกเอ่ย เลยไหน กับใีครบอก
หรือแค่ออก ทางผ่าน อ่านเฉลย
เฉลยอ่าน ผ่านทาง แค่ออกหรือ
คือฝากคำ ส่งสู่ กระทู้ลือ
ลือกระทู้ สู่ส่ง คำฝากคือ
ให้คนอื่น ชื่นชื่อ ถือน้ำคำ

​

 

อาจบางทีหนีกายหายไปบ้าง
เว้นวรรคพรางห่างเสียงเรียงอักษร
บางเวลาเขียนได้ไม่แน่นอน
คิดเป็นกลอนไม่ออกจึงบอกความ....^^!

 

สักวา กลั่นคำมา วาจาเรา<O</O
เห็นห้องเศร้า เหงาทรวง ตะขวงขิด<O</O
แต่ก่อนนั้น ทุกวันมา หนาด้วยมิตร<O</O
คอยต่อติด ชิดตาม ความคำกลอน<O</O
<O</O
นึกนึกนัก พักตรอง มองย้อนหลัง
อ่านอ่านนั่ง รั้งเรื่อง เนื่องครั่งก่อน<O</O
เคยเคยเอ่ย วิสาสะ วาทะกลอน<O</O
ก่อนก่อนย้อน หยอกเย้า กระเซ้ากัน<O</O
<O</O
บางครั้งมี มีปะทะ คารมบ้าง
ด้วยความต่าง ต่างความคิด จึงผิดผัน<O</O
ต่างคนต่าง ต่างตีความ ไม่เหมือนกัน
ด้วยกลอนนั้น นั้นต่าง จากเรียงความ
<O</O
หนึ่งคำพูด สะดุดใจ กระไวกระวน
จึงร้อนรน วาที ให้ผลีให้ผลาม<O</O
ต่างเข้าใจ ผิดนัยยะ จะลุกจะลาม<O</O
ควรยั้งถาม ความก่อน ช่วยผ่อนช่วยคลาย<O</O
<O</O
จะจริงจะจัง ฟังประพันธ์ รำพันว่า<O</O
ให้ทุกข์ให้ถา- โถมเข้า กระเซ้าหาย<O</O
พูดเล่นพูดล้อ ต่ออักษร กลอนกรีดกราย<O</O
รำพึงรำพัน วันหน่าย ก็กลายจาง<O</O
<O</O
หลายคนวน วนเวียน เวียนเขียนอ่าน<O</O
หลายคนนาน นานมา มาหายห่าง<O</O
อ่านกลอนแปด แปดคำ คำจืดจาง<O</O
คำประพันธ์ พันยาก ยากแต่งตาม<O</O
<O</O
สืบสานสิ่ง ซ่อนซ้อน กลอนย้อนยอก
กลกลอนกลอก กลอนกล ระคนถาม<O</O
แผนผังผูก ผังผัน จำนรรงาม<O</O
ต่อตอบตาม เติมแต่ง แผลงแผลงดี<O</O
<O</O
เคยครุ่นคิด ติดต่อตาม ยามยามเย็น<O</O
ใครใครเค้น เข็นความคำ นำเนื่องนี้<O</O
มิมีไม่ ใครใครคอย ถ้อยท่วงที<O</O
ฝากฟังฝี- ปากป้องปน อยู่ยลยิน<O</O
<O</O
มีแต่คน มาต่อคำ กับคนอื่น
หากต้องฝืน เห็นตนเฝ้า เงาถวิล<O</O
คำพูดเรา คงพ้องร้าย ใกล้กับดิน<O</O
ผู้องค์อินทร์ ผินอื่นอ้าง ระคางใจ<O</O
<O</O
เมื่อใจร้อน ห่อนให้ ไม่ไกลทุกข์
เมื่อยามลุก ปลุกปั่น คั่นคั่นไว้<O</O
เมื่อยามเห็น เล่นกัน พลันเป็นไฟ<O</O
เมื่อยามใด ใจสงบ จบประเด็น<O</O
<O</O
อึงละอล บ่นตาม ความความเพ้อ<O</O
เหมือนเพ้อเจ่อ ละเมอคำ ทำให้เห็น<O</O
กลบท จดจำ ทำให้เป็น<O</O
ลองเขียนเล่น เป็นกลอน สอนตนเอย<O</O
<O
................................​

​

สักวา
กลบทธงนำริ้ว
กลบทรักร้อย
กลบทสะบัดสะบิ้ง
กลบทหงส์คาบพวงแก้ว
กลบทเบญจวรรคห้าสี
กลบทอักษรสลับล้วน
กลบทละลอกแก้วกระัทบฝั่ง
กลบทสิงห์โตเล่นหาง​

สร้อยฟ้ามาลา
.........................................</O​

 

สักวาเรื่องเก่าเล่า......เป็นชุด
ความหลังลึกจำรุด.....มาเล่า
กลบทนานายุทธ.......สำเนา
ร้อยสักวาเรียงเข้า.....ช่างน่า อัศจรรย์
เรื่องหลังอภัยกัน.......หมดสรรพ
โอ้แม่แก้วจงกลับ.......คูหา ^_^
เข้าต่อกลอนสลับ......เสวนา
ล้อเล่นแลหน่อหนา.....ยังคอย^_^
พูดตรงมิสำออย......มิอ้อม
สำนวนมิชื่นซ่อน......แสลง
จริงใจองอาจต้อง.....สำแดง
วาจาแผลงแสดง......ใจตรง ฅนจริง