เทคนิคสำหรับมือใหม่ที่อยากเข้าสู่วงการพระ

ขอบคุณครับที่ให้คำแนะนำที่ดี แต่ผมก็ยังเชื่อมั่นและศรัทธาในคำตอบของคุณเอ๋ด้วยใจจริงครับ

 

ขอบคุณครับ ที่เชื่อมั่นในคำตอบ แต่อย่าคาดหวังในคำตอบผมแล้ว นำไปเป็นข้อมูลทั้งหมดนะครับ คนเราย่อมมีผิดพลาด ได้เสมอและ ทุกเวลา การที่ผมดูแท้คนเดียวมันไม่ถูกต้องนะครับ พระแท้ต้องแท้ทุกคนที่ดู (คนที่เป็นพระ) นะครับ

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

วันนี้ยังไม่จั่วหัว เรื่อง"ติดตามพระเก๊"เอาเรื่องเจ้าคุณนรฯ ไปก่อน สมเด็จหลังอุเจ้าคุณนรฯ
ผมเห็นว่าช่วงหลังๆนี่ มีพระเจ้าคุณนรฯ แปลกๆออกมา เช่น หลังอุ 2 ผมไม่เข้าใจว่าทำมัยต้อง 2 ทั้งๆที่สมัยก่อน มันไม่มี หลังอุก็คือหลังอุ มีพิมพ์เดียวเล่นหากันพิมพ์เดียว เดี๋ยวนี้มีหลังอุ 2 ด้วยแถมราคาก็ไม่ใช่ถูกๆ เห็นตามหนังสือเอามาลงขายกันเยอะแยะไปหมด อีกอย่าง นักเล่นรุ่นใหม่ไม่รู้พอศรัทธาท่านเจ้าคุณนรฯ เห็นว่าหนังสือลงมี ก็คิดว่าใช่เลยไปกันใหญ่เลยทีนี้ แล้วก็ไม่ค่อยศึกษากันจริงจัง เอาแต่ว่าเขาเล่นก็เล่นตาม เรื่องขอบพระสมเด็จหลังอุผมก็ไม่ค่อยเห็นมีใครพูดถึงทั้งๆที่เป็นสิ่งสำคัญเลยก็ว่าได้ ซึ่งสมเด็จหลังอุที่ทำเก๊ดีๆ พิมพ์ทรง-เนื้อหาถูกต้องมีเยอะแต่สิ่งที่ผมบอกไป คือขอบพระ ยังทำไม่ได้ แต่ไม่ค่อยเห็นมีใครยักพูดถึงครับหรือว่าไม่จำเป็นเสียแล้วในสมัยนี้เพราะมี หลังอุ 2 ให้เล่นกัน

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

วันนี้เป็นวันที่เหรียญทรงผนวชกำลังแผ่นดิน เริ่มออกแจกจ่าย ที่ออฟฟิส ผมได้มาแล้ว ผมเลยจัดการดูเฉพาะด้านหน้าเหรียญ ไม่ได้ดูด้านหลังไม่กล้าแกะห่อของเขาออก เพ็คเกจซีลมาเรียบร้อยแถมเลี่ยมพลาสติกมาให้เรียบร้อย ดูดีสมราคาจอง 100 บาทหรือเปล่าไม่แน่ใจแต่รอนานมาก 6 เดือนกันเลยทีเดียว ด้วยความว่นวายของชาวบ้าน เลยขอยืมมาส่องดูสวยดีครับ หลังจากดูแล้ว ผมจะลองแยกบล็อกให้เลยละกันคร่าวๆครับ มี 5 บล๊อก จริงๆผมว่าเกิดจาก บล็อกแตก บล็อกเขยื้อนเสียมากกว่า แต่ไม่รู้จริงๆว่ามีแม่พิมพ์กี่ตัว เอาเป็นว่าที่เก็บข้อมูลได้มี 5 แบบก็แล้วกัน ลองมาคิดดูกันเล่นๆ ละกันว่า นักเล่นเขาจะเล่นกันแบบไหน เผื่อผมจะได้ทำบันทึกไว้ที่กระทู้นี้เป็นประวัติศาสตร์ (ว่าไปโน่น) ว่าผมแยกก่อนบันทึกไว่ก่อน แล้วพอเหรียญนี้ออกสู่สนามแล้วเขาจะเล่นแบบที่ผมว่าไว้ไหม (ตามกระแสหน่อยเรื่องเซียนชอบแยกบล็อก)ผมสุ่มหยิบมา 11 เหรียญแยกได้ดังต่อไปนี้

1.บล็อกธรรมดา คือ ไม่มีอะไรให้สังเกตุแยกแยะ ให้จดจำพิมพ์ เอาเป็นว่าสวยเดิมละกัน (มีมากที่สุดที่เห็นจากการแยกแยะ 5 เหรียญ)
2.บล็อกหูแตก คือมีเส้นซ้อนในใบพระกรรณ(หู)ของในหลวงเห็นได้ชัดและคมมาก และมีลักษณะบล็อกเขยื้อนที่ระหว่าง พระนาสิก(จมูก) และพระโอษฐ์(ปาก) พระนาสิกเขยื้อนเป็นทิวคล้ายพระมัสสุ(หนวด)อยู่บนพระโอษฐ์(ปาก) (มีน้อยกว่าบล็อกธรรมดา 3 เหรียญ)
3.บล็อกไฝ มีจุดคล้ายไฝที่พระนลาฏ(หน้าผาก) เหนือพระขนง(คิ้ว)ซ้าย ของในหลวง (พบ 1 เหรียญ)
4.บล็อกจมูกแตก จะมีเส้นริ้วบล็อกแตกบนสันพระนาสิก (จมูก) ของในหลวง เหมือนเหรียญห่วงเชื่อม แปดรอบ หลวงปู่ทิมวัดละหารไร่ ภ.แตก (พบ 1 เหรียญ)
5.บล็อกหนวด มีลักษณะบล็อกเขยื้อนที่ระหว่าง พระนาสิก(จมูก) และพระโอษฐ์(ปาก) พระนาสิกเขยื้อนเป็นทิวคล้ายพระมัสสุ(หนวด)อยู่บนพระโอษฐ์(ปาก) ชัดเจนมากกว่าบล็อกหูแตก แต่บล็อกนี้ไม่มีรอยเส้นแตกในใบพระกรรณ (พบ 1 เหรียญ)

ไม่มีอะไรมากที่แยกออกมา เอามาให้อ่านกันสนุกๆ คิดกันเล่นๆ ว่าจะเป็นเหมือนที่ผมคิดหรือเปล่าเพื่อทำสถิติ ว่าตลาดพระเครืองจะแยกเล่นกันไหมเท่านั้นครับ เห็นว่าบล็อกแปลกๆมีน้อย หายาก ราคาดี ก็เท่านั้นครับ
19 มิ.ย. 2555 เวลา 13.50 น. เอ๋อยุธยา

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

วาทะศิลป์พี่เอ๋ ไม่เบาครับ(ค่อนข้างชอบ)เนื้อหาสาระดี ผมให้คะแนนเต็มครับ ผมตามอ่านตลอดกลัวพลาดข้อสุดท้ายของพี่เอ๋ "ติดตาม" ครับ

 

ขอบน้ำใจท่านนัก ที่ชม และให้คะแนนเต็ม เรื่องวาทะศิลป์เป็นธรรมดาครับที่ต้องใช้ออกสื่อให้ผู้เสพอ่านแล้วมีอารมณ์ร่วม น่าติดตามอ่าน หรือกระไรๆ ก็แล้วแต่ พอดีผมติดมาจากการเขียนต้นฉบับ วรสารฉบับหนึ่ง ที่เป็นสื่อของทางบริษัทที่ผมทำงานอยู่ในหัวเรื่อง พระเครื่องประจำฉบับครับ เราต้องนึกถึงว่าเวลาเราอ่านหนังสือที่ชอบเราอ่านแล้วชอบเข้าใจง่ายไม่สับสนเป็นอย่างไร เขียนอย่างไรให้เราน่าติดตามตอนต่อไป นั่นแหละครับอ่านแล้วจำมาเรื่องการใช้ภาษาเขียนครับ ผมจบ วิศวะไฟฟ้านะครับ ไม่ได้จบ อักษรศารตร์ แต่ที่เขียนแบบนี้ได้ก็ไม่มีอาจารย์ครับ มีแต่อาจดและอาจำครับ ดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไรกับอาชีพวิศวกร
ถ้าชอบอ่านบทความของผมจริง ก็รอติดตามตอนต่อไปครับ ห้ามพลาด(บังคับ) 55555

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

ตามมาเก็บข้อมูลคุณเอ๋ครับ พิมพ์เก่งจริง ๆ แถมใช้คำราชาศัพท์แบบชนิดไม่ติดขัดเลย
น่าชื่นชมมากครับ เพียงแต่ติดตรงที่ไม่ยอมให้ผมเรียกอาจารย์
เพราะสิ่งที่สื่อออกมานั้น มากกว่าคำว่าอาจารย์เสียอีก
ผมยกย่องให้เป็น ปรมาจารย์เลยทีเดียว

 

ถ้าพี่โตว์ยกให้พี่เอ๋เป็นปรมาจารย์แสดงว่าผมไม่สียทีที่นับถือพี่เอ๋ครับ

 

คุณตี๋เป็นเจ้าเฝ้าเว็บจริง ๆ อยู่ตลอดเลย คนเก่งดูแป๊ะเดียวก็ทราบ
อย่าง น้า ต๋อย ก็ระดับปรมาจารย์

 

เจ้าเฝ้าเวบ ถ้าไม่่มีความรุ้เลยน่าอายครับพี่โตว์ ผมอยากมีความรุ้เลยต้องเปิดรับทุกๆที่ พี่เอ๋ น้าต๋อย ดูแล้วของจริงครับ ผมอยากเจอตัวจริงอยากศึกษาครับ แต่ก็อายๆตรงกลัวจะหมอบนะครับ ถ้าจะเจอลองวิชา เรื่องจริง เพราะผมไม่เก่งครับพี่ พอมีนะ

 

สวัสดีครับ คุณเอ๋อยุธยา และพี่ๆสมาชิกทุกท่าน ขอขอบพระคุณเจ้าของกระทู้ที่ได้นำความรู้และประสบการณ์ที่ได้สั่งสมมา มาเล่าและแนะนำกัน ผมอ่านตั้งแต่หน้าแรกเลย เป็นประโยชน์กับมือใหม่อย่างผมเอามากๆเลยครับ พอคุณเอ๋อยุธยาพูดถึงเจ้าคุณนรฯ หลังอุ 2 เอาแล้วมือใหม่อย่างผมโดนแล้วหรือนี่ ด้วยความศรัทธาเลยเช่าหาเก็บไว้ ครั้นจะหารุ่นแรกก็เป็นไปได้ยากเพราะราคาไปไกลเหลือเกิน เกินกว่าวาสนา เห็นว่ารุ่นนี้ราคายังไม่แรงมากเลยเช่าเก็บไว้ ก็ไม่คิดว่าจะมีอะไร คิดเสียว่าเป็นเครื่องเตือนสติให้เรารอบคอบก่อนตัดสินใจแล้วกันครับ ผมเพิ่งเช่ามาไม่กี่วันก่อนที่จะได้อ่านบทความนี้เสียอีก

 

ถ้าศรัทธาท่านเจ้าคุณนรฯ จริงๆ แล้วล่ะก็ แม้แต่รูปภาพของท่าน ถึงไม่ได้ผ่านการอธิฐานจิต จากท่าน แต่เวลาเราจะนำท่านติดตัวไปไหนมาไหน ท่านบอกว่าแค่ให้นึกถึงท่าน และพ่อ-แม่ ก็มีสิ่งที่คุ้มครองตัวเราแล้วครับ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องหลังอุก็ได้ครับ รุ่นอื่นมีให้เลือกเก็บได้อีกเยอะ ครับสำหรับพระเครื่องที่ท่านเจ้าคุณนรฯ อธิฐานจิตไว้ให้ ครับ

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

พี่เอ๋แนะนำหน่อยครับว่าเล่มไหนบ้างผมจะตามไปดูหน่อยครับ อุ 1 ยังไม่เคยเห็นเลย อิอิ

 

วันนี้มาตามอ่านต่อกันเลยครับ เรื่อง"ติดตาม" หัวข้อ"ติดตามพระเก๊"
พูดถึงพระปลอม หรือที่เราเรียกกันจนตดิปากว่า "เก๊" นั่นแหละครับ พระเก๊มีมากมายหลายแบบหลายฝีมีอ มีทั้งทำแบบลวกๆสุกเอาเผากิน (เก๊เด็กน้อย) แบบทำเหมือน แต่ไม่ตั้งใจไม่เน้น แบบทำเหมือนตั้งใจทำให้เหมือน (ลงทุน) แบบของแท้เหมือนเปรี๊ยบ (งานฝีมือระดับพระกาฬ)ชุดนี้เขาทำทีละน้อยแต่หวังผล (หายากแถมแพงอีกต่างหาก)

เริ่มจาก เก๊เด็กน้อยก่อนละกัน พระพวกนี้จะทำประเภทพระทั่วไป ขายหวังจำนวนมากๆ ทำจากทองเหลืองมั่งทองแดงมั่ง จะเน้นประเภท พระเนื้อโลหะ เช่นเหรียญ รูปหล่อ เหรียญหล่อ พระกริ่ง จะมีทุกสำนักทุกอาจารย์ที่มีชือ ยกตัวอย่างเช่น เหรียญหลวงพ่อโสธร 2460
ที่ทำแบบแขนเรียวๆเล็กๆ พระกริ่งทิ้งทวน แต่ วัสดุจะเป็นทองเหลืองซะส่วนใหญ่ขายนับร้อยตาม สนามพระใหญ่ เผื่อให้ญาติโยม หลวงพี่ หลวงน้าหลวงตา ตามต่างจังหวัด เอาไปแจกในงานกฐินผ้าป่า อะไรทำนองนั้น และอีกรูปแบบหนึ่งก็คือ พวกพ่อค้าทุนน้อย หาเลี้ยงชีพตัวเองซื้อมานำมาขาย ตั้งแผงแบกะดิน หรือใส่กระบะกระมัง ร่อนหาของเก่าจมน้ำ วางขาย ตามป้ายรถเมล์ ท่าเรือ ที่มีคนเดินผ่านไปมา ชอบพระเครื่องแต่ไม่มีความรู้อาศัย อ่านจากหนังสือเรื่องเล่าแล้วศรัทธา (ประเภทนี้คือเหยื่ออันโอชะของพ่อค้าประเภทนี้) แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ไม่คิดกันบ้างหรือว่ามันเป็นไปไม่ได้ จะไปร่อนกันจากไหน คลองไหมมันมีคนไปทำพระตกกันบ่อยจัง แถมคนร่อนก็ไม่ได้มีคนเดียว มีเป็นสิบๆ เป็นแกงค์ๆ มันร่อนได้ทุกคน แถมมีแต่พระแพงๆ ทำไมไม่เอาไปขายเซียนพระล่ะจะได้รวยๆ ไม่ต้องมาร่อนหาของ นั่งกองกับพื้น หากันได้ทุกวันเจอกันทุกวัน ถ้ามีจริงคลองไหนมีเยอะ ผมจะลาออกจากงานไปร่อนพระขายดีกว่ารวยเร็วดี (ก็ไม่ได้ว่าเขานะ อาจเป็นอาชีพหาเลี้ยงชีวิตและครอบครัวของเขาไม่ได้ไปปล้นจี้ใครแต่ไม่รู้ว่าสุจริตหรือเปล่าอันนี้สงสัย) ขอผ่านละกันแบบ"เก๊เด็กน้อย" แต่ผมมั่นใจว่า ในบอร์ดนี้ยังมีคนที่เดินหาส่องพระแบบนี้อยู่อาจจะส่วนน้อย แบบว่ายังไม่มีข้อมูลที่ถูกต้อง หรืออาจได้รับมรดกตกทอดมาถึงตัวเอง และแม้แต่ที่ผมเริ่มเล่นพระใหม่ๆเขียนแบบไม่อายผมเองก็เคยสนใจประเภทนี้อยู่เหมือนกัน และหลายๆท่านก็อาจเคยเหมือนผมใช่ไหมเอ่ย! .....? ผมดูจากบางกระทู้ ที่ยังมีเหรียญแบบ "เก๊เด็กน้อย" เข้ามาถามในกระทู้บางกระทู้ แต่ก็ไม่ว่ากันครับเพราะบางท่านไม่รู้จริงๆ แต่ถ้ามือใหม่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ของผม ก็หวังใจว่ามือใหม่ทั้งหลายควรจะมองข้ามพระ "เก๊เด็กน้อย" ที่อยู่ในกระมังไปเลยนะครับ อย่าไปสนใจ ผมอาจทำบาปในการกีดกั้นการหาเลี้ยงชีพของกลุ่มพ่อค้าเหล่านั้น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเขียนถึงครับ

จบเรื่องติดตามพระเก๊ "เก๊เด็กน้อย" ตอนต่อไป "เก๊ไม่ตั้งใจ" ครับ

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

เข้ามาติดตามอ่านครับ จะได้ทันอัฟเดท อ่านแล้วได้รู้อะไรดี ๆ มากครับ

 

มีทุกเล่มเลยครับเจออยู่บ่อยๆที่เป็นหนังสือคู่มือซื้อขาย ฝากขายในหนังสือ เจ้าของหนังสือกินเปอร์เซ็นต์แบบไม่ต้องรับผิดชอบอะไร เก๊คืนได้ แต่ หนังสือไม่ได้รับผิดชอบ ไม่ได้แค่เปอร์เซ็นต์การขาย แต่ไม่เสียชื่อหนังสือ แถมได้เครดิตรับผิดชอบในการันตีแท้-เก๊ให้ผู้ซื้ออีกต่างหาก และก็เป็นผลพลอยได้ให้หนังสือขายดีได้อีกด้วย พูดถึงหนังสือพระสมัยนี้ก็เนอะ บางเล่มขายพระอย่างเดียว บางเล่มมีสาระให้อ่านบ้างประปราย บางเล่ม ก็มีแต่รูปพระกับบอกชื่อร้านที่ลงโฆษณาว่าพระใคร ไปซะค่อนเล่ม ที่มีให้อ่าน ก็หมายเหตุ บก. หรือเปิดใจบก. กับ คอลัมส์คุยกันท้ายเล่ม แลข่าวสังคมแวดวงพระเครื่อง ใครซื้ออะไร ใครขายอะไร ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเดี๋ยวนี้ไม่ลงราคาพระให้แล้วครับ ราคากลางหาไม่ได้ โทรถามอย่างเดียว จะได้ฟันกันให้ใส้แตกไปเลย แล้วแต่ว่าคนซื้อจะซื้อหรือไม่ซื้อ ส่วนคู่มือที่ลงราคา ก็มีแต่พระ หลักร้อยซะส่วนใหญ่ เป็นพระใหม่ก็มาก พระเก่าก็ไม่นิยม ถ้าพระหลักก็เปิดราคาแบบว่าซื้อไม่ไหว เจ้าของพระก็คุยได้ว่าพระผมลงหนังสือฉบับนั้นฉบับนี้ (เอาหลักฐานให้ดูอีกต่างหาก) หนังสือสมัยก่อน มีแต่เนื้อหาให้อ่านมีแต่ความรู้ โฆษณา แบบมีแต่ตัวหนังสือบอกว่ามีพระอะไรราคาเท่าไรที่ร้านมีใว้คอยบริการลูกค้า ภาพพระสวยๆก็อยู่ปกหน้า ปกหลัง ปกในหน้าหลัง และหน้ากลางสี่หน้า ไม่ไร้สาระแบบสมัยนี้ เน้นภาพ กับเบอร์โทร สมัยก่อนพระใครลงหน้าปก หรือลงในฉบับ แค่ขาวดำแล้วลงเครดิตชื่อเจ้าของพระให้ แหมๆๆๆๆ ....มันโก้ไม่หยอกเลยนะครับ

ขอโทษนะคุณน้ำ ถามนิดเดียวผมเล่นซะยาวเลย (เหลืออด)

(ความเห็นส่วนบุคคล)

 

ขอบพระคุณครับพี่ ยาวแต่ได้ใจครับ

 

ครึ่งนึง3000-4000บาทเต็มหน้า8000 เจ้าของหนังสือรวย คิๆ

 

ขอบคุณครับคุณเอ๋อยุธยา ท่าเล็งปืนคุณเอ๋อยุธยาเท่ห์ไม่หยอกเลยน่ะครับ แต่ว่าแม่นปืนขนาดนี้ หนุ่มๆที่จะมาจีบลูกสาวต้องคิดหนักเลยน่ะครับ ขออนุญาติแซวน่ะครับ อย่าโกรธผมน่ะ

 

มาต่อเรื่อง"ติดตาม" พระเก๊ ตอน "เก๊ไม่ตั้งใจ"
พระเก๊ชุดนี้ จะเป็นพระทั่วๆไปมีทั้งพระกรุพระเก่า เหรียญ รูปหล่อ พระกริ่ง รวมถึงพระสมเด็จฯที่ใครๆก็หมายปองอยากจะมีไว้ครอบครอง มีทั้งเหมือน และไม่เหมือน มีทั้งถอดพิมพ์และแกะพิมพ์ใหม่ มีไว้คอยบริการลูกค้า หรือนักเล่นของเก๊ หรือซื้อเอาไปแลกของประมูลสู้กัน แต่ไม่ผ่านในสายตาของนักเล่นที่พอเป็นพระในระดับหนึ่ง คือระดับที่เริ่มหัดเล่นของหลักแต่ความชำนาญน้อย ยังเปิดตำราเล่นตามตำหนิ ที่หนังสือลงไว้ ยังไม่เคยเห็นของแท้เลยสักนิดแต่ ชอบเสี่ยงวัดดวง หาของหลงของถูก ส่วนใหญ่จะโดนซะมากกว่าได้ พระชุดนี้ทำได้แค่ใกล้เคียง ไม่เหมือนจริงสักเท่าไหร่ เนื่องจากถอดพิมพ์มา แล้วใช้วิธีการฉีดแทนการปั๊ม เหรียญที่ออกมา จึงมีลักษณะบวมพอง พื้นเหรียญไม่เรียบตึง(ในกรณีเหรียญ) ส่วนพระกรุพระเก่า หรือพระสมเด็จฯ ก็ใช้วิธีถอดพิมพ์บ้าง แกะพิมพ์ใหม่ให้ใกล้เคียงบ้าง จึงทำให้พระมีลักษณะหดตัวลง เนื่องจากเร่งความร้อนให้แห้ง เพราะพระยังไม่เซ็ตตัว จึงเล็กกว่า เนื้อหาถ้าเป็นพระกรุ ก็ผิดเนื้อไปเลยอายุของดินไม่ได้ อย่างดีก็เอามาเล่นเหงื่อให้ดูว่าผ่านการใช้มา หรือไม่ก็ เอาหมกดินทำให้เป็นกรุ แต่ก็หลุดร่อนง่าย ถ้าเป็นสมเด็จฯ ก็ปูนปลาสเตอร์ เบาหวิว ไม่มีน้ำหนัก หรือดีหน่อยก็ใส่เศษนู่นนี่นั่นลงไปให้ดูมีมวลสาร เล่นเหงื่อสักนิด พอมันๆ เหมือนพระใช้มา ก็เล่นกันได้สบายแล้ว เรื่องราคาค่างวดก็ไม่ได้แพงอะไร มักจะสบายกระเป๋าลูกค้า ตัวอย่างเช่น มีป๋าคนหนึ่ง พอมีอายุ ฟอร์มดีมีลวดลายกำลังยืนส่องพระสมเด็จอยู่ 1 องค์
ป๋า : สมเด็จฯ องค์นี้เท่าไร
แม่ค้า : สมเด็จฯองค์นี้หนูเปิดให้ป๋า 3 พันละกัน พระเนื้อจัดดีนะยิ่งส่องยิ่งมันนะป๋า
ป๋า : โหแพงจัง แม่ค้าน่ารัก ทำไมเปิดพระแพงจัง (ป๋าหยอด ตามธรรมเนียม)
แม่ค้า : โหป๋าพระหายาก แถมพระบ้านหนูได้มาเนี่ย ซื้อมาก็แพง (ไม่บอกราคา)แล้วป๋าซื้อได้เท่าไหร่ละป๋า อย่าให้หนูขาดทุนขายได้หนูขายให้ ยังไม่เปิดบิลเลยวันนี้ (ใส่ลูกอ้อน)
ป๋า : สัก 1000 ละกัน
แม่ค้า : โหไม่ไหวอ่ะป๋าหนูซื้อมาก็พันกว่าแล้ว ต่อดีๆอีกคำ สิป๋า (ไม่รู้พันกว่าเท่าไหร่ยังไม่บอกราคา)
ป๋า : สัก 1200 ละกัน
แม่ค้า : โหต่อเท่าทุนเลยอ่ะ หนูขออีก 100 ละกัน นะค่าโต๊ะ
ป๋า : อะๆๆๆ ใส่ซองมา (ป๋าชักเงินออกจากกระเป๋าจ่ายให้แม่ค้า)
แม่ค้า : ขอบคุณค่ะป๋า เดี๋ยวคราวหน้าป๋าแวะมาดูอีกนะคะ ถ้าเจอของดีๆ หนูจะเก็บไว้ให้ป๋านะมีเรื่อยๆ หนูมีรังใหญ่ (มีหยอดเพื่อต่อยอดไว้กินยาวๆ)
ป๋าเก็บพระใส่กระป๋าเสื้อเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ วันนี้ตรูได้ สมเด็จฯวัดระฆัง

55555 ผมเจอบ่อยแบบนี้ และพระประเภทนี้ ผมก็เขียนแบบไม่อายอีกว่า ผมก็เคยโดน"พระเก๊ไม่ตั้งใจ" มาแล้วเหมือนกัน พระชนิดนี้ดี ตรงราคาถูก เล่นกันแบบตามหนังสือและก็สอนเราได้ไปในตัว หลังจากที่รู้แล้วว่าพระที่เราซื้อมามันเก๊ เจอทีหลังก็จะไม่ซื้ออีก
นอกจากโลภแล้วอยากได้ไม่เข็ด หวังว่าสักวันคงได้ของจริงๆ

จบเรื่อง "ติดตาม" ตอน"พระเก๊ไม่ตั้งใจ" ตอนต่อไป (เก๊ลงทุน) "ของแท้เหมือนเปรี๊ยบ"

(ความเห็นส่วนบุคคล)