♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

หากวางภารกิจ นั่งคิดกลบท
จำจดพินิจโคลง เชื่อมโยงสูแต่งอ้าง
คำต่อขยานได้ แน่แท้เชิงครู
เฮฮามาละเว่ย...เอ๋ยมาละวา
คำร่ายรำสักวา เรามาชมต่อถ้อย
เฮากู่เรียกครูสร้อย ร่ายร้อยเสภา ฮุย...ฮา.....

:VO

ร่ายสุภาพ

 

กลอนเอ๋ย กลอนไทย...ผูกสัมผัสกลอนไว้ มากนักหนา
ทั้งกาพย์โคลงร่ายสร้อย สักวา...พึงค้นหาให้ชัด จัดให้ดี
ครูกลอนเก่งฉลาด นั้นหายาก...เพราะส่วนมากมาลาจาก หลีกหนี
รุ่นใหม่ฟังแต่เพลง หนังทีวี...ถ้อยวจีไม่มีเค้า คำไทยเลย
อันกลอนไทยไพเราะ เสนาะโสต...คลายวิโยคศัลย์โศกได้ หรรษา
ทั้งกลอนธรรมนำชำระ โลกมายา...ล้วนคุณค่าควรบูชา น่ายินดี
เพลาว่างเราจึงควร มาเขียนหัด...สัมผัสรับส่งสดับ จับวิถี
อย่าวางมั่วเยี่ยงครูหน่อ นั้นไม่ดี...ถูกครูสร้อยตีด้วยกลอน ดอกสร้อยเอย

:VO

กลอนดอกสร้อย

 

กระทู้กลอนเอื่อนเอ่ย
สูเจ้าเยือนห้องแล้ว ชวนพิจ
อ่านถ้อยวิกล หน่อดลลิขิต แต่งวิปริต ผิดหรือไฉน
อย่าเพิ่งมาหัก กวีน่ารัก วิจารณ์ออกไป
สมบูรณ์ดีหรือพอคืออย่างไร
จักได้แก้ไข เชิงชั้นกาพย์กลอน

:VO

กาพย์สุรางคนาค์๒๘

 

...........ขำขัน...........

 

เมื่อนั้น...
เหตุเห็นอัศจรรย์ เป็นมั่นหมาย<O</O
ศศิภาสาดแสง แรงกำจาย<O</O
สว่างไหว ไปทั่วนฤภางค์
กาลศมนมืดมัว ไปทั่วห้อง<O</O
ได้แต่ท่องลองบ่น ชั่งหม่นหมาง<O</O
เห็นแต่เพื่อนคุ้นอยู่ เข้ามาวาง<O</O
ขระบ้างแบ่งปัน พอตันใจ<O</O
เมื่อก่อนเคยคุยอยู่ สู่เรือนเก่า<O</O
พอห่างเข้าไม่คุ้นหน้า อัชฌาสัย<O</O
นานนานวันนั้นห่าง ล้างกันไป
กลับไม่เคยทักทาย กระไรมี<O</O
ครั้นพอมามีเหตุ เจตน์จำนง<O</O
ทวิลงวาทะเปรื่อง ปราชญ์ชะนี้<O</O
จึงเห็นเหตุอุปัติ กรณี<O</O
สลักลงทันที ณ ตรีดาว<O</O
หากอยู่เดียวคงมิได้ จะเห็นนัก<O</O
รึอาลักษณ์คงสนิท ชิดคุณท้าว<O</O
เขียนชนวนลงกระดาน ให้แพรวพราว<O</O
ก็เป็นคราวราวช่อง ให้มองดู<O</O
ก่อนก็เคยเอ่ยออก บอกกันมา<O</O
หรือรังเกียจวาจา น่าอดสู<O</O
อากัปอัปลักษณ์ ไม่น่าดู<O</O
จึงไม่คู่ควรจะเอ่ย ให้มากความ
...............................

กลอนบทละคร

(ไม่ได้ว่าใครในที่นี้นะ.....)<O</O

 

ชั้นครู มีอยู่ที่นี่ แน่ๆ 3 ท่าน คุณสร้อยฟ้า... ท่านแอ๊บแบ๊ว ท่านหน่อ...(ครูเพี๊ยน แต่มากด้วยฝีมือ)

 

ท่านแต่งให้อ่านแล้ว..........ชื่นชม
ตัวแต่งมั่งไม่คม...............เอ่ยอ้าง
นั่งจองที่ภิรมย์................ตามติด
ใช่มิคิดจะสร้าง................ร่วมตั้ง ใจเติม

 

กาพย์กลอนซ้อนกลจริงเชียว...สำนวนลดเลี้ยว
พลอยต้องแต่งตอบต่อกัน

พอให้นึกเห็นขำขัน................หาคำอัศจรรย์
มาแบ่งกันอ่านให้เพลิน

หาคำขาดขาดเกินเกิน............งกงกเงิ่นเงิ่น
ให้ได้สดับรับฟัง

กาพย์ฉบัง ๑๖

 

จับจิตประดิษฐ์ศัพท์...ออกรับคำลิขิต...ลองฤทธิ์ต่อด้วยร่าย
มิวายแสนยุ่งยาก...ลำบากลองแต่งหนอ....ตามท่านหน่อฯ ต่อถ้อย
สุดกล่อยคำมาร้อย...เรียงแล้วเสมอสมร...ถ้วนนา

ร่ายสุภาพ

 

แต่งเสริมเติมมาให้.....อ่านกัน
ช่างดีเหลือแบ่งปัน.....ร่วมด้วย
ถือเป็นเช่นกำนัล.......โคลงฝาก
แต้มแต่งห้องใกล้ม้วย...กลับฟื้น..รื่นรมย์...

 

เลียบเลียงเคียงอยู่คู่ กระทู้ นี้เอย
แอบอ่านยลชมผู้ แต่งแต้ม
ฝีมือร่ายกลอนดู. สูงส่ง. นักแฮ
ดุจดั่งกวีเอกบ่ง. จึ่งแจ้ง จูงใจ


ทุกท่านสำนวนไพเราะเพราะพริ้งกันจริงๆค่ะ

 

อ่านแล้วนั่งแย้มยิ้มหน้าจอรอ
ให้หัวร่อหน่อฯต่อกลอนเล่นสร้อย
ยอดกวีหาคำลึกมาร้อย
แม่สร้อยมิด้อยเก่งเทียมเท่ากัน

 

นั่งฟังเพลงแบบเดิมเดิมที่เคยเป็น................ กายใจเห็นภาพเธอลอยดั่งฝัน
โชคชะตาเล่นตลกอะไรกัน........................... ในใจฉันตอนนี้มีแต่เธอ
ในยามเหงาเฝ้าละเมอพร่ำเพ้อหา................. ถึงพี่ยาตอนนี้เป็นเช่นไร
มิมีใครสร้างความสุขให้กับฉัน....................... ความสุขนั้นตอนนี้มีแต่เหงา
มองหาใครก็ไม่มี มีเพียงเรา .........................โอ้ความเหงาทรมานนานเหลือเกิน


***********************************************


เหมือนจะขาดไปท่อนนึงนะ...แต่นึกไม่ออก ใครก็ได้ช่วยต่อให้หน่อย 55
แต่งกลอนก็ไม่เป็น แต่อยากแต่งใครจะทำมัย อิอิ(kiss)

 

ยินเรื่องของหมออาจารย์เขียวแล้ว......ดั่งได้ดวงแก้วไว้คอยบำบัด
ตนเองเป็นหมอใหญ่ไว้คอยจัด..........ให้อาหารรัดรักษากายาเรา
ก่อนอื่นการเคี้ยวอาหารนั้น..............มีสามอันจำแหนกบอกเล่า
เคี้ยวๆเอนไซน์หลั่งหยั้งไม่เพลา.........ท่านให้เอาเคี้ยวอีกสามราจึ่งกลืน

นำเสนอทีละนิดจิตแจ่มใส (เล่นล้อ....ล้อเล่น )

 

.........................
<O</O



เห็นระรอก ชอกช้ำ ระกำอก
ให้นึกตก ธารา น่าใจหาย
กลั้นน้ำตา ลาจาก หากเคยตาย
ยังแม่สาย เจ้าพระยา พาระทม
ช่างประหวั่น กลั้นใจ ไม่อยากนึก
แต่ยังตรึก ตรองให้ ใจต้องข่ม
ยิ่งมองเห็น สายน้ำ ย้ำอกตรม
ช่างขื่นขม บ่มยาก จากพระยา<O</O​

 

บทเพลงใดน้องเอ๋ยที่สะดับ อารมณ์ลับดับไปกลายเป็นเหงา
ทนอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวมีเพียงเงา เป็นเพื่อนเจ้าฟังแล้วให้เศร้าใจ
เปิดเพลงดิ้นแล้วโยกให้สุดฤทธิ์ ทำตามคิดท่าเต้นให้พุงไหว
เพลงต่อเพลงเปิดแล้วโยกเข้าไป ไขมันไกล พุงลับ ไม่กลับมา (อิอิ)

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ to2504
นั่งฟังเพลงแบบเดิมเดิมที่เคยเป็น................ กายใจเห็นภาพเธอลอยดั่งฝัน
โชคชะตาเล่นตลกอะไรกัน........................... ในใจฉันตอนนี้มีแต่เธอ
ในยามเหงาเฝ้าละเมอพร่ำเพ้อหา................. ถึงพี่ยาตอนนี้เป็นเช่นไร
มิมีใครสร้างความสุขให้กับฉัน....................... ความสุขนั้นตอนนี้มีแต่เหงา
มองหาใครก็ไม่มี มีเพียงเรา .........................โอ้ความเหงาทรมานนานเหลือเกิน

***********************************************
เหมือนจะขาดไปท่อนนึงนะ...แต่นึกไม่ออก ใครก็ได้ช่วยต่อให้หน่อย 55
แต่งกลอนก็ไม่เป็น แต่อยากแต่งใครจะทำมัย อิอิ(kiss)
</TD></TR></TBODY></TABLE>

โอ้..ห่วงยางน้อย...ลอยไป...ไม่หวนกลับ
ท่านพี่ครับ...ทำไจแล้ว...เหรอเจ้าขา
อยู่ใกล้ตัว...ไม่ไกลห่าง...เนิ่นนานมา
ไยพี่ยา...ทิ้งข้าเปลี่ยว...ให้เดียวดาย :'(

 

ห่างไปนาน บ้านนี้ ที่พักเหนื่อย
ปล่อยชีวิต ไหลเรื่อย ตามกระแส
เพียงรับรู้ ทุกข์ที่ผ่าน วันอ่อนแอ
หยั่งให้ถึง ความจริงแท้ แห่งชีวิต

 

ตะวันฉายแจ่มจ้า........ครานี้
วันที่เมฆหมอกหนี.......หลบหาย
เจิดจำรัสแสงสี..........ครูกลอน ร่อนกลับ
มาร่ายลำนำกล้า.........ฝากไว้..ลายมือ...อื้ออือ....

 

ห่วงยางเอ๋ยไปแล้วอย่าหวนกลับ จงไปลับอย่ากลับมาอีกหนา
แม้เปล่าเปลี่ยวอ้างว้างที่เอกา ดวงชะตาไม่ขาดญาติเจ้ามี
มองซ้ายขวาหาญาติของเจ้าห่วง โอ้หนอดวงชะตาขีดแล้วเขียน
โอ้วนี่ไงมุกมิกเร่งรีบเพียร ไปวนเวียนอยู่กับเขาเคล้าเคลียพุง

จงสุขเถิดห่วงยางมีญาติแล้ว มุกมิกแอ่วเจื้อยแจ้วเท่านั้นเหวย
ออกกำลังเมินเถิดมิทำเลย ห่วงยางเอยแสนสบายเจ้านายมี..อิอิ