จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

ขออนุโมทนา กับคุณสะอาด จิตบุญดวงที่ ๑๐๗ และครูเพ็ญผูสอนค่ะ สาธุ

 

ขออนุโมทนา กับคุณสะอาด จิตบุญดวงที่ ๑๐๗ และครูพี่เพ็ญด้วยนะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

 

ผมเชื่อทุกท่านก็สามารถเข้าถึงกระแสจิต กระแสธรรมของตนเองได้ พวกเรา(จิต)จะเข้าใจอะไรๆ
หรือสรรพสิ่งต่างๆนี้ได้ไม่ยาก เมื่อจิตคนเราได้ฝึกฝนมาดี ได้เรียนรู้และเข้าใจ ย่อมปฎิบัติตามได้
โดยไม่มีคำว่า ลำบากใจ หรือ เอาธรรมะเข้าข่ม ตามที่ได้กล่าวกันไปแล้ว
แต่ถ้าผู้ปฎิบัติสามารถเข้าไปได้ถึงสองสิ่งนั้น เชื่อเหลือเกินว่า มันเนียนยิ่งกว่าเนียน
ขอให้พวกเรานึกถึงกบหรือปลา ธรรมชาติมันสอนให้ปรับตัว คนเราก็เหมือนกัน
ถ้าไม่ปรับตัวก็จะอยู่ยาก ไม่ว่าคนเราจะไปอยู่ที่ไหนก็ตาม ผู้ที่ปฎิบัติสามารถเข้าถึงธรรมะแล้ว
ก็สามารถปรับตัวปรับใจ เข้าอยู่กับสิ่งภายนอกหรือบุคลลอื่นๆได้เป็นอย่างดี
เมื่อภายใน(จิต)ของเรามันเยือกเย็น ข้างนอกหรือคนรอบข้างก็เยือกเย็น ก็เป็นสุขกับเราไปด้วย
เปรียบเสมือนแสงหรือพลังงานความร้อนของพระอาทิตย์ แผ่ปกคลุมขยายไปทั่วทุกทิศทาง ๓๖๐ องศา
จิตใจคนเราหรือบุญบารมีของคนเราก็เหมือนกันจะต้องแผ่ความรัก ความเมตตา ความอบอุ่นไปให้ทุกๆคน
ไม่ใช่ แค่รักหรือเมตตาเฉพาะญาติของตนเท่านั้น แต่ถ้าจิตบุญผู้ใดยังจะไปแยกเขา แยกเรา
หรือคนนั้นลูกเรา ญาติเรา คนนั้นไม่ใช่ อันนี้ยังใช้ไม่ได้
เพราะจิตยังเข้าไปไม่ถึงความบริสุทธิ์ ความเป็นกลาง ความว่าง ซึ่งเป็นธรรมขั้นสูงตัวสุดท้าย
ก่อนที่จิตจะเข้าสู่วิมุตติสุข หรือ พระนิพพาน

รู้สึกเย็นไหม๊ เวลาอ่านธรรมะ ธรรมะของพระพุทธองค์นั้น เป็นสิ่งล้ำคุณค่ายิ่งนัก
ผู้ที่รับรู้หรือาัมผัสได้เฉพาะตน(ปัจจัตตัง) ฟรือผู้ที่เข้าถึงสองสิ่งนั้นได้ตามที่ได้กล่าวไปแล้ว
แต่ถ้าผู้ปฎิบัติสามารถเข้าไปได้ถึงสองสิ่งนั้น ไม่ต้องพูดถึงเรื่องทุกข์ เรื่องศีล จิตหรือสติกันแล้ว
โดยเฉพาะจิตบุญที่มีอินทรีย์(จะ/เกือบ)แก่กล้า มันง่ายเกิน

เมื่อจิตสามารถเข้าไปถึงสองสิ่ง(จิต+ธรรม) ต่อไปก็จะได้พบพระพุทธเจ้าในดวงจิตเองเข้าสักวัน
แต่ถ้าสามารถเข้าถึงกระแสจิต+กระแสธรรมแล้ว ต่อไปจิตจะเข้าถึงความบริสุทธิ์เป็นด่านแรกก่อน
ต่อไปถึงจะเข้าสู่ความเป็นกลางและความว่าง เป็นด่านสุดท้าย

แต่จิตบุญจะเข้าใจคำว่า ความว่าง จะต้องว่างจริงๆนะ บางท่านยังเข้าไม่ถึงความว่างได้สนิทใจ
พูดถึงความว่างนี่ แหม๊ ผมก็พูดวกวนไปมาจนงงเหมือนกัน ผู้ปฎิบัติถึงเองถึงจะรู้เอง
ถึงจะพยายามอธิบายให้กันฟัง สำหรับผู้ที่ยังเข้าไปไม่ถึงความว่างจริงๆนี่ พูดได้แต่กลัวไม่เข้าใจ
สรุปแล้วไม่ต้องพูดมาก สำหรับผู้ที่ตั้งใจปฎิบัติหรือผู้คอยหมั่นทรงฌานเป็นปกติ
เดี๋ยวท่านก็รู้เอง จิตรู้ไม่เหมือนสองไปเรีนรู้ พอเข้าใจกันนะ
ขอให้พวกเราพบกับความว่างกันจริงๆนะ แต่ถ้าว่างไม่จริง ก็แปลว่า ว่างเพียงชั่วคราว เท่านั้น

แต่ถ้าจิตผู้ใดสามารถเข้าสู่ความว่างกันจริงๆนะ พี่ภูกำลังจะสื่อความหมายให้ท่านเห็นนะว่า
มันเหมือนสุญญากาศ หรือไร้อากาศ ไร้แรงโน้มถ่วง(gavity) ไม่มีกลางวันกลางคืน
ในโลกไม่มีใครเลยแม้นกระทั่งตนเองก็ไม่มี รู้สึกได้แต่ไม่ใช่เรา ที่แน่ๆร่างกายเป็นสมบัติของโลก
ขอให้พวกเราคิดอย่างนี้ เพราะร่างกายไม่เที่ยง คือจะแก่แน่ๆ เจ็บแน่ๆ ตายแน่ๆ
หมั่นท่องให้ขึ้นใจ เวลาใกล้จะตาย จิตจะได้ไม่ตก ไม่ทุรนทุราย ไม่ห่วงใครหรืออะไรใดๆ
จิตตรงนี้อยากจะบอกกับพวกเราว่า จิตที่ถึงอนัตตาหรือความว่าง(จริงๆ)นั้น เหมือนคนบ้า คนหลุดโลก
หรือได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ร่างกายที่เรายังคงอาศัยอยู่นี้ ตายเมื่อไหร่ก็ได้
จิตมีกำลังเข้มแข็งมาก จิตไม่ยึดกายนี้มันเป็อะไรที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน รู้อย่างเดียวว่า
แต่ถ้าตายตอนไหน จิตคอยแต่จะนึกพระนิพพานอย่างเดียว
แถมจิตบอกว่า thank you very much ขอบคุณ/ขอบใจมากๆ ที่เราหมดอายุขัยซะได้ก็ดี
ต่อไปจะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์กับมีร่างกายนี้กันอีกต่อไป นี่คือละขันธ์ขั้นเด็ดขาด จิตมันเด็ดเดี่ยวมาก

ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนมีพลังงานบางอย่าง ที่เข้าถึงอนัตตาหรือความว่างแห่งจิต มิอาจจะกล่าวกับผู้อื่นได้
หรือตนเองที่เคยถูกดีด(ถีบ)ทุกที เมื่อถอดกายทิพย์ไปข้างบน เมื่อไปแล้วติดใจข้างบน เพราะมันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข ไม่มีอะไรๆเลย ความว่างหรืออนัตตา ที่เขาชอบพูดกันว่า บรมสุข แต่อาการไม่มีทุกข์ไม่มีสุข ไม่มีอะไรสักอย่างเดียว ไม่มีเพศเพราะลืมไปเลยว่าเราเพศอะไร เด็ก/หนุ่ม/แก่ ไม่มี ไม่หิวไม่ถ่าย ไม่มีสุขา มีแต่สุขาวดี ไม่มีรูป(กาย) มีแต่นาม(ดวงจิต)ใสๆ อิสระเสรีไปไหนๆก็ได้ ไม่มีแม้นกระทั่งขอบฟ้า ไม่มีดาว(ไม่มีคุณแพท ไม่มีคุณแนทด้วย ฮ่าๆ พี่ภูพาออกทะเลแย๊วว) ไม่มีพระจันทร์ ไม่มีพระอาทิตย์ ไม่มีความรู้สึกใดๆ ไม่ร้อนไม่หนาว ไม่เป็นห่วง ไม่รัก ไม่เกลียดชัง

เล่าธรรมาทาน อย่าไปคิดมาก เพราะผม(กาย)เป็นฆราวาส ไม่ใช่พระ แต่จิตเป็นพระเฉยๆ

 

จิตบุญ ภาค ทวิภพ​

ธรรมอันนี้ สำหรับจิตบุญทุกท่าน
ท่านคงเคยดูหนังเรื่อง ทวิภพ กันมาบ้างแล้วนะ
ในโลกแห่งความเป็นจริง จิตบุญจะต้องยอมรับกับการมีขันธ์ ๕
จิตบุญอย่าไปแสดงออกถึงความเกลียดชังกับขันธ์ ๕ ตนเองมากนัก จงใช้สติปัญญาให้มาก
ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธองค์ตรัสไว้ดีแล้ว ชอบแล้ว ให้พวกเราละขันธ์๕ ให้ได้นั้น
หมายถึง ให้จิตของท่านละหรือไม่ไปยึดติดหรือไปเกี่ยวกับขันธ์๕ นี้เท่านั้น
มิใช่ให้จิตบุญ เมื่อละขันธ์๕ได้เด็ดขาดแล้ว จะไปรังเกียจเดียจฉัน หรือจะไปตายให้ตาย
เพราะจิตไปแอนตี้หรือไม่เอาขันธ์ เบื่อขันธ์ของตนเองเป็นที่สุด สรุปแล้ว อยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

บางท่านจิตยกแล้ว ไม่อยากมีร่างกายนี้(อยากตาย) เมื่อคนเรายังไม่หมดอายุขัย
เราก็ยังอยู่แบบนี้ คงจำกันได้ที่ผมเคยประกาศเป็น ประกาศตาย(อยากตาย)มาแล้วหลายครั้ง
กายละเอียด(กายทิพย์)ไม่อยากกลับลงมาเข้าสู่กายหยาบ ตอนที่ถอดกายทิพย์ไปกราบพระพระพุทธเจ้าข้างบนนั้น
แค่คิดก็โดนพลังงานบางอย่างได้ถีบหรือถูกดีดลงมาไม่ทันทุกคราไป ฌานถอยก็รู้สึกตัวเมื่อนั้น

พี่ภูกำลังจะสื่อกับจิตบุญทุกๆท่านว่า..
เมื่อท่านจบกิจจิตเกาะพระ ก็ขอให้ท่านอยู่แบบทวิภพ(แยกกาย แยกจิตให้เด็ดขาด)
อย่าไปคิดว่าอยากตายไวๆ อย่าทำผิดศีลละเอียดของตนเอง ตราบใดที่ยังไม่หมดอายุขัย ก็ยังตายไม่ได้
ยกเว้นจะไปฆ่าตัวตายเอง อันนั้นแทนที่จะไปพระนิพพาน ปรากฎไปเยี่ยมท่านยมเสียก่อน
อันนั้นจะแย่แน่ๆ พวกเราอย่าไปฝืนกฎแห่งกรรม เพราะธรรมะเป็นเส้นคู่ขนานกับกฎแห่งกรรมเสมอไป
อย่าพยายามไปล่วงเกินกฎแห่งกรรมกัน เดี๋ยวตัวท่านจะเดือดร้อน

นอกจากไม่คิดตนเองให้ตายไวๆแล้ว โดยเฉพาะคนรอบข้างตัวเราเอง
ก็แสดงออกถึงความเบื่อหน่ายไม่ได้ เพราะคนเราเกิดมานั้น เคยสร้างเวร สร้างกรรมกันมา
เพราะฉะนั้นแล้ว จิตผู้รอดพ้นหรือคนเหนือโลก ย่อมไม่พยายามหนีกฎแห่งกรรม
แต่จงพยายามยอมรับกับมันไป ชดใช้กรรมไปจนกว่าจะละขันธ์

ขอให้จิตบุญทำการแยกกาย แยกจิตให้ชัดเจน(ให้ชิน) หรือ อยู่แบบบุคคลสองภพ(ทวิภพ)
หรือกายต้องอยู่กับทางโลกต่อไป พบปะพูดคุยไปตามปกติเหมือนไม่มีอะไร ไม่แสดงออกกับผู้ที่จิตหยาบกว่า
(พี่ภูไม่ได้แนะนำให้พวกเราไปเปรียบเทียบกับผู้ที่อ่อนแอหรือจิตหยาบกว่าตนเองกันนะ โปรดเข้าใจเจตนาด้วย)

แต่ถ้าพวกท่านไม่ทำกันแบบนั้นแล้ว ท่านจะรู้สึกว่าเห็นท่าจะอยู่ร่วมกับคนที่มีจิตหยาบไม่ได้เสียแล้ว
สำหรับจิตยกหรือจิตบุญนั้น คือจิตผู้รอดพ้น จิตเหนือขันธ์๕(รูป๑นาม๔) หรือเหนือโลก
(เพราะพี่ภูเห็นมีคนเริ่มบ่นให้ได้ยินถึงหูกันแล้ว ก็อยากจะทำความเข้าใจกันเล็กน้อย)
พวกเราจิตบุญทุกท่าน ก็อย่าไปรำคาญกับคนเหล่านั้น
แต่ขอให้จิตบุญ คอยหมั่นทรงพรหมวิหาร ๔ หรือมีความเมตตาสูงกับผู้ที่มีจิตหยาบกว่าตน
เสมือนผู้ที่แข็งแรงกว่า ก็อย่าไปเอาเปรียบผู้ที่อ่อนแอกว่า

จิตยกหรือจิตบุญ เมื่อจิตเกาะพระสอนให้พวกเรามีสติ จิตนิ่ง พบฌาน/ญาณ
หรือพบดวงจิตเดิมแท้ หรือเข้าถึงกระแสจิต กระแสธรรมกันไปแล้ว หรือมีดวงตาเห็นธรรม
เพราะจิตเกาะพระได้พัฒนาจิตให้เจริญหรือให้สูงขึ้นยิ่งๆไปแล้ว
ต่อไปจิตก็จะกับความบริสุทธิ์แห่งจิต พบความเป็นกลางแห่งจิต และพบความว่างแห่งจิต
และขอให้จิตบุญทุกท่านได้พยายามทรงอารมณ์ฌาน อารมณ์พระนิพพาน
นึกถึงความตายของตนเป็นนิจเพื่อป้องกันหลง ป้องกันไปเพ่งโทษผู้อื่น
หรือทรงอิทธิบา๔ โดยการเป็นครูสอนจิตเกาะพระ ข้อดีมากๆ ก็คือ
จะช่วยให้เราฝึกฝนการใช้สติปัญญาของตนเอง และหมั่นทบทวนที่เรียนไปแล้ว ได้แก่
ละสังโยชน์๑๐ประการให้หมด คอยตรวจตราดูศีลของตนเองว่า ศีลละเอียดตามจิตมากน้อยเพียงใด
สำหรับครูหรือผู้สอน ผู้แนะนำจิตเกาะพระอันนี้จะได้เปรียบผู้อื่นมากอยู่เหมือนกัน
ดูได้จากจิตของคุณครูบางท่าน จิตจะพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็วเป็นเพราะอะไร
ก็เพราะว่า นอกจากจิตครูผู้สอนทรงฌานอยู่เป็นปกติอยู่แล้ว จิตเป็นบุญกุศลมากอยู่แล้ว
แถมได้มีโอกาสสร้างบุญบารมีของตนเองเพิ่มขึ้นไปอีกด้วย ครูผู้สอนหรือuplineจะเข้าใจดี
ว่าเมื่อมีลูกศิษย์หรือdownlineของตนเอง จิตยกแล้ว จะมีความยินดีและปลาบปลื้มมากกว่าผู้อื่นเป็นพิเศษ
อิ่มเอิบ อิ่มบุญอิ่มบารมีของตนได้สร้างกันไว้นั้น

จิตบุญ โดยเฉพาะครูจิตบุญ เมื่อตนเองได้ทำหน้าที่ตรงนี้สมบูรณ์แบบแล้ว
นั่นแหล่ะเขาเรียกว่าบารมีแห่งตน ตรงนี้เป็นทั้งบุญและก็บารมีไปพร้อมๆกัน
จะแตกต่างจากผู้ปฎิบัติเพื่อตนเองเป็นหลายร้อยพันเท่า ไม่เหมือนกันนะ
ผู้ที่ปฎิบัติเพื่อความหลุดพ้นเพื่อตนเอง เหมือนคนเดินขึ้นบันได
แต่นอกจากตนเองปฎิบัติได้แล้ว หรือหลุดพ้นแล้ว ยังสอนให้ผู้อื่นนั้นทำตามตนเองได้ด้วย
หรือหลุดพ้นทุกข์จากสังสารวัฎตามตนเองนี้กันได้ อันนี้เหมือนคนขึ้นลิฟนะ
เพราะฉะนั้น บันไดบุญ บันไดบารมี จึงต่างกันมาก เช่นนี้แล.

บบ.ฝากมาว่า ผู้ที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมกิจเกาะพระทั้งหมด พระองค์ท่านได้รับรู้รับทราบไว้หมดทุกท่านแล้ว
แต่พวกท่านจะได้อะไรนั้น โดยมิต้องขอก็จะได้ เดี๋ยวถึงเวลาแล้วพวกท่านก็จะได้รับรู้เอง
พยายามทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดไป ไม่อยาก ไม่ขอ แต่สำหรับผู้ที่ขอก็ขอไป
ลืมบอกไปว่า แต่ถ้าจิตผู้ขอไม่บริสุทธิ์ก็จะไม่มีทางได้ตามนั้น แต่ถ้าจิตบริสุทธิ์ในขณะที่ขอ ก็จะได้ตามนั้น
แต่ผู้ที่เกี่ยวข้องจิตเกาะพระ ไม่ต้องขอ ก็จะได้
(ท่านว่ามาอย่างนั้นนะ)

จิตบุญทวิภพ/จิตบุญฟีเวอร์​

​

 

ขออนุโมทนา กับคุณสะอาด จิตบุญดวงที่ ๑๐๗ และครูเพ็ญผู้สอนค่ะ สาธุ ๆ ๆ

 

จิตบุญ ภาค ทวิภพ

ธรรมอันนี้ สำหรับจิตบุญทุกท่าน

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ๆ สาธุ ๆ ๆ จ้า ๆ อ.ใหญ่ภู

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพี่พอใจ วันนี้ไม่มีเพลงมาฝากในวันหยุดเหรอค่ะ ({)({)({)

 

ยังไม่มีค่า น้องครูเกษ เย็น ๆ วันนี้นะคะ สัญญาว่าจะลงมืออัดส้มตำเลยค่ะ

 

พี่ภูแกล้ง สว อยู่อ่ะเปล่าคร้าบบบบบ ตัวหนังสือเล็กกระจิ๊ดเดียว สว สส บ่นกันเพียบ

 

น่าเสียดาย วันที่17ครูพี่เกษไม่ได้มา ยังไงก็ส่งskypeมาแจมๆมั่งก็ดีนะครับ ในงานจะมีไหมนี่ อิๆๆๆๆๆ อยากฟังเสียง เห็นหน้าuplineนะเนี่ย
อย่าลืมเข้ามาห้องซ่อมจิตนะครับ มันอย่าบอกใคร อิๆๆๆๆๆๆ

คุณเกษหนีไปเลย 55555 สงสัยรู้ว่ามีคนคิดถึงเลยตื่นมาดู คิดถึงพี่สาวนะครับ อิๆๆๆๆๆ อ้อนหน่อย

เสียดายอยู่เหมือนกันที่ไม่ได้ไป ถ้าได้ไปน่ะ จะขออาสาเป็นพิธีกรคู่กับคุณพี่พอใจ อิๆๆ แต่ก็จะขอส่งใจไปช่วยก็แล้วกันค่ะ

แหม..มาคิดถุงคิดถึงอะไรฉันย้าาาา...ไปคิดถึงว่าที่ห่วงเธอโน้นนนน อิๆๆ ถามจริง ใช่คนที่พูดถึงในเมล์ป่าวอ่ะ...555

ส่วนห้องซ่อมจิตจะรีบตามเข้าไปแจมในวันสองวันนี้แหล่ะจ๊ะ ตอนนี้กำลังงมเฟสอยู่ อิๆๆ:boo::boo:[/FONT][/B][/COLOR]

 

เช้าวันนี้ ฟังเพลงสุดท้ายที่กรุงเทพ-ของคุณสุนารี ที่พี่พอใจร้องไว้ ดน (นานพอสมควร) ก่อนนะคะ น้องครูเกษขา..เพราะอีกแม๊บ ๆ ต้องเชิญขันธ์ 5 ปายดูเด็ก ๆ ทำงานก่อนนะคะ

สุดท้ายที่กรุงเทพ

 

555+ อัดส้มตำมากไป ระวัง...ท้องเสียนะค่ะ 5555 ครูน้องเกษเป็นห่วงค๊า({)({)({)({)

อุ้ย..ขอแซวนิดส์นะค่ะ ไว้เดี๋ยวจะปูเสื่อรอฟังเพลงส้มตำนะค่ะ เสียดายไม่มีส้มตำทานไปด้วย อิๆๆ คิดถึงนะค๊าาา...({)({)({)({)({)({)

 

(k) จุ๊ ๆ ๆ ครูวัฒน์โจโจ อย่าเสียงดัง อ.ใหญ่ภู ห้ามพูดถึง สส. สว. 55555

(k) พี่พอใจเป็นพิธีกรสำรอง จ้า ๆ ๆ ครูดัช..ถ้าครูวิทย์มองหาใครไม่ได้พี่พอใจก็คงจะได้พูด จริง ๆ แล้ว น้องครูหน่องวัฒน์โจโจคนเดียวก็หมดเวลาแย๊วค่า...

 

(k)เซฟดนตรีไว้แล้วนะคะ รอแต่ใช้ไมค์-อัดเสียงร้องค่ะครูดัช...ท้องไม่เสียหรอกนะคะน้องครูดัช..เพราะเวลาอัดเพลงจะทานส้มตำไปด้วยไม่ได้ เพราะจะร้องไม่ชัดค่ะ 55555...

 

คุณพี่พอใจค่ะ เกษฟังแล้วค่ะ เพราะจริงไรจริงเลยค๊าาา ขอบคุณนะค่ะ(k)(k)

 

ของดัช..........
อยู่ใกล้ ช่างไกลแท้
ดูแล แต่ไม่เห็น
ยื่นเพชร ยังบอกเลน
น้ำเย็น บอกว่าร้อน
ล้วงมือ ลงในน้ำ
ควานควาน ดอกบัวนี้
ล้วงลง ตมอีกที
อ๋อ...อยู่นี่ ทำไงดีเอย...
ขอขมา อโหสิกรรมท่านหากได้ล่วงข้ามไป อะฮ้อย!!!!!!

 

_/\_ สาธุ
ขออนุโมทนากับจิตบุญดวงที่ ๑๐๗ และคุณครูจิตบุญทุกท่านด้วยครับ

 

โมทนาสาธุกัขจิตบุญดวงที่ 107 และครูผู้สอนจ๊ะ

 

เฮ้ ยกซะทีป้าสะอาด สาธุ สาธุ สาธุ

 

คุณพี่พอใจขา..น้องครูเกษค๊า..ไม่ใช่น้องครูดัช เห็นคุณพี่พอใจเรียกผิดเรียกถูกมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้ก็เลยขออนุญาติแก้ข่าว เอ๊ย..แก้ไขนะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ เดี๋ยวครูดัชมาเจอเข้าแล้วจา งง ว่าฉันมาเขียนไว้ตั้งกะเมื่อไรเนี่ย 555