จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

((((( ธรรมะเข้าถึงได้ด้วยใจ )))))
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล


* สิ่งใดๆในโลกเรารับรู้และเรียนรู้ได้ง่าย

ไม่ยากเกินกว่าที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจ

แต่สิ่งที่เรียนรู้ได้ยากคือธรรมะที่อยู่ภายในจิตใจ

จะเรียนรู้ได้ต้องใช้ใจเพียงอย่างเดียว

สิ่งอื่นๆไม่สามารถเข้าถึงธรรมะได้

ธรรมะเข้าถึงได้ด้วยใจ...

* วิปัสสนากรรมฐานอยู่ที่ใจ

การปฏิบัติธรรมไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งใดๆ

ไม่ขึ้นกับกาลเวลา ขึ้นอยู่ที่จิตใจเรา

เริ่มต้นการปฏิบัติธรรมนั้นคือดูจิตตน

เรียนรู้ความเป็นไปของจิตตน

ขัดเกลาจิตใจตนให้เที่ยงตรงเที่ยงธรรม

ชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส

เพียรละกิเลสน้อยใหญ่...

* จะพ้นทุกข์ได้ต้องแจ่มแจ้งใน ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค

ประโยชน์ที่แท้จริงของมวลมนุษย์คือความหลุดพ้น

ตราบใดที่ยังไม่ก้าวล่วงความทุกข์ทั้งมวลได้

ก็ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏอันหาที่สุดมิได้นี้

มีสุขมีทุกข์ที่จิตเสวยวนเวียนไปไม่รู้จบสิ้น...

* ธรรมะ ให้ดูที่จิตของตัวเอง ปฏิบัติที่จิต เมื่อเข้าใจจิตแล้ว อย่างอื่นก็จะเข้าใจได้เอง*

* สิ่ิ่งใดซึ่งสามารถรู้ได้ สิ่งนั้นเป็นของโลก สิ่งใดไม่มีอะไรจะรู้ได้ สิ่งนั้นคือธรรม *
โลกมีของคู่อยู่เป็นนิจ แต่ธรรมเป็นของสิ่งเดียวรวด

* หลวงปู่ดุลย์ ปรารภธรรมะให้ฟัง *
จบพระไตรปิฏกหมดแล้ว จำพระธรรมได้มากมาย พูดเก่งอธิบายได้อย่างซาบซึ้ง มีคนเคารพนับถือมาก ทำการก่อสร้างวัตถุไว้ได้อย่างมากมาย หรือสามารถอธิบายได้ถึง อนิจจัง
ทุกข์ขัง อนัตตา ได้อย่างละเอียดแค่ไหนก็ตาม

ถ้้ายังประมาทอยู่ ก็นับว่ายังไม่ได้รับรสชาติของพระศาสนาแต่ประการใดเลย
เพราะสิ่งเหล่านี้ยังเป็นของภายนอกทั้งนั้น เมื่อพูดถึงประโยชน์ก็เป็นภายนอก
คือเป็นไปเพื่อสงเคราะห์สังคม เพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น เพื่อสงเคราะห์อนุชนรุ่นหลัง
หรือเป็นสัญลักษณ์ของศาสนวัตถุ ส่วนประโยชน์ของตนที่แท้นั้นคือความพ้นทุกข์

* จะพ้นทุกข์ได้ทุกข์ได้ก็ต่อเมื่อรู้จิตหนึ่ง ! *
...................................................

ขอพระธรรมนำทางกัลยาณมิตรธรรมทุกๆท่านเจ้าค่ะ



(ที่มา Facebook)

 

อุปมาไป อุปมัยมา๔
๑.นํ้าตื้น เงาตื้น เสมือนจิตโกรธง่าย แต่หายเร็ว
นํ้าตื้น เงาตื้น เสมือนจิตโกรธง่าย แต่หายช้า
๒.นํ้าลึก เงาตื้น เสมือนจิตโกรธยาก แต่หายเร็ว
นํ้าลึก เงาลึก เสมือนจิตโกรธยาก แต่หายช้า
๓.มะม่วงสีดิบ แต่สุก กายวาจาขี้เหล่ แต่จิตใจดีงาม
มะม่วงสีดิบ ดิบด้วย กายวาจาขี้เหล่ และจิตใจขี้เหล่ด้วย
๔.มะม่วงสีสุก แต่ดิบ กายวาจางาม แต่จิตใจโง่เขลา
มะม่วงสีสุก แต่ดิบ กายวาจางาม แต่จิตใจโหดร้าย
มะม่วงสีสุก ก็สุก กายวาจางามจิตใจฉลาด
มะม่วงสีสุก สุกด้วย กายวาจางามดี จิตใจก็เอื้ออารีย์
เปรียบแล้ว ก็คือ ดูนิสัย นิยมทางโลกหรือทางธรรม สละหรือหวงอยู่ตรงนี้
อุปนิสัยชอบธรรมวินัยหรือยัง ทํา พูด คิด ก็รู้อย่างง่าย
อัธยาสัย จะเอาดีทางตัวเว้นชั่วทางตน สนใจอยู่ที่นี้
สันดานโง่หรือฉลาดดูได้ขณะทํา พูด คิด ของเขาเองเฉพาะ
พฤติกรรม มีความสว่างครบ สงบควร สะอาดพร้อมไหม
พอใจใฝ่เรียน เพียรสู้ รู้รอบ ตอบได้ ฟังจริง ยิ่งวิจัย ไต่ถาม
การแสดงออก ก็บอกถึงนิสัยของคนที่เราได้พบเห็นและคนก็มีความแตกต่างอย่างที่กล่าวมาข้างต้น จึงขอให้ทุกๆท่านจงได้ธรรมซึ้งได้นํามาซึ้งความแตกต่างกันไปตามจริตนิสัยของทุกๆท่านด้วยเทอญ. คัดจากหนังสือ สาระของชีวิต โดย หลวงปู่ทองใบ ปภัสฺสโร.

 

ความรู้เกี่ยวกับการตาย

ตายคือ...

คำว่าตาย นั้นหรือ ก็คือติ
แล้วเอาอิ เป็นอายะ ตะผสม
ได้ความหมาย เป็นไตรลักษณ์ ประจักษ์คม
มันทรุดโทรม เปลี่ยนสลาย ให้พิศดู

ใช้ปัญญา สอดส่อง จะมองเห็น
สิ่งทั้งสาม มันซ่อนเร้น เห็นอดสู
สิ่งประจำ สังขาร ให้หมั่นดู
แล้วจะรู้ การวางใจ ได้ละวาง

..............................................

ตายมี ๒ อย่าง
....................................

คำว่าตาย ของคนเรา ที่เข้าใจ
คือหลับใหล ใจขาด ไม่อาจฟื้น
วิญญาณปราศ กายทรุด ดุจท่อนฟืน
ไปภพอื่น วิญญาณลับ ไม่กลับมา

นี่คือตาย ที่เราเขา เข้าใจกัน
แต่ตายนั้น มีสอง ต้องศึกษา
ตายที่หนึ่ง เรียกว่า ปฏิจฉันนะมรณา(ตายแบบเปิดเผย)
อาสัญญา ที่เราผอง ไม่ต้องการ

คือตายเน่า ไม่ฟื้น คืนมาได้
ตายขาดใจ ไปแน่ คนแห่หาม
อันนี้เรียก ปฏิจฉันนะ- มรณาม
ทั่วเขตคาม ใครก็รู้ ดูน่ากลัว

ตายอีกแบบ ที่เรานั้น ดันไม่เห็น
ตายทั้งเป็น ที่หายใจ ไม่สลัว
ตายแบบนี้ มีค่ำเช้า เราไม่กลัว
ทุกท่วนทั่ว ให้รู้ไว้ ตายทุกวัน

ตายแบบนี้ เรียกว่า อัปปฏิจฉันนะ (ตายแบบไม่เปิดเผย)
ตายจะจะ ยิ่งร้าย ตายสุขสันต์
หายใจไป ตายไป ให้รู้กัน
เพราะทุกวัน เราเกิดดับ นับไม่พอ

ในตัวเรา มีตายเกิด เปิดสลับ
หมั่นคอยนับ ลมหมายใจ กันไว้หนอ
หากเจริญ สัมปชัญญะ สติคลอ
หมั่นยุบหนอ พองหนออยู่ จะรู้ตาย


.................................
พระพุทธเจ้าทรงให้นึกถึงความตาย
.......

พระพุทธองค์ ทรงให้ ได้ระลึก
ตรึกตรองนึก ถึงความตาย ให้หลายครั้ง
คือเจริญ สติ วิปัสสนัง
เห็นพลัง แห่งเกิดดับ รับปัญญา

พระอานน์ ทูลถวาย ได้ระลึก
ตริตรองนึก ความตาย ในสังขาร์
ทั้งเจ็ดวัน ได้ดำริ พิจารณา
องค์พุทธา บอกว่าน้อย ยังด้อยไป
.....................................

หากคิดถึง ความตาย สบายนัก
มักหักรัก หักหลง ในสงสาร
ขจัดมืด โมหันต์ อันธกาล
ทำให้หาญ หายสะดุ้ง ไม่นุงนัง

หมั่นเจริญ สมาธิ จิตแก่กล้า
ให้ปัญญา แทงทะลุ จะสุขัง
สติพร้อม คุมเสริม เพิ่มพลัง
จะลุกยืน นั่งหนอ ก็สบาย


......................................

อานิสงส์การพิจาณาความตาย
ผู้ที่พิจารณาความตาย จะสบายเพราะ...

เพราะจะไม่ ประมาท พลาดในวัย
จะตั้งใจ ร่ำเรียน เพียรศึกษา
เพราะว่ารู้ ชีวิตนี้ มีมรณา
ที่โอบอ้า รอเราอยู่ เป็นคู่กาย

จะไม่ได้ ประมาททุน บุญกุศล
จะเพิ่มพล ความดี ที่เฉิดฉาย
จะสั่งสม บุญญา มาสู่กาย
จะไม่ได้ เผลอไผล ใจมืดมล

จะเป็นผู้ เท็กแคร์ ดูแลจิต
ทุกนาที ชีวิตใจ ไม่สับสน
จะเป็นผู้ สง่า กว่าหลายคน
ประเสริฐล้น ความตาย ได้พิจารา

............................................

ดอกไม้พระอรหันต์
...........................
อันดอกไม้ พระอรหันต์ นั้นคือศพ
ตัดชาติภพ เวียนว่าย ได้สุขสันต์
เพราะเห็นศพ เหมือนเห็นตาย ได้ผลพลัน
เพราะเกิดปัญ-ญาญาณ ท่านเห็นจริง

หากเราทำ ได้เด่น เช่นอรหันต์
คงสักวัน สักภพ ประสบหนิง
เกิดปัญญา สว่าง ทางรู้จริง
สุขแอบอิง กุศลสร้าง ทางนิพพาน

............................

บุพพกิจ บุพพกรณ์ ก่อนตาย
หากเราสามารถตั้งสติได้ ก่อนตาย จะต้อง เตรียมตัวอย่างไรดี..?
........................

กิจก่อนตาย ตั้งใจ รู้ไว้เถิด
ตายจะเกิด กับเราเขา เข้าสุสาน
ต้องเตรียมใจ ไว้ย้อน ก่อนถึงวัน
เพราะฉะนั้น เตรียมกายใจ ไว้ดังนี้

อันที่หนึ่ง ละห่วงนอก จะบอกให้
ทำจิตใจ ให้สว่าง สร้างวิถี
จงสละ ความติดยึด ประพฤติดี
อันใดมี ที่ทำให้ ใจหมองมัว

เช่นเรือกสวน ไร่นาหนอง พ้องลูกหลาน
จะสละ ทุกด้าน กันสลัว
คุมสติ ให้เจิดจ้า จงอย่ากลัว
อย่าเมามัว ติดทรัพย์สิน ก่อนสิ้นใจ

อันที่สอง ต้องสละ ในสังขาร์
ทิ้งกายา ตัดบ่วง อย่าหน่วงไว้
ให้คิดว่า ธรรมดา ต้องลาไป
อย่าห่วงใย ทั้งกายจิต พินิจดู

อันที่สาม ตามติด ให้คิดย้อน
ถึงกาลก่อน ตอนทำบุญ ทุ่มทุนสู้
คิดถึงทาน ถึงศีล ถิ่นเฟื่องฟู
ให้ใจรู้ เรื่องกุศล พ้นภัยพาน

หากทำย้อน ก่อนตาย ได้เช่นนี้
จิตจะมี แต่สุข สนุกสนาน
จะไปดี สู่ปรโลก ไม่โศกกันต์
จะชื่นบาน มีคติ ที่สวยงาม
.......................................

ความตาย ในอีกความหมายหนึ่งคือ....ผู้ที่ไม่ประมาท ชื่อว่าผู้ไม่ตาย
.......................

ผู้ตั้งใจ ไม่ประมาท ประกาศชัด
ผู้ฝึกหัด ฝึกสติ มิเผลอไผล
ผู้ดำริ พิจารณา สังขารนัย
ผู้ตั้งใจ ลดเลิกละ ประพฤติธรรม

นี่นะแหละ จงรู้ ผู้ไม่ตาย
ความดีได้ ตามพจนะ ของพระสัมม์
ไม่ตายจาก ความดี ที่ได้ทำ
ชีวิตงาม ธรรมค้ำจุน อุ่นสบาย

......................................
ความตายในอีกความหมายหนึ่งคือ...ผู้ประมาท ชื่อว่า ผู้ตายแล้ว

หากผู้ที่ ยังประมาท พลาดพลั้งผิด
ไม่ได้คิด ก่อทุน บุญกุศล
ปล่อยชีวิต กับกาลเวลา พามืดมล
หนีไม่พ้น ห่างหาย ตายจากดี
..........................................
พระไตรลักษณ์ อุปัตติ ที่เกิดขึ้น
อย่าไปฝืน ต้องรับรู้ เป็นครูใหญ่
อุปาทะ ตั้งอยู่ แล้วดับไป
ต้องเข้าใจ สติดู รู้เท่าทัน

อย่าไปยึด ไปติด จิตฝังผูก
ถึงจะทุกข์ อย่าตีโผย หรือโหยหัน
หากมีสุข อย่าลิงโลด โปรดรู้กัน
เพราะสักวัน มันก็ไป ให้รูตาม
......................................
ลักษณะของสังขาร

อุปาทะ เกิดขึ้น ทุกคืนค่ำ
ฐิตินำ ตั้งอยู่ เหมือนภูผา
ภังคะดับ แตกสลาย ในโลกา
พิจารณา ให้แยบคาย ไม่คงทน

อันนี้แหละ ลักษณะ ของสังขาร
เมื่อวันวาน ยังสดใส ไม่สับสน
เพราะมันตั้ง ในวิถี ฐิติดล
กาลเลยพ้น จึงโรยร่วง ไม่ห่วงเรา

เราเป็นเพียง ผู้รู้ ดูเกิดดับ
หมั่นคอยนับ พองยุบ หยุดความเหงา
รู้แตกดับ ไม่เที่ยง เหมือนเพียงเงา
เกาะกุมเข้า แล้วแตกไป ไม่จีรัง
..........................................
พิจารณาสังขารดุจฟองน้ำ

จงดูเหมือน ฟองน้ำ ยามฟองฟู่
เหมือนดังภู ดูสง่า เหมือนผาหิน
แต่สักครู่ ภูผานั้น ดันพังภินท์
รูปกลับกลาย สลายสิ้น กลับภินท์พัง

สังขารเรา จงเห็น เป็นเช่นนั้น
ก็เหมือนกัน กับฟองน้ำ ยามกุมขัง
ก่อเกิดขึ้น สักพัก ก็หักพัง
ไม่จีรัง สังขาร ไม่ทานทน
.........................................
พิจารณาสังขารดุจพยับแดด

ดูชีวิต ให้เหมือนกับ พะยับแดด
ยามร้อนแผด ก่อตัวเด่น เป็นสังขาร
แต่สักพัก สลายไป ไม่อยู่นาน
ปัญญาญาณ เห็นเช่นนี้ มีสุขจริง
....................................................

"อนิจจา วะตะ สังขารา อุปปาทะวะยะธัมมิโน

อุปปัชชิตะวา นิรุชชันติ เตสัง วูปสโม สุโข"

แปลรวมความว่า

อนิจจา สังขาร ไม่เที่ยงหนอ
มีเกิดก่อ พังยุบ บุบสลาย
ครั้นเกิดแล้ว ไม่จีรัง พังทะลาย
การเข้าไป ดับสังขาร พานสุขจริง
.......................................
อะจิรัง วะตะ ยัง กาโย ปะฐะวิง อะธิเสสะติ
ฉุฑโฑ อะเปตะวิญญาโณ นิรัตถัง วะ กะริงคะรัง

แปลรวมความว่า

ไม่นานหนอ กายนี้ จะนอนนิ่ง
กายจะทิ้ง ตนลงแคร่ นอนแผ่หรา
บนกองซาก กากดิน ถิ่นพสุธา
ปราศวิญญาณ์ ดุจท่อนไม้ ไร้คนมอง
........................................

ขอบคุณเว็บเพื่อนบ้านค่ะ

 

พุทธโอวาท สามเดือน ก่อนปรินิพพาน. ชีวิตเริ่มต้นและจบลงด้วยเสียงคร่ำครวญ.

เมี่อเราลืมตาขึ้นดูโลกครั้งแรกเราก็ร้องให้. และเมื่อเราจะหลับตาลาโลกเราก็ร้องให้อีก

อย่างน้อยก็เป็นสาเหตุให้คนอื่นหลั่งน้ำตา เด็กร้องให้พร้อมด้วยกำมือแน่นเป็นสัญลักษณ์

ว่าเขาเกิดมาเพื่อหน่วงเหนี่ยวยึดถือ แต่เมื่อจะหลับตาลาโลกทุกคนแบมือออกเหมือนจะ

เตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึกและเป็นพยานว่า เขามิได้เอาอะไรไปด้วยเลย. ความทุกข์

ที่เกิดขึ้นจากการพลัดพรากจากสิ่ที่เป็นที่รักที่พอใจนั้น เป็นเรื่องทรมานยิ่ง และเรื่องที่

จะบังคับมิให้พลัดพรากก็เป็นสิ่งสุดวิสัย ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอ

ใจไม่วันใดก็วันหนึ่ง ฉะนั้นอย่าหวังอะไรให้มากนัก จงมองดูชีวิต อย่างผู้ช่ำชอง อย่าไป

วิตกกังวลอะไรล่วงหน้า ตัวชีวิตนี้เหมือนเกลียวคลื่นซึ่งก่อตัวขึ้นแล้วม้วนเข้าหาฝั่ง และ

แตกกระจายเป็นฟองฝอย จงยืนมองดูชีวิตเหมือนคนผู้ยืนอยู่บนฝั่งมองดูเกลียวคลื่นใน

มหาสมุทร...มนุษย์ทั้งหลายผู้ยังมีอวิชชาเป็นฝ้าบังปัญญาจักษุนั้น เป็นผู้เสมือนทารกน้อย

ผู้หลงเข้าไปในป่าใหญ่อันรกทึบซึ่งเต็มไปด้วยอันตรายน่าหวาดเสียวและว้าเหว่เงียบเหงา

มนุษย์ส่วนใหญ่แม้จะร่าเิริงแจ่มใสอยู่ในหมู่ญาติและเพื่อนฝูง แต่ใครเล่าจะทราบว่าภาย

ในส่วนลึกแห่งหัวใจเขาจะว้าเหว่และเงียบเหงาสักปานใด ถ้าทุกคนว้าเหว่ไม่แน่ใจว่าจะ

ยึดเอาอะไรมาเป็นหลักที่แน่นอนของชีวิต...ธรรมเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์ ไม่ว่า

จะอยู่ในเพศใด ภาวะใด การกระทำที่นึกขึ้นภายหลังแล้วต้องเสียใจนั้นควรเว้นเสีย.

เพราะฉะนั้น แม้จะประสบความทุกข์ยากลำบากสักปานใดก็ต้องไม่ทิ้งธรรม.

 

อายะสัมปทา หรือทาน จะมีผลมาก อานิสงส์ไพศาล ถ้าประกอบด้วยองค์หก คือ

๑. ก่อนให้ ผู้ให้ก็มีใจผ่องใส ชื่นบาน ๒.เมื่อกำลังให้ จิตใจก็ผ่องใส

๓. เมื่อให้แล้ว ก็มีความยินดี ไม่เสียดาย ๔. ผู้รับเป็นผู้ปราศจากราคะ หรืปฏิบัติเพื่อปราศ

จากราคะ. ๕ ผู้รับเป็นผู้ปราศจากโทสะ หรือปฏิบัติเพื่อปราศจากโทสะ ๖ ผู้รับเป็นผู้ปราศ

จากโมหะ หรือปฏิบัติเพื่อปราศจากโมหะ. ท่านที่ประกอบองค์หกนี้แลเป็นการยากที่จะกำหนดผลบุญว่ามีประมาณเท่านั้นเท่านี้ อันที่จริง

แล้วเป็นกองบุญใหญ่ที่นับไม่ได้ ไม่มี


ประมาณ เหลือที่จะกำหนด เหมือนน้ำในมหาสมุทรย่อมกำหนดได้โดยยากว่ามีประมาณ

เท่านั้นเท่านี้....คัดออกจากหนังสือพุทธโอวาท ก่อนปรินิพพาน.

 

จากร้อยพ่อ พันแม่ แชร์ความคิด
อาจมีหนึ่ง กัลยาณมิตร เปลี่ยนจิตได้
เปลี่ยนจากมืด เป็นสว่าง กระจ่างใจ
เปลี่ยนยิ่งใหญ่ เปลี่ยนความเห็น เป็นสัมมาฯ...

 

....................................................................................

 

สมเด็จองค์ปฐม ณ วัดท่าซุง จ.อุทัยทานี




ลูกกราบนอบน้อมเคารพบูชาสมเด็จพ่อองค์ปฐมด้วยเศียรเกล้าพระพุทธเจ้าข้า กราบ กราบ กราบ​

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=UnD9AGeTd4Y]หลวงปู่มั่น พระธรรมเทศนา1/4 - YouTube[/ame]
กราบหลวงปู่มั่นด้วยความเคารพสูงสุดเจ้าค่ะ

 

พุทธบุตร หรือ พุทธภูมิ

ต่างล้วนก็เป็นลูกของพระพุทธเจ้าแทบทั้งสิ้น
เพราะฉะนั้น
จะต้องมีปัญญาเฉียบแหลมดั่งพระพุทธเจ้า
ลูกพระพุทธเจ้านั้น จะต้องเน้นแก่น คือ จิตตนเองก่อน
แต่ถ้าเราไม่เน้นแก่นหรือไม่เน้นจิตตนเอง
แล้วเราจะเข้าถึงแก่นธรรมะกันได้อย่างไร
ในเมื่อพวกเราเข้าไปไม่ถึงจิตหรือจิตไม่ละเอียด
มีแต่จิตละเอียดเท่านั้น ที่สามารถเข้าไปให้ถึงแก่นธรรมได้
เพราะพระธรรมหรือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้น พระองค์ทรงตรัสรู้ธรรมด้วยฌานสูง
หรือในขณะที่พบสภาวธรรมนั้น จิตจะละเอียดมาก

และพวกเราก็อย่าไปสงสัยเลยกันนะว่า
ทำไม เราดูเหมือนจะเข้าใจธรรมะ แต่ก็ดูเหมือนไม่เข้าใจ

ต่อไปถ้าผู้ใด
อยากเข้าใจธรรมะละเอียดลึกซึ้ง และก็เข้าถึงธรรมะด้วย
เราจำเป็นต้องทำให้จิตตนเองให้ละเอียดก่อน

 

อ้าว..แม่นี..วันนี้เกษเพิ่งได้พูดคุยแนะนำลูกศิษย์คนหนึ่งไปเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อตะกี้นี้เองเลยค่า...พอเข้ากระทู้มา..ก็มาเจอแม่นีได้มาขยายธรรมมาทานนี้พอดีเล๊ย.. ทำไมมันช่าง(ไม่)บังเอิญอย่างนี้หนอ..โฮ๊ะๆๆๆ ({)({)({)

 

บุคคลในั้นเปรียบเหมือน


เมล็ดพืช ถ้าเนื้อนาดี คือบุคคลผู้รับเป็นคนดีมีศีลธรรมและประกอบเมล็ดพืช คราวหนึ่งพระเจ้าปเสนทิโกศล เข้าไปหาตถาคตและถามว่า บุคคลควรให้ทานใน

ที่ใด. เราตอบว่า ควรให้ในที่ที่เลื่อมใส คือเลื่อมใสบุคคลใด คณะใดที่ควร
นคณะนั้น พระองค์ถามต่อไปว่า ให้ทานในที่ใดจึงจะมีผลมาก เราตถาคตตอบว่า ถ้า

ต้องการผลมากแล้วละก็ควรให้ทานในท่านผู้มีศีล การให้บุคคลผู้มีทุศีลหามีผลมากอย่าง

นั้นไม่ สถานที่ทำบุญเปรียบเหมือนเนื้อนา เจตนาและไทยทานของทายกคือเจตนา

และไทยทานของทายก บริสุุุุุุุุุทธิ์ ทานนั้นย่อมมีผลมาก การหว่านข้าวลงในนาที่เต็มไป

ด้วยหญ้าแฝกและหญ้าคา ต้นข้าวย่อมขึ้นได้โดยยากฉันใด การทำบุญในคณะบุคคลผู้มี

ศีลน้อย มีธรรมน้อย ก็ฉ้นนั้น คือย่อมได้บุญน้อย ส่วนการทำบุญในคณะบุคคลซึ่งผู้มีศีลดี

มีธรรมงาม ย่อมมีผลมากเป็นภาวะอันตรงกันข้ามอยู่ดังนี้ เพราะฉะนั้น บุคคลไม่ควรประ

มาทว่าบุญหรือบาปเพียงเล็กน้อยจะไม่ให้ผล หยาดน้ำที่ไหลลงทีละหยดยัทำให้แม่น้ำ

เต็มได้ฉันใด การสั่งสมบุญหรือบาปแม้ทีละน้อยก็ฉันนั้น ผู้สั่งสมบุญย่อมเปรี่ยมล้นไปด้วย

บุญ ผู้สั่งสมบาปย่อมเพียบแปร้ไปด้วยบาป...คัดจากหนังสือพุทธโอวาท ก่อนปรินิพพาน

 

คงไม่ใช่บังเอิญแน่ มีหลายครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้ คงมีคำสั่งมาแน่เลย

ขออนุโมทนากับครูเกษนะคะสาธุค่ะ

 

คำว่า จิตเกาะพระ
คำว่า จิตบุญ
คำว่า จิตพุทธะ
คำว่า พระนิพพาน​

คงไม่มีคำว่า ฟลุ๊ค หรือ บังเอิญแน่ๆ
ฝีมือล้วนๆ ผลจากการปฎิบัติล้วนๆ
ไม่มี คำว่า เด็กเส้นในโลกทิพย์แน่นอน
คำว่า เด็กเส้น หรือ เด็กฝาก เห็นมีแต่ในโลกมนุษย์ใบนี้เท่านั้น

ภู..ภูทยานฌาน2​

 

อานิสงส์ของการแจกหนังสือธรรมะเป็นทาน.

๑. กรรมเวรจากอดีดชาติจะได้ลบล้าง ๒. หนี้เวรจะได้คี่คลาย พ้นภัยจากทะเลทุกข์

๓. โรคภัยไข้เจ็บจากเจ้ากรรมนายเวรจะพ้นไป ๔. สามีภรรยาที่แตกแยกจะคืนดีกัน

๕. วิญญาณของเด็กที่แท้งจะได้ไปเกิดใหม่ ๖. กิจการงานจะราบรื่นสมความปรารถนา

๗. บุตรจะเฉลี่ยวฉลาดเจริญรุ่งเรือง ๘. บารมีคุ้มครองให้ลูกหลานอยู่เย็นเป็นสุข

๙. ลูกหลานที่เกเรดื้อรั้นจะกลายเป็นคนดี ๑๐. พ่อแม่จะมีสุขภาพแข็งแรงและอายุยืน

๑๑. วิญญาณของบรรพบุรุษ ผู้ที่เคารพและรักจะได้ไปสู่สุคติ.

 

บรรดาทางทั้งหลาย มรรคมีองค์แปดประเสริฐที่สุด บรรดาบททั้งหลาย.


บทสี่คืออริยสัจประเสริฐที่สุด บรรดาธรรมทั้งหลายวิราคะ คือ การปราศจากความกำหนัด

ยินดีประเสริฐที่สุดบรรดาสัตว์ สองเท้า พระตถาคตเจ้าผู้มีจักษุประเสริฐที่สุด มรรคมีองค์

แปดนี่แลเป็นไปเพื่อทรรศนะอันบริสุทธิ์ หาใช่ทางอื่นไม่เธอทั้งหลายจงเดินไปตามทาง

มรรคมีองค์แปดนี้ อันเป็นทางที่ทำมารให้หลงติดตามไม่ได้ เธอทั้งหลายจงตั้งใจปฏิบัติ

เพื่อทำทุกข์ให้สิ้นไป ความเพียรพยายามเธอทั้งหลายต้องทำเอง ตถาคตเป็นเพียงผู้

บอกทางเท่านั้น เมื่อปฏิบัติตนดังนี้ พวกเธอจักพ้นจากมารและบ่วงแห่งมาร.

 

สาธุค่ะ ขอน้อมรับค่ะ และขออนุโมทนานะคะ สาธุ สาธุ สาธุ.

 

จิตบุญ จิตพุทธะ
ย่อมใช้สติปัญญาของตนทำงาน
อะไรคือหน้าที่ทางโลก อะไรคือหน้าที่ทางโลกทิพย์
แยกให้เด็ดขาด อย่านำมาปะปนกัน
ทำเหมือนแยกกาย แยกจิตนั่นแหล่ะ!

แล้วถามว่า อย่างไหนหล่ะ?
แต่ถ้าผู้ใดไม่รู้
ขอให้กลับไปดูที่ต้นเหตุ นั่นก็คือ จิตตนเอง
ตกนอกชาน หรือ ตกฌาน
(ตกนอกชานเจ็บกาย แต่ถ้าตกฌานก็ทุกข์ใจไป)

ถ้าผู้ใดที่ตกฌาน โดยเฉพาะเชื่อนิมิตเป็นจริง เป็นจัง ก็ยิ่งอันตรายไปกันใหญ่
หรือ ยึดถืออภิญญาเป็นบ้า เป็นบอ
อันนั้นจิตเขาไปไกลจริงๆ คือ ออกนอกทะเลไปแล้ว หรือ พรรคพวกกู่ไม่กลับแร๊ะ ใครบอก ใครเตือนก็ไม่ได้แร๊ะ ไปสร้างอัตตาละเอียดขึ้นมาใหม่
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านก็เคยบอกกับลูกศิษย์
(ใครหาธรรมอันนี้เจอบ้าง ช่วยมาให้พี่ภูที)
วิธีป้องกันตนเองบ้า หรือ ไปเชื่อนิมิตเป็นตุ๊ เป็นต๊ะ
นั่นก็คือ สติ (สตินะ..สติ)
เพราะสติมา ปัญญาเกิด (ท่องกันไป เอาไว้สอบรึไง?)

สรุปแล้ว
นิมิต อภิญญา หรือกรรมของผู้อื่น
แต่ถ้าจิตผู้ใดเข้าถึงความละเอียดมาก แล้วเกิดไปรู้ ไปเห็น ไปรับรู้อะไรมาก็ตาม
ขอให้..รู้+วาง = ว่าง
ไม่วุ่นวายดี สงบและสุขใจดี
แต่ถ้าหากผู้ใด วางไม่เป็นก็ให้แบกอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะหนัก จนกว่าจะทุกข์
หรือ รู้สึกตัว หรือ มีสติ มีปัญญาเป็นของตนเอง
เดี๋ยวก็วางเองแหล่ะ
ผู้ใดจะแบกต่อข้ามภพชาติ มันก็เป็นของเขา มิใช่เรื่องเรา

จิตเกาะพระสอนให้มีสติ มีปัญญากันหมดแล้ว
ได้โปรดนำไปพิจารณากันเอง

ลูกท่านพ่อ..จะต้องมีสติปัญญานำหน้าเสมอ
พระอรหันต์(อาชีพ) ท่านยังคอยหมั่นเจริญสติภาวนาเป็นนิจเลย
และพวกเราๆท่านๆ เก่งกว่าหรือวิเศษกว่าหรือเปล่า?
ไปไตร่ตรองเอากันเอง

 

ใครจุดธูปเรียกหมู?
เอ้ย! ใครเอ่ยชื่อหมู?
ฮ่าๆ

ไหนๆ ก็มาแล้ว น้องขอเสิร์ฟ dinner ให้ทุกท่านแล้วกันนะคะ
เชิญเลือกทานตามจริตเลยค่ะ















ส่วนชามด้านล่างนี้ให้ครูหน่อง
ท่านเพิ่งผ่าตัดมา ต้องทานผักเยอะๆ และเป็นอาหารเบาๆ
คิคิ








​

 

ใกล้จะปีใหม่แล้ว ขอให้ท่านที่เดินทางไปเยี่ยมบ้าน หรื่อไปเที่ยวอย่าดื่มนํ้าเมา หรื่ออย่าได้ประมาทในการเดินทางนะค่ะ และก็มีคํากล่าวที่เป็นคติดีๆจาก หลวงปู่ทองใบ ปภัสฺสโร.ท่านกล่าวไว้ดังนี้.
เมากายนี้แย่ เมาแก่นี้ยํ่า เมาเจ็บนี้ย้าย เมาตายนี้ตก
เมากายนี้ยุ่ง เมากามนี้อยาก เมากูนี้โกรธ เมากระดูกนี้ติด
เมากิเลสนี้ยั่ว เมากินนี้หยิ่ง เมาเกียรตินี้เหยียดหยาม
เมาวัย เมาไม่มีโรค เมาชีวิต โง่เขลายิ่งใหญ่แท้
เมาลาภยศสุขยกย่อง โง้ง้าวในการเป็นมนุษย์
เมาสกุลชาติ ทรัพย์ อิสระเป็นใหญ่ โง่งมง่าย
ขอให้ทุกๆท่านจงได้เป็นผู้ไม่ประมาท"เมาหรือหลง" และก็ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุขความเจริญทั้งในทางโลกและทางธรรมทุกๆท่านด้วยเทอญ.