ฝันเห็นมนุษย์ต่างดาว ไครเคยเป็นแบบผมมั่ง

อืม อยากเห็นด้วยตาตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เคยเห็นสักที คนที่มีโอกาสได้เห็นนี้ถือว่าโชคดีมากค่ะ เพราะคุณได้เห็นในสิ่งที่ผู้คนอีกมากมายอยากจะเห็น และอยากพิสูจน์ แต่ก็ไม่ได้เห็น เราคิดอย่างนั้นน่ะ

 

เรื่องการสื่อสารที่เป็นเสียงจี๊ดๆหรือเสียงคลื่นความถี่สูงเหมือนไมด์แตกนั้นจริงครับผมก็โดนมาแล้วถึงขั้นนอนตัวโก่ง จนต้องบอกว่าพอแล้วไม่ไหวแล้วถึงเงียบหายไป ตื่นมาสภาพในห้องผิดปกติเล็กน้อยโต๊ะเครื่องแป้งขยับออกมาไกล

 

เรื่องนี้ผมก็เจอนะครับ ตอนปี 2553 ช่วงที่มาอยู่ กทม เรื่องแบบนี้ผมไม่เคยสนใจเลยซักครั้ง ไม่ว่าคนไหนจะเล่ายังไงผมก็เฉยๆ ไม่ใส่ใจแต่ไม่เคยบอกนะครับว่ามันเป็นสิ่งเหลวไหลเพราะจักรวาลนั้นมันกว้างใหญ่เกินกว่าคนเราจะคิดถึง ผมก็เฉยมาตลอดไม่สนใจ แต่มาตอนปี 53 ช่วงเวลา 23.50 น. ผมจำเวลาได้เพราะผมออกไปเช่าดีวีดีมาดู แล้วเรื่องที่ดูก้ไม่เกี่ยวกับ มนตด เลย จำได้ว่าเรื่องที่ผมดูคือเรื่อง GLEE (เป็นซีรีย์) เรื่องเกี่ยวกับการร้องเพลง ของกลุ่มนักเรียน แล้วเหตุมันเกิดก็คือ ตอนที่กำลังเดินไปนั้น ผมได้มองขึ้นไปบนฟ้าเพราะหางตาผมเห็นอะไรแวบๆคล้ายอะไรบินผ่านไป ตอนนั้นผมคิดว่าเป็นนกหรือค้างค้าวนี้แหละ ลืมบอกว่า ผมอยู่เขตรามคำแหง แถวๆ ทาวอินทาว เมื่อผมองขึ้นไปผมก็เห็นอะไรกลมๆสีดำ เหมือนลูกแก้ว ผมก็เริ่มเอะใจว่าอะไรเลยหยุดยืนดู มันลอยนิ่งไม่ขยับไปไหนเลย ผมก้เลยมองลงมาข้างล่าง มองหาดูว่ามีอะไรยึดไว้หรือเปล่า หรือมีใครเล่นอะไรหรือเปล่า แต่ก็ไม่เห็นมีใครเลยอยู่แถวนั้น พอมองขึ้นไปอีกครั้งมันก้หายไปแล้วครับ ผมจะบอกว่า ลูกกลมๆสีดำนั้น มันมีขนาดเท่าลูกบาส หรือฟุตบอลนี้แหละครับไม่ใหญ่ และความสูงก็ไม่น่าจะเกิน 10-15 เมตร พอมันหายไปแล้วผมก็มองไปรอบๆทั้งข้างล่างและข้างบน จะบอกว่า 360 องศาเลยล่ะครับ พอมองไปรอบๆไม่เห็นผมก็เดินไปเช่า ดีวีดีต่อโดยที่ในใจตอนนั้นคิดตลอดครับว่าันคืออะไร แต่พอไปถึงร้านเช่าผมก็ลืมล่ะ จนกระทั่งกลับมาที่ห้อง สิ่งที่ผมแปลกใจไปอีกก็คือ ทำไมประตูห้องถึงเปิดไว้ ทั้งๆที่ผก็ล็อคห้องก่อนที่จะออกจากห้อง ผมก้เลยเดินไปสำรวจรอบๆห้องว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่า หรือมีใครเข้ามาเหรอเปล่า แต่ก้เปล่าครับ ไม่มีอะไรหายหรือมีใครมา ทุกอย่างยังอยู่ครบ ไม่มีอะไรโดนลื้อโดนย้ายไปไหนเลย จนผมดูดีวีดีจบไป1ตอนก็เริ่มง่วงเลยนอนหลับผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไร ผมได้ยินเสียงเปิดประตูบานเลื่อนตรงระเบียงผมก็เลยลืมตามอง ผมเห็นคนยืนอยู่ตรงระเบียง บอกตรงๆเลยนะครับว่า ตอนนั้นหัวใจผมล่นไปตรงตาตุ้มแล้ว ขยับเขยือนไม่ได้เลย นอนแข็งอยู่แบบนั้นแหละ ในหัวผมตอนนั้นคิดอย่างเดียวครับ ว่าผีแน่ๆ พอคนนั้นเดินเข้ามาผมเริ่มสวดมนต์ ทุกบทที่จำได้ผมสวดหมดครับ แผ่เมตตาด้วยซ้ำไป แต่ไม่เป็นผมครับ คนนั้นยืนอยู่ที่ปลายเตียงผมพร้อมกับยิ้มให้ ตอนนั้นผเริ่มใจชื่นขึ้นมา และคิดไปว่า เขาคงมาดี ถ้ามาไม่ดี คงไม่ยิ้มให้แน่นอน พอเริ่มตั้งสติได้ ผมก็ลองพิจารณาดูว่าที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันคือผีหรือว่าคน หรือว่าอะไร แต่ผมไม่ทันได้มองอะไรชัดเจนเลย ก็มีแสงสว่างๆวาบมาทางระเบียงห้อง พอผมลืมตาอีกทีก็เห็นตัวเองนอนหลับอยู่ที่เดิม(เห็นร่างตัวเองนอนอยู่ที่นอน)ตัวผมก็ลอยคว้างอยู่ในห้อง ตอนนั้นบอกตรงๆอีกครั้งว่าผมคิดถึงพ่อกับแ่ม่ที่อยู่ต่างจังหวัดเอามากๆเพราะผมคิดอย่างเดียวตอนนั้นว่า ผมได้ตายไปแล้วและคนที่มายืนอยู่ตรงปลายเตียงคือยมฑูต ตอนเขาก็พูดกับผมว่า
"ไม่ต้องกลัวหรอก เธอยังไม่ตายแค่ใช้เครื่องถอดจิตให้ออกจากร่าง จะได้ไปไหนมาไหนได้สะดวก"
ตอนนั้นผมสับสนไปหมดครับ ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วคนที่ยืนอยู่คืออะไร ผมก็ถามกลับ
"แล้วพี่เป็นใคร"
"เราชื่อ กียะ มาจากดาว โพเลนีส ไกลจากโลกมาก"
ตอนนั้นผมคิดขึ้นมาทันทีว่า นี้มันมนุษย์ต่างดาว ตัวเป็นๆนี้หว่า และที่นี้ในหัวผมก็คิดหลายเรื่องมาก ประมาณว่าอยากถามโน้นนี่นั้น สารพัดที่จะนึกขึ้นมาได้ และดูเหมือนว่าเขาจะรู้ในความคิดผมด้วย เขาก็เลยตอบมาทั้งๆที่ผมยังไ่ได้ถามเลยด้วยซ้ำ
"หลายเรื่องที่เธอคิด เดียวเราจะตอบแต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้เธอกับเราควรย้ายออกจากที่นี้ก่อน เพราะมีดวงจิต2ดวงที่อยู่ที่นี้นานมาก เขาไม่ต้องการให้เราอยู่ที่นี้ และเราก็ไม่อยากรบกวนเขา เราไปกันเถอะ"
พอเขาพูดเสร็จ ผมก็ลอยละลิ่วออกจากห้องนั้น ไปโดยที่ผมไม่อยากไปด้วยซ้ำ และไปได้อย่างไรก้ก้ไม่รู้ เหมือนมันมีอะไรมาบังคับ ตอนที่ลอยผมเห็นทุกอย่างข้างล่าง มีทั้งไฟ มีทั้งคนเดิน มีอะไรมากมาย สว่างโร่ อยู่ข้างล่าง แล้วผมก็ลอยสูงขึ้นๆ ขึ้นไปเรื่อยๆจนมาถึงยานเขา ที่ผมรู้ว่าเป็นยานเขา ก็เพราะผมเห็นเขาเปิดประตูยาน วิธีที่เขาเปิดก็คือเอามือแตะที่ยานเขาแล้วประตูก็เปิด ความใหญ่ของยานก้ไม่ใหญ่มากหรอกครับ ความใหญ่ก็พอๆกับบ้านรีสอท1หลัง แต่ลักษณะเป็นทรงกลม และมีลูกกลมๆขนาดเท่าลูกบาส เยอะมาก รอบยาน ถ้าให้เดา ก็น่าจะไม่ต่ำกว่า100-200ลูก ลอยนิ่งอยู่ และทั้งหมดเป็นสีดำ พอเข้าไปข้างใน ลักษณะเป็นห้องโล่ง ไ่ม่มีอะไรเลย ข้างในสีเงินออกบลอนๆ ตรงกลางมีเสา2เสา และแต่ล่ะเสามีสายห้อยอยู่ 2เส้น มีแค่นั้นครับผมมองไปรอบก็ไม่เห็นอะไรเลยผมเลยถามว่า
"ข้างในมีแค่นี้เหรอครับ ผมไม่เห็นมีอะไรเลย"
"แค่นี้แหละ ถ้ามีมากกว่านี้ จะทำให้พลังงานในการขับเคลื่อนยานหมดไปโดยเร็วโดยไ่ม่มีประโยชน์ และยานของเราขับโดยการใช้พลังงาน จักรกะ หรือที่พวกเธอเรียกว่า พลังจิตนะแหละ"
ผมเองก็ยืนนิ่งไ่ม่ขยับไปไหน แล้วก็เริ่มถามในข้อที่อยากรู้
"พี่เป็นมนุษย์เหมือนๆผมใช่เปล่าครับ"
"เราก็เป็นมนุษย์เหมือนๆกับเธอนะแหละ แต่อยู่คนล่ะดาว คนล่ะจักรวาล"
"แล้วพี่อยู่บนโลกนี้นานแค่ไหนแล้วครับ"
"เราเพิ่งมาอยู่บนโลกนี้ได้ไ่ม่เกิน 20 วันของพวกเธอ แต่เราอยู่ขอบจักรวาลของพวกเธอมาได้ไม่ต่ำกว่า 1500 ปี ของพวกเธอแล้ว"
"แล้วทำไมพี่ถึงเลือกที่จะคุยกับผมล่ะครับ"
"เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับใครเป็นพิเศษหรอก แต่เราทำการสุ่มโดยปล่อย นอติส ไปให้เลือกเอง"
"นอติส นอติสคืออะไรครับ"
"นอติส ก็คือ บริวารของยานเราที่เธอเห็นอยู่รอบๆยานก่อนที่เธอจะเข้ามาในยานนะแหละ และเธอก็ค่อยเห็น นอติสของเราแล้วตอนที่อยู่บนโลก"
ผมก็นึกขึ้นมาทันทีว่า ไอ้ลูกกลมๆสีดำ ที่เห็นตอน 5 ทุ่มกว่า มันนะเองที่เรียกว่า นอติส
ผมลืมอธิบายลักษณะของพี่เขาไปใช่ไหมครับ ว่าเขาน่าตาเป็นแบบไหน
ความสูง น่าจะสูง ประมาณ 180-190 ซม.
ไม่ผอมร่างกายดูออกจะแข็งแรงด้วยซ้ำ เอาง่ายๆหุ่นดีครับ
มี 4 นิ้ว ตาีสีดำทั้งหมดไม่มีสีขาว หูเล็ก หัวยาว หัวยาวนะครับไม่ใหญ่ไม่มีผม ไม่ใส่เสื้อผ้าแต่ดูเหมือนมีอะไรหุ้มตัวเขาอยู่ สีน้ำตาลเรียบติดตัวเหมือนเสื้อหนังยังไงยังงั้น ที่เหลือก็เหมือนนุษย์ทั่วไป
"แล้วทำไมพี่ถึงเลือกที่จะมาโลกตอนนี้ล่ะ ในเมื่อพี่อยู่ในจักรวาลนี้ตั้ง150ปี"
"เพราะัเราผ่านการเลือก โดยสมาพันธ์ของจักรวาล ก่อนหน้านี้เราจะเข้ามาหลายครั้งแล้วแต่ทาง สมาพันธ์จักรวาลไม่ยอมให้เราเข้ามาที่โลกนี้ เพราะมีชาวต่างดาวมาอยู่ที่โลกนี้ มากกว่า 100 สายพันธ์ มีทั้งที่เปิดตัวให้มนุษย์อย่างเธอเห็นและไม่เปิดตัวให้เห็นเลยก้มี ที่เปิดตัวให้เห็นมีเพียงแค่ 20 สายพันธ์เท่านั้น ที่เหลือยังไม่มีมนุษย์คนไหน เคยเห็นเลย"
"แล้วทำไมเขาถึงไม่ให้พี่เข้าล่ะครับ ในเมื่อมีตั้ง100สายพันธ์อยู่บนโลก"
"ต้องบอกก่อนนะว่า ที่อยู่บนโลกนั้นมีแค่ 3 สายพันธ์เท่านั้น แต่ที่เหลืออยู่นอกโลกของเธอ และที่เขาไ่ม่ยอมให้เราเข้าสู่โลกก็เพราะ ความวุ่นวายทางสายพันธ์และจักวาลมันมีผลต่อเนื่องกัน จึงทำให้ต้องจำกัดการเข้ามาสู่โลกของพวกเธอ และยังมี ชาวต่างดาวอีกมากที่พร้อมจะมายังโลกของเธอแต่ยังคงมาไม่ถึง เพราะความห่างไกล และพลังงานแห่งจักรวาลไม่พอ"
"แล้วอะไรคือสาเหตุที่พวกพี่ๆทั้งหลายถึงอยากมายังโลกนี้ล่ะครับ"
"พลังงานไงล่ะคือตัวแปลสำคัญในการที่จะมาสู่โลกของพวกชาวต่างดาว พลังงานที่โลกนั้นมี ทั้งแร่ธาตุ มีทั้ง พลังงานจักวาล โดยเฉพาะ พลังงานจักรวาลนั้น หาที่ไหนที่มีพลังงานบริสุทธิ์ขนาดนี้ไม่มี ชาวโพเลนิส ไปมาแล้ว 3 จักรวาล แต่ก็หาพลังงานจักรวาลแบบนี้ไม่เจอ เพิ่งมาเจอพลังงานนี้ เื่มื่อ1000กว่านี้เอง เราเลยอยากได้พลังงานแบบนี้จากพวกเธอ แต่เราเข้าไม่ได้จึงต้องรอโอกาสที่จะเข้ามาให้ได้"
"ผมมีพลังงานแบบนั้นหรือครับ"
"เธอมีพลังงานแบบนั้น แต่พลังงานของเธอยังไม่ได้รับการถ่ายทอดหรือเปิดจักกะ เธอจึงยังไ่่ม่มีพลังงานบริสุทธิ์"
ตอนนี้ดูเหมือนเขาหลอกด่ายังไงไ่ม่รู้
"อ้าวแล้วพี่จะรับผมมาทำไมล่ะครับ ทำไมไม่หาคนที่มีพลังงานแบบนั้นมา่ล่ัะ"
"พลังงานจักวาลหายากมากจากพวกเธอ เราถึงได้บอกว่า เราส่ง นอติส ให้ไปสุ่มมา แต่เมื่อ 1000 ปีก่อน พลังงานเหล่านี้ หาได้ง่ายไม่ยากเย็นอะไร แต่ัมันหายไปทุกวันๆ ตั้งแต่ชาวต่างดาวเทคโนโลยีนั้นเข้ามาสู่โลกของพวกเธอ ที่พวกเธอเรียกกันว่า มนุษย์สีเทา หรือเกรย์"
ผมต้องบอกก่อนนะครับว่า ตอนปี 53 ผมไม่ค่อยได้รู้เกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวเลย เพิ่งจะมาอ่านมาศึกษาก็ตอนนี้แหละครับ
"เกรย์ คือมนุษย์ต่างดาวเหรอครับ แล้วเทคโนโลยีของโลกเราเกี่ยวอะไรกับเขาหรือครับ"
"เกรย์จะให้คำปรึกษาเกี่ยวกับเทคโนโลยี เพื่อแลกกับทรัพยากรณ์ ที่เป็นในเรื่องของ แร่ธาตุที่เขาต้อการ จึงทำให้คนสนใจในเรื่องเหล่านี้ จนลืมเรื่อง พลังงานจักวาลไป"
"พลังงานจักรวาลนี้ คือ พลังจิตใช่เปล่าครับ ที่พี่เคยบอกผมก่อนหน้านี้"
"ถูกต้อง พลังงานจักรวาลคือพลังจิตของพวกเธอ ซึ่งพลังจิตของพวกเธอเื่เต่ก่อนนั้น ยิ่งใหญ่มาก รู้เห็นความเป็นไปของพวกเราทั้งหมด โดยเฉพาะชายชุดเหลือง ชายชุดชาว
หญิงชุดขาว ชายชุดลาย มนุษย์เหล่านั้น มีพลังงานจักรวาลยิ่งใหญ่ และบริสุทธิ์ เราจึงต้องการมากๆ"
"แล้วพี่จะเอาพลังจิตพวกนั้นยังไงเหรอครับ ใช้เครื่องดูดเอาเหรอ"
"เปล่าเลย เราจะเอาพลังงานจักรวาลเหล่านั้น โดยการแลกเปลี่ยนพลังกัน ซึ่งพวกเธอเรียกว่า การเรียน แต่เราอธิบายไปเธอคงจะไ่เข้าใจอยู่ดี"
หลอกด่ากันอีกแหละ หาว่าเราโง่ แต่ก็โง่จริงๆนะแหละ ทุกวันนี้ นั่งสมาธิ สวดมนต์ ยังไม่ได้ถึงไหนเลย เหอๆๆ
"ผมอยากรู้ว่า ที่ดาวพี่ห่างจากโลกเราเท่าไรเหรอครับ"
"ดาว โพเลนิส ห่างจากโลก 600 แสง(เขาเรียกแสง ผมว่าน่าจะปีแสงนะ) อยู่อีก2จักรวาล จากจักรวาลของเธอ ตอนนี้เธอก็ถามเรามามากแล้ว ซึ่งการตอบคำถามเหล่านี้ เราตอบเพราะเราได้พาเธอมา จึงเหมือนเป็นการตอบแทน และต่อไป ชาวดาว โพเลนิส จะไ่ม่รบกวนเธออีกแน่นอน แต่ชาวดาวอื่นเราไม่อาจรู้ได้ แต่ถ้าอยากเจอกับชาวดาว โพเลนิส อีก จงเร่งสร้างพลังงานจักรวาลซ่ะ แล้วเราจะได้เจอกันอีก ถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว"
ตอนนี้ผมบอกตรงๆว่า อยากรู้อะไรอีกเยอะแยะมากมาย อยากถามนั้น ถามนี้ แต่พอผมจะอ้าปาก ผมก็ได้ยินเสียงดัง ซึ่งมันดังเอามากๆ ดังจนผมรู้สึกปวดหัว แล้วผมก็รู้สึกตัว แล้วเสียงดังที่ว่า ก็คือเสียงนาฬิกาปลุก ผมลุกขึ้นมานั่ง สลึมสลือ อยู่บนที่นอนองไปรอบๆห้อง มองไปที่ ระเบียง ทุกอย่างปกติ จนผมคิดว่า นี้ผมฝันไปใช่ไหม แล้วทำไมถึงได้เหมือนจริง แล้วข้อความมที่ถามไป ทุก อย่าง ทำไมถึงจำได้ ทำไมเขาถึงไม่ลบความทรงจำไปเลย ตั้งแต่นั้น ผมจึงสนใจเรื่อง ชาวต่างดาว ผ่านมา 3 ปี ผมพยายามหาหลายๆบทความที่เกี่ยวกับชาวต่างดาว ว่าจะมีใครพอจะเคยเจอเหตุการณ์แบบผมบ้าง โดยเฉพาะชาวดาว โพเลนิส หรือใครค่อยเจอ ลูกกลมๆสีดำเท่าลูกบาส หรือ ยาน ทรงกลมสีดำ แต่หาเท่าไรๆก็หาไ่ม่เคยเจอ และผมก็ได้คิดว่า คนที่มีพลังจิตที่บริสุทธิ์ที่เขาตามหา ก็คงหมายถึง พระอริยะ (ชายชุดเหลือง)พราห์ม(ชายชุดขาว)แม่ชี(หญิงชุดขาว)นักบวชหรือ ฤษี(ชายชุดลาย) ซึ่งแน่นอน พวกท่านเหล่านี้ เมื่อมีพลังบริสุทธิ์ก็คงไม่อยากข้องแวะ เกี่ยวกับทางโลกนี้แล้ว ตัดแล้วซึ่งกิเลส แต่ถ้ามีใครมาขอเรียนเพื่อจะได้พลังงานเหล่านั้น พวกท่านก็คงไ่ม่หวงอย่างแน่นอน เพราะ คำว่า พลังงาน บริสุทธิ์นั้น หมายถึง จิตใจที่สะอาด ปราศจากแล้วซึ่ง กิเลส ซึ่งพวกท่านก็คงไม่เทีี่ยวไปบอกใครต่อใครอย่างแน่นอน

ความคิดส่วนตัวนะครับ
ผมว่า ชาวดาว โพเลนิส ก็คงจะ ขอร้องให้พวกท่านๆไม่ให้บอกใครๆ ผมว่าผมโชคดีนะครับ ที่ได้เจอชาวดาวโพเลนิส เพราะพวกเขาแค่ต้องการรู้ถึง ธรรมอันยิ่งใหญ่ ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ในสากลจักรวาลไหนๆ

ว่าแต่ในจักรวาลเรา มีชาวต่างดาวมาอยู่ เป็น ร้อย ร้อย แล้วหรือนี้

ทุกท่านที่อ่านก็ขอให้อ่านเป็นนิทานสนุกๆไปก็ได้นะครับ ไม่ต้องเชื่อก็ได้ แต่ผมขอยืนยัน ว่าเรื่องที่พ่นออกมานี้ คือเรื่องที่เกิดในฝัน หรือเรื่องจริง ก็ไม่รู้ได้ แต่มันออกมาเป็นแบบนี้ จริงๆ

 

อ่านจากสภาพแวดล้อมภายในยานที่คุณ natthaphon2526 เล่าให้ฟัง
ว่าภายในโล่งแต่สังเกตุดีๆจะมีลายเส้นตามกำแพงอยู่.
เหมือนแทนปุ่มปิดเปิดอะไรซักอย่าง
และก็น่าจะมีคล้ายๆเคาน์เตอร์บาร์น้ำอยู่ตรงกลางด้วย นอกจากเสาที่เห็น ​

คลายเป็นที่นั่งบังชาการยาน และถ้าถ้าผิวหยาบจนดูเป็นชุดได้.และสีผิวอย่างที่คุณว่า.แต่ร่างกาย
ไม่มีเอกลักษณ์ในการบ่งบอกว่าเพศชายหรือหญิงแต่แยกได้
จากการสังเกตุที่แววตา.ส่วนสีของลูกนัยต์ตาเนี่ย
ยังไม่แน่ใจเพราะคับคล้ายคับคา.
แต่ถ้าเรื่องการกระพริบตาของเค้า.ที่เวลากระพริบจะเป็นการกระพริบตา
ที่สังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจน
คือเปลือกตาบนลงมาปิดเปลือกตาล่างอย่างเดียว ไม่ใช่เหมือนการกระพริบตาแบบเราๆที่เปลือกตาล่างและบนมารวมกัน
หละถ้าเป็นอย่างที่ว่าๆมา ก็มีความเป็นได้สูงครับ.
ปล.ถือว่าเล่าให้ฟังขำๆเป็นนิทานเหมือนคุณแล้วกัน จะจริงไม่จริง หรือเชื่อไม่เชื่อไม่ใช่ประเด็นหลักครับ..​

 

ครับ ขอบคุณมากครับ ซึ่งเอาจริงๆทุกวันนี้ ผมยังคงไม่เคยเจออะไรเหนือธรรมชาติเลย และพยายามเสาะหาชาวต่างดาว โพเลนิส นี้อยู่ แต่ก้ไม่เจอเลยครับ 3 ปีของการท่องเวบเรื่องเหล่านี้ก็หาไม่เจอ สงสัยผมคงจะต้องเร่งทำสมาธิเพื่อให้ได้ พลังงานบริสุทธิ์แล้วล่ะถ้าอยากเจออีก

 

เคย 3 ครั้ง รอให้ฝันเป็นจริงก็ไม่จริงซะที
- ครั้งแรกเป็นแสงขนาดหนึ่งลูกบาศเมตรลอยไปลอยมา เดินไปไหนมันก็ตาม สะดุ้งตื่นก่อน
- ครั้งที่สองโดนจับขึ้นยานไปแล้วมันผ่าตัดเราสดๆเลย แล้วก็สลบไปจนฝันว่าตื่นอีกที
- ครั้งที่สามคล้ายๆกับครั้งที่สอง แต่ไม่โดนผ่าตัด เหมือนจะคุยอะไรกัน แต่จำไม่ได้
ผมว่าคงเป็นแค่จิตฟุ้งซ่านในช่วยหลับแล้วเกิดมโนภาพไปเองน่ะครับ

 

เึคยครับ ชินแล้วล่ะ

 

ท่าน nopphakan น่าเป็นเรื่องจริงนะครับ การกระพริบตาแบบนั้นจริงๆ

 

ต้องสื่อสารกันทางจิตนะครับ ไม่ต้องไปหาในอินเตอร์เน็ท และควรจะระบุไปด้วยว่าขอติดต่อกับผู้ที่แสงสว่างมากๆแล้ว จะปลอดภัยกว่านะ

ส่วนตัวเคยมีประสบการณ์ทางจิตหลายครั้ง เคยเห็นยูเอฟโอแบบเต็มตาจะๆก็หลายครั้ง มีจริงครับ ยืนยันได้

 

ฟังแล้ง ต่างจากของผมหน่อยนะครับ ของผมนี่เป็นความต่อเนื่องจากการฝัน คือ ฝันว่าเห็นดาววิ่งไปวิ่งมา แล้วคิดอยากเจอ มนุษย์ต่างดาว
ต่อมา ก็ลุกสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นมนุดต่างดาว 2 ตัว ตัวแรกอยู่ด้านหน้า ตัวที่สอง อยู่ข้างขวาผม ตัวขวานี่รู้สึกจะยิ้มให้ด้วย ตาเค้าหรี่ๆเหมือนคนยิ้ม แต่ไม่ใช่คน ก็เลยรู้สึกตกใจและกลัว ซึ่งตื่นแล้วไม่ใช่ช่วงฝันแล้ว แต่อาจจะเป็นฝันก็ได้เพราะยังตื่นไม่เต็มที่
การคุย ไม่ได้คุยทางปาก แต่คุยทางจิต เสียงจี๊ดๆ นั้นคล้ายๆเสียงปลาโลมาเป็นคลื่นถี่ๆ ไม่ได้ยินจากหู ได้ยินจากไรไม่รู้แต่สัมผัสมันได้ และเข้าใจ
ส่วนรูปลักษณ์ ผิวสีเนื้อ ตัวสูงไม่น่าเกิน 110 ซม หัวโต ผิวย่น ตัวเล็ก นิ้วมือ 3นิ้ว มั้งนิ้วยาว เห็นแปปเดียวเพราะลีบไล่เค้าไป เพราะ รู้สึกกลัว ส่วนตัวขวานี่ ผมรู้สึกว่าอาจจะเป็นไครที่ผมรู้จักมาก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะผมรู้สึกอย่างนั้นตอนมองตาเขาในแว็บแรก ถ้าไครรู้เปงมนุษย์ต่างดาว เผ่าพันไหน ช่วยบอกด้วยนะครับ

 

เท่าที่คุณ คาซิโมโต พูดมา และเท่าที่ผมอ่านเรื่องนี้มา3ปี ผมว่าก็คงเผ่าพันธ์ เกรย์นะแหละครับ เกรย์เป็นเผ่าพันธ์ที่ไม่โปร่งใสเท่าไรหรอกครับ เพราะพวกนี้เชื่อในเรื่องวิทยาศาสตร์มากกว่า ปรัชญาของพลังจิต จึงมีความโลภกับสิ่งต่างๆ พวกนี้เอาจริงๆผมไม่อยากเจอหรอกครับ ผมอยากเจอชาว โพเลนิสดีกว่า น่าจะเชื่อในเรื่องจิตใจมากกว่ากัน

 

ดิฉันก็คิดว่าจริงค่ะ

 

- เราก็เคยเห็นตอนอยู่ในสมาธินะ สีออกชมพูอ่อนๆ อ่ะ (ลองนึกสีผิวของหมูแต่ไม่มีขนอ่ะ สีแบบนั้นเลย) ตาโปนใหญ่รูปใบไม้ ใบหน้ารูปสามเหลี่ยมคว่ำ เรารู้สึกได้ว่า เค้าตัวเล็กกว่าเราอ่ะ ดูรวมๆ ถ้าเป็นสิ่งประดิษฐ์ก็น่ารักดีนะ แต่ถ้าเห็นจริงๆ คงจะตกใจไม่น้อยเลยอ่ะ

- เห็นแบบจริงๆ ไม่แน่ใจว่าจะใช่ไม๊นะ เรากำลังซื้อของในซุปเปอร์มาร์เกตอยู่ ตอนกำลังจ่ายเงิน เราต่อคิวเค้า เค้าเป็นฝรั่งนะ แต่งตัวดีสะอาดๆ หอมฟุ้งเชียะ ตอนแรกเราก็มองหน้า ก็ อุ๊ย!! หล่อจัง!!(หน้าสไตล์ฝรั่งที่เราชอบอ่ะนะ แบบไม่ใช่ฝรั่งขี้นกด้วย) แต่เรามองแบบไม่ให้เค้ารู้ตัวนะ คือมองแบบผ่านๆ อ่ะ มองทั่วไปไรงี้ ทีนี้พอตอนที่เค้ากำลังจะเซ็นต์ชื่อบนบัตรเครดิตอ่ะ เราเหลือบไปเห็นพอดี ก็ตกใจสิ เค้ามี 3 นิ้วอ่ะ ทั้งมือซ้ายและมือขวาเลยนะ นิ้วเค้าจะยาวๆ ผอมๆ แว้บแรกที่เราคิดก็คือ มนุษย์ต่างดาว!!! แต่ก็ไม่รู้ดาวไหน ละไม่รู้จะใช่มนุษย์ต่างดาวรึป่าวด้วย อาจจะเป็นคนธรรมดาก็ได้...อันนี้ไม่รู้ พอถึงคิวเรา เราก็หยิบของวางให้พนักงาน ติ๊ดๆๆ เอาของใส่ถุง เค้าก็ยังไม่ไป ยืนถือของค้างไว้ยั่งงั้น ความรู้สึกเหมือนเค้ารอใคร แต่ดันมองมาที่เรา(เค้าซื้อแต่ไอติมกล่องเดียว) ตอนเรากำลังรอจ่ายเงิน เราก็ ตุ้มๆ ต่อมๆ...เอาไงดีว้า จะทักเค้าดีไม๊ ถ้าทักจะทักว่าอะไร ท่านมาจากดาวไหนงี้เหรอ แต่ถ้าเค้าไม่ใช่ล่ะ ก็คิดไปคิดมา ความกลัวมนุษย์ต่างดาวที่เคยเห็นในหนังก็บังเกิด...ไม่เอาดีกว่า พอเสร็จสรรพ เราเห็นเหมือนเค้าอยากจะพูดอ่ะ แต่เรารีบเดินหนีไปอีกทางนึงเลย เดินจ้ำๆ ไม่มองใครเลยนะ.....(((ถ้าท่านเป็นมนุษย์ต่างดาวท่านนั้น มาอ่านข้อความนี้ เราขอโทษนะคะ คือ ตอนนั้นเรากลัวท่านจริงๆ อ่ะค่ะ)))

 

เคยฝันเหมือนกันค่ะ...เริ่มเลย...คืนหนึ่ง อยู่ ๆ เราก็ฝันว่าเดินทะลุประตูห้องนอนออกมาอยู่กลางบ้าน แล้วเห็นมนุษย์ชาย-หญิงประมาณ 5-6 คน พากันมองซ้ายทีขวาที ท่าทางเหมือนกลัวคนเห็น...แล้วพากันก้าวข้ามหน้าต่างบ้านเข้ามาในตัวบ้าน...แล้วมายืนเรียงแถวกัน เราก็ส่งกระแสจิตออกไปถามว่าพวกท่านเป็นใครกัน เขาก็ส่งกระแสจิตตอบว่าพวกเรามาจากดาวดวงอื่น(ดาวไหนไม่รู้)...มาเยี่ยมเป็นครั้งสุดท้าย..ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกรึเปล่าเพราะตอนนี้ที่ดาวนั้นกำลังเกิดสงคราม...แล้วเขาก็แนะนำชื่อของเขาทุกคน..ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว....พอตื่นขึ้นมารู้สึกมีความสุขมาก...เหมือนรอบ ๆ ตัวมีความรักห่อหุ้มอยู่เป็นอาทิตย์จึงจางหายไป ...(แต่ลักษณะไม่เหมือน จขกท. นะเค้ามีลำตัวเหมือนคนทุกประการ ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ แววตาอ่อนโยน แต่ๆๆๆๆๆ หน้าเค้าเหมือนลิง ที่เป็นมนุษย์โบราณน่ะจ้า...ซึ่งปัจจุบันก็ยังไม่แน่ใจว่ามนุษย์ต่างดาวจริงอะป่าว...หรือๆๆๆๆ ว่า......อึยยยย)