พระอาจารย์ปราโมช "เพ่งจนเห็นธรรมะในไตรปิฎกได้หมด แต่ไม่เอา ภาระหนักนี่นา?"

เมื่อเจ้ามองเห็นทุกข์ของมนุษย์ก็จะไม่มาเกิดเป็นมนุษย์ เห็นความทุกข์ของเทวดา
ชั้นต่ำก็จะไม่เป็นเทวดาชั้นต่ำ เห็นทุกข์ของพระพรหมก็จะไม่จุติเป็นพระพรหมฯ
เมื่อนั้นสิ่งเดียวที่จิตเจ้าจะปฏิสนธิได้คือสภาวะนิพพานโดยถ่ายเดียว มันจะสำเร็จเอง
...................
ไม่แปลกหรอกนะจ๊ะ ว่าหลวงปู่สอนให้ นิพพาน เท่านั้น แต่ไม่ได้สอนใช้มรรค นะจ๊ะ
ผมก็พูดถึง ที่ผมพูดเรื่องการใช้มรรค ว่า เป็นการเรียนรู้การใช้มรรคหลังจาก จิตนิพพานแล้ว แต่ กายใจ ยังไม่แก่ ยังไม่ไกล้ตาย นะจ๊ะ

 

ท่านไม่ได้สอนให้ใช้มรรค เพราะเมื่อใดที่เรายึดว่ามันคือมรรค เมื่อนั้น มรรคก็คือกิเลส
....................
อันนี้ท่านจิโปสรุปเอง หรือหลวงปู่สรุปให้ หรือจ๊ะ
เพราะคนที่สรุป ออกมาแบบนี้ แสดงว่า แม้แต่เรื่องของกิเลส ก็ยังไม่เข้าใจเลย นะจ๊ะ
ผมว่าท่าน จิโป สรุปเอาเองมากกว่านะจ๊ะ แม้แต่คำว่า สัมมา ท่านจิโปก็ยังไม่เข้าใจนะจ๊ะ
ยิ่งถ้านี่เป็นคำที่หลวงปู่สรุปเอง ก็แสดงว่าหลวงปู่ไม่ได้ เข้าใจอะไรเลย นะจ๊ะ
แต่ผมคิดว่า จิโป สรุปเองซะมากกว่านะจ๊ะ

 

พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า มรรคคือหนทางพ้นทุกข์ ก็ผิดสิจ๊ะ เพราะจิโป บอกว่า มรรคคือ กิเลส กิเลสที่ไหนจะเป็นหนทางพ้นทุกข์ได้ น้อ ท่าน จิโป
สัมมาคือกิเลส หรือจ๊ะ
สัมมาสติคือกิเลส สัมมาสมาธิคือกิเลส ได้ไง อ้อ หรือว่า ที่เข้าใจกันว่า ตนเองจบดับเข้าถึงมรรค คืออรหัตผล ก็ ไม่จริงน่ะสิจ๊ะ สงสัยอรหัตมรรค เท่านั้น นิพพานปลอมๆ แน่เลย นะจ๊ะ

มรรค ผล นิพพาน ท่านจิโป จะเข้าใจหรือเปล่าจ๊ะ เพราะ มรรคยังเป็นกิเลสอยู่เลย ผลก็กิเลส นิพพานก็กิเลส แสดงว่า มรรคปลอม ผลปลอม นิพพานปลอม อรหันต์ปลอม ทั้งหมดเลย นะจ๊ะ

 

การเรียนรู้การใช้มรรคหลังจากจิตนิพพานแล้ว"ไม่มี" เนื่องเพราะ
นิพพานไม่ใช่สิ่งของที่คนๆนึงหยิบฉวยได้มาแล้วจึงนำมาเรียนรู้วิธีใช้งาน
แต่นิพพานเป็นสภาวะที่คนๆนึงสะสางตัวเอง เรียนรู้ด้วยปัญญารู้แจ้งจึงเป็น
อุปนิสัยติดตัวมาแต่ต้น การดำเนินชีวิตท่านจึงเป็นปกติแม้สำเร็จแล้วไม่ต้อง
มาเรียนการใช้มรรค

 

อันนี้ผมสรุปเองครับ สำหรับผมแม้ความพึงพอใจก็เป็นกิเลส เมื่อคนๆนึงพึงพอ
ใจที่จะหาทางพ้นจากทุกข์ด้วยการพึงพาสิ่งบัญญัติ สิ่งบัญญัตินั้นๆคือกิเลส
ในที่นี้ก็คือหัวข้อที่เขียนว่ามรรค "สัมมา"ทั้งหลายล้วนเป็นกิเลสทั้งนั้นไม่ผิด
เพราะเมื่อจะก้าวข้ามพ้นสิ่งนั้นแล้ว แม้สัมมาก็ต้องทิ้ง เมื่อมีสิ่งต้องทิ้ง สิ่งนั้น
คือกิเลส

 

มรรคคือหนทางพ้นทุกข์ไม่ผิด แต่มันเป็นการบ่งบอก เป็นชื่อของสภาวะว่า
สิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่ขณะนี้ สภาวะนี้เรียกว่ามรรค
แต่เมื่อใดที่สัตว์บุคคลตั้งความหวังไว้ที่มรรคนี้ว่า"จะใช้"สิ่งนี้ นั่นผิดเพราะเป็น
การ"ตั้งไว้ซึ่งความอยาก" ความ"อยาก"นี้จึงเป็นกิเลส ความอยากที่สร้างขึ้น
จากมรรคปลอมๆนี้จึงทำให้เกิดนิพพานปลอม สุดท้ายจิตนิพพานปลอมก็เกิดขึ้น

มรรคไม่ใช่สิ่งสำคัญเลย เป็นเพียงนามเท่านั้น

 

ท่านเข้าใจถูกในส่วนนี้ แต่ส่วนที่ผมพูดเรื่องการใช้มรรค ท่านยังไม่เข้าใจนะจ๊ะ

 

นี่แหล่ะจ้า ท่านมีความเห็นตรงข้ามกับ สัมมา ท่านจิโปเป็นมิจฉาฐิทิ นะจ๊ะ

 

ท่านพูดอธิบายมาน่ะถูกนะจ๊ะ แต่ท่านยังเข้าใจผิด หรือไม่ผิดหรอก เพียงแต่ท่านเข้าใจไม่ได้ ในเรื่องการใช้มรรคนะจ๊ะ

 

เรามาศึกษาถึงกรณีดังนี้

....พระ เมื่อบรรลุพระอรหันต์ ท่านมีวัตรปฏิบัติในการดำรงขันธุ์ ท่านยังอยู่ในสภาวะสมมติบนโลกมนุษย์ได้
....ฆราวาส เมื่อบรรลุพระอรหันต์ หากท่านไม่มีวัตรปฏิบัติ แต่ใช้มรรคในการดำรงขันธุ์ ท่านจะอยู่ในสภาวะสมมติบนโลกมนุษย์ได้หรือไม่

มรรค จึงอาจไม่ใช่แค่นาม แต่เป็นทางดำเนิน ใช่หรือไม่...

 

ถ้ามรรคเป็นนาม จับต้องไม่ได้ ผลก็ต้องเป็นรูปหรือจ๊ะ ผลจับต้องได้ ท่านจิโปเอาผลมาให้คนอื่นเขาดู จับต้องได้หน่อยสิจ๊ะ

 

สมมุติสงฆ์ มีเพื่อรองรับ พระอรหันต์ แต่ท่านมีศีลรองรับรูปนาม
ฆราวาส ก็จะเข้าไปเป็นสมมุติสงฆ์ ยากอยู่ เพราะสมมุติสงฆ์ ไม่ไช่พุทธะ

 

มรรคเป็นทางดำเนิน เพื่อผล แต่เมื่อเข้าใจว่ามรรคคือกิเลส คือความอยาก มรรคไม่ไช่สัมมา แล้วผล ที่ไหนจะไปเข้าใจล่ะจ๊ะ ท่านลิโป้

 

ดังนั้นสมมุติสงฆ์จริงๆยากมากที่จะเดินมรรค ใช้มรรคอย่างแท้จริง ใช้มรรคไม่เป็น
ไม่เข้าใจมรรคโดยแท้จริง นะจ๊ะ เพราะมรรคแปดคือมรรคแปด ไม่ไช่ศีล227ข้อ และถ้าใช้มรรคแปดเป็น จะเป็นสัมมาสัมพุทธะ นะจ๊ะท่าน ลิโป้

 

ศีล227ข้อ ถูกกำหนดมาเพื่อ สมมุติสงฆ์ นะจ๊ะ
ถึงรู้มรรค แต่ไม่เคยเดินมรรค ไม่เคยใช้มรรค หรือถึงคิดจะใช้มรรคคิดจะเดินมรรค แต่ก็ ทำไม่ได้ นะจ๊ะ เพราะรูปธรรมของสมมุติสมฆ์เดินมรรคไม่ได้นะจ๊ะ ผิดศีลเพียงข้อเดียวก็ไม่บริสุทธิ์แล้ว นะจ๊ะ

 

การพาคนหลงทำบุญ สร้างโรงพยาบาล สร้างผ้าป่าช่วยชาติหาเงินเข้าวัด ก็ไม่ไช่การเดินมรรคหรอกนะจ๊ะ ม

 

ตอบทั้งหมดครับ ขี้เกียจคัดลอก

มรรคเป็นเพียงนาม ส่วนผลเป็นอัพยากฤต ส่วนอัพยากฤตไม่ใช่จะมีเฉพาะผลของมรรค
สูงสุดที่เรายกย่องคือพระอรหันต์ แต่อัพยากฤตมีประกอบมาตั้งแต่ต้น

สัมมาย่อมจำเป็น พระท่านเรียกว่าสัมมาทิฏฐิ ตั้งใจชอบดำริชอบ สมมุติว่าเป็นบุญส่วน
ซ้ายตรงกลางคืออัพยากฤตข้างขวาคือบาปอกุศล เมื่อเรานั่งสมาธิ ทำทาน ทำกุศลย่อม
เรียกว่ามันมาทิฏฐิอันคือทางดำเนินไปทางซ้าย เรียกอีกอย่างว่ามรรค คือทางดำเนินไป

ในทางดำเนินของจิตทุกๆสภาวะไม่ว่าจะเดินไปจุดไหนๆ อัพยากฤตก็มีอยู่ บาปก็มีอยู่
เพียงแต่จะละเอียดจนเรียกว่าสังโยชน์ นี้เป็นทางปฏิบัติมาตั้งแต่ต้น

เมื่อเราเดินทางมาจนเบื้องปลายสุดของทางซ้าย ก็เป็นได้แค่เพียงอากาศ ยังไม่ใช่
นิพพาน ต้องใช้ปัญญาตัดอีก นี้จึงเรียกว่าทิ้งสัมมาทิฎฐิที่ทำมาเสียเพื่อจะก้าวพ้น

เมื่อจิตใดทิ้ง ละได้ จิตอันจะไปปฏิสนธิอันเรียกว่าชวนจิตย่อมไม่มี ในปกตินั้นจะมีจิต
บางดวงยังหลงเหลือเพื่อไปปฏิสนธิ์ในเทวดา มนุษย์ สัตว์ พระอรหันต์จึงไม่ต้องมีทาง
ปฏิบัติที่เรียกว่ามรรคอีกแล้ว เพราะผลเกิดแล้ว มรรคนั้นย่อมเป็นอุปนิสัยของพระอรหันต์
รูปนั้น เช่นพระอรหันต์สำเร็จเพราะอุเบกขา ท่านย่อมมีนิสัยอุเบกขาติดตัว ไม่ต้องมาทำที
เพื่อปฏิบัติ หรือพระอรหันต์ท่านสำเร็จด้วยกิจอย่างอื่น ก็มีอุปนิสัยอย่างอื่น ไม่ต้องมาทำท่า
ปฏิบัติอีก ส่วนท่านดำรงขันธ์อยู่ได้อย่างไรเมื่อจิตละได้หมดแล้ว ก็เพราะอาศัยความตั้งใจ
มั่นในเพศของท่านโดยเล็งเห็นแล้วว่ากิจเช่นนี้จะไม่ทำให้เสียประโยชน์กับคนรอบข้าง

ส่วนคนเมื่อบรรลุอรหันต์ผล จิตหลุดหมดไม่มีชวนจิต ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะกิจที่กระทำอยู่
ไม่เหมาะสมกับการดำรงไว้ซึ่งสภาวะนิพพาน จิตจึงเคลื่อนตัวไป(ตาย)เพื่อหาที่เหมาะสม
(นิพพาน)ในการคงสสภาวะต่อไป

ผมอาจจะเป็นมิจฉาทิฏฐิในสายตาบางคน แต่ผมพอใจในสิ่งที่ผมเป็นและทำอยู่โดย
ไม่เดือดร้อนใครครับ

 

การทำบุญก็เป็นสัมมาทิฏฐิ การสร้างโรงพยาบาลก็ัสัมมา การบริจาคเงิน
ช่วยชาติ บริจาคเงินสร้างสิ่งต่างๆก็เป็นสัมมาทิฏฐิ นี้ล้วนเรียกว่ามรรค
คือทางดำเนินไปอันดีงามเพื่อยังจิตให้เบิกบานแจ่มใส เป็นทุนรอนยามจะตาย
ไปจากโลกนี้จะได้ระลึกถึงบุญกุศลที่ได้ทำมาแล้วนี้ แม้ผลบุญต่ำสุดย่อมได้
มาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง กลางๆได้เทวดา สูงสุดอาจจะเห็นซึ้งถึงธรรมะในตอน
ไปขุดหลุมช่วยสร้างศาลาก็ได้

"มรรค"ของท่านกับของผมคงไม่ใช่มรรคอันเดียวกันเสียแล้ว ป่วยการจะพูดถึง
เบื้องปลายอันเป็นธรรมอันปราณีตเข้าใจยาก เช่นสัมมาทิฏฐิที่ผมบอกว่ามันคือ
กิเลสนั่นเอง เพราะกิเลสแม้เบาบางเพียงไหนก็คือกิเลสในเมื่อเรากำลังพูดถึงธรรม
เบื้องสูง

 

ที่สรุปว่า ไม่เดือดร้อนใครนี่ ก็สรุปเองนะจ๊ะ
เหมือนที่สรุปว่า มรรคคือกิเลส อันนี้ก็ไม่เดือดร้อนใครหรือจ๊ะ
ถ้าจะอยู่แบบไม่เดือดร้อนใคร ผมว่า อย่ามาแสดงความคิดเห็นเลยดีกว่านะจ๊ะ เพราะสรุปเอาเองเมื่อไหร่ ก็มาบอกว่า คนอื่นจะมาเดือดร้อนกับคุณไปทำไม ไช่มั้ยจ๊ะ

 

ผมก็บอกท่านมาตลอดว่า ที่ท่านเข้าใจมาน่ะถูก แต่ที่ไม่เข้าใจคือ การเดินมรรคไงจ๊ะ เพราะคุณลิโป้บอก ไม่ต้องเดินมรรค แต่ผมบอกว่าต้องเดินมรรค คนที่ไม่เดินมรรค เพราะเข้าใจมรรคไม่ได้ นะจ๊ะ
มรรคอันเดียวกันนะจ๊ะ ไม่ต่างกันนะจ๊ะ อย่าหลงประเด็นนะจ๊ะ

ผมบอกต้องเดินมรรคให้เป็น คุณบอกไม่ต้องเดินมรรค
ผมเลยบอกว่าเพราะคุณยังไม้ได้เข้าใจในมรรคที่แท้จริง
แค่นี้เองนะจ๊ะ