หัวใจสำคัญของการปฏิบัติอยู่ที่นี

กลัวไหมกับจะเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนหน้านี้จริงๆ ถ้ากลัวก็ไม่ต้องทำ ถ้าไม่กลัว ก็ลองทำดูสิ แล้วจะเห็นว่า มันซ่อนไว้จริงๆ และแน่นอน ความจริงมันย่อมน่ากลัวเสมอ เพราะเมื่อเห็นแล้วจะรู้เองไง ว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่เราคิดว่าเป็นนั้นเป็นจริงหรือไม่ ... นี่คือ ศาสนาแห่งการพิสูจน์ ไม่ได้เกิดเพียงเพราะการท่องการจดและการจำเพียงเท่านี้ไม่พอจะเจริญจนสูงสุดและไม่เจริญอย่างที่สุด ได้ถึง ๒๕๐๐ กับ อีก ๕๖ ปีหรอกคั๊บ

 

ผมคิดว่าผมเห็นตรงกันข้ามนะครับ
คือ ตำราผมก็เห็นมามากแล้ว เหมือนที่คุณเห็น แต่ที่ผมยังไม่เห็นคือยังไม่เห็นว่า คุณได้นำเอาความรู้ในเชิงปฏิบัติ แบบที่ไม่มีในตำรามากล่าวอธิบายให้ผู้อื่นได้ฟังเป็นธรรมทานบ้างละครับ เพราะสิ่งที่กระผมถามไป ไม่ได้มีในตำรามากนัก ต้องอาศัยการปฏิบัติ จนเกิดรู้เข้าใจได้ครับ สามารถอธิบายได้ครับว่าเป็นอย่างไรครับ

และคงไม่ถามผมกลับนะครับว่าเป็นอย่างไร ผมเคยอธิบายไว้หลายที่ครับ ซึ่ง คนที่ผ่านการปฏิบัติมา จะเข้าใจและรู้ทันที รู้ดีแจ่มชัด อย่างท่าน วงกลมจุดเป็นต้นครับ

 

ฮึ๊ยยะ ผมจำเขาพูดมาน่ะ ผมไม่รู้อะไรหรอกนะจ๊ะ ผมแค่จำเก่งจ้า
ก็เลยท่องได้เหมือนนกแก้วนกขุนทองเท่านั้นเองนะจ๊ะ แค่บังเอิญมันไปตรงกันกับที่คุณ tjs ปฏิบัติ ก็เท่านั้นเองนะจ๊ะ ตอบคำถาม เคนนี่ 2 สิจ๊ะ ว่ากลัวมั้ย

ส่วนผม กลัวจ๊ะ กลัวทุกสิ่งเลย จ๊ะ ไม่เอาด้วยหรอกจ้า กลัวอยู่คนเดียว กลัวความเงียบเหงา นะจ๊ะ
ไปไหนมีเพื่อนไปด้วย คงอบอุ่นใจ ขึ้นเยอะนะจ๊ะ

 

ท่าน tjs จ๊ะ
สมมุติมีครูคนหนึ่ง เป็นคนปลูกข้าวโพดได้ฝักใหญ่ สวยงามรสชาดหวาน
ทีนี้ เกิดสอนลูกศิษย์ แล้ว ลูกศิษย์ดัน ได้ข้าวโพด ฝักที่ใหญ่กว่าของครู สวยงามกว่าคุณครู และ รสชาดหวานอร่อยกว่าคนครู(เมื่อคนอื่น มาดู มาเห็น มาชิม)

อยากทราบว่า ระหว่างครูกับลูกศิษย์ ใครถูกใครผิดจ๊ะ และถ้าต้องมีถูกผิดจริงๆ มันจะเกิด ถูกผิดขึ้นกับใครได้จ๊ะ

 

คุณรู้ไหมว่า ทำไมถึงมีแต่คุณสองคนที่คุยกันรู้เรื่อง และก้อรวมไปถึงผมอีกหนึ่งคนที่พอจะเข้า ใจ ทำไมคุณทราบไหม หลายๆคนอาจจะเคยแนะนำคุณมาแล้วมากมาย ผมก็พอเข้าใจนะ สิ่งที่ผมอธิบายไปนั้น ถ้าคนที่เขาเคยปฏิบัติมาแล้วเขาร้องอ๋อ กันหมดแหละครับ และความสงสัยเขาจะจางหายไปเองว่า ที่เป็นแบบนี้เพราะแบบนี้นี่เอง ทีนี้ คุณเคยคิดแบบกลับด้านจริงๆ ในแง่นี้ไหม หมายถึง ที่คุณเป็นอยู่ก็เคยมีคนเป็นแล้ว และเขาทั้งหลายก็พยายามจะอธิบายแต่มันขาดอะไรไม่รู้จึง ไม่สามารถทำได้ และแท้ที่จริงคนที่เข้ามาแนะนำคุณทั้งสองส่วนใหญ่เขาก็พอเข้าใจแล้วว่า อะไรเป็นอะไรถึงจะไม่ถึงขั้นรู้จริงแจ่มแจ้งตามนั้นแต่เขา หรือใครก็ตามถ้าเคยผ่านไปแล้วอาการต่างๆ เขารู้ได้เพราะเขาก็เคยเป็น นั่นเพราะเขาไม่ได้ปฏิบัติ หรือเขาปฏิบัติเพียงลูบๆคลำๆ แล้วเออออฮ่อหมกเอาคิดเป็นตุเป็นตะไปนั่น ดังนั้นผมจึงให้คุณทดสอบตนเองไงว่า การที่มีอะไรจรมานั้นย่อมมีเหตุเสมอ เพียงแค่เห็นสิ่งที่จรมาก็แย่อยู่แล้ว ถ้าเห็นเหตุนี่ต้องใช้กระบวนการมากมายนัก เพียงแค่ปัญญา ลูบๆคลำๆ ดูเหมือนว่า จะไม่มีทาง หรืออิมพอสซิเบิลเสียเหลือเกิน ลองทำดูสิ เอาเพียงแค่เห็น ก่อนก็พอ เห็นบ่อยๆ จนชินแล้วจะทราบว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง (สติมันจะค้นหาตำแหน่งของเหตุแห่งการจรไปจรมา) ปัญหาคือ คุณมีความสามารถจริงจะเห็นการจรไปจรมาอย่างชัดเจน หรือเปล่า เพราะคุณไปยึดว่า เห็นแล้วต้องละ ใช่ที่ให้ละเพราะรู้ว่าจะต้องเห็นอีก และเห็นซ้ำๆ จึงจะประหัสประหารมันได้เพราะรู้ว่า อะไรทำให้มันมาและอะไรทำให้มันไป ไม่ใช่สักแต่ว่าละ ข้อความนี้คุ้นๆไหม คุ้นแน่นอน เพราะมีหลายๆคน ที่เขาพยายามจะบอกคุณทั้งสอง ว่าที่คุณเข้าใจ มันไม่ใช่นะ มันจะเกิดขึ้นเองลอยๆได้ยังไง ปัญญาหนะ ผมก็บอกใบ้ไปตั้งมากมาย ความจริงแล้วสิ่งที่ผมบอกก็มีพระอริยะเจ้าสอนผมมา พระอริยะเจ้าก็ปฏิบัติมาตามที่พระศาสดาทรงสอนไว้ ทั้งหมดทั้งสิ้น ผมไม่ถามกลับเพราะคุณยังไม่เคยเห็นความเป็นจริงไง ลองทำสิแล้วจะรู้ว่าเมื่อไหร่หยุดนิ่ง มันเคลื่อนไหว และสิ่งที่เคลื่อนไหวหาใช่อะไร ทุกสิ่งล้วนมีเหตุทั้งสิ้น เมื่อรู้สิ่งเหล่านี้ การจะมานั่งพูดเรื่อปัญญาบ้าง มรรคบ้างเดินมรรคบ้าง มันตำรา ก็ว่างั้นๆแหละ ผมไม่ได้เหยียบตำรานะ ผมว่ามีไว้ก็ดี แต่ดีกว่าคือ พิจารณาให้ออกว่า ทำไมต้องบัญญัติไว้ เท่าที่ทราบ คือ...ไม่รู้ว่าทำไม รู้อย่างเดียวคือ ไม่ว่าจะทำไม มันก็มีอยู่และเป็นอยู่อย่างนั้น แต่เหตุที่มันเกิดนั้น ก็อยู่ที่เราจะพิจารณาหรือไม่เท่านั้นเอง เพราะส่วนใหญ่ ช่่างมัน ละมันปล่อยมันไป พอผ่านไปครั้งนึง อูยๆๆ ดีใจจัง ฉันผ่านมันได้แล้ว หารู้ไม่นั่นที่ผ่านหนะไม่ใช่ฉันเลย เจ้าสิ่งนั้นต่างหากผ่านเราไปเพราะเราไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย นั่นเขาเรียกว่า ยังไม่มีปัญญา นี่ก็แชร์นะ เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น ที่จะแชร์ นี่ก็เข้าข่าย หัวข้อแล้วนะ ธรรม หัวใจของธรรม ปัญญา สติ สติ ปัญญา มาจากไหน มาจากอะไร ลองดูสิไม่เชื่อก็ลองดูสิว่า ธรรมที่เข้าใจกับธรรมที่เป็นไปมันเหมือนกันไหม
อนุโมทนาสาธุเช่นกัน ลองพิจารณาดูไม่ต้องอนุโมทนาหรอก ผมอยากบอกผมก็บอก ผมไม่อยากบอกผมก็ไม่บอก ไม่พูดอะไร ก็เท่านั้น อย่างไรก็ตาม นี่คือ สิ่งที่ผมพอจะบอกได้ผมอาจจะปฏิบัติมาเพียงน้อยนิดจึงไม่อาจบอกได้มากมายเช่นดังพระอริยะเจ้าทั้งหลาย อย่างไรเสียลองไปพบกับท่านดูสิ น่าจะได้อะไรดีๆกลับมา แล้วไม่ต้องถามนะจะรู้ได้ยังไง นั่นแหละเลยบอกให้ลองทำดูว่า เวลาที่ติดจริงๆ มันติดยังไง ชนิดเดี้ยวเดียวกับชนิดถาวร มันต่างกัน และถ้าอยากจริงไม่คิดสิ่งใดไม่ว่า อะไรจะเป็นดหตุให้คิดว่า รู้แล้วก็ตามก็ควรเข้าหาพระอริยะเจ้าทั้งหลาย ขึ้นอยู่กับโอกาส บุญวาสนา แต่ก็อย่าไปน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะยังมีอีกหลายท่าน เท่าที่ทราบ เพียงแต่ ยากสักนิด เพราะ...วุ่นวายจริงหนอนั่นไง
เท่านี้นะคั๊บ
ปล. เขาตัวหนานั่นหมายถึงคุณทั้งสองคั๊บ

 

อั๊ยยะ วุ่นวายจริงหรือหนอ วุ่นวายจริงหรือหนอ

ผมให้กำลังใจท่าน เคนนี่ 2 นะจ๊ะ ผมอนุญาติท่าน ลุยเดี่ยว กับ ท่าน tjs ได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ ผมจะไม่ขัดขวางใดใดเลยนะจ๊ะ เพื่อเป็นการพิสูจน์ สิ่งที่มีใน เคนนี่ 2 กับ ท่าน tjs ว่า
ที่สุดแล้ว ความจริง มันคือ อะไรกันแน่นะจ๊ะ

ทองแท้ต้องไม่กลัวไฟ ไม่กลัวการพิสูจน์ นะจ๊ะ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ควรคิดดีดี คิดมากมาก ก็คือ คนส่วนมากอยากแต่ให้ คนอื่นมาพิสูจน์สิ่งที่มีในตนก่อน แต่ไม่เคยคิดเอาสิ่งที่ตนเองมีนั้น ไปพิสูจน์กับคนอื่นเลย นะจ๊ะ นี่จึง เป็นเคล๊ดวิชา ของคนขี้ขลาด นะจ๊ะ

 

คุณรู้ไหมว่า ทำไมถึงมีแต่คุณสองคนที่คุยกันรู้เรื่อง และก้อรวมไปถึงผมอีกหนึ่งคนที่พอจะเข้า ใจ ทำไมคุณทราบไหม
...............
ไม่ทราบเลยนะจ๊ะ นั่นเพราะเท่าที่ทราบ หามีเพียงผมกับคุณtjs เพียงสองคนนะจ๊ะ ทางด้านผม มีอีกหลายคนอยู่นะจ๊ะ ตรงนี้ก็ สองคน เอ๊ะ จะนับรวมคุณด้วยมั้ยเนี่ย ด้านคุณtjs ผมก็ไม่ทราบว่า จะมีคนรู้เหมือนคุณ tjs มีอีกหรือไม่ นะจ๊ะ

เพราะ เขาโค กับขนโค มัน เปรียบเทียบให้เห็น อยู่นะจ๊ะ

เอ ธรรมของพระสมณะโคดม ท่านเปรียบ พระพุทธะดั่ง เขาโค ที่มีแค่สอง ท่ามกลางขนโคทั้งตัว แล้วธรรมของพระศรีอริยะนี่ ท่านเปรียบ เป็นคนดี หรือเปล่านะ พระศรีแปลว่า คนดี หรือเปล่านะ นะจ๊ะ

 

พระศรี คือ คนดี

ถ้าเป็นครอบครัว ก็ พ่อคนดี แม่คนดี ลูกคนดี ญาติๆคนดีๆ หรือเปล่านะ แบบดีโดยทั่วถึงกัน น่ะ มันอาจเป็น กรรมของแต่ละ ท่าน นะจ๊ะ แต่ความเป็นคนดีนี่ สามารถเป็นกันได้ทุกคนนะจ๊ะ ไม่จำกัดกาล นะจ๊ะ

 

ตื่นๆ ตื่นได้แล้วใกล้จะสว่างแล้ว ตื่นๆๆๆ เอกอิเอ๊กๆๆๆ เดี้ยวตื่นสาย ไม่ทันพระท่านนะ นั่นแหละ พระท่านหมายถึงที่กำลังพูดถึงอยู่หนะ ถ้าไม่ทันละก็บอกได้คำเดียวว่า รอไปอีกนาน ที่สำคัญถ้าหากรู้ได้จริง ก็ไม่น่าจะต้องรออะไร ทำไปนะ แต่ถ้าหลับหูหลับตานอน ไม่ตื่นอยู่อย่างนี้ เห็นทีจะเสียการซะแล้ว เอ้า ตื่นๆๆๆๆ ได้ยินไหม...

 

ก็จะนอนต่อน่ะ จะตื่นทำไม เพราะตื่นไปก็เจอแต่ คนที่ไม่ตื่นจริงๆ น่ะ
นะจ๊ะ นะจ๊ะ

อย่างน้อย ตื่นมาเมื่อกี้ได้เจอกับ tjs ก็ถือว่า คุ้มที่ตื่นมา แต่ตอนนี้ จานอนต่อล่ะนะ นะจ๊ะ
ไม่อยากเจอ เคนนี่2 เลย เจอแล้วรีบง่วงเลย อิอิ

 

เคล็ดไม่เคล็ด มันต้องพิสูจน์ ไม่ใช่ไม่เคยพิสูจน์ด้นเดาเอามา เอะอะอะไรก็นั่น ปัญญาเกิด ปัญญาเกิด แล้ว โอ เรานิพพานแล้ว นั่นเหรอ ศาสนาพระศรีอารย์ที่ปราถนา มีแต่ฉันกับเธอที่รู้ได้ นั่นอย่างนั้นเขาไม่เรียกว่า ศาสนาพระศรีอารย์นะ มันของใครกัน อยากรู้ก็ตามไปดูสิ จะได้รู้ ว่านั่นมันของใครกัน คนขี้ขลาดที่ไหนจะกล้าค้นหาความจริงในใจของตัวเอง มีแต่คนที่คิดว่าตนไม่ขี้ขลาดนั่นแหละ ที่ไม่รู้ว่า ในใจตนนั่นมีอะไรกันแน่ เอาแต่ร้องบอกว่า นั่นๆๆนิพพาน นั่นๆๆๆปัญญา มาแล้ว มันมาแล้ว ฮาๆๆๆ เห็นแล้วขำ ไง เลยเข้ามาทัก จำได้ไหม ที่เห็นแล้วขำหนะ แต่เรื่องการตำหนิกรรมของผู้อื่นนั้ไม่ใช่เรื่องควรกระทำ เราทำเพราะเราเห็นว่า นี่ไม่ใช่การตำหนิแต่เป็นการเชิญให้พิจารณา ในแง่ที่ควรรู้ควรเห็น ไม่ใช่นั่นๆๆๆปัญญา มาแล้ว อูยๆๆ ดีใจจังเลย ที่มันผ่านเราโดยที่ดราไม่ได้มีอะไรกับมัน มันใช่ทางที่จะนิพพานที่ไหนละนั่น ก็ไม่ได้ให้เชื่อนะว่า ที่กำลังบอกนี่คืออะไร แต่กล้าประกันล้านเปอร์เซ็นต์ เลยว่า ของพระศาสดาสมณโคดมอย่างแน่นอน และอนาคต ก็เป็นเช่นเดียวกัน คือ พระพุทธเจ้าองค์ถัดไปก็เป็นสิ่งเดิมนั่นแหละ ไม่แตกต่างกัน ต่างกันที่ ผูู้จะรู้ธรรมเห็นธรรม อาจจะมีมากน้อยแตกต่างกันไปตามระยะเวลาเท่านั้นเอง...
ไม่ใช่แบบนี้แน่ๆ นั่นๆๆๆ นั่งๆ อยู่ โอ๊ะ..มันมาแล้วตั้งท่ารับ.... โอ นั่งดู โอ... มันกำลังมา โอ มันเกิด โอจิตเกิดแล้ว อะไรนั่นที่ไหน หรือ โอๆๆๆ มันผ่านไปแล้ว เฮ เราเป็นผู้ไม่ยึดติดแล้ว โอ รู้ไหมอย่างนี้เขาเรียกว่า อะไร ถ้ายังเข้าใจแบบนี้ ความเสียหายในภายหน้ากำลังจะมาเยือน เลยบอกว่าลองทดสอบดูสิว่าจริงไหม สิ่งที่เป็นนะ มันใช่เสียเมื่อไหร่กันเล่า ความจริงคุณนิวรณ์ เขาพูดถูกทั้งหมดนั่นแหละ แต่เขาอารมณ์ร้อนแรงไปหน่อย เขาเลยไม่ค่อยอยากคุยแล้วกระมัง ผมแนะนำว่า หาครูบาอาจารย์ เถอะ ติดอยู่แน่นอน หรือไม่ก็ระลึกอธิฐานหรือไม่ก็ ง่ายสุดทำเอา หาเอาว่า อะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้ แต่ไม่ใช่แน่ๆ โอๆๆ มันมาแล้ว ปล่อยมันไปนะดูๆปล่อยแล้ว เยๆๆ ชนะแล้ว ว่างแล้ว อย่างนั้นมันไม่ใช่ และห่างไกลแบบหลายๆๆๆๆๆๆๆโยชน์เลยทีเดียว...
บายๆๆ

 

อะไรกัน ตื่นอยู่กับหลับอยู่ยังแยกไม่ออก คนมีเป็นพันๆล้าน ตั้ง หกถึงเจ็ดพันล้าน มันจะไม่มีใครเลยเหรอที่ตื่นอยู่ หลับอยู่และฝันไปจนมันหลอกให้คิดว่า มีแต่ฉันนะที่ตื่น จะไม่บอกว่า กิเลสมันหลอกเอาไปแดกแล้ว จะให้บอกว่าไงอีก เอ้า ตื่นๆๆๆๆ

 

นี่เจอกันแบบนี้ยังไม่อยากเจอ แล้วอย่างนี้คงไม่เจอตัวจริงหรอกว่าไหม แฮะๆๆๆ ทำไปเถอะ นี่แหละ สัจธรรม พระสัทธรรม ความจริงคือความจริง ที่มันซ่อนอยู่มีมากมายนัก ไม่ได้ทำให้ลังเลนะ แต่ให้พิสูจน์ตัวเองเท่านั้น ว่าจริงหรือไม่จริง ทั้งสองท่านนั่นแหละ

 

================

รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม
เลิกรู้อาจใช่ว่า เลิกใส่บ่าไม่ต้องแบกหามครับ

 

เอาเป็นว่าผมชี้แจงตามสมควรแล้ว สุดแล้วแต่คุณๆทั้งสองจะพิจารณาเถอะคั๊บ ผมไม่ใช่คนที่จะทำอะไรได้ทุกสิ่ง ผมรู้เท่านี้ก็บอกเท่านี้แหละคั๊บ น่าสงสารจริงๆ ที่คนบางคนทั้งๆที่รู้ ก็ต้องแบกต้องหาม น่าสงสารยิ่งกว่า คนที่ไม่รู้อะไรเลยแต่กลับต้องมานั่งแบกมานั่งหาม คั๊บ
บายๆๆ นะคั๊บ

 

================

คนที่เข้าใจ ย่อมรู้จริงและ เข้าใจ

ในเมื่อครูและลูกศิษย์ต่างก็เป็นนักปลูกข้าวโพด เหมือนกัน
ต่างก็รู้จริงในการปลูกข้าวโพด ผลที่ปรากฏ ก็คือผลที่ปรากฏ ข้าวโพดจะหวานต่างกันก็เรื่องของมันตามแต่เหตุปัจจัยอื่นๆประกอบ แต่มันก็คือข้าวโพดเหมือนกันไม่อาจเป็นอย่างอื่น

แม้ความหวานของข้าวโพดอาจจะมีมากน้อยไม่เท่ากัน นั่นเป็นเพราะเหตุปัจจัยแห่งมรรควิธีที่อาจมีมากน้อยไม่เท่ากัน เป็นธรรมดาผลจึงเกิดเป็นอย่างนั้น และแน่นอนผู้เดิมมรรควิธีทั้งหลายย่อมมีปัญญารู้แจ้งอยู่แล้วไม่เป็นอื่น

หากใครยังมัวติดอยู่ในความหวานหรือผลที่ได้รับ อุปมาดั่งผู้ที่คิดว่าตนรู้มากเข้าใจมาก จึงยังยึดติดแม้ในปฏิเวธที่ปราฏก ก็ยังกล่าวได้ว่ายังขาดความรู้จริง เป็นผู้ยังหลงอยู่คืออวิชายังมีอยู่ ยังสอบไม่ผ่านนั่นเองครับ

แล้วหากเป็นอย่างนี้ ถามว่าใครที่เป็นฝ่ายผิดหรือถูก ตรงนี้จึงตอบได้ว่าหากใครก็ตามที่ทำอะไรแล้วแม้กระทำเหตุปัจจัย มาดีแล้ว แม้ไม่ได้ยึดติดในเหตุปัจจัยแล้ว พร้อมไม่ยึดติดในผลที่ได้รับ ไม่ยึดติดในปฏิเวธที่ปรากฏ ก็ย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ควรกล่าวว่าเป็นฝ่ายผิดหรือถูก

แต่หากท่านใดที่ยังยึดติดในผลที่ได้รับ ปฏิเวธที่ปรากฏ ท่านผู้นี้นี่แหละ ยังจัดว่าเป็นฝ่ายผิด เพราะยังมีอวิชาคือความผลงผิดอยู่นั่นเองครับ

 

เฮๆๆ อย่าพึ่งด่วนสรุปสิ ไม่ใช่มีเพียงการติดแบบนั้นอย่างเดียวนะ มีตั้งหลายอย่าง เลยบอกให้ไปพิจารณาไง ไม่ใช่บอกว่า เพียงแค่นั้นมันเป็นเพียงตัวอย่าง ของกิเลส ไม่ใช่ทั้งหมดนะ อย่าเข้าใจผิดอย่างนี้สิ มันมีทั้งฝ่ายชอบและฝ่ายเกลียดนะ ถ้าอยู่ฝ่ายตรงข้าม กับชอบมันเกิดการผลักใสไล่ส่งไง ไม่เอาอย่ามาๆๆๆ ไม่เอานะ ไปให้ไกลๆ พยายามผลักออกมันเลยมองไม่เห็น ไม่ใช่ให้สรุปว่านั่นมันผลของ ปฏิเวธ มันไม่ใช่นะ อย่าทำให้มันแย่ลงเลย แม้กระทั่ง การอยู่แบบอุเบกขาผมไม่รู้หรอกเขาเรียกอะไร แต่ปราศจากทั้งสองตัณหานั่น ก็ยังเป็นกิเลส ที่ซ่อนอยู่เลย เพราะมันก็ทำให้เราว่างสว่างสบาย อะไรประมาณนั้น ประเด็นคือ ผลของกิเลส นั้นไม่ใช่เฉพาะเพียง ที่คุณทั้งสองเข้าใจ ดังที่อธิบาย ที่ยึดในรสก็เพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร ผมว่าระดับคุณทั้งสองคงน่าจะรู้นะ ระหว่างรสที่เกิดขึ้น จริง กับรสที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงมันคืออะไร เช่น คนบอกว่า เผ็ดๆๆๆๆ ระหว่าง คนที่กินเข้าไปจริงๆ กับคนที่ยืนดูหรือเพียงแค่เห็น เกิดอาการรับรู้ต่างกันไหม ถ้าคุณเป็นคนที่กินพริกคุณจะรู้ทันทีว่าเผ็ดคือ อะไร แต่ถ้าคุณเป็นเพียงผู้ยืนดูเฉยๆ คุณจะไม่รู้หรอกว่าเผ็ดคืออะไร ได้คิดเอาว่า ออๆๆๆ เผ็ดเขาเป็นอย่างนี้เหรอ เอ""" คิดต่ออีก... มันคงร้อนมากเลยนะหน้าแดงหมดเลย ดูสิน้ำลายไหลฟอดเลย ผมเลยบอกว่า อย่าด่วนสรุป คุณต้องเห็นให้ได้จริงๆเสียก่อน ปลูกข้าวโพดมันง่ายไป ดูสิว่าวันหนึ่ง อะไรผ่านเข้ามาแล้วอะไรผ่านออกไปบ้าง วันหนึ่งจำได้ วันหนึ่งก็ลืมแสดงว่า ยังไม่จบ...แต่ถ้าเข้าถึงแล้วจริงๆ ก็อนุโมทนาด้วย ที่หลวงปู่หลวงตาท่านว่า เห็นจิตก็จบ เพราะว่า เมื่อเห็นแล้ว อะไรๆๆ นั่นมันจะรู้เอง ก็เพราะมันไม่ใช่เห็นเพียงครั้งเดียว เขาเห็นกันบ่อยๆๆๆๆๆ ถึงบ่อยมากๆ จนรู้ว่า นี่คืออะไร ทุกความปรุงแต่งนั่นแหละ คนปรุงแต่งน้อย ก็ไม่เห็นเลยก็มี แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีเพราะมันลึกมากต้องเข้าไปดู นั่นไงที่ว่าอย่าด่วนสรุป ทั้งสองท่าน

 

ไปตื่นไกลๆ เลย นะจ๊ะ

 

พระที่ไหนตื่นกันจ๊ะ ผมนี่แหล่ะตื่นแล้ว เลิกมั่วได้แล้วนะ ท่านน่ะ
อยากตื่นตามพระก็ตื่นไปสิจ๊ะ
ของใครน้า พระที่ไหนกันละที่ตื่น ผมนี่แหละตื่นแล้ว เลิกมั่วได้แล้วนะ 555 นั่นนะที่เรียกว่าตื่น อย่างนี้ทางผมเขาเรียกว่า หลับลึก ปลุกยังไงก้อไม่ตื่น สงสัยต้องเอาไฟไปจุดเผา ความฝันเสียนี่ปะไล จะได้ตื่นจริงๆ กับเขาสักที เอ หรือ ไฟมันไม่แรงพอจะเผาน้า เพราะมันเปียกและหมักหมม เอทำไงดีหว่า ถึงจะตื่น บอกแล้วนะระวังไม่ทันพระท่านนะ ถึงเวลาพระท่านมาท่านไม่รอ ผู้ลุ่มหลง ผู้ตั้งตนในทางที่ผิด นะ ลำพังทานบารมีอันมีอยู่ก็ใช่ว่าจะเข้าเกณฑ์นะ ศีลบารมีก็เช่นกัน ปัญญาบารมี นี่ชัดเจนเลย เมื่อไม่พร้อม มันจะบอกตัวของมันเองว่า ใช่หรือไม่ใช่ มันจะไม่คุ้มให้เจอนะ ท่านหรือพระท่านที่อยากเจอจนคิดเป็นตุเป็นตะนั่นหนะ บอกแล้วนะ ไม่ใช่ไม่บอก ผมว่าได้นะถ้าตื่นจริงๆ บางทีเวลาเราศรัทธาอะไรมากๆ มากจนเกินจริงนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะ เพราะชอบทำให้เราหลงไหลไปจนลืมมองความเป็นจริงว่า สมควรจะใช่หรือไม่ใช่ มันจะผลักดันเราให้ไม่ได้พบได้เจอกับสิ่งนั้นเพราะการที่เข้าใจผิดยังไงละ และอะไรละที่ทำให้เข้าใจผิดได้ถ้าไม่ใช่กิเลส
ตื่นๆๆ ตื่นได้แล้ว ได้ยินไหม

 

อย่าเข้าใจผิดอย่างนี้สิ มันมีทั้งฝ่ายชอบและฝ่ายเกลียดนะ

=================

ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดครับ ก็ส่วนที่ชอบก็ดีหรือเกลียดก็ดี นี่เพราะว่ายังยึดมั่นอยู่นั่นเองครับ ชอบก็ยึดมั่น จึงมีความชอบ ส่วนเกลียด ก็ยึดมั่นเหมือนกันคือยึดมั่นว่าไม่ดีไม่งามไม่ชอบจึงเกลียด
สรุปมันก็เลวพอกัน ก็เพราะยึดมั่นนั่นแหละครับ แล้วท่านจะไปกลัวว่าคนอื่นไม่รู้ไม่เข้าใจ
ความจริงผมนั้นเข้าใจละรู้ทันใจตนเองมาก และรู้ใจท่าน แต่ท่านละเข้าใจผมหรือเปล่า รู้ใจผมหรือเปล่าครับ รู้ใจตนเองดีพอหรือยังครับ สาธุ