เคยท้อแท้กับการทำดีแล้วไม่ได้ดีมั๊ยคะ??

เมื่อก่อนนั้นที่ยังไม่ค่อยได้อ่านหนังสือธรรมะเวลาเราทำดีแต่ไม่ได้ดีจะรู้สึกน้อยใจ
ในขณะที่บางคนทำไม่ดีแต่ก็ได้อะไรดีๆเสมอ เมื่อมาเข้าใจในพระพุทธศาสนามากขึ้นจึงได้ทราบว่าคนเรานั้นผ่านหลายภพหลายชาติมีกรรมติดตัวมาช่วงที่เราทำดีแต่ว่ามันอาจจะน้อยกว่าอกุศลกรรมที่เราได้สร้างไว้ความดีนี้ยังไม่ส่งผลแต่ถึงอย่างไร
การทำดีต้องได้ดีแน่นอนค่ะและเมื่อได้อ่านพระนิพนธ์ของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก เรื่องชีวิตนี้น้อยนักยิ่งจะมีความเข้าใจในเรื่องของกรรมมากขึ้นหากท่านใดกำลังท้อแท้เราอยากแชร์พระนิพนธ์ของพระสังฆราชให้ได้อ่านเพื่อจะได้เกิดกำลังใจค่ะ

ร่วมแชร์ธรรมทานผ่านเฟสบุ๊คสร้างบุญสร้างบารมีกันเจ้าค่ะhttps://www.facebook.com/Prom5Group

 

สาธุ สาธุ ครับ..

ขอเพิ่มเติม link ที่สามารถเข้าไปอ่านได้ดังนี้ครับ..
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=2821

 

ทำดีแล้วไม่ยึดติดในผลดีที่จะได้รับ นักปราญช์เขาไม่ได้สนใจผลมากนัก
เขาสนใจเหตุมากว่าเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง บางครั้งการที่เราทำดีลงไป เราใช้อะไรในการวัดว่าผลที่ดีที่ได้รับตรงได้รับมากน้อยเท่านี้เท่านั้นเวลานี้เวลานั้น กับคนคนนี้คนคนนั้น กับเมืองนี้ประเทศนี้เมืองนี้ประเทศนั้นเมืองนั้น กับอะไรอีกหลายกับที่ใช้วัดใช้เปรียบเทียบ

จะเปรียบเทียบอะไรอย่างไร ก็แล้วแต่แต่การทำดี มีความจริงหรือความสำคัญที่ยิ่งใหญ่คือ

ทำดีแล้วอะไรจะดีสักเท่าไหร่ อะไรจะไม่ดีสักเท่าไหร่

ก็ไม่ยิ่งใหญ่ไปกว่า การที่ท่านทำดีแล้ว จิตของท่านดีขึ้นครับ

 

กำลังท้อเลยครับ

คือรู้ทั้งรู้ เชื่อก็เชื่อตามนั้น และทำมาตลอด (ถึงวันนี้ก็ยังเชื่อและทำอยู่)

สุดท้ายจบชีวิตการทำงานเพราะช่วยคนอื่น (ช่วยด้วยความเต็มใจและทำตามหน้าที่)

คือเคยทำงานฝ่าย IT ก็ช่วย User ทุกคนไม่เว้น ช่วยแบบที่ IT คนอื่นในแผนกเขาไม่ทำกัน เช่นอธิบายให้ User เข้าใจที่มาที่ไปของปัญหาที่เค้าเจอ จะได้เข้าใจ แก้ไขได้เองในอนาคต บางครั้งงานด่วนๆ เราก็ทำไปอธิบายไปให้เลย

เสาร์-อาทิตย์ก็เข้า Office บ้าง (คือเข้าอาทิตย์ เว้นอาทิตย์) ทั้งที่ไม่มีหน้าที่ต้องเข้า
คือเข้าไปช่วย User ที่เข้ากะทำงาน (ไปดูว่าเขาทำงานอะไรกันบ้างแหละ)

หัวหน้า(ในตอนนั้น) ด่าเราว่าโง่ ให้ user หลอกใช้

เรียกว่าการทำงาน Support ของเรานั้นทำให้หัวหน้าชังน้ำหน้า และหาทางแกล้งเราตลอดเวลา (อันนั้นคนรอบข้างบอก) เช่นให้ออกไชต์ พอใกล้ถึงก็เรียกกลับ เบิกค่ารถก็ไม่ได้

เราก็เลยลาออกมา

ตกงานตอนนี้ได้ 2 ปีกว่าแล้ว ยังหางานทำไม่ได้

คิดเสมอว่า "ทำดีแล้วได้ผลตอบแทนแบบนี้เหรอ"

คิดเสมอว่า "ตอนนี้ ตอนที่เราเดือดร้อน ทำไมความดีที่เคยทำมาไม่ช่วยอะไรเราบ้างเลยเหรอ"

ตอนนี้กำลังท้อ เพราะเงินเก็บกำลังจะหมด ไม่รู้เหมือนกันว่าถึงตอนนั้นจะอยู่อย่างไร

 

อย่าพึ่งท้อแท้นะคะ บางทีที่เค้าให้เปลี่ยนงานเราน่าจะหมดเวรหมดกรรมกับที่ทำงานเดิม มันเป็นช่วงของการเปลี่ยนแปลงที่เราต้องดิ้นรนเพื่อตัวเราเองด้วยค่ะ เพราะว่าสิ่งใหม่ที่จะเข้ามาน่าจะดีกว่าสิ่งที่เราเสียดายค่ะ โปรดได้เชื่อมั่นว่า
สิ่งที่คุณทำนั้นดีแล้วค่ะ เพราะว่า User ที่เค้าไม่เข้าใจเค้ามีคุณคอยช่วยอธิบาย คอยช่วยงานเค้าย่อมโมทนาบุญและรู้สึกดีกับคุณแน่นอน ลองสมัครหลายๆบริษัทดูนะคะ ดิฉันเชื่อมั่นว่าพนักงานที่ Performance สูงแบบนี้และมีความรับผิดชอบสูงแบบนี้ ต้องมีนายที่เค้าร่วมทำบุญกับคุณมาและอยากจะร่วม
งานกับคุณแล้วค่ะ เค้าน่าจะรอคุณอยู่ด้วยความร้อนใจแบบที่คุณรองานเค้าเช่นกันค่ะ สู้ๆค่ะและหมั่นสวดมนต์ ภาวนา อย่างน้อยๆก็ให้แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร ของานเค้าอย่าได้ขวางทางเลย แล้วคิดแต่สิ่งดีๆ ทำแต่สิ่งดีๆนะคะอย่าท้อแท้ เดี๋ยวกุศลผลบุญจะหนุนนำคุณแน่นอนค่ะ เราเข้าใจคุณเป็นอย่างดีค่ะปีที่แล้วเราก็ประสบปัญหาด้านการงานการเงินไม่ต่างจากคุณเลยค่ะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปดีขึ้นแบบหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียวค่ะ สู้ๆค่ะกุศลผลบุญไม่ทิ้งคนดีแน่นอนค่ะ สาธุค่ะ ^/\^

 

ทำดีเพราะเป็นหน้าที่ เป็นสิ่งที่สมควรกระทำ มิต้องหวังสิ่งตอบแทน ใครไม่เห็นแต่ใจเราเองรู้ดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านก็ทราบ คิดเท่านี้ก็สบายใจแล้วครับ

 

ขออนุญาติแนะนำนะคะ คุณลองไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันดู ซัก 7 วันอธิษฐาน

จิตดี ตั้งใจปฏิบัติเพื่อให้ผ่านบททดสอบให้ได้ เพื่ออุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร


คหสต.. ของดิฉันนะคะ คนเราต้องมีศรัทธาค่ะ ในทุกๆบุญที่ทำหรือสร้างบุญ

ต้องไม่มีความเคลือบแคลงสงสัยในพระธรรมคำสอน ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าค่ะ



ดิฉันเคยทุกข์ใจในชีวิต เคยฆ่าตัวตาย ลำบากมากในการดำเนินชีวิตบนโลก

ใบนี้ บ้านไม่มีอยู่ เงินไม่มีใช้ งานไม่มีทำ เพื่อนไม่มี ไม่มีใครช่วยเหลือเลย ชีวิตมีแต่ทาง

ตัน เคยนึกตัดพ้อตัวเอง นึกตัดพ้อโชควาสนาชะตาชีวิต เฝ้าโทษฟ้าโทษดินที่ให้เกิด

มาแล้วชีวิตเป็นแบบนี้ ทำไมหนอ ชีวิตมีแต่คำว่าทำไม ทำไม ตลอด



พอไปปฏิบัติธรรมกลับมาชีวิตเปลี่ยนไปมากค่ะ จากหน้ามือเป็นหลังมือเลย

ก็ว่าได้ค่ะ มีทางออกให้ชีวิตพบทางสว่าง เพราะมีสติ อดีตในชีวิตที่ผ่านมา สติหายไป

จึงจมปลักอยู่แต่ในกองทุกข์ อยู่ในวังวนเหมือนคนขาดสติ พอเราปฏิบัติจนเรียกสติกลับมา

ได้ จึงมานั่งคิดว่าเรามัวแต่ไปหลงทางอยู่ จึงหาทางออกไม่พบซักที




คุณไม่จำเป็นต้องไป วัดอัมพวันก็ได้ค่ะ ไปวัดไหนก็ได้ที่คุณสะดวก จะได้

เรียนรู้จิตตัวเอง " สติมา ปัญญาเกิด "



ท้อได้ค่ะ แต่เราต้องบอกใจเราให้สู้ด้วย ใครให้กำลังใจนับหมื่นนับแสนก็ไม่เท่า

ตัวของเราเอง ให้กำลังใจตัวเอง " หมั่นทำเถอะค่ะ บุญ ไม่ว่าเล็กใหญ่ เมื่อวันนึงกรรมที่

คุณมีเบาบางลงแล้ว บุญจะส่งผลช่วยคุณแน่นอน "

 

ขอบคุณครับ

มันท้อเป็นพักๆ ครับ

สวดมนตร์ทุกวัน และปฏิบัติกรรมฐานทุกคืนเป็นปกติครับ
(ที่ทำก็เพื่อเอาไว้ช่วยคนอื่น)

พอดีกระทู้นี้มาในวันที่กำลังท้อก็เลยบ่นไปเรื่อย

 

ขอบคุณครับ

อยากบอกว่าผมไปปฏิบัติที่วัดอัมพวันมาแล้วครับ

ทุกวันนี้ผมไหว้พระ สวดมนตร์ และปฏิบัติอยู่ที่บ้าน (ทำทุกวัน)

ถ้าตัวคนเดียวผมคงไม่ทุกข์ขนาดนี้หรอกครับ

แต่นี่มีคุณแม่ คุณพ่อ กับคุณภรรยา

หนำซ้ำคุณแม่มาป่วยหนักในเวลาที่เราตกงานอีก (แต่ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว)

โชคดีที่ปฏิบัติธรรมเลยครองสติอยู่ ไม่งั้นคงสติแตกไปแล้วครับ

ตัวเองกำลังอ่อนเอง

 

ส่งกำลังใจมายังท่าน oddy19ด้วยครับ..

จริงทีเดียว เมื่อบุคคลถูกทุกข์ย่ำยีสาหัส ย่อมคิดหาทางออกหรือความพ้นทุกข์ไปโดยอาการต่างๆ...การแก้ปัญหาด้วยอำนาจกิเลสเป็นไปเพื่อความเสื่อมสถานเดียว แต่ท่าน oddy19 สามารถยังตนไว้ในหนทางแห่งธรรมแม้ถูกวิกฤติชีวิตกระทำเอาเช่นนี้ นับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้ข้าพเจ้า ก็ขออนุโมทนาสาธุการในจิตที่เป็นไปกับกุศลของท่าน oddy 19อย่างยิ่งครับ..


ท่าน oddy 19 ไม่ใช่ผู้เดียวที่ผจญวิบากบาปอันสาหัสเช่นนั้นเลย เเต่
คนนับไม่ถ้วนที่ต้องเผชิญเหตุการณ์ที่น่าคับแค้นใจทำนองเดียวกัน..

เพื่อนชาวต่างชาติรายหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้จัก ทำงานเป็นวิศกร ถูกนายหลอกลวง เช่นสัญญางานถ้าทำงานเสร็จเร็วจะเพิ่มเงินพิเศษให้ แต่พอเขาทำเสร็จกลับบอกว่าไม่เคยสัญญาอะไร แถมยังขู่จะฟ้องฐานทำให้เสียชื่อเสียง..
นอกจากหลอกลวงโกหกแล้ว นายคนนี้ ยังกลั่นแกล้งส่งเขาไปทำงานที่ลำบากที่คนในบริษัทไม่อยากไป เพราะความเป็นอยู่ยากแค้นลำเค็ญ เช่นอินเดีย ไนจีเรีย อิยิปต์ จีน ฯลฯ..

ต่อมาเพื่อนก็ถูกกดดันให้ต้องตกงานอยู่ราว๓ปี ระหว่างนั้นเพื่อนคนนี้ได้พบพระธรรมและศึกษาพระธรรม อย่างเข้มข้น เขาจึงทราบและเข้าใจที่มาที่ไปที่เกิดกับชีวิตตน ความเครียดทุกข์ที่เคยมี ลดลงทันตา...

เขาจึงพาครอบครัวที่เดิมที่อาศัยอยู่ในไทย กลับไปบ้านเกิดและหางานใหม่ทำได้...ตลอดเวลาตั้งแต่ได้พบพระธรรมเขาได้ขวนขวายประพฤติศีล ไปเข้ากรรมฐานที่วัดหลวงพ่อจรัญ และได้บวชที่วัดชลประทาน..เขาประพฤติตามธรรมะอย่างแน่วแน่มาจนถึงปัจจุบัน ด้วยความรู้และเข้าใจอย่างดี เขากล่าวว่า..ช่างเป็นลาภอันประเสริฐเหลือเกินที่ได้พบคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่มีอะไรวิเศษเกินกว่านี้อีกแล้ว..เขาตระหนักถึงภัยในวัฏฏะจึงสำรวมระวังหลีกเลี่ยงบาปกรรมทั้งหลายเป็นปรกติ ชีวิตบางช่วงผ่านวิกฤติต่างๆเป็นระยะ แต่ก็ผ่านพ้นมาได้น่าอัศจรรย์..ทำนองเรื่องร้ายที่สุดกลายเป็นดีที่สุดได้อย่างน่าแปลกใจ..เขาสรุปให้ข้าพเจ้าฟังว่า ..ผมมั่นใจเกินร้อยว่าธรรมะนั้นย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมเสมอ..ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอจะไม่ทิ้งธรรมเด็ดขาด.....

ท่าน oddy19 อย่าได้ท้อเสียในระหว่างนะครับ วิบากบาปนั้นย่อมลดและหมดไป...พึงรักษาใจไว้ให้มั่นคงไม่หวั่นไหว แม้เจตนามั่นคงในธรรมของท่าน ย่อมสามารถเป็นปัจจัยกระตุ้นกุศลวิบากเก่ามาส่งผลให้ท่านได้ไม่ช้าก็เร็ว..

ขอคุณความดีและกตัญญุตาจิตของท่านสนับสนุนให้ท่านพ้นภัยแห่งความกันดารติดขัดทั้งปวง เข้าถึงความสมปรารถนาและบริบูรณ์โดยทุกประการณ์ โดยราบรื่นรวดเร็วพลันครับ

 

ขอ Like ให้ 1,000 Likes เลยครับ

มันท้อเป็นพักๆ ครับ แต่ยังไงก็ไม่ทิ้งทางธรรมเด็ดขาด เพราะพิสูจน์ได้ด้วยตัวเองแล้วว่า ชาติภพมีจริง กฏแห่งกรรมมีจริง

ที่สำคัญ สามารถใช้ผลแห่งการปฏิบัตินี้ช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย

ขอบคุณมากๆ ครับ

 

ดีมันก็ได้ไปตั้งแต่ตอนทำแล้ว
ทำดีปุ๊บก็ได้ดีอยู่กับตัวปั๊บ
หวังจะได้อย่างอื่นน่ะสิ ถึงได้ท้อ

 

ต้องเพลงนี้เลยครับ [ame="http://m.youtube.com/watch?v=mm9gR4xRuTk"]http://m.youtube.com/watch?v=mm9gR4xRuTk[/ame]

 

สาธุ สาธุ...พระธรรมเป็นของน่าอัศจรรย์โดยแท้ เพราะแม้ใครจะย่ำแย่ในทางโลกจนแทบล้มสิ้น ประดาตัว....แต่เขาผู้มีธรรมกลับยังสามารถเกื้อกูลผู้อื่นได้ด้วยธรรม ..การเกื้อกูลสงเคราะห์ด้วยธรรมเป็นได้แต่การเพิ่มพูนบารมีของตนเท่านั้น เป็นกิริยาแห่งบุญโดยส่วนเดียว..ขอชื่นชมและอนุโมทนาด้วยอย่างยิ่งขอรับ..

 

ทำเป็นนิสัยเป็นสันดารจะไม่มีคำว่าท้อ

 

คนส่วนใหญ่ทำความดี และหวังว่าจะได้รับผลดี ตามมาให้ผลแก่ตน ทำให้ตนมั่งมีเพียบพร้อม หรือสมปราถนาตามที่ตนตั้งเอาไว้

แต่จะมีสักกี่คนที่ ทำดีโดยหวังแค่เพียงขัดเกลาจิตใจตนให้ดีงามยิ่งๆขึ้นไป ไม่ได้หวังอะไรอย่างอื่น เพราะรู้อยู่ดีแก่ใจดีว่า ก็ตนทำดีไว้แล้วผลต้องได้รับแน่นอนจึงไม่มีวิตกและวิจารณ์ใดๆ แม้ชีวิตในเวลานั้นอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานกับสิ่งรอบด้าน ก็ไม่ได้สนใจหรือท้อแท้อะไร จิตตั้งมั่นอยู่ด้วยความดีชำระจิตตนให้ดีงามยิ่งขึ้น ให้มากขึ้นก็เท่านั้นครับ ไม่นานเมื่อถึงที่สุดแห่งความดี

เขาผู้นี้ คงหมดสิ้นในความดี ที่ต้องชำระจิตอีกต่อไป ไม่มีอะไรให้ชำระอีกแล้ว แม้บุญและความดีก็ไม่มีคิดค้างหรื่อยึดมั่นอะไรอีก นั่นคือความเป็นไปของจิตที่พัตนาสูงยิ่งๆขึ้นไปจน หลุดพ้นวัฏฏะของโลก ของความดี เป็นจิตที่ละปล่อยวางได้หมดสิ้นแล้วนั่นเองครับ

 

ทำดี ก็คือทำดี เป็นสิ่งที่ควรทำ ทำแล้วมีแต่คนรัก
เป็นทุกข์ ท้อแท้ เพราะคาดหวัง
ไม่คาดหวังว่าจะได้ดี พอยังไม่ได้ดี ก็จะไม่ท้อแท้
เพราะไม่หวังว่าจะทำดี เพื่อให้ได้ดี
เมื่อไม่หวัง ก็ไม่ทุกข์ ไม่ท้อแท้
มันจะได้ดีเมื่อไรก็เมื่อนั้น
อาจไม่ใช่ตอนนี้
แต่ได้ดี มาแน่ๆ

 

ที่จิตใจท้อแท้หมดกำลังใจนั้นหากมองให้ลึกไปแล้วคือการที่เราต้องการหรือตั้งความหวังในการปฏิับัติมากเกินไป พอไม่ได้อย่างหวังไว้ก็จะท้อแท้หมดหวัง หากทรงกำลังใจไว้ที่อุเบกขา คือวางความต้องการไว้กลาง ๆ ไม่มากไป ไม่น้อยไป ทางสายกลางพอดี พอดี จิตก็จะไม่ทยานอยากมาก และไปได้เรื่อย โดยไม่ท้อ แท้ ไอ้ทีท้อนะ หวังไว้มากละซิ เมื่อก่อนเวลานั่งสมาธิ ผมจะตั้งเป้าไว้ว่าต้องสงบ เงียบ สว่าง เชื้อไหม ไม่มีวันใดเลยที่จะสงบ เงียบ สว่าง ทุกวันนี้นั่งสบาย ๆ ไม่ตั้งเป้าไว้มาก กลับสงบมาก ขึ้นครับ เป็นกำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติทุกคน 7 นาที ไม่ได้ ก็ 7 ชั่วโมง 7 ชั่วโมงไม่ได้ ก็ 7 วัน 7วันไม่ได้ ก็ 7 เดือน 7 เดือนไม่ได้ ก็ 7 ปี 7 ปี ไม่ได้ 70 ปี 70 ปีไม่ได้ ก็ 700 ปี 700 ปี ไม่ได้ ก็ 7 ชาติเลย ไม่ว่าจะกี่หมื่น แสน ล้านชาติ ก็จะปฏิบัติให้มันรู้กันว่าจะไม่ถึงนิพพาน อนูโมทนาครับ

 

ส่วนตัวพอเห็นกระทู้ลักษณะนี้มักจะคิดถึงข้อความใน หนัง The Avengers ทุกครั้งเลย