E = mc2

กระต่ายมีทางออกสองรูไว้เสมอ

 

คนที่สูงส่งจอมปลอม แต่มีจิตใจตกต่ำ ก็มีอยู่
คนที่สูงส่งทางจิตใจแท้จริง แต่ทำตนเหมือนสามัญชนต่ำต้อยก็มีอยู่


อยากเลือก "เปลือกสูง แก่นต่ำ" หรือ "เปลือกต่ำ แก่นสูง" ละ?

 

โอเค พวกคุณเจ๋ง
ยอม...

เจ๋งก็ไม่ได้แปลว่าต้องนับถือ
ก็งั้นๆ

 

บุญยงอยู่ห่างไกลเกินไป
หากได้ติดตามทำงานรับใช้ใกล้ชิดจะพบอะไรดีๆ กว่านี้มาก

อายุบุญยงเท่าไรกัน? ได้โอกาสทำงานที่ตนรักกี่ปี?
เทียบกับบางท่านมีประสบการณ์ทำงานในประเทศนี้มายาวนานมาก


บุญยง ไม่คิดพลิกวิกฤตินี้เป็นโอกาสหรือไง?
ยอมติดตามเรียนรู้จากท่านสิ ขุมความรู้ของไทยอยู่กับท่าน


เธอยังมีเวลา แต่มันเหลือไม่มากแล้ว คิดดูเถอะ

 

ฉันเห็นเธอแก้ไขปัญหาอะไรต่างๆ นานามากมาย
จนเริ่มจะไม่ไหวแล้ว จากนั้น เธอก็คิดได้ว่าคงต้องใช้การแก้ไขระยะยาวแทน
เธอจึงเริ่มสร้างรากฐานของเธอ แทรกซึมเข้ามาในบ้านเก่าของคนอื่น เพื่อ
ที่เธอจะได้อยู่นาน และทำกิจของเธอได้ในระยะยาว


นี่แสดงว่าเธอเองก็ "ไม่แน่จริง" เหมือนกัน
ปัญหาบางอย่าง ไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดว่าจะแก้ได้แล้ว
สมควรที่จะเริ่มต้น เรียนรู้ใหม่ จากคนเก่าที่อยู่มายาวนาน


เธอไม่คิดว่าเป็น "กลยุทธ์การถอย" เพื่อก้าวใหม่ที่ไกลกว่าหรือไง?

 

มังกรฮกหลง เมื่อจะผงาด แม้ฟ้ายังสะท้าน
ทว่า จำต้องเก็บตนฉันใด ผู้ยิ่งใหญ่ก็ฉันนั้น

สมควรรู้จังหวะการเก็บตน

ขงเบ้งผู้มีฉายามังกรฮกหลง อายุสั้น เข้าสู่
สงครามสามก๊กเร็ว จึงได้ตายไปก่อน
เหตุก็เพราะถูก "สุมาเต็กโช" เผยตัวตนของ
เขาก่อนวัยอันสมควร ทำให้เข้าสู่วังวนสงคราม
เร็วเกินไป สุดท้าย มังกรฮกหลงไม่อาจผงาด


จำต้องพ่ายให้เต่าอายุยืนอย่าง "สุมาอี้"


นี่คือความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ของการไม่ยอมเก็บตนของมหาบุรุษ

 

เรารู้เพียงว่า
จิตมนุษย์
ดังเช่นจักรวาล
มีเมล็ดพันธุ์โลกหลายโลก

 

เราเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ในจักรวาลที่เป็นไปไม่ได้

<img src="http://blogs.kansascity.com/photos/uncategorized/homeless_person_leslie_may.jpg"

 

อย่าสงสัยเลยว่า
คนนักคิดนักทำกลุ่มเล็ก
เปลี่ยนโลกได้หรือ
ความจริงคือ
เป็นสิ่งเดียว
ที่เปลี่ยนโลกมาแล้ว


<img src="http://cache.gizmodo.com/assets/resources/2006/06/homeless-coder.jpg"

 

อาจารย์ที่ดี

แม้มีความรู้มาก แต่ความปรารถนาที่จะให้ศิษย์รู้มากกว่าตนย่อมมีมากกว่า
อาจารย์ที่ดีหายาก โดยเฉพาะเรื่องการปกครอง ซึ่งเรียนจากตำราไม่ได้
จากนี้ไปแล้วจะหาอาจารย์ที่ดีเช่นนี้จากที่ไหนได้อีก?


มหาบุรุษย่อมเกิดได้ ด้วยอาจารย์ที่เหมาะสมกัน
นี่มิใช่ "โอกาสทอง" ที่แฝงใน "วิกฤติ" ดอกหรือ?

 

หนังสือต้องตามหลักวิทยาศาสตร์
มิใช่วิทยาศาสตร์ตามหลังหนังสือ
<img src="http://palungjit.org/image.php?u=202343&dateline=1196214913"

 

มันแปลก แต่จริง
เพราะความจริง แปลกเสมอ
แปลกกว่านวนิยาย


<img src="http://www.travelblogs.com/dougdo/costa_rica_homeless_boys.JPG"

 

ชีวิตคือเปลวเพลิงบริสุทธิ์
และเราดำรงชีวิตอยู่
โดยดวงอาทิตย์ที่มองไม่เห็น
ภายในตัวเรา

<img src="http://palungjit.org/image.php?u=201755&dateline=1195660124"

 

ฉันชอบความฝัน
แห่งอนาคต
มากกว่าประวัติศาสตร์
แห่งอดีต



<img src="http://www.pingmag.jp/images/article/homeless14.jpg"

 

ยิ้มเถอะ ถึงแม้หัวใจของคุณกำลังเจ็บปวด
ยิ้มเถอะ ถึงแม้หัวใจกำลังแตกสลาย
ในท้องฟ้าดำมืดด้วยเมฆทะมึน
คุณจะผ่านไปได้ ถ้าคุณยิ้ม
สู้ความกลัวและความโศกเศร้า
ยิ้มเถอะ และบางทีพรุ่งนี้
ดวงอาทิตย์จะฉายแสง
เพื่อคุณ
อาบหน้าของคุณด้วยความสุขเถอะ
ซ่อนความเศร้าเอาไว้ให้สนิท
ถึงแม้ทำนบน้ำตาใกล้จะพังเต็มที
นั่นแหละเป็นเวลา
ที่คุณต้องพยายาม
ยิ้มเถอะ ร้องไห้ไปก็ไร้ประโยชน์
คุณจะพบว่า ชีวิตยังแสนรื่นรมย์
ถ้าคุณเพียงแต่ยิ้ม
<img src="http://blogs.kansascity.com/photos/uncategorized/homeless_person_leslie_may.jpg"

 

งง จัง

 

สัมพัทธภาพ คือ การขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใด ไม่ได้
สัมพัทธภาพ คือ สรรพสิ่งที่เอื้อต่อกัน ทำให้เกิดความสมบูรณ์
สัมพัทธภาพ คือ ความเข้ากันได้ อย่างเหมาะเจาะ ระหว่าง
สรรพสิ่ง
สัมพัทธภาพ คือ วัฎจักรของโลก วัฎจักรของสิ่งมีชีวิต วัฎจักร
สรรพสิ่ง
สัมพัทธภาพ คือ ความเป็นไปในจักรวาล
สัมพัทธภาพ คือ ทุกๆสรรพสิ่ง ทั้งที่มีชีวิต และ ไม่มีชีวิต ทั้งที่
มองเห็น และ มองไม่เห็น
สัมพัทธภาพ คือ สรรพสิ่ง (เป็นทั้งผู้ให้ และ ผู้รับ พลังงาน)
เป็นตัวกลาง (จุดเชื่อมโยง)
เป็น ทุกๆสิ่งเท่าที่จินตนาการถึง....
และ จินตนาการ ไปไม่ถึง....
ผู้ที่ล่วงรู้ ความลับของ สัมพัทธภาพ ย่อม ควบคุมได้ทุก
ทุกๆ สรรพสิ่ง
สัมพัทธภาพ ต้องวัดได้ ทุกความรู้สึก ทุกๆสัมผัส และ แม่นยำ
สัมพัทธภาพ คือ สิ่งซึ่งพิสูจน์ได้ อย่างชัดแจ้ง และ คงอยู่รอบ
ตัวเรา ชั่วนิรันดร์
สัมพัทธภาพ ของ มนุษย์ คือ ความรัก ,ความรัก คือ
ความรับผิดชอบ
สัมพัทธภาพ คือ ความจริงที่บริสุทธิ์ ไร้การเคลือบแฝง
สัมพัทธภาพ ตรงไปตรงมา ไม่มี กบฎ
สัมพัทธภาพ สมเจตนารมณ์ ไม่เคย ขบฎ
สัมพัทธภาพ ตรงต่อหน้าที่ ไม่บิดพริว
สัมพัทธภาพ ของ ทุกๆสรรพสิ่ง คือ สัมพัทธภาพ

 

ประชาธิปไตยไม่สมบูรณ์เพราะเหตุใด?

คาร์ล มาร์ก ได้วิพากย์ระบอบประชาธิปไตยภายใต้ทุนนิยมไว้อย่างชัดเจนว่า
เขาเห็นด้วยกับประชาธิปไตย คือ การให้สิทธิเสรีภาพที่สมบูรณ์แก่ประชาชน
แต่เขาไม่เห็นด้วยกับระบบเศรษฐกิจทุนนิยมซึ่งเป็นตัวขับเคลื่อนประชาธิปไตย
เนื่องจากระบบนี้ หนุนอำนาจให้กับนายทุน เปลี่ยนขั้วอำนาจจากชนชั้นขุนนาง
มาเป็นชนชั้นนายทุน ยังผลให้แรงงานต้องทำงานภายใต้กลไกลการแข่งขันซึ่ง
เป็นกลไกลสำคัญที่ขับเคลื่อนระบบทุนนิยม สุดท้าย เสรีภาพจึงไม่มีจริง เมื่อแรง
งานต้องถูกใช้แรงงานอย่างหนัก ไม่มีเวลาส่วนตัว แล้วเสรีภาพที่แท้จริงจะเกิด
ขึ้นได้อย่างไร? ทั้งยังส่งผลให้ทรัพยากรธรรมชาติถูกเผาผลาญทำลายเพราะ
ตัวเร่งอันได้แก่ กลไกลการแข่งขัน, ดอกเบี้ยเงินกู้ที่เป็นบวก และเครื่องมือ
ทางเศรษฐศาสตร์อีกหลายประการที่มุ่งเน้นไปทาง "ขาขึ้น" เพียงอย่างเดียว
ดังนั้น คาร์ล มาร์ก จึงมุ่งเน้นความสำคัญไปที่ "ภาคแรงงาน" แต่เขาก็ไม่ได้ให้
คำตอบที่ดีนัก กับคำถามที่เขาตั้งขึ้นเอง เพื่อโต้แย้งจุดบอดของระบบทุนนิยม และ
ส่งผลให้ "การปฏิวัติโดยชนชั้นแรงงาน" เกิดขึ้นเพื่อล้มล้างนายทุน และยังผล
ให้เกิดการเปลี่ยนขั้วอำนาจโดยกลุ่มผู้ปฏิวัติ แต่ไม่อาจนำประชาธิปไตยมาให้อย่าง
แท้จริง

ย้อนกลับไปสู่คำถามที่ คาร์ล มาร์ก ได้ตั้งไว้ แล้วลองทบทวนเพื่อตอบคำถามใหม่
เขาได้ตั้งกระทู้ไว้เพียงว่า "ระบอบประชาธิปไตยเป็นสิ่งที่ดี แต่ระบบทุนนิยมที่ใช้
หนุนระบอบนี้ต่างหากที่มีปัญหาควรแก้ไข" ไม่ใช่ "กลุ่มบุคคลที่กุมอำนาจใน
ขณะหนึ่งๆ แต่อย่างใด นั่นหมายความว่า คำถามนี้ นายทุนเอง ไม่ใช่ผู้ผิด แต่ผู้
ผิดคือ "ระบบทุนนิยม" ต่างหาก ที่ไม่ขับดับระบอบประชาธิปไตย ให้ก้าวไปสู่
ประชาธิปไตยที่แท้จริง

นั่นหมายความว่า หากเราสามารถค้นหาระบบเศรษฐกิจที่เหมาะสมกับประชาธิปไตย
และหนุนประชาธิปไตยให้เกิดสิทธิเสรีภาพอย่างแท้จริง ตั้งแต่ระดับบนลงไปสู่ระดับ
รากหญ้า เช่น ชนชั้นแรงงานได้แล้วละก็ นั่นหมายความว่า "เราได้ค้นพบคำตอบ
ที่แม้แต่คาร์ล มาร์ก ยังค้นไม่พบนั่นเอง"

เศรษฐกิจพอเพียงเหมาะสมกับประชาธิปไตยที่แท้จริงได้อย่างไร?

ระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม มุ่งเน้น "ผลกำไรสูงสุด" (Maximize profit)
เป็นสำคัญ โดยการเข้าสู่ภาวะจุดประหยัดต่อขนาดก่อน (Economic of scale)
และเมื่อเข้าสู่จุด "ผลกำไรสูงสุดแล้ว สิ่งที่ระบบเศรษฐกิจนี้ต้องเผชิญก็คือการลดลง
ของผลได้ตามมา (Diminishing of return) ทำให้ต้องขยายฐานตลาดและหา
ตลาดใหม่ๆ ต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และนี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้ระบบทุนนิยมไม่สามารถ
นำประชาธิปไตยมาสู่ประชาชนได้อย่างแท้จริง เพราะการผลิตไม่สิ้นสุด และการแข่งขันที่ไม่
จบสิ้นนี้เอง ส่งผลให้แรงงานขาดอิสระเสรีภ่พที่แท้จริง ต้องถูกกดขี่จากนายทุนให้ทำงานหนัก
ระบบเศรษฐกิจพอเพียงนั้นต่างกัน ตรงที่ เมื่อการผลิตเข้าสู่จุดประหยัดต่อขนาดแล้ว แทนที่
จะมีความละโมบโลภมาก เร่งการผลิตให้ถึง "จุดกำไรสูงสุด" ทว่า กลับลดจำนวนการผลิต
ลงเพื่อควบคุมกลไกลราคาเสียเอง ทำให้ราคาไม่ตกตามการแข่งขัน และรักษาเสถียรภาพทาง
ราคาไว้ได้ ดังนั้น จึงขายในราคาที่ไม่สูงไม่ต่ำเกินไป และผลิตในอัตราที่น้อยกว่าแบบทุนนิยม
กลับหันไปทบทวนตนเองเพื่อลดต้นทุนการผลิต, เพิ่มความหลากหลายของสินค้า และมุ่งเน้น
การ "พึ่งพาอาศัยกัน" แทนกลไกลการแข่งขัน

ดังนั้น ผลสุดท้าย เศรษฐกิจพอเพียงจึงมิได้มุ่งเข้าสู่ "จุดกำไรสูงสุด" แต่กลับพุ่งเข้าสู่เส้น
"สมดุลยั่งยืน" แทน ทำให้ผู้ประกอบการและแรงงาน สามารถปลดระวางตนเองออกจากระบบ
ใช้ให้ระบบที่เข้าสู่สมดุลแล้วทำงานด้วยตัวมันเองผลสุดท้าย ผู้ประกอบการและแรงงานจึงมี
อิสระเสรีภาพจากการทำงาน ขับเคลื่อนให้สังคมไปสู่ความมีอิสระเสรีภาพของชีวิตอย่างแท้จริง
จึงกล่าวได้ว่าระบบเศรษฐกิจพอเพียงต่างหากที่จะสามารถทำให้ประชาธิปไตยเต็มใบได้อย่าง
แท้จริง หาใช่ระบบทุนนิยมไม่

ระบบเศรฐกิจแบบพอเพียงแตกต่างจากทุนนิยมอย่างไร?

1. ระบบเศรษฐกิจทุนนิยม ตั้งอยู่บนสมมุติฐานที่ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงที่ว่าพรุ่งนี้จะ
ต้องดีขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้น ทุนนิยมจึงใช้ได้เฉพาะเศรฐกิจ "ขาขึ้น" เท่านั้น ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว
ระบบเศรษฐกิจมีวัฏจักรในการขึ้นและลง ในขณะที่เศรษฐกิจพอเพียง มีทั้งกลยุทธ์ในช่วงขาขึ้น
ที่เรียกว่า "วัฒนาการ" และช่วงขาลงที่เรียกว่า "วิวัฒนาการ"

2. ระบบเศรษฐกิจทุนนิยม ใช้กลไกลการแข่งขันเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจ และใช้กลไกล
ราคาเป็นเครื่องควบคุม ทำให้ผลสุดท้าย ธุรกิจต้องแข่งขันกันอย่างรุนแรง ภายใต้สภาวะราคาที่
ตกต่ำลง และส่งผลให้อาจต้องตายทั้งหมด จนในที่สุดต้องขยายฐานตลาดสู่ประเทศใหม่ๆ แต่ระบบ
เศรษฐกิจพอเพียง ใช้กลไกลการพึ่งพาอย่างสมดุล เพื่อลดต้นทุนและการแข่งขัน ทั้งมุ่งเน้นความ
หลากหลายและคุณภาพในการตรึงราคาสินค้าในตลาด ทำให้สามารถรักษาเสถียรภาพของตลาดได้
ส่งผลให้ท้ายที่สุด ทั้งผู้ซื้อ, คู่แข่งขัน, และผู้ผลิต ล้วนอยู่ร่วมกันได้อย่างสมดุล และสามารถ
ปลดแอกตนเองให้มีอิสระจากการทำงาน ให้ระบบเดินเองต่อไปได้อีกด้วย

3. ระบบเศรษฐกิจทุนนิยม ทำลายทรัพยากรธรรมชาติอย่างหนัก เพราะกลไกลการแข่งขันด้านทุน
ทำให้บางประเทศที่ขาดแคลนทุนทางการเงิน นำทุนทางทรัพยากรธรรมชาติออกมาแข่งขันแทน เช่น
ประเทศที่มีป่าไม้, สินแร่ และน้ำมันมาก จำต้องเพิ่มปริมาณการผลิตสูงขึ้นไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าจะหมด
ทรัพยากร ถึงตอนนั้น ก็ไม่อาจดำรงตนอยู่ได้ ในขณะที่เศรษฐกิจพอเพียง จะมีการปรับลดปริมาณการ
ผลิตลงก่อนถึงจุดกำไรสูงสุด เพื่อควบคุมกลไกลราคาด้วยการลดปริมาณสินค้า จึงช่วยในการอนุรักษ์
ทรัพยากรธรรมชาติอย่างสมดุลอีกด้วย
<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->

 

E = mc2