กลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิ

ผมกลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิครับ:'(

 

ครับ จขกท รับทราบแล้วครับ

 

ผีคืออะไร กลัวทำไม ความกลัวคืออะไร ตอบได้จะไม่กลัว

 

เพราะกลัวตายจึงกลัวผีครับ แต่บางครั้งมันก็กลัวบางครั้งมันก็กล้า กล้าๆกลัวๆ

 

จขกท.

จะทำอะไรก็ทำให้มันจริง ทำให้เป็นชิ้นเป็นอัน

มันจึงจะเห็นผล ทำอะไรเล่นๆหัวไปมา มันจะไม่พัฒนา
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
ลองบอกตัวเองซิ ว่า
เราจะตั้งใจทำอะไรให้มันเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่าง
แล้วก็ตั้งใจลงไป ความสำเร็จจะอยู่ไม่ไกล น้องเอ้ย

 

กลัวผีนั่นแหละ ต้องนั่งสมาธิ

 

กลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิ ก็ไม่ต้องนั่ง

 

เค้าคุยอะไรกัน ฉันงง นอนสมาธิไปเลย

 

นั่งตอนแรก ๆ จะ กลัวอะไรไปหมด ครับ แต่ทำบ่อย ๆ ความกลัวจะค่อย ๆ หายไปเอง เพราะจิตเริ่มโต ครับ
ความกลัวก็เป็นกิเสล ประเภทหนึ่ง เหมือนตอนเราเป็นเด็ก อะไรก็กลัวไปหมด แต่พอโตขึ้น เราเริ่มไม่กลัว สมาธิก็เหมือนกัน ครับ ขยันทำทุกวัน ทำให้สว่างให้ได้ สว่างแบบไหน ต้องรู้ได้ตัวเอง ครับ

 

"จิตเริ่มโต" อันนี้ต้องระวังนะครับ การปฏิบัติเราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อสะสมเข้าเพิ่มเติมนะ
ถ้ามันเริ่มเกิดอาการคิดขึ้นมา ว่า ตัวเรามันเริ่มมีอะไรพิเศษกว่าผู้อื่น อันนี้ต้องจับตาดูให้ดีนะครับ

 

ตอนเป็นผมเด็กกลัวผีมากขนาดตอนเที่ยงแม่ใช้ไปเอาของในบ้านยังไม่กล้าบอกแม่ว่า "กลัวผี" แม่เลยบอกว่า "จะไปกลัวทำไม คนที่กลัวผีน่ะ เห็นเงาตัวเองยังคิดว่าเป็นผีเลย" ก็เลยเก็บมาคิดดูก็ใช่จริงๆ เลยเลิกกลัวผีเลยนับจากนั้น จริงๆ แล้วมนุษย์นี่ก็เป็นลูกครึ่ง ครึ่งผีครึ่งคนนะครับ ...จิตก็เหมือนผี แต่เป็นผีที่มีที่อยู่คือกายในภพภูมิมนุษย์นี่เอง ขำๆยามเช้าครับ

 

สำหรับกรณีการที่เรากลัวผีถือว่าเป็นเรื่องปกตินะครับ.
ถ้าเราจะไม่กลัวผีเลยก็เป็นได้ถ้าเรามีความกล้าในเรื่อง
ของความคิดเหมือนคนที่เข้าใจว่าตนจิตแข็งไม่กลัวตาย
พร้อมตายทุกกรณีไม่ว่าเรื่องอะไร.
แต่ตรงนี้ยังเป็นความคิดที่ฝั่งอยู่ในจิตแต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไร
เพราะเป็นกันได้ทุกคนอย่างพวกนักเลงหัวไม้ ที่ลุยได้ถึง
ไหนถึงกัน.ก็คิดอย่างนี้ได้ทุกคน..แต่ถ้ามีปืนจ่อที่ศีรษะ
และกำลังจะยิงหรือไม่ก็มีผีมาให้เห็นต่อหน้าพร้อมๆกันหลายตน
เป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ..แต่ถ้าจะไม่กลัวจริงๆ
คือจิตต้องยอมรับความเป็นจริงได้ว่า
วิญญานก็เหมือนๆกับเราต่างกันที่ไม่มีกายหยาบเหมือนๆเรา
แต่ว่าต้องเป็นการที่จิตยอมรับในเรื่องนี้ได้เอง.
ส่วนมากที่เห็นจะเป็นพระป่าสายธุดงค์หรือไม่ก็ผู้ที่ฝึกจิต
มาดีแล้ว ส่วนเราจะทำอย่างไรหรือครับ
สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมบางคนที่แยกความคิดที่เกิดจากจิต
ของจากตัวจิตเค้าได้ใหม่ๆยิ่งจะมีความกลัวเป็นเรื่องปกติครับ
เพราะจิตเค้าจะรู้สึกว่าเหมือนขาดเพื่อน เพื่อนในที่นี้
หมายถึงความคิดเดิมๆที่ทำให้ไม่เคยกลัวอะไรนั้นเอง.
แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นหลักอะไร.เพราะต่อมาฝึกเจริญสติ
สร้างปัญญาตัวสติตรงนี้จะมาเป็นเพื่อนแทนตัวความคิด
ที่เกิดจากจิตตรงนั้น..
และถ้าเราจะมาปฏิบัติต่อก็ต้อง
สร้างกำลังสมาธิตรงนี้ให้สูงขึ้นด้วยการฝืนตรงนี้อีกซัก
๓ ถึง ๔ ครั้งจิตถึงจะมีกำลังขึ้นมาจะเคยชินกับสัมผัส
เล็กๆน้อยต่างๆรวมทั้งเรื่องความกลัวนี้ได้.และจะมองเป็น
ธรรมดาได้ถ้าน้อมคิดในเรื่องเค้าไม่มีกายหยาบเหมือนเรา
และถ้าต่อไปได้เห็นวิญญานขึ้นมาได้สัมผัส
ให้คิดไว้ว่าอุทิศส่วนกุศลไว้ก่อนและมี
พระรัตนตรัยเป็นที่พึงครับ..ส่วนถ้าต่อไปคิดว่าพบเจอจนชิน
แล้วในสภาพที่อยู่ปัจจุบันจนกระทั่งเราไม่กลัวแล้ว
ก็ให้ลองไปอยู่ป่าช้าคนเดียวก็ได้ครับหรือไม่ยืนที่เมรุเผาศพคนเดียวก็ได้
หรือที่เค้าลือว่าผีดุลองดูซิแต่ก็อย่าลืมไฟฉายและดูความปลอดภัยใน
ชีวิตและทรัพย์สินด้วยนะครับ...จะได้ตรวจสอบตัวเองได้ด้วยว่า
ตอนนั้นเราเก่งแต่ปากหรือไม่ หรือว่าเราเก่งแต่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ
ถ้าจิตเรามีกำลังพอที่จะไม่กลัวเรื่องนี้.โดยที่ไม่รู้สึกขนลุก
หรือสะดุ้งหรือมีแต่นิดเดียวแล้วใจเรากลับสู่สภาวะปกติ
หรือไม่อย่างไรดูซิว่าทำได้ไหม
อย่างน้อยก็จะได้ตรวจสอบตัวเองไปในตัวเพราะสภาพแวดล้อม
การเห็นผีในห้องกับการเห็นในสถานที่ๆมันน่ากลัวคนเดียว
มันแตกต่างกัน.อย่างน้อยก็จะได้รู้สภาพจิตที่แท้จริง
ของตนเองเวลานั้นถ้าเราสอบตกเราจะได้ไม่ประมาท
ในการฝึกที่จะสร้างกำลัง ณ ตรงนี้ด้วยครับ​

 

ชัดเจนมากครับสำหรับพี่ nopphakan ผู้เชี่ยวชาญ & แฟนพันธุ์แท้ผีและภพภูมิ ;P สงสัยท่านเจอซะจนชินน๊ะ คงไปเที่ยวมาเกือบหมดแล้วมั้ง...ว่างๆ เปิดกระทู้เล่าสู้กันฟังเป็นธรรมทานมั่งนะครับ...ผมขอสมัครเป็นแฟนคลับพี่ nopphakan ด้วยคนนะครับ...

มีเรื่องป่าช้าจะเล่าให้ท่าน จขกท. ฟัง เผื่อมีโอกาสไป ตอนเป็นเด็กอายุประมาณ 10 กว่าปีผมเคยไปร่วมงานปริวาสกรรมที่วัดป่าแถบภาคอีสาน...หลวงพี่ชวนไป...หลวงพี่พักอยู่กุฏิในป่าช้า ผมไปปักกลดในป่าช้าคนเดียว รอบๆ กลด นี่เพิ่งขุดเลยครับ เป็นหลุมโบ๋เรยล่ะ เป็นป่าช้าเก่าแก่ต่างจังหวัด เค้านิยมฝังศพลงดินกันน่ะ คืนวันแรกเลยประมาณตีสองได้ เห็นลุงแก่ๆ ตัวเล็กๆ ผ้าขาวม้าพาดไหล่ ไม่มีขา เดินเหมือนลอยมาเปิดกลดผม ชี้มาที่ขาผม...ตอนนั้นรู้เลยคำว่า "วิ่งป่าราบ" เป็นไง 555...ด้วยความเป็นเด็ก ผมวิ่งเข้าไปหาหลวงพี่แทบไม่ทัน มาตอนเช้าผมดังเป็น talk of the temple เรย...เลยมานั่งนึกๆ ดู...ลุงแกก็ไม่ได้มาหลอก หลอน น่ากลัวอะไรนี่นา แต่ทำไมต้องชี้ไปที่ขาด้วย...อ๋อออออออ...ที่แท้เราปักกลด แล้วหันขาไปชี้หน้าพระพุทธรูปองค์ใหญ่ในศาลาของวัดป่าแห่งนั้นนั่นเอง...ตอนเย็นอีกวันถึงลองเปลี่ยนกลับหันหัวขึ้นลองดู...อยู่จนเกือบครึ่งเดือน ไม่เจออะไรอีกเลย...ถึงบางอ้อว่า...การนอนห้ามหันเท้าเข้าใส่หน้าพระพุทธรูปเด็ดขาด...

 

ถูกหลวงพ่อท่านนึงห้ามใว้ครับ ผลจากการนอนสมาธิคือจิตมันจะไม่เข้าภวังหลับแล้วก็จะกลายเป็นโรคนอนไม่หลับตามมา

 

ที่สุดของกลัว ก็หมดกลัว กลัวให้มันถึงที่สุด

 

ถ้ากรณีทำผิดวิธี หรือกำหนดจิตไม่ถูก มันก็เกิดกรณีนี้ขึ้นได้
แต่ถ้าทำถูกนะ มันจะหลับเร็ว หลับสบาย กว่าปกติได้เหมือนกัน

 

เด่วนะสงสัยอ้ะ คือ เราอ้ะบางทีก็นั่งสมาธิ บางทีก็นอนสมาธิ แล้วแต่วันและอารมณ์ พออกมาจากสมาธิเสร็จแล้วเราก็จะแผ่เมตตาต่อ พอเสร็จก็ดูทีวี เล่นเกม ฟังเพลงปกติ แล้วก็นอนหลับไม่ได้ทำสมาธินะ

แต่เมื่อไม่นานกำลังฝึกท่องพุทโธตอนกำลังจะนอนหลับด้วย กลับเกิดสมาธิใจนิ่ง ลมหายใจเบามากๆ ก็เลยสงสัย แต่มีผู้ให้คำแนะนำว่าควรจะทำต่อ แล้วสมาธิของเราจะออกเมื่อไรก็จะแล้วแต่กำลัง เลยชักงงๆแล้วอ้ะค่ะ

คือจะแนะนำว่าไม่ควรนอนทำสมาธิเลยรึ ว่าตอนจะนอนหลับไม่ควรนอนสมาธิค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำอธิบายนะคะ

 

เราก็กลัวผีนะ ไม่อยากเจอหรอก แต่บางครั้งบางทีที่เจอ ก็แค่แผ่เมตตาให้เค้า พูดกะเค้าดีๆว่าต้องการอะไร ก็ทำบุญให้ไป บางทีนึกสนุกก็ขอหวยด้วยเลย ถูกด้วย อิอิ ผีอ้ะก็มีทั้งดีไม่ดี เหมือนกะคนอะเเหล่ะ แต่ต้องแยกประเด็นให้ดูมีเหตุผลหน่อยนะ กลัวผีเลยไม่นั่งสมาธิ ผีเค้าจะมาในสมาธิเรารึ เราว่าไม่นะ เพราะการนั่งสมาธิเราคิดว่ามันก็คือการทำบุญอย่างนึง และทำให้เราจิตสงบขึ้น ก็จะนั่งสมาธิก็มีคำขอนั่งสมาธิ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลยนี่นา ลองดูค่ะ (kiss)

 

" กลัวให้รู้ว่ากลัว "


กลัวผี แสดงว่า ไม่รู้ตัว (เมื่อก่อนคิดว่าเพื่อนกวน)

เมื่อก่อน ดิฉันกลัวผีมากนะ แค่มุมผี ดิฉันยังไม่เข้าเลย แค่อ่านก็กลัวแล้วค่ะ
ใครบอกเห็นผีได้ ดิฉันยังกลัวคนๆนั้นเลยค่ะ
แต่เมื่อตามดูทัน เวลาเห็นมันก็แค่ เห็นให้รู้ว่าเห็น

อาจจะมีชะงักเล็กน้อย ถ้าดูตัวเองไม่ได้ทัน

ถ้าเจ้าของกระทู้คิดว่า การนั่งสมาธิเพื่อไม่ให้กลัวผี หรือเห็นผี หรือเพื่อเห็นจนชิน(แล้วไม่กลัว) อันนี้ไม่ใช่ตามดูค่ะ

 

การที่เรากลัว เพราะเราไม่รู้ ถ้าเรารู้ เราจึงไม่กลัวนะคะ เหมือนกับ ที่เราเอามือแหย่เข้าไปในไห แล้วเราไม่รู้ว่าในนั้นมัน คือ อะไร เราจึงรู้สึกกลัว

การกลัวผีในขณะที่นั่งสมาธิ มี 2 ประเด็น คือ
1. นิมิตหลอน 2.ใจสร้างภาพไปเอง
ให้กลับมาทำความรู้สึกที่ตัวขณะที่นั่ง นิมิตจะหายไป
แต่ถ้าใจสร้างภาพความกลัวเอง นอกจากให้กลับมาทำความรู้สึกที่ตัวแล้ว ให้นึกถึงพระพุทธเจ้า หรือ ภาพพระ หรือ สวดมนต์ในใจ สักพักความกลัวก็จะหายไป หรือ จะแผ่เมตตาก็ได้

การแสดงตนของวิญญาณให้เราเห็นนั้น จะมี 3 ลักษณะ
1.มาปรากฎกายให้เห็นได้เหมือนมีตัวตนรูปหน้าตอนครั้งที่มีชีวิตทุกประการ
2.บางรายก็เห็นเป็นเงาลาง ๆ
3.บางรายก็เห็นเป็นดวงไปมีสีสัน

ซึ่งล้วนเป็นความจริงได้เท่ากับ จิตหลอน หรือ ตาฝาด

วิญญาณใด ๆ ที่เราจะเห็นได้ มักจะมีความผูกพันหรือ หรือ สร้างกรรมไว้ต่อกันบางอย่างไว้ กับคนที่เห็นเสมอ

และวิญญาณไม่อาจแสดงตนให้คน เห็นรูปใด ๆ ได้เลย ถ้าไม่เกิดคลื่นเพ่งใส่ผู้นั้นอย่างรุนแรง (ด้วยต้องการให้รู้ว่าเป็นใคร) และมักจะไม่ค่อยทำถือว่าเป็นการสั่นสะเทือนของจิตอย่างรุนแรงกว่าปกติ วิญญาณตนนั้นเองต้องสิ้นเปลืองพลังงานอย่างสูง ถ้าเห็นก็อาจมองเห็นบางส่วน ไม่สามารถเห็นได้เป็นระยะเวลานาน เพราะพลังงานหมดลง ไม่สามารถไปไหนได้ดั่งใจ ฝ่ามิติที่สูงกว่า เพราะต้องรวบรวมพลังงานแสดงตัวให้ปรากฎ

ในโลกนี้มีพลังงานและวิญญาณอยู่มากมาย ที่เราอาจเดินชนโดยไม่รู้ เคยดูในยูทูป ที่คนเดินผ่านตัดร่างวิญญาณอันเลือนลางโปร่งแสง เพราะเขาไม่เห็น เขาจึงไม่กลัว และวิญญาณก็ไม่มีพลังงานแสดงให้เห็นนั่นเอง

ผู้ที่มีสุขภาพจิตดี ถูกกำหนดให้มีพลังอำนาจเหนือกว่าอยู่แล้ว ซึ่งพวกเขาไม่กล้าตอแย ต่างกับคนที่จิตฝันอ่อน มักจะเล่าว่าเห็นผีอยู่เสมอ

นี้อาจจะเป็นข้อมูลที่ทำให้ความกลัวเราลดลงค่ะ