เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

การให้ความช่วยเหลืออย่างยั่งยืน คือโครงการพระราชดำริต่างๆ อย่างเช่นโรงสีพระราชทาน


ก่อนหน้านี้2-3ปี เคยมีหลายชุมชน กำลังจะรวมตัวกันตั้งสหกรณ์ มีโรงสีเป็นของตนเอง
แต่พอได้ข่าวว่าจะมีการรับจำนำข้าวมูลค่าสูง เรื่องอะไรจะไปเหนื่อยยากลงทุนทำ
โรงสี โครงการณ์นั้นจึงล้มไป ตอนนี้ได้แต่นึกเสียดาย

.....................

ที่บริษัทฯผม สงสัยเรื่องบทบาทของพระสงฆ์กับการร่วมการชุมนุม
ผมไม่มีความเห็น แต่ยกตัวอย่างของพระอาจารย์ธรรมโชติ ของวีรกรรมชาวบางระจัน
ยกตัวอย่างของพระมหาเถรคันฉ่อง มหาเถรเสียมเพรียม(องค์นี้ผมมองเทียบชั้นกับกุนซือสามก๊กเลยเชียว)

ส่วน.... "สำนักพุทธศาสนา" นั้น แตกต่างจาก "เถรสมาคม"
เหมือนกับ กรรมการวัด กับ คณะสงฆ์ นั้นแหละ... ถ้าจะตัดสินพระ คิดว่าใครควรเข้ามาที่สุด

เพิ่งได้ข่าวว่า ตำรวจไทยสามารถจับคนร้ายลอบยิง "ขวัญชัย" ได้แล้ว โดยรับสารภาพว่ารับจ้างมา 8พันบาท (นักข่าวได้ยินว่า ตอนแรกจะยิงให้ฟรีด้วย แต่ขอแค่ค่ารถพอ)

ส่วนท่านพุทธอิสระ ก็มีหมายจับออกมาก่อนหมายเรียกอีก ทำให้เราเห็นว่า ตำรวจไทยทำงานได้รวดเร็วดีจริงๆ .......อุ่นใจ วาบๆ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มทิพย์และพี่ๆทุกท่าน อากาศเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ ผมอ่านกระทู้ของพี่ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงหน้านี้(502)แล้วทำให้รู้ว่าพลาดของดีไปหลายอย่าง แต่ไม่เป็นไรครับยังไงก็ขอจองรุ่นสร้างโรงครัวด้วยนะครับ

 

หาแหล่งเงินกู้ให้รัฐบาล

......

หลวงพ่อน่อ วัดปางสัก
พี่นิ่ม คุณเอก คุณหนุ่มเซฟาโร่

 

มีใครอ่าน แนวหน้า บ้าง
อยากได้ที่อยู่ ตชด.สายบุรี
หรือที่ติดต่อ....

 

วันนี้ที่ผักไห่ มีงานพิธีฯ บรรจุดวงชะตาพิชัยสงคราม

เรื่องพิธีกรรมฯ ยังคงเข้มไม่ตก

 

พระบูชางามมากครับ พระปิดตาก็ดูเข้มขลังมาก

พระบูชามหาพิชัยสงคราม นี่เป็นกิเลสส่วนตัวที่อยากได้ไว้บูชาส่วนตัวซักองค์
หวังว่าตอนมีทรัพย์พอจะไปบูชา พระท่านจะยังมีเหลืออยู่ให้บูชานะ
และหวังว่าจะยังมีคนจัดสร้างถูกต้องตามพิธีกรรมอยู่

ป.ล.ฝันรอก่อนนะครับ ตอนนี้เอาให้พอมีพอกินกับล้างหนี้เก่าให้หมดก่อนละกัน(ฮา)

 

เรื่องเล่า : ที่มาของเรื่องเล่า หรือความจำที่มาของเรื่องเล่า ฯ

ตอน : ผมมีต้นทุนทางการศึกษาน้อยหรือต้นทุนต่ำ ก็ได้แต่จำเอามาเล่าฯ (ตอนที่ ๑)

ผมมีอะไรๆ ที่พอนึกได้หรือนึกอะไรๆ ได้ก็มักจะเล่าให้คนฟัง โดยที่ไม่ได้เลือกว่าจะเป็นใครหรือบางทีก็ถูกใครๆ เอาเรื่องของผมไปเล่าต่อ

หลายปีมาแล้วเคยได้รับการคะยั้นคะยอจากหลานชายที่ตอนนั้นเรียนชั้นประถมว่า พ่อ...ช่วยเล่าเรื่องชีวิตของพ่อตอนเด็กๆ ให้ฟังหน่อยซี่...

ผมถามหลานกลับว่า...ทำไม...เรื่องอะไร? เขาตอบว่า...เวลาไปงานเลี้ยงรุ่นที่อ่างทอง...เพื่อนๆ พ่อ...ชอบเล่าเรื่องของพ่อให้ฟัง...มันสนุก

ดี...พวกตาๆ เพื่อนพ่อชอบพูดว่า...รู้ไหม? ตาเอ็งความจำดี วันหนึ่งลูกสาวผม...ก็บอกผมว่า...เขาเคยถามหมอเกี่ยวกับตัวผมว่าเป็นอย่างนี้ได้

อย่างไร? หมอตอบว่า...เอาแบบเข้าใจง่ายก็คือ คนแบบนี้เขาเรียกว่า"พวกสมองจัดโปรแกรม" เดี๋ยวนี้วันดีคืนดีก็จะได้รับโทรศัพท์จากหลานทั้ง

2 คน คนหนึ่งอยู่ ม.ต้น อีกคนอยู่ ม.ปลาย เช่น พ่อเตรียมรับ FAX แก้สมการให้ด้วย หรือ พ่อ วงจรไฟฟ้าที่ส่งไป พ่อคำนวนให้ด้วย เสร็จแล้ว

ส่งกลับแล้วโทรอธิบายให้ด้วย พอผมทำเสร็จแล้วโทรศัพท์กลับไป ก็จะได้ยินเสียง เฮ...และพูดว่า...แก่แล้วก็ยังเก่ง ไม่รู้เอาอะไรมาจำ ต่าง

กับแม่บ้านผมที่มักจะพูดกับผมอีกแบบหนึ่ง เช่น พ่อเมื่อวานทำไฟแล้วเอาเครื่องมือกลับมาเก็บครบหรือเปล่า...อ้าว...ลืม หรือพ่อเมื่อวานซ่อม

ปั้มน้ำเสร็จแล้วเอาเครื่องมือทำไฟไปลืมไว้ตรงใหน? ผมต้องมานั่งนึก...ไม่รู้ว่าเอาไปลืมไว้ที่ไหนเป็นต้น ผมก็มานั่งทบทวนเรื่องต่างๆ ว่าอะไร

ทำให้ผมจำเรื่องเก่าๆ ได้ และที่มาของเรื่องต่างๆ สรุปด้วยตัวเองพอจะอนุมานได้ว่า เกิดจากบ้ายอ คือเวลามีคนชมว่าอ่านหนังสือเก่ง ก็อ่าน

ใหญ่เพราะอ่านได้ตั้งแต่ยังไม่เข้าโรงเรียน ครูบอกว่าเรามีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์ดี ให้ไปยืนเล่าหน้าขั้นเรียน ก็เลยจมไม่ลงต้องหมั่นอ่านบ่อยๆ

จนขึ้นใจ ขวนขวายและค้นคว้ามันทุกเรื่องไป ตอนอยู่ชั้น ม. 1 ครูใหญ่ที่เป็นครูประจำวิชาคณิตศาสตร์ มาแจ้งที่ชั้นเรียนว่า ท่านติดประชุมที่

อำเภอฯ ให้ทุกคนเอาการบ้านมาตรวจกับผม ถ้าใครตอบไม่เหมือนผม ก็ให้ผมอธิบายให้ฟัง วันนั้นเป็นวันที่ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าเรายังไม่เคยทำ

คณิตศาสตร์ พีชคณิต หรือเลขาคณิตผิดเลย ก็เลยทำให้บ้าไปอีกแบบหนึ่งคือ ไปเอาหนังสือคณิตศาสตร์ทั้งของอ.ขุนประสงค์ อ.ลัยอาจ อ.

คณิต มาทำมันทุกข้อและทุกเล่ม ทำอย่างนั้นมาจนจบ ม. 3 และออกหางานทำ ผมได้เรียนแค่นั้นจึงบอกว่าต้นทุนผมต่ำ ส่วนเรื่องเล่าก็เกิดจาก

ความยากจนของผม ที่ต้องไปนอนกลางทุ่งกลางนาได้พบปะผู้ใหญ่ที่ไปเฝ้าลอบเฝ้าเบ็ดด้วยกันคุยให้ฟัง ทั้งเรื่องผี เรื่องโจร เป็นต้น เรื่องอื่นๆ

ที่ผมชอบคือเรื่องเล่าทางวิทยุที่เป็นนิยายจีน เวลามารับจ้างเขาหาบหามของที่ตลาดในช่วงโรงเรียนปิด ผมจะหาโอกาสเข้าไปฟังกับตาท่าน

หนึ่งที่แกเปิดฟังเป็นประจำ และที่สำคัญๆ เกี่ยวกับข่าวการบ้านการเมืองหรือข่าวดังๆ ก็จากวิทยุ โดยเฉพาะข่าวสี่มุมบ้าน ที่กระจายเสียงจาก

สถานีวิทยุทหารอากาศทุ่งมหาเมฆ ตอนหลังเปลี่ยนเป็นข่าวสี่มุมเมือง กระจายเสียงจากสถานีวิทยุเสียงสามยอด ผมอยู่ใกล้บ้านผู้ใหญ่บ้าน แก

จะเปิดเสียงดังมาก เป็นวิทยุแบบใช้ถ่านไฟฉายเป็นจำนวนมาก"เป็นกระบะ" เขาเปรียบเทียบความดังกันเช่น บ้านโน้นดังสู้บ้านนี้ไม่ได้ เพราะ

บ้านนี้มันแปดหลอด บ้านโน้นมันหกหลอด สมัยนั้นผมก็ไม่เข้าใจ จนมาเรียนช่างสรรพวุธ จึงได้เรียนไฟฟ้าอิเลคทรอนิคส์ในช่วงกำลังเปลี่ยนถ่าย

จากระบบหลอดเป็นระบบทรานซิสเตอร์ จึงได้รู้ว่าไอ้ที่เรียกแปดหลอด,สี่หลอดน่ะมันคืออะไร นับกันที่อะไร.........

ในช่วงก่อนหรือหลัง พุทธศักราช 2500 มีเรื่องราวต่างๆ ที่น่าจดจำมากมาย ทั้งเรื่องสังคม,การเมือง,เศรษฐกิจ เช่น การที่มีการรัฐประหาร

รัฐบาลของ จอมพล ป. โดย จอมพล สฤษดิ์ การจัดงาน กึ่งพุทธกาล ข่าวกีฬาแหลมทอง เช่น มีลมกรดไทยที่ชื่อ สุทธิ มัณยากาศ เจ้าของสถิติ

วิ่ง 100 เมตร 10.4 วินาที ทำให้ตามบ้านนอกมีการจัดการแข่งขันวิ่งแข่งทั้งงานวัดงานสงกรานต์ แต่เขาเรียกว่า"วิ่งวัว" อ.เจริญ วรรธนสิน และ

ณรงค์ รัตนแสงสรวง เข้าชิงแชมป์แบดมินตัน"ออลอิงแลนด์" และได้แช้มป์ แบดมินตันวิมเบิลดัน ทำให้ตามหน้าอำเภอ,จังหวัด,สถานีตำรวจ

โรงเรียนต่างๆ มีคอร์ดแบดฯกันทั่วไปหมด วันนี้จะเอาเรื่องผีมาแผ่วผ่าน ก็ขอผ่านไปเรื่องรายละเอียดจะเอามาเล่าภายหลัง....

ในช่วงที่โผน กิ่งเพชร กำลังดังมาก เพราะได้เป็นแชมป์โลกคนแรกของไทย ก็มีข่าวอดีตนักกีฬาดังของไทยและของโลกขึ้นมาเป็นข่าวใหญ่ใน

หน้าหนังสือพิมพ์"เสียงอ่างทอง" และข่าว สี่มุมบ้านของ"ตาวุธ"(เสนีย์ บุษปะเกศ) เล่ากันเป็นเรื่องเป็นข่าวอยู่นานแบบมีคนติดตามมากคือ

ข่าวพระองค์เจ้าพีระฯ อดีตแชมป์แข่งรถกรังปรีซ์ ได้ลายแทงสมบัติที่ผมเคยเล่าไปแล้ว แต่สิ่งที่ตามมาก็คือ เรื่องเล่าเกี่ยวกับผีเฝ้าสมบัติ,สมบัติ

เคลื่อนที่ได้ เช่น มีคนแก่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ตอนท่านเป็นหนุ่ม บ้านท่านได้มีการปรับปรุงบ้านคือรื้อหลังเก่าแล้วปลูกใหม่ ปรากฎว่า พอขุด

ตรงที่เป็นที่ตั้งบันไดเก่าก็พบโพรงขนาดเท่าไหกระเทียมดอง ก็ขุดตามโพลงไปประมาณ 50 เมตร ก็ไปหยุดอยู่ตรงนั้นเพราะติดต้นมะขาม

ขนาดใหญ่ พบไหลูกหนึ่ง พอเปิดออกดูก็พบเงินอยู่เต็มไห(เป็นเงินโบราณ) อีกเรื่องหนึ่งก็มาจากคนแก่อีกท่านหนึ่ง เรื่องนี้เป็นทำนองว่า ถ้ามี

การแก้เคร็ดถูกก็อาจจะได้สมบัติที่คนเขาฝังไว้ เล่าว่าที่วัดสี่ร้อย ในบ่ายของวันหนึ่ง มีคนมอญสองคนผัวเมียแจวเรือขายหม้อขายโอ่งไปผูกเรือ

ใกล้ๆ กับโบสถ์ แล้วฝ่ายผัวก็ขึ้นไปกราบหลวงพ่อ และพูดว่า"หลวงผ่อๆ ผมขอไม้ทำถ่อสักอันเถอะ ถ่อผมมันหัก"(คือขอไม้ไผ่ขนาดทำถ่อ

ที่ใช้ถ่อเรือ) หลวงพ่อก็ตอบว่า ก็เอาไปซิ...มึงเอาถ่อไปดัน ถ่อมันก็หัก เจ้ามอญคนนั้นก็ลาหลวงพ่อแล้วกลับไปลงเรือ อยู่ได้สักพักก็จากไป

โดยไม่ได้ตัดไม้ไผ่ที่ขอไปทำถ่อแต่อย่างใด คนถือศีลที่เห็นเรือของสองคนผัวเมียที่จากไปโดยไม่ได้เอาไม้ที่ขอจะเอาไปทำถ่อไปด้วย ก็เข้า

ไปเรียนหลวงพ่อว่า มันไปแล้วหลวงพ่อ มันไม่เอาถ่อไป หลวงพ่อก็บอกว่า มันเอาไป...เอาไปแล้ว คนถือศีลก็งง...พอรุ่งขึ้นอีกวัน หลวงพ่อก็

บอกให้คนถือศีลคนนั้นว่า เมื่อวานมอญมันจอดเรือตรงไหน ไปดูซิ...มันได้ไปเยอะไหม? คนถือศีลคนนั้นก็ไปดูแบบไม่รู้อะไร หายไปสักพักก็

กลับมาบอกว่า หลวงพ่อ...ตรงที่มันจอดเรือเมื่อวานนี้ ตรงต้นมะดันที่ติดกับโคกโบสถ์ มีรอยงัดอิฐออก และมีรอยเหมือนไหถูกยกออกไป หลวง

พ่อก็บอกว่า ก็บอกแล้วไงว่ามันเอาไปแล้ว เรื่องนี้เฉลยให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ น่าจะเป็นเจ้าของสมบัติที่ตายไปแล้วอยากจะให้สมบัติที่เขาฝังไว้

คงจะไปเข้าฝันและบอกให้มอญคนนั้นไปถามเอากับหลวงพ่อ ถ้าหลวงพ่อบอกอะไรก็ไปเอาตรงนั้น คนมันจะได้สมบัติก็มีอะไรดลใจให้ไปผูก

เรือตรงนั้น และเขาก็เอาเคร็ดตรงที่หลวงพ่ออนุญาตให้ โดยบอกว่า"มึงเอาถ่อไปดัน มันก็หัก"เจ้ามอญคนนั้นก็ตีความว่าเป็น"ต้นมะดัน"ก็เลยได้

สมบัติไป ส่วนตัวหลวงพ่อก็ดูเหมือนจะรู้แต่ไม่บอกใคร และรู้ด้วยอะไรคงต้องเดา เคยมีท่านผู้รู้ทางประวัติศาสตร์พูดไว้น่าสนใจว่า ประวัติศาสตร์

ก็มีที่มาจากเรื่องเล่า ยังเล่าเรื่องสมบัติกับผีได้อีกหลายตอน แต่ตอนนี้เอาแค่นี้ก่อน ได้เวลาหยอดยาตาให้แม่บ้าน เพราะแม่บ้านไปผ่าตามาผม

ต้องดูแลหยอดยาทุก 2 ชั่วโมง จึงไม่ค่อยได้เข้ามาเขียน จะเขียนเฉพาะเรื่องที่ฟังมาเพราะมันง่าย ขอขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ

 

ฝากรูปไว้ก่อน...

 

ฝากรูป

 

วัตถุมงคลของเราไปขอบารมีหลวงปู่ภา วัดตาขัน

หลังท่านพิจารณาแล้ว ทักคุณเอก
"เสกมาหลายพิธีฯแล้วนี่...ใช่ไหม"

คุณเอกยอมรับ แล้วถามกลับว่าเป็นอย่างไรบ้าง?
"ถึงใจมากเลย... ไม่เคยเจอแบบนี้เลย"
"เรามั่นใจมากเลยพระชุดนี้..."
"ต้องให้ได้อย่างนี้"
"ถึงใจเราจริงๆ"

 

ผมเข้าไปเอาพระสมเด็จ7ชั้น แต่แวะอ่างทองก่อน เพราะมีกิจที่ต้องคุยกับพระอาจารย์พิจารณ์ ไม่คิดว่าจะเป็นวันที่ทางวัดฯมีงาน

หลวงปู่ฯมาเสกพระบูชาดวงชะตาพิชัยสงครามให้ แต่ไม่สะดวกเข้าไปในพระอุโบสถ เลยเอาแค่หน้าหลวงพ่อเฒ่าหน้าโบสถ์พอ เรื่องจิตยังแข็งแรง แต่เรื่องแรง ต้องยอมแพ้ซะแล้ว...

 

ท่านพระอาจารย์อภิสิทธิ์ มาช่วยงานตั้งแต่เมื่อคืน ถ้าผมรู้ล่วงหน้า ผมแวะเข้าไปนอนวัดแล้ว

ผมกราบเรียนท่านว่า พฤหัสบดี ผมจะเข้าไปกราบพร้อมคณะฯ ฝากตัวเป็นศิษย์

ท่านฯรับกราบ แล้วบอกอย่าเพิ่งเลย ช่วงนี้พฤหัสเป็นประ เรียนไปก็ไม่จำ ไว้รออีกหน่อยให้เป็นอุจจ์ ถึงตอนนั้นแล้วค่อยมา

"มาตอนนี้ก็ไม่ค่อยเจอ เพราะเราไม่ค่อยอยู่..." (หนีความวุ่นวาย มีคนเข้าไปหาดูฤกษ์ถี่มาก โดยเฉพาะช่วงนี้)

สมาชิกที่สนใจวิชาโหราศาสตร์ ก็รอไว้กลางปีครับ จะพาไปพร้อมกันทั้งคณะฯ ที่วัดโพธิผักไห่นี่แหละ สะดวกดี

 

วันนี้ผมไปเจอพี่หน่อง (พ.อ.อเนก สุขสยามธนเดช/คนที่อยู่หลังผม) ผู้ที่เคยทำพระมหาเถรคันฉ่อง แจกทหาร มาแบบไม่ได้นัดกัน เข้ามาทักผมก่อนด้วย ต้องขออภัย ผมเป็นรุ่นน้องควรเข้าไปทักก่อน

เข้ามาหาพระอาจารย์พิจารณ์ เพราะทราบว่าได้เหล็กไหลมา และจะเข้ามาจองเหรียญหลวงพ่อเฒ่าด้วย

ส่วนที่นั่งขัดสมาธิอยู่คือเสธกือ (พ.อ.ธิติกานต์ สุวรรณสกนธ์) เป็นนายทหารอยู่ที่สำนักงานตรวจสอบภายในกลาโหม

พี่กึ๊ดไปได้เหล็กไหลมาจากพระอาจารย์สมพร ทดสอบมาหลายเที่ยวแล้ว เลยให้ผมลองบ้าง

กำตะกรุดใจมั่นแล้วเอาไฟลนแขนได้เลย..... แกว่าไม่ร้อน ผมเลยลองบ้าง

ถ่ายรูปไปอวดแฟน แฟนไม่เชื่อ... บอกแน่จริงให้ลนคาง ถ้ายางง่าวออกแล้วจะเชื่อ!

 

วันนี้ผมเอาสีผึ้งหลวงปู่ทิม วัดระหารไร่ไปคืนพระอาจารย์พิจารณ์ และเข้าไปเอาพระสมเด็จ7ชั้น ให้คุณหมอมดดำน้อย เสียดายไม่ได้ให้หลวงปู่ฯจารให้ แต่ประทับยันต์ประจำตัวให้มาแทน พร้อมถวายปัจจัยที่คุณหมอฯฝากมาให้ท่านไปด้วย

หลังเสกเสร็จ หลวงปู่ฯพยายามจะเดินกลับรถเอง แต่เดินได้ไม่ไกล พระลูกวัดจับอุ้มขึ้นรถเลย.... ข้างหลังแอบอมยิ้ม แต่ไม่กล้าหัวเราะ เดี๋ยวโดนดุ ผมจะยิ้มก็ยิ้มไม่ออกจะร้องก็ร้องไม่ได้ เราเคยเห็นสมัยใจเสือใจโจรแล้วสะท้อนใจ

เสร็จงานแล้ว ได้คุยกับพระอาจารย์พิจารณ์ถึงประสพการณ์ที่ไปพบเจอมาระหว่างตัดเหล็กไหล แต่เรื่องนี้ผมขอข้ามไป เป็นปัจจัตตัง

แต่ที่ต้องคุย เพราะประสพการณ์เรื่องนี้จะต่างกันบางส่วน และเหมือนกันบางส่วน จึงต้องแลกข้อมูลกัน

อาจารย์พิจารณ์ไปทั้งสิ้น 5วัน ไปรวมกับคณะของพระอาจารย์สมพร และไปรวมคณะกับของอาจารย์ไข่เข้าไปอีก คณะเลยใหญ่ขึ้น ค่าใช้จ่ายเลยบานเบอะไปไม่น้อย เพราะลูกหาบเยอะนี่เอง

อาจารย์พิจารณ์ได้มาหลายชิ้นอยู่ บางชิ้นสามารถกินเข้าไปได้เลย จะอยู่กับตัวตลอดไป ไม่ออกที่ต่ำ ก็น่าสนใจดี

ผมเลยนัดเสธกึ๊ด เสธหน่อง ว่าคงต้องหาจังหวะดีๆ ไปกันเองแบบไพรเวท ของคณะน้อยๆ

.................

พระอาจารย์พิจารณ์จับเคล็ดได้บ้าง อีกหน่อยอาจพึ่งพาได้ แม้พระอาจารย์สมพรเอง ยังเอ่ยปาก ว่าหากติดตามกันแบบนี้อีก4-5ครั้ง ก็สามารถตัดเองได้เหมือนกัน

เหล็กไหล ถ้าซื้อขายกันได้ ก็อย่าเพิ่งเชื่อว่าแท้เลยครับ ผมยังยืนยัน

 

คุณทิพย์ ผมขอจอง
ลิงผง 1
ปิดตาทรงเมตตา 1 (ถ้ามี)
ปิดตามงคลมหาอุจจ์ ขาวหรือดำก็ได้ครับ 1 องค์
พระแก้วเพชรหลีก ดำหรือขาวก็ได้ครับ 1 องค์
รวมกับ สีผึ้ง 3 และน้ำมัน 1 ที่ได้จองไว้
ขอทราบจำนวนเงินทำบุญด้วยครับ

 

ขอเป็นพรุ่งนี้นะครับ

เพื่อนสมาชิกท่านอื่นที่ผมยังค้างส่งอยู่ ก็ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้เช่นกันครับ
จะเติมของแถมชดเชยค่าเสียเวลาให้ไปนะครับ ไม่อยากให้ถือแต่ใบประทวนแล้วไม่ได้ดอกเบี้ย....

 

แจ้งโอนเงินค่าสีผึ้ง2ขวดครับ
ที่อยู่แจ้งทางpm พี่หนุ่มทิพย์ครับ
ขอบคุณครับ

 

แล้วตอนนี้แขนเป็นอย่างไรบ้างครับพี่(deejai)

 

ยังดีอยู่!

ต้องดูเสธกือเค้าทำครับ แกลนเหมือนจะเอาให้สุก
ของผมแค่เกรียมๆก็พอนิยม เรื่องแบบนี้ฟังเอาสนุก อย่าเชื่อถือว่าจริงจังถ้าไม่เห็นกับตา

อยากเห็นมากกว่านี้ ต้องตามกันบ่อยๆ
ศุกร์หน้า ผมหยุด จะพาพี่ธวัชชัย พี่ไพรัช ไปเยี่ยมพี่นิ่ม สนใจป่าว

 

ภาพ พ.อ.เอนก ไม่ค่อยชัด เลยต้องเอาภาพเก่ามาประกอบ
พี่หน่องเค้าเป็นลูกศิษ์หลวงตาม้า เข้านอกออกในได้สบาย อุปฐากกันมาตั้งแต่ยังไม่ดัง จนเข้าใกล้ไม่ได้แล้ว ได้แต่มองตากันไกลๆ

พี่เค้ายังเป็นศิษย์ท่านเจ้าคุณทหาร ที่มอบผงคุณแม่บุญเรือนให้พี่นิ่มแบบยกกระปุก

เสธฯ บอกท่านเจ้าคุณฯดุมาก ให้สนิทกันก็ต้องได้นิดเดียว ส่วนตัวเสธเองยังได้แค่พระพุทโธน้อยเลย

และข้อมูลสำคัญก็คือ ท่านอาจารย์ของท่านเจ้าคุณฯเป็นผู้สร้างมอบให้คุณแม่บุญเรือนซึ่งเป็นอุบาสิกา

พระพุทโธน้อยที่แพงๆกันนั้น ใครมีไว้ครอบครอง ก็ควรสืบค้นข้อมูลซะหน่อย เพื่อให้เกียรติแก่ผู้สร้างผู้เสก ให้เห็นถึงความตั้งใจ และเลือกใช้ได้โดยไม่มีวิกิจฉา

เรื่องนี้ไว้เล่าภายหลัง เล่าหมดเดี๋ยวอดทางหากิน!