ความรู้สึกของผู้ปรารถนาพุทธภูมิที่มีต่อนางแก้ว

เพราะในความรู้สึกของดิฉัน นางแก้วที่ว่ากัน จะต้องเป็นหนึ่งเดียวของจิตผู้เป็นดั่งพระโพธิสัตว์เท่านั้นค่ะ หากมีมากกว่าหนึ่ง อย่ามาเรียกขานว่าเป็น นางแก้วให้เสียลุคส์กันเลยค่ะขอบอก หุหุ..
(ความคิดเห็นส่วนตัว หากไปก้าวล่วงผู้ใด ขออโหสิกรรม ไม่มีเจตนาจริงๆ)

 

ขอlikeอีกทีค่ะ.(ยิ้ม)

 

ไม่เป็นไรอันนี้ไม่ว่ากัน แก้วคนละแก้วกันกับแก้วของผม แก้วของผมเขาก็เป็นมณีรัตนของผม เป็นแก้วที่ล้ำค่า มันค่าสำหรับผม แล้วก็ไม่ได้ให้ใครต้องมาเอาเยี่ยงอย่าง ด่วนขบวนพิเศษของผมมีไว้ให้คนพิเศษเท่านั้นเหมือนกัน มันเรื่องของใจ เรื่องของสถานการณ์ และอีกมากมาย สารพัด ที่บรรยายไม่ไหว มันต้องใจที่เข้าใจ ก็อยากจะให้ใครก็ได้ลองหาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาให้ดุูสักหนึ่งพระองค์ว่ามีแก้วเดียว ในจำนวนที่มีผ่านไปแล้วมากกว่าเม็ดทรายในมหาสมุทร

แล้วก็หาพระเจ้าจักรพรรดิในอดีตให้ผมดูสักหนึ่งพระองค์ว่ามีพระองค์ใหนบ้างที่มีบาทจาริกานางเดียว

ผมเองถวายสังฆทานชาตินี้จำไม่ได้ว่าถวายไปกี่ครั้ง ชุดใหญ่พิเศษก็ไม่รู้ว่าตัวเองถวายไปกี่ครั้ง อานิสงค์สังฆทาน แม้เพียงหนึ่งครั้งในชีวิตโดยสัทธาแท้ อานิสงค์สังฆทานอย่างเดียวปราถนาอะไรก็ได้
แล้วอานิสงค์สังฆทานทำให้ไปเกิดเป็นเทวดา500ชาติ
บุญน้อยลงมาเกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ 500ชาติ
บุญน้อยลงมาเกิดเป็นพระมหากษัตริย์ 500ชาติ
บุญน้อยลงมาเกิดเป็นมหาเศรษฐีมีทรัพย์ตั้งแปดสิบโกฏขึ้นไปจึงจะเรียกมหาเศรษฐี 500ชาติ (หนึ่งโกฏ1,000,000,000ล้าน)

ผมทำของผมแล้วมันไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป ผมจะพิสูจน์คำสอนเมื่อทำจริงมันจะได้จริงหรือปล่าว

หากว่ามีสักพระองค์ใดพระองค์องค์หนึ่ง มีนางเดียว ผมจะให้แก้วรองๆของผมทั้งหมดเขากลับไปหาใครก็ไป ห้ามมาติดตามผม หากว่ามีตัวอย่าง

คนเขาจะรักเขาจะติดตามซะอย่าง แม้ด้วยชีวิตเข้าแลกเขาก็แลก แก้วเล็กของผมก็ติดตามผลัดเลยกับแก้วใหญ่บางครั้งไปพร้อมกัน ครั้งหนึ่งมีเรื่องเข้าใจผิดกันในเรื่องของการทำงานด้านธุระกิจ ที่สถานที่ทำงานเมื่อเร็วๆนี้เองปีเศษๆ คู่กรณีถือปืนขึ้นลำลูกเลื่อนพร้อมยิง เดินมาหาผมแต่ยังไม่ใกล้นักเห็นผมแล้ว แล้วเล็งปืนมาที่ผม แก้วเล็กเข้าขวางทันทีในระยะประชิด แล้วบอกให้คู่กรณีผมเอาปืนลง เธอบอกระยะแค่นี้คนยิงก็ไม่รอดเหมือนกัน นี่แก้วเล็กที่หน้าตาแบบนี้ ลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ มีทรัพย์สินแค่นาอย่างเดียวหกสิบกว่าไร่ ใจที่รักภักดีเท่านั้นจึงมาอยู่ด้วย ติดตามตั้งแต่วัยรุ่น และก็ใช้ปืนผาหน้าไม้เป็น เขาก็มีความคล้ายผมหลายต่อหลายอย่าง

เลี้ยงลูกๆของรองเบอร์หนึ่งตอนนี้จบรัฐสาตรจุฬาไปหลายปีแล้ว เลี้ยงลูกของรองเบอร์สองจนโตจบบางมดหนึ่งคนอีกคนกำลังอยู่ที่พระจอมเกล้าปราจีน เลี้ยงลูกให้แก้วใหญ่จนโตเข้ามหาลัย แก้วเล็กนี้ก็เป็นที่รักของเด็กๆ เป็นที่ยำเกรงของพนักงาน แก้วแบบนี้ก็ยิ่งหายาก ใจต้องขนาดใหนจึงจะทำแบบนี้ได้ เรื่องใจไม่ต้องไปดวลกับแก้วใหญ่ หรือรองอันดับสองสาม หรือลูกสาวเสือ ลองดวลกับแก้วเล็กของผมก่อน ดูกำลังใจของเขาก่อน ผมมีของผมแล้วแบบนี้ ไม่จำเป็นแม้แต่น้อยที่จะต้องไปทำอาการ กิริยา เจ้าชู้อย่างที่ว่ากับใคร สำหรับผมไม่มีความจำเป็น

 

หน้าตาแบบนี้ วัยรุ่นแบบนี้ ลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ มีทรัพย์สิน ที่ดินทั้งสวน ทั้งไร่ และนา นาอย่างเดียวที่หกสิบกว่าไร่ แต่เพราะใจที่ซื่อสัตย์จงรักและภักดี จึงยอมตาม ใครห้ามไม่ฟัง นี่เลี้ยงลูกให้รองอันดับสอง และติดตามมาจนปัจจุบัน ใครลองหาแก้วแบบนี้ให้ผมดูสักแก้ว

 

นี่เลี้ยงลูกให้แก้วใหญ่มาจนถึงปัจจุบัน

 

สิ่งที่คุณลุงกำลังจะบอกคืออะไรไม่ทราบคะ? เพราะสิ่งที่ดิฉันเห็นในวงจรของคุณลุง.ก็แค่กรรมพ่วงกันมาเท่านั้นเอง..ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น..

คุณลุงบอกว่า.แก้วใบนี้ตามคุณลุงมาตั้งแต่วัยรุ่นเหรอคะ?.. ฟังดูก็ไม่น่ายินดีหรอกค่ะ เพราะวัยขนาดนั้น ต้องศึกษาเล่าเรียนสิคะ แต่เธอเลืือกที่จะตามคุณลุงมา ไม่ฟังเสียงใคร อืมมม..ก็น่าแปลกใจ..

คุณลุงลองไปศึกษาประวัติของหลวงปู่ หลวงพ่อบางท่านสิคะ ว่าในยามที่ท่านเจอคู่แท้ คู่สร้าง คู่สม ท่านประพฤติปฎิบัติอย่างไรจึงข้ามพ้นเรื่องเหล่านั้นมาได้..

เรื่องของคุณลุง.เป็นเรื่องปุถุชนคนธรรมดาๆเองค่ะ ถึงคุณลุงจะชอบทำบุญ สร้างกุศล แต่คุณลุงก็แค่ปุถุชนเองเท่านั้น..

(ขออนุญาต.ที่ต้องพูดแบบนี้ ไม่มีเจตนาจะก้าวล่วงคุณลุงเลยนะคะ แต่คุณลุงไม่สมควรจะเอาพฤติกรรมของตัวเอง ไปเปรียบเทียบกับท่านผู้ประเสริฐอย่างที่ชอบกล่าวอ้าง ดูไม่เหมาะสมมากๆ)

ขอยุติการตอบกระทู้แต่เพียงเท่านี้ ขออโหสิต่อกันนะคะ..

 

แก้วเล็กจบคหกรรม

นี่รองอันดับสองอีกที นี่ก็ลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเป็นรองใคร นี่ก็มีสวน มีนา หกสิบกว่าไร่เหมือนกัน นี่ก็ใจ หากไม่เพราะความจงรักภักดิดีไม่มีวันยอมเป็นรองใครในเมื่อเขาก็มีทุกอย่างพอๆกันกับคนอื่น รองเบอรนี้ทำธุกิจด้วยเป็นตัวแทนจำหน่ายผลิตภัณฑ์ หากไม่ใช่ผูกพันธุ์กันมาในอดีตบอกได้เลยไม่มีวัน ที่จะต้องเป็นรองใคร

และในปัจจุบันผมพาแก้วทุกแก้วสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวง หากเกิดกันใหม่มันก็อาจจะเป็นทั้งผู้นำ เป็นทั้งเจ้าของกิจการทั้งหลาย แล้วเจอกันอีกก็อย่าว่ากัน ว่าทำไมผมถึงมีของผมมากมาย เมื่อมีมากแล้วเขามาช่วยผมอีก อย่างในปัจจุบัน

ในนี้ทั้งหมดที่โพสมาแล้วทุกโพสตั้งแต่ต้น นับสิบปีที่ผมโพสมา ผมไม่คุยเรื่องเดชเดชาศักดานุภาพใดๆ ไม่คุยคุณธรรมความรู้ในแบบธัมมะปริยัติกับใคร ไม่เอาเรื่องปาฏิหาริกับใคร ไม่สู้ในเรื่องอื่นๆ แต่ที่คุยมาทั้งหมดคือการปฏิบัติในบารมีทั้งสิบ การสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวงทุกชนิด

การทำบุญให้ทาน การเจริญสามาธิกรรมฐาน ที่พวกเราก็ไม่กลัวใครเหมือนกัน ใครจะเก่งอย่างไรเราไม่ยอมเก่งด้วย เราได้แค่ใหนเราก็เอาของเราแค่นั้น เราจะทำของเราแนวนี้แนวของสุดยอดอดีตพุทธภูมิพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่าอื่นเราไม่ตาม แล้วท่าของเราใครไม่ชอบใจก็ไม่ต้องมาเทียบท่า จะไปท่าฉลอม หรือท่าใหนก็ไม่ห้าม

แล้วหากเราไม่มีอะไรเลย พุทธภูมิจะเอาอะไรไปสงเคราะค์ใครเขาได้
หากใครคิดว่ามือเปล่ากับใจที่ดีแล้วทำอะไรได้ ขอเชิญช่วยที่สามจังหวัดชายแดนใต้ให้หน่อย

รองอันดับสอง

 

แก้วเล็กลูกชาวนา จบคหกรรม ความจริงผมน่าจะทำขนมหม้อแกงขาย หรือพากันไปหาบขนมจีนขาย ไม่น่าที่ปัจจุบันจะมาช่วยดูแลควบคุม ด้านวิศวกรรมการก่อสร้างขนาดนี้

 

มีหลายอย่างที่บอก ทั้งเรื่องของธัมมะ ที่มีการมองกันในแง่กิเลศ ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม การที่คนมีอะไรมากมันกลายเป็นกิเลสไป ก็จะถามนักตำราว่ากิเลสมันแปลว่าอะไร

ถามนักปฏิบัติว่ากิเลสมันคืออะไร

อย่างหนึ่งที่จะบอกคือแต่ละแก้วไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก ไม่ได้ยากไร้อนาถา จนมุมขนาดต้องมาอยู่กับผม ที่จะบอกคือใจรัก ที่งดงามของพวกเขา ความงามในน้ำใจของพวกเขาที่จะบอก คนเราหนึ่งต่อหนึ่งมันดูไม่ออก มันวัดค่าไม่ได้ ที่บอกว่าใจดีมีเมตา นางหลายนางเลี้ยงสัตว์ได้สารพัดทั้งหมาแมว กิ้งก่า จิ้งหรีด เลี้ยงหมาก็เอาหมามาทูนเกล้าทูลกระหม่อม ก็เห็นตามข้างทางทั่วไป

แต่พอว่ามีคนอื่นมาพอใจสามีตัวเอง แค่รู้ว่าพอใจ เป็นได้ดิ้นจะเป็นจะตายอย่างกับวัยรุ่นได้ยินเพลงบัวลอย ไม่ดิ้นใจมันจะขาดรอนๆ ขอส่ายนิดหน่อยก็ยังดี คนเป็นแก้วใหญ่กำลังใจมันจะเป็นไง หากว่าต้องมีคนมาร่วมสามีเดียวกัน สาวกทั่วไปไม่มีไม่เป็นไร แต่พุทธภูมิต้องมี เมื่อต้องมีแล้วนางแก้วเอาไง ไม่มีในตำราในอดีต ว่าพุทธภูมิท่านใหนมีอยู่แก้วเดียว

ที่ผมค่อนข้างจะท้าทาย ก็คือตรงนี้ คนที่ปรารถนานางแก้ว แล้วก็แก้วใหญ่เบอร์หนึ่ง ทำไงอยู่ๆมีคนมีจับข้อมือบอกว่ารักสามีตัวเอง ขอร่วมสามีด้วยคน แบบที่แก้วพิเศษขอกับแก้วใหญ่ของผมนี่ แก้วของผมทำไง สองคนกับแก้วเล็กไปหาบ้านให้เขาอยู่ แล้วค่อยมาบอกผมทีหลัง การมีเมียผมมีของผมแบบนี้ ผมจะให้บุญทานกองการกุศลทั้งปวงของผมที่สั่งสมมาแล้ว พามาเองผมจะไม่ไปหาใคร ยกเว้นคนที่เขาชื่อว่าเมียแล้วใกล้ไกลแค่ใหนก็ต้องไปดูแลเขา

พอผมนำความจริงนำผลของการปฏิบัติเอามาบอกให้ฟัง มันกลายเป็นกิเลสไป ที่เรียกผมว่าลุงก็เดาว่าคงอายุน่าจะน้อยกว่าลูกสาวผมคนโต เขาเกิด2519 หากเขายังอยู่ก็อายุใกล้สี่สิบ หากสงสัยก็จะเล่าให้ฟัง ถือว่าฟังคนที่แก่แล้วเล่าให้ฟัง

พุทธภูมิช่วงสั่งสมบุญทานกองการกุศล หากจะเทียบกัน มันก็เหมือนดังช่วงอายุของคน มันมีช่วงเวลาของมัน ช่วงเด็ก ช่วงศึกษาเรียนรู้ ช่วงบวชเรียน ช่วงมีครอบครัว ช่วงปลายชีวิตจะเข้าวัด หรือจะไปใหน

หากเข้าใจมันก็ไม่มั่วอย่างบางคน เวลาเป็นเด็กก็ทำแก่แดดจะเป็นผู้ใหญ่ ให้ไปโรงเรียนไม่เอาจะทำงาน ให้ทำงาน จะบวชเณร เวลาให้บวช ให้เรียนกันจริงๆจะมีเมีย มีเมียมีสามี มีลูกกันเข้าจริงๆ ก็อยากจะเรียน นางหลายนางเข้าวัดเข้าจริงๆก็ห่วงบ้าน ทำท่ารักษาศีลแปดแต่ใจกระสับกระส่ายก็มี

ไอ้ผมมันฆราวาสผู้ครองเรือน ไม่ได้เป็นนักบวช ไม่ได้อวดใครว่าละสังโยชน์ เป็นอารมณ์ใจของคนที่ปรารถนาที่จะทำดี ทำคุณทำประโยชน์ทั้งตัวเอง หมู่คณะและสาธารณะประโยชน์ แล้วก็เอาฉะเพาะที่มีกำลังจะพากันทำได้

แล้วก็กำลังทำ ไม่ได้บอกว่าทำเสร็จแล้ว เพราะนั่นหมายถึงการบรรลุอภิเษกพระสัมมาสัมโพธิญาณ ก็อย่าเอาอารมณ์พระอริยมาวัด อย่าเอาปฏิปทา พระอริเจ้ามาวัด อย่าเอาผลของท่านที่บรรลุแล้ว มาวัดกับอารมณ์ผมมันคนละเรื่อง

ความจริงก็ว่าจะพอสมควรแล้วกับการบอกเล่าเรื่องราว พอมีการมองว่าเป็นการสั่งสมของกิเลสตัณหา ชักจะไม่ใช่การสั่งสมความดี มันก็เลยต้องอธิบาย คนของผมก็ไม่น้อย แม้จะเป็นกลุ่มวิริยาธิกะแต่พวกเขาก็ไม่โง่เขลาจนไม่รู้ประสา เลยต้องอธิบายต่ออีกนิดหน่อย

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ PCO_
พุทธภูมิและพระโพธิสัตว์

นี่เป็นแม่แบบต้นฉบับของผม ผมเอาของผมแบบนี้

(โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน)​

​

(ยก มาจาก"พ่อสอนลูก") ปรารถนาพุทธภูมินี่เหนื่อย ฉันเคยเป็นพุทธภูมิมาก่อน ฉันรู้ว่าพุทธภูมิสู้ทุกอย่าง งานทุกอย่าง ถ้าลาพุทธภูมิปั๊บอารมณ์ตัด ถ้าตัดก็ไม่ได้ทิ้งงานนะ แต่อารมณ์ต่างกันแต่เสริมขึ้น อารมณ์มุ่งเข้าตัดกิเลสตรง เพราะพุทธภูมิไม่ตัดกิเลส พุทธภูมิทรงฌานมากกว่า หนักไปในเรื่องฌาน พอใช้วิปัสสนาญาณมากเข้าอารมณ์มันเบาลง มันต่างกัน

พระ โพธิสัตว์นี่ พระอรหันต์ไม่ยอมนั่งหน้านะถ้ารู้ว่าเป็นพระโพธิสัตว์จริงๆ ถ้าอารมณ์เข้มปั๊บพระอรหันต์ไม่นั่งหน้า แม้พวกนั้นบวชหนึ่งวัน พระอรหันต์บวช ๑๐๐ วัน เขาไม่นั่งหน้าพระโพธิสัตว์ เขารู้ค่า คนที่จะเป็นพระพุทธเจ้าได้ต้องปฏิบัติเลยอรหันต์ พระสาวกปกติบำเพ็ญบารมี ๑ อสงไขยกับแสนกัปเท่านั้น พระพุทธเจ้าปัญญาธิกะ ๔ อสงไขยกับแสนกัป ถ้าจิตของเขาถึงปรมัตถบารมี เขาเลยอสงไขยสองอสงไขยมาแล้วต้องเป็นอสงไขยที่ ๔ จึงจะเป็นปรมัตถบารมี พระโพธิสัตว์เหมือนพวกเรียนวิชาครู เรียนมาเพื่อเป็นครู จะต้องเข้มแข็ง ถ้าไปโดนศรัทธาธิกะ ต้องหวด ๘ อสงไขย ถ้าวิริยาธิกะ ๑๖ อสงไขย


ฉัน นี่วิริยาธิกะ ทำงานทุกอย่าง สบายไม่มี สาวกภูมิก็พุ่งจริตอย่างเดียว แต่สาวกภูมิสำหรับพวกฉันนี่ เป็นวิริยาธิกะหมด พวกตามเป็นวิริยาธิกะ เฉพาะลูก ๘๐,๐๐๐ กว่าแล้ว พวกไม่คิด เป็นกองทัพใหญ่เลย ถ้ายกมารวมกันนี่หลายแสน กองทัพนะ ลูกฉันน่ะมีบ้าทุกคน ตีฉิบหายหมด บ้าเหมือนพ่อมัน

เมื่อกี้ นั่งคุยกับแม่ศรี อยู่พักหนึ่ง เขาทำภาพเก่าๆคือว่า คนนี้เขาต้องดึงภาพเก่ามาให้เห็นนะเพื่อเป็นการสั่งสอนแนะนำคน โยมท่านพูด บอก "เออ...ลูกคุณ ลูกกับพ่อก็เหมือนกัน แม่พ่อก็แบบเดียวกัน ลูกก็แบบพ่อกับแม่" เราก็ไม่รู้ว่าท่านพูดว่ายังไง แม่ศรีก็ทำตาม บอก "ดูซิ ลูกผู้หญิง ลูกผู้ชายมันบ้าเหมือนพ่อ มันบ้าเหมือนแม่หมด" พ่อแม่มันชอบรบใช่ไหม พ่อแม่คว้าดาบเข้าไป ลูกจะคว้าอีโต้ได้ไง ก็ไปตามเข้าป่าไป ก็รบกันแหลกมานาน พวกนี้จึงต้องใช้พวกวิริยาธิกะ นี่ต้องผ่านหนักทุกอย่างหมด ไม่มีอะไรเบา งานทุกอย่างเต็มไปด้วยความลำบาก

พวก เราที่นั่งๆอยู่ที่นี่ทั้งหมด ท่านถึงพูดได้ว่าไปหมด เพราะกำลังเลย กำลังนี่เลยแล้ว แต่ว่าจุดใดจุดหนึ่งที่จะเข้าถึงมันยังขาดอยู่นิดเดียวเพราะอารมณ์ไม่ถึง ทุกอย่างมันเลยหมด มันเต็มหมด อย่างพวกเรานี่ขาดอันเดียว คือ ขาดอารมณ์ตัดสิน ทำไมจึงขาดอารมณ์ตัดสิน ขาดเพราะว่าอารมณ์เวลานั้นมันยังไม่ถึง เพราะที่ผ่านมานี่ การรบก็ดี การบริหารก็ดี มันมีกรรมบังอยู่หนุนอยู่ พอถึงจุดนั้นปั๊บตัด ๒ เดือนมันหลุดเลย ง่ายนิดเดียว ฉันรู้แล้วว่ามันง่าย

พระ โพธิสัตว์ จริงๆ เวลานี้มีเกือบแสนที่เต็มอัตรา เต็มอย่างพระศรีอาริย์น่ะ เต็มคอยคิว นั่งยิ้มอยู่ชั้นดุสิต ปรารถนาพุทธภูมิ ยังไม่พบพระพุทธเจ้าพยากรณ์ ยังไม่ถือว่ามีคติแน่นอน ต้องพบพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงพยากรณ์น่ะ มีคติแน่นอน ถ้าเป็นปัญญาธิกะ ต้องบำเพ็ญบารมีต่อไป ๔ อสงไขยกับแสนกัป ศรัทธาธิกะ ๘ อสงไขยกับแสนกัป วิริยาธิกะ ๑๖ อสงไขยกับแสนกัป สบายมาก อยากเป็นไหม

เป็นสาวกภูมิก็พอแล้ว รีบไปดีกว่า แต่อย่าไปขัดคอกันนะ ถ้าคนที่เขามีวิสัยพุทธภูมิอยู่ก็พูดกันไม่รู้เรื่องเหมือนกัน

ผู้ ปรารถนาพุทธภูมิไม่มีความเป็นพระอริยะ มีแต่ฌานโลกีย์เพื่อคุ้มครอง จะเป็นพระพุทธเจ้าต้องพิสูจน์ทุกอย่าง ตั้งแต่อเวจีขึ้นมาต้องรู้หมด หมายความว่า ถ้าบารมียังต่ำขั้นฌานโลกีย์ ยังคุมไม่ถึงฌานขั้นต้น ฌานก็ไม่มั่นคง ยังมีโอกาสพลาดลงอบายภูมิ ถ้ามีบารมีเป็นอุปบารมี ก็ปลอดบ้างไม่ปลอดบ้าง ถ้าเป็นปรมัตถบารมีนี่ปลอดหมด กว่าจะเลื้อยแต่ละบารมีนี่ โอ้โฮ ฉันลองดูแล้ว

สำหรับ ท่านที่บำเพ็ญ ตนปรารถนาเป็นพระโพธิสัตว์ ปรารถนาพุทธภูมิ ต้องสร้างกำลังใจให้ถูกต้อง มิฉะนั้นการก้าวเข้าสู่ฐานะพุทธภูมิจะไม่มีผล การปรารถนาพุทธภูมิเป็นของดี แต่จะต้องทำความรู้สึกไว้เสมอว่า เราปฏิบัตินี้เพื่อประโยชน์แก่ชาวโลก เราต้องการซื้อสัตว์ขนสัตว์ที่มีความทุกข์ให้มีความสุข จิตจะต้องคิดอยู่เสมอว่า ทุกข์ของตนไม่มีความหมาย แต่ทุกข์ของชาวประชาทั้งหลายเป็นภาระของเรา เขาทำกำลังใจกันแบบนี้

หมาย ความว่า เราจะทุกข์แค่ไหนนั้นมันเป็นเรื่องของเรา ไม่มีความสำคัญ จิตใจของเรานั้น เราคิดว่าเราจะพ้นทุกข์ได้ เพราะว่าเราช่วยเหลือความสุขแก่บรรดาประชาชนที่มีความทุกข์ ถ้าเราเปลื้องทุกข์เขาได้ เราก็เป็นคนหมดทุกข์ เราสร้างให้เขาเป็นคนมีความสุขได้เราก็เป็นคนมีความสุข จิตใจของพระโพธิสัตว์มีอารมณ์อย่างนี้ แต่ทว่าให้เป็นไปตามบารมี

บารมี ของพระโพธิสัตว์นั้น แม้จะเป็นการเริ่มต้นแห่งการปรารถนาพุทธภูมิ กำลังใจเต็มเปี่ยมด้วยเมตตาปรานี ก็จะมีบริษัทมาก จะมีบริวารมาก เป็นการฝึกกำลังใจของนักปฏิบัติเพื่อจะได้ซ้อมกำลังใจของเราว่ามีความหนัก แน่นเพียงใด

นักปรารถนาพุทธภูมิจะต้องมีทั้งขันติและโสรัจจะ ขันติ อดทนต่อความยากลำบากทุกประการ เพื่อความสุขของปวงชน โสรัจจะ แม้จะกระทบกระทั่งทำให้ใจตนไม่สบายเพียงใดก็ตาม ก็ทำหน้าแช่มชื้นไว้เสมอ นี่ก้าวแรกสำหรับพุทธภูมิ และกำลังใจอีกส่วนหนึ่งที่จะเว้นไม่ได้นั่นคือ พระนิพพาน จงอย่าคิดว่าถ้าจิตเราเกาะพระนิพพานแล้วความเป็นพุทธภูมิจะหายไป ถ้ามีอารมณ์อย่างนี้ต้องถือว่า เป็นผู้มีกำลังใจต่ำ ก้าวไม่ถึงก้าวสำคัญของพุทธภูมิ

พุทธภูมิจะต้องมีความรู้สึกอยู่เสมอ ว่าเราเป็นผู้ที่ต้องการพระนิพพาน อารมณ์ใดที่องค์สมเด็จพระพิชิตมารทรงแนะนำในด้านวิปัสสนาญาณ ต้องเกาะให้ติด และมีกำลังจิตใช้ปัญญาพิจารณาไว้เสมอ เพื่อความสุขของจิต เพื่อปัญญาเลิศแล้ว ก็มีจิตตั้งไว้เสมอว่า ถ้าหากจิตของเราบริสุทธิ์ผุดผ่องเมื่อไหร่ เมื่อนั้นบารมีของเรานั้นไซร้ จะเข้าเต็มเปี่ยมในขั้น พุทธวิสัย ชื่อว่า การที่เราจะเข้าพระนิพพานคนเดียว เราไม่เข้าใจ มองไว้เข้าใจว่า บุคคลใดที่มีความทุกข์ในโลกที่ยังมีความฉลาดไม่พอ บุคคลนั้นเราเองจะเป็นผู้อุ้มเขาไปสู่แดนเอกันตบรมสุขคือพระนิพพาน

อันนี้ เป็นกำลังใจของท่านที่ปรารถนาพระโพธิญาณ

พุทธ ภูมิมีจุดดึงมาก เพราะเกี่ยวกับครู มีหน้าที่ในการเป็นครู การที่จะเป็นครูเขานี่ จะต้องลำบาก ทุกอย่างจะต้องผ่านหมด พวกพุทธภูมินี่ถ้าไม่จบกรรมฐาน ๔๐ กอง ยังไม่ไปหรอก ต้องล่อกันมาเป็นแสนชาติเลย ไม่ใช่ชาติเดียวนะ ไม่ใช่ชาติสุดท้ายก็ได้ ๔๐ ไม่ใช่ ต้องว่ากันมาเป็นแสนชาติ สังเกตดูพระพุทธเจ้า ท่านได้อภิญญามาตลอด ท่านเหาะตลอด

เมื่อสัก ๒ - ๓ เดือนที่ผ่านมา ฉันป่วยหนัก งานของฉันก็หนักขึ้นมา จะเร่งให้มันเสร็จ ค่าใช้จ่ายสูงมาก วันนั้นก็วิตกว่า ถ้าอาการอย่างนี้ก็ไม่สามารถทำงานต่อไปได้ แต่ว่างานจะคั่งค้างหรือไม่มันไม่เกี่ยวกับเรา เราอยู่เราทำ ตายก็ตายไป หมดเรื่องหมดราว ก็ปรากฏว่าวันนั้นพระท่านมา ท่านเรียกประชุมพระโพธิสัตว์ทั้งหมด แล้วท่านก็บอกว่า พระโพธิสัตว์ทุกองค์ก็ขอให้ช่วย ก็เป็นอันว่าพระศรีอาริย์ท่านร่วมด้วย

พระ โพธิสัตว์มีเยอะนะ พระโพธิสัตว์จริงๆ เวลานี้มีเกือบแสนที่ยังติดแอ้เต็มอัตราอยู่เยอะแยะ เต็มอย่างพระศรีอาริย์น่ะ เต็มคอยคิด นั่งยิ้มอยู่ชั้นดุสิต วันที่ท่านเรียกประชุม พระโพธิสัตว์ไม่น้อยเลยนะ ขนาดเต็มที่แล้วนี่สวยจริงๆ แพรวพราวเป็นระยับ ทั้งเต็มและไม่เต็มท่านเรียกมาหมด ท่านบอก "ให้ช่วยกันนะ งานของฉันเอง" ทุกองค์ก็เลยรับ (ถ้าลูกหลานระลึกถึงและขอให้ท่านสงเคราะห์) ก็ทำได้เลย


ที่มา พุทธภูมิและพระโพธิสัตว์
<!-- google_ad_section_end -->






</TD></TR></TBODY></TABLE>ทบทวนคำแนะนำสั่งและสอน ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง สำหรับผู้ปรารถนาพระโพธิญาณในแบบวิริยาธิกะ

 

สวัสดีท่านทั้งหลาย

ก่อนอื่นต้องขออนุโมทนา ในกุศลเจตนา ที่ท่านทั้งหลายได้กระทำแล้วด้วยดีสาธุ

ท่านเจ้าของกระทู้อาจจะเข้าใจอะไรคลาดเคลื่อนไปนะ ที่ท่านพี่ PCO เล่ามานั้น เราบอกเลยนะ เป็นเพียงส่วนเล็กน้อยเท่านั้น ของจริง และเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับนางแก้ว นั้นยังมีอีกมากมายนัก

ในการบำเพ็ญบารมีของพระพุทธภูมินั้น หลาย ๆ อย่าง ก็อาจจะยากต่อการทำความเข้าใจนะ เพราะว่าต้องเกี่ยวข้องกับผู้คนมากมาย และหลายชาติ มันมากเสียจนนับกันไม่หวาดไม่ไหวนะ

ในบางชาติ พุทธภูมิ ท่านก็จะมีนางแก้ว เพียงหนึ่งเดียว แต่อีกหลาย ๆ ชาติ ก็อาจจะมี เป็นร้อย ด้วยเหตุผลที่ว่า ขึ้นอยู่กับว่า ในชาตินั้น ๆ ที่ท่านเข้าไปบำเพ็ญบารมีนั้น มีองค์ประกอบอย่างไร มีเรื่องราวให้ทำมากมายอย่างไร ที่จำเป็นต้องใช้ บริษัทฯ คนสนิท ไปช่วยกันทำงานสาธารณะกุศลนะ ถ้าชาติไหน ต้องใช้คนช่วยกันมาก เหล่าบริวารทั้งหลาย ซึ่งก็รวมถึงนางแก้วด้วย ก็ยินดี ที่จะติดตามกันลงมาเกิด บนโลก เพื่อช่วยเหลือกัน ในการทำงาน คือบำเพ็ญบารมี อย่างต่อเนื่อง

ลองคิดดูนะ ระยะเวลาในการบำเพ็ญบารมี เป็นอสงไขยกัป มันยาวนานมากสักเพียงไร นี่นับเวลาเฉพาะที่มาเกิด บนโลกใบนี้เท่านั้นนะ ถ้าอยู่บนเทวโลก พรหมโลก ไม่นับนะ มันยาวนานมา ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาก็มาก แน่นอน มันก็ต้องพบปะผู้คนมากมาย จนนับไม่ถ้วนเช่นเดียวกัน

การที่จะมีนางแก้ว คือผู้ที่เขามีความรัก ความศรัุทธา ในความดี ของพระโพธิสัตว์ท่านนั้น ๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่ก็จะมีมากไปเป็นเงาตามตัว ยิ่งต้องใช้ระยะเวลาในการบำเพ็ญบารมีมาก เพียงไร นางแก้ว ก็จะมากตามไปด้วย ไม่ใช่อะไร ก็เกิดมาบ่อย การสงเคาระห์ คนก็บ่อย และมากตามไปด้วย คนเขา ก็ศรัทธา และเลื่อมใส เต็มใจติดตามกันไป ไม่ใช่อะไร เขาตามไปปรนนิบัติดูแล ด้วยความรัก ความศรัทธา

แต่ท้ายสุดในมหาชาติท้าย ๆ จริงแล้ว ก็จะเหลือนางแก้ว เพียงหนึ่งเดียวนะ เป็นธรรมเนียมนะ ขอท่านเจ้าของกระทู้ได้โปรดอย่าเข้าใจอะไรผิดไปนะ จะเป็นกรรมติดตัวไปเปล่า ๆ นะ

 

ขอต่อหน่อยนะ

ท่านทั้งหลาย เรื่องราวของพระโพธิสัตว์นั้น ท่านผู้รู้บอกไว้ว่า เป็นเรื่องที่ไม่ควรคิด ที่ว่าไม่ควรคิดหมายถึง ไม่ควรที่จะหาเหตุหาผล อะไรมากมาย เพราะถ้าท่านยิ่งคิด หาเหตุผล เกี่ยวกับเรื่องราวของพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายแล้ว ท่านก็จะยิ่งสงสัย และหาคำตอบไม่ได้

เพราะว่า เรื่องราวแห่งการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายนั้น เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน และมากมาย เต็มไปด้วยเรื่องราวที่อัศจรรย์ ปาฏิหารต่าง ๆ มากมาย และไม่เหมือนคนธรรมดาโดยทั่วไป ก็เพราะว่า ท่านต้องการช่วยเหลือสรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย ให้พ้นไปเสียจากกองทุกข์ ฉะนั้นในการบำเพ็ญบารมีของท่าน จึงไม่เหมือนผู้คนโดยทั่วไป ทุกอย่างในการบำเพ็ญบามี ต้องมากกว่า ผู้คนโดยทั่วไป และคำว่ามากกว่า นี้ ก็มากกว่าเสียจน นับกันไม่ไหวนะ เพราะว่าต้องมาช่วยผู้คน ก็ต้องทำกำลังใจให้ยิ่งใหญ่เข็มแข็ง มากไปกว่าผู้คนโดยทั่วไป จึงจะสามารถมาช่วยเหลือผู้คนได้นะ

ท่านผู้รู้บอกไว้ว่า เรื่องราวของพระโพธิสัตว์นั้น จัดว่าเป็นเรื่องหนึ่ง ที่ไม่ควรคิด ที่ว่าไม่ควรคิดด้วยก็เพราะ ยิ่งคิดมากไป ก็จะยิ่งหาคำตอบไม่ได้นั่นเอง เพราะจะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่อยู่เหนือ ความปกติธรรมโดยทั่วไป ถ้าจะว่าไปก็เปรียบได้ดั่ง ใบไม้นอกกำมือ เป็นเรื่องที่รู้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรนะ

เราคิดว่า ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพระโพธิสัตว์นั้น ท่านทั้งหลาย ควรจะทำใจให้รับรู้เพียงว่า พระโพธิสัตว์ คือท่านผู้ที่ตั้งใจ กระทำความดีทุกอย่าง เสียสละทุกอย่างได้แม้กระทั่งเลือดเนื้อและชีวิตของท่าน เพื่อนำพาเหล่าสรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย ให้ก้าวพ้นไปเสียจากการ เวียน ว่าย ตาย เกิด ในวัฏฏะสงสาร

คิดเพียงเท่านี้ ก็มีความสุขแล้วนะ ส่วนเรื่องราวอื่นๆ ที่เป็นในรายละเอียด ถ้าอยากจะรู้ ก็ให้รู้เพียงพอสังเขปนะ อย่าไปคิดมาก เพราะคิดมากไป ก็ไม่มีทางจะเข้าใจได้นะ มันเป็นเรื่องที่เกินวิสัยนะ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขนะ

 

ผมสรุปให้ครับ ขอให้ท่านที่อ่านได้พิจารณาด้วยอารมณ์เป็นกลาง ๆ

นัตถิ โลเก อนินทิโต

คนไม่ถูกนินทาว่ากล่าวเสียดสีไม่มีในโลก

ที่บอกว่าศึกษามามาก ๆ เชิญมาคุยกันสักนิด เพื่อเป็นประโยชน์กับคนอื่นก็ยังดีนะครับ

เอากำลังใจตัวเองเข้าไปวัด มันก็มีสภาพเหมือน เด็กอยากอุ้มช้างอาบน้ำ

ชีวิตยังอยากนั่นอยากนี่อยู่ ก็ขออย่าเพิ่งเข้าไปชี้วัดผิดถูกอะไรเลยครับมันจะกลายเป็นตาบอดคลำช้างไป

ผมว่าที่หลาย ๆ ท่านต้องเอาคำสอนมาวางกันเป็นระยะ ๆ

เพราะนี่คือสิ่งที่ยืนยันว่าเรื่องเหล่านี้เคยมีอยู่จริงและเกิดขึ้นมาแล้วในสมัยไหน ไม่ใช่เอามาตีกระบาลกัน

แต่ก็อย่างว่า ต่อให้เล่ากันเรื่องจริงเป็นประสบการณ์ ให้พิจารณาหาธรรมกันเอาเอง

ก็มีทั้งชอบ หยิบขี้มาดม และ หยิบธรรมมาพิจารณา พูดไปพูดมาก็เหมือนคนพูดไม่เพราะ

เอาล่ะสิ นักธรรม ถูกใจหรือไม่ถูกใจ ?

จริง ๆ ไม่ต้องเถียงกันให้มากความหรอกครับ นักปฏิบัติ รักษา ศีล กุศลกรรมบถ ๑๐ จรณะ ๑๕ ให้ครบถ้วนเสียก่อน ดีที่สุด

ตัวผมเองคนพูดก็ไม่ได้ตัดอะไรเลยและ ผมก็เข้าใจว่า พี่ PCO แกก็ยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ตัดอะไรสักข้อ

ก็แล้วยังไง หรือใครจะว่านี่คือ ผิด ? แล้วถูกล่ะ เป็นยังไง ? ทำได้แล้วหรือยัง ?

ศีล ๕ ข้อ ทั้งวันรักษาได้ครบถ้วนไม่คลาดไปจากกำลังใจแล้วหรือยัง ? เอาแค่ ๕ ถ้วน ๆ ก็พอ

ตั้งแต่ผมมาหาคุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ ก็ไม่เคยประกาศตนว่าเป็นคนมี ศีล มีธรรม กับชาวบ้านเขาเสียด้วย ทำไม่ค่อยเป็น

ทำเป็นอยู่อย่าง คือ ทยอยเล่าความไม่ดีให้มันมากเข้าไว้ และ ชอบด้วย แน่ะ เป็นกิเลสอีกแล้ว เพราะมีพอใจ ไม่พอใจ

แต่หลายอย่างก็เพื่อเด็กรุ่นหลังที่มีปัญญาไม่ทราม เขาจะได้ดูไว้เป็นอุทาหรณ์สอนใจเขา

ตัวผมก็ไม่คิดปฏิเสษว่า มานะ มากนะครับ แต่ขอถามสักคำ มานะ ที่ว่า ตัดกันได้แล้วหรือยัง ?

ถ้าตัดยังไม่ได้สักข้อ เราแน่ใจแล้วหรือว่าที่เราเพ่งเล็งเห็นชาวบ้านน่ะ เรารู้จักหน้ามันจริง ๆ

บางทีมันอาจจะเป็นหน้าเราก็ได้นะครับถ้าเราลองขยี้ตาดูใหม่แล้วมองดี ๆ


ผมไม่ได้มีเจตนา รวน แต่ประการใด

แต่เห็นประเด็นในกระทู้เริ่มเบี่ยงเบนไปในแนว อยากด่าผู้ชายหลายเมียเข้าให้แล้ว

ก็ลองเปิดใจรับฟังกันดูสิครับ คนมีหลายเมีย เขาคิดยังไง เมียแต่ล่ะคนเขาคิดยังไง ถึงได้อยู่กันได้ไม่ตีกัน

แล้วทำไมบางคนมีแค่ผัวเดียวเมียเดียว มันถึงได้ขยันตีกัน ขาดตกบกพร่องอะไรไปรึเปล่าถึงได้ เฉ่งกันบ่อย ๆ

เรามาพูดกันอย่าง ฆารวาส นี่แหล่ะ ไม่ต้องแสดงความเป็นผู้รู้ธรรมของพระอริยเจ้ามาแสดงกันแล้วอีกไม่นานก็ลงโลงกันอยู่แล้ว

เหนื่อยแล้วครับ ฟังเรื่องสังโยชน์มา เป็นพัน ๆ หมื่น ๆ รอบ เดินจงกรมทุกวันจนขาจะหักเดินไม่ได้แล้วยังตัดไม่ได้สักตัว

เห็น พระบรมสารีริกขธาตุ เสด็จมาคราวเดียวนับร้อย ๆ องค์ กับสองตาในเวลากลางคืนขณะทำกรรมฐาน เขียวอมฟ้า สว่างไปทั่วแผ่นดินที่มองเห็น

ปกติผมก็ไม่เล่า เพราะก็เกรงคนจะไปอเวจีมหานรกเพราะ ไปปรามาสเข้า ผมเองก็จะซวยในฐานะเป็นคนเล่าให้เขาปรามาส

อภิญญาใหญ่ ที่หลายท่านพูดกันอยากจะทำได้กัน ผมก็พบมาด้วยตัวเองเสียหลายวาระ ไม่ใช่แค่คำบอกเล่า จนชิน

และ อีกหลายเรื่อง ที่เล่าไม่ได้ ขืนเล่าก็มีโทษกับคนอื่นมาก

นี่จะถือว่าเป็นเรื่องปกติสามัญของคนทั่วไปหรือเปล่าผมก็ไม่ทราบ แต่ก็ยังไม่สามารถตัดได้สักตัว

ขนาดลงทุนเป็นไอ้บ้าไอ้บอไม่ยอมมีเมียกับเขา โดนเขาให้ท่าก็เผ่นมาได้ ยังไม่กล้าพูดเลยว่ารู้จักกิเลสดีแล้ว

นี่เดี๋ยวถ้าผมนึกว่าผมพอสมควรกับ เนกขัมมะ

ก็มีเมียมันส่งไป สักโหล ใครจะว่าไง ใครเคยมีบุญร่วมกันมาก็ให้เขามาอยู่ด้วยกัน จะเป็นไง

แล้วจะพาทำบุญทำทานกันชนิดข้ามหัวคนอื่นเล่น ก็คงจะโก้ดีไม่น้อย โทษกันไม่ได้เพราะมีเวลาแล้วก็ไม่สนใจ

ไม่มีคู่ก็ทำได้ มันก็ต้องมีคู่ได้เหมือนกัน ขึ้นได้ลงไม่ได้นี่ เก่งไม่จริง ลงได้ขึ้นไม่ได้ก็ใช้ไม่ได้อีก

ผมอยู่กับพระอริยเจ้ามาก็ไม่น้อย ทำบุญ ทำอะไรที่ชาวบ้านที่แค่ไปกราบ ๆ ไม่มีโอกาสทำกับพระอริยเจ้าก็หลายแล้ว

แล้วผมก็เห็นมากับตาเยอะมาก ไปกราบพระ เพื่อไปขอให้ท่านช่วยโน่นช่วยนี่ เดินทางมาเอาพระเป็นขี้ข้านี่มาก

พอท่านไม่ช่วยก็ ออกอาการ นี่มีบ่อย เร็ว ๆ นี้ก็ยังเห็น อยู่

แต่เวลาคุยนี่ แหม . . เกือบจะเข้าใจผิดคิดว่านั่งสนทนากับพระอริยะเจ้าผู้ใหญ่ เกือบจะกราบก็หลายวาระ เพราะเห็นท่านเหล่านั้น เก่งจริง ๆ

ดีแต่ว่า ครูบาอาจารย์เคยสอนว่า มานะ มันก็ต้องมีไว้บ้าง เป็นคนไปนั่งกินข้าวกับหมามันก็ไม่สมควรเหมือนกัน

เมตตาเรามี แต่ก็ต้องมีการถือตัวไว้ด้วย ไม่งั้นเราก็โง่เกินไป

พิมพ์ไปพิมพ์มาก็เห็นกิเลสตัวเองว่า ผมนี่มันก็เลวจัดเพราะนั่งจับจริยาของชาวบ้านเขา เพ่งโทษผู้อื่น เสียเรื่อย ๆ


กรรมใดที่เคยล่วงเกินมาแล้วต่อท่านทั้งหลาย ทั้งใน อดีต ปัจจุบัน และ อนาคตกาล

ขอท่านทั้งหลาย โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าตราบเท่าเข้านิพพานด้วยเทอญ


เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

เดี๋ยวผมมาคุยต่อนะครับพี่ Amarmyและคุณน้อง03 ไม่งั้นมันสรุปเอวังไม่งาม แล้วจะกลายเป็นน้องแก้วๆของผม และพรรคพวกวิริยาธิกะหมู่เฮาพากันเฟอะฟะ พูดถึงเขา พวกเขาก็มาเตรียมรับผมกลับบ้านทั้งสองแก้ว

 

...โมทนา สาธุ...เเละเข้าใจ..ใน "ปฎิปทา"..ของ พี่ pco..(รวมถึง พุทธภูมิ อีกหลายท่าน ).. ที่มีต่อนางเเก้ว...



....ของผมเอง .. นอกจาก .."น้องนางเเก้ว"..ผู้ที่ผมถือใด้ว่า .."เป็นยอดหญิง"เเห่งชีวิต..ท่านนี้เเล้ว..



...น้องนาง ..คนอื่นๆ..นั้น...เมื่อใด้รู้จักกัน.. เราจะทำความเข้าใจ ว่า..


"ชาตินี้ หากจะครอง ชีวิต เเบบผม มีคู่ชีวิตหลายคน คงไม่เหมาะสม เเก่ กาลสมัย ทำให้เสียงาน..ที่พวกเรา ตั้งใจ..ลงมาเกิด มาบำเพ็ญ กิจ.."


....จึงใด้ ตกลงที่ จะไม่ มีปฎิสัมพันธ์ ..เเบบคู่รัก...


...น้องนางเหล่านี้...จึง ตกลง ..นับถือ "ผมเอง"..ไว้ในฐานะ .."พี่ชาย ที่มีความดีเหมือนพ่อ"...




...เช่น..ณ ปัจจุบัน..มีสุภาพสตรีท่านหนึ่ง..เราพบกัน เมื่อ หลาย ปีก่อน.. วันเเรกที่เห็นหน้า..เธอบอกว่า...


" หนู พบคู่บารมี ของหนูเเล้ว ..เเละจะขออยู่ ช่วยงานพี่ จนกว่าจะตายจากกัน.."... เธอผู้นี้อายุมากกว่าผมสัก 2 ปี ..เเต่ ..ถือพวงมาลัยดอกไม้มากราบขอเป็นน้องสาว ..อยู่ช่วยงานตลอดชีวิต


" จะขอ คบพี่ เเบบ พี่ชายที่มีความดี เหมือนพ่อ.."...นับเเต่นั้น จนถึง วันนี้ ..เธอผู้นี้..ช่วย หน้าที่การงาน ทุกอย่างของ ผม..โดยไร้ข้อจำกัด..ทั้ง ภารกิจทางโลก..ทาง พระศาสนา.. (โดย ไม่มีเรื่องชู้สาว เเม่เเต่กระทั่งความคิด )..ไม่เเพ้ ..."น้องนางเเก้ว ที่ใด้เล่าไปเเล้ว"..


....น้องนาง ท่านอื่น..ที่ไม่ใด้ ยกตัวอย่าง...ก็เป็นไป ในเเบบ สุภาพสตรีท่านนี้..

 

บางท่านมีหลายไอดี สมัครไว้นานแล้วก็เอามาตอบ คนมีไอดีเดียวนี่เสียเปรียบจุงเบย ตัวท่านมีธรรมะไม่ยึดติดกับโลกใช่ไหม แต่กลัวเสียภาพพจน์อะไรหรือเปล่า มีธรรมะต้องกลัวเสียภาพพน์ด้วยหรือท่าน พูดผิดพูดถูกก็พูดไปสิกลัวเสียอะไร กลัวทำไมความจริง หรือเก็บไว้ด่าใครหรือเปล่า แต่อีกไอดีเก็บไว้พูดธรรมะใช่ไหม(พูดเล่นลอยๆไม่ได้พาดพิง เอิงเอยย♥♪♫)

รักนะพุทธภูมิ

 

นี่ถ้าหากว่าคุณพงค์ภูพานเป็นคนเจ้าชู้แบบที่โลกธรรมเขาพูดกัน เขาเข้าใจกัน คงไม่มีน้องนาง หรือพี่นางคนใหนเข้าใกล้เรา หรือให้เราเข้าใกล้เขา แต่เพราะเรารักษากำลังใจได้อย่างกับคนที่รักษาศีลห้าได้ จึงมีคนไว้วางใจเข้าใกล้ รสชาดความชุ่มชื่นแบบนี้ ไม่ปฏิบัติได้เองไม่มีวันรู้รสของมัน โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ