เรื่องเล่าของ พุทธภูมิ " อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย" (ท่านฤาษีสันตจิต)

..........ประมาณ พศ. สองพันสี่ร้อยปลาย.......... พระสุปฎิปัณโณ........ ลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ท่านหนึ่ง........... ท่านเล่า เอาไว้ว่า ขณะที่ท่านอยู่รุกขมูล ที่เชิงเขาภูพาน ..... จ. สกลนคร จ.กาฬสินธุ์ เวลากลางวัน.......... ขณะที่ท่านกำลังเดิน พิจารณาธรรมอยู่นั้น ได้ยินเสียงฝีเท้า......ใครคนหนึ่งวิ่งเหยียบใบตองเเห้ง....... มาด้านหลัง พร้อมเสียงเรียกว่า............."หยุดก่อนหลวงพี่ " ....... พอสิ้นเสียง..... เจ้าของเสียง ก็วิ่งมาถึง ..........แล้วยืนข้างหลังท่าน ............(ยืนก้มจากด้านหลังมาดู..หน้า พระท่าน)........... เป็นเด็กผู้ชายตัวใหญ่........ ท่าทางสุภาพ .........ร่างกายใหญ่โตสูงเรี่ยยอดไม้....... โค้งตัวก้มหัวลงดิน มองหน้าพระ .........ท่านจึงเงยหน้าขึ้นดู เเล้วจึงพูดว่า ......."นั่งคุยกันหน่อยซิ" .........เเล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็.......ย่อตัวเล็กลง ....แล้วหาที่นั่งอันควร กราบท่านแล้ว .........เด็กผู้ชาย......."หยิบรังหนอนเเห้งๆที่ทำจากเศษใบไม้เล็กๆขึ้นมา " .......เเล้วพูดว่า พระคุณเจ้าลองหยิบรังหนอนนี้ซิพร้อมกับส่งรังหนอนให้พระ ..........พระท่านรับเอาไว้........ เเล้วเกิดสิ่งอัศจรรย์ขึ้นมา ............. รังหนอนกลายเป็นรังหนอนยักษ์ .......ขนาดเท่าท่อนซุง .........จนมือของพระท่านนั้นรับน้ำนักไม่ไหวจึงโยนทิ้ง....... เเล้วรังหนอนก็กลับมาเล็กเหมือนเดิม.......

 

เด็กผู้ชาย.......... จึงได้เเต่ยิ้มเเล้วหยิบกิ่งไม้เล็กๆส่งให้ท่านอีกครั้ง .........ท่านก็รับเเล้วกลายเป็นท่อนซุงใหญ่ ..........ท่านจึงโยนทิ้งเเล้วท่อนซุงก็กลับเป็นกิ่งไม้เหมือนเดิม.......... พระอาจารย์ท่านนั้นจึงถามว่า......" เธอให้อาตมาทำอย่างนี้ มีความหมายอย่างไร".... เด็กจึงเรียนท่านว่า ผมมีความอัดอั้นตันใจมานานมาก....... เกี่ยวกับอกุศลกรรม ............ที่ผมเคยทำมาในชาติที่ถือกำเนิดเป็นมนุษย์ก่อนที่จะมา .........มีสภาพอย่างปัจุบัน เเล้วจึงเล่าให้ท่านฟังว่า ........ผม เร่ร่อนอยู่ใกล้หมู่บ้านเเถบเชิงเขาภูพาน ........จังหวัดสกลนคร กาฬสินธุ์
เทียวพยายามปฎิสนธิ......... ในท้องเเม่ที่เป็นหญิงมีครรภ์....... เเถบเทือกเขาภูพานเเห่งนี้....... มานาน "นับกัป" เเล้วเเต่ก็ตายในท้องคือ ....เเท้งก่อนเกิดออกจากครรภ์...... ทุกครั้งๆไป........ จนถึงปัจุบันก็ยัง ..... "มองไม่เห็นที่สิ้นสุดของกรรมนี้เลย"....... เด็กพูดอย่างเศร้าๆ

 

เเล้วพระคุณเจ้าจึงถามว่า .........ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ เด็กจึงเล่าให้ท่านฟังว่า....... ชาติล่าสุดที่เกิดเป็นมนุษย์ เกิดมาเป็น....... นายเเพทย์เเผนกสูตินรีเเพทย์......... เปิดคลินิคส่วนตัว..." รับทำเเท้ง"....... มาหลายปี ด้วยความเมตตาต่อผู้ป่วยซึ่งบางคน .......ไม่พร้อมจะมีลูก .......บางคนลูกในครรภ์พิการ........ หรือถูกข่มขืนมา...... จนได้รับความนับหน้าถือตาจากผู้คนทั้งหลาย .......เเต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นบาปอกุศลกรรมใดๆ......... "ด้วยความเป็นมิจฉาทิฎฐิ " ..........ข้อนี้เป็นหลักข้อเดียว ส่วนกุศลกกรรมอย่างอื่น เช่น..... สังฆทาน ....วิหารย์ทาน...... เเละบารมีทั้ง10ประการ เข้าใจเเละปฎิบัติเป็นอย่างดี......
พระอาจารย์ท่านจึงถามเด็กว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้าปรารถนา...." พุทธภูมิอย่างนั้นสิ"....... เด็กจึงตอบว่าผมคิดว่าผมได้เคยตั้งความปรารถนาพุทธภูมิ พระพุทธเจ้าหลาย พระองค์มาเเล้ว
พระอาจารย์จึงพูดขึ้นว่า..... "ฉันก็ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกัน"...... เเล้วท่านจึงถามต่อว่าเเล้วมาเป็นอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไงกัน

 

จิตท่านไปติด ตอนทำกรรม ทำแท้งนี่เองครับ ผมอ่าน ๒ รอบครับ ท่านทำบุญ กุศลที่ยิ่งใหญ่ แต่ต้องไปเกิดเป็ สัภเวสี ยังดีครับกรรมท่านไม่หนักเท่าไหร่ ไม่ตกนรก เป็นเปรต อสูรกาย สัตว์เดรัชฉาน ไม่เล็กน้อยนะครับ ตอนพระพุทธจ้า ของเรา เกิดเป็นพระโพธิสัว์ เดินทางมาพบ สระน้ำ สาธารณะ จึงเข้าไปเก็บดอกบัว ทันใดนั้น ได้มียักษ์ โผล่ขึ้นมาจาก สระน้ำ ร้องตะโกนว่า โขมยๆๆเจ้าข้าเอ่ยๆ พระโพธิสัตว์ บอกเราไม่ได้โขมย เพราะเป็นสระสาธารณะ


ใครก็ถือเอาได้ครับ ก็จริงอยู่ ใครๆก็ถือเอาได้ ในเมื่อท่านปราถนาพระโพธิญาณ เพื่อจะเป็นพระพุทธเจ้า ท่านต้องจิตละเอียดกว่านี้ ไม่มีเจ้าของก้จริง แต่เรานี้แหละ เป็นเจ้าของ ดูแลสระแห่งนี้ ท่านต้องขอเราก่อน คนทั่วไปเราถือว่าไม่ใช่โขมย นำของดื่มกินได้ แต่ท่านจะไปเป็นครูเขา ท่านต้องขอเรา เราจึงเอาไปได้ ท่านไม่ได้ขอเรา ท่านจึงเป็นโขมย พระพุทธเจ้าตอนเป็นพระโพธิสัตว์ ยอมรับ โดย ดุษดีครับ และขอโทษ เทวดาได้อนุญาติ ผมจึงนำมาเป็นอุทาหรณ์ อีกเรื่องหนึ่งครับ อนุโมทนาสาธุครับ กับเจ้าของกระทู้

 

ขอเล่าต่อนะครับ,,....... หลังจากนั้นก่อนตายอารมณ์ นั้นเกิด ......... "โทสะ" ........ ขึ้นจึงมีผลให้ตก........นรกขุมใหญ่
ที่ลึกที่สุดที่สัมพันธ์กับกรรม ......ของนายเเพทย์ผู้นี้ ...... เเล้วเข้านรกบริวาร ..... จึงขึ้นสู่นรกขุมตื้นขึ้นเรื่อยๆ ....... เข้ายมโลกีย์นรก เเล้วเป็นเปรต อสูรกายประเภทต่างๆ เป็นสัตว์เดรัจฉาน ทุกประเภทที่เกี่ยวกับบาปที่ทำ สุดท้ายจึงได้มาอยู่ในสภาพปัจุบัน พระอาจารย์ได้ฟังดังนั้น นิ่งไปซักครู่ เเล้วจึงพูดขึ้นว่า เธอมีอะไรจะย้ำกับอาตมาหรือเปล่า เด็กคนนี้ที่เป็น "อดีตนายเเพทย์" ...... จึงกล่าวขึ้นว่า "ผมขอฝากท่านเป็นข้อคิดว่า .........."อย่ามองว่าสิ่งใดๆในวัฎสงสารนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย"........... "ผมขอฝากเรื่องของผมไปถึงญาติโยมของพระคุณเจ้าด้วย"-_-

 

พระอาจารย์จึงถามขึ้นว่า....... กุศลกรรมอย่างอื่นก็ทำมาเยอะ...... ทำไมถึงตกนรกขุมใหญ่ได้
อดีตนายเเพทย์จึงตอบว่า......... "ถึงผมทำกุศลอย่างอื่นมาก็จริง .......1.อาจินกรรมที่ผมทำประจำวันเป็นอกุศลกรรมคือการทำเเท้งหรือการฆ่ามนุษย์ .........2.กุศลกรรมที่ผมทำเน้นเเต่ทานเป็นหลักในส่วนของศีลผมเข้าใจผิดว่าผมถือศีลบริสุทธิ์ การทำเเท้งไม่ใช่การฆ่าสัตว์ ผมมองว่าเป็น
เรื่องเล็กน้อยซึ่งเป็นมิจฉาทิจฐิอย่างร้ายเเรง......... อีกอย่างผม "ไม่ได้เน้นการเจริญภาวนา"........ จึงทำให้ผม ....."เอาตัวไม่รอด"...... ซึ่งเมื่อได้ลงอบายภูมิเเล้วบาปทั้งหมด.......จึงรุมให้ผล...... ทำให้ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างเเสนสาหัส ....ถึงปัจุบันการให้....."ผลของบาปเบาบางเเล้ว"........" เเต่ก็ยังได้รับผลเเห่งความยาก......ลำบากอีกยาวนาน"

 

พระอาจารย์ .........ท่านนี้เป็น ลูกศิษย์.... ในยุคต้น....... ของหลวงปู่มั่น ซึ่งเรานับถือกันว่า ........หลายท่าน เชื่อว่า...... "หลวงปู่มั่น เป็น พระปฎิสัมภิทาญาณ อดีตเคยปรารถนาพุทธภูมิใหญ่ องค์หนึ่ง" ....... เป็น ........ "พ่อแม่ครูบาอาจารย์ สายพระป่า แห่งประวัติศาสตร์ ใกล้ปัจุบัน"

 

พระอาจารย์องค์นี้ เป็นผู้ศึกษา พระพุทธศาสนา ......... "ในแนวทางพุทธภูมิ " ....... อย่างจริงจัง ใด้เคยเขียน หนังสือเชิงความรู้และธรรมปฎิบัติ ที่น่าสนใจ อยู่ 2 เล่ม ........ คือ 1) " ทิพยอำนาจ " ...... 2)" หลักเเละวิธีการสูงสุด ของพระพุทธ ศาสนา"

 

พระอาจารย์องค์นี้....... ท่านเคย เล่าว่าท่าน ........ปรารถนาพระโพธิญาณ ........มาอย่าง ยาวนาน ท่านว่า...... เหลืออีกไม่นาน..... จะสิ้นสุดเขตปฎิบัติ (ท่านว่าเอาไว้เอง)......... ผมผู้เขียนกระทู้นี้ เขียนจากความจำ ในข้อมูล ........ที่ใด้มา มากกว่า 10 ปีเเล้ว....... หาก ประโยชน์ จะพึงมีเเด่ทุกท่าน ขอถวายเเด่พระรัตนตรัย...... พรหม เทวดา พ่อแม่ ครูอาจารย์ ท่านทั้งหลายที่ อ่านเรื่องนี้....... และสรรพสัตว์ทั้งหลายในวัฎสงสาร....... จงใด้รับ ......พรสี่ประการ เป็นผู้ถึงสุข...... อย่างสมบูรณ์แบบ .......หมดทุกข์ใดๆ สมความปรารถนาใน...... พุทธภูมิ ปัจเจกพุทธภูมิ อัครสาวกภูมิ อสีติมหาสาวกภูมิ อรหันตภูมิ จงทุกท่าน ทุกนาม

 

โอ้แม่เจ้า ตกหนักมาแล้ว ถือว่ากรรมหนักครับ ทำบ่อยๆ เหมือนดินพวก หางหมู และตัวท่าน ปราถนา พระโพธิญาณ จึงรับหนักกว่าคน ธรรมดาครับ อย่าลือนะ พระพุทธเจ้าของเรา ตอนเป็นพระโพธิสัตว์ ตอนเป็น ชาวนา ไปไถ นาๆเสร็จ ปลดแอกควาย ให้ควายไปกินหญ้ากินน้ำ ควายกำลังหิว ดิ่งเข้า บ่อน้ำขุ่น แต่พระโพธิสัตวเห็นจึงเข้าไป ดึงควาย ให้กินบ่อน้ำใส ด้วยเจตนาดี ด้วยอานิสงฆ์อันนี้ ทำให้กรรม ตามมา สนอง องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ตอนจะใกลัดับขันข์ ธปรินิพพาน

ให้พระอานนท์ ไปตักน้ำ ตถาคตหิวน้ำ ให้ พระอานนท์ไปตักน้ำถึงแม่น้ำ เกวียนพึ่งผ่านแม่น้ำไปใหม่ๆ น้ำกำลังขุ่นอยู่ พระอานนท์ไปกราบทูล ต่อองค์สมเด็จ ว่า น้ำกำลังขุ่นอยู่พระเจ้าข้า พระพุทธองค์ทรงให้ไปตักใหม่ บอกว่าน้ำใสแล้ว พระอานนท์ไปตักน้ำก็ใสแล้วจริงๆครับ นี่กรรมเล็กน้อยเท่านั้นเองครับ

 

ขอขอบคุณ พี่ บุญทรง (เเทนหลายๆท่าน) เป็นอย่างมากที่กรุณาแสดงความ คิดเห็นให้ความรู้ เเก่ผู้คน ในบอร์ด

 

นี่เอง พระพุทธองค์จึงทรงเตือนพวกเราว่าอย่าดูหมิ่นบาปแม้เพียงเล็กน้อย

 

ท่านอาจารย์เส็ง ปุสโส สินะ

 

...เป็นองค์ที่ท่าน joolong กล่าว แล้วจะขอ นำ เรื่องของท่านมาเล่าสู่กันฟัง..ภายหน้า ครับ

 

หนังสือ ที่ท่านเเต่งอาทิ......... "ทิพยอำนาจ".............."หลักการเเละวิธีการ สูงสุดของพระพุทธศาสนา"...........เป็นอีกตำราทางพระพุทธศาสนา ที่น่าสนใจมาก ....องค์ท่านใด้ กล่าวถึง สภาวะของ ........."พระนิพพาน"............ไว้อย่างน่าสนใจ.เอาไว้หลายครั้งในหลาย เเห่ง...เเละความเห็น เกี่ยวกับ....... "พระนิพาน"...ของท่าน ใด้ถูกหยิบยกมาประกอบ ความคิดเห็น ของหลายบุคคล หลายสถานที่...........

ถ้าจำไม่ผิด ผู้เขียนใด้พบ ในหนังสือ ...."ธรรมวิโมกข์" ....ใด้หยิบยกความคิดเห็น....เกี่ยวกับเรื่อง "พระนิพพาน"......โดย เเสดง ข้อเขียนของท่าน โดยไม่ตัดทอนข้อความ...แล้ว..ผู้ที่ หยิบยกข้อความมา ใด้เขียนความคิดเห็นต่อ ท้ายข้อความว่า........."สายอื่น บุคคลอื่น ท่าน ก็รู้เเละ เข้าใจ ในสภาวะ พระนิพพาน ใด้เหมือนกัน"...........(ผู้เขียน จำไม่ใด้ว่า หนังสือ..ธรรมวิโมกข์ "..ฉบับเท่าใด)

 

" วันนี้ ผู้เขียน ใด้มีโอกาสสนทนากับญาติ" ............. ที่เป็นทีมงาน ของนักการเมืองในอดีตท่านหนึ่ง เขาเอ่ยถึง ......"การฉ้อราษฎร์บังหลวง" .......ของนักการเมืองกลุ่มนี้.........

มีการ "ใช้ช่องว่างทาง กฎหมาย"..เบียดบังเอาที่ดินของทางราชการไปเป็น ที่ของกลุ่มบริษัทของตนเอง .. ซึ่งเป็นที่ทำเลทอง หลายสิบไร่ มูลค่า หลายร้อยล้านบาท ...ญาติบอกว่าคนเหล่านี้คำนึงถึงเเต่ผลประโยชน์ ในปัจจุบัน ......การใด้ทรัพย์ มากๆไม่ว่าโดยวิธีการใด คือความสุข ความภูมิใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การชักเปอร์เซนต์ จากงบประมาณ ราชการ ถือเป็นเรื่องปกติ.......

ผู้เขียน จึงออกความเห็นว่า....... " บุคคลเหล่านี้มีโอกาสที่จะ ตกอบายภูมิ อย่างยาวนาน .........อันเกิดจากการ... ประมาท ในอกุศลกรรม เห็นว่าเรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งเล็กน้อย ...

จึงใด้บอกกับญาติผู้นี้ว่า ...พวกเขาเหล่านี้ เสวยสุข เเบบโลกๆ ระยะเวลาไม่ถึง 1 วันของอายุสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ .......(1วันของดาวดึงส์ เท่ากับ100 ปีมนุษย์ )....เเต่ถ้าจิตสุดท้ายเกิดความเศร้าหมอง (เศร้าหมองด้วยโทสะ ตกนรก).........เเค่นรกขุมเเรกคือ " สัญชีพนรก"........"1 วันของสัญชีพนรก" .....เท่ากับ "เก้าล้านปีมนุษย์" ....(อายุของ เทวดา ชั้นจตุมหาราช คือ 9 ล้านปี ซึ่งเท่ากับ เวลาเเค่หนึ่งวันของนรก ขุมใหญ่ขุมที่ 1 )..........สุดท้ายใด้ให้ความเห็น เป็นการส่วนตัวกับญาติ......เอาไว้ ถึง ....."ความประมาท ด้วยมิจฉาทิจฐิ ...

ด้วยคิดว่าเรื่อง บาปอกุศล ...ที่....... "พระพุทธองค์ทรง กล่าวสอนไว้" ....... ผู้คนมีไม่น้อยที่ "ถือเป็นเรื่องล้าสมัย"........

 

....วันนี้ ผมคิดเห็นถึง เรื่องราวของ ผู้ ....."กินสินบน"....

......มีอาการเจ็บป่วยอย่างทุกข์ ทรมาน ด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้าย ประมาณ 2 คน .... ( นางเเก้ว "ที่บ้าน " ผู้มีพระคุณของผมเล่าให้ฟัง จากหน้าที่การงานของเธอ)

....ผู้ "ป่วย" เหล่านี้ มีอาชีพ รับราชการ ด้านกฎหมาย "มีอำนาจฟ้อง หรือไม่ฟ้องผู้ต้องหา" ....

...ซึ่งผู้ป่วยระยะสุดท้าย เล่าให้ "คนที่บ้าน เเละทีมงาน ของเธอ" ...ฟังถึงเรื่องราวการ "กินสินบน" จำนวนมากจาก ผู้เกี่ยวข้อง "ในคดี" ....

 

ผมเองก็ได้รับมันมาไม่น้อยเลยกรรมในชาตินี้ ทั้ง ๒ อย่าง ชั่วและดี จึงมาบอกกว่าว แก่ พี่ๆน้อง ลูกๆหลาน ๆเหลนๆ เพื่อนเกิดแก่ เจ็บและตาย ด้วยกัน ว่าอย่าทำเลย แม้ เราทำกรรม ด้วยการพิม หนังสือก้ตาม อีกไม่นานผมก็จะเลิก ตอบในสิ่งต่างๆ แล้ว ถ้ามันจะเกิด โทษ แล้ว คุณ มันน้อย ก้อยากจะเลิก มันหาคุณค่า ของแก่นสารไม่ได้ แต่ถ้าทำเพื่อส่วนรวม บางอย่าง ก็ยอม เหมือนกันนะ ต้องทำ เพื่อ แห่งความเป็นจริง และความเป็นธรรม บางท่านที่จะทำลาย ส่วนรวมให้เสีย บุคคลเช่นนี้ ไม่อยู่ในสายตาผมอยู่แล้ว ไม่ว่าไอ้หรืออี มันเป็นลูกหลานผู้ใด ไม่เคยสนใจ

 

สาธุครับกระจ่างมากในการบำเพ็ญบารมีต้องทำยังไงคิดตื้นๆๆไม่ได้

 

อ่านกระทู้นี้เเล้ว นึกถึง ญาติผู้ใหญ่ อยู่ท่านหนึ่ง

เเกเคย ล้อเลียน คนพูดไม่ชัด เนื่องจาก ปากเเหว่ง เเกพูดล้อเลียนไป พลางหัวเราะจนท้องคัดท้องเเข็ง (คนสมัยก่อน การเเพทย์ ในเเง่การผ่าตัดยังไม่ เจริญเท่าที่ควร)

หลังจากนั้นไม่นาน ลูกชาย คนต่อมา ของเเก เกิดมาปากเเหว่ง ..เพดานโหว่


..สมกับที่ท่านเจ้าของกระทู้ นำเรื่อง "ไม่ควรเห็นว่าเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย"