ผีอำ

มันเป็นแค่ประสบการณ์ของดิฉันค่ะ ที่บันทึกไว้เผื่อเป็นประโยชน์คนข้างหลัง อย่าได้ยึดเป็นสาระ ดิฉันยังหาได้มีความดีใด ๆ ไม่ ยังเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา หาได้พ้นอบายภูมิหากประมาทหรือพลั้งเผลอ ลองอ่านตั้งแต่ต้นสิคะ หาได้มีต้นทุนความดีใด ๆ เท่าคนอื่นเลย มันเริ่มจากป่วยหายใจปกติไม่ได้ ต้องทรงอนาปานุสติโดยอัตโนมัติ เพราะกลัวตายล้วน ๆ หาได้รู้เลยว่านั่นคือสมาธิ แถมกลัวผีแบบสุด ๆ อีกต่างหาก

เทียบกับคนอื่นแล้วล้วนเข้ามาหาความรู้ในเว็บพระศาสนาเพื่อทำความดีกันทั้งนั้น สำหรับดิฉันเริ่มแบบตกกระไดพลอยโจนจริง ๆ เทียบต้นทุนกับท่านอื่นแล้วดิฉันเป็นศูนย์เลยค่ะ

 

หลวงปู่ผาดมาสอน

ตั้งแต่เริ่มมาอยู่เซฟเฮาส์แห่งนี้ และเริ่มทำบุญที่วัด และได้รู้จักครอบครัวนี้ซึ่งเป็นชาวบ้านละแวกนั้น ทั้งครอบครัวมีจิตใจดีมีน้ำใจและฝักใฝ่ขวนขวายในบุญกุศล มีสมาชิกด้วยกัน 4 คน คือพ่อแม่และลูกชาย อายุ 10 ขวบคือคนโต และ 3 ขวบ คือคนเล็ก

มีฐานะยากจนมาก สภาพที่อยู่อาศัยเป็นกระต๊อบ ไม่มีห้องน้ำ ไม่มีไฟฟ้า มีอาชีพทำนา เด็ก ๆ ไม่ค่อยได้มีขนมและกับข้าว พวกเขาอาศัยนำข้าวเปล่า พร้อมกับข้าวตามที่หาได้ตามสภาพมาที่วัด รับประทานอาหารที่วัด และช่วยงานวัดทุกอย่างตามกำลังด้วยความเต็มใจ พระที่วัดท่านก็เมตตาให้กับข้าวและขนมที่เหลือจากฉันไว้ให้เด็ก ๆ อาศัยกินในมื้อเย็นบ้าง

แต่ส่วนใหญ่อาหารบนวัดมีน้อยมาก เนื่องจากวัดอยู่เชิงเขาและอยู่ไกลหมู่บ้าน ประกอบกับชาวบ้านส่วนใหญ่ฐานะยากจน พระออกบิณฑบาตได้แต่ข้าวเปล่า น้อยที่จะมีกับข้าวด้วย กับข้าวและขนมส่วนใหญ่ได้มาจากข้าราชการละแวกนั้น แต่ก็ได้ไม่บ่อย เราเห็นดังนั้นจึงได้สงเคราะห์ครอบครัวนี้ตลอดมา

ในขณะนั้นเราก็ตกงานเนื่องจากป่วย อาศัยรายได้จากสามีเพียงอย่างเดียว ที่เขาให้ไว้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว ซึ่งเราจะแบ่งเงินนี้เพื่อทำบุญทุกวัน และสำหรับหมาจรอีก 3 ตัว เช้าเย็นทุกวันด้วย แต่พอเห็นสภาพความทุกข์ยากของเขา เราจึงต้องสละในส่วนที่เป็นเครื่องแต่งตัว และเครื่องสำอาง เพื่อเจียดซื้ออาหารและขนม เสื้อผ้าให้เด็ก ๆ

ที่บ้านเขาแม้น้ำมัน น้ำปลา เกลือก็ไม่มี เราเห็นแล้วก็สงสารมาก ซื้อไข่ น้ำมัน น้ำปลาบ้าง พร้อมกับข้าวให้เด็ก ๆ และผู้ใหญ่ทุกวันตลอดมา ทำให้เงินเราไม่พอซื้อเครื่องแต่งตัว สามีนั้นชอบให้เราออกงานและชอบให้แต่งตัวสวย ๆ ก่อนหน้านั้นเราไม่ออกจากบ้านโดยไม่ทาครีมกันแดดเด็ดขาด แต่พอเริ่มเจริญมรณานุสติ และกายานุสติ แล้วเราก็ค่อย ๆ เบื่อหน่าย แม้ออกจากบ้านโดยปราศจากครีมกันแดดก็ไปได้ ซึ่งทำให้เราเปลี่ยนจากก่อนหน้านั้นมากเหมือนคนละคน และเราไม่ได้บอกเรื่องการสงเคราะห์นี้ให้สามีรู้ ปกติเขาก็เป็นคนมีน้ำใจ ถ้าเป็นการช่วยเหลือเป็นครั้งคราว แต่จะให้ทุกวันแบบรับเลี้ยงแบบนี้ มันผิดวิสัยที่คนปกติจะรับได้ ยิ่งเราสละในส่วนของเรามากขนาดนี้ด้วยเขาอาจไม่พอใจ เราเลยตัดสินใจไม่บอกเขา

และพวกเขาก็รักเรามาก ยิ่งพวกเขาเป็นคนดีมีน้ำใจ และใฝ่ปฏิบัติธรรมด้วย เรายิ่งสละในส่วนนี้ให้เขาได้แบบไม่เสียดายและไม่เสียใจเลย จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนมาถือศีลแปดและปฏิบัติธรรมที่วัด และเราก็ไม่ทราบเหตุผลประการใด จู่ ๆ คนที่เป็นแม่ก็โกรธเรา และปั้นปึงใส่เรา เราซื้อกับข้าวและขนมให้เด็ก ๆ เหมือนเคย เธอก็ห้ามเด็กรับ เราในขณะนั้นไม่เคยโกรธและเกลียดเธอเลย แต่เรามีความข้องใจ ทำให้เราติดในความคิด วน ๆ ซ้ำ ๆ

ความรู้สึกโกรธไม่มี ความอยากช่วยเหลือก็ยังมีอยู่ และความอยากเห็นพวกเขาพ้นทุกข์ก็มีครบ แต่มันข้องแค่ว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ทำใจยอมรับได้ว่านั่นคือโลกธรรมแปด แต่ด้วยความเป็นห่วงกลัวพวกเขาไม่มีอะไรจะกิน และเด็ก ๆ ไม่มีกับข้าว เราห่วงพวกเขาตรงนั้นมากกว่า จนกลายเป็นความกังวล อยู่ประมาณ 2 อาทิตย์

และแล้ว หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้......รู้อีกทีก็......หลวงปู่ผาดท่านมา ท่านสอนเราคำเดียวสั้น ๆ คือ วางเฉย ซึ่งมันคือข้อสุดท้ายของพรหมวิหารสี่นั่นเอง และท่านก็เหาะขึ้นไปบนต้นไม้ ท่านตัดต้นไม้ตรงลำต้นขาดเลยในครั้งเดียว เราเห็นดังนั้นก็ทราบในทันที คือท่านสอนให้วางอุเบกขาในเรื่องของคนอื่นซะ พร้อมกับตัดกิเลสของตัวเองให้ขาดเหมือนกับที่ท่านตัดต้นไม้ให้เราดู

 

ดิฉันขอชื่นชมในการปฏิบัติดีและปฏิบัติชอบของคุณทองชมพูด้วยคนค่ะ
การปฏิบัติธรรมได้ถึงระดับจะสามารถล่วงรู้ได้ถึงอดีตชาติ มองเห็นอนาคต
และสามารถล่วงรู้วาระจิตใจของผู้คนได้

ดิฉันเองภูมิธรรมยังน้อยก็ค่อยๆสะสมไปเรื่อยๆค่ะ
สามารถฝันเห็นเพียงบางส่วนของอดีตชาติเท่านั้นเอง

จากคำบอกเล่าของผู้มีฌาณสมาธิหลายท่านบอก
ว่าในบางท่านที่มีฌาณในระดับสูงจะสามารถระลึกได้หลายชาติ

 

ขอบคุณมากค่ะ เรื่องของการรู้อดีต อนาคต หรือปัจจุบัน เป็นเรื่องธรรมดามากในพระพุทธศาสนา เพียงแค่ฌาณโลกีย์ธรรมดาก็สามารถทำได้ ไม่ใช่เรื่องที่วิเศษอะไร ที่ดิฉันแชร์ประสบการณ์นั้น ไม่ได้นำเสนอมุมมองเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาติหารย์ใด ๆ ค่ะ เพียงแค่เผื่อใครเจอะปัญหาแบบเดียวกันจะได้มีทางออก เพราะการเดินทางสายนี้นั้น เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม ต้องใช้ความพยายามทั้งวิริยะอุตสาหะอย่างยิ่งยวด พูดง่าย ๆ คือ ต้องแลกมันด้วยชีวิต และอีกทั้งเจอการทดสอบมากมายจนหลายท่านอาจท้อถอยในการทำความดีไปอย่างน่าเสียดาย

ดิฉันนำเสนอเพียงแค่หากท่านใดที่เจอะอุปสรรคมาก ๆ ให้ดูดิฉัน ทั้งผิดหวังในทุกสิ่ง แม้กระทั่งลมหายใจก็ต้องพยายามประคองเพื่อแค่มีชีวิตรอดไปวัน ๆ

และดิฉันก็ขออวยชัยให้คุณวันวิสาเดินทางไปจนถึงจุดหมายสูงสุดได้เช่นเดียวกัน

เจริญในธรรมค่ะ

 

ดิฉันก็พึ่งเริ่มมาปฏิบัติค่ะ
เป็นนักเรียนธรรมใหม่
ที่ยังไม่มีองค์ความรู้มากเท่าไรนัก

ฉันก็เข้ามาหาความรู้จากการ
ฟังประสบการณ์ของท่านอื่นๆ
เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติดี
ปฏิบัติชอบต่อไปค่ะ

เส้นทางนี้ยังต้องเดินอีกยาวไกล
ฟันผ่าอุปสรรคด้วยการมีสติทุกขณะจิต
ให้รู้สภาวะเป็นอยู่กับปัจจุบัน

ขออนุโมทนากับการแบ่งปัน
ประสบการณ์ของคุณทองชมพู
เพื่อเป็นวิทยาทานในครั้งนี้ค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ คุณทอง
แล้วเหตุที่เขาจู่ ๆ ก็โกรธ ทราบหรือยังคะ
มองจากประสบการณ์มนุษย์ที่ยังมี กิเลสครบ
แยมว่าแยมพอจะรู้ว่าเพราะอะไร...
อิอิ..งานมโนต้องมา..

 

พอจะทราบอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้ไปใส้ใจ มันไม่เกิดประโยชน์ทั้งเขาและเรา สาเหตุก็ไม่พ้น รัก โลภ โกรธ หลง หรอกค่ะ หลวงปู่สอนเราปุ๊บก็วางทิ้งเลย ไม่เก็บมาคิดต่อ บนโลกเรานี้ไม่มีใครผิดใครถูกจริงหรอกค่ะ มีแต่ต้องชดใช้เวรกรรมต่อกัน และดำเนินอยู่ตามบุญตามกรรมในสังสารวัฏอันหาเบื้องต้นและเบื้องปลายไม่เจอ

เว้นแต่ใครจะฉุกคิดได้ และพยายามหาทางดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองหลุดออกไปจากวงจรได้เท่านั้น

 

เมื่อเช้าก็วางไปเรื่องหนึ่งตอนตี 3 เพราะว่าทำอะไรไม่ได้..
เรื่องงานน่ะคะ มันมีโปรเจคใหม่ ที่เราอยากทำ หัวหน้าจะให้เราทำ
แต่อีกฝั่งก็อยากให้เด็กเค้าทำ เราก็อยากทำ เพราะคิดว่าเราทำได้ดีที่สุด
ถ้าเป็นเมื่อก่อน จะขึ้นมาไฟว์ออกตัวทันที

แต่เมื่อเช้าไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือสติ หรือขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด
เลยลบข้อความ email ที่กำลังจะตอบกลับ ไฟว์เต็มอัตรา..แต่จู่ ๆ
คิดขึ้นได้ว่าถ้าเราตอบกลับปุ๊บ .. สงครามมาแน่ ..เลยหายใจลึก ๆ
ในใจคิด เราไม่ได้แพ้ แค่ช่างมัน...ถ้ามันเป็นเราที่จะต้องทำ
เขาก็จะให้เราทำเอง..แล้วก็ทำงานที่เรามีอยู่ให้ดีที่สุด...

พยายามใช้ พรหมวิหาร 4 ทุกลมหายใจ แต่บางครั้งมันเริ่มด้วยความ
เกรี้ยวกราดไม่พอใจ ในใจ แต่พอนึกถึง พรหมวิหาร 4 อารมณ์เหล่านั้นหายไป คำว่า แพ้ ชนะ โกรธ เกลียด โมโห ทนงตน ไม่มีอีกแล้ว
รู้สึกว่าตัวเองกำลังกึ่ง ๆ กลาง ๆ ขาด ๆ เกิน ๆ ค่ะ

 

อนุโมทนาจ๊ะ แพ้บ้าง ชนะบ้าง ใช้บ่อย ๆ ก็ชนะได้ในที่สุด
มนุษย์ธรรมดาอย่างเราย่อมมีอยู่เต็ม ๆ มันจะเริ่มจากค่อย ๆ อย่างนี้แหละ จะให้ทำให้ได้ทั้งหมดในครั้งแรกทีเดียว ก็ไม่ต่างจากเอาช้างมาให้หนูแบก จะเอากำลังที่ไหนมา
จากก่อนนี้ เราโดนด่าปุ๊บ สวนกลับทันที
ถ้าเราเริ่มควบคุมได้ ก็ยืดเวลาไปได้ อาจยังไม่มาก เช่น ขืนด่า 3 ชม.ไม่หยุด เราต้องสวนกลับละ อะไรประมาณนี้
และต่อไปเขาด่าผ่านไป 3 วัน พึ่งจะคิดได้ว่าเขาด่าเรานี่หว่า (ความรู้สึกช้าลง) จะกลับมาด่าเขาคืน เขาอาจลืมไปแล้ว ด่าเขาไม่ทันแล้ว 55

ส่วนถ้าใครบอกว่าตัวเองหมดแล้วอย่าไปเชื่อ ฆราวาสอย่างเราถ้าหยุดได้หมดทุกอย่างจะต้องตายภายในวันเดียว เพราะเป็นพระอรหันต์

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนเรื่องอารมณ์ระดับต่าง ๆ ไว้หมดแล้ว ลองหาอ่านดูนะคะ จากเว็บวัดท่าซุงก็ได้

ขนาดพระอรหันต์แท้ ๆ ท่านก็บอกว่าไม่ใช่หมดความรู้สึก รู้อยู่เต็ม ๆ เพียงแต่เกิดปุ๊บ แล้วท่านก็ดับปั๊บได้ทันท่วงทีต่างหากล่ะ

 

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

มีอยู่วันหนึ่ง บังเอิญไปเยี่ยมคนป่วย ที่ ร.พ.นางรอง และในปีนั้นเป็นปีครบรอบ ๑๐๐ ปี สมเด็จพระสังฆราช ญาณสังวร ที่หน้าตึกพระสังฆราช มีรูปพระบรมฉายาลักษณ์ วางอยู่ พร้อมกับกล่องรับบริจาค เพื่อสมทบทุนสร้างตึกสมเด็จพระสังฆราชในโรงพยาบาล เราเห็นดังนั้น ก็ไปลงชื่อถวายพระพรท่าน พร้อมกับหยอดกล่องไปด้วยจำนวน 20 บาท

หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้......รู้อีกทีก็......เรามีความรู้ขึ้นมาว่า สมเด็จพระสังฆราชพระองค์นี้ท่านมีลาภมาก และท่านเป็นพระอรหันต์ ใครได้ทำบุญกับพระสังฆราชองค์นี้ จะมีความเป็นอยู่คล่องตัวไปจนถึงร่ำรวยมาก

พระแต่ละรูปนั้นบารมีในด้านต่าง ๆ จะไม่เหมือนกัน เช่น พระสารีบุตร บารมีท่านหนักทางปัญญา พระโมคคัลลานะ บารมีท่านหนักไปทางฤทธิ์ ส่วนพระสีวลี บารมีท่านหนักไปทางลาภมาก

อันตัวเรานั้น ไม่เคยมีความรู้เกี่ยวกับพระองค์มาก่อนเลย เพราะเราเป็นคนรักสวยรักงาม ไม่เคยสนใจพระสงฆ์ว่าองค์ไหนดี หรือองค์ไหนไม่ดีอย่างไรเลย เราเองไม่เคยทำบุญตรง ๆ กับท่านมาก่อน เพียงแค่หยอดกล่องรับบริจาค แค่ 20 บาท เพียงเท่านั้น ท่านก็สงเคราะห์ให้เรารู้หรือนี่

พระสังฆราชพระองค์นี้ท่านเป็นพระดีกลางกรุงแถมเป็นพระที่หนักไปทางลาภมากอีกด้วย เออหนอเรื่องนี้จะมีคนทราบสักกี่คนกัน หรือว่าเขารู้กันไปทั่ว มีแต่เราโง่เง่าเต่าตุ่นอยู่คนเดียว

แต่ถึงแม้ใครจะทราบหรือไม่ทราบอย่างไรก็แล้วแต่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท่านย่อมทราบดีกว่าใคร ๆ ท่านถึงได้เพียรปฏิบัติอุปัฏฐากพระสังฆราชคู่บารมีของพระองค์อย่างดีตลอดมา

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เป็นมงคลที่เราเก็บความปลื้มปีติไว้ตลอดมา



ปล. เราได้ทำบุญกับพระรูปใดก็จะกลายเป็นสายบุญกับพระรูปนั้น ซึ่งจะอธิบายในภายหลังค่ะ

 

to น้องแยมมี่ รู้สึกว่าอารมณ์จะพัฒนาได้ไวนะ ดีใจด้วยค่ะ

ตอนนั้น พี่สอนให้ใช้พรหมวิหารควบคุมศีลใช่ไหมคะ

ทีนี้เรามาดูว่า เราทรงพรหมวิหารได้แป๊บเดียวเท่านั้น แล้วมันก็ไหลไปสู่อารมณ์เดิมใช่ไหมคะ

นั่นแหละค่ะพรหมวิหารจะทรงตัวไม่ได้เลย ถ้าเราไม่มีสมาธิมาคุมพรหมวิหารอีกที

ฉะนั้น การบ้านน้องแยมมี่ คือ หัดทรงสมาธิด้วยอนาปานุสติ คือดูลมหายใจนะ

และรายงานผลด้วยจ้า

 

ตื่นมาอ่านครบทุกตอนตั้งแต่เช้า..
ถือว่าการรับรู้และความเข้าใจทางด้านนามธรรม...
ของคุณ ทอง ตอนนี้อยู่ในระดับใช้ได้เลยครับ...
และก็จำเรื่องราวได้ค่อนข้างดีครับ...
แม้ว่าจะการรับรู้ก่อนจะเริ่มปฏิบัติหรือ ณ ปัจจุบันนี้..
จริงๆคุณ ทอง เรื่องสัมผัสทางธรรมธรรมมี คอนเนกติ้ง
กับครูบาร์อาจารย์หลายท่าน คล้ายกับส่วนตัวเหมือนกัน
หลายๆท่านโดยบังเอิ๊ญๆ.นะครับ แต่ส่วนตัวไม่มีรายละเอียด
มากพอที่จะเล่าได้อย่างนี้..งั้นงอแย๊บๆ บางเรื่องก็พอ
เผื่อว่าจะพอมีประโยชน์บ้าง..ประมาณว่าอยากมีส่วนร่วม ๕๕๕
เพราะก็รอฟังเรื่องหลวงปู่ท่านหนึ่งอยู่ พอดีส่วนตัวยังไม่มี
ประสบการณ์ตรง..แต่พอรู้บ้างแต่พูดออกสื่อได้ยาก...
เด่วขออนุญาตแย๊บๆเป็นเรื่องๆแล้วกันครับ..
เรื่องผีอำ(ผีขึ้แกล้ง) ตอนนั้นน่าจะคิดเรื่องอุทิศส่วนกุศลไม่ออก
(ถือว่าปกติถ้าอยู่ในเหตุและปัจจัยแบบนั้น)
และการปล่อยไปไม่สนใจ ก็เป็นวิธีหนึ่งในการแก้ปัญหา ณ เวลานั้นที่ดีแล้ว..
เรื่องผีป้าคนขายปลา ถือว่าเป็นคอนเนกติ้ง ส่วนตัวถือว่าจบไปแล้ว..
เรื่องนางสนองพระโอฐ ถือว่าเป็นส่วนตัวคงได้แต่อ่าน เพราะความเข้าใจของคุณทองถือว่าดีแล้ว

เรื่องพี่หนูหิวคะ ก็คล้ายๆเรื่องผีป้า ที่ใช้คำว่าหิวเพราะติดสัญญาแบบตอนเป็นมนุษย์อยู่
เรื่อง พระยาผมราชมาหา ปกติมาแนวนี้มักจะในปางที่แต่งกายดูดี หน้าตาดีแต่ว่ายังดูเข้มๆอยู่
เรื่องเทพบุตรเปรต ถือว่าเป็นการรับรู้เฉพาะบุคคล เป็นการรู้ในส่วนวาระกรรม แต่ถ้าได้เห็น
แล้วถ้าพอช่วยได้ด้วยการอุทิศบุญก็ลองช่วยดูนะครับ...
เรื่องแสงออร่าจากบาตรพระสงฆ์ รับรู้ได้แบบนี้ถือว่าดีครับ..บางอย่างต้องรู้ด้วยตัวเองถึงจะเคลียร์
เรื่องแก๊งเด็กแว้นผี น่าจะเป็นกุสโลบายเตือนให้ระลึกเรื่องการ สร้างบุญและบารมีครับ..
เรื่องพยานาคสีแดงไล่ล่าเอาชีวิต นิสัยปกติของกลุ่มนี้นอกจากมีฤิทธิ์มากจะขี้เล่นอย่างนี้หละครับ
กลุ่มนี้ให้เราเห็นได้ สัมผัสตัวเราได้จะมาแบบ ๘ เศียร
แต่เค้าจะไม่ให้เราถ่ายรูปครับ ที่ให้ถ่ายรูปได้บางครั้ง
จะเป็นกลุ่มสีเขียวที่อยู่ติดกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ.และถ้าที่จะ
ทำหน้าที่กันเราจริงๆจะเป็นสีดำครับ หน้าจะออกแหลมๆคมๆครับ..
เรื่องผีฝากมาบอกหวย เพราะว่าถ้าจะมารอพบเลย มันจะใช้กำลังจิตมาก
กำลังบุญจะถดถอย และเรื่องเวลาที่มันทับซ้อนกันด้วยครับ
โดยมากก็จะฝากกันอย่างนี้หละครับ ที่รับฝากก็จะได้บุญด้วย
คล้ายๆเราฝากบุญตามแบบฉบับหลวงพ่อที่คุณนับถือนั้นหละครับ
เรื่อง ทหารยศ ๑๐ โท แหมๆไม่จำเป็นจริงๆที่หลังอย่าทำนะครับ ถือว่าติดสินบนนะเนี่ย ๕๕๕
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าฮาๆขำๆไป...
เรื่อง คะระรี้ ครี้ ทองคำ เอ้ย! เรื่อง อุจาระทองคำ ถือว่าอธิบายจบไปแล้วในตัว..ไม่ควรลอกเลียนแบบ ๕๕๕
เรื่อง พบพระใช้อภิญญาต่อหน้า เรื่องแบบนี้ถ้าจิตเรามันไม่มี หรือ ไม่เคยทำได้มาก่อนและเรามา
ในลักษณะยังไม่ปฏิบัติแล้วสัมผัสได้มาก่อน เราจะไม่มีทางได้เห็น หรือสนใจเรื่องทำนองนี้ครับ..
อืมๆของคุณทอง ความสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ มันเกี่ยวกับเรื่องของเมตตาที่ออกจากจิต
โดยตรงครับซึ่งมันจะส่งผลโดยตรงให้จิตมันวางได้เรื่องพิเศษๆมันถึงจะเกิดได้ประมาณนี้หละครับ
เพราะด้านอื่นๆไม่ว่าเรื่องเชื่อมข้างบนเรื่องเชื่อมกระแสพลังงานตัวจิตมันมีเนื้อหารอง
รับอยู่แล้วเป็นปกติครับ...
และอภิญญาแบบนี้ปัจจุบัน
ยังมีห่มเหลืองอีกหลายท่านที่ทำได้ขึ้นอยู่กับเหตุที่จะทำให้เราเห็น ส่วนมากท่านที่ทำได้ ณ
ปัจจุบัน มักจะสอนเรื่องพื้นฐาน พวกการเจริญสติ
เรื่องปัญญา ประมาณนี้หละครับ..
ปล.ซักจะยาวเด่วขออีก#Rep

 

มาโม้ต่อ
เรื่อง พบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครั้งแรก ถือว่าเป็นประสบการณ์ตรงที่ดีมากครับ..
คุณคงเข้าใจด้วยตัวเองแล้วว่า การสื่อสารทางจิตด้วยเอกลักษณะเสียงที่นุ่มนวล นิ่มๆ
สื่อมาเป็นประโยคเอ๊ะ! แต่เราได้ยินเป็นคำแค่พยางค์เดียวและเข้าใจเบ็ดเสร็จด้วยตัว
เราเองเป็นอย่างไรแล้วเนาะ..
เรื่อง รัดเกล้า ซุนหงอคง เป็นไปตามนั้น อืมๆ โสม นะ หน้า ๕๕๕
เรื่อง เมื่อเราถือศีลห้า และรักศีลยิ่งชีพ เป็นไปตามนั้นครับ..ปล.เมื่อคุณมีโอกาส
ฝึกกรรมพิเศษบางกองแต่เมตตาต้องผ่านในระดับที่ภพภูมิมาทดสอบก่อนนะครับ
ถ้าทดสอบเรื่อง โลภ หลง จะเกี่ยวกับความสามารถภายในหรืออภิญญาจิตภายใน
ในระดับใช้งานได้ในสภาวะปกติแบบลืมตาทั่วๆไปครับ
ถ้าเรื่องเมตตาเกี่ยวกับบทบู้ บทโหด บทกรึ๋นในการใช้งาน
จะเกี่ยวกับความสามารถแบบภายในออกไปภายนอก
ที่จะเกี่ยวข้องกับเรื่องพลังงานต่างๆที่คนอื่นๆสัมผัสได้ครับ..
และจะเข้าใจว่าใครจะสอนเทคนิคคอลเทอมให้ด้วยตัวคุณเองครับ..คริ คริ
เรื่อง ถูกไล่ลงจากดาวดึงส์ ช่วยไม่ได้เรื่องส่วนบุคคลครับ ๕๕๕
เรื่อง เด็กนักเรียนหญิงคนนั้นในเรียนสตรี เรื่อง พอเริ่มปฏิบัติ ทั่วไปจิตเราโดย
พื้นๆทั่วไปมันมักจะย้อนอดีตชาติโดยพื้นฐานประมาณ ๕ ชาติเป็นอย่างน้อยครับ
ส่วนจะรู้มากกว่านี้ก็แล้วแต่ตัวเราครับ...ถือว่าขำๆ..
เรื่อง นอนกินบ้านกินเมือง กิริยาคล้ายๆโดนดูด ไม่แน่ใจว่า คล้ายๆโดนดูดถอยไปทาง
ด้านศรีษะหรือเปล่าในแนวขนานกับที่เรานอนคล้ายๆเราลอยได้ในท่านอน
ถ้าปล่อยไปเรื่อยๆมันก็จะลอยไปเรื่อยๆ
แบบถอยหลัง พวกนี้ปล่อยๆไปเฉยๆ จนสุดก็ไม่มีอะไรครับ และจะไม่เป็นอีก
แต่จะเป็นอย่างอื่นแทน ๕๕๕
เรื่อง เหตุบังเอิญอันเป็นมงคล มีความเป็นไปได้สูงครับ..
เรื่อง เทวดาถามจะเอาเท่าไร พวกนี้เป็นบททดสอบ เกี่ยวกับเรื่องกิเลสลึกๆๆในจิต
ซึ่งต้องมาทดสอบตอนแบบนี้หละครับ เพราะกำลังสติเราจะน้อย แต่สอบได้เรื่องตลก
สอบตกเรื่องธรรมดานะครับ ๕๕๕
แต่มันมีผลต่อพวกความสามารถรับรู้ภายในโดยตรงด้วยครับ
เรื่อง ของวิเศษจากผู้วิเศษ นี่น่าจะทดสอบเหมือนกันแต่เปลี่ยนเรื่อง เพราะเรื่องก่อนหน้า
เรารู้ทันแล้ว..๕๕๕ เรื่อง เจอ ๓ หลวงพ่อบิณฑบาตรหน้าบ้าน ส่วนตัวถือว่าโชคดีสุดๆแล้วครับ...
เรื่อง พบสมเด็จโต พรหมรังสี ปกติระดับนี้มักจะไม่พูดครับ..โอกาสจะถามให้หนำใจ
น่าจะยากนะครับ ๕๕๕๕
เรื่อง นายพลกับพลทหาร เรื่องนี้ฮาจริงอะไรจริง...
เรื่อง หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ถือว่าเป็นเมตตาส่วนบุคคล ถ้าเรามาแบบนี้ช่วงที่
กำลังฝึกอะไรบ้างอย่าง จะมีโอกาสได้พบท่าน
อาจจะไม่ได้มีแต่เราคนเดียวด้วยครับ หมายถึง สถานที่ๆจะพบนะครับ
เรื่อง สะสาง...เนื้องอก..แก้เงื่อนงำ..ดีแล้วครับ ที่รับรู้และมีปัญญาตัดได้ดีครับ
ก็จะประมาณที่เล่าๆที่ย้อนๆอดีตไปนั่นหละครับ
เรื่อง ต่อจากเคลียร์ผู้ชายที่เป็นมนุษย์จบแล้ว ถ้าเป็นนักปฏิบัติ ก็จะเจอบททดสอบ
เรื่องกำลังภายในท่าพิศดารต่างๆแบบนี้นั้นหละครับ โดยมากจะมาหลังจากที่จิตเรา
ตัดเรื่องร่างกายแบบมองเห็นคนอื่นๆภายนอกในสภาวะปกติธรรมแล้วเฉยๆได้มาก่อน
โดยมากถ้าเจอบททดสอบแบบนี้ ต้องใช้เวลาพอสมควรถึงจะผ่านได้ครับ
เพราะมันจะดึงส่วนลึกๆในจิตเราขึ้นมาเล่นให้เห็นเลยครับ.
เฉพาะฉนั้นถือว่าปกติครับ..
เรื่อง เจ้ากรรมนายเวรของคุณพ่อมาขอบคุณ
อืมๆถือว่าดีแล้วครับ..บางทีพวกที่เราทำให้บ่อยๆตามถนนหนทาง
ถึงเวลาเค้าจะรวมมาขอบคุณเรา และพาเราไปเที่ยวด้วยครับ
เรื่อง เพื่อนผีมารับไปเที่ยวทำบุญ นี่ก็ถือว่าเป็นการทัศนศึกษาเชิงท่องเที่ยว
เฉพาะบุคคล
เรื่อง มีคนมาซ้อมตายให้ อืมๆคงรู้จักทางแยกต่างๆด้วยตัวเองดีแล้วเนาะ
ที่เริ่มจากซ้ายมือสุดที่ลดระดับลงไปหน่อย จริงถัดมาหน่อยก็จะเจอ
สำนักหนึ่งด้วย.
เรื่อง เอื้อมไม่ถึงดาว เพราะบ้าพระนิพพาน ใช่ครับถ้ายังตั้งเป้าอยู่
จิตมันจะยังมีตัวตั้งเอาอยู่ครับ เราอาจจะไปติดที่ชั้น โรงเรียน
ดุสิตสวนสุนันทาได้ครับ.
แต่เริ่มต้นมันก็ต้องมีปลายทางไว้ก่อนทุกคนนั่นหละครับ.เพียงแต่ว่า
ต้องรู้จักวางด้วยครับ เพื่อให้จิตมันคลายตั้งตั้งเอา นัยยะไม่ใช่ว่าง
และไม่ว่าง นั่นหละว่าง เข้าใจนัยยะนี้จิตถึงจะวางได้ครับ..
เรื่อง สมเด็จฯ ส่วนตัวมีแต่พระธาตุที่ได้สืบกับท่านมา ส่วนตัวพอมีเสด็จมา
เพิ่มหลายสีและเปลี่ยนสีเป็นสีใสอยู่ครับ เคยเอาลงไว้อยู่ครับ..
ปล.เล่นถึงกับตาแฉะ ยังรออ่านเรื่องหลวงปู่ เทวดาเดินดินอยู่นะครับ...:z2(tm-love)black_pig.

 

5555 ขอบคุณค่าพี่นพ เรื่องเมตตากับเรื่องความตายนี่โดนมาแต่เด็ก 5 - ุุ6 ขวบนี่เจอแล้วค่ะ บู๊กระจายเลยแต่ลืมเล่าได้งัยไม่รู้ค่ะ ประเภทต่างคนต่างถือดาบ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ถึงขั้นเลือดท่วมกันทั้งคู่เลยค่ะ
บทโหดขึ้นมาแม้เสือยังสู้กับมันมือเปล่าเฉยเลย เรื่องนี้สู้กันแทบทุกวัน มีทั้งตัวต่อตัว และมีทั้งหลายคนมารุมเรา สู้ยิบตาเลย พึ่งจะมาเพลา ๆ ลงช่วงไม่กี่ปีนี้เองค่ะ
และก็เรื่องฤทธิ์นั้น เหมือนที่เคยถามคุณนพนะค่ะ ว่า ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเรามีฤทธิ์ เสกโน่นนี่ได้ เหาะก็เก่งและไวกว่าเขา แต่พอบทจะสู้ขึ้นมา ทำไมเรากลับฝืด หนัก ๆ ทำไม่สะดวกเอาเสียเลย แบบนี้เกิดตอนเด็กบ่อย ๆ ค่ะ พอเริ่มวัยรุ่นเริ่มไม่มีแล้วค่ะเรื่องเหาะเรื่องฤทธิ์ เหลือแต่บทถือดาบถือมีดเฉือนกันจะจะเลยค่ะ

เรื่องผีขี้แกล้ง ไม่ใช่นึกอุทิศส่วนกุศลไม่ออก แต่จะบอกว่า ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เพราะพื้นฐานครอบครัวไม่ใกล้ชิดวัด เรื่องคุณงามความดียังไม่แตะ ตอนนั้นยังเรียนอยู่ ในสมองมีแต่เรื่องผู้ชาย อิอิ

ส่วนเรื่องโดนดูด คือดูดทั้งตัวพร้อมกัน เอ๊ะแต่หน้าจะเริ่มจากหัวก่อนแต่มันเร็วมากและตัวเบาไปเรื่อย ๆค่ะ เหมือนกระแสไฟเป็นแสนโวลล์อย่างนั้นแหละ

และก็ช่วยอธิบายเรื่องพระพุทธรูปที่บ้านด้วย ท่านยิ้มกับไม่ยิ้มนะค่ะ และแสงรัศมีออกจากองค์ท่านด้วยตาเปล่า ๆ ด้วยค่ะ

เรื่องพญานาคนั้น หนูเคยถ่ายคลิปได้จากไอแพท เมื่อตอนเผาศพหลวงพ่อที่วัดที่ทำบุญบ่อย ๆ นั้นแหละ เป็นพญานาค ตัวใหญ่ เห็นลูกตาชัด เลื้อยมาพ่นไฟใส่ขณะที่กำลังเผาศพด้วยเมนลอย ได้ภาพชัดมาก และเห็นหลวงพ่อยืนอยู่บนอากาศอุ้มบาตร และถือไม้เท้าด้วยและมีงูอยู่ข้าง ๆ มองศพท่านเองขณะกำลังถูกเผาด้วย ความยาวคลิปประมาณ ๑๐ นาทีได้

เรื่องพระยายมราชนั้นจะบอกว่าท่านมาชุดลำลองแบบกำนันเลยค่ะ มาแบบผิวดำพุงปลิ้น คาดผ้าขาวม้า ไม่ใส่เสื้อ แต่ไม่กล้าเล่าแต่แรก กลัวคนอ่านไม่เข้าใจและอาจปรามาสเอาได้ค่ะ

ส่วนเรื่องที่เจอนานที่สุดก็เรื่องหวยนั่นแหละค่ะ เดินไปเที่ยววัดสวรรค์ เจอเขียนบนบอร์ดวัดอะไรประมาณนี้ค่ะ

เรื่องย้อนอดีต ตอนใหม่ ๆ สเปะสะปะไปเจอะเณรน้อยอภิญญา อายุยังไม่ถึง ๑๐ ขวบเลย แต่เก่งมาก อยู่แถวชะอำ เพชรบุรี ตอนนั้นปัญหาทางโลกรุมเร้า อยากย้อนอดีตเพื่อดูกรรมตัวเอง แต่ย้อนเองไม่เป็น เลยขอให้เณรช่วย ตอนแรกเณรบอก ไม่ แต่ขอร้องพี่ทุกข์จริง ๆ อยากเห็นอดีตจะได้รู้เพราะอะไร เณรเลยช่วยย้อนให้ ก็ย้อนจากปัจจุบันไปเรื่อย ๆ ถึงแค่ตอนอายุ ๒-๓ ขวบเท่านั้นก็ปวดหัว บอกน้องเณรว่า พี่ปวดหัว ปวดหัวมาก เณรเลยหยุดค่ะ

เรื่องพระพุทธเจ้า มีสมเด็จพระพุทธกัสสปและสมเด็จปทุมมุตระก็เคยเสด็จมาหาในตอนเช้าด้วยค่ะ แต่เสด็จมาองค์ละวันนะคะ เพราะช่วงนั้นกำลังถูกทดสอบอย่างหนัก ท่านคงเสด็จมาให้กำลังใจมั้งคะ เพราะไม่งั้นหนูคงอกแตกตายแน่ ๆ

ส่วนเรื่องหลวงปู่เทวดาเดินดินรออีกแป๊บนะคะ ใกล้แล้ว


ปล.พระธาตุถ้ามีมากแบ่ง ๆ น้องนุ่งบ้างก็ได้นะคะ

 

ก้อนหินเสี่ยงทาย

ก้อนหินเสียงทายในวิหารสมเด็จองค์ปฐม วัดท่าซุง นั่งคุกเข่าลงพนมมือ พร้อมกับอธิฐานว่า

ข้าพเจ้าขออารธนาบารมีพระสัมมาพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทุกพระองค์ พระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ โดยมีสมเด็จองค์ปฐมเป็นประธาน พระพรหมเทวดาทั่วสากลพิภพ ท่านปู่สหัสบดีพรหม ท่านปู่ผกาพรหม ท่านปู่มหาชมพู ท่านปู่พระอินทร์และท่านย่า บิดามารดาทุกภพทุกชาติ ครูบาอาจารย์ทุกภพทุกชาติ ผู้มีพระคุณทุกภพทุกชาติเทพเจ้าทั้งหลายที่คุ้มครองข้าพเจ้า โดยมีหลวงปู่ปานวัดบางนมโคและหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุงเป็นที่สุด ได้โปรดสงเคราะห์ให้การยกก้อนหินเสี่ยงทายนี้ตรงตามความเป็นจริง ถ้าหากเรื่องใดสำเร็จขอให้ยกก้อนหินขึ้นด้วยความง่ายดาย หากเรื่องใดไม่สำเร็จขอให้ยกก้อนหินไม่ขึ้นด้วยเถิดพระพุทธเจ้าข้า

เรื่องแรก...........ยกก้อนหินขึ้น โล่งใจ สำเร็จ

เรื่องที่สอง.............ยกก้อนหินขึ้น โล่งใจ สำเร็จ

เรื่องที่สาม....ในชาตินี้ข้าพเจ้าสามารถใช้หนี้สินทางโลกและสามารถเคลียร์ภาระทางโลกได้หมดสิ้นโดยไม่เป็นทุกข์เป็นโทษกับใครใด ๆ ก่อนข้าพเจ้าตายได้หมดสิ้นหรือไม่ ยกก้อนหินขึ้น โล่งใจ สำเร็จ

เรื่องที่สี่...ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินถึง ๑๐ ล้านไหม ยกก้อนหินขึ้น ลิงโลดใจ เรามีได้

ต่อมาลองดูซิเผื่อจะได้ ...ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินได้ถึง ๒๐ ล้านไหม ยกก้อนหินขึ้น เริ่มจะย่ามใจ

ลองอีกซิ .....ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินถึง ๑๐๐ ล้านไหม ยกก้อนหินขึ้น เฮ้ยได้จริงด้วย

ลองอีก ยังไม่แน่ใจ...ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินถึง ๑,๐๐๐ ล้านไหม ยกก้อนหินขึ้น ยังได้อีก

ลอกอีก ....ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินถึง ๑๐,๐๐๐ ล้านไหม ยกก้อนหินขึ้น ชักเริ่มไม่แน่ใจในสรรพคุณก้อนหิน

ลอกอีกที ...ในชาตินี้ข้าพเจ้าจะมีเงินถึง ๑๐๐,๐๐๐ ล้านไหม ก็ยกก้อนหินขึ้นอีก ชัวร์ ก้อนหินมั่วนิ่มแหง ๆ

ฟันธงไป ยกขึ้นหมดแหละที่ขอทั้งหมด ใครขออะไรก็ยกขึ้นหมดนั้นแหละ

ด้วยความเกรียน เอาหละชาตินี้เราจะมีเงินถึง ล้านล้านไหม .....ปรากฏว่า ก้อนหินหนักอึ้ง ไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ พยายามยกจนฉี่จะราด ก็ไม่ขยับใด ๆ

ก้อนหินนั้นมีผู้ดูแล คือ ท่านปู่นาคาและท่านย่านาคี ในตอนนั้นข้าพเจ้ามีนิสัยที่ไม่ดี มันเป็นวิสัยดื้อ ซุกซน ขี้สงสัย ชอบพิสูจน์ มันอยู่ในกมลสันดาลอย่างนั้นมานานแล้วค่ะ ที่แชร์นี้คือให้เห็นถึงความเลวที่ยังอยู่ในตัวดิฉันค่ะ

จริง ๆ แล้ว ที่ท่านสงเคราะห์ให้ยกก้อนหินขึ้นนั้น ก็เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผู้อธิฐานขอเสี่ยงทาย แต่เนื่องจากท่านทราบวาระจิตของข้าพเจ้า ท่านเลยปล่อยให้ข้าพเจ้ายกขึ้นได้ก่อน และปราบความเกรียนของข้าพเจ้าในภายหลังนั้นเอง

และข้าพเจ้าไม่เพียงทดสอบแค่ครั้งนั้นนะคะ ยังมีอีกถึง 2 ครั้งต่อมา ซึ่งก็โดนปราบพยศจนสิ้นสงสัยไปเรียบร้อยแล้วค่ะ

และข้าพเจ้าได้กราบขอขมาท่านปู่นาคาและท่านย่านาคีแล้วนะคะ

 

เคยทดสอบยกช้างค่ะ พระท่านว่าให้ยก 2 ครั้ง โดยอธิฐานในใจหนึ่งข้อ โดยมีข้อแม้ว่า ยกโดยใช้มือข้างเดียว ครั้งแรกให้ช้างข้ามจากอีกฝั่งหนึ่งมาอีกฝั่งหนึ่ง (ข้ามตักเรา) . แล้วให้ยกครั้งที่สอง เหมือนเดิม แต่คราวนี้ ถ้าจะเกิดผลสำเร็จ ต้องยกไม่ขึ้นไม่ข้าม ซึ่งลองแล้วได้ผล คือ คำขอประสบผล เพราะครั้งแรกยกขึ้น ครั้งที่สองยกไม่ขึ้น .เหมือนมหัศจรรย์ . แต่เราคิดในใจว่า นี่เราอยากสมปราถนา จนเหมือนไม่มีแรงมายกเลยรึ ?(จิตวิทยาของคน คือหลอกตัวเอง) คิดต่อไปว่า ถ้าข้อแม้คือ ให้ยกผ่านสองครั้งละ เราจะยกได้รึเปล่า ?
ปล.ความคิดมิจฉาอย่าลอกเลียนแบบค่ะ

 

เมื่อก่อนคิดอย่างนั้นค่ะ ต้องอธิฐานขอบารมีพระให้การเสี่ยงทายตรงความเป็นจริงก่อนเสมอค่ะ ดิฉันลองแล้ว แพ้ท่านราบคาบค่ะ
ถ้าเราไม่อธิฐานขอบารมีท่านบางครั้งจะเป็นดั่งคุณดาวว่าค่ะ

 

พี่นพ เข้าใจแล้ว ที่ไม่ได้รับเลือกไปฝึกเพราะไม่ผ่านการทดสอบนี่เอง เล่นฟัดเขาซะขนาดนั้น ถึงแม้เราอยู่ในขอบเขตของศีลแต่ยังหยาบมันคุมแต่ข้างนอก แต่จิตเรายังโหดอยู่ ขืนได้อภิญญามีหวังได้ฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุ คนตายไปค่อนโลกแหง ๆ

และอีกอย่างอภิญญาเขาฝึกกันแต่เด็ก แก่ป่านนี้ยังจะเหาะหาอะไร มิน่าพอเริ่มเป็นวัยรุ่นเขาเลิกทดสอบละ ไม่ผ่าน เป็นเช่นนี้เอง

มันยังคงเหลือไอ้ความสามารถพิเศษนิดหน่อยไว้บ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้เบื่อละค่ะ ทั้งที่รู้ว่าฝึกกสินสำหรับเรานั้นแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ แต่พอเบื่อไม่รู้จะฝึกไปทำไมนะค่ะ

 

ถ้ามีมากจะแบ่ง ๕๕๕ ที่มีอาจจะหลายสีหน่อยจากเมื่อก่อน
๒สีตอนนี้น่าจะ ๑๐ ถึง ๑๑ สีได้ ก็มีที่ได้มาเพิ่มจาก
ความสามารถพิเศษทางด้านขอสญานก็มี ๕๕๕ แต่ว่าองค์จริงๆ
จะเล็กนิดเดียวนะ เคยฝลุ๊กๆนั่งถือผอบแล้วมีเสด็ดมาเพิ่มอยู่
แต่ว่าองค์เล็กนิดเดียวสีใสๆ วันหลังลองทำอีกผลปรากฏว่า
เท่าเดิม.เลยต้องขอหยุดๆเรื่องนี้ไว้ก่อน ๕๕๕๕

 

อือๆ ดีแล้วที่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าไม่ได้รับเลือก
คือต้องมีแวว ถึงจะมีบททดสอบ
เพียงแต่ว่ายังสอบไม่ผ่านหรือพอผ่าน
หรือพอยอมรับได้ ๕๕๕๕
พอดีเขียนเคสตัวอย่างให้อ่าน..
เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ว่าจะผ่านกันได้ง่ายๆนะ
ไม่งั้นมันจะเหมือนนักรบยุคก่อนๆที่ใช้ในรูปแบบ
อำนาจ ตบะ ฌาน ญานในการทำร้ายทำลายผู้อื่นเค้า
แต่ก็จำเป็นเนาะเพราะยุคก่อนเป็นยุคสงคราม..มีแต่ป่าดงดิบ
มีแต่คนนับถือผี มีแต่จอมคาถา ครูบาร์อาจารย์ก็มีแต่เก่งๆ
และที่เห็นสอบผ่านร้อยเปอร์เซนต์
เห็นจะเป็นห่มเหลืองด้วยซ้ำ และก็ไม่ใช่ว่าครั้ง
สองครั้งผ่านได้นะ ถ้าจะนับคงได้เป็นโหลหรือหลายโหล ห่มเหลืองมีชื่อท่านหนึ่ง
ท่านดังพอสมควรแต่แรกๆเนี่ย ซัดกระจายเป็นกองทัพขนาดเป็นห่มเหลืองนะ
คือมันไม่ใช่ว่าจะมาแค่ทดสอบในฝันเรื่องกิเลสตัวใดตัวหนึ่งนะ (ขนาดตัวเดียวส่วนมากยังตก ๕๕๕)
คือมันจะลงลึกในรายละเอียดในเรื่องการรู้จักใช้งาน
ในความสามารถพิเศษแบบนั้นๆด้วยนะ..
และเรื่องแบบนี้บางที ในฝันเดียวมันจะซ้อนกันถึง ๓ ถึง ๔ ครั้ง
ครั้งที่หนึ่ง สอง สาม ในฝันเดียวเราผ่านพอครั้งที่ ๔ เราตกอย่างนี้ก็มี
พูดง่ายๆว่า
เอาเราจนสอบตกได้นั่นหละ ที่สำคัญพอเรารู้ทันว่าจะทดสอบอะไร
เค้าก็รู้ทันอีกว่าเรารู้ ก็มาแกล้งๆเฉยๆพอให้เราดีใจเล่น ๕๕๕
แต่ถ้าพอผ่านได้ หรือพอยอมรับได้ เราจะเริ่มออกนอกบ้านได้
ซึ่งถ้ามาทางสายหลวงพ่อที่เรานับถือ
การที่จะก้าวจากภายในออกไปภายนอกได้..
ก็ยังพอจะนับคนได้อยู่นะ..บางทีมันยากที่จะเชื่อนะ
และยากที่พวกที่เค้ามีภายในดีๆเค้าจะเชื่อด้วยนะ.
แต่ถ้าใครที่พอจะก้าวออกมาภายนอกได้
มันจะพอรู้ว่าใครเป็นใคร และพอรู้ๆกัน
และดูออกว่าใครมีกำลังจิตใช้งานได้จริงเท่าไร
และมีความสามารถจริงๆแค่ไหน
และท่านที่เรานับถือนั่นหละจะเป็นผู้สอนเทคนิคบางอย่างให้
ที่ทำให้เราสามารถก้าวออกไปสู่ภายนอกในระดับเริ่มต้นได้
ก่อนที่จะไปเจอท่านอื่นๆอีกต่อไป.ตามแต่เหตุและปัจจัย.
ปล.เรื่องสุดท้ายฟังหูไว้หูเน้อ...