มีใครเคยเห็นผีบ้างคะ

ตอนที่ 3 ...
ตอนที่ 2 นั้น ต้องสมมุติเรื่องภพชาติก่อนว่ามีจริง เป็นตรรกะของเหตุผลในเชิงวิทยาศาสตร์ทางจิต ตายแล้วจิตวิญญาณจะไปเกิด ตามกรรมที่ตนเองกระทำมาอันเป็นผล ... การเกิดใหม่เป็นผลครับ แต่มีช่วงเวลาที่ยังไม่ไปเกิด เป็นผลอย่างหนึ่งที่ให้วาระก่อน เช่น การตายก่อนกำหนดอายุขัย คือ การมาเกิดของมนุษย์แต่ละคน มีวาระการมาเกิดตามเหตุปัจจัย เช่น เหตุปัจจัยส่งผลให้มาเกิด 80 ปี แต่มีเหตุอื่นตักรอน ให้ตายเสียก่อน 80 ปี เหตุเดิมที่ส่งผลให้มาเกิด 80 ปีค่อยตาย และไปเกิดใหม่จึงทำให้เหลือเวลารอเกิดใหม่

หรือกรณีตายแบบหมุดอายุขัย แต่รอเกิดใหม่ ระหว่างมีชีวิตได้ทำกรรมต่าง ๆ มากมาย มีกรรม หรือเหตุบางตัว แรงและให้ผลเร็วกว่า ... ทำให้การจะไปเกิดใหม่ตามเหตุเดิมที่ทำให้มาเกิดและตายนั้น เปลี่ยนแปลงไป ต้องรอการเกิดใหม่อีก และพลังงาน หรือวิญญาณนั้นยังไม่มีรูปให้ปรากฎ ก็เป็นผีอย่างหนึ่ง ..... อาจเป็นผีฝ่ายดี ฝ่ายร้าย ขึ้นอยู่กับเหตุที่กระทำมาใดรุนแรงมีน้ำหนักให้เกิดผลเร็วกว่าพวก เป็นเหตุ เป็นผลว่าผีทำไมมาสิงแล้วร้องกรีด ร้องอย่างทรมานด้วย ....

 

ตอนที่4
มนุษย์นั้นก็เป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีจิตวิญญาณครองกายอยู่ คือ มีรูปร่าง เป็นวัตุถุ มีการรับรูป เป็นเครื่องมืออันแยบยลของสิ่งมีชีวิต ผ่านทาง ตา หู จมูก ลิ้น และร่างกายภายนอกที่สัมผัสความร้อน เย็น นุ่มแข็งได้ และรับรู้เป็นข้อมูลมาที่สมอง บ้างเรียกว่าใจเรารู้ แต่มันเป็นตัวเดียวกันหรือ คนสมองเสื่อม คนบ้าจำอะไรไม่ได้สมองบกพร่อง สร้างข้อสงสัยตรงนี้ได้ชัดเจน ใจตัวนี้เอง คงต้องเดาเอาว่าเป็นจิตวิญญาณ ที่รับรู้ข้อมูลมาจากสมองเก็บไว้ และเก็บไว้ดีกว่าสมองเรามากมายนักเทียบกันไม่ได้เลย คนสมองบกพร่องบางครั้งทำอะไรแบบคนไม่บ้าออกมาได้จากสิ่งนี้เอง ที่มีพลังและชักจูงให้กระทำได้ .... บ้างก็เป็นความเคยชิน ที่ทำย้ำ ๆ จนมันทำได้ แม้สมองบกพร่องก็ตาม นักวิทยาศาสตร์เดิมเรียกส่วนนี้อาจจะเกือบถูกว่า จิตใต้สำนึก .... ทางพุทธเรียกว่า .... ไว้ว่าง ๆ มาว่ากันต่อครับ ไม่รู้มีใครสนใจบ้าง เพราะพิมพ์ให้อ่านเล่น เห็นด้วยบ้าง ไม่เห็นด้วยบ้าง งงบ้าง เพราะชอบรวบรัดอ่านเสียเวลาไปไม่ทราบว่าเกี่ยวกับประเด็นในกระทู้ตรงไหนบ้าง ตรงแปะเลย แต่บอกเลยมันไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากเป็นบรรเทิงคดี ... ตอนนี้ คือ เพราะขี้เกียดพิมพ์แล้ว สวัสดี .....

 

สาธุ..ผู้ที่ได้เจอทั้งตานอก ตาใน(สมาธิ) นี่โชคดีนะคะถ้ามีโอกาสได้ช่วยสงเคราะห์เขาเหล่านั้นให้พ้นจากทุกข์นะคะ

ส่วนตัว..ไม่เคยเห็นด้วยตานอก(รูป) เลยสักครั้ง มีแต่เห็นและรู้สึกได้ตอนกึ่งหลับกึ่งตื่น เดินไปเดินมาในบ้าน เห็นแต่เท้านะคะ จะมาจับขาเราบ้างไรบ้างประมาณนั้น บางทีก็เป็นลักษณะว่าจะมาเตือนให้เราตื่นใส่บาตร(พูดเอาไว้ค่ะ) ไม่ได้ลืมแต่ขอแอบนอนต่ออีกนิด(ก็ไม่ได้เน๊าะ!?) ก็เดินเหยียบขึ่นมาบนที่นอน รู้สึกได้เลยผงกหัวขึ้นมองก็ไม่เห็นอะไร ก็นอนต่ออีกไม่ทันได้หลับก็เดินยวบ ๆ แล้วก็รู้สึกหนักค่ะ ก็อึดอัด ๆ หายใจไม่สะดวก ลืมตาก็มองเห็นแต่เพดานห้อง กรอกตาไปมาไม่มีอะไรเลยแต่อึดอัดมาก ๆ เลยสวดมนต์ยังไม่ทันครบสามจบก็หายค่ะ><" ตอนนั้นรีบวิ่งมาจากห้องนอนเลย มาถามใคร ๆ ว่าได้เข้าไปในห้องไหม? ไม่มีเลยสักคนเลยค่ะ (เป็นห้องแถวเช่าทำกิจการค่ะ) ก็เข้าใจว่าอาจเป็นเจ้าที่ก็ได้น้อ..

ส่วนที่สัมผัสได้ก็ประมาณมากระซิบใกล้ ๆ บ้าง กลิ่นหอมบ้าง ทั้ง ๆ ที่อยู่คนเดียวและล็อคประตูด้วย ก็ไม่น่าจะเป็นคนเข้ามาแน่ ๆ ค่ะ มีมาเรื่อย ๆ ทางหู จมูก แต่ตานี่ไม่เคยเลย ในสมาธิก็ไม่เห็นค่ะ อนุโมทนากับทุกท่านนะคะ ขอให้มีความสุขค่ะ




พุทโธ เม นาโถ
__________
ลมหายใจสุดท้าย..ขอถวายเป็นพุทธบูชา

 

เคยสัมผัสสามครั้ง เลยเชื่ออย่างสุดใจ
เล่าให้คนรอบข้างฟัง เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ก็ช่างเขา
แต่นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้คงปฏิบัติธรรมอยู่ เพราะคิดว่าตายแล้วไม่ได้สูญหรอก
นี่คงเป็นมุมดีเป็นบุญของเก่านะที่ส่วนตัวเราเจอ คงเตือนสติเราไว้อย่างเหนียวแน่นกว่าคนอื่นๆ ว่าตายแล้วไม่ได้สูญหรอก ยังเวียนว่ายตามบุญกรรมที่เคยทำ ถ้าไม่เคยเจอคงไม่เชื่อหรือนานกว่าจะเชื่อ ไม่คิดสะสมบุญ หรือกว่าจะทำก็คงรอแก่ รอเจ็บ ท่านใดมาอ่านแล้วหันกลับไปทำดี ทำบุญได้มากขึ้น ก็ขอเจริญโมทนาบุญด้วยคนนะครับ
ส่วนใครคิดว่าโม้ แค่เรื่องเล่า เรื่องแต่ง เรื่องมโน ก็ไม่เป็นไรครับ มันก็แค่เรื่องเล่าของจิตดวงหนึ่ง ตามคำถามที่ถามมาในกระทู้ มีหน้าที่ตอบคำถามเล่าประสบการณ์ เพราะผมคิดว่า การได้มาคุยกัน เจอกันในกระทู้ ได้มาอ่านเจอ ก็คงเป็นจากผลเก่าร่วมกัน ส่วนเรื่องเชื่อหรือไม่ มันเป็นเรื่องของผู้อ่าน แต่ไม่ต้องหมกมุ่นหรอกเรื่องผีๆสางๆ เรื่องเหล่านี้พระพุทธเจ้าท่านไม่อยากให้ไปเสียเวลา ไปเอาธรรม ไปเอาของจริงดีกว่า อ่านแค่ผ่านๆก็พอ แต่ยังไงก็อย่าลืมทำบุญกันนะครับ เรื่องผีไม่ต้องสนมากหรอก สนใจธรรมให้มากดีกว่า
แต่สุดๆแล้วจะเห็นหรือไม่เห็น ผมก็คิดว่าที่ผ่านมาก็แค่อดีต ไม่น่ายึดถือ ไม่ใช่ทางหลุดทางพ้น หรือทางเจริญในขั้นธรรมต่อไป

เล่าเท่าที่จำได้นะครับไม่แต่งเติม มันนานแล้ว ภาษาอาจจะงงๆ
แต่สำหรับตัวผู้เล่าแล้ว คือเรื่องจริง ล้าน% ส่วนทางผู้อ่าน อาจเป็น 0% ก็ได้


ครั้งแรก(น่าจะสามขวบ)... น้องของพ่อ เสียไปได้ประมาณ เดือนกว่าๆ รถสิบล้อชน ยืนหยุดที่ประตูหลังบ้านตอนสองสามทุ่ม แต่เข้าบ้านไม่ได้ น่าจะมาลา สภาพเลือดเต็มตัว ตะโกนเรียกแม่ว่าน้ามา แม่ทานข้าวอยู่หน้าบ้านกับพี่กับพ่อ เงียบกริบ แล้วแม่ก็ตะโกนบอกมาว่าเรียกน้าเข้ามาสิ ผมก็ตอบว่า "น้าเลือดเต็มตัวเลย" แล้วก็วิ่งกลับไปหน้าบ้าน

ครั้งที่สอง(น่าจะตอนป.6)... คิดว่าน่าจะไม่ใช่ผีแต่เป็นเจ้าที่มากกว่า คือไปนอนบ้านปู่ของลูกพี่ลูกน้องกัน ปู่แกเลี้ยงดูกุมารไว้ ตอนนั้นไปนอนแค่เสาร์อาทิตย์ เพื่อไปเรียนพิเศษ YMCA กับลูกพี่ลูกน้องกัน นอนชั้นล่าง สลึมสลือตื่นมากว่างดึก ปลายเท้าเห็นเป็นย่า(แฟนปู่) ก็คิดว่าดึกแล้วแกมายืนจ้องอะไรที่ปลายเท้า สักพัก มีควันออกมาจากกำแพง แล้วค่อยๆหายไป พร้อมย่าและควัน ตื่นมาตอนเช้าก็บอกปู่ หลังจากนั้นปู่ก็คงบอกเจ้าน้องกุมารทอง พักหลังๆก็ไปนอนก็ไม่เจอ

ครั้งที่สาม(ตอนประมาณปี54)(น่าจะเป็นแค่ฝัน/มโนในจิต)... ไปเที่ยวเดี่ยว กทม. ไปนอนพักโรงแรมหนึ่ง แจ้งจองหนึ่งอาทิตย์ (ถือว่าไม่ใช่โรงแรมเก่าหรือโทรมเลย) นอนคนเดียว ตอนดึกๆกลางคืนน่าจะดึกมากนะ สลึมสลือหลับๆตื่นๆ คงตี1-3 เหมือนกับตนเองโดนมัดมือมัดเท้าไว้ไม่ให้ขยับ(ท่าศพ) ที่สะดุ้งตื่นก็เพราะเหมือนมีคนกระโดดขย่มที่ปลายเท้า โดดข้ามไปมา ตอนนั้นกลัวก็กลัว (แต่คิดว่าไม่ใช่ผีแต่เป็นโจร) ดิ้นก็ดิ้นไม่ได้ สักพักเห็นร่างดำๆ กางเกงผ้ามัดสีแดง ใหญ่ๆ เดินเข้ามาใกล้ๆเตียง จังหวะนั้นไม่ได้คิดถึงว่าเป็นผีเลย จังหวะนั้นสะบัดหลุด เตะอย่างเดียวไม่มียั้งที่ร่างดำๆใหญ่ๆ แล้วก็ตื่น จากนั้นเปิดไฟตลอด รู้เลยว่าไอ่ที่โดนเตะน่ะไม่ใช่โจรแน่ๆ มาหลับเอาตอนเก้าโมงเช้า ตื่นมาบ่ายเช็คเอ้า กลับบ้านทันที

จากนั้นมาก็ไม่เจอ คงเป็นเพราะจิตไม่ค่อยบริสุทธิ์ล่ะมั้ง แต่ก่อนตอนเด็กจิตคงบริสุทธิ์กว่า ตอนวันรุ่น 11-32 คงทำไม่ดีทำบาปไว้เยอะ ตอนนี้ 33 ยังไม่เจอ พักหลังๆนี้ปีกว่าๆ เริ่มหันมาปฏิบัติธรรม ทำดี ทำบุญ นั่งสมาธิก็คอยแผ่เมตตา ทำบุญก็คอยแผ่เมตตาให้ คงไม่เจอแล้วล่ะ ไม่อยากเจอด้วย ต่างคนต่างอยู่ดีแล้ว

 

ขอบคุณท่านอาจารย์ขอมจำแลงมากๆค่ะ ที่ให้ความรู้ อ่านถึงตรงท้ายแล้วอยากอ่านต่ออีก แต่ท่านขี้เกียจซะแล้ว โอกาสหน้าถ้าไม่ขี้เกียจแล้วขอคำแนะนำอีกนะคะ ชอบอ่านค่ะ

 

ถ้าเป็นกลิ่นหอมน่าจะเป็นเทวดาอย่างที่ท่านอาจารย์บอกค่ะ หอมชื่นใจ เป็นการทักทายที่ทำให้รู้สึกไม่น่ากลัวค่ะ

 

ขอบคุณนะคะที่มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ถือว่าเราต่างมีบุญสัมพันธ์ มีกรรมผูกพันธ์ มีของเก่าที่หนุนนำให้มาเชี่อมโยงกันด้วยเหตุชะนี้ จขกท เองเชื่ออย่างเต็มหัวใจค่ะว่าผีมีจริง ล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ จากที่เห็นในจิตเวลาเจริญสมาธิ โดยทั้งที่ขอให้ปรากฏให้สัมผัสได้ ทั้งที่ไม่ได้ขอก็มาเอง จึงไม่เคยรู้สึกว่าผีน่ากลัวค่ะ สิ่งที่น่ากลัวคือจิตเราเองที่สร้างภาพเกินจริง เอ๊ะ... แต่ไม่แน่นะ บางทีถ้าปรากฏตัวให้เห็นแบบหายวับไปในกำแพง มาแต่หัวตัวไม่เอามา หรือมีแต่ใส้ล้วนๆเน่าๆ หน้าเละ แบบนี้ก็คงตัวใครตัวมันค่ะ
ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

 

มาแบบไม่ชัดก็จะแย่แล้ว

 

เรื่องแบบนี้เขาไม่เล่ากันหรอกค่ะ จริงๆแล้วในนี้น่าจะมีเห็นกันอยู่หลายคนจนชินไปแล้วมากกว่า พอดีเจ้าของกระทู้อาจจะไม่เคยเห็นแบบสวยๆ (ยืนยันได้ว่าสวยจริง เพราะญาติธรรมก็เห็นว่าสวย ดิฉันเห็นแค่มือก็ตกใจไปฟ้องญาติธรรมแล้ว..ช่วยที...) เขาบอกว่าเป็น ผญ.สวยมาก ดิฉันยังไม่ทันบอกเลยว่า นิ้วสวยเรียวยาว แต่ด้วยความตกใจเลยรีบปิดตาไม่หันไปทักทาย ได้แต่เข้ามานอนแล้วอุทิศส่วนกุศลก็ยังไม่หายกลัว ต้องเดินกลับไปหาใหม่ กลัวว่าอุทิศแล้วไม่ได้ยิน เลยไปยืนพูดอยู่แถวๆตู้เย็น เผื่อเธอจะได้ยินมั่ง (ญาติธรรมบอกว่า อุทิศในใจก็ได้ยินแล้ว ) ดิฉันต้องไปยืนพูดคนเดียวเมื่อแน่ใจว่าแฟนหลับแล้ว
แฟนดิฉันเห็นว่า ดิฉันปิดตากินน้ำก็หัวเราะ บอกว่า ดิฉันง่วงมากเลยหรือ (ทำไมคนท้าผี ไม่เคยเห็นผี ดิฉันไม่เข้าใจจริงๆ)


จากคนที่กลัวผีมากตอนเด็กทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผีมีจริงหรือเปล่า กลายเป็นชิน
สัมพเวสีมักมาเวลาดิฉันกินข้าว อันนี้บ่อยมาก เข้าใจว่าคงหิว
ถ้ารอบุญก็มักมาเวลาจะสวดมนต์

 

จริงค่ะ ยังไม่เคยเห็นแบบสวยๆหล่อๆเลยค่ะ มักมาแบบซีดๆ เหมือนซากศพ ตาดำไม่มี เดินลอยเบาเหมือนเหาะได้ ทั้งหมดนี้จากตาในนะคะ ตาเนื้อไม่เคยเห็น ได้แต่กลิ่น และเห็นเป็นเงาๆเท่านั้นเอง ถ้าได้เห็นภาพแบบสวยๆ จะตั้งสติ แล้วเก็บประสบการณ์ไว้ในความทรงจำไม่มีวันลืมเลยค่ะ และจะขอเชื่อว่าเป็นนางฟ้า หรือเทวดามาโปรดด้วยค่ะ แต่จะมีบุญหรือเปล่าก็ไม่ทราบ

 

เรื่องนี้ดิฉันไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมดิฉัน+ญาติธรรมคนนี้เห็นแบบไม่เละ กรณีสัมพเวสีนะ
ที่ดิฉันเล่าว่าสวยเป็นตาเนื้อค่ะ ญาติธรรมดูให้เป็นตาใน
ถ้าตาในดิฉันก็ยังไม่เคยเห็นเละเพราะไม่ค่อยได้เห็นค่ะ ถ้าเห็นก็จะเดาๆว่า นิสัยเป็นอย่างไรจากภาพที่แสดงออกมา หน้าดุ/ยิ้มแย้ม ฯลฯ

จริงค่ะ อันนี้น่ากลัวว่าอาจจะเผลอเป็นจิตปรุงแต่งได้ แม้จะเห็นด้วยตาเนื้อก็ต้องเจริญสติค่ะ
ตอนที่ได้ยินเสียงเรียกครั้งแรกและครั้งเดียว แรกๆ ดิฉันเจริญสติไปนั่งสมาธิไป แต่ใจแว๊ปคิดว่า เป็นเสียงพ่อที่อาจจะเสียชีวิต เลยตกใจเจริญสติไม่ได้ สมถะก็ไปต่อไม่ได้ (แต่สรุปแล้วพ่อไม่ได้เสียนะคะ)

แต่ยืนยันนั่งยันนอนยัน ครึ่งผีครึ่งคนน่ากลัวมากกว่าค่ะ (น่ากลัวมากกว่าคนด้วย) เพราะผีไม่มีสังขาร แต่ครึ่งผียืมสังขารคนมาใช้ทำอะไรก็ได้ และไม่รู้ว่า ตอนไหนคน ตอนไหนผีนอกจากจับสังเกตุเอา จะผีชนิดไหนได้เจอะครึ่งผีครึ่งคน..ชิดซ้ายเลยค่ะ

 

ไม่เคยประสบเหมือนกันหรืออาจจะเคยเห็นแต่ไม่รู้ว่าเป็นผีหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เคยเจอแปลกๆกับตัวกับเขาอยู่ครั้งหนึ่งเดินไปดูตู้เช่าพระกับเพื่อนเห็นเป็นกุมารทองเนื้อดูแปลกตาลองจับขึ้นมากลิ่นเหม็นมากเหมือนซากศพยังคิดในใจว่ามันทำมาจากศพหรืออย่างไรเลยรีบวางแล้วหันไปบอกเพื่อนว่ากลิ่นแรงมาก เพื่อนก็บอกว่าใช่กลิ่นแรงมากกลิ่นหอมแรงมากผมนี่ถึงกับงงเลยมองตาปริบๆสุดท้ายเพื่อนคนนั้นเขาก็เอากุมารทองตนนั้นไปดูแล แล้วยังได้กลับมาเอาไปเพิ่มอีก 2 ตน ส่วนผมนับแต่นั้นก็ไม่เคยได้เจออะไรแบบนั้นอีกเลย

 

ตอนที่5
ว่าด้วยเรื่องการรับรู้เรื่องนอกมิติ หรือ ผี เหตุการณ์ในอดีต อนาคต และปัจจุบันแต่เป็นสิ่งที่การรับรู้ธรรมดาไม่สามารถทำได้ เช่น เหตุการณ์ของอีกที่หนึ่ง สิ่งของในที่ลับมิดชิด ตลอดทั้งความคิดในจิตใจผู้อื่น เอ้ มันจะยากหนักเข้าไปกันใหญ่แล้วครับ

เอาการรับรู้เรื่องผี ก่อนแล้วกันครับ มันเป็นเรื่องอย่างเดียวกัน แต่เรื่องผีนั้นง่ายที่สุด ที่ว่าง่ายเพราะอะไร เหตุเพราะว่า เมื่อผีอยากให้เห็น๑ เรามีสภาพจิตที่ละเอียดพอ กล่าวคือ เรามีสภาพคลื่นจิตที่รับ เคลื่อนพลังงานของผีได้พอดี ในทางพุทธศาสนาเรียกว่า จิตมีสภาพความเป็นทิพย์ หรือ เป็นสมาธิระดับกลาง ๆ เมื่อผีจะให้เห็นด้วย เราจะเห็นแน่ ๆ

ถามว่า ทำไมผีอยากให้เห็น จริง ๆ แล้ว มีมนุษย์เท่านั้นที่ความอยากมันมาก จนน่าเกียด อยากโน้นอยากนี่ ไม่มีขอบเขต ในโลกของวิญญาณนั้นผีเขาไม่อยากเหมือนเรา เขาไปจากร่างกายสภาพไหน ใจติดอยู่กับอะไรก่อนจิตทิ้งร่งกายไป เขาจะอยู่กับสิ่งนั้นมากที่สุด เช่น ความติดใจกับทรัพย์สิน ความผิดบาปที่กระทำมา บุคคล อะไร ๆ อย่างนี้เป็นต้น

เมื่อเขาต้องการแค่เพียงอย่างนี้แล้ว สิ่งใดที่เขาทราบว่า ผู้ใดช่วยเขาได้ เขาจะพยายามทำให้เห็น สื่อสารให้พอเข้าใจได้ตามความสามารถของภพภูมิเขา วันนี้แค่นี้นะครับ

 

อ่านอันนี้แล้วโป๊ะเชะเลย

ดิฉันก็เพิ่งรู้ว่า คนเลี้ยงกุมารสุดท้ายจะเป็นอย่างไร (แต่จะเหมือนกันหมดทุกรายหรือเปล่าอันนี้ไม่ทราบ)

แต่รายละเอียดของกุมารดิฉันไม่ค่อยทราบนะ มีแยกด้วยหรือว่า กุมารเทพ กุมารทอง ฯลฯ

ดิฉันไม่เคยเรียกกุมารทองค่ะ ดิฉันเรียกแต่กุมารผี

 

สัมผัสได้ด้วยอายตนะ กลิ่นจะมาก่อนเพื่อนเลย แต่ก็ยังสงสัยว่าผีจะทำให้ได้กลิ่นได้อย่างไร
เสียงอีกอย่าง เคยได้ยินกุมารเคาะห้องดังเป้นจังหวะด้วย เป็นเรื่องที่แปลกมาก
เพราะเมื่อก่อนที่ยังไม่ได้ศึกษาธรรมะ จะสงสัยมาก
ดิฉันก็เลยมีโอกาสไปท้าทายกุมาร ว่าถ้ามีจริงให้มาหา
เขาก็มาจริงๆ แต่มาเป็นเสียง เคาะห้อง ไม่ใช่คนเคาะนะเพราะเปิดประตูมาก็ไม่มีใคร
ตั้งแต่นั้นมาก็เชื่อค่ะ จิตวิญญาณของกุมารมีจริง ส่วนจะเป็นตัวดีหรือตัวร้ายนั่นอีกเรื่องหนึ่งค่ะ

 

ขอบคุณอาจารย์ขอมจำแลงที่มาให้ความรู้ค่ะ
สงสัยจังค่ะ ดิฉันเคยอธิษฐานให้ญาติที่ตายมาให้เห็นในนิมิต
เวลาที่เจริญสมาธิ เขาก็มาจริงๆ มาบอกให้รู้อะไรบางอย่าง
แต่ทำไมในนิมิตจึงไม่พูด แต่เรากลับรู้เองว่าเขาต้องการบอกอะไร
คือมองดูหน้าตาแล้วรู้ความคิดเขา หรือเร็วๆนี้ก็มีญาติคนหนึ่งเสียชีวิต
แต่วันนั้นดิฉันไม่รู้ แต่ญาติก็มาในนิมิต มาบอกให้รู้ว่าเขาตายแล้ว
อย่างนี้เป็นเรื่องที่แปลกชวนให้สงสัยค่ะ

 

1.ท้าวธตรฐทำภาพในหัวคุณ ไม่ก็ท้าวกุเวร ทำให้คุณกลัว
2.เทพเจ้าทำเพื่อให้คุณกลัว
3.คิดไปเอง

 

1 วิญญาณอาจมีพลังไม่มากพอที่จะแสดงเป็นตัวได้
2 วิญญาณไม่มีร่างสังขารเหมือนเมื่อตอนอยู่ในร่างมนุษย์

 

ข้อ 1 อาจเป็นไปได้ค่ะ เป็นปัจจัตตัง
ข้อ 2 เทพเจ้าท่านใดนะจะทำให้เรากลัวได่ อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจ
ข้อ 3 เป็นไปได้ค่ะ โดยเฉพาะเวลาที่สมาธิไม่ค่อยมั่นคง ขาดพลัง นอนไม่พอ หรือวิตกจริตมากไป

 

ข้อ1 วิญญาณมีพลังแน่นอนค่ะ ตามที่เคยอ่านเจอ ไอน์สไตล์ เคยกล่าวว่า
สสารและพลังงานเป็นสิ่งที่ไม่สามารถสร้างขึ้นหรือทำลายลงได้ มันทำได้เพียงแต่เปลี่ยนสภาพจากแบบหนึ่งไปอีกแบบหนึ่งเท่านั้นร่างกายมนุษย์มีทั้งพลังงานไฟฟ้าและพลังงานเคมีสมองและประสาทของเราเต็มไปด้วยพลังงานไฟฟ้า ดังนั้น วิญญาณจึงมีพลังงานแน่นอน แต่จะมากหรือน้อยนั้น ไม่มีใครตอบได้ค่ะ
ข้อ 2 แน่นอนค่ะ กายสูญสลายไปแล้วเหลือแค่ดวงจิต จะติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ ย่อมยากลำบาก