เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ตามอ่านทีละรวดเดียว 10-20 ตอน นี่มันได้อรรถรสจริงๆ ครับ 555

ติดตามต่อครับผมคุณอา

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

ปืนยาวสมัยสงครามโลก ครั้งที่2 ที่ผมรู้จักดี วางพิงอยู่2กระบอก ปืนหมดสภาพ
ผมจับขึ้นมา เหล็กยังดี แต่ด้ามไม้ผุพัง เพราะวางบนพื้นนานเกินควร ผมดึงสลัก
ด้านข้าง สไลด์ขึ้นลำ แกร็ก...กระสุนยังมีอีกด้วย

มีมีดเดินป่า 2ด้าม ซองหนังเปื่อยยุ่ย แต่ตัวมีดสภาพดีเกินครึ่ง มีดของนอกที่
ทหารอเมริกันชอบพก ผมเป็นทหาร ผมรู้ และยิ่งพิศวงหนัก เพราะมีชุดทหาร
เปื่อยรุ่ย รุ่งริ่ง แขวนข้างฝาในสภาพเหลือแต่เศษผ้า

คุณนง หยิบป้ายชื่ออะลูมิเนียมสร้อยขาดขึ้นมาจากพื้น เอานิ้วถูๆ เป่าไล่ฝุ่น
แล้วอ่าน..."ยอร์จ แซนเดอร์ หรือ เด้นท์ ลุทเทนแหนน-ผู้หมวด เลือนเกือบ
หมดแล้วค่ะ หมายเลขประจำตัวก็มี" เธอยื่นให้ผม ก่อนก้มคว้าอีกอันที่จมดิน
ข้างเสา อ่านชื่อไม่ออก พอเดาได้ว่า พลทหาร รู้แต่ว่าเป็นทหารไอ้กันชัวร์

ทหารลุงแซม หมวดกับลูกน้อง2ชีวิต สมัยสงครามโลก มาทำอะไรแถวนี้?...
ดูสภาพชุดเปื่อยเน่า ป้ายชื่อเลอะเลือน ปืนหมดสภาพ มีดโบวี่ซองหนังเน่า
น่าจะไม่ต่ำกว่า 25 ปี!

ผมชักใจไม่ค่อยดี บอกตามตรงกับคุณนง...เราไปกันต่อดีกว่า อย่าแวะพักเลย
แต่คนงามสั่นหัว...

" หึ พักเถอะค่ะ อยู่ๆกลัวขึ้นมาได้ไง คนเก่งของนง"...เธอออดอ้ออน อยากอาบน้ำ
อยากนอนพัก ที่มีหลังคาคลุมหัว อบอุ่น ผมมองเธอแล้ว วูบ สงสารจับใจทันใด...
ลืมไปว่า เธอต้องนอนกลางเถื่อนถ้ำ กลางดิน กินกลางทราย กินบนคาคบไม้ อั้นขี้
อั้นเยี่ยว อย่างทรหดเกินหญิงมาตั้ง 3คืน

นึกด่าตัวเองที่คิดระแวง จนลืมว่า ที่สุดแล้ว เธอคือ ผู้หญิงเอวบาง ร่างอรชร ไม่แกร่ง
กร้าน เช่นผม จะพาเธอบุกป่า เดินดง ทรมานไปถึงไหนกัน?

"เอาครับ พักก็พัก"...ผมวางปืนอย่างอาวรณ์ หาเศษไม้รองพานท้ายไว้ อย่าให้เปื้อนดิน
เอากล่องกระสุนวางข้าง มีด-เขี้ยวหมูตัน หัวใจแห่งความปลอดภัย ถูกถอดทิ้ง

ร่างกายโหวงหวิวพิลึก เมื่อเดินปราศจากเขี้ยวเล็บ ไม่เหลือแม้ไม้จิ้มฟัน ไปที่ประตู
พร้อมคุณนง ซึ่งเจ้าบ้านผู้เชื้อเชิญ ยังยืนรอ!!!

 

พักละครับ วันนี้ปวดตานิดหน่อย
ตอนค่ำค่อยมาต่อกับตอบโพสท์นะ
สวัสดีทุกท่านครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ยิ่งเดินทาง
บันทึกยิ่งเปิดประสบการณ์
และช่วยพลิกหน้าประวัติศาสตร์
ให้พวกเราได้รู้
และเหลือที่จะเชื่อ

 

สนุก ตื่นเต้นเกินคาดเดา ขอบพระคุณคุณอา wanwi มากๆครับ อยากเล่าเรื่องดีๆหลังได้รับพระหลวงปู่มั่น ถ้าความฝันเป็นจริงจะเล่าหลังปีใหม่ ครับผม

 

ผมสวดต่างจากพี่นิดนึงตรง ปฐวีคงคา ครับ นอกนั้นตรงกัน เลยอยากทราบว่าที่ถูกต้องใช้คาถาว่าอย่างไรครับพี่

 

ผมก็สวดว่า ...ปฐวีคงคา.....ครับ.........เรื่องนี้ พี่วัน คงช่วยเหลือได้......

 

.........เรื่องงูยักษ์นี้ ผมเคยอ่านหนังสือประวัติของท่านผู้ปฎิบัติธรรมท่านหนึ่ง จำชื่อจริงท่านไม่ได้ จำได้แต่ชื่อเล่น คือ ชิวเล้ง ท่านเป็นคนจีน (หนังสือเล่มนี้ไม่รู้ว่าหายไปไหน) ปัจจุบันไม่รู้ว่าท่านเสียชีวิตหรือยัง ถ้ายังก็อายุมากโขละ ท่านเป็นผู้ที่พิมพ์หนังสือธรรมะ เอาไปแจกให้ตามห้องสมุดทั่วๆไป ทำมานาน โดยใช้ทุนทรัพย์ตัวเอง ท่านเล่าว่าสมัยก่อนมีกองคาราวานขนสินค้าจากในเมือง(ชลบุรี) นำไปขายให้คนในป่า และก็ซื้อของป่าที่คนพวกนั้นหาได้ มาขายในเมือง เดินทางโดยใช้เกวียนบรรทุกสินค้าไป ต้องรอนแรม พัก ในป่า พวกคาราวานเมื่อหยุดพักแรม มีเกวียนเล่มนึง จอดพักและก่อกองไฟ บนพื้นที่มีแต่ใบไม้ที่ร่วงหล่นอยู่เต็มพื้นที่ พอเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ปรากฎว่ามีสิ่งนึงขยับตัวอยู่ใต้พื้น มันขยับตัวจนทำให้เกวียนบรรทุกสินค้าล้มคว่ำลงทันที มันคือ งูยักษ์ ดีที่มันเลื้อยจากที่ตรงนั้นไป................................................
..........ส่วนเรื่อง งูยักษ์ ที่เมืองกาญจนบุรี ท่านก็เล่าว่า ทหารญี่ปุ่นไปเจองูในถ้ำ จึงรุมกันยิงงู ในที่สุดถูกงูกินหมด อ้อ ตอนที่ ชิวเล้ง ยังเด็กๆ ท่านเล่าว่า ที่ใต้สะพานข้ามแม่น้ำแคว มีจรเข้อยู่ชุกชุม.......
..........นี่เป็นส่วนนึงในประวัติท่าน....หนังสือนี้ ไม่ใช่นิยาย ครับ

 

.....พี่วัน ....ส่วนมากผมจะอ่าน แต่ไม่ค่อยได้โพส เพราะพิมพ์ไม่เป็น กว่าจะพิมพ์ได้ ต้องใช้เวลานาน ......แต่ก็อดใจที่จะไม่เล่าให้พี่ น้อง ฟังไม่ได้ จึงต้องพยายามพิมพ์ มาให้ได้อ่านกัน ครับ

 

ได้เขามาอ่านรอบค่ำเพียงครั้งเดียวแฟนคลับน้าวันมาช่วยเติมเต็มประสบการณ์จากพงไพร หลายท่าน ได้ทั้งความอิ่มเอมใจจากบทร้อยแก้ว และร้อยกรองของน้าวันที่เรียบเรียงให้อ่านจากบันทึกของลุงเอ็กซ์ เป็นบันทึกที่มีชีวิต ชีวา ชวนติดตาม สำหรับขอนอนก่อนครับน้าวัน วันนี้อีสานตอนกลางรัอยแก่นสารสินธุ์ลมแรง อากาศหนาวมาอีกระลอกก่อนจะเข้าปีใหม่ครับ ขอคุณพระรักษาน้าวันและครอบครัวครับ ราตรีสวัสดิ์ครับผม

 

ขอบคุณครับคุณอา
มาเจอบ้าน เจอคน แบบนี้
ถ้าไม่โชคร้าย กลายเป็นปีศาจ หรือผี
มีโอกาสได้เจอพรรคพวกแน่ครับ
เอาใจช่วยพรานเอ็กซ์กับคุณนง

 

ขอเดาว่า ชาวลับแล

 

เจอผีปอบตอนกลางวันหรือเปล่าน่ากลัวจริงๆ ไม่มีหมูไม่มีหมาไม่มีสัตว์เลึ้ยง ผิดวิสัยวิถีชาวบ้าน รอเฉลยท่าทางจะมันมากอีกแล้ว ไม่นึกเลยพี่เอ็กซ์ลุยป่าตะนาวศรีจะมีประสบการณ์เหนือชั้นแบบนอนสต็อป ซึ่งหลายคนในเมืองไม่ทราบไม่รู้ไม่มีประสบการณ์แม้เศษเสี้ยว สมัยนึ้ในป่าลึกประสบการณ์เหล่านี้ก็คงหายาก ฟังสารคดีต่างแดนก็ยังไม่มีตำนานเรื่องเหลือเชื่อประเภทนี้เลย พี่เอ็กซ์จึงเป็นตำนานไพรไทยของแท้เทียว

 

กลอนเพราะ ความหมายดีจากน้องชาติ
ขอกระวีกระวาดตอบให้ว่า

สัจธรรมไม่ทำเมาจากน้องชาติ
ไม่ประหลาดทำเถิดเกิดนิสสงค์
เข้าถึงธรรมพระไตรลักษณ์ตรงจำนงค์
เกิดขึ้นคงตั้งอยู่แลดับไป

ขอบคุณมากครับ

 

เป็นกองเชียร์เกรดเอครับ
ไม่มีนิสัย"ฮูลิแกน"แน่นอน

 

บทสวดเดียวที่ผมใช้เช่นกันครับ
สวดขอพร สวดให้เจ้าที่เจ้าทาง
อย่าสวดขับไล่ ใช้ได้ทุกสถานที่
ยิ่งสวดมนต์ให้ฟัง ชอบแทบทั้งนั้น
ยกเว้นไปเจอผีเกเรค่อยว่ากันอีกที

 

ครับ เป็นวิธีอ่านให้สะใจอีกแบบ
แต่ต้องสะกดใจ ไม่ให้อยากหลายวันนะ

 

ยังมีให้เหลือเชื่ออีกหลายบท
ติดตามต่อไปน้องบานชื่น

 

ยินดีจังน้องสอยดาว ที่ได้ยินแบบนี้
ขอให้ประสบความสำเร็จดังหวัง
ได้แล้วค่อยเล่า อย่าเพิ่งดีใจหากยังไม่ได้
คนโบราณเขามีเคล็ด ต้องเสร็จก่อนถึงฉลอง
จึงมีคำพังเพยว่า ...
"ไม่เห็นน้ำอย่าตัดกระบอก
ไม่เห็นกระรอกอย่าโก่งหน้าไม้"

ของเก่าโบราณ แต่ไม่บานบุรีแน่นอน
เอามาทบทวนให้ฟัง
เป็นของดีที่คนรุ่นหลังอาจลืมเลือน