เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องสุทินไปช่วยผบ.ค้าขายอยู่ปากช่อง
ยังอดใจไม่ไหว เข้ามาทักทายผองเพื่อน
ร่วมก๊วน"นักขุดฯ"เป็นระวิง ทั้งกดไลค์-กด
เลิฟให้สาแก่ใจทุกเม้นท์ ขอให้น้องขายดี
มีแต่ลูกค้าเต็มร้าน นับเงินเต็มที่3วันหยุดนี้
เขียนมาทั้งหมด ดีแล้ว ไม่มีอะไรต้องต่อเติม

 

นกฮูกขนานแท้ น้องณัฏฯมาตีสองกว่าเช่นเคย
อาชีพน้องคงต้องสู้กับโลกราตรีหนักหน่วง
ยังดีมีกระทู้"นักขุด"ฯ"ให้ลุ้นพอตาสว่าง

ปัญหาในโลกมีทั้งกลางวัน-กลางคืน
ตราบยังลืมตาตื่นก็สู้ ดิ้นรนแก้ไขกันไป
ขอเอาใจช่วยให้คลี่คลายจากหนักเป็นเบา
นกฮูกราตรีจงเติบโตแข็งแรง แปลงกาย
กลายเป็น"เหยี่ยวราตรี"ในบั้นท้าย-ฮ่า

 

ธรรมมะสวัสดีเช้าวันอาทิตย์ วันพักผ่อน
สบายๆ ทำจิตใจให้แจ่มใส มีความสุขในวันพักผ่อนครับ

 

องค์พระใหญ่ญี่ปุ่น กับซากูระสะพรั่ง งามนัก
ไฮไล้ท์ภาพที่ขายได้ทั่วโลกทุกฤดูกาล
ขอบคุณคนแดนไกล

ภาพเล็กด้านล่าง ธรรมะสอนใจเล็กๆแต่ลึก

มนุษย์ขี้เหม็น...ฉันอยากมีความสุข
พระพุทธองค์..."ฉัน="ตัวกู-ของกู
........................"อยาก"=ปรารถนา เจ้ากิเลสตัณหา
........................ตัดสองตัวนี้ทิ้ง เหลือไรล่ะ..?
........................อ้อ..."ความสุข"นั่นเอง โง่อยู่ตั้งนาน
........................ง่ายชะมัด...แต่ทำยากสสส สูงสุดสู่สามัญ!

 

ภาพยามเช้า ตอบสายหน่อย
อย่างน้อยก็ไม่ค้างเติ่งข้ามวัน...

หาดระนาบ........ขนาบน้ำ
รอยเท้าย้ำ..........คลื่นซ้ำหาย
ดั่งลิขิต...............บนผืนทราย
ไร้ความหมาย......เหลือรอยกรรม!

 

โมทนาครับ คุณรุ่งฉวี
ส่งผ้ายันต์วันอังคาร
ขอให้เจริญรุ่งเรือง
ชีวิตไม่ยุ่งยากวุ่นวาย
ดังม็อตโต้ที่เขียนไว้

 

ดอกไม้งาม แมลงปอถลาร่อนลม
ดอมดมชมพฤกษา ช่างสุขเหลือแสน
เป็นภาพงามวันหยุด น้องมากิมอบแด่แฟนๆ
ขอให้น้องมีแต่ความสุขสวัสดีเช่นกันคร้าบบบ

 

ธรรมะง่ายๆหลวงตามหาบัว มาฝากวันอาทิตย์
โดยคุณสาธิต ทำให้วันหยุดมีความหมาย
อย่าปล่อยลมหายใจเข้า-ออกทิ้งสูญเปล่า
ทำดี-มีธรรม อยู่ตรงสถานที่ใดก็ทำได้ง่ายๆ
เอ้า...ปฏิบัติที่บ้านก็ไม่ยุ่งยาก ไม่ต้องที่วัด
มีเวลาวันนี้ก็ทำซะ หลังอ่าน"นักขุดฯ"แล้ว-ฮ่า

 

ภาพชุดสุดงามจากน้องต้อดฯ
ทำเรื่องดี ทวีคุณค่าต้องร่าย...

2เสือน้อย..........คอยแม่มา
หมีใหญ่หา.........ภักษาหาร
กับดักป่า.............ล้วนภัยพาล
พรานใจหาญ......จะหันไหน?

เข้ากับบรรยากาศในเรื่องชะมัด
ขอบคุณภาพป่าที่แสนมีชีวิตชีวา

จบโพสท์นี้แล้วพัก ช่วงบ่ายพบกัน
ลุย"ตะนาวฯ"ให้มันส์สนุกยกต่อไป

 

สวัสดีคุณลุงและสมาชิกทุกๆท่านนะครับ
เข้ามาอบรม กทม. เลยไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านครับ
เจอฝนตกต้อนรับตั้งแต่วันแรก ทำให้อากาศไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ครับ

 

สวัสดีครับ คุณน้า Wanwi และเพื่อนๆ FCฯ พรุ่งนี้จะกลับ กทม. แล้วครับไปก้มหน้าก้มตาทำงานกันต่อไป อยู่สุขเดี๋ยวไม่มีกินแน่ ต้องอยู่ไม่สุขละครับ (หมายถึงไม่นิ่งเฉยนะครับมิใช่อย่างอื่น)
ปากช่องอากาศร้อนตอนกลางวัน มีเมฆปกคลุมบ้างให้ผ่อนคลาย นี่ละเรียกว่าบุญให้ผลละกระมัง พอจะร้อนก็มีความร่มเย็นมาผ่อนผัน ทำให้ร้อนคลายครับ อยากให้เญ็นจริงๆต้องรอ 18.00 น.ละครับ เอ้ยไม่ใช่ ต้องฝนโปรยดับร้อน แต่จะร้อนหนักหลังฝนตกอีกละครับ อย่างนั้นให้เมฆมาเยอะดีกว่า แต่อย่าเพิ่งตก (อย่างนี้เขาเรียกว่าเคี่ยวเข็ญเทวดาอีกละกระมัง)

ขอบรับพรจากคุณน้า Wanwi พรที่ได้รับมานั้นขอน้อมรับสาธุครับ แล้วพรใดประเสริฐขอให้เกิดกับทุกท่านด้วยจ้า แลขอเพ่งไปร้านคุณ พุทธเจริญด้วยนะครับ

คุณต๊อต มาด้วยภาพสวยเข้าบรรยากาศทุกๆครั้งเลยครับ ขอบคุณครับ บางทีจินตนาการไม่ถูก ได้ภาพเหล่านี้มาจินตนาการบังเกิด แล้วย้อนกลับไปอ่านอีกรอบคราวนี้บรรเจิดเลยครับ

ขอสาธุคุณเปลือกไม้ ยอดพระเจดีย์เรียงไสว ทำให้ใจนึกถึงหงสา แต่เหตุใฉนมีภาพหลวงตาเป็นพร้อมะรรมมาที่วิจิตร ว่าที่ใดมีฉันที่นั่นมีธรรม

สาธุอีกคำสอนครับ กับคุณ Supatorn กับคำว่าสติครับ ผมเข้าใจคำว่าสติถูกใหมครับ

ขออนุญาติฟุ้งในธรรมนิดหนึ่งนะครับ
สตินั้นตามความเข้าใจของผมนั้นมีด้วยกัน 3 อย่างคือ
สติอย่างสูง คือสติที่มีสัมมาสมาธิหรือสัมมาสติ เป็นตัวตั้งให้ดำรงคงอยู่ในความดี ในศีล และในธรรม
สติอย่างกลาง สติที่ไม่ไปสู่ดีหรือชั่ว เป็นเอกทัคคะ เข้าสู่การวางเฉยลงทั้งดีแลชั่ว จริงแล้วในใจผมว่าน่าจะเป็นสติอย่างสูงสุดเพราะประกอบไปด้วยอุเบกขา
สติอย่างต่ำ คือการมีสติประคับประคองให้การงานนั้นดำเนินการสำเหร็จ ทั้งทางดีแลไม่ดี
ถ้าผมเข้าใจถูกแล้วขออนุโมธนาครับคุณ Supatorn

วันนี้ขอจองที่ปูเสื่อเตรียมไว้ใต้ร่มไม้ริมน้ำครับหลบร้อนด้วย มีไอน้ำชุ่มฉ่ำด้วยครับ รอการผ่านด่านสัตย์นี้ละครับ จะเป็นอย่างไร ใจเต้นตุบๆๆๆๆๆๆๆ ลุ้นครับ

ขอแก้อีกนิดครับ คุณมากิมาด้วยดอกไม้คล้ายดอกดาวกระจาย แต่สีไปหวานแหว๋ว เลยพร้อมแมลงปอปีกแข็งบินวน สวย ครับ

 

ความในใจ ครั้งเด็กๆ อายุ 10 -20 ปีนี่ละครับ เคยประมาทพระอาจารย์ใหญ่ท่านหนึ่งเลยครับ ทำให้จนบัตินี้ยังมิได้เชยชมพระครื่องของท่านเลยแม้องค์เดียว
ด้วยความคิดแบบเด็กๆ ว่าพระนั้นหมายถึงพระพุทธองค์ แต่เหตุใดมาทรงสัตว์ วึ่งเป็นการเบียดเบียนสัตว์นั้นๆ หารู้ไม่่าสิ่งนั้นละคือการเสริมบารมีสัตว์นั้นๆ ให้มีผลบุญยิ่งๆขึ้นไป มาเท่านี้ก็คงทราบว่าหมายถึงพระอาจารย์องค์ใดใช่ใหมครับ ใช่ครับ หลวงพ่อปานแห่งวัดบางนมโค จากปฏิปทาท่านนั้น เมื่อได้อย่าอย่างลึกซึ้งในธรรมที่ท่านแสดงแล้วเป็นการเปิดกะลาให้กับตนเองเลยก็ว่าได้ จากนั้น อย่างไม่ตั้งใจได้ สมเด็จคู้สล๊อตมาเชยชมสมอยากเป็นบุญยิ่งแล้วครับ ซึ่งตำนานของสมเด็จคู้สล๊อตนี้ ผมว่าไม่จำเป็นต้องปลุกเสกอีกแล้ว มีมาเต็มๆในผงอยู่แล้ว เพราะผงที่มีนั้นใช้อุดรูเจาะของพระเนื้อดิน แต่ถ้าพระเนื้อดินองค์ใหนถูกคนนำผงไปใช้แล้วก็ไม่มีคนสนใจอีกแล้วอันนี้เป็นคนรุ่นก่อนๆเล่าให้ฟังครับ
อันผงของหลวงพ่อปานนั้น มีคุณวิเศษยิ่งเรื่องเมตตาครับ
คงต้องเข้าไปอธิฐานขอขมาต่อท่านที่วัดสักครั้งละครับ เพื่ออนาคตจะได้มีพระเนื้อดินทรงสัตว์สวยนมัสการบ้างครับ

 

น้องสุทินรายงานอากาศ ปนกับ วิสัชนาและปุจฉา
สติ...ที่ร่ายมา3ลำดับขั้นก็คือสมาธิ3ระดับแหละ
ต้น-กลาง-ปลาย ทุกขั้นต้องมีสติกำกับ สมาธิจึงเกิด
สมาธิจึงขาดสติไม่ได้-สติก็ห่างสมาธิไม่เป็นเช่นกัน
เป็นธรรมง่ายๆแต่"ทำยาก"พื้นๆแบบนี้ ปราบเซียนดีนัก
อย่ามัวไปเถียงกันด้วย"ธรรมขั้นสูง"แบบพวกเถรใบลาน
เราปฏิบัติของพื้นๆให้แตกฉานแค่นี้ก็พอ-สาธุกับน้องด้วย

ตอบโพสท์ที่มีคุณค่าแล้ว ก็เข้าลุย"ตะนาวฯ"กัน
รอเสียเวลาจิ้มเล็กน้อย ปูเสื่อไว้เดี๋ยวถูกแย่งที่-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...อุโมงค์หญ้าเป็นด่านสัตว์ เราเข้ามาติดกับ เพราะไม่คิดว่าอุโมงค์จะเป็นทางยาวขนาดนี้!?...
_____________________________________________

ลมอ่อนๆโชยจากข้างหลังไปหน้า ในอุโมงค์หญ้ามีลมผ่าน ?...

โชคแค่ปลายก้อยช่วยไว้ กลิ่นตัวคนกลุ่มใหญ่เหม็นเปรี้ยว เหม็นสาบคงฉุนกึก ตรึงหมี มิให้บุ่มบ่ามบุกเข้ามา!

หมีอะไร ?ตัวขนาดไหน? ผมไม่เห็น แต่ลุงพรานหูว่อง ตาไวอยู่แล้ว กับอันตรายเหล่านี้...ผมประสาทแทบกิน ละล้าละลัง เซน้อยๆติดผนังหญ้า มันอ่อนยวบ

ประสาทในวินาทีมรณะที่เอาตัวรอดได้นับครั้งไม่ถ้วน สั่งการฉับพลัน ดังเทวดาดลใจ...

"สม เร็ว เอามีดฟันผนังหญ้า"...!

"ข้างไหนพี่?"...ไอ้น้องรักรอบคอบดีแฮะ...

"ซ้าย...ฟันข้างซ้าย"...เดินทางเที่ยวนี้ ต้องเอียงซ้าย ไม่ใช่คอมมูนิสท์ คอมมูหน่อย แต่ชิดซ้ายไว้ ไม่เบี่ยงเบนทิศทางมาก

พลังหนุ่มกรรมกรเหมืองแร่ หวดมีดพร้าหัวตัดใส่ผนังหญ้า ฮึบ! ฮึบ! ส่งเสียงดังไล่หมีในตัว ผมถือปืนป้องกันด้านหน้า ลุงพรานถอยมาสมทบระวังหลังให้นายจ้าง

ช่องเปิดแหวกพอเอาตัวลอด ผมรีบส่งหนุ่มใหญ่กับสาวงามออกไปก่อน ตามด้วยบักสมกับลุงพราน ตัวเองปิดท้ายขบวน

เงาดำใหญ่วูบผ่าน ช่องที่บักสมฟันและผมโผล่พ้นออกไป...มันเดินกึ่งวิ่งงุ่มง่ามผ่านรูโหว่อุโมงค์หญ้า หาสนผมไม่ เจ้าหมีควาย ขนาดบะละฮึ่มส์เอาการ

ผมเห็นมันแล้วนึกสยองทุกห้องหัวใจ ปะทะกันในอุโมงค์ มีโอกาสเจ็บ-ตายทั้ง2ฝ่าย ไม่มีที่ทางหนีให้พ้นการชาร์จ พลังยิงระยะใกล้คงหยุดยั้งมันไม่ได้ทันที เราต้องมีเจ็บบ้าง!!!

เจ้าหมีควายคงได้กลิ่นสาบสางลูกเสือปะปนในกลิ่นคน จมูกพวกมันจำแนกกลิ่นเนื้อหนังมังสาสัตว์ด้วยกันเหนือกว่ามนุษย์เป็นสิบเท่า ถ้าหิวโหยท้องกิ่ว หมีควายบางทีก็กินเนื้อ ลูกเสือ ลูกหมู ลูกกวาง มันล่าเป็นอาหารบ่อยไป แต่ลูกเสือต้องเจอกับแม่เสือใหญ่ เดิมพันสูงเกิน หมีใหญ่คงไม่อยากวัดดวง...เว้นเจอะลูกเสือหลงแม่อย่างตะกี้ เสร็จหมี...หนีไม่พ้น!

เงามัจจุราชเฉียดหน้า กรายผ่านหลังหวุดหวิดอีกหน...สติปัญญานาทีวิกฤติยังทำงานดี...หนทางต่อไปยังไม่รู้ต้องเจออะไร?

ด้านข้างที่พวกเราแหวกออกมา หญ้ารกเรื้อเริ่มโปร่งโล่ง ความสูงผมพ้นแนวหญ้า มองไปสุดสายตาเห็นแนวลำธาร ฝั่งตรงข้ามคือ ดงไม้ทึบ

เส้นทางควรราบรื่น ด่านสัตว์อยู่หลัง ผมแจ้งลุงนำทางตรงไปอย่าหักเลี้ยว ถึงแนวลำธารค่อยตัดสินใจ

ไม่มีอันตรายแผ้วพาล หมี,เสือ โผล่มาใกล้เคียงกัน ทำจตุบาทอื่นที่ด้อยพละ ต่ำศักดิ์เขี้ยวเล็บกว่า หลบเลี่ยงหายไปจากทางด่าน กลุ่มคชสารก็เล่นน้ำคนละด้าน

ด้วยการเร่งฝีเท้าไม่มีผ่อน แม้แต่คุณชาติ ในสภาพเริ่มฟื้นตัวก็ตั้งใจใช้ไม้ค้ำยันช่วยเต็มที่ ไม่ยอมเป็นตัวถ่วง หนุ่มกรุงรุ่นใหญ่แสดงธาตุทรหดที่เหนือลูกคนมีเงินทั่วไปให้เห็น

เรามาถึงต้นไม้ใหญ่ ขึ้นเคียงกัน อยู่บนเนิน ใกล้ลำธารน้อย...ชัยภูมิระหว่างต้นไม้ เหมือนที่ว่างกลางง่าม เนินดินบนนั้นดูปลอดภัย เป็นลานเล็กตั้งแค้มป์ได้

ข้างล่างเป็นน้ำใสไหลเย็น เห็นตัวปลา มีกอบัวบึงหญ้าประดับ สวยสบายตาเสมือนธารน้อยในป่าหิมพานต์

เหมาะตั้งแค้มป์ สำราญอาหารมื้อสุดท้ายก่อนพระอาทิตย์ตก!

 

ได้รับผ้ายันต์ และทำตามใบฝอยที่แนบมา ขอขอบพระคุณพี่วัน คุณนพ และทุกท่าน อีกครั้งหนึ่ง ติดตามกระทู้นี้ทุกวันๆละหลายเวลา

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

"เอาตรงนี้ดีมั้ยลุง?"...ผมปรึกษา เห็นแม่เสือสาวมองน้ำในลำธารตาเป็นประกายวาววับแล้วใจอ่อน น้ำกับผู้หญิง...ตัวเราก็เหอะ ใช่ว่าจะไม่ชอบ

ลุงแหงนหน้ามองท้องฟ้า ชี้ให้เห็นข่าวดี...ลมเปลี่ยนทิศ ก้อนเมฆดำใหญ่ ถูกจูงไปทางฝั่งตรงข้าม ประกายสายฟ้า ฟาดเปรี้ยงลงสู่ขุนเขา เห็นไกลๆ คลื่นคำรณของมันส่งอากาศสะเทือนบางเบามาที่เรายืน ฝนห่าใหญ่ถล่ม แต่ไม่ใช่ทุ่งนี้

แกยิ้มตาหยี สภาพลุงพรานเฒ่าเหมือนไม้ผุกร่อน รอวันหักโผงโค่นลงกลางต้น แกหยัดยืนฝืนสังขารอยู่ได้ ด้วยหัวใจแกร่ง และความรักที่มีต่อ ขุนเขา เงาไพร ผืนป่า รวมถึงสัตว์ป่าที่แกถือเป็นผู้มีพระคุณ...

"รอไร นายทหาร พักเถอะ ทำเลดี"

เราเดินสำรวจคร่าวๆ ฝนตกก็ไม่ต้องกลัวน้ำหลาก แนวลำธารอยู่ต่ำ เนินน้อยนี้สูงเอาการ ลุงชี้รอยน้ำจากฝนเมื่อคืน มันแค่ล้นตลิ่งมาหน่อย ชี้อีกที แกยิ้มแฉ่งเหมือนถูกหวย ร้องเสียงลั่น...

"สมโว้ย เห็ดโคน ได้กินเห็ดโคนเผาแล้วเอ็ง"!

ไอ้น้องรักถลาเข้ามาไม่ต้องเรียกซ้ำสอง สองชาวกรุงมุงอย่างตื่นเต้น บนเนินระหว่างไม้ใหญ่สองต้นที่เราหมายเป็นที่พัก มีกิ่งไม้ขนาดใหญ่หักจมดิน มันผุและกลุ่มเห็ดโคนขึ้นเต็ม ดอกตูมงามยังไม่บาน มีนับร้อยดอก ฝนเมื่อคืนทำให้เห็ดงอกงดงาม

ลุงพรานรีบเหลาไม้ ทำเป็นปลายแหลม แทงงัดเห็ดขึ้นมา แกค้านหนุ่มกรุงที่ขอมีดจากบักสม...

"อย่านาย...เอาไม้นี่แทงงัด ใช้มีดไม่ได้"...ลุงห้ามทำนายจ้างงง

"ไหงงั้นล่ะ ?"...คุณชาติถามแปลกใจ ผมรีบอธิบายแทนลุง ไม่ต้องให้แกนึกคำพูดมาก

"เชื้อเห็ดคงแพ้โลหะ กระมังครับ ถ้าใช้มีด ปีหน้าเห็ดตรงนี้จะไม่งอกอีก"...

"อ้อ"...นายจ้างหนุ่มยิ้มรับรู้ แล้วช่วยกับคู่หมั้นสาว แซะขุดเห็ดสนุกสนาน กลายเป็นกิจกรรมครอบครัว เพลินไปฉิบ...

โชคสองชั้น ฝนหนี มีเห็ด สถานที่พักพอเหมาะ...ผมละเชื่อจริงๆเทียวว่า มนุษย์ไม่มีทางซวยซ้ำ ซวยซ้อนตลอดศก ในกลุ่มพวกเราต้องมีคนดวงดีปะปนอยู่มั่ง แต่ถ้าดวงแข็ง ผมมิอาจตั้งข้อสันนิษฐานว่า เป็นตัวเอง มันออกจะยกหางเกินไป เดี๋ยวเจ้าป่า เจ้าเขา ท่านหมั่นไส้!!!

มีเนื้อหมูป่าที่เหลืออีก2ขาขนาดย่อม...เห็ดโคนโคตรอร่อยล่ำเลิศอภินันทนาการจากป่า ก้านบัวที่บักสมคัดเฟ้นเป็น มีปลาอีก3-4ตัวที่มันแทงได้ การผจญไพรดิบวิบาก กลายเป็นท่องไพรเหมือนการท่องเที่ยว ดังกับว่า ภยันอันตรายที่รอข้างหน้า หามีความหมายใดไม่?...

เราก่อกองไฟ ต้มน้ำโสมอีก บักสมทำที่ย่างหมู เผาเห็ด เอาใบบัวห่อปลาควักเครื่องในทิ้ง แล้วทำปลาเผาใส่เห็ดย่างในตัวปลา หั่นเนื้อหมูเป็นชิ้นเล็กเคล้าก้านบัวขนาดเท่ากันเหมือนลูกเต๋าใส่เข้าไปในท้อง เปิดเนื้อกระป๋อง ตักน้ำเกรวี่ในเนื้อ เหยาะผสมทุกตัว

ผมตัดใบบัวมาเป็นจานรองที่แสนธรรมชาติและสะอาดไร้มลภาวะสารเคมี อาหารมื้อนี้ เสมือนดั่งเทพแห่งขุนเขาตะนาวศรีประทาน เป็นหนึ่งในมื้อดีที่สุดของชีวิตการเดินป่า มื้อที่ไม่ลืมเลือน ต้องขอบคุณฝีมือพ่อครัวหัวป่าก์สม ที่นับวันฉกาจฉกรรจ์ ไม่สมกับเป็นกรรมกรแฝงอาชีพพรานไพร

"สม ไปอยู่บางกอก เปิดร้านอาหารป่ากันเหอะ ผมลงทุนให้"...คุณชาติเอ่ยหลังจากกินเรอแล้ว เรออีก

ไอ้หนุ่มกรรมกรน้องรัก ยิ้มอายๆ..."โอ้ย นายครับ ผมบ่อยากอยู่บางกอกด้อก ค้นบางกอกน่ากลัวหลาย ฮ่วย"

"อ้าว เป็นงั้นไป คนดีก็มีเยอะนา สมเอ้ย"...นายจ้างหนุ่มแย้งหน้ายิ้มๆ

"ก็นายกะนายหญิงสิเป็นคนดี คนอื่นผมยังบ่เจอ...อ้อ พี่ชายผมอีกคน "...มันหมายถึงผม แล้วเว้าต่อ...

"อยู่อย่างนี้ดีแล้วนายขอรับ กลับไปจะเลิกทำเหมือง ออกป่ากับลุงอย่างเดียว"

เจ้าน้องรักสมเผยความในใจหมดเปลือก ลุงพรานเหลือกตามองฟ้ายิ้มแห้งๆ ผมแทะปลาชิ้นสุดท้าย ดูดเนื้อจากกระดูกหมดเกลี้ยง ซัดเนื้อหมูย่างต่ออีกชิ้น อิ่มจนอยากนอนกลิ้งลงไปเดี๋ยวนั้น...

บรรยากาศแสนสุขราวปิคนิกยามเย็น นานๆจะพบเจอ พวกเราขลุกกินเงียบๆ อร่อยจนไม่ต้องเก็บอาการ เก็บกวาดซากไม่ให้เหลือเศษ ตั้งแค้มป์ตรงนี้แน่นอน ลุงบอกว่า รอเช้า ฟ้าเปิดมีแดด อาจเห็นยอดภูนมโต

สัญชาติญาณพรานเฒ่ามั่นใจ ชัยภูมิเทือกเขาแถวนี้ น่าจะเข้าใกล้ภูที่เราพลัดพรากจากมา

คุณนงร้องขอไปอาบน้ำ หลังอาหารตามคาด ผมส่งไอ้ห้านัดให้คุณชาติ พยักเพยิดบอกคู่หมั้นหนุ่มใหญ่

"ล่องลงไปต้นน้ำหน่อยครับ ไม่ชอบมาพากลยิงก่อนเลย"

ทั้งคู่คว้าเป้เสื้อผ้าสำรอง ลุกเดินหายไปทางลำธาร...ลุงพรานมวนใบยา หัวเราะหึ หึ ผมชักหมั่นไส้ อารมณ์ซ่อนเร้นของลุง

"ขำไรลุง?"...ถามลุง แต่ตาเหลือบมองให้เห็นว่า คู่หมั้นลับตาไปแล้ว ลุงโบกมือหยอยๆ หน้าเปื้อนยิ้ม...

"โฮ้ย...นายทหาร ทำใจได้แล้ว ลุงสบายใจหลาย"...แกว่าซื่อๆ ไม่อ้อมค้อม บักสมที่กำลังเก็บกวาดก็หันควับ

"ทำใจไรลุง พี่เราบ่เห็นทุกข์ร้อน อิหยัง?"

ผมบอกทั้งคู่เบาๆ มีความเซื่องซึมในน้ำเสียง...

"เราต้องเจียมตัวลุ้ง...ไงก็เป็นแค่กรรมกร"!!!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ยาวๆเพลินๆ
ดื่มด่ำชีวิต
ชาวป่ากลางไพร
คนกรุงเปื้อนป่า
มาสนุกแค่สุขใจ

 

สวัสดีครับคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน ได้รับผ้ายันต์แล้วครับ ขอบคุณคุณอาวันวิและท่านนพ อีกครั้งครับ ผืนนี้นึกไว้ในใจว่าจะใ้ห้แม่กับน้องชายเอาไว้แขวนที่บ้าน เพราะช่วงก่อนน้องชายบอกของขายไม่ค่อยได้เหลือเกือบครึ่งเพราะมีเจ้าอื่นมาตีตลาด ทำของมาเบอร์ขนาดเท่ากันแต่เอามาเปรียบเทียบแล้วเล็กกว่าของเรามาก ได้ผ้ายันต์มาเลยจะให้แม่ไว้แขวนเรียกลูกค้า ขอขอบคุณอีกครั้งครับ