สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

เรื่องพระอาจาย์โดนตะปูผีตายโหง

ตอนที่ 4 ตอนจบ

ตอนที่พาท่านไปรักษาถอนตะปูตัวที่ 2 ออก กับอาจารย์ปู่ บ้านของลูกชายท่านที่ถอนตะปูตัวแรกให้กับพระอาจารย์ นั้นอยู่ติดกันที่เห็นในรูปครับ

ข้อความที่จะได้อ่านต่อไปนี้ผมคัดลอกเอามาจากกระทู้ไสยศาสตร์....ที่ผมเคยลงเอาไว้ตั้งแต่ต้นปี 2556

ตะปูตอกโลงศพผีตายโหง

สวัสดีครับ

ผมเพิ่งจะเข้ามาในห้องนี้เป็นครั้งแรก ทั้งที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้มีโอกาสมาพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์จริง ที่ตัวผมเองเพิ่งเจอะเจอมาด้วยตัวเอง เมื่อตอนปลายเดือนมกราคม 2556 นี้เองสดๆ ร้อนๆ ครับ

เคยคิดอยู่ว่าจะนำเรื่องนี้มาเผยแพร่เล่าสู่กันฟังดีมั๊ย วันนี้พอมีเวลาว่างเลยคิดว่าในห้องประสบการณ์น่าจะมีเรื่องเกี่ยวกับไสยศาสตร์อยู่บ้าง ก็มีอยู่จริงๆ เลยยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่และวันนี้ผมก็มีรูปถ่ายมาให้ดู ผมก็ขอเล่าบรรยายในแต่ละภาพว่ามีรายละเอียดอย่างไรกันบ้าง

ผมขอเริ่มเล่าเรื่องจากรูปเลยนะครับ

รูปที่ ๑
อาจารย์ปู่





ก่อนที่อาจารย์ปู่จะเริ่มรักษา ท่านจะสอบถามอาการ และสำหรับพระรูปนี้ที่ไปรักษากับท่าน ท่านได้จับชีพจรของพระรูปนี้ อาจารย์ปู่พูดออกมาให้พวกเราได้ยินว่า แม้แต่กับพระกับเจ้ามันยังทำกันได้ลงคอ ท่านบอกว่า พระรูปนี้โดนตะปูตอกฝาโลงศพผีมา ไม่ใช่ผีธรรมดาซะด้วย แต่เป็นผีตายโหง ตะปูผ่านการเผาไฟมาด้วย ไม่ธรรมดาเลย

หลังจากจับชีพจรพระเสร็จเรียบร้อย อาจารย์ปู่ก็ทำน้ำมนต์ โดยนำน้ำสะอาดตักใส่ในถ้งเหลืองนำมาบริกรรม ตามที่ท่านได้ร่ำเรียนมา จนสำเร็จเป็นน้ำมนต์ ที่สามารถนำมาชี้วัดได้ว่า บุคคลที่มารักษาในครั้งนี้ จะมีผลเป็นอย่างไร ว่าจะหายหรือไม่หาย โดยท่านก็จะดูจากดอกเทียนหยดที่ลอยอยู่บนน้ำมนต์นั้น ๆ คราวนี้เป็นโชคดีของพระรูปนี้มาก เพราะว่าน้ำมนต์เสี่ยงทายออกมา ดี อาจารย์ปู่เลยบอกว่า พระอาจารย์ไม่ต้องห่วงรักษาให้หายได้แน่นอน แต่กับบางคนที่วันนั้นผมได้มีโอกาสเห็นลักษณะของดอกเทียนที่จับตัวกันเป็นแพเป็นกลุ่มก้อนอยู่ในขันน้ำมนต์ ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่า คนที่โดนกระทำมานั้นไม่มีทางที่จะรักษาให้หายได้ รอวันสุดท้ายของชีวิตเพียงอย่างเดียว

 

ต่อรูปที่ ๒ ครับ

รูปที่ ๒



อาจารย์ปู่ท่านทำน้ำมนต์เสร็จ แล้ว ผลออกมาดี มีโอกาสที่จะรักษาให้หายได้

ส่วนทางซ้ายมือนั้นก็คือพระที่ท่านโดนตะปูเสก มันวิ่งอยู่ในร่างกายของท่าน ทำให้ท่านได้รับความเจ็บปวดมากครับ เรียกได้ว่ามันวิ่งไปตรงไหน ท่านขยับเขยื้อนร่างกายส่วนนั้นลำบากมาก แทบจะกระดุกกระดิกไม่ได้เลย

 

ต่อรูปที่ ๓

รูปที่ ๓



อาจารย์ปู่นำน้ำมนต์นั้น มาอาบให้กับพระอาจารย์ เป็นการไล่ของไม่ดีให้ออกจากร่างกาย โดยให้ไหลออกทางปลายเท้า ซึ่งคนที่อาบน้ำมนต์จะต้องนั่งเหยียดปลายเท้าให้ตรง

 

ต่อรูปที่ ๔

รูปที่ ๔



ตอนเริ่มแรกหลวงน้าท่านนั่งงอขา ซึ่งไม่ถูกท่า เลยมีพี่ผู้หญิงคนนึงที่ไปด้วยกันกับผม บอกให้พระอาจารย์ให้นั่งเอาขาเหยียดออกไปให้ตรง เหมือนดังในรูปครับ

 

ต่อรูปที่ ๕ ครับ

รูปที่ ๕



หลังจากที่พระอาจารย์ได้อาบน้ำมนต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ปู่ท่านก็นิมนต์ให้มานอนเพื่อจะเริ่มทำการถอนตะปูออก

โดยเริ่มเอาน้ำมนต์ที่แบ่งไว้มาใส่ในขัน แล้วท่านหยิบเอาอุปกรณ์เฉพาะกิจ คือเขาควายที่ถูกฟ้าผ่าตาย และจะต้องไม่กลวง (ตัน) ซึ่งต้องลงอาคมอะไรสักอย่างหนึ่งผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก
( รายละเอียดส่วนนี้ผมจำได้แบบคร่าวๆ นะครับอาจถูกไม่ครบ ร้อยเปอร์เซนต์ครับ ต้องขออภัยด้วย )

เริ่มต้นท่านก็ใช้น้ำมนต์ลูบไล้ไปบนตัว โดยใช้เขาควายไล่ของ(ตะปู)ที่อยู่ในตัว

 

ต่อรูปที่ ๖

รูปที่๖




รูปนี้จะเห็นได้ชัดในมุมกว้างครับ เห็นเขาควายมั๊ยครับ ว่าอาจารย์ปู่วางไว้อยู่บนลำตัวของพระอาจารย์

ตะปูนี้มันร้ายมากครับ พระอาจารย์เล่าให้ผมฟังทีหลังจากเอามันออกมาแล้ว ว่า ตอนที่อยู่กับอาจารย์ปู่ ตะปูมันไม่วิ่งหรอกครับ มันจะอยู่นิ่ง ๆ เหมือนกับมันรู้ครับ ว่ามันต้องซ่อนตัวแบบแอบให้มิดชิดครับ

จากรูป จะเห็นว่ามือของอาจารย์ปู่จะไปจับต้อง ด้านสีข้างของพระอาจารย์อยู่น่ะครับ ตรงนี้แหล่ะครับ จะเริ่มเข้าสู่ การจับตะปูออกจากตัวแล้วล่ะครับ

 

ต่อรูปที่ ๗

รูปที่ ๗



เริ่มแล้วครับ อาจารย์ปู่ท่านไล่ตะปูมาทางด้านสีข้างซ้ายของพระอาจารย์ สังเกตดูสีหน้าของพระอาจารย์นะครับ ว่ามันเจ็บมาก คนไม่โดนไม่มีทางรู้ได้หรอก ขนาดผมอยู่ใกล้พระอาจารย์ และได้รับฟังอาการเจ็บปวดจากของที่อยู่ในตัวแล้ว ยังนึกไม่ออกเลยว่า มันเจ็บอย่างไรกัน

ขอเล่าเพิ่มเติมหน่อยครับ คือพระอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านรู้สึกตัวว่าโดนอะไรสักอย่าง ประมาณช่วงเข้าพรรษาใหม่ ๆ ครับ แต่ท่านก็ไม่รู้หรอกว่า ท่านโดนอะไรเข้าไป รู้แต่ว่า มันวิ่งอยู่ในตัวท่าน วิ่งไปวิ่งมา เจ็บมาก บางครั้งมันวิ่งเข้าไปที่ขาหนีบ ท่านบอกว่า เดินไม่ออกเลยทีเดียว บอกได้คำเดียวว่าทรมานจริงๆ

 

ต่อรูปที่ ๘

รูปที่ ๘




ใกล้แล้วครับ ตะปูใกล้ถูกบ่งออกมาแล้ว ด้านสีข้างใกล้ราวนมของพระอาจารย์

ตอนที่ผมถ่ายรูปอยู่นั้น ผมก็ยังงงๆ ว่ามันจะออกมาอีท่าไหนหว่า นึกไม่ออกจริงๆ

พอตะปูมันใกล้จะออกมา อาจารย์ปู่ก็บอกกับผมว่า ให้จับแขนอีกข้างหนึ่งของพระอาจารย์เอาไว้ เพราะตอนมันจะออกมา พระอาจารย์จะเจ็บมาก เดี๋ยวเอาแขนมาโดน มันจะยุ่งไปกันใหญ่ครับ

มารู้ตอนหลังว่า ตะปูนี้ห้ามใครไปจับโดยเด็ดขาดครับ แม้กระทั่งอาจารย์ปู่ก็ไม่สามารถจับได้ เดี๋ยวก็จะได้เห็นตอนเอาตะปูออก อาจารย์ปู่ไม่แตะต้องมันเลย

ทางขวามือของรูปนั้นแขนผมเองครับ ตอนที่ผมจับแขนของพระอาจารย์อยู่นั้น ให้พี่ผู้หญิงที่ไปด้วยกันเป็นคนถ่ายรูปต่อไป เพื่อไม่ให้ขาดช่วงสำคัญ ๆ

 

ต่อรูปที่ ๙

รูปที่ ๙



ลองมองตรงที่อาจารย์ปู่ กำลังเค้นบ่งเอาตะปูออก ท่านจะใช้เขาควายกับ แท่งเทียนขี้ผึ้ง พยายามคีบเอาตะปูออกมา เห็นได้ชัดว่า พระอาจารย์ท่านรู้สึกเจ็บปวดมากต้องกัดฟันอย่างหนักครับ รูปที่ ๙ นี้ผมขอยิงสามรูปเลย เพราะว่ามันต่อเนื่องกัน ตั้งแต่ไอ้ปลายแหลมของหัวตะปูมันโผล่ออกมา และอาจารย์ปู่ก็ค่อยๆ คีบออกมา ใช้ลักษณะเหมือนการบ่งออกมา ผมจำได้ว่า ตอนที่เห็นปลายแหลมของตะปูออกมา รู้สึกตื่นเต้นระคนประหลาดใจว่า ไอ้ตะปูนี้มันเข้าไปอยู่ในร่างกายของคนได้อย่างไรกัน เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเห็นกับตาของตัวเอง



เมื่อก่อนเคยได้ยิน ได้อ่าน เรื่องหลวงปู่ที่ท่านรักษาคนที่โดนของ ก็มองภาพไม่ออกว่ามันเป็นอย่างไร มันเป็นขนาดไหนกัน จนมาวันนี้ที่เห็นเต็มสองตาของตัวเอง

จากรูปที่สาม จะเห็นว่าอาจารย์ปู่ท่านเอาขันน้ำมนต์ มารองรับตะปูที่หลุดออกมาจากตัวพระอาจารย์ท่าน ช่วงที่เจ็บมากก็ตอนที่ หัวตะปูกำลังจะหลุดพ้นตัวมา เพราะว่าหัวมันกว้างที่สุด เลยเจ็บมากที่สุดของการถอนตะปู



พอตะปูมันหลุดออกมาหมดทั้งตัว ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มีน้ำตาไหลออกมาด้วยเพราะความดีใจที่เห็นพระอาจารย์ท่านจะได้พ้นจากความทรมานเสียที ทั้งระคนความแค้นใจกับไอ้คนที่มันทำว่า ทำไมมันถึงชั่วช้าเลวทรามมาก ทำได้แม้กระทั่งพระ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมากล่าวถึงจะเหมาะกับความชั่วของพวกมัน

 

ต่อรูปที่ ๑๐

รูปที่ ๑๐
เป็นรูปสุดท้ายแล้วสำหรับช่วงนี้



ผมได้ถามอาจารย์ปู่ ว่าต้องทำยังไงกับตะปู อาจารย์ปู่ท่านบอกว่า ต้องแช่ในขันน้ำมนต์อย่างนี้อยู่สามวัน พอวันที่สี่ ท่านจะเอาไปหาที่ฝังในป่าช้า ซึ่งท่านจะต้องขุดหลุมให้ลึก เพื่อป้องกันไม่ให้ใครไปโดนมัน ผมก็ถามต่อแบบโง่ๆ ว่า เอ๊ะ ในเมื่อแช่น้ำมนต์ตั้งสามวันแล้ว มันคงหมดฤทธิ์แล้วละมั๊ง อาจารย์ปู่ตอบกลับมาว่า อาจารย์ปู่ก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะหมดฤทธิ์หรือเปล่า แต่เอาไปฝังจะปลอดภัยที่สุด ไอ้ผมเองก็ว่า เออ ! อาจารย์ปู่ท่านก็รอบคอบดีมาก ๆ ท่านฉลาดกว่าเราเยอะเลย

ผมลืมบอกไปว่า ตะปูมันยาว ตั้งสองนิ้วครึ่งก็ประมาณ เจ็ดเซนติเมตร ครับ

 

สุดท้ายพระอาจารย์ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งครับ พวกเราสัณนิษฐานกันเอาเองว่า ของที่อยู่ในตัวพระอาจารย์ค่อนข้างจะมีความสกปรกมาก ที่จริงแล้วนอกจากตะปูก็น่าจะมีวัตถุอย่างอื่นๆอีกเพราะเคยได้ยินพระอาจารย์เล่าให้ฟังตอนที่ท่านถ่ายของเสียออกมาหลังจากดื่มน้ำใส่ว่านที่ปู่ฤาษีท่านทำให้ดื่ม มีอะไรสีดำหลุดออกมาตอนที่ท่านถ่ายหนักเยอะอยู่เหมือนกัน

พระอาจารย์ท่านชอบช่วยเหลือคน ใครมีเรื่องที่หาทางแก้ไขได้ยาก มาหาท่าน ท่านช่วยได้จริง แต่ตัวท่านเองไม่ได้มีวิชาป้องกันตัว ผมขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่ท่านได้ช่วยเหลือไว้สองเรื่อง

- รายแรกมีแม่ของรุ่นพี่ผมคนนึงอายุก็น่าจะ 80 กว่า ป่วยเป็นเบาหวาน ลามมาเป็นโรคตา เป็นต้ออะไรก็จำไม่ได้แล้ว การมองเห็นแย่ลงทุกวัน ดวงตาก็มีอาการเจ็บแสบ พี่เขาพาไปหมอ ลอกต้อก็ลอกมาหลายครั้งแล้วอาการก็ไม่ดีขึ้น สุดทัายเลยเอารูปไปให้พระอาจารย์ท่านช่วยดูให้

ท่านก็บอกว่า ทำกรรมมาเกี่ยวกับตามาหนัก วิธีแก้ ให้ไปเติมน้ำมันตะเกียงให้ครบ 9 วัด พอผมเอามาบอกให้รุ่นพี่ เขาก็พาแม่ไปเติมน้ำมันตะเกียง จนครบ 9 วัด และได้พากันกลับต่างจังหวัด เพราะช่วงที่ครบวัดที่ 9 นั้น เป็นช่วงก่อนสงกรานต์พอดี พอกลับไปได้ไม่กี่วันก็ ก็มีอาการทรุดลง พากันแอดมิทเข้าโรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าติดเชื้อในกระแสโลหิต จากนั้นแกก็จากไปอย่างสงบ หายทนทุกข์ทรมานกับร่างกายที่ป่วยเป็นโรค โดยเฉพาะโรคตา

- รายที่สอง เป็นป้าผมเอง เป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่ผม แกป่วยหนักเป็นมะเร็งเต้านมระยะสุดท้าย
ผมก็เลยเอารูปไปให้พระอาจารย์ท่านช่วยดูให้ ท่านบอกว่า ทำกรรมฆ่าสัตว์มา คือทำแท้งลูก มาสองคน วิธีแก้ไข ให้ไปนิมนต์พระอริยเจ้า ขั้นพระอรหันต์มาเจริญพุทธมนต์ที่บ้านบนหัวเตียงคนไข้หรือพาคนไข้ไป แต่โอ้!!!อนิจจา เราจะไปนิมนต์พระอรหันต์ที่ไหนมาได้เพราะเราไม่รู้จักเลย

ตอนนั้นผมก็กลับมาคุยให้แม่ฟังเลย แม่ก็เล่าให้ฟังว่า ป้าเขาทำแท้งมาจริง แต่จะกี่ท้องนั้นไม่รู้ ผมเลยให้แม่ช่วยโทรไปถามว่าป้าเขาทำแท้งมากี่ท้อง ป้าเขาตอบมาว่า ทำไป 2 คน ตรงกับที่พระอาจารย์บอกมา

 

อ่านเพลินเลยค่ะ อนุโมทนา สาธุ

 

ขอบคุณมากครับ ผมรู้สึกดีใจครับที่ชอบเรื่องราวประสบการณ์ที่ผมนำมาถ่ายทอด ถ้าผมใช้คำพูดอะไรผิดพลาดพลั้งอะไรไปบ้างก็รบกวนช่วยชี้แนะด้วยนะครับ



ช่วงนี้มีเวลาว่าง ผมได้อ่านหน้งสือสมเด็จนางพญางิ้วดำที่เคยซื้อมาเมื่อหลายปีก่อนแต่อ่านแบบผ่านๆ มาคราวนี้ตั้งใจอ่านแบบละเอียด เห็นมีคนที่บูชาพระสมเด็จนางพญางิ้วดำ ต่างมีประสบการณ์กันมากมาย มาคิดเปรียบเทียบกับตัวเองแล้ว ทั้งๆที่เราก็รู้จักสมเด็จนางพญางิ้วดำมานาน แต่ไม่เคยคิดทีจะตั้งใจนำของพระสมเด็จนางพญางิ้วดำวัดใหม่บ้านดอนมาแขวนบูชาติดตัวอย่างจริงจังสักที ก่อนหน้านี้ผมก็เคยแขวนอยู่แต่ก็แค่แป้บเดียว เพราะติดแขวนบูชาพระหลวงปู่หลวงพ่อมากกว่าแต่พอได้มาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ที่คนบูชาติดตัวกันแล้วก็ ทำให้นึกถึงคำสุภาษิตไทย ที่ว่า " ใกล้เกลือกินด่าง " มันใช่เลยสำหรับตัวผม

 

ผมเอารูปแผ่นพับขอเชิญบูชาวัตถุมมงคลสมเด็จนางพญางิ้วดำตอนปี 2537 ผมได้มาจากวัดใหม่บ้านดอนมาเมื่อตอนที่ไปร่วมบวงสรวง ไหว้ครูสมเด็จนางพญางิ้วดำประจำปี เอามาให้ดูกันเล่นๆครับ

 

เคยเอาพระกริ่ง รุ่นพิเศษ เสาร์ห้า ปี 2536 ให้พระอาจารย์ดูให้ ท่านบอกว่า ของจริงต้องแบบนี้ ส่วนตัวผมเองไม่ได้ถามว่าแบบนี้มันเป็นแบบไหน ตอนนั้นให้ช่วยดูหลายองค์และคงเป็นเพราะว่าผมก็ไม่ค่อยสนใจพระเครื่องของวัดใหม่บ้านดอน เลยไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเลย

 

ผมจำคำของสมเด็จนางพญางิ้วดำ ได้ว่า ท่านบอกไว้ว่า " การที่เราได้รู้เรื่องราวของเราล่วงหน้าก่อนที่จะเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น มันเป็นพรจากสวรรค์ "

พอเราได้รู้ล่วงหน้าก่อน เราจะได้เตรียมตัวเตรียมใจดำรงสติให้ตั้งมั่นเพื่อที่จะเผชิญต่อสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั้น

 

พระสมเด็จเเม่นางพญางิ้วดำที่วัดยังมีให้บูชาหรือป่าวครับขอบคุณครับ

 

ยังมีอยู่ครับ เท่าที่ผมเห็นในตู้นะครับ

มีพระผงพิมพ์สมเด็จนางพญางิ้วดำ ปี 21 (พิมพ์สามเหลี่ยมลองขยายดูในในโบชัวร์ดูครับ)แต่พระที่ดูแลห้องวัตถุมงคล ท่านบอกว่าเป็นพระที่กรุที่เคยฝังเอาไว้ที่ไหนสักที่นึง น่าจะเหลืออยู่แค่ไม่เกิน 6 องค์

มีพระกริ่งเสด็จเททอง ปี 2521 (น่าจะเป็นหลักสิบองค์พร้อมกล่อง)
มีพระกริ่งสมเด็จนางพญางิ้วดำ ปี 2536 (น่าจะเป็นหลักสิบพร้อมกล่อง)
ส่วนเหรียญผมเห็นมีอยู่เยอะนะครับ แต่ไม่รู้ว่ารุ่นเก่าหรือใหม่

 

ช่วงท้ายๆที่ผมได้เข้าไปหาสมเด็จนางพญางิ้วดำอยู่บ่อยๆ ก่อนที่ท่านจะบอกว่าท่านจะหมดวาระ ท่านได้มอบ รูปภาพที่บูชาอยู่โต๊ะหมู่ที่ตำหนักให้ผมมาบูชาที่บ้าน ผมก็ไม่ได้ถามท่านถึงเหตุผลว่าทำไมท่านจึงมอบรูปพระแม่ลักษมีนี้มาให้ผม

ตอนที่ผมเอารูปนี้กลับมาที่บ้าน พอแม่ผมรู้ว่าสมเด็จนางพญางิ้วดำให้ผมมา แม่ผมก็อยากได้ไว้ แต่ผมใจแข็งไม่ยอมให้แม่ไว้...555 เพราะผมจะเก็บไว้บูชาเอง