เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

" มาตรวัดความอยาก " ของคนเราอยู่ที่จิตสำนึกของแต่ละคน เพียงแต่เรามักมองไม่เห็นด้วยตัวเอง นอกจากจะมีคนอื่นช่วยอ่านเข็มชี้วัดของกิเลสให้เรารู้บ้าง ทุกอย่างที่หวังอยากได้ อยากมี อยากดีโดยพลันจนต้องดิ้นรนขวนขวายนั้น เกิดจากเราจินตนาการมาเองทั้งสิ้น จนเกิดสิ่งใหญ่ๆที่เราเรียกว่าทุกข์ หากวันนี้เราเอาชนะความทุกข์ที่ถาโถมเข้ามาสู่ชีวิตในช่วงเวลาสั้นๆยังไม่ได้ ก็ลองหาวิธีอยู่กับมันแบบมีสติ เพื่อไม่ให้เกิดทุกข์มากกว่าที่เป็นอยู่ คนเราทุกคนย่อมฝันไกลและอยากไปให้ถึงจุดหมายแห่งฝันทั้งสิ้น อยู่ที่ว่าจะทำได้อย่างไรเท่านั้น แต่อะไรคือสิ่งที่ทำให้คนเป็นมนุษย์สมบูรณ์แบบ คำตอบคือสิ่งที่เขาเลือกทำ ไม่สำคัญว่าจะเริ่มอย่างไร แต่สำคัญที่ " จบอย่างไรมากกว่า "

 

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่าน มาติดตามข้อมูลพี่หนุ่มเหมือนเดิมครับ

 

อาจารย์โง้วกิมโคย หรือเซียนแปะโรงสี

จากข้อมูลประวัติของท่านที่ใส่กรอบติดไว้ภายในศาลานที ทองศิริ (เซียนแปะโรงสี) บริเวณตลาดน้ำวัดศาลเจ้า จ.ปทุมธานี เรียบเรียงจากคำบอกเล่าของลูกหลานและศิษย์ ชื่อท่านคือ "นายกิมเคย แซ่โง้ว" เกิดที่ประเทศจีน ตำบลเท้งไฮ้ ได้เข้ามาประเทศไทยตั้งแต่เด็กอายุประมาณ 10 ปี เมื่อเติบโตพอที่จะประกอบอาชีพได้ ก็ได้รับจ้างทั่วไปรวมทั้งค้าข้าวเปลือก กิจการค้าข้าวเปลือกดีขึ้น จึงได้ร่วมหุ้นทำกิจการโรงสีข้าวที่ปากคลองบางโพธิ์ล่าง ปัจจุบันเป็นตำบลบางเดื่อ จังหวัดปทุมธานี และเมื่ออายุประมาณ 22 ปี ได้สมรสกับนางนวลศรี เอี่ยมเข่ง มีบุตรด้วยกัน 10 คนคือ
1. นายเซียมจึง สมบูรณ์ธีระ
2. เสียชีวิตตอนเด็ก
3. นายธนิศ ทองศิริ
4. เสียชีวิตตอนเด็ก
5. นางยุพา แซ่แต้
6. นายรัตน์ ทองศิริ
7.นางยุพิน ภิญโญชีพ
8.เสียชีวิตตอนเด็ก
9.เสียชีวิตตอนเด็ก
10. นางยุวดี ทองคำปั้น

พร้อมทั้งได้ย้ายมาประกอบกิจการโรงสีไฟของตนเอง ที่ปากคลองเชียงรากเยื้องๆกับวัดศาลเจ้า โรงสีตั้งอยู่บนตำบลบางกะดี ในนามของ “โรงสีไฟทองศิริ” และได้โอนสัญชาติไทย พร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเป็น “นายนที ทองศิริ" กิจการโรงสีดีขึ้น และมั่นคงขึ้นมาก เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป เรียกขนานนามท่านว่า “เถ้าแก่กิมเคย” หรือ “แปะกิมเคย” แม้ว่าท่านจะเป็นคนจีนดั้งเดิมแต่ท่านก็ชอบทานหมากพลูเช่นชาวไทยทั่วไป ในยุคนั้นหน้าวัดศาลเจ้า ริมแม่น้ำเจ้าพระยา กระแสน้ำเชี่ยวและเป็นวังวนมีศาลเจ้าไม้เล็กๆอยู่(ตามประวัติศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า) ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “ศาลเจ้าพ่อปู่” ชาวจีนเรียกว่า “ปึงเถ่ากงม่า” เมื่อท่านมีเวลาจะมาบูรณะและคลุกคลีอยู่ที่ศาลเจ้าเป็นประจำ

เนื่องจากท่านเป็นคนชอบช่วยเหลือคน ชอบทักทาย และชี้แนะให้ทุกคนประกอบแต่ความดี เป็นที่เคารพและศรัทธาของผู้คนทั่วไป ในช่วงนั้นการคมนาคมยังไม่สะดวก ส่วนใหญ่การเดินทางจะเป็นทางน้ำ การบูรณะศาลเจ้าพ่อศาลเจ้าจึงเป็นไปด้วยความยากลำบาก แต่ท่านก็ได้ดำเนินการอย่างไม่หยุดหย่อน และได้ใช้การพายเรือไปช่วยเหลือผู้คนตามสถานที่ต่างๆ จึงมีผู้มีจิตศรัทธาช่วยท่านให้สามารถบูรณะศาลเจ้าพ่อศาลเจ้าไม้เล็กๆ ริมน้ำมาเป็นศาลเจ้าที่เป็นเรือนไม้ขนาดใหญ่ได้ นอกจากการบูรณะศาลเจ้าแล้ว ท่านยังเป็นผู้กำหนดวันในการจัดงานประจำปีของศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้าเป็นวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 1 ถึงวันขึ้น 8 ค่ำเดือน1 รวม 4 วัน 4 คืน ซึ่งทางชาวจีนเรียกช่วงนี้ว่า “เจียง่วย ชิวโหงว ถึง เจียง่วย ชิวโป้ย” และถือเป็นประเพณีตลอดมา


ผู้ที่ท่านชี้แนะมักประสบความสำเร็จในธุรกิจ กิจการรุ่งเรืองเป็นที่รู้จักในวงการค้าทั่วไป พร้อมทั้งบอกเล่าต่อๆกันไป ผู้ที่เคารพศรัทธาเรียกท่านว่า “อาแปะ” พร้อมทั้งขนานนามท่านว่า “เซียนแปะ” จนกระทั่งทุกวันนี้ เมื่อประมาณปี พ.ศ.2518 ท่านได้ก่อสร้างตึกศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้าใหม่ โดยปรับปรุงจากเรือนไม้เป็นอาคาร 8 เหลี่ยม ทั้งนี้ได้รับความร่วมมือจากผู้ที่ศรัทธาท่านและศิษยานุศิษย์ทั้งหลาย ทุกๆวงการรวมทั้งบุตรหลานในครอบครัวของท่าน โดยใช้เงินในการก่อสร้างกว่า 7 แสนบาท ก่อสร้างเสร็จเมื่อต้นปี พ.ศ.2519 พร้อมทั้งทำพิธีเปิดในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2519 “เซียนแปะ” เมื่ออายุมากขึ้นร่างกายผ่ายผอมลง หลังโค้งงอ แต่ก็ยังคงช่วยเหลือชี้แนะบรรดาศิษย์และผู้คนทั่วไปโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อยเช่นที่เคยปฏิบัติมาตลอดอย่างเสมอต้นเสมอปลาย จนเป็นที่เคารพรักของบรรดาศิษย์ทุกคน

จนกระทั่งอายุ 85 ปี เมื่อปลายปี พ.ศ.2525 ท่านเริ่มมีอาการอ่อนเพลียจนต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลพญาไทจนถึงเวลา 05.30 น.ของเช้าวันที่ 16 มกราคม 2526 ท่านก็ได้จบชีวิตลง จากครอบครัวและบรรดาศิษย์ทุกคนไปด้วยความสงบ นับเป็นการสูญเสียที่ไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ หลังจากเสร็จพิธีงานศพท่าน บรรดาศิษย์และครอบครัว ได้ทำการก่อสร้างศาลาเอนกประสงค์ไว้ที่หลังศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า โดยใช้ชื่อว่า “ศาลานที ทองศิริ” พร้อมทั้งตั้งรูปปั้นจำลองขนาดเท่าตัวจริงเพื่อไว้ให้เป็นที่สักการะ และเป็นที่พึ่งทางจิตใจแก่บรรดาศิษย์และผู้คนทั่วไป ทุกวันนี้ “เจียง่วย ชิวโหงว ถึง เจียง่วย ชิวโป๊ย” เป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปของศิษย์และชาวบ้านชาววัดศาลเจ้าใกล้เคียงที่ยังคงระลึกถึงท่าน จะพร้อมใจกันมานมัสการท่านพร้อมทั้งมาร่วมงานประจำปี ซึ่งมีการแสดงงิ้วของศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า “เซียนแปะ” เป็นผู้กำหนดวันไว้ตราบจนทุกวันนี้ ทั้งนี้ ใครที่อยากเฮงๆ ก็ไปกราบขอพรที่ศาลเจ้าอาแปะโรงสี"โง้วกิมโคย" ได้ ที่นั่นจะมีโอ่งอักษรมงคลจีนศักดิ์สิทธิ์มีพลังงานเข้มขลังด้านในจะมีน้ำทิพย์ฟ้าประทานพร นำมาประพรมกันได้ เฮงๆ ดี ๆ โชคดีมีโชคลาภ วัตถุมงคลของท่านอาจารย์โง้วกิมโคย

 

ท่านอาจารย์โง้วกิมโคย(แปะโรงสี) ปรมาจารย์ศาสตร์ห้วงจุ้ยทุกแขนง และท่านยังเป็นอาจารย์ของท่านเจ้าสัว ซีพีอีกด้วย มีคนบอกกันว่าเจ้าสัวซีพี คล้องเหรียญท่านไม่เคยห่างกายเลย และบรรดาเจ้าสัว ย่านเยาวราชนับถือกันมาก และนับเป็นอาจารย์คนแรกของเครือซีพี ที่เป็นคนดูโหงวเฮ้ง รากฐานให้บริษัทร่ำรวยมาจนถึงทุกวันนี้ นับเป็นเหรียญฆราวาสที่โด่งดังและมีประสบปการณ์เป็นที่ยอมรับกันทั่ว แค่อัดรูปเหมือนท่านโดยที่ยังไม่ต้องปลุกเสกไปให้คนที่ถูกผีเข้าดูผีกระเจิงทุกรายไป บางท่านเรียกผ้ายันต์กันไฟเพราะประสบการณ์เรื่องกันไฟก็เยี่ยมครับ และสามารถใช้แก้ฮวงจุ้ยเสริมดวงได้ด้วย

"แปะโรงสี" หรือ ท่านอาจารย์โง้วกิมโคย บางทีอาจจะเรียก “เถ้าแก่กิมเคย” และ “แปะกิมเคย” แม้ท่านจะเป็นคนจีนดั้งเดิม แต่ท่านก็ชอบกินหมากพลูเช่นชาวไทยทั่วไปในยุคนั้น อยู่หน้าวัดศาลเจ้า ต.บ้านกลาง อ.เมือง จ.ปทุมธานี เมื่อครั้งที่ท่านมีชีวิตอยู่ มีผู้ที่ศรัทธาจากแหล่งต่างๆ มาพบท่านและให้ท่านช่วยเหลือ ชี้แนะเกี่ยวกับฮวงจุ้ย ที่ตั้งบริษัท บ้าน ห้างร้าน และดูทำเลที่ตั้งฮวงซุ้ยของบรรพบุรุษ ท่านก็ไปให้คำแนะนำ และชี้แนะทุกรายไป แม้กระทั่งไปยังต่างประเทศ ท่านก็ยังขึ้นเครื่องบินไปตามคำร้องขอ ซึ่งต้องจัดเตรียมหมากพลูไปด้วย ท่านช่วยเหลือบรรดาศิษย์ทุกๆ คน โดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย และไม่มีค่าตอบแทนใดๆ ผู้ที่ท่านชี้แนะมักประสบความสำเร็จในธุรกิจ กิจการรุ่งเรืองเป็นที่รู้จักในวงการค้าทั่วไป พร้อมทั้งบอกเล่าต่อๆ กันไป ผู้ที่เคารพศรัทธาเรียกท่านว่า “อาแปะ” พร้อมทั้งขนานนามท่านว่า “เซียนแปะ” จนกระทั่งทุกวันนี้ “เจียง่วย ชิวโหงว” หรือ “เจียง่วย ชิวโป๊ย” เป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปของศิษย์และชาวบ้านชาววัดศาลเจ้า และใกล้เคียง ที่ยังคงระลึกถึงท่าน จะพร้อมใจกันมาสักการะท่าน พร้อมทั้งร่วมงานประจำปี ซึ่งมีการแสดงงิ้วของศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า ตามที่ “เซียนแปะ” เป็นผู้กำหนดวันไว้ ตราบจนทุกวันนี้


ทั้งๆที่เมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่นั้น ท่านทำวัตถุมงคลต่างๆมากมายก็เพื่อเอาไว้แจกคนจนๆ คนที่เดือดร้อนทุกข์กายทุกข์ใจ แต่เมื่อท่านสิ้นไปแล้วในปี2526 ของปลอมท่านกลับมีทำออกมามากมาย แม้ของย้อนยุคก็ทำออกมาเองจากท้องที่ ท่านดังมา2-3ปีแล้ว แบบเล่าสู่กันจากปากต่อปากไปเรื่อยๆ คนที่สนใจได้ติดตามมาบ้างจะรู้ดีว่า อะไรจริงอะไรมั่วซั่วและมีสับสนปนเปมากแค่ไหน ให้พิจารณาดูที่ของท่านทำเองจะไม่ได้ใช้เทคโนโลยีการสร้างยุ่งยากอะไรมากมาย ท่านทำแบบธรรมดาพื้นๆง่ายๆไม่สวยงามอะไรเลยแต่แฝงข้อคิดไว้ด้วย ส่วนใหญ่ของที่ทำเลียนตอนนี้จะใช้เทคนิคยุคใหม่มาสร้างทำขึ้นมา บางคนไปซื้อล๊อคเก็ตจากท่าพระจันทร์ชิ้นละ 80บาท นำมาลงขาย 250 ก็ได้วันละหลายชิ้น ทั้งๆที่สียังสดใหม่อยู่เลย หากเป็นเหรียญรุ่นแรกปี19 ราคาก็หลายหมื่นบาท ผ้ายันต์เขียนมือของท่านก็หลายหมื่นจนถึงแสนบาท แต่จะมีแท้ๆกี่ผืน ทั้งที่จริงแล้ว อาแปะท่านทำออกมาก็เพื่อแจกฟรีตลอดมา เจตนาเพื่อสงเคราะห์คนยากจนให้ลืมตาอ้าปากดังฟ้าประทานพรให้ วัตถุมงคลของอาแปะไม่ใช่มีเพียงที่เห็นกันในร้านพระคนไทย ศิษย์ชาวฮ่องกงกลุ่มหนึ่งก็สร้างมาให้ท่านอธิษฐานให้ แต่นำกลับไปส่วนใหญ่ ส่วนที่เป็นพระผงก็มีแต่กดเองทำเอง ซึ่งถึงแม้ปัจจุบันนี้ น้องสาวแท้ๆของอาแปะที่ยังคงดำรงชีพอยู่ตามปกติที่บ้านเดิม ก็ยังคงนำสิ่งที่อาแปะเคยทำไว้เมื่อกาลก่อนมอบให้คนที่เคารพนับถือตามโอกาสอันควร ใครได้รับตรงมาจากบ้านของน้องสาวท่านก็ถือว่าได้ของดีต้นทาง

 

รอเลยครับ

 

หมายเลขพัสดุ ระบบems ที่ได้จัดส่งไปแล้วเมื่อเช้านี้

ED 0572 15922 TH….. jimmy w.
ET 0716 16215 TH….. Chutha
ET 0716 16229 TH….. 2Tee

 

ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ท่านบอกว่าเป็นฟ้าลิขิต จะให้ทุกคนเป็นแบบเดียวกันนั้น คงทำไม่ได้ เพียงแก้ไขให้ดีขึ้นบ้างเท่านั้น

 

พระผง ลพ.อภิชิโตองค์นี้ ... มีความพิเศษ ต้องยินดีกับผู้ครอบครองท่านใหม่ด้วยครับ
ปี 2555 ตอนที่ยังอยู่กับผมครั้งแรก มีจุดแดงๆคล้ายเกศาผุดขึ้นตรงใต้ฐานพระเท่านั้น
เพียงแค่ 2ปีที่เจ้าของคนใหม่ได้ไปบูชา เขาบอกมาว่ามีเกศางอกยาวขึ้น 1เส้นบนพระ
เมื่อผมรับกลับมาเมื่อเดือนก่อน ก็เห็นว่าจริงตามนั้น และยังมีจุดแดงที่ขอบข้างอีกด้วย
ก่อนส่งมอบให้ผู้จองรายใหม่ ก็พบว่าเกศาท่านยาวขึ้นจริงๆจากจุดแดงๆเล็กๆด้านข้าง
นักวิทยาศาสตร์บางท่านบอกว่า แบบนี้ปกติ เป็นไปได้ ก็เล่าให้เก็บไปพิจารณาเท่านั้น

 

ภาพถ่ายบนพื้นสีแดง ถ่ายไว้เมื่อ 12 เมษายน 2555
ภาพถ่ายบนพื้นสีดำ ถ่ายเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ ปี2558
เป็นด้านหลังของพระสมเด็จคะแนนปี16 องค์ด้านบน
รู้สึกว่าพระองค์นี้จะลงภาพไว้ในหนังสือเล่มใหญ่ด้วย

 

ดูที่ใบหน้าของพระนางพญาองค์นี้ครับ ปี29

 

ปรากฏเกศาของหลวงพ่อด้วยใช่มั้ยครับ...สาธุ

 

องค์นี้ น่าจะองค์เดียวกันกับที่อยู่กับแฟนผมตอนนี้ (รึป่าว) ครับพี่

 

วัตถุมงคลของอาแปะโรงสีที่จะนำมาแบ่งในครั้งนี้ ไม่ใช่ของหลักแสน หรือของแพงมากมายอะไร เพียงแต่ทุกชิ้นได้มาจากคนในบ้านเดิมของท่านเอง ส่วนตัวเองก็ไม่ใช่สายตรงอะไร มองๆมาปีกว่าแล้วแต่ก็สับสน และต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ของท่านมีปลอมแปลงมากจริงๆทั้งราคาหลายแสนบาท ไล่มาจนถึงหลักร้อยบาท ทั้งๆที่ท่านทำแจกฟรีทุกอย่างสมัยยังมีชีวิตอยู่ แต่บางอย่างก็ไม่มีในแวดวงตลาดพระ เพราะศิษย์จากต่างประเทศทำมาให้อธิษฐานอีกบางอย่าง ต้องขอขอบคุณข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่แบ่งให้มาเผยแพร่ของดีๆแท้ๆที่อาจเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลัง หากใครยังไม่รู้จักก็อย่าเพิ่งตัดสินใจ หากใครรู้จักเกียรติคุณและเสาะหาของท่านมาก่อนบ้างแล้วก็แล้วแต่การพิจารณา หากจะถามว่าอะไรเป็นเหตุผลหลักที่คนวิ่งหากันมากนัก ผมก็ลงเหตุผลที่อธิบายด้วยภาพไว้แล้ว ส่วนที่จะลงให้พิจารณาต่อไปนี้นั้น ผมรับรองว่านี่คือของแท้จากแหล่งที่เชื่อถือได้ ชิ้นนี้ลงโชว์

 

หมายเลข 2461 พระผงรูปเหมือน อาแปะโรงสี เซียนเทพฟ้าประทานพร

(นิติพนธ์ จองบูชาแล้ว)

 

หมายเลข 2462 พระผงรูปเหมือน อาแปะโรงสี เซียนเทพฟ้าประทานพร

(ปัญญามรรค จองบูชาแล้ว)

 

ขอราคา 2461 ครับผม..

 

ขอทราบราคาบูชา 2461,2462 ครับ

 

หมายเลข 2463 ล๊อคเก็ตกระดาษสียุคเก่า ของอาแปะโรงสี
กระดาษยุคเก่าจริง ไม่ใช่กระดาษมันยุคใหม่ ที่ทำกันตอนนี้

(ป.ปารมี จองบูชาแล้ว)

 

ขอราคา 2463 ด้วยครับผม..

 

ขอราคา ของแปะโรงสีด้วยครับพี่