เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เรื่องเล่าแบบนี้ ทำให้ทุกคนถวิลหาความหลังดีๆครั้งเป็นเด็ก สตีเฟ่น สปีลเบิร์ก สุดยอดอัจฉริยะ ผู้สร้าง-ผู้กำกับ จึงสร้าง"อี.ที." และภาพยนตร์ดีๆมากมาย โดยใช้อารมณ์ผู้ใหญ่ที่มักหวนหาวัยเด็กหวานชื่น เป็นเมนหลายเรื่อง ทำเงินถล่มทลายทุกเรื่อง จนไม่รู้จะเอาเงินเก็บไว้ตรงไหน

เรื่องพระอาจารย์นำ ผมไม่เคยสัมผัสท่านด้วยตัวเอง แต่มีเพื่อนที่เป็นลูกศิษย์ ใกล้ชิดพอใช้ เล่าให้ฟังนานสัก 20 กว่าปีแล้วว่า เคยรับใช้ตอนท่านสร้างเหรียญรุ่นโด่งดัง ที่เล่นกันแพงสุดในเวลานี้ ตอนปลุกเสกต้องช่วยกางมุ้งให้ท่าน ซึ่งจะเอาเหรียญใส่บาตรเข้าไปปลุกเสก นอนฟังเสียงเหรียญเหาะกระทบมุ้ง หล่นพื้นเกรียวกราวเพลิน ตอนเช้าก็ต้องช่วยกันเก็บ ลองหลับตานึกเห็นภาพ ถ้าพระอาจารย์ไม่กางมุ้งเสก เหรียญคงบินเกลื่อนห้อง เก็บกันไม่หวาดไหว

เล่าให้น้องแงซายอ่านได้แค่นี้
แต่เป็นเรื่องจริงแท้และแน่นอน

 

เรื่องนี้สนุกให้ข้อคิดดีๆค่ะ

 

สวัสดีครับและขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งจริงๆ ที่ทำให้ผมได้เดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีตที่ไม่เคยได้มีโอกาสได้สัมผัสกับเรื่องราวเหนือสิ่งที่เกินจะจินตนาการของผม เป็นโชคดีของผมที่มาเปิดเว็บนี้ อ่านเรื่อยมาจนมาสะดุดกับหัวเรื่อง"นักขุดกรุ" เพราะโดยส่วนตัวชอบสะสมของเก่า พระเก่า ผมพึ่งเริ่มติดตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อวาน..จวบจนมาถึงเรื่อง "ฤาษีตาไฟ" ประมาณหน้าที่ยี่สิบ ผมรู้สึกสนุกกับการเล่าเรื่องเสมือนว่าตัวผมเองอยู่ในเหตุการ์ณนั้น การถ่ายทอดทางภาษาของคุณwanwi ช่างกลมเกลียว ฉวัดเฉวียน โลดโผนโจนทะยาน เปรียบดั่งน้ำอัดลมใส่น้ำแข็งเย็นจัดที่ดื่มยามกระหาย ยิ่งดื่มก็ยิ่งกระหาย เหมือนคนเสพย์ติด เย็นจนขึ้นสมอง คงจะต้องเตรียมอาหารแห้งและเครื่องเคียงไว้ข้างกายให้พร้อมสำหรับการผจญภัยหน้าต่อไปแล้วจริงๆ พอมองดูตัวเลขด้านล่างมีถึง730 หน้ารู้สึกว่า แหม่..ความมันส์ยังรออีกเพียบ!...salute!

wanwi fanclub.

 

สวัสดีวันหยุดครับคุณอา และเพื่อนๆนักขุดกรุทุกท่านครับ. สายๆแบบนี้มาชวนทุกท่านกินขนมจีนใต้ด้วยกันครับ

 

พาแม่กะพี่สาวมานั่งกินกาแฟ หรือ อยากกินเองแล้วอ้างก็ไม่รู้

 

สอบถามครับพี่พอดีมีเหรียญนะโมอยู่เหรียญนี้พุทธคุณด้านไหนครับ

 

สวัสดีครับ

 

ยินดีต้อนรับน้องจักริน สมาชิกคนล่าสุด เข้าร่วมชมรมนักขุดกรุด้วยการอ่านได้ยี่สิบกว่าหน้า เหลือเพียง เจ็ดร้อยหน้าเศษๆเอง ไม่มากเลย-ฮ่า

ค่อยๆติดตามอ่านไปด้วยสุนทรีย์รส ดังที่น้องว่าเหมือนดื่มด่ำน้ำอัดลมแสนซ่าขึ้นสมอง แต่ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่พอ เรื่องเล่านักขุดกรุฯ ผสมผเสเรื่องดีอื่นๆทั้งจากผู้ร่วมกระทู้มากมายสารพัน อ่านแล้วอาจรำพัน เฮ้อ สวรรค์ของนักอ่านแท้ๆเทียวหนอ

ขอบคุณคำชมและการติดตาม ขอต้อนรับเป็นแฟนคลับด้วยเต็มใจ ชอบพระ ชอบของเก่า อย่าพลาดร่วมสนุก มีให้เพลิดเพลินเดือนละ 2 หนกับการร่วมทำบุญ"ของดี-ปีลึก-เกจิยอด-พิธีเยี่ยม-ราคาเยา"ครบสูตร หนึ่งเดียวแห่งความคุ้มค่าหาไหนเทียม

 

สวัสดีน้องชาติ

 

ผักแนมเต็มถาด เครื่องเคียงครบรส
ทั้งห่อหมก ลูกชิ้น หมูทอด สีน้ำยา
สไตล์ชาวใต้เพียงเห็น ก็รู้ว่า อร่อย
โคตรแน่ ถ้าหากยังไม่กินข้าวเย็น
น้องเด็กบ่อฯอาจเจอข้อหาทารุณ
ให้โมโหหิว-ฮ่า

 

เป็นการดื่มกาแฟที่มีความสุข
ทั้งแม่กับพี่สาว ครอบครัว
พร้อมหน้า นานทีปีหน

 

หัวนอโม หน้าพ่อท่าน
พุทธคุณครบทุกด้าน
อธิษฐานทางไหนก็ได้
หัวนี้ห่วงเชื่อมใหญ่งาม
ครบสูตรแห่งความแท้

น้องบิ๊กฯโชว์พระดีกลายๆ
เล่นของหลักหลายชิ้นไม่เบา

 

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับพี่ไม่อยากโชร์กลัวจะไม่แท้ครับ ตอนแรกก็ใช้องค์เดียวครับองค์ตรงกลางมีประสพเหตุที่จะๆๆและจำได้ทำน้ำมันเดือดๆๆหกเต็มทั้งขาไม่เป็นอะไรเลยไม่มีแม้แต่รอยแดง ส่วนใหญ่ได้จากการช่วยเหลือคนอื่นและมรดกคนอื่นครับ 5555

 

(ต่อ)...เมื่อผมไปกราบ
"พ่อท่านคล้าย"ปี 2505
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~

คืนแรกนอกวัดจันดีผ่านไปอย่างสบายราบรื่น ผมนอนกับดำมุ้งเดียวกันที่ระเบียงบ้านชาวจันดีใจอารีย์ ส่วนป้ากับพี่สาวนอนอีกมุ้ง ป้าไม่ยอมให้นอนศาลาวัด กลัวผมเที่ยวงานวัดซนดึกดื่น

ผมกับดำนอนฟังเสียงมหรสพ มีทั้งดนตรี ที่สำคัญคือ ปี่พาทย์เวทีมวย ที่ได้ยินประกาศมีมวยเด็กอายุ 10 ขวบชกหลายคู่

ดำกระซิบว่า กูอยากขึ้นชกว่ะ หาตังค์สักสิบบาท ผมอดขำไม่ได้ เด็กหัวเท่ากำปั้น ตัวกะเปี๊ยกอย่างเราสองคน ใครจะเปรียบคู่ให้ชก

เช้ามืดคุณป้ารีบปลุกเรางัวเงียตื่น ฟ้ายังมีแสงดาว อากาศหนาว น้ำค้างชื้นตามประสาบ้านนอก แต่ผมกับดำก็โดดผลุง เมื่อได้ยินป้าบอก รีบไปทำอาหารให้พ่อท่าน ไปรอชานหมากใต้ถุนสิ

รีบล้างหน้า แปรงฟันว่องไวชนิดเอานิ้วถู ปาดขี้ฟัน บ้วนปากขลุกขลิกน้ำขันเดียว คว้าเสื้อวิ่งเร็วไวฝ่าความมืดไปที่กุฏิพ่อท่าน ไฟในวัดสว่างวอมแวม มหรสพเลิกหมดแล้ว เสียงสวดมนต์ทำวัตรเช้าลอยได้ยิน ต้องรีบยึดที่ใต้ถุนให้ตรงร่องกับพ่อท่านนั่ง

แต่เราก็ยังช้ากว่าอีกหลายคน ทั้งที่อุตส่าห์แหกขี้ตาก่อนไก่โห่ขนาดนั้น ใต้ถุนพ่อท่านมีคนปูเสื่อ นอนรออยู่เลย เหลือเชื่อที่สุด ไม่เห็นกับตา ผมจะไม่มีวันเชื่อถ้ามีคนมาโม้ให้ฟัง

เราเข้าไปเลียบๆเคียงๆถามคนนอนรอ พ่อท่านตื่นยังน้า? ก็ได้ยินเสียงตอบอืออือ อาอา ทำนอง ตื่นแล้วได้ยินเสียงสวดมนต์อยู่นั่นไง

ใช้ความเป็นเด็กประจบประแจงขอนั่งบนเสื่อด้วย ความจริงผมมาคิดทีหลังเมื่อเป็นผู้ใหญ่ว่า ทำไมเราไม่ขึ้นไปรอบนกุฏิ ขอพ่อท่านดื้อๆ

นึกไม่ออกเอาจริงๆ ไหง ไม่ทำอย่างนั้น หรือเป็นด้วย บารมีพ่อท่านทำให้ ไม่กล้ารุ่มร่าม ทำสิ่งใดก็มีแต่ความเกรงใจ รู้จักกาละเทศะ ไม่ต้องให้มีใครบอก ใครสอน

ชานหมากก้อนแรกหล่นแผละลงมา ห่างเสื่อ ดำพุ่งตระครุบว่องไวเหมือนจรวด ผมปรี่เข้าไป จับมือดำแหวกออกดูโอ้โฮก้อนใหญ่นี่หว่า

แบ่งกัน ผมว่า ดำพยักหน้าว่าง่าย เราชวนกันวิ่งปร๋อออกจากใต้ถุนไปโรงครัว เอาชานหมากให้ป้าเก็บใส่กระเป๋า กินข้าวเช้า มีขนมจีนชาวใต้ฝีมือคนเมืองคอนแสนอร่อย ผักเต็มกระจาด ขนมอีกหลายอย่าง ล้วนโอชะสุดแสนถูกปาก ผมจำแทบไม่หมด พุงกางก็วิ่งหาห้องน้ำ

ป้าสั่งว่า วันนี้อย่าไปเล่นนอกวัด วิ่งเล่นแถวนี้ อย่าให้เป็นห่วง ผมกับดำรับปาก แล้วบึ่งไปที่เวทีมวย ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อวานเราพลาดกันได้อย่างไร สงสัยมัวเตะบอลกับหาพระที่หล่น

เวทีมวยบ้านนอกช่างดูดีในสายตาเด็กวันนั้น ทั้งที่ความจริงแสนโย้เย้โกโรโกโส เอาต้นมะพร้าวมาตัดเป็นท่อน มีไม้กระดานพาดให้นั่งดูสี่ทิศ เชือกกั้นถ้าจำไม่ผิดก็มนิลาธรรมดา

ดำกระโดดขึ้นเวทีว่างเปล่า ทำฟุ๊ตเวิร์ค เตะ ต่อย ชกลมไปตามเรื่อง ผมอดขำ ตัวดำๆมะเมื่อม ทำท่านักมวยเอก ร้อง ชู้ว์ ชู้ว์ เวลาออกหมัด เตะลม...ชกจริงจะได้สักกี่น้ำ ไม่รุ

ต่อยแน่นะคืนนี้ ผมถามดำให้แน่ใจว่าจะขึ้นเปรียบมวยเด็กจริงๆ ดำพยักหน้ามาดมั่น ดูแล้วมีวิญญาณไอ้หนูนักสู้เอาเรื่อง

กูเป็นพี่เลี้ยงให้ ผมคิดง่ายๆประสาเด็ก ดำสั่นหัว ไม่ได้ พี่เลี้ยงต้องเด็กตัวโต กูโดนเตะล้ม มึงหิ้วไม่ไหว
ก็จริงของมัน แต่พี่เลี้ยงเด็กโตต้องจ้าง ขืนจ้างค่าตัวสักสิบบาทก็ไม่เหลือ จะเอาตังค์ตรงไหนแบ่งกัน

โจทย์ชักยุ่งยาก กลับไปหาพี่สาวกับป้าดีกว่า เรากลับโรงครัว เห็นป้ายิ้มแฉ่ง ถือเชือกร่มกับเหรียญพ่อท่านรออยู่แล้ว

เอานี่ ไปซื้อเชือกร่ม แขวนให้ดีคราวนี้ ไม่หล่นแน่...ป้าคล้องเหรียญให้ผมเป็นหนสอง เชือกร่มก็มีขายแถวในวัด เพราะคนรับพระจากพ่อท่าน ส่วนใหญ่เอาคล้องคอทันที

ไปว่ายน้ำกัน ดำเสนอชวนเมื่อวิ่งออกจากโรงครัว...จริงสิ ผมนึกขึ้นได้ แม่น้ำใต้สะพานรถไฟที่เห็นเมื่อวาน สวย ใส สะอาด น่าว่ายเล่นที่สุด

ไม่มีการรอช้า เราวิ่งไปเอาผ้าขาวม้าห่อเสื้อผ้าคนละชุด รีบรุดไปที่แม่น้ำ ระยะทางเดินกันลิ้นห้อยเกือบห้าหรือหกกิโล แต่มีเพื่อนเดินมากมาย ความเป็นเด็กกับรักสนุกไม่รู้สึกเหนื่อย ต่อให้ไกลกว่านี้อีกสักเท่า ให้เดินหนังตีนพอง แตกน้ำ ก็ไม่ยั่น

แม่น้ำจันดี(อาจเรียกผิด เพราะห้าสิบกว่าปี ไม่ได้ถามใครด้วย)...ช่วงไหลผ่านใต้สะพานรถไฟ ลึกท่วมหัว แต่ก่อนถึงสะพาน เป็นสันดอนทราย คละกับร่องน้ำเป็นแก่ง มีตื้น มีลึก น้ำไหลไม่แรง ไม่ช้า เล่นสนุก

ทำไมผมจำตรงนี้แม่น?...ก็เพราะมันมีเหตุอีกแล้ว...!

========== ยังมีต่อ ==========

 

(ต่อ)...เมื่อผมไปกราบ
"พ่อท่านคล้าย" ปี2505
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~

ผมว่ายน้ำเป็น ดำว่ายน้ำแข็ง มีเพื่อนเด็กวัยเดียว เด็กโต เล่นน้ำมากมาย แถวนี้ไม่เคยว่างเว้นคนเล่นน้ำ เพราะ มีชายหาดน่ารักให้นั่งเพลินๆ หนุ่ม-สาว จะมาขายขนมจีบ เกี้ยวกันก็ยังได้

เราดำผุด ดำว่าย ทั้งที่ตื้น ที่ลึก ช่วงหนึ่ง ผมออกไปที่ลึก บอกกับดำว่า ดำน้ำแข่งกันใครขึ้นก่อนแพ้ ดำร้องเอาเลย มึงสู้กูไม่ได้แน่ กูเด็กบ้านนอกอึด ถึกทนโว้ย

นับถึงสามผมกระโดดผลุงมุดลงใต้น้ำ ดำกระโจนตาม ใต้น้ำไหลแรงไม่น้อย ต้องขืนตัวเอาไว้อย่าให้หลุดลอยไปไกล สักพักหมดแรงอึด ผมยอมโผล่ แต่ดำยังไม่ขึ้น ผมแพ้

นั่นไม่เป็นไร ผมรู้สึกโหวง โหวง พิกลตรงหน้าอก...อ้าว เชือกร่มกับพ่อท่าน หายไปอีกแล้ว น้ำคงดันเชือกลอยหลุดจากหัวตอนดำ

คราวนี้ยุ่งแน่ ไม่เหมือนเมื่อวาน อยู่บนพื้นดิน นี่ในผืนน้ำไหลเชี่ยวและลึกพอควร ผมรอดำโผล่หัวอึดใจต่อมา

พ่อท่านหายอีกว่ะ...ผมบอก หนนี้ดำทำท่าเสียดาย เพราะเห็นและคิดประสาเด็กด้วยกันเมื่อวานว่า พ่อท่านศักดิ์สิทธิ์มาก ควรถูกคนย่ำจมโคลน ท่านยังรอดมาให้เราเจอ

แน่ใจว่าหลุดตอนดำหนนี้...ดำคาดคั้น ผมก็ยืนยันว่า แน่!

ไม่พรื้อ ดำร้อง มาช่วยกันดำหา ผมกับดำ มุดลงน้ำผลัดกันคนละสอง-สามรอบ กลายเป็น งมเข็มในแม่น้ำ น้องๆงมเข็มในมหาสมุทร สิ้นหวังที่จะเจอ

น้ำแรง...ดำว่าอีกที สงสัยเชือกลอยไปข้างหน้า แต่ตรงนั้นน้ำลึก เด็กอย่างเราถูกร้องห้ามว่าอย่าไปเล่นมาครั้งหรือสองครั้งจากคนตัวโตที่เล่นอยู่ใกล้ๆ

ขอคนช่วย ผมออกความคิด...ดำพยักหน้า โผว่ายน้ำไปแหลงใต้กับพี่คนหนึ่ง ดูเป็นวัยรุ่นสักสิบกว่าขวบ ตัวโตกว่าเราโขอยู่

พอบอกว่าทำพระพ่อท่านหล่นน้ำ พี่ก็กระตือรือร้นช่วยทันทีอย่างมีน้ำใจ นี่ทำให้เห็น 2 ข้อ เมื่อนึกย้อนหวนคืนประหนึ่งนั่ง ไทม ์ แมชชีน ทวนความหนหลัง

หนึ่ง...ความมีน้ำใจ ใสสะอาดบ้านนอกยุคเก่าก่อน...สอง บารมีพ่อท่านเสริมส่ง เพียงได้ยินชื่อ ก็รีบเต็มใจช่วย

เด็กหนุ่มตัวโต มาตรงจุดที่ผมเชื่อว่าทำพระหล่น เขาลอยคอแล้วบอกอย่างมั่นใจ...พระลอยไปข้างหน้าแน่ ต้องลองดักสักช่วงยาวๆ

เขาว่ายไปข้างหน้านับสิบช่วงตัว แล้วเริ่มดำทวนน้ำขึ้นมาหาที่เราคอย โผล่หายใจเป็นระยะ ทุกครั้ง สั่นหัวว่างเปล่า

ขอพ่อท่านอีกที เร็วๆ ดำกระตุ้น ผมรีบพนมมือยกร้อง พ่อท่านช่วยด้วย พ่อท่านช่วยด้วย เลียนแบบเหตุการณ์เมื่อวาน

หนที่สี่หรือห้า ผมจำไม่ได้ เด็กหนุ่มใจดี โผล่ขึ้นมายิ้มแฉ่ง ในมือกำเชือกร่มพร้อมพระพ่อท่าน ว่ายมาส่งคืน ผมไหว้ขอบคุณ ดีใจแทบน้ำตาไหล

เขาตบบ่าบอกไม่เป็นไร เล่นต้องระวัง เชือกร่มเบา เวลาดำน้ำ น้ำดันลอยจากหัว อยากเล่นต่อเอาพระไปวางที่ตลิ่ง ไม่หาย

หนึ่งวัน หนึ่งปาฏิหาริย์ สองวัน สองอัศจรรย์ พยานยืนยันมากมาย...ผมกับดำพูดไม่ออก ดำรำพัน พ่อท่านช่างหรอยจังหู เดี๋ยวกูไปขอพ่อท่านสักอัน

ผมชวนดำกลับเพราะหมดอารมณ์เล่นน้ำต่อ

========== ยังมีต่อ (ตอนจบ) ==========

 

ขอน้อมกราบพ่อท่านคล้าย
ขอได้คุ้มหัวเป็นมงคลแก่กระผมด้วยเถิด
สาธุ จากประสบการณ์ ที่พี่ wanwi นำมาเล่าอย่างธรรมดาที่เหนือธรรมดา
ในบารมีของพ่อท่าน.......

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
กราบ กราบ กราบ
พ่อท่านคล้าย
เพลินกับ
คุณอา อีกหละ
ให้ชม
ไม่มีให้ชิม
(เล่นเกมส์)หรือคร๊าป

 

เมือวานแวะทำบุญวัดสวนขัน และวัดใต้ นำภาพมาฝากครับ
พระนอนที่พ่อท่านคล้ายชวนชาวบ้านร่วมสร้างในช่วงสงครามโลกวัดสวนขัน กับรูปพ่อท่านคล้ายองค์ใหญ่ที่วัดใต้

 

ภาพวัดธาตุน้อย สองปีก่อนที่แวะไปทำบุญครับ
เจดีย์ที่สร้าง พ่อท่านตั้งใจให้มีขนาดเล็กกว่าเจดีย์วัดพระมหาธาตุนครศรีฯ เลยเรียกวัดธาตุน้อยครับ


กับอีกภาพ พระอริยสงฆ์เมืองนครฯ
พ่อท่านเขียว วัดหรงบนครับ